Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2015

Να σκίσουμε την γάτα!

Να σκίσουμε την γάτα


Ήταν απομεσήμερο, την ώρα που οι Λωξάντρες πίνουν τον απογευματινό καφέ. Ένα γύρω μια ηρεμία, σχεδόν γαλήνη.
Στον στενό δρόμο που έβλεπε το παράθυρο της κουζίνας της, μια άσπρη γάτα περνούσε με αργό βήμα. Την κοίταζε πίσω από τα κουρτινάκια, σχεδόν την καμάρωνε έτσι σίγουρη και απλή που φαινόταν να είναι.
«Και πού να πηγαίνει τώρα αυτή η ψιψίνα;» αναρωτήθηκε
«Όπου γουστάρει» απάντησε πάλι μόνη της και ζήλεψε το αυτοκέφαλο, αυτοδιοίκητο και ανεξάρτητο του μικρού ζώου.
«Ούτε σαν τις γάτες» μουρμούρισε και έφερε στο νου της τους κομμένους δρόμους, τις ευκαιρίες που δεν υπήρξαν αλλά και τις… γραβάτες που πάντα είχε τον εφιάλτη ότι θα δραπετεύσουν από την τηλεόραση και θα αρχίσουν να της σφίγγουν τον λαιμό, όπως τα λόγια αυτών που τις φορούσαν.
Κοίταζε έξω από το παράθυρο αφηρημένα.
Είχε πια ξεχάσει τον καφέ και σκεφτόταν αυτό που δεν ήθελε: Τα πρόσωπά τους, ένα-ένα, τα μούτρα τους καλύτερα έπρεπε να πει: Σκοτεινοί μέσα στα καρφιτσωμένα χαμόγελά τους, δράκοι στα παραμύθια που εντός τους προσπαθούσε να κρυφτεί, απειλητικοί όταν τολμούσε να ελπίσει.
«Μέχρι την Κυριακή» είπε για να πάρει λίγο θάρρος .
Η γάτα ξαναγύρισε, είχε στηθεί απέναντί της και την κοίταζε. Δεν άνοιξε το παράθυρο αλλά πίσω από το τζάμι της έβγαλε την γλώσσα, έτσι για παιχνίδι και για να ξεφύγει. Η γάτα την κοίταξε περίεργα και έφυγε τρέχοντας.
«Όπως τρομάζουμε εμείς» σκέφτηκε.
Μόνο που η γάτα μπορούσε να φεύγει και να γλυτώνει, ακόμη και αν ο κίνδυνος είναι ανύπαρκτος, ενώ οι άνθρωποι αυτής της χώρας δεν μπορούν να φύγουν ούτε καν όταν τα μπατζάκια τους έχουν πάρει φωτιά…
Δεν ήθελε πια καφέ. Η θύμησή τους είχε ανακατώσει το στομάχι της, όπως τότε που, κατά λάθος, είχε βάλει στο φαγητό ληγμένο ντοματοπελτέ.
Ληγμένο, είπε;
Αυτό είναι! Είναι ληγμένοι, γι αυτό ανακατεύουν τα στομάχια μας!
«Ληγμένοι, είναι ληγμένοι» θριαμβολόγησε αλλά για ένα μόλις λεπτό καθώς αμέσως το μέσα της απάντησε «Ναι αλλά είναι εδώ!»
Και λοιπόν; Όλοι όσοι εξαφανίστηκαν, πριν ήταν παρόντες σε ένα δυστυχισμένο «εδώ».
Θάρθει η ώρα που θα φύγουν. Δεν γίνεται αλλιώς! Τόσοι και τόσοι έφυγαν ή …τους έφυγαν.
Περίμενε να γυρίσει η ψιψίνα, να της πει να ξαναπεράσει την Δευτέρα που θα έχουν πιάσει οι προσευχές, την Δευτέρα που θα έχουν τελειώσει οι γραβατωμένοι και θα έχουν αρχίσει να ελπίζουν οι άνθρωποι, που εκεί όπου διασταυρώνονται οι αγώνες θα έχουμε αρχίσει να φυτεύουμε λουλούδια (όπως κάθε Άνοιξη, πρόωρα βέβαια φέτος).
Η γάτα δεν περνούσε και αυτό την άγχωσε. Το πήρε για σημάδι, πως τάχα διαισθανόταν το ζωάκι ότι δεν θα συνέβαινε τίποτε σπουδαίο ή καινούργιο.
«Άντε καλέ» χαμογέλασε «σιγά μην γίνω και προληπτική τώρα. Περάσει δεν περάσει η γάτα, αυτονών λίγα είναι τα ψωμιά, γιατί απλά είναι ληγμένοι. Το ζήτημα είναι να αντέξουμε. Και επίσης να μην επιτρέψουμε άλλο να μας προσβάλλουν, να μας κοροϊδεύουν, να μας συγχύζουν.
Δηλαδή πρέπει επιτέλους να σκίσουμε την γάτα!»

ΕΚΛΟΓΕΣ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ, ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ, ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΓΩΝΙΑΣ


ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Για πρώτη φοα στην σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία σε προεκλογική περίοδο, οι πολιτικοί όροι και οι πολιτικές θέσεις δεν έχουν ξευτελιστεί σε τόσο μεγάλο βαθμό, ενώ η κρίση όλο και περισσότερο βαθαίνει με όλες τις οδυνηρές συνέπειες για την ελληνική κοινωνία. Σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι αυτές οι τόσο κρίσιμες εκλογές με μεγάλη αγωνιά για το μέλλον αυτού του τόπου, γίνονται σε περίοδο καρνάβαλου. Μονό να μην μετανιώσουμε πικρά για άλλη μια φορά.

φΩΤΟ1

Αυτοί που υποτίθεται ότι υπερασπίζονται την εθνική μας κυριαρχία, είναι αυτοί που την παρέδωσαν σε ξένους ανθέλληνες τοκογλύφους, ενώ αυτοί που υποτίθεται ότι είναι διεθνιστές, προβάλλονται σαν… αυτοί που θα αγωνιστούν να ανακτήσουμε την εθνική μας κυριαρχία!!! Αυτοί που υποτίθεται ότι υπερασπίζονται τα εθνικά μας δίκαια και τα εθνικά μας συμφέροντα, είναι αυτοί που τα έχουν ξεπουλήσει όλα για ένα πινάκιο φακής και που εκλιπαρούν τους ξένους τοκογλύφους να τους ελεήσουν ακυρώνοντας κάθε έννοια εθνικής αξιοπρέπειας ενώ κυβέρνησαν με τα email των ξένων ανθελλήνων αφεντάδων. Από την άλλη πλευρά αυτοί που υποτίθεται ότι δεν ενδιαφέρονται για τα εθνικά μας θέματα και δεν νοιάζονται για τα εθνικά μας συμφέροντα, είναι αυτοί που δηλώνουν ότι θα σταματήσουν αυτό τον εθνικό κατήφορο και θα αποτρέψουν με κάθε μέσο που θα τους δώσει ο ελληνικός λαός στις εκλογές, το ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας και των εθνικών «φιλέτων», όπως αεροδρόμια, νησιά και λιμάνια. Αυτοί που εμφανίζονται σαν υπερασπιστές της ορθόδοξης ταυτότητας μας, είναι αυτοί που την έχουν καταρρακώσει, που έχουν ψηφήσει τους περισσότερους αντιχριστιανικούς νόμους, που έχουν προωθήσει νομοσχέδια διάλυσης της ελληνικής οικογένειας θεμελιώδες κύτταρο της Ορθοδοξίας και έχουν ξευτελίσει κάθε έννοια θρησκευτικής συνείδησης εμφανιζόμενοι σαν οι μεγαλύτεροι θεομπαίχτες να προσεύχονται δημόσια μπροστά σε είκοσι τηλεοπτικές κάμερες, για να συγκινήσουν το ορθόδοξο φρόνημα αυτού του ταλαίπωρου λαού.
Ουδέποτε στην ελληνική ιστορία η υποκρισία δεν είχε τόσο μεγάλη πέραση στην δημόσια ζωή αυτής της χώρας. Μια υποκρισία που προβάλλεται σαν ο υπερασπιστής αυτών που έχει καταστρέψει, ο θεματοφύλακας αυτών που έχει καταρρακώσει, ο αγωνιστής για αυτά που έχει ξεπουλήσει. Υποκριτές που επιβάλλονται σαν οι εθνοσωτήρες της πατρίδας και όσοι διαφωνούν μαζί τους είναι απλά… λαϊκιστές. «Έλληνες του 2015, μην λαϊκίζετε! Εμείς θα σας δολοφονούμε, αλλά εσείς δεν έχετε το δικαίωμα να διαμαρτύρεστε γιατί γίνεστε λαϊκιστές». Αλήθεια πως μπορούν και κοιμούνται όλοι αυτοί οι «σωτήρες» τα βράδια ήσυχοι, χωρίς εφιάλτες, όταν κάθε πρωί θα ακούσεις ανθρώπους να κλαίνε παγωμένοι από απόγνωση και απελπισία ;
Λένε πως ο κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν. Στη προκειμένη περίπτωση, ο ελληνικός λαός έχει ηγέτες ψεύτες, απατεώνες, κλεφτές του κρατικού κορβανά, αδίστακτους ανθρώπους της νύχτας, ανίκανους δανδήδες, σοκολατόπαιδα που δεν δούλεψαν ποτέ στην ζωή τους, lifestyle ξανθές και μοιραίες, άθεους χωρίς κανένα ιερό και όσιο, αριστερούς  πολυτελείας που παθαίνουν «αλλεργία» όταν θίγεται κάποιο εθνικό θέμα, διάφορα παχύδερμα που το μόνο που τα ενδιαφέρει είναι το πώς θα φάνε περισσότερο και τέλος, εν ψυχρώ προδότες που η μόνη ικανότητα τους ήταν να ξεπουλούν για καθαρά ιδιοτελή συμφέροντα τον τεράστιο εθνικό πλούτο αυτής της χώρας.
Στο χέρι μας είναι να τους στείλουμε εκεί που τους πρέπει, εκτός και αν δεν είμαστε άνθρωποι με συνείδηση, αλλά «κουτάβια», μηχανάκια τηλεθέασης. Τότε θα είμαστε για άλλη μια φορά άξιοι της τύχης μας!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

Καράβι το φεγγάρι στο σώμα κύλησε

http://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2014/11/gkletsos-11-630x400.jpg

Belleruche-Minor Swing



χωρίς σχόλιο