κοιμήθηκε ο Φράνκο Κορλιανό

 

Παρ' ότι δήλωνε βέρος Ιταλός, έγινε γνωστός από το θρυλικό γκρεκάτικο τραγούδι "Άντρα μου πάει". Ο Φράνκο Κορλιανό, ποιητής, ζωγράφος και μουσικός, από τις πιο χαρακτηριστικές ελληνόφωνες φωνές της Κάτω Ιταλίας, πέθανε σε ηλικία 67 χρονών.

Γεννήθηκε στην Καλημέρα το 1948. Στον σιδηροδρομικό σταθμό του Λέτσε όπου εργαζόταν έβλεπε καθημερινά τους μετανάστες του τόπου του να αναχωρούν για τις χώρες της βόρειας Ευρώπης "με τις χάρτινες αποσκευές τους φορτωμένες με πόνο και ελπίδα". Ήταν 24 χρονών όταν έγραψε το "Άντρα μου πάει" και ο ίδιος έχει περιγράψει τη σκηνή που τον ενέπνευσε σε συνέντευξή του στον "Φιλελεύθερο" της Κύπρου. "Μια μέρα έζησα μια πραγματικά σπαρακτική σκηνή: ένας ηλικιωμένος μετανάστης ανέβηκε στο τρένο, κοίταξε έξω από το παράθυρο και η ηλικιωμένη γυναίκα του, του παίρνει τα χέρια και του λέει με τρεμάμενη φωνή «Άνοιξε τα μάτια» (πρόσεξε)... 'Εάν τα ανοίξω, δεν φεύγω πια' είπε με δακρυσμένα μάτια, ενώ το τρένο άρχιζε την πορεία του. Από αυτό το επεισόδιο γεννήθηκε το τραγούδι μου".

Ερμηνευμένο για πρώτη φορά από τη Φραντσέσκα Λίτσι για το ντοκιμαντέρ Πολεμόντα του Δημήτρη Μαυρίκιου, το 1975, το τραγούδι έσπασε το φράγμα του σιδηροδρομικού σταθμού του Λέτσε και τραγουδήθηκε από τη Μαρία Φαραντούρη, τη Δήμητρα Γαλάνη, τη Χαρούλα Αλεξίου, τη Λένια Καλλή κ.ά.

Ο ίδιος, παράλληλα, αν και δήλωνε 100% Ιταλός, άλλο τόσο δήλωνε υπερήφανος για την γκρίκα ταυτότητά του. Είχε μάλιστα δημιουργήσει ένα "Γκρίκο - ιταλικό" λεξικό.

Τη θλίψη της για τον θάνατο του Φράνκο Κορλιανό εξέφρασε η Μαρία Φαραντούρη, που τον γνώρισε από τον Δημήτρη Μαυρίκιο και συμπεριέλαβε το "Άντρα μου πάει" στα Τραγούδια διαμαρτυρίας από όλο τον κόσμο το 1979 και έκτοτε το τραγουδάει πάντα στις συναυλίες της. "Σπουδαίο πολιτικό τραγούδι. Ένα αριστούργημα" το χαρακτηρίζει, ενώ για τον δημιουργό του ανέφερε ότι ήταν "Ένας ευαίσθητος, γλυκύτατος άνθρωπος. Και πόσο Έλληνας!".

Παράλληλα, οι "Encardia" θα δώσουν συναυλία στη μνήμη του τον επόμενο μήνα, στο χωριό Καλημέρα, όπου θα ψάλλουν επιμνημόσυνη δέηση στα ελληνικά.

Πηγή: εφ. Αυγή, 29.06.15

Εμείς διαλέξαμε την εκτέλεση των Encardia, του μουσικού σχήματος που ζωντανεύει με υπέροχες εκτελέσεις την όμορφη μουσική της Κάτω Ιταλίας.

Στίχοι :
Τέλω να μπισκεφτώ να μη πενσέφσω
να κλάφσω τσαι να γελάσω τέλω
αρτεβράι.
Μα μάλι’ αράτζια έβο
ε’ να κανταλίσω στο φέγγο ε’ να
φωνάσω ο άντρα μου πάει.
άντρα μου πάει Άντρα μου πάει.
Τσ’ ε οι αντρώποι στε
μας πάνε στε ταράσσουνε ντ’ άρτει
καλοί ους τωρούμε του σ’ ένα χρόνου.
’Ετο ε ζωή μα ε του, ε ζωή
Κριστέ μου;Μα πα τσαι στη
Γκερμάνια κλαίοντα μα πόνο.
Κλαίοντα μα πόνο Κλαίοντα μα πόνο.
Τάτα γιατί εν να πάει, πέ μα γιατί;
Γιατί έτο έν’ ναι ζωή μαρά παιδία
ο τεκούντη πολεμά τσ’ ιδρώνει
Να λιπαριάσει ου σινιούρου μου τη φατία.
Μου τη φατία Μου τη φατία.
Στέκω τη μπάντα τσαι στέκω εντώ σόνο.
Στέω πουμμα σαν τσαι στε,
πένσεω στο τρένο.
Πένσεω στο σκοτεινό και στη μινιέρα
που πολεμώντα ετσεί πεθαίνει ο γένο.
Πεθαίνει ο γένο Πεθαίνει ο γένο.

Κλάμα, έργο του Φράνκο Κορλιανό

Μετάφραση
Θέλω να μεθύσω για να μη σκέφτομαι
να κλάψω και να γελάσω θέλω τούτο το βράδυ
με πολλή οργή να τραγουδήσω
στο φεγγάρι να φωνάξω: ο άντρας μου πάει
ο άντρας μου πάει, ο άντρας μου πάει
Οι άντρες μας πάνε, φεύγουν
αν πάνε όλα καλά, θα ιδωθούμε σ” ένα χρόνο
Αυτή είναι η ζωή μας, Χριστέ μου
πάνε στη Γερμανία με κλάμα και πόνο
με κλάμα και πόνο, με κλάμα και πόνο
Μπαμπά γιατί πρέπει να πας; Πες μου γιατί;
Γιατί έτσι είναι η ζωή, καημένα παιδάκια
ο φτωχός δουλεύει και ιδρώνει
για να παχύνει τα αφεντικά με τη δουλειά του
με τη δουλειά του, με τη δουλειά του
Ακούω την μπάντα, ακούω τη μουσική
είμαι εδώ μαζί σας μα σκέφτομαι και το τρένο
σκέφτομαι το σκοτεινό ορυχείο
όπου δουλεύοντας εκεί πεθαίνει ο κόσμος
πεθαίνει ο κόσμος, πεθαίνει ο κόσμος

 πηγή

Το πρόβλημα τους είναι ότι στην τρελή αυτή χώρα οι κάτοικοι της προτιμούν να αυτοκτονήσουν, αντί να τους οδηγήσουν αυτοί οι ίδιοι στην όμορφη πολύχρωμη τους κρεμάλα.

 

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Ουδέποτε στην σύγχρονη ελληνική ιστορία δεν είχαμε τόσες πολλές εν ψυχρώ παρεμβάσεις ξένων παραγόντων σε μια δημοκρατική διαδικασία μέσα στην χωρά μας, οι οποίοι όμως υποστηρίζουν ότι δεν… πρέπει να παρέμβει κανένας γιατί οι Έλληνες… έχουν το δικαίωμα να αποφασίσουν μόνοι τους!!!

Ουδέποτε στην σύγχρονη πολιτική ιστορία μας δεν είχαμε τόσες πολλές άμεσες απειλές ξένων παραγόντων ότι θα μας κατασπαράξουν, υποστηρίζοντας ότι θα μας… σώσουν ότι και να γίνει και ότι θα μας βοηθήσουν με το να μας… βουλιάξουν πιο γρήγορα στον πάτο της μνημονιακής τους «σωτηρίας»!!!

Ουδέποτε δεν ξευτιλίστηκαν σε τέτοιο βαθμό όλες οι νόμιμες διαδικασίες της Ευρωπαϊκής, (σοϊμπλικής πια), Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της ομοφωνίας των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Ουδέποτε η Ευρώπη δεν είχε το σημερινό χαλί καθώς έχει μετατραπεί, όπως το τονίζουν οι περισσότεροι διεθνώς γνωστοί οικονομολόγοι, σε ένα τοκογλυφικό παραμάγαζο που όλα υπολογίζονται με αριθμούς και νούμερα.

Ποτέ άλλοτε στην σύγχρονη ελληνική ιστορία το ελληνικό πολιτικό σύστημα στο μεγαλύτερο του μέρος δεν είχε προδώσει σε τέτοια έκταση τους πολίτες αυτής της χώρας, έχοντας λεηλατήσει την ελληνική οικονομία, έχοντας στείλει χιλιάδες στην αυτοκτονία και έχοντας προβληθεί σαν… ο μεγάλος «σωτήρας» της Ελλάδας.

Η αλήθεια είναι ότι ήμασταν πάντα μια χώρα περιορισμένης ανεξαρτησίας, αλλά τώρα καλούμαστε και επίσημα πλέον, χάριν της «σωτηρίας» μας, να γίνουμε μια χώρα μπανανιακής αποικιοκρατίας.

Εκείνο που θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι όλοι αυτοί οι ευρωπαϊκοί λιμοκοντόροι που στην ουσία είναι θλιβερά ανδρείκελα μιας αδίστακτης παρασκηνιακής ελίτ, μισούν με μανία κάθε τι το ελληνορθόδοξο, μισούν κάθε τι που έχει σχέση με την ελληνική νοοτροπία, μισούν την καταπληκτική ελληνική περίπτωση πως επέζησε αυτή η χώρα δια μέσω των αιώνων με τόσες συμφορές, μισούν την όποια ελληνική αντίδραση σε κάθε ευρωπαϊκή διαστροφή, στην όποια αντίδραση στον αρρωστημένο προοδευτισμό τους. Όσοι έχουν ζήσει στην Ευρώπη θα καταλάβουν καλυτέρα τι εννοώ.

Το πρόβλημα τους ήταν και είναι πως μπορεί αυτή η χώρα να υπάρχει ακόμα, χωρίς να έχει το κεφάλι στα σκέλια, χωρίς να υπακούει σαν το πειθήνιο σκυλάκι στις αιμοβόρες διαθέσεις τους, χωρίς να θεοποιεί και να λατρεύει όλες τις ανώμαλες ορέξεις τους.

Το πρόβλημα τους είναι ότι στην τρελή αυτή χώρα οι κάτοικοι της προτιμούν να αυτοκτονήσουν, αντί να τους οδηγήσουν αυτοί οι ίδιοι στην όμορφη πολύχρωμη τους κρεμάλα.

Το πρόβλημα τους είναι ότι ζηλεύουν αυτή την χώρα που τις περισσότερες μέρες του χρόνου έχει λιακάδα, ενώ εκείνοι πνίγονται από τις σκοτεινές αναθυμιάσεις του πολιτισμού τους.

Το πρόβλημα τους είναι ότι η Ελλάδα του 2015 έσπασε με απροσδόκητο τρόπο το ευρωπαϊκό τους μονοπώλιο και αυτό είναι που τους εξοργίζει, τους έχει μανιάσει όσο τίποτα.

Δεν είναι το πρόβλημα τους τα χρήματα που θα πρέπει να μας δώσουν σύμφωνα με τις συμφωνίες που έχουν υπογράψει. Το μεγάλος τους πρόβλημα, η μεγάλη τους αγωνία, είναι ότι αν επιτύχει αυτή η ελληνική περίπτωση τότε θα έρθει και το δικό τους τέλος και η απελευθέρωση των λαών της Ευρώπης.

Από τους μίζερους, χαραμοφάηδες, τιποτένιους, απατεώνες, κλεφτές και αισχρούς Έλληνες, κρέμεται σήμερα όλη η… παγκόσμια κοινότητα, όλο το… παγκόσμιο οικονομικό σύστημα!

Στο χέρι μας είναι τι θα αποφασίσουμε την ερχόμενη Κυριακή.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr