Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

Η πανθρησκεία των ποντικών

Γράφει ο  Νίκος Χειλαδάκης
Πριν από χρόνια ένα καλοκαίρι όταν ήμουν στο Παρίσι αποφάσισα μαζί με ένα συμμαθητή μου που είχε έρθει από την Θεσσαλονίκη για να κάνει το μεταπτυχιακό του σε γαλλικό πανεπιστήμιο, τον Γιώργο, να πάμε στην Χάγη της Ολλανδίας για να επισκεφτούμε την Ελένη που είχε πρόσφατα τότε παντρευτεί έναν Ολλανδό. Αφού φτάσαμε αργά το βράδυ, κοιμηθήκαμε κουρασμένοι και την επόμενη μέρα αρχίσαμε την ξενάγηση στην Χάγη, μια πραγματικά πανέμορφη πόλη. Η Ελένη μας πήγε και σε ένα ναό προτεσταντικό, που όπως μας είχε προετοιμάσει θα εντυπωσιαστούμε από το εσωτερικό του. Αυτό το εσωτερικό ήταν ένας όχι πολύ μεγάλος χώρος με ξύλινους πάγκους που κοίταζαν προς το υποτιθέμενο ιερό του ναού. 

Εκεί δοκιμάσαμε πράγματι μια μεγάλη έκπληξη. Το υποτιθέμενο ιερό δεν ήταν άλλο από ένας μεγάλος γκρίζος βράχος που ξεχώριζε για την ανώμαλη επιφάνεια του σε πολλές μεριές, με ένα μεγάλο ξύλινο σταυρό καρφωμένο κάπου στην μέση. Όταν πλησίασα με απορία ενώ οι άλλοι συζητούσαν γι’ αυτό το πρωτότυπο ιερό, μου έκανε εντύπωση μια ανεπαίσθητη δυσωδία και κάτι που διέκρινα στο πάτωμα σε μια άκρη του βράχου. Κάτι μαύρα σημάδια που κινούνταν πολύ γρήγορα. Πλησίασα και άλλο για να δω τις συμβαίνει και τότε δοκίμασα καινούργια έκπληξη. Εκεί στην άκρη του βράχου βρίσκονταν μια φωλιά από… μικρούς ποντικούς που κυκλοφορούσαν αμέριμνοι, σίγουρα καλοταϊσμένοι. 

Γύρισα πίσω λίγο σοκαρισμένος και ρώτησα την Ελένη τι είναι αυτό. Εκείνη προς νέα μου έκπληξη δεν φάνηκε παραξενεμένη και υποστήριξε πως αυτό δείχνει την… ιερότητα του «ιερού» βράχου, αφού οι ποντικοί κυκλοφορούν χωρίς κανένα φόβο. Άλλωστε σύμφωνα με τις πεποιθήσεις της Ελένης, πρώιμης Ολλανδέζας, σε λίγα χρόνια όλε οι θρησκείες θα συγχωνευτούν σε μια ομολογία και όλοι οι ναοί θα είναι τόποι λατρείας για όλους, σύμφωνα με την νέα πανθρησκεία που θα «ενώσει» όλο τον κόσμο κάτω από την αγάπη του «Ένα», του μοναδικού «θεού». Αισθάνθηκα περίεργα και θυμήθηκα ένα ντοκιμαντέρ που είχα δει πριν από λίγο καιρό στην γαλλική τηλεόραση που έδειχνε ένα μεγάλο ναό των Ινδουιστών που ήταν αφιερωμένος στους… ποντικούς. Οι ακαθαρσίες ήταν εκεί το ιερό στίγμα του προσκύνηματικού ναού, όπου χιλιάδες Ινδουιστές πήγαιναν κάθε χρόνο για να προσκυνήσουν τα …ποντίκια.


Αργότερα μετά από χρόνια έχοντας στην θύμηση μου αυτό το περιστατικό έψαξα για τον ναό αυτό και βρήκα πως ο ναός αυτός είναι ο περίφημος και μεγαλοπρεπής ναός, Karni Mata Templ, που βρίσκεται στο μεγάλο ινδικό κρατίδιο του Ρατζαστάν, στην βορειοδυτική Ινδία. Στον ναό αυτό βρίσκονται και ζουν περί τα… 20.000 ποντίκια που ονομάζονται Kabbas. Τα ποντίκια αυτά θεωρούνται ιερά και κυκλοφορούν ανενόχλητα ενώ χιλιάδες προσκυνητές έρχονται και από μάκρυνες αποστάσεις για να τα προσκυνήσουν καθώς και πολλοί «ινδόπληκτοι» τουρίστες από την Δύση. 

Ο μύθος λέει πως τα ποντίκια αυτά ήταν στρατιώτες από κάποια μάχη και για να σωθούν γιατί τους είχαν περικυκλώσει οι εχθροί, η θεά Karni Mata τους έκανε ποντίκια. Ο ναός τελείωσε στις αρχές του εικοστού αιώνα από τον Μαχαραγιά Ganga Singh του Bikaner.

Είναι πραγματικά πολύ χαρακτηριστικές οι σκηνές από τους πιστούς που με μεγάλη ευλάβεια προσκυνούν και τρέφουν τα ποντίκια μέσα στον ναό καθώς το θρησκευτικό στοιχείο κυριαρχεί στις κινήσεις τους. Αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι οι ξένοι τουρίστες, κυρίως Ευρωπαίοι αλλά και Αμερικανοί, που έρχονται και αυτοί να θαυμάσουν και να… προσκυνήσουν τον ναό των ποντικιών. 
Βασική αρχή του Οικουμενισμού είναι πως όλες οι θρησκείες, όλες οι λατρείες εκφράζουν την «αλήθεια» σε διαφορική μορφή. Άραγε ποια είναι αυτή η «αλήθεια» στον ναό των ποντικιών, που είναι αντικείμενο λατρείας και προσκύνημα δεκάδων χιλιάδων πιστών, ακόμα και πολλών Ευρωπαίων;; Και καλά όλοι αυτοί! Αν είναι δυνατόν όμως εμείς, εμείς που γεννηθήκαμε και ζούμε σε μια Ορθόδοξη χώρα να αποδεχτούμε πως η μόνη αλήθεια μοιράζεται με τέτοιες λατρείες.
Ω μη γένοιτο!

Βιβλιοπαρουσίαση: “Η Καταγωγή των Αλβανών και οι Αρβανιτόφωνοι Έλληνες” (22-10-14)

Οι εκδόσεις Ινφογνώμων και ο χώρος πολιτισμού και πολιτικής “Ρήγας Βελεστινλής” σας προσκαλούν την Δευτέρα 22 Οκτωβρίου και ώρα 19:30 στην παρουσίαση του βιβλίου του Δημήτρη Ευαγγελίδη, “Η Καταγωγή των Αλβανών και οι Αρβανιτόφωνοι Έλληνες, Συμβολή στο ζήτημα της εθνογένεσης του αλβανικού λαού“:

Το βιβλίο θα παρουσιάσουν οι:
Σάββας Καλεντερίδης, εκδότης – δημοσιογράφος
Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας
και ο συγγραφέας του βιβλίου:
Δημήτρης Ευαγγελίδης
στον χώρο πολιτισμού Ξενοφώντος 4, στην πλ. Συντάγματος.

Το αντιρατσιστικό επιλέγει την ελευθερία έκφρασης;


Η ιδιοτέλεια του νόμου προκύπτει από τις αντιφάσεις του: Επί παραδείγματι γιατί είναι ποινικά κολάσιμη η άρνηση ενός ,πραγματικού κατ’ εμέ, ολοκαυτώματος ενώ δεν είναι ποινικά κολάσιμη η προκλητική άρνηση από ξένους αλλά και από Ελληνικά κόμματα, της αυταπόδεικτης Ελληνικότητας της Μακεδονίας και ο σφετερισμός του ονόματός της; Εδώ η διεθνής κοινότητα και η Ελληνική δικαιοσύνη δεν έχουν την ίδια ευαισθησία;
Για τις ανθελληνικές ιστορικές ανακρίβειες που διδάσκονται τα Ελληνόπουλα στα σχολεία, δεν έχει την ίδια ευαισθησία;
Για την καθημερινή εμετική ανθελληνική προπαγάνδα των καθεστωτικών ΜΜΕ δεν έχει την ίδια ευαισθησία;
Επειδή όμως ότι είναι αντιφατικό είναι υποβολιμαίο, θα πρέπει να αναζητήσουμε τον πραγματικό λόγο ψήφισης αυτού του νομοσχεδίου.
Αναζητώντας ποιο νομικό κενό έρχεται να καλύψει αυτό το νομοσχέδιο αλλά και το ποια ανάγκη της κοινωνίας μας καλύπτει, βρίσκω ότι σαν λαό δεν μας αφορά σε τίποτα.
Διότι κατανοώ την ανάγκη ψήφισής του από χώρες υπόλογες για εθνοκαθάρσεις (που είναι σχεδόν οι περισσότερες). Αλλά για ποια εθνοκάθαρση έχουν στιγματισθεί οι Έλληνες ώστε να υπάρχει φόβος να την επαναλάβουν; Γιατί θα πρέπει να τους επιβληθεί ως ποινή αυτή η εξευτελιστική επιτροπεία στην ελεύθερη έκφρασή τους για κάτι που ποτέ δεν έκαναν ως λαός ούτε έχουν διανοηθεί να κάνουν;
Στην πλούσια γλώσσα μας υπάρχουν πάρα πολλές λέξεις για να εκφράσουμε την ίδια έννοια ώστε να μην έχουμε ανάγκη ξένων γλωσσικών δανείων γι’ αυτό. Επειδή όμως η έννοια «ρατσισμός» δεν υπάρχει στο DNA του Έλληνα, δεν χρειάστηκε να δημιουργήσει μια αντίστοιχη Ελληνική λέξη. Γι’ αυτό και χρησιμοποιούμε την ξένη για μας λέξη «ρατσισμός» για να προσδιορίσουμε μια ξένη για μας έννοια.
Αναίτια λοιπόν, φορτικά και μεθοδικά επί 40 χρόνια οι Έλληνες υπέστησαν άγρια προπαγάνδα στην παιδεία και από τα καθεστωτικά ΜΜΕ ότι κινδύνευαν να γίνουν ρατσιστές! και ότι οι ίδιοι δεν το γνώριζαν! γι’ αυτό τους το θύμιζαν! αδιαλείπτως.
Εκείνο που τελικά δεν γνώριζαν οι Έλληνες ήταν το μέλλον που από τότε τους επεφύλασσαν. Ένα μέλλον πολιτιστικής, πολιτικής και οικονομικής χρεοκοπίας μέσα στο οποίο θα έπρεπε επί πλέον να συγχρωτίζονται υποχρεωτικά μαζί με εκατομμύρια ανεξέλεγκτους λαθρομετανάστες επειδή κάποιοι ανεύθυνοι (και όχι μόνο) πολιτικοί τους εγκλώβισαν στο Δουβλίνο 1 και 2.
Γι’ αυτό οι Έλληνες θα έπρεπε προηγουμένως να ενοχοποιηθούν ως ρατσιστές ώστε ως και ποινικά ένοχοι πλέον, σύμφωνα με τον αντιρατσιστικό νόμο, να μην νομιμοποιούνται να αντιδρούν για ότι οτιδήποτε επρόκειτο να υποστούν.
πηγή 

Αγιασμός επί τη ενάρξη των Κατηχητικών Σχολείων, των κύκλων Αγίας Γραφής και των λοιπών δραστηριοτήτων της Ενορίας του Αγίου Αθανασίου Κατούνας

Τελέσθηκε σήμερα με τη χάρη του Θεού ο Αγιασμός επί τη ενάρξη των Κατηχητικών Σχολείων, των κύκλων Αγίας Γραφής και των λοιπών δραστηριοτήτων της ενορίας μας. Τον Αγιασμό τέλεσε ο εφημέριος της ενορίας μας π. Νεκτάριος, ο οποίος καλωσόρισε τα παιδιά, αλλά και όλους εκείνους που συμμετέχουν στους κύκλους Αγίας Γραφής, για τη νέα πνευματική περίοδο.
Ο π. Νεκτάριος αναφέρθηκε μεταξύ των άλλων στον λόγο του Θεού ¨ο οποίος αναγεννά φωτίζει και τελειοποιεί τον άνθρωπο. Ο λόγος του Θεού, το Ιερό Ευαγγέλιο δηλαδή, καλούμαστε όσο στα Κατηχητικά τόσο και στους κύκλους της Αγίας Γραφής να ακούμε, να τον βάζουμε στην καρδία μας, αλλά και να τον πράττουμε στη ζωή μας. Και φέτος η Εκκλησία μας, προσκαλεί όλους να έρχονται να παρακολουθούν τα Κατηχητικά Σχολεία αλλά και τους κύκλους Αγίας Γραφής. Στο τέλος δόθηκε μια εικόνα του Χριστού μας ως ευλογία και ένα κέρασμα σε όλους.  
Ευχόμαστε, καλή πνευματική περίοδο.




Η Πίστη δεν είναι φάρμακο, δεν μπορεί να σε γιατρέψει ούτε και να σε βλάψει, μπορεί όμως να σε σώσει !



Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ

“Μόνο αυτοί που προσπάθησαν πολύ, έχουν δικαίωμα στο παράπονο.”



Τάσος Λειβαδίτης

περί συκοφαντίας

 https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOCUeOBcDMw2IhnisbHcBqPPARkCKgV8Af8uwb736E7CQmUY_1MAUFcfRLDESTh7RXkAE0yZzXczj6LFDPJcaD-3hYvpyAYTt2OjQEdqiwkzpqkzsX31WbU3mMp9iYcTwgqMKjtOm8Lvs/s1600/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7.jpg

Όταν μας δουν οι δαίμονες να περιφρονούμε τα πράγματα του κόσμου, ώστε να μη μισούμε εξ αιτίας αυτών τους ανθρώπους και εκπέσουμε από την αγάπη, τότε παρακινούν άλλους να μας συκοφαντήσουν, ώστε, μη υποφέροντας την λύπη, να μισήσουμε εκείνους που μας συκοφάντησαν.
Δεν υπάρχει βαρύτερος πόνος της ψυχής από την συκοφαντία, είτε συκοφαντείτε κανείς για θέματα πίστεως, είτε για θέματα ηθικής, και κανένας δεν μπορεί να αδιαφορήσει γι' αυτήν, παρά μόνο εκείνος που είναι προσηλωμένος στον Θεό, όπως η Σωσάννα, ο οποίος Θεός είναι ο μόνος που μπορεί να μας ελευθερώσει από τις δυσκολίες, όπως ακριβώς ελευθέρωσε και εκείνη, και να φανερώσει στους ανθρώπους την αλήθεια, όπως έκανε και στην περίπτωση εκείνης, και να παρηγορήσει την ψυχή με την ελπίδα.
Όσο περισσότερο προσεύχεσαι με όλη τη δύναμη της ψυχής σου για εκείνον που σε συκοφάντησε, τόσο περισσότερο και ο Θεός γνωρίζει την αλήθεια σε εκείνους που σκανδαλίσθηκαν.
Εκ φύσεως αγαθός είναι μόνο ο Θεός, και αγαθός με τη θέλησή του είναι μόνο εκείνος που μιμείται τον Θεό. Διότι ο σκοπός αυτού είναι να συνενώσει τους κακούς με τον εκ φύσεως αγαθό Θεό, για να γίνουν αγαθοί. Γι' αυτό, ενώ κατηγορείται απ' αυτούς, επαινεί αυτούς, ενώ διώκεται, δείχνει ανοχή, ενώ συκοφαντείται, μιλάει με καλοσύνη, και ενώ οδηγείται στο θάνατο, προσεύχεται γι' αυτούς. Όλα τα κάνει για να μην εκπέσει από το σκοπό της αγάπης.
Οι εντολές του Κυρίου μας διδάσκουν να χρησιμοποιούμε σωστά τα κοινά πράγματα του κόσμου, η σωστή χρήση των πραγμάτων αυτών καθαρίζει την ψυχή από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, η καθαρή αυτή κατάσταση της ψυχής γεννάει την ορθή γνώση των πνευματικών εννοιών, η επίγνωση αυτή γεννάει την απάθεια, από την οποία γεννιέται η τέλεια αγάπη.
Δεν έχει ακόμη την απάθεια εκείνος που εξ αιτίας κάποιου πειρασμού δεν μπορεί να παραβλέψει το ελάττωμα του φίλου του, είτε αυτό είναι πραγματικά ελάττωμα, είτε θεωρείται σαν ελάττωμα. Διότι ταρασσόμενα τα πάθη που υπάρχουν μέσα στην ψυχή τυφλώνουν τον νου και δεν τον αφήνουν να δει το φως της αλήθειας, ούτε να ξεχωρίσει το καλό από το κακό. Επομένως ο άνθρωπος αυτός δεν απέκτησε ούτε την τέλεια αγάπη, που απομακρύνει το φόβο της κρίσεως.

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής