Από αυτήν την ζωή και αυτόν τον κόσμο περάσανε βασιλιάδες, πατριάρχες, επίσκοποι, πάπες, αυτοκράτορες. Έγιναν συναντήσεις, πρες κόμφερανς, δημόσιοι διάλογοι, διακηρύξεις. Όλοι στον τάφο κατέληξαν, όπου ούτε βασιλεύς, ούτε στρατιώτης, ούτε πλούσιος, ούτε πένης, ούτε δίκαιος ή αμαρτωλός δεν γλύτωσαν.Ποιός τους θυμάται;. Τους θυμόμαστε μόνο ή προς μακαρισμόν ή προς αναθεματισμόν οταν μερικοί άνθρωποι με ειδικά ενδιαφέροντα βρίσκονται να πούν τα δικά τους και να διασταυρώσουν τα ξίφη τους.Ποιός έμεινε ζωντανός; Ο Ιησούς ο Ναζωραίος, ο μαραγκός ο εσταυρωμένος και κάτι ταπεινοί καλόγεροι, νέοι, νέες και παπάδες πού αγίασαν και μπροστά τους κλίνουν γόνυ οι ισχυροί και οι σπουδαίοι της ημέρας. Ο άγιος Σάββας σε ποιούς ήταν γνωστός; Σε μερικές καλογριούλες και στις γιαγιάδες μας πού πήγαιναν και τους εξομολογούσε. Σε απλούς ανθρώπους του λαού πού δεν τους πιάνει το μάτι των περισπούδαστων και ευγενών του βίου. Και πάνε σήμερα όλοι και τον προσκυνάνε στον αγιασμένο καλογεράκο, το ταπεινό στρουθίο του Θεού, πού η ακτινοβολία του είναι παγκόσμια. Σε δέκα χρόνια κανείς δεν θα θυμάται πώς δύο ημέτεροι επίσκοποι και ένας λατίνος βρέθηκαν στην Λέσβο για να πούν σπουδαία και βαρυσήμαντα πράγματα. Το σπουργιτάκι του Θεού όμως θα μακαρίζεται και θα τιμάται και σε εκατό και σε χίλια χρόνια και ως να βαστάξει ετούτη η γής. Και το μνημόσυνον του ενώπιον του Θεού των ταπεινών αιώνιον....

Οσία Μαρία η Αιγυπτία

Η ποιμαντική μέριμνα του Γέροντος Γεωργίου Γρηγοριάτη για τους αρρώστους από τα ναρκωτικά

Ο μακαριστός Γέροντάς μας Αρχιμανδρίτης Γεώργιος ασχολήθηκε με την νεολαία από τά νεανικά του χρόνια. Είχε πρωτοφανή επιτυχία στον κατηχητικό χώρο από τότε. Όμως, άρχισε να ασχολείται ειδικά με την αποτοξίνωση από τά ναρκωτικά ορισμένων, κυρίως νέων ανθρώπων, από το 1986, μέχρι το 2014, οπότε έκοιμήθη εν Κυρίω, Κυριακή της Πεντηκοστής. Αιτία για να ασχοληθεί ο Γέροντας π. Γεώργιος με τα νεαρά αυτά παιδιά ήταν η προτροπή του Αγίου Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτη να μεριμνήσει ό Γέροντας Γεώργιος ποιμαντικώς για τούς νέους αυτούς, διότι ό Άγιος Γέροντας Παΐσιος δεν είχε το χρόνο, ούτε τά μέσα, ούτε τον χώρο, προς τον σκοπό αυτό.

 

Ό Άγιος Γέροντας Παΐσιος ειδοποίησε και μερικά άλλα 'Αγιορειτικά Μοναστήρια να πράξουν το ίδιο, γεγονός πού έγινε πραγματικότητα από το 1986 μέχρι το 2014.

Οι βασικές αρχές της ποιμαντικής πού εφάρμοσε ο μ. Γέροντας Γεώργιος για να επιτύχει, όσον το δυνατόν καλύτερα, την αποτοξίνωση τών νεαρών αυτών, ήταν οι εξής:

α) Το πρόγραμμα άρχιζε «στεγνό», όπως λέγεται. Δηλαδή να περάσει την πρώτη του εβδομάδα ό νέος, χωρίς να παίρνει ναρκωτικά, ή υποκατάστατα, (άλλα χάπια ή και μεθανόνη). Τά περισσότερα παιδιά από αυτά δυσκολεύονταν να κοιμηθούν, είχαν πονοκεφάλους, έκαναν στην αρχή εμετούς κλπ. Μετά όμως ισορροπούσαν. Αυτό το «στεγνό» πρόγραμμα έχει οδύνες, βέβαια, για τά παιδιά, αλλά είναι πιο σίγουρο και πιο αποτελεσματικό.

β) Να αρχίσουν σιγά - σιγά πνευματική, ασκητική και λειτουργική ζωή. Δηλαδή, τά παιδιά να παρακολουθούν τουλάχιστον την καθημερινή θεία Λειτουργία, τον εσπερινό, την διατροφή της καθημερινής Τράπεζας (φαγητό αρτύσιμο ή νηστίσιμο, πού έχουν οι πατέρες και οι προσκυνητές), να νηστεύουν σωματικώς και πνευματικώς, να μην καπνίζουν «χόρτο», ηρωίνη και κοκαΐνη, να μην πίνουν κρασί, τσίπουρο (ζιβανία) και γενικώς αλκοολούχα ποτά, να εξομολογούνται και να κοινωνούν τά Τίμια Δώρα συχνά και να μάθουν, αν θέλουν, Βυζαντινή Μουσική, ιδίως την Παράκληση της Παναγίας, της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας (γιορτάζει στις 29 Οκτωβρίου) και τούς Χαιρετισμούς της Παναγίας.

γ) Να εργάζονται και σωματικώς έξι η το πολύ οκτώ ώρες, σε ορισμένα διακονήματα, στην αρχή άμισθί και μετά από έξι μήνες να πληρώνονται, όπως οι άλλοι εργάτες της Μονής.

δ) Να συγκεντρώνονται στο μεγάλο δωμάτιο, δίπλα στο παρεκκλήσι του Αγίου Μόδεστου και να συζητούν πνευματικώς μέ κάποιον ιερομόναχο, εξομολόγο, για διάφορα θέματα πού τούς απασχολούν.

Πάντως, για ένα διάστημα, από το 1986 - 2006, ασχολήθηκα και εγώ μέ την κατήχηση τών παιδιών αυτών. Από τις 11.00-13.00 (ώρες), σχεδόν κάθε μέρα, διάβαζα διάφορα άρθρα και κείμενα τού μ. Γέροντος Γεωργίου και τού Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου. Μετά είχαμε συζήτηση, κέρασμα γλυκών και χυμών και μετά διαβάζαμε από τά άκόλουθα δύο βιβλία: Αγίου Παϊσίου Αγιορείτη, «Χαριτωμένες διδαχές» και Πέτρου Μπότση, «Ανέκδοτα από τον εκκλησιαστικό χώρο», όχι ανήθικα αστεία.

Αυτά είχαμε να πούμε, όσον αφορά τις αρχές και προϋποθέσεις, για να επιτύχουμε την αποτοξίνωση από τά ναρκωτικά.

Βέβαια, όσο μάς ήταν δυνατόν, προσπαθούσαμε να σεβόμαστε την ανθρώπινη ελευθερία και αξιοπρέπεια και το πνευματικό επίπεδο τού κάθε ενός από τά παιδιά. Διότι τούς απαγορεύαμε να παίρνουν μερικές ουσίες, αλλά ήσαν ελεύθεροι να μείνουν, ή να φύγουν, αν θέλουν.

Φιλοξενήσαμε από το 1986 - 2014 πάνω από πεντακόσια παιδιά, κατά περιόδους. Πολλά από τά παιδιά αυτά μάς έλεγαν ότι δοκίμασαν να αποτοξινωθούν και σε κρατικά και σε ιδιωτικά κέντρα αποτοξινώσεως. Εκεί οι ψυχολόγοι και οι υπεύθυνοι τού προγράμματος τούς έλεγαν ότι ή ψυχή πεθαίνει μέ το σώμα, οι θρησκείες δεν βοηθούν καθόλου για να αποτοξινωθείτε, οι παπάδες (ιερείς) θέλουν να εκμεταλλεύονται χρηματικώς και σωματικώς τούς ανθρώπους κτλ. Όμως διαπιστώσαμε ότι τά κρατικά και ιδιωτικά ιδρύματα αποτοξινώσεως έχουν 3-4% επιτυχία, ενώ το πρόγραμμα αποτοξινώσεως τών Αγιορείτικων Μοναστηριών, έχει επιτυχία 30-35% και αυτά γιατί συμβαίνει; Διότι ή αποτοξίνωση από τά ναρκωτικά, γίνεται από την άκτιστη θεία χάρη της Αγίας Τριάδος, πού χορηγείται μόνο μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Είναι πολύ δύσκολο να γράψουμε σε ένα σύντομο άρθρο τις εν Χριστώ εμπειρίες, τόσο τις δικές μας, όσο και τών παιδιών αυτών. Θα αναφέρουμε όμως μία περίπτωση, για να γίνει αντιληπτός ό πνευματικός αγώνας τού μακαριστού Γέροντός μας π. Γεωργίου, για να βοηθήσει τά παιδιά αυτά να αποτοξινωθούν από τά ναρκωτικά:

Ό Σπύρος το 1986 ήλθε στο Μοναστήρι μας πρησμένος σε όλο του το σώμα, από τά ναρκωτικά πού έπαιρνε στην Αθήνα. Παιδί - φοιτητής της Νομικής Σχολής τού Πανεπιστημίου Αθηνών, προοριζόταν από τον κατά σάρκα πατέρα του, να γίνει ανώτερο στέλεχος σε αριστερίζον πολιτικό κόμμα. Ο Σπύρος είχε πολύ δυνατό μυαλό, ήταν αγωνιστής στις πολιτικές του πεποιθήσεις. Δεν πίστευε στον Τριαδικό Θεό της Ορθοδοξίας, ούτε σε άλλες θρησκείες.

Κάποιος φίλος του, τού μίλησε για τούς τεχνητούς παραδείσους τών ναρκωτικών, και τού είπε να δοκιμάσει. Έγινε ναρκομανής. Τρεις - τέσσερις φορές βρήκανε τον Σπύρο στην πλατεία Συντάγματος και της Ομονοίας πεσμένο κάτω και τον επήγαν στο νοσοκομείο. Τον πρόλαβαν παρά τρίχα από τον θάνατο.

Ένας γνωστός του, τού μίλησε για το Αγιον Όρος και την Ιερά Μονή Όσίου Γρηγορίου. Αποφάσισε τότε να δοκιμάσει την «θρησκεία», για να αποτοξινωθεί. Τον έφεραν έδώ δύο φίλοι του φιλαγιορείτες κουβαλητό. Μόλις και μετά βίας περπατούσε. Τού μιλήσαμε τότε για την Αγία Αναστασία την Ρωμαία και τά θαύματά της και για τον Γέροντα π. Γεώργιο.

Ό Σπύρος, το βράδυ προτού ξαπλώσει να κοιμηθεί, είπε τά έξης: «Αγία Αναστασία Ρωμαία, εγώ δεν έχω δει όνειρα ποτέ μου. Αν υπάρχεις πραγματικά, έλα στον ύπνο μου να σε γνωρίσω, και κάνε με καλά, αν μπορείς». Εξάπλωσε και κοιμήθηκε μετά. Όταν ό Σπύρος κοιμήθηκε, είδε στο όνειρό του την Αγία Αναστασία την Ρωμαία, πού τού είπε:

- «Σήκω τώρα παιδί μου Σπύρο, και έλα στο παρεκκλήσι μου, μέσα στην Μονή Όσιου Γρηγορίου και βάλε μετάνοιες τρείς φορές στην εικόνα μου και θα σε κάνω καλά». Λέγει της ό Σπύρος: - «Δεν μπορώ μόνος μου να κινηθώ». Του απαντά ή Αγία: - «Έλα, σήκω και θα σε βοηθήσω εγώ».

Σηκώθηκε αμέσως ό Σπύρος, πήγε στο παρεκκλήσι της Αγίας Αναστασίας, έβαλε μόνος του τρείς μετάνοιες στρωτές και μετά από μερικές ώρες ξεπρήστηκε και θεραπεύθηκε. Έμεινε μαζί μας ένα χρόνο περίπου, βρήκε δουλειά στην Αθήνα, παντρεύτηκε και από τότε βοηθάει στις ελεύθερες του ώρες, παιδιά πού θέλουν να αποτοξινωθούν από τά ναρκωτικά.

Ό μακαριστός Γέροντάς μας είχε και την θεολογική επιστημονική μόρφωση και την πείρα πνευματικού εξομολόγου και την πρακτική ποιμαντική διάκριση και ήταν γνώστης της μοναχικής εμπειρίας και της κοινωνικής καταστάσεως τών χριστιανών και της ανάγκης πού είχαν αυτοί να σωθούν υπαρξιακώς και αιωνίως, οι άνθρωποι γενικώς. Όμως, στήριζε την ποιμαντική του μέριμνα, όχι στις πιο πάνω αναφερόμενες ικανότητες και χαρίσματά του, αλλά στην Πρόνοια Τού Αγίου Τριαδικού Θεού και στην άκτιστη θεία Χάρη Του. Αγαπούσε πολύ ό μακαριστός Γέροντάς μας την ποιμαντική διακονία πού εφήρμοσε ό μέγιστος πατήρ και τέταρτος θεολόγος της Ορθοδόξου θεολογίας, Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, άρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, και αυτόν άκολουθούσε, κατ’ άναλογίαν βέβαια.

Ας τελειώσουμε το παρόν άρθρο για τον μακαριστό Γέροντα και την ποιμαντική του μέριμνα υπέρ της αποτοξινώσεως από το ναρκωτικά νεαρών υπάρξεων, μέ ένα έπαινο για το Αγιον Όρος της εποχής μας, πού είπε ό μακαριστός άγιος Ιερομόναχος, Ρώσος Αγιορείτης και κτήτορας της 'Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας, Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος Ζαχάρωφ, ορθόδοξος θεολόγος της Υποστατικής Αρχής και τού άκτιστου Φωτός:

«Όταν ήλθα στο Αγιον Όρος στις αρχές τού εικοστού αιώνος, το Αγιον Ορος ήταν τότε, σχεδόν αποκλειστικά, ασκητικό μέρος. Από το 1965 μέχρι σήμερα, είναι και ασκητικό μέρος και θεολογικό, παραδοσιακό, ησυχαστικό και νηπτικό μέρος, μέ παγκόσμια ακτινοβολία».

Αυτό το Άγιον Όρος εκπροσώπησε και εκπροσωπεί ακόμη και τώρα ό μακαριστός Γέροντάς μας, οικουμενικός διδάσκαλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας και ορθόδοξος θεολόγος 'Αγιορείτης.

Μοναχός ΝΕΟΦΥΤΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΗΣ

 

πηγή 

ΣΥΡΙΑ :Ακάθιστος στη Σαιντανάγια

Οι συριακές εκλογές μετατράπηκαν σε γιορτή δημοκρατίας... Και η Ελλάδα βαφτίζει "πρόσφυγες" τους φυγόστρατους και τις συμμορίες

Στη Συρία ψήφισαν σε ολόκληρη την επικράτεια... Είναι εικόνες που αξίζει να δούμε, και γιατί ξεβρακώνουν το παραμύθι της "προσφυγιάς"... 

 

Νέοι άνθρωποι που δεν επέλεξαν να συγκροτούν συμμορίες στο λιμάνι του Πειραιά. 

 

Ήταν τέτοια η συμμετοχή του λαού της Συρίας στις χθεσινές εκλογές, που η Κεντρική Εφορευτική Επιτροπή αποφάσισε να... μην κλείσουν στις 7 μ.μ. τα εκλογικά κέντρα, αλλά δόθηκε παράταση μέχρι τα μεσάνυχτα...

 

Κι η "πολιτισμένη" δύση, ελπίζει ακόμη να υποτάξει αυτόν τον Αδούλωτο κι Αδέσποτο λαό; 

 

 

Φοιτήτριες χορεύουν έξω από ένα εκλογικό τμήμα κατά τη διάρκεια των βουλευτικών εκλογών στη Συρία... Δημοκρατικό πανηγύρι... με νικήτρια την Πατρίδα!

 

sibilla

Το παγκάκι της φιλίας: Μια υπέροχη ιδέα ενός μαθητή!

Ο Christian Back είναι ένας 10χρονος μαθητής που φοιτά σε σχολείο των ΗΠΑ. Όταν η οικογένειά του σκεφτόταν να μετακομίσει στη Γερμανία το 2013, η μητέρα του τού έδειξε κάποια φυλλάδια από σχολεία για να διαλέξουν μαζί σε ποιο θα πήγαινε. Σε ένα από αυτά εκείνος είδε μια φωτογραφία με ένα παγκάκι στο προαύλιο του σχολείου. Λεγόταν «παγκάκι της φιλίας» και σ’ αυτό μπορούσε να καθίσει όποιο παιδί αισθανόταν μόνο στο διάλειμμα, δίνοντας σήμα στα άλλα παιδιά να το καλέσουν να παίξει μαζί τους.

Ο Christian ενθουσιάστηκε με την ιδέα και, όταν η οικογένεια έμεινε τελικά στις ΗΠΑ, αποφάσισε να βάλει και στο δικό του σχολείο ένα «παγκάκι της φιλίας». «Δεν μου άρεσε να βλέπω κάποια παιδιά να είναι μόνα τους στο διάλειμμα, ενώ όλοι οι άλλοι παίζουν με τους φίλους τους» λέει ο μικρός. Έτσι πρότεινε την ιδέα του στον διευθυντή του σχολείου και οι δυο τους έπιασαν αμέσως δουλειά για να εγκαταστήσουν ένα τέτοιο παγκάκι στο προαύλιο. Σήμερα, περίπου 2.000 σχολεία σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν “παγκάκια φιλίας” και ο Κρίστιαν ταξιδεύει απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας για να τα εγκαινιάσει!



πηγή

Γιατί γίνεται αὐτὴ ἡ συνάντηση στὴν Λέσβο; Κερδισμένοι καὶ Χαμένοι.

Του Πρωτοπρεσβ. Θεόδωρου Ζήση

 Εἶναι πολλὰ τὰ συμφέροντα ποὺ ἐξυπηρετεῖ ἡ συνάντηση τῶν μεγαλοσχήμων· κερδίζουν ὅλοι, καὶ οἱ μόνες χαμένες εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη πίστη καὶ ἡ πατρίδα μας ἡ Ἑλλάδα. Κερδίζει ἐν πρώτοις ἡ ἄθεη κυβέρνηση τοῦ Ἀλ. Τσίπρα, ἡ ὁποία δέχεται σκληρὴ κριτικὴ γιὰ τὴν κακὴ διαχείριση τοῦ ποσφυγικοῦ ζητήματος. Ἐμφανίζει τώρα νὰ ἐπευλογοῦν καὶ νὰ ἐπιστηρίζουν τὸ ἀνθρωπιστικὸ ἔργο της οἱ κορυφαῖοι ἡγέτες τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου, ὁ «πρῶτος» τοῦ Παπισμοῦ καὶ ὁ «πρῶτος» τῆς Ὀρθοδοξίας, μὲ συμπλήρωμα καὶ τόν «πρῶτο» τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλλάδος. Κερδίζει ἀκόμη καὶ ἰδεολογικά, διότι ἐμφανίζεται στοὺς ἀνιστόρητους καὶ ἰδεολογικὰ προκατειλημμένους ὀπαδούς της ὅτι αὐτὴ δὲν μεροληπτεῖ ὑπὲρ τῶν Χριστιανῶν, προστατεύει καὶ τοὺς Μουσουλμάνους, δὲν κάνει διακρίσεις θρησκευτικὲς ἢ ρατσιστικές, δὲν τὴν ἐνδιαφέρουν ἡ ἑλληνικότητα καὶ ἡ Ὀρθοδοξία.

Κερδισμένος περισσότερο ἀπὸ ὅλους εἶναι ὁ πάπας, διότι ἐκτὸς τοῦ ὅτι ἡ πρόσκλησή του σημαίνει πὼς τὸν ἀναγνωρίζουμε ὡς «πρῶτο», ὡς κορυφὴ τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου, καλούμενο μάλιστα ἀπὸ δύο Ὀρθοδόξους ἡγέτες, τὸν οἰκουμενικὸ πατριάρχη καὶ τὸν ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν, στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο τῶν ὁποίων ἀπορρίπτεται σταθερὰ τὸ «πρωτεῖο» ὁποιουδήποτε ἐπισκόπου, πολὺ περισσότερο ἑνὸς αἱρετικοῦ, ἐπὶ πλέον τὸν ἐμφανίζουμε καὶ ὡς ἀθώα περιστερὰ καὶ προστάτη τῶν ἀδικημένων καὶ τῶν κακοπαθούνων, ἐνῶ εἶναι γνωστὴ καὶ καταγεγραμμένη ἡ εὐθύνη τοῦ Βατικανοῦ ὡς πολιτικῆς καὶ οἰκονομικῆς δύναμης στὶς παγκόσμιες ἀναταραχὲς καὶ ἀνακατατάξεις. Κερδίζει ἀκόμη, διότι τοῦ δίνουμε τὴν δυνατότητα τοῦ «διαίρει καὶ βασίλευε», εἴτε μὲ τὶς διενέξεις μεταξὺ Κωνσταντινούπολης καὶ Μόσχας, εἴτε μὲ τὴν διένεξη μεταξὺ Κωνσταντινούπολης καὶ Ἀθήνας γιὰ τὴν δικαιοδοσία στίς «Νέες Χῶρες», ἡ ὁποία εἶναι ἐμφανὴς στὴν περίπτωση τῆς Λέσβου, ποὺ ἀνήκει στὶς λεγόμενες «Νέες Χῶρες». Μὲ ποιὰ ὄντως ἁρμοδιότητα ἐκάλεσε ὁ οἰκουμενικὸς τὸν πάπα στὴν Λέσβο; Γι᾽ αὐτὸ ἔσπευσε καὶ ὁ Ἀθηνῶν νὰ τὸν καλέσει συγχρόνως, καὶ συμφώνησε τόσο εὔκολα καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος; Αὐτὰ μᾶς ἐνδιαφέρουν, καὶ ὄχι ἡ ἐκκλησιαστικὴ νομιμοποίηση ἑνὸς αἱρεσιάρχη;

Πολλὰ κέρδη ἀποκομίζει καὶ ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος. Ἐν ὄψει τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου, τῆς ὁποίας κύριος στόχος εἶναι νὰ ἀναγνωρίσει τοὺς αἱρετικοὺς τῆς Δύσεως ὡς ἐκκλησίες, ὅπως ἀπροκάλυπτα ὁμολόγησε προβεβλημένος συνεργάτης του, ὁ μητροπολίτης Γαλλίας Ἐμμανουήλ, ἀλλὰ καὶ ὅπως συνάγεται καὶ ἀπὸ πολλὲς διακηρύξεις τοῦ ἰδίου, ἔχει τὴν δυνατότητα στὴν Λέσβο νὰ παρουσιάσει τὸν «Ἁγιώτατο ἐπίσκοπο Ρώμης, κ. Φραγκῖσκο» ὡς ἀγαπητὸ ἀδελφὸ ἐν Χριστῷ καὶ συνεπίσκοπο, ἐνώπιον τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν, γιὰ νὰ ἀμβλυνθοῦν οἱ ἀντιδράσεις κάποιων “ζηλωτῶν ὑπερορθοδόξων”, ποὺ ἐξακολουθοῦν νὰ θεωροῦν τὸν Παπισμὸ ὡς αἵρεση. Στὴν Λέσβο τοῦ ἀντιπαπικοῦ Ἁγίου Ραφαὴλ καὶ τοῦ ἀντιπαπικοῦ Φώτη Κόντογλου ὁ αἱρεσιάρχης πάπας ἐμφανίζεται ὡς κανονικὸς καὶ νόμιμος ἐπίσκοπος Ρώμης ἀπὸ τοὺς ἰδικούς μας φιλοπαπικοὺς καὶ λατινόφρονες, ὡς προοίμιο τῶν ἀποφάσεων τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης. Ἡ ὑποτίμηση τοῦ αὐτοκεφάλου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ εἰσπήδηση στὴν δικαιοδοσία της εἶναι ἐπίσης μεταξὺ τῶν κερδῶν τοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου.

Καὶ ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν τὶ κερδίζει; Δείχνει ἐν πρώτοις σὲ παγκόσμια κλίμακα τὸν φιλοπαπισμό του καὶ τὴν συμπόρευσή του μὲ ὅλους τοὺς Οἰκουμενιστάς, πρὸς μεγάλη χαρὰ ὅλων τῶν φίλων καὶ συνεργατῶν του μὲ τοὺς ὁποίους ἀποδομεῖ σιγά-σιγὰ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ ζωή. Δὲν ἀφήνει ἔπειτα μοναδικὸ παίκτη τὸν οἰκουμενικὸ πατριάρχη στὸ ἔδαφος τῶν «Νέων Χωρῶν», ἀλλὰ μὲ τὴν παρουσία του δείχνει ὅτι δὲν πρόκειται νὰ παραιτηθεῖ τῶν δικαιωμάτων της ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Περισσότερο ὅμως δείχνει ὅτι στηρίζει τὴν κυβέρνηση στὸ θέμα τῆς διαχείρισης τοῦ προσφυγικοῦ καὶ τὴν ἄψογη συνεργασία καὶ συμμαχία του μὲ τοὺς ἀθέους κυβερνῆτες; Ποῦ θὰ μᾶς βγάλει αὐτὴ ἡ συμμαχία;

Ἡ Ὀρθόδοξη πίστη ὅμως βλάπτεται καὶ καταρρακώνεται, διότι ἐξαφανίζονται τὰ ὅρια μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ αἱρέσεως, διότι ἀκυρώνονται ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ καταπατοῦνται οἱ Ἱεροὶ Κανόνες ποὺ ἀπαγορεύουν τὴν ἐπικοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς, διότι ἀμβλύνεται τὸ ὀρθόδοξο αἰσθητήριο τῶν πιστῶν, ὥστε νὰ μὴ διακρίνουν πλέον μεταξὺ ἱεροῦ καὶ βεβήλου, διότι διχάζεται καὶ διαιρεῖται τὸ ὀρθόδοξο πλήρωμα σὲ φιλοπαπικοὺς καὶ ἀντιπαπκούς. Βλάπτεται ἐπίσης πολλαπλῶς ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα, ποὺ εἶχε ἐπὶ αἰῶνες τὴν εὐλογία καὶ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν προστασία τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ καὶ τῶν Ἁγίων. Μεταβάλλεται σὲ μία ἄθρησκη πολυπολιτισμικὴ χώρα, συγκρητιστικὴ καὶ νεοεποχίτικη, ἀποχριστιανίζεται κατὰ τὸ παράδειγμα τῆς ἄθεης Εὐρώπης, γκρεμίζει τὶς πολύτιμες ἀξίες τοῦ ἑλληνοχριστιανικοῦ παρελθόντος της. Σὲ λίγο θὰ νιώθουμε ξένοι στὸν τόπο μας, θὰ γίνουμε μειοψηφία, ἀφοῦ ἡ ἔλλειψη πρόνοιας γιὰ τὸ δημογραφικὸ πρόβλημα, ἡ ἐγκληματικὴ ἀδιαφορία γιὰ τὴν ὑπογεννητικότητα καὶ τὴν δημιουργία πολύτεκνων οἰκογενειῶν, ποὺ ἐνισχύονται ἀπὸ τὴν σχεδιασμένη φτωχοποίηση τῶν Ἑλλήνων, καὶ ὁ σχεδιασμένος ἐποικισμὸς τῆς χώρας μὲ Μουσουλμάνους πρόσφυγες ὁδηγοῦν μὲ βεβαιότητα στὸν ἀφελληνισμὸ καὶ στὸν ἐξισλαμισμὸ τῆς Ἑλλάδος. Φοβόμασταν μήπως πάθει ἡ Θράκη μας αὐτό πού ἔπαθε τό Σερβικό Κοσσυφοπέδιο, τό Ὀρθόδοξο Κόσσοβο, μέ τήν στήριξη τοῦ πάπα, καί τώρα κινδυνεύει ὅλη ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα νά γίνει Κοσσυφοπέδιο. Μέσα στή χαρά τους τό Βατικανὸ καί ὁ πάπας, πού σπεύδει νά «βοηθήσει» στή Λέσβο. Θὰ δοῦμε ἆραγε κάποια συνάντηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη, τοῦ πατριάρχη τοῦ Γένους, καὶ τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν μὲ στόχο νὰ ἐνισχύσουν τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὴν ἀγάπη πρὸς τὴν πατρίδα, γιὰ νὰ σταματήσει ἡ ἀθεϊστικὴ πλυμμυρίδα καὶ ἡ ἠθικὴ παρακμὴ καὶ ἐξαχρείωση; Μολονότι ὅλα δείχνουν τὸ ἀντίθετο, ἐμεῖς δὲν θὰ παύσουμε νὰ προσευχόμαστε καὶ νὰ ἐλπίζουμε ὄχι σὲ ἀνθρώπινες συμμαχίες, ἀλλὰ στὴν δύναμη καὶ βοήθεια τοῦ Θεοῦ: «Μεθ᾽ ἡμῶν ὁ Θεός, γνῶτε ἔθνη καὶ ἡττᾶσθε, ὅτι μεθ᾽ ἡμῶν ὁ Θεός».

Προσευχήσου και η προσευχή θα σε διδάξει τα πάντα...

Πρέπει να σκέφτεται κανείς σαν ήρωας, για να μπορεί να συμπεριφέρεται σαν ένας απλά αξιοπρεπής άνθρωπος. May Sarton

ΤΟ ΡΕΪΚΙ ΣΥΜΒΙΒΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΙΣΤΙΝ;

Λέοντος Μπράνγκ, ∆ρος Θεολογίας

    Τὸ Ρέϊκι ἐντάσσεται στὸν πρακτικὸ ἀποκρυφισµό. Μὲ τὸν ὅρο ἀποκρυφισµὸ προσδιορίζονται οἱ ἱκανότητες καὶ τὰ φαινόµενα ποὺ δὲν µποροῦν νὰ ἑρµηνευθοῦν µὲ βάση τὴν ἐπιστηµονικὴ σκέψη. Ναὶ µὲν τὸ Ρέϊκι δὲν παρουσιάζει ἐπίσηµα ἕνα σύστηµα ἑρµηνείας τοῦ κόσµου (χαρακτηριστικὸ τοῦ θεωρητικοῦ ἀποκρυφισµοῦ) - γι’ αὐτὸ καὶ ἀρνεῖται γιὰ τὸν ἑαυτό του ὅτι εἶναι θρησκεία - ἀλλὰ αὐτὸ δὲν µπορεῖ νὰ σηµαίνει ὅτι οἱ τεχνικὲς ποὺ χρησιµοποιεῖ δὲν εἶναι ἀποκρυφιστικές, ἕνα εἶδος «ἀπόκρυφης ἐπιστήµης».

Σαφῶς τονίζεται, ὅτι ὑπάρχουν παραφυσιολογικὲς ἱκανότητες καὶ παραφυσιολογικὰ φαινόµενα, ὅτι µέσῳ τοῦ Μικάο Οὐσούι ξαναανακαλύφτηκαν οἱ κατάλληλες µέθοδοι καὶ τεχνικές, γιὰ νὰ προσεγγίσουν οἱ µυηµένοι αὐτὲς τὶς δυνάµεις καὶ νὰ τὶς χρησιµοποιήσουν γιὰ τοὺς δικούς τους σκοπούς. Χαρακτηριστικὸ αὐτῶν τῶν µεθόδων καὶ τεχνικῶν εἶναι, ὅτι δὲν εἶναι προσβάσιµες στὴν ἐπιστηµονικὴ ἔρευνα.

Αὐτὸ τονίζεται ἰδιαίτερα µὲ προτάσεις ὅπως:

Τὸ Ρέϊκι «δὲν διδάσκεται, ἀλλὰ περνάει ἀπὸ δάσκαλο σὲ µαθητὴ µέσῳ τῶν ἐνεργειακῶν συντονισµῶν». Ναὶ µὲν δὲν γίνεται ἄρνηση τῆς κλασσικῆς ἰατρικῆς καὶ θεραπευτικῆς ἐπιστήµης, ταυτόχρονα ὅµως ὑπογραµµίζεται ὅτι οἱ πρακτικὲς αὐτὲς συµβάλλουν στὰ θετικὰ θεραπευτικὰ ἀποτελέσµατα, τόσο στὸ χῶρο καθαρὰ σωµατικῶν παθήσεων ὅσο καὶ σὲ κάθε εἶδος ψυχοθεραπείας καὶ ψυχανάλυσης. Βέβαια, γιὰ τοὺς µεγάλους διδασκάλους τοῦ Ρέϊκι, ὅπως γιὰ τὸν Μικάο Οὐσούι και τὸν Τσουζίρο Χαγιάσι ὑποστηρίζεται, ὅτι ὄχι ἁπλῶς συνέβαλαν σὲ θετικὰ θεραπευτικὰ ἀποτελέσµατα, ἀλλὰ ὅτι θεράπευσαν χιλιάδες ἀνθρώπους. Ἄλλωστε ὁ ἴδιος ὁ Μικάο Οὐσούι διακήρυττε ὅτι τὸ Ρέϊκι εἶναι σὲ θέση «νὰ θεραπεύσει Πᾶσα ψυχολογικὴ καὶ σωµατικὴ νόσο καὶ νὰ ὁδηγήσει στὴν εὐτυχία».

 Γιὰ τὰ ἀποτελέσµατα καὶ πάλι τῶν θεραπειῶν ἰσχύει τὸ ἴδιο ὅπως καὶ γιὰ τὶς µεθόδους, ὅτι δὲν διερευνῶνται µὲ ἐπιστηµονικὲς µεθόδους. Ὡς πρὸς τὴ µορφὴ τοῦ Μικάο Οὐσούι τὸ Ρέϊκι παραπέµπει ἔντονα στὸ µεσσιανισµό. Καὶ µόνο ἡ παραπάνω θέση, ὅτι τὸ Ρέϊκι µπορεῖ νὰ θεραπεύει τὰ πάντα καὶ νὰ φέρει τὴν εὐτυχία στὸν ἄνθρωπο, δικαιολογεῖ ἀπόλυτα τὸν ὅρο µεσσιανισµό.

Ὁ ἴδιος ὁ Οὐσούι φωτίστηκε - αὐτὸς εἶναι ὁ βασικὸς πυρήνας τῆς βιογραφίας του – καὶ ἀναδεικνύεται ἔτσι σὲ µεσσιανικὴ µορφή. Ἁπλῶς ἡ σύνδεση µὲ τὸ πρόσωπό του δὲν περνάει µέσα ἀπὸ δίαυλο τῆς διδασκαλίας, ἔτσι τὸ Ρέϊκι «δὲν διδάσκεται ἀλλὰ περνάει ἀπὸ δάσκαλο σὲ µαθητὴ µέσῳ τῶν ἐνεργειακῶν συντονισµῶν». Ἑποµένως, ὅλοι ὅσοι ἐφαρµόζουν τὶς πρακτικὲς Ρέϊκι, συνδέονται µέσῳ τῆς ἁλυσίδας δάσκαλο-µαθητὴ µὲ τὴν φωτεινὴ µορφὴ τοῦ Οὐσούι, ὑπάρχει µία «µυητικὴ γραµµὴ διδασκαλίας», ἡ λεγόµενη «γενεαλογία Ρέϊκι».

Ἐκεῖνος δὲν εἶχε δάσκαλο, ἀλλὰ φωτίστηκε καὶ δέχθηκε ἀπευθείας τὴ συµπαντικὴ ζωτικὴ ἐνέργεια καὶ ἐγκαινίασε ἔτσι µία µεσσιανικὴ ἐποχὴ τῆς ἐπικράτησης τῆς ὑγείας καὶ εὐτυχίας σ’ αὐτὸ τὸν ταλαίπωρο κόσµο, ἀρκεῖ οἱ ἄνθρωποι νὰ δεχθοῦν νὰ ἀνέβουν σ’ αὐτὴ τὴν κιβωτὸ σωτηρίας – ἰδανικῆς κοσµικῆς πραγµατικότητας τοῦ Ρέϊκι.

Καὶ µόνο αὐτὲς οἱ δύο παραπάνω διαπιστώσεις ἀρκοῦν νὰ δώσουν ἀπάντηση στὸ ἐρώτηµα τοῦ τίτλου.

Θὰ ἤθελα ὅµως νὰ προσθέσω καὶ ἄλλα χαρακτηριστικὰ σηµεῖα:

 Ὁ πιστὸς Ὀρθόδοξος χριστιανὸς ὁπωσδήποτε δέχεται ὅτι ὁ Χριστὸς «εἶναι ἡ ζωή» καὶ ἑποµένως καὶ ἡ πηγὴ κάθε θεραπείας. Ὑπάρχει, κάπου ἔστω, µία ἀναφορά, ὅτι τὸ Ρέϊκι ἀσκήθηκε ἢ ἀσκεῖται ἐν ὀνόµατι τοῦ Χριστοῦ; Ἐφόσον ὅλες οἱ θεραπεῖες στὴν ὀρθόδοξη παράδοση γίνονται ἐν ὀνόµατι τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐφόσον ἡ ἐνέργεια ποὺ φέρνει τὴ θεραπεία, εἶναι ἡ ἄκτιστη ἐνέργεια τῶν τριῶν Προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος, πῶς στὸ Ρέϊκι γίνεται ἀναφορὰ σὲ µία παγκόσµια ζωτικὴ ἐνέργεια ὡς ἀπρόσωπη ἐνέργεια; Τί σηµαίνει παγκόσµια ζωτικὴ ἐνέργεια; Εἶναι ἐνέργεια ὑλική, κτιστή, δηλ. συνδέεται µὲ τὴν ὑλικὴ κτίση (βλ. τὸν ὁρισµό: «"Ρέϊ- κι" σηµαίνει "συµπαντικὴ ζωτικὴ ἐνέργεια", ἢ ἐνέργεια τῆς ζωῆς ποὺ ἔρχεται ἀπὸ τὸ σύµπαν»;

Σ’ αὐτὸ ἀντίκειται, ὅτι, σύµφωνα µὲ τὶς τοποθετήσεις τῶν ὀπαδῶν του, τὸ Ρέϊκι «ρέει µὲ τὴ δική του ἐσωτερικὴ εὐφυΐα γιὰ τὸ Ἀνώτερο Καλό», δηλ. φαίνεται, ὅτι διαθέτει νοῦ. Ὑπερβαίνει προφανῶς τὶς δυνατότητες τῶν λογικῶν κτισµάτων τοῦ Θεοῦ, τῶν ἀνθρώπων. ∆ιαφορετικὰ δὲν θὰ τὸ εἶχαν ἀνάγκη οἱ ἄνθρωποι γιὰ τὴ θεραπεία καὶ εὐτυχία τους.

Τελικά, ποιὰ οὐσία εἶναι ἡ πηγὴ αὐτῆς τῆς παγκόσµιας ζωτικῆς ἐνέργειας τοῦ Ρέϊκι; Πρόκειται γιὰ πνεύµατα, ποὺ ἀκολουθοῦν δικές τους σκοπιµότητες, πρόκειται γιὰ µία ἀπρόσωπη θεία οὐσία ὅπως π.χ. τὸ Μπράχµαν τῶν Ἰνδουιστῶν (βλ : Ρέϊκι «εἶναι ἡ δηµιουργὸς καὶ κινητήρια δύναµη τοῦ σύµπαντος, µποροῦµε νὰ ποῦµε πώς τὸ "Ρέϊ" εἶναι ἡ Ὑπέρτατη Ἀρχή, τὸ Θεϊκὸ Στοιχεῖο»;

Στὸ Ρέϊκι ἀναφέρεται σὲ πλεῖστα σηµεῖα, ὅτι ὑπηρετεῖ τὴν αὐτοθεραπεία. Μία τέτοια πρακτικὴ θὰ µποροῦσε νὰ στηριχτεῖ στὴν ὀρθόδοξη ἁγιοπατερικὴ παράδοση; Ἡ µύηση στὸ Ρέικι δὲν προϋποθέτει εἰδικὲς ἱκανότητες ἢ περιορισµούς. Ὁ καθένας εἶναι δεκτικὸς τῆς µεθόδου, θεωρεῖται «ἔµφυτη ἱκανότητα καὶ ... γενετήσιο δικαίωµα ὅλων τῶν ἀνθρώπων» καὶ ἡ ἱκανότητα αὐτή, ὅταν ἔχει πλέον γίνει ἡ µύηση, δὲν χάνεται πιὰ σὲ ὅλη τὴν ζωή ἀνεξάρτητα, ἀπ’ ὅτι φαίνεται, ἀπὸ τὶς ἐπιλογὲς τῆς ζωῆς ποὺ ἀκολουθεῖ στὴ συνέχεια ὁ µυηµένος.

Ἐπίσης οἱ µυήσεις στοὺς τρεῖς βαθµοὺς συνοδεύονται ἀπὸ µία περίοδο καθαρισµοῦ (21 µέρες γιὰ τὸν πρῶτο, τρεῖς µῆνες γιὰ τὸν δεύτερο καὶ ἀρκετοὺς µῆνες ἢ καὶ χρόνια γιὰ τὸν τρίτο βαθµό).

Χαρακτηριστικὸ τοῦ καθαρισµοῦ εἶναι ὅτι «συµβαίνει ἀπὸ µόνος του, αὐτόµατα, δὲν χρειάζεται νὰ κάνεις τίποτα, γιὰ νὰ συµβεῖ. Τὸν προκαλεῖ ὁ συντονισµός, τὸ ἄνοιγµα τῶν ἐνεργειακῶν καναλιῶν».

Χρειάζεται µόνο «ἐµπιστοσύνη στὸ Ἀνώτερο Καλὸ καὶ στὴ ροὴ τῆς ζωῆς» καὶ τότε ὁ καθαρισµὸς εἶναι «µία µοναδικὴ εὐκαιρία γιὰ ἀπαλλαγὴ καὶ ἐξέλιξη!» . Αὐτὰ τὰ στοιχεῖα σὲ συνδυασµὸ µὲ τὴν παραπάνω δήλωση τοῦ Οὐσούι, ὅτι τὸ Ρέϊκι εἶναι σὲ θέση νὰ θεραπεύσει κάθε ψυχολογικὴ καὶ σωµατικὴ νόσο καὶ νὰ ὁδηγήσει τὸν ἄνθρωπο στὴν εὐτυχία, δὲν ἀποτελοῦν ἐπανάληψη τῆς δελεαστικῆς πρότασης τοῦ Σατανᾶ σὲ µορφὴ φιδιοῦ στὸν παράδεισο στὴν Εὔα γιὰ αὐτοθέωση, νὰ τρώει ἀπὸ τὸν ἀπαγορευµένο καρπὸ καὶ νὰ γίνει µὲ τὸν τρόπο αὐτό, χωρὶς ὑπακοὴ καὶ ἐξάρτηση ἀπὸ τὸν Θεό, Θεὸς (Γέν. 3, 4-6); Πολὺ χαρακτηριστικὴ ὡς πρὸς τὸν ἰδεολογικὸ προσανατολισµὸ τοῦ Ρέϊκι εἶναι καὶ ἡ ἀφίσα γιὰ τὸ 8ο φεστιβὰλ Ρέϊκι ποὺ φέρει στὸ κέντρο τὸ ταοϊστικὸ σύµβολο Γὶν - Γιάνγκ.

πηγή:Από τον ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ (4 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016 ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 2107)

 Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον www.egolpion.com 

12  ΑΠΡΙΛΙΟΥ  2016