Το θαύμα της προσευχής των θλιμμένων και ταπεινών

«Ο Κύριος, δεν ευαρεστείται με την προσευχή των υπερηφάνων. Όταν όμως θλίβεται η ψυχή του ταπεινού ανθρώπου, ο Κύριος πάντα την εισακούει.
Ένας γέρος ασκητής, που ζούσε στις πλαγιέςτου όρους Άθω, είδε ότι οι προσευχές των μοναχών ανέβαιναν στους ουρανούς και…

εγώ δεν εκπλήττομαι γι’ αυτό. Ο ίδιος γέροντας, όταν ήταν μικρός και έβλεπε την στεναχώρια του πατέρα του για την ανομβρία που απειλούσε να καταστρέψει την συγκομιδή, απομακρύνθηκε στο βάθος του κήπου και προσευχήθηκε:
‘‘Κύριε, Εσύ είσαι Ελεήμων, Εσύ μας δημιούργησες, Εσύ μας τρέφεις και μας ενδύεις όλους. Βλέπεις, Κύριε, πώς στενοχωριέται ο πατέρας μου για την ανομβρία. Ρίξε τώρα βροχή στην γη!’’.
Και τα σύννεφα κάλυψαν τον ουρανό και κατέβηκε η βροχή και πότισε την γη.
     Ένας άλλος γέροντας που ζούσε κοντά στην θάλασσα, μου διηγήθηκε το εξής:
‘‘Ήταν μια νύχτα σκοτεινή… Ο αρσανάς, ήταν γεμάτος από ψαρόβαρκες. Ξέσπασε θύελλα και πολύ γρήγορα δυνάμωσε. Οι βάρκες, άρχισαν να χτυπούν η μία την άλλη. Οι άνθρωποι προσπαθούσαν να τις συγκρατήσουν, αλλ’ αυτό ήταν αδύνατον μέσα στην βροχή και την θύελλα. Επικρατούσε μεγάλη σύγχυση. Οι ψαράδες, φώναζαν με όλη τους την δύναμη και ήταν φοβερό να ακούς κραυγές φοβισμένων ανθρώπων! Λυπήθηκα τον λαό του Θεού και άρχισα να
προσεύχομαι με δάκρυα:
     ‘Κύριε, κάνε την θύελλα να κοπάσει! Σταμάτησε τα κύματα! Λυπήσου τους πονεμένους ανθρώπους Σου και σώσε τους!’.
Και σταμάτησε η θύελλα, γαλήνεψε η θάλασσα, και οι άνθρωποι, με ειρήνη πλέον, ευχαριστούσαν τον Θεό’’.
Υπήρξε εποχή που νόμιζα ότι ο Κύριος κάνει θαύματα μόνο με τις προσευχές των αγίων. Τώρα όμως έμαθα ότι ο Κύριος θα κάνει
το θαύμα Του και στον αμαρτωλό, αμέσως μόλις ταπεινωθεί η ψυχή του. Γιατί, όταν ο άνθρωπος μάθει την ταπείνωση, τότε ο Κύριος εισακούει τις προσευχές του.
Πολλοί λένε, από έλλειψη πείρας, ότι ‘‘ο τάδε άγιος έκανε θαύμα’’, αλλά εγώ έμαθα ότι το Άγιο Πνεύμα που ζει μέσα στον άνθρωπο κάνει τα θαύματα. Ο Κύριος ‘‘πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι’’ (Α΄ Τιμ. β΄ 4) για να μένουν αιώνια μαζί Του. Γι’ αυτό και ακούει τις προσευχές του αμαρτωλού ανθρώπου και, αυτό, ή για το όφελος των άλλων ή για αυτού του ίδιου που προσεύχεται».
ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ
(1866–1938)
[Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου Σαχάρωφ (1896–1993): «Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης», μέρος β΄, Λόγος κ΄ («Ασκητικές σκέψεις, συμβουλές και παρατηρήσεις»), σελ. 583–584, 10η έκδοση, Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας, 2003.] 

πηγή 

Ποιός θα ψηφίσει τι

Γράφει ο Μελέτης Μελετόπουλος 


Άρχισαν πάλι οι δημοσκοπήσεις. Αλλά η οικτρή αποτυχία των περισσότερων δημοσκόπων στις τελευταίες ευρωεκλογές δεν τους δίδαξε, ως φαίνεται, τίποτα.
Εύκολα διακρίνει κανείς, και στις τωρινές μετρήσεις της κοινής γνώμης, σκοπιμότητες και προσπάθεια διαμόρφωσης “κλίματος” προς την άλφα ή την βήτα κατεύθυνση.

Εδώ δεν θα παραθέσουμε νούμερα και ποσοστά, απλά θα επιχειρήσουμε μία ποιοτική εκτίμηση. Στην ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ θα συσπειρωθεί ο κομματικός μηχανισμός και τα στελέχη, ο σκληρός πυρήνας των ψηφοφόρων που ψηφίζουν συναισθηματικά, και φυσικά οι έχοντες έννομον συμφέρον.
Θα ψηφίσουν επίσης οι διακατεχόμενοι από αντικομμουνιστικά αντανακλαστικά και εμφυλιοπολεμικά τραύματα παλαιοδεξιοί.
Τέλος, θα μαζευτούν γύρω από τον Σαμαρά όσοι πολιτευτές και στελέχη δεν πρόκοψαν σε νεοδεξιούς σχηματισμούς, όσοι δεν σκοπεύουν να πειραματιστούν με το “Ποτάμι” ή άλλο νεοπαγές σχήμα και ασφαλώς όσοι Πασόκοι πηδάνε από το καράβι του Βαγγέλη Βενιζέλου που βουλιάζει. Η ΝΔ θα είναι ασφαλώς δεύτερο κόμμα, αλλά το καίριο ερώτημα είναι πόσο θα απέχει από το τρίτο.

Στο ΠΑΣΟΚ, που αποτελεί πλέον κόμμα σφραγίδα, θα παραμείνουν βασικά οι φίλοι του Βαγγέλη και οι εχθροί του Γιώργου. Δηλαδή το μέρος των κομματικών μηχανισμών και των πελατειακών δικτύων που δεν προσχώρησαν στο κόμμα της οικογένειας Παπανδρέου, μαζί με μερικούς ακόμα που βρήκαν ευκαιρία να παίξουν πρωταγωνιστικό ή έστω δευτεραγωνιστικό ρόλο σ’ένα κόμμα που προηγουμένως ήταν κλητήρες. Δύσκολα θα περάσει το κατώφλι της Βουλής το πασοκικό υπόλειμμα.

Στο ΚΙΔΥΣΟ θα συγκεντρωθούν οι οπαδοί των παπανδρεϊκών γονιδίων, οι δυσαρεστημένοι από τον Βαγγέλη και όσοι βρήκαν πόρτα ανοιχτή και μπήκαν. Μην υποτιμήσει κανείς την ροπή των ψηφοφόρων στην λογική της κληρονομικής διαδοχής. Το όνομα Παπανδρέου θα μαζέψει περισσότερους από την νεκρή πλέον σφραγίδα του ΠΑΣΟΚ, ιδίως όταν του τελευταίου δεν ηγείται εις εκ των Παπανδρέου.

Στο “Ποτάμι”μετράνε απώλειες από την συνεργασία με “Δράση” και Λυκούδη, που δυσαρέστησε και δεξιούς και αριστερούς υποψήφιους ψηφοφόρους του. Όσοι είδαν στο κόμμα αυτό μία διέξοδο από τον παλαιοκομματισμό, τον βλέπουν τώρα να μπαίνει από την πίσω πόρτα. Δεν θα έπρεπε να έχουν υποτιμήσει την “συστημικότητα” του επικεφαλής του.

Οι ΑΝΕΛ είναι στο όριο εισόδου στην Βουλή, και στην ουσία πληρώνουν λανθασμένες επιλογές στελεχών. Η αντιμνημονιακή και πατριωτική ιδεολογική γραμμή ήταν σωστή, αλλά οι φορείς της αποδείχθηκαν σε μεγάλο βαθμό επιπόλαιοι ή καιροσκόποι.
Το ΚΚΕ θα χάσει ψήφους πίσω από το παραβάν. Κάποιοι βετεράνοι της αριστεράς, δεν ξέρουμε πόσοι, θα ψηφίσουν κρυφά τον ΣΥΡΙΖΑ, για να δουν πριν πεθάνουν αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει τις εκλογές, πιθανότατα με αυτοδυναμία. Θα τον ψηφίσουν από αηδιασμένοι αστοί μέχρι νοσταλγοί του υπαρκτού σοσιαλισμού. Η ψήφος προς τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πολυσυλλεκτική, όπως όλων των κομμάτων που διεκδίκησαν την εξουσία. Ταξική ψήφος δεν παράγει κυβέρνηση. Το ερώτημα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι όχι η εκλογική του επίδοση, αλλά η διαχείρισή της.
πηγή 

Το μικροσκοπικό μωρό που γεννήθηκε χάρη στην αγάπη της μητέρας του: Την πίεσαν να το «ρίξει» όταν έσπασαν τα νερά της στην 20ή εβδομάδα, αλλά αυτή τους αγνόησε [εικόνες]

 

Όταν γεννήθηκε, ζύγιζε λιγότερο από 700 γραμμάρια και ήταν μικρότερος σε μήκος από την παλάμη του πατέρα του! Πρόσφατα γιόρτασε τα πρώτα του γενέθλια και οι γονείς του έχουν κάθε λόγο να είναι τρισευτυχισμένοι.
Ο λόγος για τον μπόμπιρα Τζετ Μόρις, που όταν η μαμά του βρισκόταν στην 20ή εβδομάδα κύησης τής έσπασαν τα νερά και οι γιατροί τής συνέστησαν να κάνει έκτρωση, λέγοντάς της ότι το έμβρυο ήταν «μη βιώσιμο».


Η Μάιρι Μόρις όμως, σε μια πρωτοφανή επίδειξη θάρρους και αγάπης, τους αγνόησε και αποφάσισε να προχωρήσει κανονικά την εγκυμοσύνη της. Και γέννησε το μωρό της 5 εβδομάδες αργότερα, στην 25η εβδομάδα της κύησής της, αφού ο μικρός ζούσε στη μήτρα της μαμάς του αφότου έσπασαν τα νερά της.

Πέντε λεπτά προθεσμία!
Όταν, δε, έσπασαν τα νερά της κυρίας Μόρις και πήγε στην κλινική, οι γιατροί τής έδωσαν πέντε λεπτά χρόνο για να αποφασίσει, και μάλιστα την είχαν βάλει πάνω στο φορείο που θα την οδηγούσε στο χειρουργείο για την έκτρωση!
Ωστόσο, εκείνη αρνήθηκε να το κάνει, με αποτέλεσμα τις αμέσως επόμενες ημέρες να δέχεται καταιγισμό τηλεφωνημάτων από τις νοσοκόμες που την πίεζαν να κάνει έκτρωση μέσα στις επόμενες πέντε ημέρες.
Η Μόρις όμως αρνήθηκε και πάλι, καθώς ήταν πεπεισμένη πως το μωρό της ήταν υγιές, και έτσι πέντε εβδομάδες αργότερα το έφερε στη ζωή.



Η μητέρα αφηγείται
Η ίδια η 34χρονη μητέρα αφηγείται την ιστορία της: «Όταν έσπασαν τα νερά μου, δεν αντιμετώπιζαν τον Τζετ ως μωρό, αλλά ως ένα “μη βιώσιμο έμβρυο”. Ήταν πολύ απογοητευτικό. Βρισκόμουν στη μονάδα πρόωρων γεννήσεων και κανείς από τους παιδιάτρους δεν ήρθε να μου πει τις εναλλακτικές λύσεις. Αλλά εγώ μόλις είχα κάνει υπέρηχο και όλα ήταν τέλεια. Ειδικά όταν έμαθα πως είναι αγόρι, ήταν πολύ δύσκολο να αποδεχθώ τον τερματισμό της κύησης. Ο γιατρός μού είπε ότι “πρέπει να σε πάμε στο χειρουργείο. Πρέπει να σταματήσεις την κύηση, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα”».
Και συνεχίζει: «Αντιλαμβάνομαι ότι οι γιατροί πρέπει να σου λένε το χειρότερο σενάριο και να είναι απότομοι, αλλά δεν έδωσαν καν στον Τζετ μια δεύτερη ευκαιρία. Όταν ο γιατρός γύρισε να με πάρει για την επέμβαση, είχα ήδη μιλήσει με τον Πολ (σ.σ.: τον σύζυγό της) και του είπαμε ότι δεν θα κάνω την έκτρωση. Τότε ο γιατρός κοίταξε το ρολόι του και εμένα επίμονα, σαν να μου έλεγε ότι χάνει τον χρόνο του. Τότε είπα στον Πολ “πρέπει να φύγουμε αμέσως από εδώ μέσα”».
Επειτα από αυτό το γεγονός, η Μάιρι Μόρις και ο σύζυγός της, λίγες ημέρες αργότερα, επέστρεψαν στο σπίτι τους, στο Σάσεξ. Δώδεκα ημέρες αργότερα, όμως, με το μωρό στην κοιλιά, η Μάιρι άρχισε να αιμορραγεί και εισήχθη εσπευσμένα στο νοσοκομείο. Ωστόσο, εκεί την περίμενε άλλη μία έκπληξη: το τοπικό νοσοκομείο ήταν εξοπλισμένο μόνο για γεννήσεις μωρών από την 28η εβδομάδα της κύησης και μετά, και έτσι το ζευγάρι αναγκάστηκε να ταξιδέψει 80 μίλια πιο μακριά, στο Πόρτσμουθ.


Νίκησε τις πιθανότητες
Εκεί, οι γιατροί προειδοποίησαν το ζευγάρι ότι ο γιος τους πιθανότατα θα γεννιόταν με εγκεφαλική βλάβη και ότι ίσως έχανε τη ζωή του κατά τη γέννα, αφού οι πνεύμονές του δεν ήταν αρκούντως ανεπτυγμένοι.
Παρ' όλα αυτά, ο Τζετ διέψευσε τις πιθανότητες και γεννήθηκε... κλωτσώντας στις 6 Δεκεμβρίου του 2013, αφήνοντας μάλιστα και μια... στριγκλιά πριν οδηγηθεί εσπευσμένα σε θερμοκοιτίδα.
Ο μικρός υπέφερε από πνευμονοπάθεια και ίκτερο, ωστόσο γρήγορα ξεπέρασε τα προβλήματά του, αφότου αναπτύχθηκαν οι πνεύμονες και τα υπόλοιπα ζωτικά όργανά του.
Τελικά, βγήκε από το νοσοκομείο τρεις μήνες μετά τη γέννησή του, στις 5 Μαρτίου του 2014 - σχεδόν τρεις εβδομάδες νωρίτερα πριν από την προβλεπόμενη ημερομηνία γέννησής του, την 24η Μαρτίου. Και μολονότι ο μικρός Τζετ έχει δύο μικρές «τρύπες» στην καρδιά του, θεωρείται ότι δεν θα αντιμετωπίσει ποτέ πρόβλημα.
Η συγκεκριμένη ιστορία έχει προκαλέσει πληθώρα συζητήσεων στη Μεγάλη Βρετανία για το κατά πόσο κι άλλοι γονείς έχουν λανθασμένα οδηγηθεί από τους γιατρούς στην απόφαση να τερματίσουν την κύηση μιας γυναίκας...  

πηγήεκ

Ο Άγιος Δημήτριος θαυματουργεί και για τους Τούρκους

Έχοντας δει τα περισσότερα αξιοθέατα της Πόλης, ξεκίνησα να επισκέπτομαι μέρη λιγότερο τουριστικά μα το ίδιο ή και περισσότερο εντυπωσιακά. Έτσι λοιπόν ένα πρωινό Σαββάτου, επισκέφτηκα την Ξηροκρήνη-Kuruçeşme και συγκεκριμένα την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Ευτυχώς που επέλεξα εκείνη την μέρα, γιατί μόνο τα Σάββατα διεξάγεται Θεία Λειτουργία.

Το προάστειο της Ξηροκρήνης από ψηλά. Όλο ομορφιά και γαλήνη

Ο ναός του Αγίου Δημητρίου είναι χτισμένος πάνω στα ερείπια αρχαίου ιερού της θεάς Δήμητρας ή ίσως και της Ίσιδος και χρονολογείται στα μέσα του 15ου αιώνα. Με την πάροδο του χρόνου κατέρευσε και η παράδοση λέει ότι το 1798 ο Σελήμ ο Γ΄ είδε κάποια φωτάκια στο σκοτάδι και συγκινήθηκε όταν έμαθε ότι ήταν χριστιανοί που λιτάνευαν γύρω από το ερειπωμένο εκκλησάκι!

Έτσι έδωσε άδεια και ξαναχτίσθηκε ο ναός.

Το εσωτερικό της εκκλησίας είναι πολύ όμορφα διακοσμημένο και εντύπωση προκαλούν οι πολύ παλιές εικόνες των Αγίων.

Εικόνα από το εσωτερικό του Αγίου Δημητρίου

Στα αριστερά του ναού υπάρχει μια σκάλα που οδηγεί στο παρεκκλήσι με την δεξαμενή και από ΄κει στο Άγιασμα.

Οι εικόνες που αντικρίσα με κυρίευσαν με συναισθήματα κατάνηξης, ταπεινότητας και δέους.

Η αίθουσα του Αγιάσματος που με την σειρά της οδηγεί σε μιά στοά

Ακολουθώντας την στοά, φτάνεις στο σημείο απ'όπου το νέρο αναβλύζει από τον βράχο.

Όταν εισέλθει κανείς στην στοά, πραγματικά εισέρχεται σε αλλη διάσταση

Στο τέρμα της στοάς εκτός απο το σημείο που αναβλύζει το Άγιασμα, συναντά κανείς και τους μεταλικούς κρίκους. Οι πιστοί τους χτυπούν στα τοιχώματα για να διώχνουν τα κακά πνεύματα. Ο ήχος ειναι τόσο διαπεραστικός....

Παντού στις μουσκευμένες πέτρες μπορεί να δει κανείς τις ευχές που γράφουν όσοι επισκέπτονται το Άγιασμα.
Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι οτι σχεδόν όλες οι ευχές δεν είναι γραμένες στην ελληνική γλώσσα αλλά στην τούρκικη, μιας και οι επισκέπτες και προσκυνητές του ναού είναι κατά πλειοψηφία Τούρκοι!

Ο παπάς διαβάζει τους μουσουλμάνους πρίν και μετά την λήξη της Λειτουργίας

Παρ΄ότι μουσουλμάνοι, πιστεύουν στην θαυματουργή δύναμη του Αγίου και δεν είναι λίγες οι αναφορές για θαυματουργές θεραπείες των προσκυνητών. Επίσης με τις διάφορες δωρεές τους βοηθούν σε μεγάλο βαθμό στην συνέχιση της λειτουργίας του ναού.

Αν κάποια στιγμή βρεθείτε κι εσείς κοντά στο Kuruçesme, μην παραλείψετε να βρεθείτε σε τούτον τον τόσο ιδιαίτερο ναο. Από την πλευρά μου θα ακολουθήσουν σίγουρα και άλλες πολλές επισκέψεις στο προσεχές μέλλον.

πηγή

Στην γραμμή του ναζί Ερντογαν, Τα Νέα μιλούν για «ισλαμοφοβία». Μπορεί να ειναι απλώς φασίστες.

«Γερμανοφοβία» ηταν ο όρος που χρησιμοποιούσαν ευρωπαίοι πολιτικοί, έμμισθοι γερμανικων συμφεροντων, για να «κατακρίνουν» όσους αντιδρούσαν στην άνοδο του Χιτλερ.

Αμέσως μετα, αυτοι οι πολιτικοί ηταν οι πρώτοι που συνεργάστηκαν με τις κατοχικές δυνάμεις στην σφαγη του λαού τους.
Όποιος λοιπον λέει το αυτονόητο, οτι πρεπει να κλείσουν όλα τα τζαμιά που λειτουργούν ως πολιτιστικά κέντρα και χρηματοδοτούνται απο Τουρκία και Καταρ, χαρακτηρίζεται ως… «Ισλαμόφοβος»! 
Απο τους αργυρωνητους έμμισθους της ναζιστικης τουρκιας.

Που βρήκαν τόσα λεφτά για να ΕΞΑΓΟΡΑΣΟΥΝ; 

Μα η τουρκια ξεπλένει όλη την ηρωΐνη του Αφγανιστάν, θησαυρίζει απο το δουλεμπόριο και το εμπόριο ανθρωπίνων οργάνων. Εκατοντάδες δις, ικανά να εξαγοράσουν οποιαδήποτε κυβερνηση, δεκάδες πολιτικά κομματα, δημοσιογράφους και επιχειρηματίες.

Το εξώφυλλο των Νεων βεβαίως, μπορει να οφείλεται στην μακρά παράδοση του συγκροτήματος και οχι σε κάποια περίεργη δοσοληψία.

πηγή

η ελπίδα μας ...!!!!!

Μέσα στην απίστευτη μαυρίλα των ημερών μας και στην ακόμα πιο μαύρη προοπτική του άμεσου μέλλοντος μας...

μια σκέψη χαλαρώνει κάπως την ασφυκτική πίεση:

μέσα σε προδοσίες, δικτατορίες, εθνικές καταστροφές , προσφυγιές , φτώχειες, αρρώστιες ...

δεν σταμάτησαν να αναδεικνύονται μεταξύ μας άγιοι , κληρικοί και λαϊκοί...

γέροι και νεότεροι ,

γυναίκες και άνδρες,

σπουδαγμένοι και ολιγογράμματοι ....

Στή φωτογραφία, ο δια Χριστόν σαλός παπα Λεόντιος της Σάμου, ο αγιορείτης εξομολόγος των αοράτων ασκητών του Άθωνα , ο οποίος εκοιμήθη το 1993. 

πηγή 

Τα προβλήματα μας θα τα λύσουμε εμείς, όχι οι εκλογές

Όσα ευήκοα και ευάρεστα για το χρέος, την ανάπτυξη και την απαγκίστρωση από την βάναυση λιτότητα προβάλλονται από τον ΣΥΡΙΖΑ, βασίζονται αφ’ ενός στον διακηρυγμένο βολονταρισμό της ηγεσίας του και αφ’ ετέρου στην εικαζόμενη, πλην αβέβαιη διάθεση των δανειστών να εγκρίνουν το πρόγραμμά του. Ο βολονταρισμός, δηλαδή η αναγνώριση στη βούληση ενός ηγέτη ή μιας ομάδας, κυρίαρχου ρόλου εν σχέσει προς τις άλλες  ανθρώπινες λειτουργίες είναι αυτόνομη προσωπική επιλογή. Καλοδεχούμενη αν εξυπηρετεί το γενικό καλό. Όμως η αποδοχή της προτεινόμενης πολιτικής από τους εντεταλμένους της χρηματοπιστωτικής ολιγαρχίας είναι αρμοδιότητα των ολιγαρχών. Αποκλειστική στο μέτρο που επαληθεύεται ο ισχυρισμός  τους ότι ένα Grexit δεν πρόκειται να αναστατώσει τώρα πια την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια οικονομία. Ευτυχώς  οι γνώμες των διεθνών παρατηρητών διίστανται. Χαρακτηριστικά τα γραφόμενα π.χ.: Daily Telegraph   “Ο Τσίπρας κρατά στα χέρια του την περόνη της ευρωπαϊκής χειροβομβίδας”. Bloomberg “Το Grexit ίσως φέρει την καταστροφή του ευρώ”(Εθνος,7/1/15).

Για το πρόγραμμα αιωρείται μια αντιφατική πολυγλωσσία στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ η οποία μεσούσης της προεκλογικής περιόδου δεν έχει αρθεί. Πάντως υπάρχει ένα Plan A. Το όποιο ρεαλιστικό του πρόσημο και το παραγωγικό του βάθος θα κριθούν στην πράξη.

Μένει ωστόσο αναπάντητο το καίριο ερώτημα, ποιο είναι το πρακτέο, στην σφόδρα πιθανή περίπτωση που οι δανειστές θα απορρίψουν τις ελληνικές προτάσεις. Ελκυστικοί οι μαξιμαλιστικοί στόχοι, αλλά απαραίτητη η προσγείωσή τους. Αμείλικτη προτεραιότητα ο τρόπος  ικανοποίησης των χρηματοδοτικών αναγκών της χώρας. Ένα plan B είναι  εκ των ων ουκ άνευ. Και αυτό δεν υπάρχει.

Η άχρι καιρού συγκυβερνώσα μνημονιακή πολιτική τάξη εφήρμοσε μονομερώς τις μεταρρυθμίσεις σε βάρος των συνήθων υποζυγίων, δηλαδή της φτωχολογιάς. Δεν είχε την τόλμη να επιβάλει προβλεπόμενες εντούτοις  μεταρρυθμίσεις οι οποίες έπλητταν διαπλεκόμενα με αυτήν μεγάλα συμφέροντα που εξακολουθούν ασύδοτα να καταληστεύουν το κοινωνικό χρήμα. Τώρα επιδίδεται στην διασπορά πανικού για επικείμενη –καλά και σώνει – βιβλική καταστροφή.

Στο μεταξύ ευπρόσδεκτη η πρωτοβουλία Ντράγκι για ανατροπή του «ζουρλομανδύα» του δυσώνυμου δημοσιονομικού συμφώνου που η Μέρκελ έχει αναγάγει σε 11^η εντολή (οι Δέκα είναι ως γνωστόν του Μωυσή). Αλλά απαράδεκτη η παράλληλη εισήγησή του για απορρύθμιση της αγοράς και περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.

Ακόμη και μια κακή κυβέρνηση είναι πάντοτε καλύτερη απ’ την ακυβερνησία, τις περιόδους αστάθειας, το κενό εξουσίας. Σε κάτι τέτοια «κενά» συνέβησαν οι μεγάλες και οι ελάσσονες εθνικές μας τραγωδίες :Μικρασιατική, Αττίλας, Ίμια κ.λ.π.

Ο ορκισμένος εξ ανατολών επίβουλος  διεκδικητής καιροφυλακτεί να βρει αφύλακτη την «κερκόπορτά» μας.

Η όποια προσοχή των ιθυνόντων είναι στραμμένη στην οικονομία και τις παράπλευρες πληγές της. Σ΄  αυτήν επικεντρώνεται και ο πολιτικός τους λόγος-αντίλογος. Το ζήτημα της εθνικοαμυντικής θωράκισης και των διεθνών πολιτικοδιπλωματικών ερεισμάτων μας έχει αφεθεί στον αυτόματο πιλότο.

Μοναδικοί χωρίς εθνικό δόγμα σ΄ όλη την νοτιοανατολική Ευρώπη και την εγγύς Ανατολή αφήνουμε τις ευκαιρίες να φεύγουν μέσα από τα χέρια μας.

Πρόσφατα δείγματα γραφής:

• Κουβαλήσαμε εδώ τον Νταβούτογλου, ενώ την ίδια ώρα το Barbaros λεηλατεί απροκάλυπτα την Κυπριακή ΑΟΖ, συνοδεία πολεμικών, τα οποία αλωνίζουν και το ελληνικό Αιγαίο. Νέα Navtex προαναγγέλλει επέκταση της εισβολής στην θαλάσσια περιοχή του Καστελορίζου.
•   Παγιδευτήκαμε στα παίγνια της Άγκυρας για δήθεν αποκλιμάκωση στο Κυπριακό και τις θαλάσσιες ζώνες.
• Όσο το σίδερο είναι ζεστό με την τριμερή Ελλάδος-Κύπρου-Αιγύπτου δεν σπεύδουμε στην υλοποίηση τηςπριν προλάβουν οι πιέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας προς Κάιρο ν ατην παγώσουν.
• Η συμφωνία με το Ισραήλ, πολλαπλασιαστικά χρήσιμη στο ενεργειακό, γεωπολιτικό, και τη συνεργασία με το εβροαμερικανικό λόμπι μένει στα χαρτιά.
• Ανοίξαμε στους Αλβανούς την πόρτα της Ευρώπης και μας εκδικούνται ως

«τουρκότεροι» των Τούρκων.

• Προνομιούχοι από πολλές απόψεις στον βαλκανικό χώρο ερημοδικούμε και αφήνουμε τους νεοοθωμανούς να αλωνίζουν και να προωθούν στρατιωτική περικύκλωσή μας.

«Αμερικανικότεροι» των Αμερικανών ευλαβηθήκαμε μέχρι κεραίας τις κυρώσεις τους κατά Ρωσίας, ακυρώνοντας κάθε δυνατότητα στρατηγικής συνεργασίας μας μαζί της και εκείνη άνοιξε με την νατοϊκή Τουρκία «χοντρό» ενεργειακό παίγνιο και παχυλές οικονομικές συνεργασίες. Οι Τούρκοι είναι στρατηγικοί παίχτες και εμείς παθητικοί θεατές!

Ο υπερφίαλος απρόβλεπτος και ψυχωσικός γείτων προσβάλλει ατιμωρητί αμερικανούς, ευρωπαίους, συμμάχους και μη σε βαθμό ύβρεος.

Οι εδώ απερχόμενοι και επερχόμενοι της εξουσίας φωρώνται καθ΄ ολοκληρίαν ανέτοιμοι να αντιμετωπίσουν μία σφόδρα πιθανή στρατιωτική κίνηση της Τουρκίας σε Κύπρο – Ελλάδα.

Ο προπατορικός διεθνισμός της Αριστεράς και οι εγγενείς ροπή επωνύμων στελεχών της προς τον εθνομηδενισμό, παρά το θετικό πατριωτικό προηγούμενο της επικατοχής Εθνικής Αντίστασης, προβληματίζει για το πρακτέο.

πηγή 

Η τεχνόσφαιρα των εκβιαστών, η ελληνική δημοκρατία, ελευθερία και ασφάλεια

Οι εκβιασμοί, οι απειλές και οι κάθε άλλου είδους θηριώδεις στάσεις μιας ανεξέλεγκτης τεχνόσφαιρας συνεχίζονται. Διαβάζουμε: «η ΕΚΤ αποδέχεται τα ελληνικά ομόλογα – παρά τη χαμηλή τους διαβάθμιση – ως εγγύηση για να αναχρηματοδοτήσει τις ελληνικές τράπεζες, επειδή η χώρα βρίσκεται σε πρόγραμμα». Αληθεύει. Σε κάθε περίπτωση είναι γνωστό ότι αληθεύει και μάλιστα πολλαπλασιαστικά. Γι’ αυτό ισχύουν τα εξής και οι Έλληνες ψηφοφόροι δεν θα πρέπει να δώσουν έστω και μια ψήφο σε άτομα που ζητούν να κυβερνήσουν και θα τηρήσουν χωρίς παρέκκλιση τα εξής αυτονόητα:

Πρώτον, όλα τα «κόμματα» που ζητούν την ψήφο να δηλώσουν ότι

• α) ζητούν από την ελληνική κοινωνία για να διαφυλάξει την ελευθερία της, την δημοκρατία και την ασφάλεια του κράτους να καταναλώνουν όσο παράγουν (πολύ μικρότερο το τίμημα για τις έσχατες λογικές της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της ασφάλειας) και
• β) θα συνεχίσουν «να έχουν πρόγραμμα» αλλά για τα μέλη της Ελληνικής κοινωνίας και όχι για καλλιέργεια τροφής των θηριωδών κερδοσκόπων που ελέγχουν πλέον αποφασιστικά το θολό βασίλειο των κοινωνικοπολιτικά ανεξέλεγκτων τεχνοκρατών (εκτός και εάν μας πει κάποιος ότι τους ελέγχει το … ευρωκοινοβούλιο οπότε θα χαχανίζει και η σοφή νοικοκυρά γειτόνισσα).

Δεύτερον, ως πλήρες μέλος της ΕΕ και της ΟΝΕ ζητά έκτακτο Συμβούλιο Αρχηγών για να οριστεί κοινής αποδοχής εντολοδόχος (των κρατών) ομάδα με πολιτική αρμοδιότητα να γίνει εξονυχιστικός έλεγχος, μεταξύ πολλών άλλων,

• των ευθυνών για τον χρηματοοικονομικό εκτροχιασμό μετά το 1992,
• τα φρικτά λάθη της οικονομικής και πολιτικής διακυβέρνησης έκτοτε αλλά κυρίως μετά το 2008
• τους όρους ένταξης στην ΟΝΕ νέων μελών συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας
• Κατά πόσο υπήρξαν πολιτικοοικονομικά ορθολογιστικές αποφάσεις όταν προχωρώντας και εμβαθύνοντας (κάτι που δημιουργεί καταναγκασμούς στα υφιστάμενα μέλη για συμμετοχή στην ΟΝΕ) στην νομισματική «συνεργασία» κάποιοι αξίωναν υψηλές ηγεμονικές θέσεις ευθύνης (διοικητές των νομισματικών οργάνων που απαίτησαν κυρίως Γαλλία και Γερμανία)
• Να καταλογιστούν ευθύνες για τον τρόπο ένταξης νέων μελών στην ΕΕ και στην ΟΝΕ και κατά πόσο συνοδεύτηκαν
• με πολιτικοοικονομικά ορθολογιστικές αποφάσεις που αφορούν τους κινδύνους άνισης ανάπτυξης,
• τις περιφερειακές ανισορροπίες, τα ανισοζύγια πληρωμών, την αλληλεγγύη σε ανταγωνιστικά ασθενέστερες περιοχές και σε κράτη της ΕΕ και εξορθολογιστικές αποφάσεις για τους διακυβερνητικούς και υπερεθνικούς θεσμούς
• Να καταλογιστούν αντικειμενικές ευθύνες για την πορεία των πραγμάτων μετά το 2010 σε όλα τα επίπεδα, για όλους τους θεσμούς και για όλα τα κράτη
• Ως τούτο πέραν αντικειμενικών κριτηρίων και παραγόντων υπάρχουν άπειρες επίσημες δηλώσεις υπεύθυνων και ανευθυνοϋπεύθυνων όλων των επιπέδων
• Να καταλογιστούν ευθύνες για την συγκρότηση συλλογικών διαπραγματευτικών στάσεων απέναντι σε τρίτα κράτη, διεθνείς θεσμούς και διεθνικούς χρηματοοικονομικούς δρώντες (κοινώς κερδοσκόπους)
• Ιδιαίτερα όσον αφορά τους τελευταίους ο έλεγχος των δραστηριοτήτων τους αποτελεί ζήτημα ζωής ή θανάτου για τα κράτη μέλη και την ΕΕ
• Να δρομολογηθεί μεγάλη διάσκεψη ριζικού εξορθολογισμού της διαδικασίας ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
• Να απολύονται οποιοδήποτε χρησιμοποιώντας τον κοινωνικοπολιτικά ανεξέλεγκτο ρόλο τους σε ευρωπαϊκούς θεσμούς εκβιάζουν κράτη και της κοινωνίες τους

Και πολλά ακόμη που θα μπορούσαν να γεμίσουν εκατό σελίδες και που κανείς στην Ελλάδα δεν θα πρέπει να εκλεγεί εάν μελλοντικά θα είναι υποτελής της θηριώδους τεχνόσφαιρας.

Είπαμε: «ελευθερία, δημοκρατία και ασφάλεια» είναι έσχατες και ασυμβίβαστες λογικές που αξίζουν κάθε θυσία. Κανείς δεν θα πρέπει να πάρει ψήφο εάν δεν δεσμευτεί με τα πιο πάνω αυτονόητα και τα συμπαρομαρτούντα.
πηγή 

7 «μη ρεαλιστικά» πράγματα που περιμένουμε από τα παιδιά μας!

Τα παιδιά είναι υπέροχα πλάσματα (ειδικά τα δικά μας), αλλά δεν είναι πάντα όσο τέλεια περιμένουμε!. Ναι, τα παιδιά λένε ψέματα, γκρινιάζουν, μερικές φορές συμπεριφέρονται…ύπουλα. Και τότε εμείς νιώθουμε ότι μεγαλώνουμε μικρά τέρατα. Δεν είναι αλήθεια όμως. Απλώς οι προσδοκίες μας για τα παιδιά μας είναι πάντα μεγαλύτερες απ’ όσες μπορούν ν’ αντέξουν! Να μερικά καθόλου ρεαλιστικά πράγματα που περιμένουμε από αυτά

1. Περιμένουμε να είναι πάντα σε καλή διάθεση 
Εσείς γυρίζετε σπίτι μετά από μια κοπιαστική μέρα στη δουλειά και εκείνα γκρινιάζουν, χωρίς να έχουν κανένα λόγο….Εσείς κουράζεστε και εκείνα σας συμπεριφέρονται αχάριστα: Το έχετε σκεφτεί έτσι δεν είναι; Ε, λοιπόν δεν είναι έτσι! Όπως εμείς, έτσι και τα παιδιά μας, έχουν τις καλές και τις κακές τους μέρες. Γιατί μάλωσαν με ένα παιδί, έσπασε ένα παιχνίδι τους, ή τα μάλωσε ο δάσκαλος. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το αποδεχτούμε. Με υπομονή. Εμείς άλλωστε είμαστε οι ενήλικες!

2. Περιμένουμε να είναι τέλεια στο σχολείο
Είναι φυσικό να θέλουμε να μελετούν σκληρά, να μην ξεχνάνε τα τετράδια τους και να μην κάνουν λάθη στην ορθογραφία, να είναι γενικά τα  τέλεια παιδιά. Αλλά αυτό δεν είναι πάντα εφικτό! Είναι στο δικό μας χέρι να τα καθοδηγήσουμε και να δείχνουμε υπομονή όταν αργεί να συγκεντρωθεί. Άλλωστε, πάρτε για παράδειγμα τον εαυτό σας. Πόσο τέλειοι είστε εσείς στη δική σας δουλειά; Αυτό είναι και το σχολείο. Μια δουλειά για μικρούς εργαζόμενους!

3. Περιμένουμε να μην τα θαλασσώσουν ποτέ! 
Γιατί άραγε, κάθε φορά που τα παιδιά μας κάνουν ένα λάθος, ή μια ζημιά νιώθουμε τόσο απογοητευμένοι; Γιατί κάθε φορά που σπάνε ένα πιάτο τα αντιμετωπίζουμε σα να προκάλεσαν αυτοκινητιστικό ατύχημα;  Την επόμενη φορά που θα αποφασίσετε να φερθείτε σκληρά, απλώς θυμηθείτε: Λάθη κάνουμε ΟΛΟΙ. Αυτή, άλλωστε είναι και η ζωή. Όποιος δεν κάνει λάθη, δεν κάνει τίποτα!

4. Περιμένουμε να δείχνουν ευγνωμοσύνη  
Δίνουμε στα παιδιά μας τόσα πολλά, και ναι, θα πρέπει να μας δείχνουν ευγνωμοσύνη αλλά το να είσαι γονιός σημαίνει «βάζω τις ανάγκες των παιδιών μου πριν από τις δικές μας». Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δε θα πρέπει να προσέχουμε και τους εαυτούς μας. Για παράδειγμα, περιμένουμε από το παιδί να δείξει ευγνωμοσύνη που του διαθέτουμε το χρόνο μας και την παρουσία μας. Πόσο όμως ποιοτικός είναι ο χρόνος που του διαθέτουμε απλώς βλέποντας μαζί τηλεόραση; Εκτός από την παρουσία μας, χρειάζονται και την προσοχή μας. Και μόνον όταν τους δώσουμε την αληθινή μας προσοχή, θα δείξουν την ευγνωμοσύνη τους. Μην ξεχνάτε, τα παιδιά όλα τα καταλαβαίνουν!

5. Περιμένουμε να αγνοήσουν το πώς φερόμαστε στο σύντροφό μας 
Λάθος, λάθος και λάθος. Όταν τσακωνόμαστε μπροστά τους και μετά κάνουμε ότι δε συμβαίνει τίποτα, αυτό δε σημαίνει ότι δεν συμβαίνει τίποτα! Τα παιδιά μας ξέρουν ανά πάσα στιγμή τι συμβαίνει. Και το πώς αντιμετωπίζουμε το σύντροφό μας θα επηρεάσει και εκείνα στο πώς φέρονται. Γι’ αυτό, πριν επικρίνετε το σύντροφό σας, πριν ξεστομίσετε σκληρά λόγια και πριν τον μειώσετε, απλώς ξανα-σκεφτείτε το!

6. Περιμένουμε πάντα να μας συγχωρούν 
Δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε συνεχώς τα παιδιά μας υποτιμητικά και να περιμένουμε να μας συγχωρέσουν. Ούτε να τα προσβάλουμε και να δείχνουν πάντα ανοχή. Δεν μπορούν να μας συγχωρούν όταν υποτιμάμε το μπαμπά ή τη μαμά, ή φερόμαστε σκληρά στα αδέλφια τους…Εννοείται ότι ο οικογενειακός βίος δεν είναι πάντα στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά ακόμα και στις πιο σκληρές καταστάσεις, αυτό που θα πρέπει να κάνουμε, είναι να τους δίνουμε μια αίσθηση ισορροπίας και ομαλότητας. Αυτό είναι το καθήκον μας!

7. Περιμένουμε να κάνουν πάντα αυτό που λέμε (αλλά όχι πάντα αυτό που κάνουμε)! 
Εννοείται ότι τα παιδιά μαθαίνουν περισσότερα από αυτά που κάνουμε και σχεδόν τίποτα από αυτά που τους λέμε! Οι πράξεις πάντα είναι πιο δυνατές από τα λόγια, παρόλο που εμείς ξεχνάμε ότι αποτελούμε το πιο δυνατό πρότυπο προς μίμηση! δράσεις μιλούν πιο δυνατά από τα λόγια στην ανατροφή των παιδιών, και θα πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση. Θυμηθείτε. Τα λόγια πάντα φεύγουν, οι πράξεις όμως μένουν!

πηγή 

Η Ευλογία της Απλότητας...

Το 1922 ήρθε από την Μικρασία με τους πρόσφυγες ένα ορφανό Ελληνόπουλο, ονόματι Συμεών. Εγκαταστάθηκε στον Πειραιά σε μια παραγκούλα και εκεί μεγάλωσε μόνο του. Είχε ένα καροτσάκι και έκανε τον αχθοφόρο, μεταφέροντας πράγματα στο λιμάνι του Πειραιά. Γράμματα δεν ήξερε ούτε πολλά πράγματα από την πίστη μας.

Είχε την μακαρία απλότητα και πίστη απλή και απερίεργη. Όταν ήρθε σε ηλικία γάμου νυμφεύθηκε, έκανε δύο παιδιά και μετακόμισε με την οικογένεια του στη Νίκαια. Κάθε πρωί πήγαινε στο λιμάνι του Πειραιά για να βγάλει το ψωμάκι του.

Περνούσε όμως κάθε μέρα το πρωί από το ναό του αγίου Σπυρίδωνος, έμπαινε μέσα, στεκόταν μπροστά στο τέμπλο, έβγαζε το καπελάκι του και έλεγε: «Καλημέρα Χριστέ μου, ο Συμεών είμαι. Βοήθησέ με να βγάλω το ψωμάκι μου».

Το βράδυ που τελείωνε τη δουλειά του ξαναπερνούσε από την Εκκλησία, πήγαινε πάλι μπροστά στο τέμπλο και έλεγε: «Καλησπέρα Χριστέ μου, ο Συμεών είμαι. Σ” ευχαριστώ που με βοήθησες και σήμερα».

Και έτσι περνούσαν τα χρόνια του ευλογημένου Συμεών. Περίπου το έτος 1950 όλα τα μέλη της οικογενείας του αρρώστησαν από φυματίωση και εκοιμήθησαν εν Κυρίω. Έμεινε ολομόναχος ο Συμεών και συνέχισε αγόγγυστα τη δουλειά του αλλά και δεν παρέλειπε να περνά από τον άγιο Σπυρίδωνα να καλημερίζει και να καλησπερίζει τον Χριστό, ζητώντας την βοήθεια Του και ευχαριστώντας Τον.

Όταν γέρασε ο Συμεών, αρρώστησε. Μπήκε στο Νοσοκομείο και νοσηλεύτηκε περίπου για ένα μήνα. Μια προϊσταμένη από την Πάτρα τον ρώτησε κάποτε: -Παππού, τόσες μέρες εδώ μέσα δεν ήρθε κανείς να σε δει. Δεν έχεις κανένα δικό σου στον κόσμο; -Έρχεται, παιδί μου, κάθε πρωί και απόγευμα ο Χριστός και με παρηγορεί. -Και τι σου λέει, παππού; -«Καλημέρα Συμεών, ο Χριστός είμαι, κάνε υπομονή». «Καλησπέρα Συμεών, ο Χριστός είμαι, κάνε υπομονή».

Η Προϊσταμένη παραξενεύτηκε και κάλεσε τον Πνευματικό της, π. Χριστόδουλο Φάσο, να έρθει να δει τον Συμεών μήπως πλανήθηκε. Ο π. Χριστόδουλος τον επισκέφθηκε, του έπιασε κουβέντα, του έκανε την ερώτηση της Προϊσταμένης και ο Συμεών του έδωσε την ίδια απάντηση.

Τις ίδιες ώρες πρωί και βράδυ, που ο Συμεών πήγαινε στο ναό και χαιρετούσε τον Χριστό, τώρα και ο Χριστός χαιρετούσε τον Συμεών. Τον ρώτησε ο Πνευματικός: -Μήπως είναι φαντασία σου;

-Όχι, πάτερ, δεν είμαι φαντασμένος, ο Χριστός είναι.

-Ήρθε και σήμερα;

-Ήρθε.

-Και τι σου είπε;

-Καλημέρα Συμεών, ο Χριστός είμαι. Κάνε υπομονή, σε τρεις μέρες θα σε πάρω κοντά μου πρωΐ – πρωΐ.

Ο Πνευματικός κάθε μέρα πήγαινε στο Νοσοκομείο, μιλούσε μαζί του και έμαθε για την ζωή του. Κατάλαβε ότι πρόκειται περί ευλογημένου ανθρώπου. Την τρίτη ημέρα πρωΐ – πρωΐ πάλι πήγε να δει τον Συμεών και να διαπίστωσει αν θα πραγματοποιηθεί η πρόρρηση ότι θα πεθάνει.

Πράγματι εκεί που κουβέντιαζαν, ο Συμεών φώναξε ξαφνικά: «Ήρθε ο Χριστός», και εκοιμήθη τον ύπνο του δικαίου. Αιωνία του η μνήμη. Αμήν.

Από το βιβλίο ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

πηγή

Κυριακή Μετά τα Φώτα: Η επικαιροποίηση των αρχαίων προφητειών (Ματ 4:12-17)

Η έναρξη της δημόσιας δράσης του Ιησού συνδέεται από τον ευαγγελιστή Ματθαίο με την πραγματοποίηση μιας εξαγγελίας του προφήτη Ησαΐα. Οι ευαγγελιστές παραθέτουν συχνά στα κείμενά τους χωρία από την Παλαιά Διαθήκη, ιδιαίτερα από τα Προφητικά Βιβλία της, όταν περιγράφουν διάφορες σημαντικές στιγμές της ζωής του Ιησού, τις οποίες παρουσιάζουν ως εκπλήρωση κάποιων προρρήσεων των αρχαίων προφητών. Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα στο Κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιον, κάτι άλλωστε που είναι αναμενόμενο, αφού το Ευαγγέλιο αυτό απευθύνεται σε προερχόμενους από τον ιουδαϊσμό χριστιανούς και είναι λογικό να ενδιαφέρονταν για το αν ο Ιησούς στον οποίο πίστεψαν είναι πράγματι ο Χριστός για τον οποίο μίλησαν οι προφήτες και τον ανέμεναν για γενιές ολόκληρες οι πρόγονοί τους. Έτσι, από την πρώτη κιόλας σελίδα του Ευαγγελίου του ο ευαγγελιστής Ματθαίος περιγράφει τη γέννηση και τα πρώτα χρόνια της ζωής του Ιησού ως εκπλήρωση των αρχαίων προφητειών για τον αναμενόμενο λυτρωτή.

     Κατά ανάλογο τρόπο περιγράφεται και η έναρξη της δημόσιας δράσης του Ιησού (Ματ 4:12-17). Η περικοπή αρχίζει με την πληροφορία της σύλληψης του Ιωάννη του Προδρόμου. Η δράση του Ιωάννη σηματοδοτεί το αποκορύφωμα και το τέλος της περιόδου αναμονής του Μεσσία και ταυτόχρονα την αρχή μιας νέας εποχής, της Βασιλείας του Θεού. Περιεχόμενο του κηρύγματος του Ιησού είναι το ίδιο με αυτό των προφητών που προηγήθηκαν, η μετάνοια. Μόνον που η μετάνοια στο κήρυγμα του Ιησού δεν είναι προϋπόθεση για να έλθει η Βασιλεία του Θεού, όπως στο προφητικό κήρυγμα, αλλ’ επείγον προσκλητήριο, γιατί ήλθε η Βασιλεία του Θεού.

     Όμως από την παραπάνω περικοπή προκύπτει ίσως κάποιος προβληματισμός για τον σύγχρονο αναγνώστη της Βίβλου. Όπως αναφέρθηκε, οι ευαγγελιστές επιχειρούν με την παράθεση προφητικών χωρίων να πείσουν τους συγχρόνους τους ότι ο Ιησούς είναι ο αναμενόμενος Μεσσίας. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, το εγχείρημα δεν υπήρξε απόλυτα επιτυχές, καθώς η πλειονότητα των Ιουδαίων αρνήθηκε τελικά να ακολουθήσει τον Ιησού. Αντίθετα έναν περίπου αιώνα αργότερα, ο Μπαρ Κοχβά, ένας ζηλωτής Ιουδαίος επαναστάτης, κατάφερε με την ίδια επιχειρηματολογία να πείσει σε τέτοιο βαθμό τους συμπατριώτες του ότι είναι ο Μεσσίας, ώστε ακόμα και όταν η εξέγερσή του κατά των Ρωμαίων (132 – 135 μ.Χ.) πνίγηκε στο αίμα, οι τελευταίοι οπαδοί του να προτιμήσουν την αυτοκτονία από την παράδοση στον εχθρό. Το πρώτο επομένως ερώτημα που γεννάται αφορά στον λόγο της άρνησης των Ιουδαίων να ακολουθήσουν τον Ιησού, παρ’ όλο που έβλεπαν ότι όλες οι προφητείες επιβαιώνονταν με το έργο και τη διδασκαλία του. Και από το ερώτημα αυτό προκύπτει ένα δεύτερο που αφορά στο λόγο για τον οποία η Εκκλησία επιμένει να προβάλλει σήμερα αυτές τις προφητείες, τη στιγμή που οι χριστιανοί σήμερα δεν αμφισβητούν πλέον τη θεότητα του Ιησού.

     Για να απαντήσει κανείς στο πρώτο από τα ερωτήματα αυτά πρέπει να γυρίσει νοερά πίσω, στα τέλη του 587 π.Χ. όταν τα στρατεύματα του Ναβουχοδονόσορα, βασιλιά της κοσμοκράτειρας τότε Βαβυλώνας, καταλάμβαναν για δεύτερη φορά την πρωτεύουσα του αδύναμου, μικρού και υποτελούς ήδη βασιλείου του Ιούδα, την Ιερουσαλήμ. Σφαγές, λεηλασίες και εξορία ήταν, όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, τα επακόλουθα της άλωσης. Τα τείχη της πόλης και τα σημαντικότερα κτήριά της κείτονταν σε ερείπια· ο ίδιος ο περίφημος ναός του Σολομώντα, μάρτυρας ενός άλλοτε λαμπρού παρελθόντος, πυρπολημένος και κατεστραμμένος· τα σκεύη του ναού, και το ιερότερο όλων η κιβωτός της διαθήκης, λάφυρα στα χέρια των εχθρών. Όμως δεν είναι αυτά που κυρίως απασχολούν τους αιχμάλωτους στη Μεσοποταμία Ιουδαίους. Το μυαλό τους το τυραννάει μια άλλη, πολύ πιο βασανιστική σκέψη. Αιώνες ολόκληρους είχαν μάθει να θεωρούν τον Θεό δικό τους και είχαν ισχυρούς λόγους να το πιστεύουν αυτό· αυτός ο Θεός τους έβγαλε από την Αίγυπτο με τρόπο θαυμαστό, τους οδήγησε μέσα από την έρημο όπου τους φρόντιζε και τους προστάτευε, τους χάρισε τη χώρα όπου τόσα χρόνια κατοικούσαν ευτυχισμένοι. Τώρα όμως διαπιστώνουν ότι ο Θεός τους εγκατέλειψε· ότι ο Θεός τους δεν ήταν πια μαζί τους. Οι διαπιστώσεις αυτές έγιναν παράπονο και το παράπονο τραγούδι:

            Στης Βαβυλώνας τα ποτάμια,

                        εκεί καθίσαμε και κλάψαμε, …

            πώς του Κυρίου την ωδή

                        σε ξένη γη να ψάλλουμε; (Ψαλ 136:1,4)

     Τρέχουν στους προφήτες που επέζησαν και τους ρωτούν γεμάτοι αγωνία. Και η απάντηση των προφητών είναι ομόφωνη: “Δεν εγκατέλειψε ο Θεός τον λαό του, αλλά ο λαός εγκατέλειψε τον Θεό του”. Αιώνες ολόκληρους, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οι προφήτες προειδοποιούσαν για την καταστροφή που έρχεται εξαιτίας της απομάκρυνσης του λαού από τον Θεό του. Όμως ο λαός, μεθυσμένος από την ευημερία που του πρόσφεραν οι ευεργεσίες του Θεού, δεν άκουγε. Έμαθε να εμπιστεύεται τα όπλα του, τη στρατιωτική του δύναμη, τις συμμαχίες με τις μεγάλες δυνάμεις και τα διπλωματικά παιχνίδια στην εξωτερική πολιτική.

     Όμως η απάντηση των προφητών δεν εξαντλείται στην κριτική για τα λάθη που έγιναν στο παρελθόν και οδήγησαν στην καταστροφή. Βεβαιώνουν ότι ο Θεός θα δώσει άλλη μια ευκαιρία στον λαό του και μέσω αυτού σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ένας νέος ηγέτης θα γεννηθεί, ο οποίος δεν θα στηρίζει την εξουσία του στη βία και στην καταπίεση όπως οι ηγεμόνες της εποχής, αλλά θα φέρει φως και χαρά σ’ όλους τους λαούς της γης. Η πρώτη από τις προφητείες αυτές βρίσκεται στο βιβλίο του προφήτη Ησαΐα:

            Λαέ που πορεύεσαι στο σκοτάδι,

                        φως δείτε λαμπρό·

            εσείς οι κάτοικοι της χώρας όπου κυριαρχεί ο θάνατος,

                        πάνω σας φως θα λάμψει.

            … μπροστά σου, Κύριε,  θα χαρούν,

                        όπως αυτοί που χαίρονται στον θερισμό …

            Γιατί αφαιρέθηκε ο ζυγός που ήταν πάνω τους

                        και το ραβδί που χτύπαγε τη ράχη τους …

            Γιατί για χάρη μας γεννήθηκε ένα παιδί,

                        μας δόθηκε ένας γιος …

            Μεγάλη θα είναι η εξουσία του,

                        και η ειρήνη του δεν θα έχει τέλος·

            θα καθίσει στον θρόνο του Δαυίδ,

                        θα αποκαταστήσει τη βασιλεία του,

            και θα φροντίσει γι’ αυτήν με δίκαιη κρίση και δικαιοσύνη … (Ησα 9:2-7).

Στο ίδιο βιβλίο περιέχεται και η δεύτερη προφητεία. Ο αναμενόμενος ηγέτης θα κατάγεται από τη γενιά του Δαβίδ, θα καθοδηγείται από το Πνεύμα του Θεού, θα έχει σοφία και σύνεση, ορθή κρίση και δύναμη, γνώση και ευσέβεια, ώστε να επιβάλει τη δικαιοσύνη συντρίβοντας τη βία και την καταπίεση, όχι όμως με τη δύναμη του σκήπτρου του, αλλά με τη δύναμη του λόγου του (βλ Ησα 11:1-9).

     Οι προφητείες αυτές ζέσταιναν τις καρδιές του λαού, ανανέωναν τις ελπίδες του και τον στήριζαν για να αντέξει τις δοκιμασίες. Όμως τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν πολύ σκληρά. Τη βαβυλωνιακή κατοχή διαδέχτηκε η περσική και αυτήν, η πιο σκληρή και καταπιεστική, η ελληνική, για να δώσει και αυτή με τη σειρά της τη θέση της στη ρωμαϊκή. Οι ελπίδες, βέβαια, δεν έσβησαν, άλλαξαν όμως αρκετά ως προς το περιεχόμενό τους. Η μακροχρόνια καταπίεση άλλαξε τη μορφή του αναμενόμενου ηγέτη και του ρόλου του. Η δικαιοσύνη που θα φέρει κατανοείται πλέον ως εκδίκηση και το όραμα της ειρήνης αντικαταστάθηκε από την ελπίδα της απελευθέρωσης από τον ρωμαϊκό ζυγό. Έτσι, ο ειρηνικός και δίκαιος παγκόσμιος βασιλιάς έγινε στη φαντασία του λαού ένας βίαιος και ανελέητος τοπικός επαναστάτης.

     Έτσι, εύκολα γίνεται κατανοητό το γιατί οι συμπατριώτες του απέρριψαν τον Ιησού και αρνήθηκαν να τον ακολουθήσουν οδηγώντας τον ακόμα και στον θάνατο.

     Οι Ιουδαίοι αρνήθηκαν να δεχτούν τον Ιησού ως Μεσσία, αλλά η άρνηση αυτή δεν ήταν ικανή να ακυρώσει το σχέδιο του Θεού για τον κόσμο. Από τους μαθητές του Χριστού προέκυψε ένας νέος λαός του Θεού, ένας νέος Ισραήλ, η Εκκλησία. Από αυτήν την αλήθεια προκύπτει και η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα που τέθηκε παραπάνω. Ως λόγος Θεού οι προφητείες έχουν αιώνια ισχύ και απευθύνονται στους πιστούς όλων των εποχών. Αναπτέρωσαν το ηθικό των αιχμάλωτων στη Μεσοποταμία Ιουδαίων και έδωσαν στους Ιουδαίους της εποχής του Ιησού τη δυνατότητα να τον αναγνωρίσουν και να τον ακολουθήσουν. Απευθύνονται όμως και στον νέο Ισραήλ, στους σύγχρονους χριστιανούς. Τους υπενθυμίζουν ότι η απελπισία δεν είναι ανίκητη· ότι «φως λαμπρό» μπορεί να φωτίσει και τα δικά τους σκοτάδια και να τους οδηγήσει έξω από τα αδιέξοδα που βιώνουν. Αρκεί να μην κάνουν τα λάθη του παλιού Ισραήλ. Αρκεί να δουν τις παλιές προφητείες όχι ως εξαγγελίες προνομίων για τους ίδιους, αλλά ως οδοδείκτες για μια αληθινή σχέση με τον Θεό, ξεκινώντας από το τελευταίο μήνυμα του Προδρόμου και το πρώτο του Χριστού: Μετάνοια.

Μιλτιάδης Κωνσταντίνου

πηγή 

ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΑΝΟΙΓΕΙ ΞΑΝΑ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ ;

 

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Το σοκ των γεγονότων στο Παρίσι σίγουρα θα χρειαστεί καιρός να ξεπεραστεί, αλλά και καιρός για να φανούν ποιες είναι οι επιπτώσεις από την φρίκη αυτών των γεγονότων που στοίχισαν την ζωή σε πολλές αθώες ψυχές θύματα του ισλαμικού φανατισμού και του φαινόμενου της ισλαμικής Τζιχάντ, που έχει αρχίσει και παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις.

Πέραν όμως των πρώτων εντυπώσεων υπάρχει και ένα μεγάλο παρασκήνιο που βρίσκεται πίσω από όλα αυτά και που θυμίζει εν μέρει τις εξελίξεις που ακολούθησαν το οδυνηρό χτύπημα των δίδυμων πύργων στην Νέα Υόρκη το 2001. Την 11 Σεπτεμβρίου του 2001 την ευθύνη της οποίας ανέλαβε η Αλ Καιντα, ακολούθησε ο αδιέξοδος πόλεμος στο Αφγανιστάν, ο αδιέξοδος πόλεμος στο Ιράκ, η υποκριτική Αραβική «Άνοιξη» με τα αιματηρά γεγονότα στην Λιβύη και στην Αίγυπτο και ο αιματηρός και ατέλειωτος εμφύλιος της Συρίας. Όλα αυτά αντί να συνετίσουν κάποιους θερμοκέφαλους στην Ουάσιγκτον και να δουν χωρίς μυωπία ποιο είναι το πρόβλημα και πως θα έπρεπε να ενεργήσουν για την εξασφάλιση της διεθνούς ειρήνης, δυστυχώς εξακολουθούν να συμπεριφέρονται, (επίτηδες), σα να μην έχουν καταλάβει τίποτα και το πως φτάσαμε στην εμφάνιση των Τζιχναντιστών που οι ίδιοι δημιούργησαν.

Μια μέρα αμέσως μετά τα γεγονότα στο Παρίσι, στη Ουάσιγκτον άρχισε πάλι να καλλιεργείται πολεμικό κλίμα για χερσαίες επιχειρήσεις στην Συρία, στο Ιράκ και αλλού. Την ευκαιρία δεν την έχασε ο γνωστός Αμερικανός γερουσιαστής, McCain, ένας από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της ανατροπής του προέδρου Άσαντ στην Συρία, μια ανατροπή που ήταν το μεγαλύτερο πρόσχημα για την δημιουργία των Τζιχαντιστών. Ο McCain υποστήριξε τώρα πως το ισλαμικό χαλιφάτο δεν καταπολεμάται με αεροπορικές επιδρομές γιατί έχει γερές βάσεις στην Συρία και στο Ιράκ. Για τον λόγο αυτό, σύμφωνα με τον McCain, επιβάλλεται η δημιουργία ενός μεγάλου και πανίσχυρου στρατιωτικού σώματος που θα αρχίσει χερσαίες επιχειρήσεις σε όλες αυτές τι χώρες για να καταστείλει, υποτίθεται, το κίνημα των Τζιχαντιστών. Σύμφωνα με τον McCain, η τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι έχει αφετηρία στην Συρία και στο Ιράκ και γι’ αυτό και επιβάλλεται η χερσαία στρατιωτική επιχείρηση των Αμερικανών στις δυο αυτές χώρες που είναι και τα κλειδιά για τις ευαίσθητες γεωπολιτικές ισορροπίες της Μέσης Ανατολής. Τι καλύτερη δικαιολογία από το Παρίσι;

Το ενδιαφέρων εδώ είναι να παρατηρήσουμε ότι τις απόψεις αυτές του κυρίου McCain, τις ασπάζεται και ο πρόεδρος του Ισραήλ, Benjamin Netanyahu. Ο Ισραηλινός πρόεδρος εδώ και λίγες μέρες έπνεε μένεα κατά της Γαλλίας εξ’ αιτίας της επίσημης αναγνώρισης από το Παρίσι ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους και είχε, (;;;) προειδοποιήσει την Γαλλία ότι θα πληρώσει αυτή της την ενέργεια με ολέθριες συνέπειες. Όπως υποστήριξε ο Ισραηλινός πρόεδρος, η ενέργεια αυτή θα ενθαρρύνει τα ακραία ισλαμικά στοιχεία να διενεργήσουν επιθέσεις κατά ισραηλινών στόχων, όπως η ισραηλινή συνοικία του Παρισιού και τα ισραηλινά νεκροταφεία. Προφητική δήλωση, ή ο κύριος Netanyahu ήξερε κάτι παραπάνω ;; Πράγματι ένα σημαντικό και αναπάντητο ερώτημα.

Σε όλα αυτά να προσθέσουμε ότι η γειτονική Τουρκία ανησυχεί έντονα από μια πιθανή μεγαλύτερη ένταση με τους Τζιχαντιστές και τούτο γιατί στο έδαφος της έχει υποθάλψει εδώ και αρκετό καιρό βάσεις των Τζιχαντιστών, οι οποίοι δρουν πλέον ανεξέλεγκτα. Την μεγάλη αυτή ανησυχία της Τουρκίας εξέφρασε ο ίδιος ο αρχηγός της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας, της ΜΙΤ, ο Hakan Fıdan. Σύμφωνα με δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας Radikal, (10/1), ο αρχηγός της ΜΙΤ συμμετείχε σε έκτακτη σύσκεψη στο πρωθυπουργικό μέγαρο όπου σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα προειδοποίησε ότι πρέπει να ληφθούν έκτακτα μέτρα γιατί πολύ πιθανόν οι Τζιχαντιστές να χτυπήσουν σε μεγάλο στόχο μέσα στην ίδια την Τουρκία, που τώρα την κατηγορούν για …αποστασία. Σίγουρα ο Ερντογάν όταν στήριζε τους Τζιχαντιστές στην αρχή του εμφυλίου στη Συρία, δεν είχε προβλέψει αυτές τις εξελίξεις.

Όλοι αυτοί που ευθύνονται για την δημιουργία των Τζιχαντιστών, καθώς και όλες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που άφησαν ανεξέλεγκτη την ισλαμική διείσδυση στις χώρες τους, τώρα συνειδητοποιούν κάπως αργά τις συνέπειες όλων αυτών. Και μην θεωρείτε πως και εμείς εδώ στην Ελλάδα είμαστε στο απυροβόλητο όταν έχουμε με εγκληματικό τρόπο αγνοήσει όλα αυτά τα χρόνια την συνεχιζόμενη ανεξέλεγκτη εισβολή μουσουλμάνων από ανατολάς, με τις ευλογιές της …Άγκυρας.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

Τι θα συνέβαινε αν...

 Τι θα συνέβαινε αν ...

       οι 12 δημοσιογράφοι που δολοφονήθηκαν στο Παρίσι στη σημερινή σφαγή είχαν δολοφονηθεί στο όνομα του Χριστιανισμού αντί του Ισλάμ και ...

      το Δεκέμβριο 2014 στο Ιράκ η εκτέλεση 150 γυναικών είχε γίνει εξαιτίας της άρνησής τους να παντρευτούν χριστιανούς σταυροφόρους αντί Ισλαμιστές μαχητές και ...

       τις 500 νεαρές μαθήτριες που απήγαγαν, βίασαν, και πούλησαν ως σκλάβες η Boko Haram στη Νιγηρία το 2014 είχαν βιαστεί και υποδουλωθεί στο όνομα του Χριστιανισμού αντί του Ισλάμ και ...

       οι 121 άνθρωποι που δολοφονήθηκαν το 2014 στο Borno της Νιγηρίας είχαν δολοφονηθεί στο όνομα του Χριστιανισμού αντί του Ισλάμ και ...

       οι πυροβολισμοί το 2014 στην Οττάβα του Καναδά είχαν διεξαχθεί στο όνομα του Χριστιανισμού αντί του Ισλάμ και ...

       τα μαχαιρώματα το 2014 στο Endeavour Hills της Αυστραλίας ήταν στο όνομα του Χριστιανισμού αντί του Ισλάμ και...

       οι 59 άνθρωποι που δολοφονήθηκαν από σκοπευτές το 2013 στο Westgate Mall είχαν δολοφονηθεί στο όνομα του Χριστιανισμού αντί του Ισλάμ και ...

       οι 127 άνθρωποι που δολοφονήθηκαν κατά τη διάρκεια λειτουργίας στην εκκλησία στο Πεσαβάρ του Πακιστάν το 2013 είχαν δολοφονηθεί ως «εχθροί του Χριστιανισμού» αντί του «εχθροί του Ισλάμ» και ...

       οι 3 άνθρωποι που δολοφονήθηκαν από βομβιστές στη Βοστώνη το 2013 είχαν δολοφονηθεί στο όνομα του Χριστιανισμού αντί του Ισλάμ και ...

       οι δύο άνδρες που έσφαξαν τον Βρετανό στρατιώτη Lee Rigby με μπαλτάδες στο Woolwich της Αγγλίας, είχαν φωνάξει «Ιησούς Akbar!» αντί του «Αλλάχ Ακμπάρ!» και ...

        η δολοφονία του πρέσβη των ΗΠΑ στη Βεγγάζη το 2012 ήταν στο όνομα του Χριστιανισμού αντί του Ισλάμ και ...

        οι πυροβολισμοί το 2012 στην Τουλούζη και την Μοντομπάν της Γαλλίας είχαν πραγματοποιηθεί από κάποιον που περιέγραφε τον εαυτό του ως "σταυροφόρο" (σε αντίθεση με το «μουτζαχίντ») και ...

        το 2011 οι βομβιστικές επιθέσεις την ημέρα των Χριστουγέννων σε 4 εκκλησίες στη Νιγηρία, που άφησαν 41 νεκρούς, ήταν αντίθετα βομβαρδισμοί τζαμιών κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού και...

        οι 2011 επιθέσεις με μαχαίρι στο Hotan της Κίνας, είχαν διεξαχθεί από 18 χριστιανούς που φώναζαν χριστιανικά συνθήματα αντί των μουσουλμάνων που φώναζαν ισλαμικά συνθήματα και ...

        η έκρηξη βόμβας στη γαλλική εφημερίδα Charlie Hebdo το 2011 ήταν η απάντηση σε μια προσβολή εναντίον του Ιησού, αντί του Μωάμεθ και ...

        το 2011 το αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης στη Γερμανία, οι πυροβολισμοί που έπεσαν κατά τους οποίους σκοτώθηκαν δύο αεροπόροι των ΗΠΑ, είχαν πραγματοποιηθεί από κάποιον που φώναζε "Ιησούς Akbar" αντί του «Αλλάχ Ακμπάρ!» και ...

        το 2010 ο βομβιστής στην Times Square των ΗΠΑ είχε ενεργήσει στο όνομα του Χριστιανισμού αντί του Ισλάμ και ...

      το 2010 στη Στοκχόλμη της Σουηδίας οι βομβιστικές επιθέσεις ήταν στο όνομα του Χριστιανισμού αντί του Ισλάμ και ...

      Χριστιανοί, και όχι οι μουσουλμάνοι, είχαν αναλάβει την ευθύνη το 2010 για τις βομβιστικές επιθέσεις στο Βαρανάσι της Ινδίας και ...

       το 2009 ο εκτελεστής στο Ft. Hood των ΗΠΑ είχε ενεργήσει στο όνομα του Χριστιανισμού αντί του Ισλάμ και ...

       το 2009 οι βόμβες στα ξενοδοχεία Marriott και Ritz-Carlton στην Τζακάρτα της Ινδονησίας ήταν για τους σκοπούς της δημιουργίας ενός «χριστιανικού κράτους» αντί ενός «ισλαμικού κράτους» και ...

        η δολοφονία το 2006 209 ανθρώπων στο τρένο στη Βομβάη της Ινδίας ήταν στο όνομα του Χριστιανισμού αντί του Ισλάμ και ...

       οι 52 άνθρωποι που δολοφονήθηκαν από βομβιστές στο μετρό του Λονδίνου το 2005 είχαν δολοφονηθεί στο όνομα του Χριστιανισμού αντί του Ισλάμ και ...

       το σχέδιο για την δολοφονία του σκιτσογράφου της δανέζικης εφημερίδας Jyllands-Postern το 2005, ήταν επειδή είχε φτιάξει μια εικόνα του Ιησού, αντί του Μωάμεθ και ...

       οι 385 μαθητές που δολοφονήθηκε στο Μπεσλάν της Ρωσίας το 2004 είχαν δολοφονηθεί στο όνομα του Χριστιανισμού αντί του Ισλάμ και ...

      οι 191 άνθρωποι που δολοφονήθηκαν από τους βομβιστές του τρένου της Μαδρίτης του 2004 είχαν δολοφονηθεί στο όνομα του Χριστιανισμού αντί του Ισλάμ και ...

      οι βομβιστές στην Πρεσβεία του Ουζμπεκιστάν το 2004 είχαν ενεργήσει στο όνομα του Χριστιανισμού αντί του Ισλάμ και ...

       η δολοφονία του Ολλανδού σκηνοθέτη ταινιών Theo van Gogh το 2004 ήταν η απάντηση ενός χριστιανού σε μια ταινία του που επέκρινε την μεταχείριση των γυναικών στον Χριστιανισμό (αντί του Ισλάμ) και ...

      ο βομβαρδισμός της Πρεσβείας της Αυστραλίας στην Τζακάρτα το 2004 ήταν, σύμφωνα με την ομολογία ενός από τους δράστες, για να  «τακτοποιήσουν τους λογαριασμούς τους με την Αυστραλία, ενός από τους χειρότερους εχθρούς του Ιησού και του Χριστιανισμού» (σε αντιδιαστολή με το "έναν από τους χειρότερους εχθρούς του Θεού και το Ισλάμ") και ...

       οι βομβιστές στο προξενείο στο Καράτσι του Πακιστάν το 2002 είχαν ενεργήσει στο όνομα του Χριστιανισμού αντί του Ισλάμ και ...

      οι βομβιστές στο προξενείο στο Ντενπασάρ της Ινδονησίας το 2002 είχαν ενεργήσει στο όνομα του Χριστιανισμού αντί του Ισλάμ και ...

       οι 202 άνθρωποι που δολοφονήθηκαν από τους βομβιστές στο Μπαλί το 2002 είχαν δολοφονηθεί στο όνομα του Χριστιανισμού αντί του Ισλάμ, και ...

       οι βομβιστές το 1998 στη πρεσβεία του Ναϊρόμπι στη Κένυα είχαν ενεργήσει στο όνομα του Χριστιανισμού αντί του Ισλάμ και ...

      τα 2977 άτομα που δολοφονήθηκαν στις 11 Σεπτέμβρη του 2001 είχαν δολοφονηθεί στο όνομα του Χριστιανισμού αντί του Ισλάμ και ...

      οι (τουλάχιστον) 18 εκκλησίες που βομβαρδίστηκαν στην Ινδονησία την παραμονή των Χριστουγέννων, το 2000 ήταν αντίθετα τζαμιά στο Ραμαζάνι και ...

      η θανατική καταδίκη του Salman Rushdie το 1989 είχε εκδοθεί από έναν χριστιανό «ανώτατο ηγέτη» για προσβολή του Χριστού και ...

     Θα σταματήσω εδώ.

Αν όλα αυτά τα πράγματα είχαν γίνει από χριστιανούς στο όνομα του Χριστιανισμού, θα συνεχίζαμε να λέμε ξανά και ξανά ότι ο Χριστιανισμός είναι μία «ειρηνική θρησκεία»; Θα ήμουν φανατικός αν άρχιζα να πιστεύω ότι τελικά μήπως το πρόβλημα είναι αυτή η ίδια η θρησκεία;

Η αλήθεια είναι ότι όλες αυτές οι πράξεις (και τόσες άλλες για να μην πούμε για τις ανείπωτες βαρβαρότητες σε Συρία και Ιράκ) δεν διαπράχθηκαν στο όνομα του Χριστιανισμού, του Βουδισμού, του Μορμονισμού ή οποιασδήποτε άλλης θρησκείας - εκτός από το Ισλάμ. Το γεγονός είναι ότι κάθε μία από τις αποτρόπαιες πράξεις που αναφέρονται παραπάνω διαπράχθηκαν ρητά στο όνομα του Ισλάμ, από υποστηρικτές του Ισλάμ, για την υπεράσπιση του Ισλάμ, και ως μέρος μιας προσπάθειας να επέλθει ένα ισλαμικό κράτος.

Είμαι ένας φανατικός "ισλαμόφοβος" αν είμαι κάπως θορυβημένος από αυτήν την τάση;
πηγή

10 εκνευριστικά πράγματα στις εκλογές!

Σε αντίστροφη μέτρηση.

10. Η προεκλογική υστερία.

Κάτι που η προεκλογική περίοδος διαρκεί κάνα 3μηνο, κάτι που τιγκάρει ο τόπος με αφίσες ρετουσαρισμένων πολιτικών, κάτι που βλέπεις υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους ολούθε και διαβάζεις δημοσκοπήσεις καθημερινά, δε θέλει και πολύ ο άνθρωπος να λαλήσει. Εφιάλτες βλέπω η έρμη, ότι δε χωράει, λέει, το ψηφοδέλτιο στην κάλπη και μου ζητάει ο έφορας 50 ευρώ για να ρίξει την ψήφο μου στη ρεμούλα.  

9. Οι αποφάσεις.

Όταν πραγματικά εμπνέεσαι, εμπιστεύεσαι και πιστεύεις σε κάποιο κόμμα/υποψήφιο, τα πράγματα είναι σχετικά απλά. Επειδή, όμως -ας το παραδεχτούμε- αυτό είναι πιο σπάνιο και από τον Κομήτη του Χάλεϊ, σπαζοκεφαλιάζεις μέρες ολόκληρες μελετώντας προσεκτικά την ψήφο σου για να καταλήξεις, δυστυχώς, στο λιγότερο χειρότερο.  

8. Οι χρονοβόροι ψηφοφόροι.

Είναι αυτοί που δεν έχουν φροντίσει για το ακριβώς από πάνω εγκαίρως και περνούν περίπου 10 λεπτά μέσα στο παραβάν, σκεπτόμενοι ποιον να ψηφίσουν (διαβάζουν όλα τα ονόματα, κάνουν α-μπε-μπα-μπλομ, δεν ξέρω), δημιουργώντας απίστευτη ουρά –εφάμιλλη με αυτή της τράπεζας σε μέρα καταβολής συντάξεων.  

7. Η διαδικασία.

  (Ενσωματωμένο top-5 coming up)

5. Να μη βρίσκεις το εκλογικό κέντρο στο οποίο ψηφίζεις

4. Να μη βρίσκεις την αίθουσα του εκλογικού κέντρου στην οποία ψηφίζεις (μέχρι να καταλάβεις ότι υπάρχει και 3ος όροφος)

3. Να μην είσαι εγγεγραμμένος (για κάποιο λόγο) στους εκλογικούς καταλόγους

2. Να ψηφίζεις στο ίδιο κέντρο με κάποιον από τους υποψήφιους (και να έχεις πάει ΑΚΡΙΒΩΣ εκείνη τη στιγμή)

1. Να ψηφίζεις ακριβώς 200 χλμ μακριά από εκεί που μένεις (δικαιούσαι άδεια από τη δουλειά; Αν όχι, ΓΙΑΤΙ; Και αν ναι, θέλεις στ' αλήθεια να πας στο χωριό;).   6. Τα πολιτικά σποτάκια. Μακράν ό, τι πιο επικίνδυνα αστείο κυκλοφορεί στην αγορά. 

5. Οι 2οι γύροι.

Αποκλειστικό προνόμιο των δημοτικών-περιφερειακών εκλογών, δεν είναι σπαστικοί μόνο γιατί σε απασχολούν για 2ο ΣΚ στη σειρά, αλλά κυρίως γιατί σε αναγκάζουν να ψηφίσεις μεταξύ των δύο επικρατέστερων υποψηφίων. Ο πιο νόμιμος εκβιασμός στον πλανήτη.  

4. Τα ενοχλητικά sms.

Το λέει και ο τίτλος. Ενοχλητικά. By the way, αγαπητέ υποψήφιε περιφερειάρχη, όσο στέλνεις ευχαριστήρια μηνυματάκια για «την εμπιστοσύνη που σου δείχνω» (εγώ;) και τον «κοινό μας αγώνα» (πότε; πού ήμουν;) δυσχεραίνεις τη θέση σου.  

3. Το «χώσιμο» της εφορευτικής.

Η εκδίκηση του υποψήφιου. Ο φόβος και ο τρόμος του απλού πολίτη. Αυτό το ειδοποιητήριο που θα βρεις στην πόρτα σου και θα σε αναγκάσει να ξυπνήσεις την Κυριακή αχάραγα, να σβήνεις ονόματα από λίστες και να πεις περίπου 400 φορές «Για το δήμο, βάζετε μέχρι 3 σταυρούς!». Και μετά από 12 ώρες, έτσι ωραία ωραία που θα είσαι πτώμα, να αρχίσεις την καταμέτρηση μέχρι το πρωί. Εφορευτική FTW.  

2. Οι προεκλογικές συγκεντρώσεις.

Εκτός από το γεγονός ότι τις θεωρώ εντελώς γελοίες και άχρηστες, έχουν και το θράσος να επιβάλλονται στην πόλη με το «έτσι θέλω», με αυλικούς και κλακαδόρους να κουνάνε σημαιάκια με κομματικά εμβλήματα, την ώρα που ο κάθε ομιλητής σε φλομώνει με ιδεολογίες και λαϊκισμούς. Και το επιστέγασμα; Κλείνουν τους δρόμους, σταματάνε την κυκλοφορία και αφήνουν πίσω και ένα κάρο σκουπίδια. Μαύρο...  

1. Το αποτέλεσμα.

Να μη βγαίνει αυτός που ψήφισες. Ή ακόμη χειρότερα, να βγαίνει αυτός που ψήφισες και να αποδεικνύεται μπαρούφας μέχρι τα μπούνια.

_________

  Πηγή: www.lifo.gr