Είχα προσβληθεί από σοβαρή μορφή καρκίνου. Το στήθος μου ήταν μια πληγή ανοικτή που έτρεχε αδιάκοπα αίμα και πύον. Από τους πόνους έσκιζα τις φανέλες μου. Κατάσταση τραγική, πήγαινα κατ΄ ευθείαν στον θάνατο. Να φαντασθείτε, είχα ετοιμάσει ακόμη και τα σάβανά μου...

....Στις 26  Μαρτίου 1980  το πρωί, συζητώντας στο γραφείο μου στο υπόγειο του Ναού,  μαζί με την νεωκόρο Σοφία Μπούρδου και την αγιογράφο Ελένη Κιτράκη άνοιξε ξαφνικά ή πόρτα και μπήκε ένα άγνωστό μου γεροντάκι. Είχε τα γένια του κατάλευκα, κοντός και με ελαφριά φαλάκρα. Ίδιος ακριβώς όπως ο Άγιος Νεκτάριος στις φωτογραφίες που βλέπουμε. Πήρε τρία κεριά χωρίς να ρίξει χρήματα κι΄ άναψε μόνο τα δύο. Προσκύνησε όλες τις εικόνες του τέμπλου, προσπερνώντας την εικόνα του Αγίου Νεκταρίου χωρίς να την προσκυνήσει. Εμένα δεν μ΄ έβλεπε στο σημείο που βρισκόμουνα. Είχα φοβερούς πόνους όταν τράβηξα την κουρτίνα του γραφείου και προχώρησα προς το μέρος του.  Μπροστά στην Ωραία Πύλη σταύρωσε τις παλάμες του και χωρίς να κοιτάξει πουθενά, ρώτησε,

--Ο γέροντας είν΄ εδώ;

Η νεωκόρος ξέροντας την αρρώστια μου θέλησε να με " προστατεύσει "...

--Όχι, όχι...είναι με γρίπη στο σπίτι του...

  --Δεν πειράζει. Εύχεσθε, και καλή Ανάσταση, είπε εκείνος και έφυγε.

Ήρθε η νεωκόρος τρέχοντας και μου λέει,

--πάτερ Νεκτάριε, ο γέροντας που μόλις έφυγε έμοιαζε ίδιος με τον Άγιο Νεκτάριο! Τα μάτια του πετούσαν φλόγες. Μου φαίνεται ότι ήταν ο Άγιος Νεκτάριος κι΄ ήλθε να σάς βοηθήσει...

Την ευχαρίστησα νομίζοντας ότι μου έλεγε αυτά για να με παρηγορήσει. Όμως κατά βάθος "κάτι" δεν πήγαινε καλά. Την έστειλα μαζί με την αγιογράφο να βρούνε γρήγορα  τον άγνωστο και να τον φέρουν πίσω. Μπήκα στο Ιερό και προσκυνώντας τον Εσταυρωμένο κλαίγοντας, για μια ακόμη φορά παρακαλούσα τον Χριστό να με θεραπεύσει. Τα βήματά τους με διέκοψαν,

--πάτερ, ο Γέροντας ήρθε !

Πλησίασα να του φιλήσω το χέρι, αλλά με ταπείνωση δεν μ΄ άφησε. Έσκυψε και φίλησε αυτός το δικό μου ! Τον ρώτησα,

--Πώς λέγεσθε γέροντα;

--Αναστάσιος παιδί μου, είπε, λέγοντας το βαπτιστικό όνομα που είχε πριν γίνει μοναχός...

Τού υπέδειξα να προσκυνήσει τα άγια λείψανα. Έβγαλε ένα ζευγάρι συρμάτινα γυαλάκια, μ΄ ένα μόνο μπρατσάκι. Μόλις τα είδαμε, όλοι   α ν α τ ρ ι χ ι ά σ α μ ε !

Ήταν τα ίδια γυαλιά του Αγίου Νεκταρίου που είχαμε στην προθήκη με τα άγια λείψανα. Μου τα είχε δωρήση η παλιά γερόντισσα του μοναστηριού του, στην Αίγινα, μοναχή Νεκταρία.

--Η πίστη είναι το πάν !..., είπε ο άγνωστος, καθώς φορούσε τα γυαλιά του.

   ΟΙ  ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ  ΧΡΙΣΤΟΥ ΖΟΥΝ ΑΙΩΝΙΑ...

Άρχισε να ασπάζεται με ευλάβεια όλα τα άγια λείψανα καθώς τον ξεναγούσε ή νεωκόρος. Στα  λείψανα του Αγίου Νεκταρίου  α δ ι α φ ό ρ η σ ε  , προσπερνώντας τα...

--Γέροντα, με συγχωρείτε του είπα. Κι΄ ο Άγιος Νεκτάριος θαυματουργός είναι. Γιατί δεν τον ασπάζεστε ;

Γύρισε και με κοίταξε χαμογελώντας. Τον ρώτησα,

--Πού μένετε Γέροντα ;

Μού έδειξε το ταβάνι, εκεί που κτίζαμε την καινούργια εκκλησία, λέγοντας,

--Το σπίτι μου δεν είναι ακόμη έτοιμο και στενοχωρούμαι. Ή θέση μου δεν μου το επιτρέπει να μένω εδώ κι΄ εκεί...

--Γέροντα, του εξομολογήθηκα, σάς είπαν ψέμματα ότι έχω γρίπη. Έχω  κ α ρ κ ί ν ο ! Θέλω όμως να γίνω καλά, να φτιάξω την Αγία Τράπεζα, να τελειώσω την Εκκλησία πρώτα, και μετά ας πεθάνω...

--Μη στενοχωρείσαι, μου είπε. Εγώ τώρα αναχωρώ. Πηγαίνω στην Πάρο να προσκυνήσω τον Άγιο Αρσένιο και να επισκεφτώ και τον παπά-Φιλόθεο, πρόσθεσε, ξεκινώντας να φύγει. Προσπέρασε την μεγάλη εικόνα του χωρίς να δώσει σημασία...

Τον σταμάτησα και ακούμπησα τα χέρια μου στο πρόσωπό του.

--Γεροντάκο μου, γεροντάκο μου, του είπα, το προσωπάκι σου μοιάζει ίδιο με του αγίου Νεκταρίου που τιμάει αυτή εδώ η Εκκλησία μας...

Τότε, κύλησαν δ ά κ ρ υ α   από τα μάτια του...Με σταύρωσε, και με αγκάλιασε με τα χέρια του.. Παίρνοντας θάρρος κι΄ εγώ άνοιξα τα χέρια μου να τον αγκαλιάσω. Μόλις τα άπλωσα όμως, κι΄  ενώ τον έβλεπα μπροστά μου, τα χέρια μου έκλεισαν στο  κ ε ν ό !...

Ανατρίχιασα και σταυροκοπήθηκα. Τού λέω πάλι,

--Γέροντά μου, σε παρακαλώ, θέλω να ζήσω, να κάνω την πρώτη μου λειτουργία. Βοήθησέ με να ζήσω...

Έφυγε από κοντά μου και αφού στάθηκε πέρα, στην εικόνα του μπροστά, μου είπε,

--Ω, παιδί μου Νεκτάριε, μη στενοχωριέσαι. Δοκιμασία περαστική είναι, και θα γίνεις καλά! Θα γίνει το θαύμα που ζητάς και θ΄ ακουστεί σε όλο τον κόσμο. Μη φοβάσαι...

Αμέσως  χ ά θ η κ ε   α π ό   μ π ρ ο σ τ ά   μ α ς   μέσα από την  κ λ ε ι σ τ ή   π ό ρ τ α...

Έτρεξαν οι γυναίκες να τον προφθάσουν. Τον πρόλαβαν στην στάση του λεωφορείου. Μπήκε μέσα και από εκεί   ε ξ α φ α ν ί σ θ η κ ε ,   πριν ξεκινήσει το λεωφορείο !...

Αυτά αναφέρει ο π. Νεκτάριος Βιτάλης, ένα σεβαστό και κατά πάντα αξιόπιστο πρόσωπο, παρουσία μαρτύρων, που τελικά έγινε καλά, διαψεύδοντας γιατρούς, ακτινογραφίες, και προβλέψεις θανάτου. Γιατί επάνω όλων βρίσκεται ο Χριστός, ο ζωντανός Θεός μας και οί μεσίτες Άγιοί του, συν την Παναγία Μητέρα του !

Γιατί  " όπου Θεός βούλεται, νικάται φύσεως τάξη..."

Τα ανωτέρω έχουν παρουσιαστεί επανειλημμένως από τα δίκτυα Ενημέρωσης, και είναι καταχωρημένα και στο βιβλίο " ΜΙΛΗΣΑ ΜΕ ΤΟΝ  ΑΓΙΟ  ΝΕΚΤΑΡΙΟ " -- Αθήνα 1997, του γνωστού συγγραφέα κ. Μανώλη Μελινού.

  Διηγείται ο π. Νεκτάριος Βιτάλης

Η δικαιολογία δεν έχει θέση στην ζωή των χριστιανών και δεν είναι σημειωμένη πουθενά στη διδασκαλία του Χριστού.

Αββάς Ισαάκ

Η ευτυχία, η έσωθεν χαρά, εκπηγάζει από την ταπείνωση

 

 

Αγίου Νεκταρίου Επισκόπου Πενταπόλεως, του Θαυματουργού

Τι μαθαίνει η Μπάρμπι στα κορίτσια

ΠΗΓΉ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Κυρία Πατάτα εναντίον Μπάρμπι: Οσα κορίτσια έπαιξαν με την Κυρία Πατάτα έδιναν στον εαυτό τους και στα αγόρια ίδιο αριθμό επαγγελματικών επιλογών, αντίθετα με όσα κορίτσια έπαιξαν με την Μπάρμπι που έδιναν πολύ λιγότερες επιλογές στον εαυτό τους από ό,τι στα αγόρια.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Ισως η Μπάρμπι να μπορεί να «γίνει τα πάντα» όπως προτείνει το αμερικανικό διαφημιστικό σλόγκαν της κούκλας, όμως κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να ισχύει και για τα κορίτσια που παίζουν μαζί της. Μία έρευνα ψυχολόγων από το πανεπιστήμιο του Ορεγκον και το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στη Σάντα Κρουζ, προτείνει ότι το παιχνίδι με την Μπάρμπι περιορίζει τις επιλογές καριέρας που ένα κορίτσι πιστεύει ότι έχει.
«Σκεφτήκαμε ότι η Μπάρμπι, ως μία κούκλα με έντονα σεξουαλικά χαρακτηριστικά, όπως το αφύσικο, σεξουαλικό σώμα της, την ενήλικη εμφάνισή της και την ιστορία του ενήλικα που κουβαλάει, θα μπορούσε να έχει κάποιο αντίκτυπο στις επιλογές καριέρας των κοριτσιών», λέει στην «Κ» η Ορόρα Σέρμαν, καθηγήτρια ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Ορεγκον και επικεφαλής της παραπάνω έρευνας. «Παλιότερες έρευνες μας είχαν υποψιάσει, γιατί έδειχναν ότι η επαφή με αντικείμενα με σεξουαλικά χαρακτηριστικά έχει ως αποτέλεσμα τη χαμηλότερη ακαδημαϊκή πρόοδο και την ανάπτυξη χαμηλότερης εκτίμησης κάποιου για το σώμα του», προσθέτει.

Το φαινόμενο Μπάρμπι

«Φτιαγμένη από γυναίκα, η Μπάρμπι διαφημίστηκε ως το έφηβο μοντέλο που καθησύχασε τις μητέρες, περνώντας το μήνυμα ότι θα διδάξει τα κορίτσια την καθωσπρέπει εικόνα», γράφει σε σχόλιό της στους New York Times η Ρόμπιν Γκέρμπερ, συγγραφέας του βιβλίου «Barbie and Ruth», στο οποίο διηγείται πώς οι δύο αυτές γυναίκες, η κούκλα και η δημιουργός της, άλλαξαν για πάντα την αμερικανική αγορά και τον πολιτισμό.

Η Μπάρμπι, χρησιμοποιώντας ως πρότυπο τη γερμανική κούκλα «Bild Lilli», έκανε την εμφάνισή της στην αμερικανική αγορά στα τέλη της δεκατίας του ’50. «H Bild Lilli βασίστηκε σε ένα σεξουαλικά ελευθεριάζοντα χαρακτήρα κόμικ και λειτούργησε ως ανδρικό σεξουαλικό παιχνίδι», γράφει η Γκέρμπερ.

Παρά τον πρότερο βίο της η Μπάρμπι μέσα σε λίγα χρόνια κατέκλυσε την παγκόσμια αγορά παιχνιδιών, έχοντας 150 διαφορετικά επαγγέλματα στο βιογραφικό της. Και ενώ τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να γίνεται συζήτηση και να υπάρχει αυξανόμενη ανησυχία σχετικά με τα μηνύματα που περνούν τέτοιες κούκλες στα παιδιά, οι πωλήσεις δεν φαίνεται να επηρεάζονται. Σήμερα, πωλούνται παγκοσμίως δύο με τρεις κούκλες το δευτερόλεπτο, ενώ έρευνες δείχνουν ότι το 99% των παιδιών στις ΗΠΑ έχουν στην κατοχή τους τουλάχιστον δύο Μπάρμπι.

Το αφύσικο σώμα της

Από τις πρώτες έρευνες που έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου ήταν μία αγγλική έρευνα του 2006 από τις Χέλγκα Ντίτμαρ και Σούζαν Ιβ από το πανεπιστήμιο του Σάσεξ και της Εμα Χάλιγουελ από το πανεπιστήμιο της Δυτικής Αγγλίας.

Στην έρευνα αυτή, στην οποία συμμετείχαν κορίτσια ηλικίας 5-8 ετών, φάνηκε ότι τα παιδιά που διάβασαν μία ιστορία εικονογραφημένη με φωτογραφίες της Μπάρμπι, δήλωναν λιγότερο ικανοποιημένα με το σώμα τους, σε σύγκριση με τα κορίτσια που διάβασαν την ίδια ιστορία χωρίς εικόνες. «Τα κορίτσια που έρχονται σε επαφή με την Μπάρμπι σε νεαρή ηλικία, είναι πιθανό να αναπτύξουν χαμηλότερη αυτοεκτίμηση και εντονότερη επιθυμία για ένα πιο αδύνατο σώμα», αναφέρει η συγκεκριμένη έρευνα.

Επίσης, η Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία σημειώνει ότι οι κοινωνικές πιέσεις που συνδέονται με την εμφάνιση -ειδικά την αδύνατη και σέξι εμφάνιση- μπορούν να οδηγήσουν σε κατάθλιψη, χαμηλή αυτοεκτίμηση και διατροφικές διαταραχές, με όλα αυτά να επηρεάζουν αρνητικά τις επιλογές των κοριτσιών στο παρόν και στο μέλλον.

Παλαιότερη έρευνα του πανεπιστημίου Γέιλ υπολόγισε ότι για να αποκτήσει η μέση Αμερικανίδα το σωματότυπο της Μπάρμπι, πρέπει να είναι κατά 60 εκατοστά ψηλότερη, να έχει κατά 7,6 εκατοστά μακρύτερο λαιμό, 10 εκατοστά μεγαλύτερη περιφέρεια στήθους και 15 εκατοστά λεπτότερη μέση. Αλλη έρευνα του Κεντρικού Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Φινλανδίας υπολόγισε ότι αν η Μπάρμπι ήταν γυναίκα θα είχε 17 με 22% λιγότερο σωματικό λίπος από αυτό που απαιτείται για να έχει εμμηνόρροια.

Σεξιστικά στερεότυπα και επιλογές καριέρας

H αυτο-αντικειμενοποίηση, δηλαδή η μεγάλη προσοχή στην εξωτερική εμφάνιση, εις βάρος των ικανοτήτων ή των συναισθημάτων, σύμφωνα με την επιστημονική βιβλιογραφία, έχει επίσης συσχετιστεί με ανεπαρκή απόδοση σε εργασίες με νοητικές απαιτήσεις. Αντίστοιχα, «θελήσαμε να διερευνήσουμε αν το παιχνίδι με την κούκλα Μπάρμπι ανοίγει ή κλείνει τους επαγγελματικούς ορίζοντες των κοριτσιών», λέει η δρ Σέρμαν, η οποία μαζί με τη συνάδελφό της Εϊλίν Ζούρμπριγκεν, καθηγήτρια στο τμήμα Ψυχολογίας του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στη Σάντα Κρουζ, διεξήγαν μία πειραματική έρευνα που δημοσιεύθηκε τον περασμένο Μάρτιο στο επιστημονικό περιοδικό Sex Roles.

Στο πείραμά τους, στο οποίο συμμετείχαν 37 κορίτσια ηλικίας 4-7 ετών από μία περιοχή της βορειοδυτικής ακτής των ΗΠΑ, ζητήθηκε από τις συμμετέχουσες να παίξουν με μία κούκλα για πέντε λεπτά και στη συνέχεια να απαντήσουν σε δύο ερωτήσεις. Στο κάθε κορίτσι δόθηκε τυχαία μία κούκλα, είτε η Μοδάτη Μπάρμπι, είτε η Μπάρμπι Γιατρός, είτε η Κυρία Πατάτα, χωρίς το παιδί να γνωρίζει για την ύπαρξη των υπόλοιπων παιχνιδιών.

«Η Κυρία Πατάτα επιλέχθηκε επειδή έχει κάποια κοινά με την Μπάρμπι χωρίς όμως να διαθέτει σεξουαλικά χαρακτηριστικά. Είναι φτιαγμένη από το ίδιο πλαστικό υλικό, είναι επίσης μία κούκλα θηλυκού γένους, έχει περίπου το ίδιο ύψος -προφανώς έχει διαφορετικό σχήμα- και βάρος. Τέλος, το είδος του παιχνιδιού στο οποίο μπορεί ένα παιδί να εμπλακεί με την Κυρία Πατάτα, δεν είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό της Μπάρμπι, αλλά χαρακτηρίζονται από κοινές θεματολογίες», λέει η δρ Σέρμαν.

Μετά το παιχνίδι, οι ερευνητές έδειξαν στα παιδιά έντεκα φωτογραφίες χώρων εργασίας, στις οποίες δεν απεικονίζονταν άνθρωποι, και ζητήθηκε από τα κορίτσια να απαντήσουν στην ερώτηση «Θα μπορούσες εσύ να κάνεις αυτή τη δουλειά όταν μεγαλώσεις;» και «Θα μπορούσε ένα αγόρι να κάνει αυτή τη δουλειά όταν μεγαλώσει;».

Οι φωτογραφίες απεικόνιζαν πέντε χώρους εργασίας, οι οποίοι σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της Υπηρεσίας Εργασίας των ΗΠΑ, είναι ανδροκρατούμενοι (όπου εργάζεται ο γιατρός, ο πιλότος, ο αστυνομικός, ο οικοδόμος και ο πυροσβέστης), πέντε οι οποίοι είναι γυναικοκρατούμενοι (όπου εργάζεται ο δάσκαλος, ο βιβλιοθηκάριος, ο νοσηλευτής, ο αεροσυνοδός και ο νηπιαγωγός) και έναν ουδέτερο (όπου εργάζεται ο σερβιτόρος).

Οι διαφορές στις απαντήσεις ήταν σοκαριστικές. «Αυτό που παρατηρήσαμε ήταν ότι ενώ τα κορίτσια που έπαιξαν με την Κυρία Πατάτα, έδιναν τόσο στον εαυτό τους όσο και στα αγόρια τον ίδιο αριθμό μελλοντικών επαγγελματικών επιλογών, τα κορίτσια που έπαιξαν με την Μπάρμπι έδιναν πολύ λιγότερες επιλογές καριέρας στον εαυτό τους από ό,τι τα αγόρια», λέει η δρ Σέρμαν. Προς έκπληξη των ερευνητών, είτε τα κορίτσια έπαιξαν με τη Μοδάτη Μπάρμπι, είτε με την Μπάρμπι Γιατρό, δεν έκανε καμία διαφορά στις σχεδόν 25% λιγότερες επιλογές καριέρας που έδιναν στον εαυτό τους σε σύγκριση με τα αγόρια, αποκλείοντας από τη λίστα των επιλογών τους όχι μόνο ανδροκρατούμενα, αλλά και γυναικοκρατούμενα επαγγέλματα.

«Τα παιδιά μαθαίνουν από κάθε τι με το οποίο έρχονται σε επαφή. Είναι πολύ σημαντικό να αναλογιστούμε τι είδους παιχνίδια βρίσκονται στη διάθεσή τους», λέει η δρ Σέρμαν, η οποία σε καμία περίπτωση δεν προτείνει την απαγόρευση, αλλά την ποικιλία παιχνιδιών. «Συχνά παγιδευόμαστε στην ιδέα ότι το παιχνίδι είναι ξεχωριστό από τη μάθηση, όμως δεν είναι».

Έντυπη

Υπέροχες φωτογραφίες της Παλιάς Ελλάδας

Αθήνα, Μετέωρα, Κόρινθος, Λευκάδα, Ναύπλιο, Θεσσαλονίκη και ένα σωρό ακόμα μέρη αυτού του τόπου μέσα από 20 νοσταλγικά φωτογραφικά κλικ.

Πώς ήταν η Κέρκυρα στα 20s; Ο ισθμός της Κορίνθου τον περασμένο αιώνα; Πώς έμοιαζε το ξενοδοχείο Χίλτον όταν είχε ακόμα… σκαλωσιές; Το Ναύπλιο του ’50;
Κάνουμε ένα φωτογραφικό ταξίδι στο παρελθόν μέσα από 20 υπέροχες φωτογραφίες της Ελλάδας του τότε.

Οικογένεια ιερωμένου στο Ζεμενό Κορινθίας το 1903. Φωτό: Frederic Boissonnas

Το Γεφύρι της Άρτας το 1913. Φωτό: Frederic Boissonnas

Η Λίμνη των Ιωαννίνων με το Κάστρο της, το 1913. Φωτό: Frederic Boissonnas

Γυναίκες της Αμοργού, το 1911. Φωτό: Frederic Boissonnas

Βοσκοί στην κορυφή του Παρνασσού το 1903. Φωτό: Frederic Boissonnas

Η Κηφισιά το 1920. Φωτό: Frederic Boissonnas

Αποβίβαση… τράγων στο λιμάνι του Πειραιά τη δεκαετία του ’20.

Άποψη των Μετεώρων το 1959.

Τα Τρίκαλα της δεκαετίας του ’50. Φωτό: http://bill-files.blogspot.gr/2013/11/3.html

Η οδός Αριστομένους στην Καλαμάτα, την εποχή του Μεσοπολέμου. Φωτό: http://bill-files.blogspot.gr/2013/11/3.html

Το λιμάνι της Κέρκυρας το 1928.

Γιορτή της 25ης Μαρτίου στο Βαθύ της Ιθάκης το 1905. Πηγή: Σπάνιες Ασπρόμαυρες φωτογραφίες από Ελλάδα.

To Ναύπλιο το 1950. Πηγή: Σπάνιες Ασπρόμαυρες φωτογραφίες από Ελλάδα.

Το ξενοδοχείο χίλτον με σκαλωσιές το 1960. Πηγή: Σπάνιες Ασπρόμαυρες φωτογραφίες από Ελλάδα.

Εργασίες διάνοιξης της διώρυγας της Κορίνθου το 1882. Πηγή: Σπάνιες Ασπρόμαυρες φωτογραφίες από Ελλάδα.

Ψαράς στην Μύκονο το 1965. Πηγή: Σπάνιες Ασπρόμαυρες φωτογραφίες από Ελλάδα.

Ο Λευκός Πύργος το 1910. Πηγή: Σπάνιες Ασπρόμαυρες φωτογραφίες από Ελλάδα.

Αρχαιολογικός χώρος στην Ελευσίνα, 1953. Πηγή: Σπάνιες Ασπρόμαυρες φωτογραφίες από Ελλάδα.

Η Άφησσος στο Πήλιο, το 1950.

Ο Ορμός του Βλυχού στη Λευκάδα το 1891. 

πηγή

Είναι μεγάλη ντροπή να σπαταλήσουμε το σήμερα και αργότερα να αναπολούμε το παρελθόν, όταν πια σε τίποτε δεν θα μας ωφελεί μια τέτοια λύπη

 

Μέγας Βασίλειος

ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ, Ο… «ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ»

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Το τελευταίο ταξίδι του Πάπα Φραγκίσκου στις ΗΠΑ, έδειξε για άλλη μια φορά το τι πραγματικά εκπροσωπεί και το τι «συμβολίζει».
Η λατρεία του Πάπα Φραγκίσκου αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι είναι έτοιμοι να δεχτούν τον Αντίχριστο και βλέποντας τα εκατομμύρια παραπλανημένων γεμάτους λατρεία θαυμαστές του Πάπα Φραγκίσκου, βλέπετε ακριβώς την υποδοχή που θα έχει ο Αντίχριστος όταν εμφανιστεί : «Και εγώ, που ήκουσα και είδα όλα αυτά, είμαι ο Ιωάννης. Και όταν τα ήκουσα και τα είδα, γεμάτος ιερόν δέος και ευλάβειαν δι” αυτά, έπεσα να προσκυνήσω εμπρός εις τα πόδια του αγγέλου, που μου τα έδειχνε. Και μου είπεν ο άγγελος• «πρόσεξε, μη κάμης κάτι τέτοιο• διότι εγώ είμαι σύνδουλος ιδικός σου και των προφητών και όλων εκείνων, οι οποίοι φυλάσσουν τα λόγια του βιβλίου τούτου. Τον Θεόν προσκύνησε». Αποκάλυψη 22: 8,9
Όπου και να πάει, ο Πάπας Φραγκίσκος προσελκύει πλήθη γεμάτα λατρεία τα οποία προσπαθούν να τον αγγίξουν έστω και λίγο, λες και αν το κάνουν, κάτι… πνευματικό και άγιο θα μεταδοθεί σε αυτούς. Άνθρωποι παραληρούν μόλις τον βλέπουν, κλαίνε, κρατούν ψηλά τα άρρωστα παιδιά τους και τον παρακαλούν να τα αγγίξει με την ελπίδα ότι θα θεραπευτούν.
Στην πραγματικότητα ο Πάπας Φραγκίσκος δεν έχει καμία δύναμη να κάνει θαύματα και όμως τα πλήθη των ανθρώπων έρχονται και πέφτουν στα πόδια του λες και βρίσκονται μπροστά στον ίδιο τον Ιησού Χριστό! Ο ίδιος ο Πάπας πως αντιδρά σε όλη αυτή την λατρεία προς το πρόσωπο του ; Μήπως τους λέει ότι είναι απλώς ένας άνθρωπος και τους υποδεικνύει πως μόνο άξιος λατρείας είναι ο Ιησούς Χριστός ; Όχι! Δεν το κάνει! Ο Πάπας Φραγκίσκος τους αφήνει να τον λατρεύουν και δέχεται τη λατρεία τους σαν να είναι… θεός επί της γης.

Ένα μέλος του αμερικανικού κογκρέσου έφτασε στο σημείο να κλέψει το ποτήρι από το οποίο ο πάπας Φραγκίσκος έπινε νερό κατά την διάρκεια της επίσκεψης του στο Λευκό Οίκο γιατί το… θεώρησε θαυματουργικό. Συγκεκριμένα ένας αφοσιωμένος καθολικός, δημοκρατικός βουλευτής από την Πενσυλβανία, ο Bob Brady,ανέβηκε στο βήμα αφότου τελείωσε το λόγο του ο Πάπας Φραγκίσκος και άρπαξε το ποτήρι το οποίο ήταν ακόμα γεμάτο με νερό. Ύστερα ήπιε το νερό, έδωσε λίγο στη γυναίκα του την Debra και κράτησε το υπόλοιπο για να… ραντίσει τα εγγόνια του. Στη συνέχεια τράβηξε και φωτογραφίες με το…ποτήρι τις οποίες τις έδωσε στο προσωπικό του για να δημοσιευτούν στον τύπο.
Αυτό δεν δείχνει τον παραλογισμό της λατρείας του Πάπα ; Το να πίνεις από το ποτήρι κάποιου που δε γνωρίζεις φυσιολογικά είναι σιχαμερό, στην περίπτωση αυτή το να «ραντίζεις» τα εγγόνια σου με αυτό θεωρείται… παπική ευλογία. Η Βίβλος λέει ότι όταν ο Αντίχριστος εμφανιστεί, θα λατρεύεται σαν να είναι ο ίδιος ο Θεός. Παρατηρώντας τα εκατομμύρια παραπλανημένων θαυμαστών του Πάπα, βλέπετε ακριβώς την υποδοχή την οποία θα λάβει.
Αποκαλείται «ιερότατος» και «ιερός πατέρας»! Μάλιστα διεκδικεί αυτούς τους τίτλους λες και του ανήκουν από τη γέννησή του ακόμα. Ο Πάπας Φραγκίσκος ισχυρίζεται ότι κάθεται στη θέση του Ιησού Χριστού και απολαμβάνει λατρεία λες και είναι ο ίδιος ο Χριστός! Το Βατικανό ενθαρρύνει τα δισεκατομμύρια θαυμαστές του να δίνουν αναφορά σε αυτόν. Και τι παίρνουν ως αντάλλαγμα της αφοσίωσής τους ; Μήπως μπορεί ο Πάπας Φραγκίσκος να θεραπεύσει άρρωστα παιδιά, να αναστήσει νεκρούς, ή έστω να κάνει κάποια θαύματα ;
Στην πραγματικότητα είναι απλά ένας ηλικιωμένος άνθρωπος με ένα κοστούμι και κουνώντας το χέρι του, «ευλογεί» τον κόσμο. Αλλά ποτέ δεν αναφέρει στο ποίμνιο πώς μπορεί να σωθεί κανείς σύμφωνα με τη Βίβλο. Αυτό που κάνει είναι ακριβώς η δουλειά του Διαβόλου! Είναι αυτός που θα ανοίξει το δρόμο για την έλευσή του. Είναι αυτό που αποκαλεί η Βίβλος. Ψευδοπροφήτης!
Ο Πάπας Φραγκίσκος έκανε πολλές κρυφές συναντήσεις με ομοφυλόφιλα LGBT ζευγάρια κατά τη διάρκεια της περιοδείας του στις ΗΠΑ : «Ακριβώς δε διότι ελάτρευσαν ψευδείς και φαύλους θεούς, παρεχώρησεν ο Θεός να παραδοθούν και υποδουλωθούν εις εξευτελιστικά πάθη. Διότι και αι γυναίκες των, (χωρίς να εντραπούν και σεβασθούν ούτε τον ευατόν των), αλλάξαν την φυσικήν χρήσιν του φύλου των εις την παρά φύσιν και εξετράπησαν εις ακατανομάστους πράξεις.
Κατά παρόμοιον τρόπον και οι άρρενες αφήκαν την φυσικήν σχέσιν και χρήσιν της γυναικός και εφλογίσθησαν εις τας εμπαθείς ορέξεις μεταξύ των, ώστε άνδρες εις άνδρας να ενεργούν αναισχύντους και εξευτελιστικάς πράξεις και να λαμβάνουν τον μισθόν, που τους έπρεπε δια την πλάνην των, από τον ίδιον τον ευατόν των».
Προς Ρωμαίους 1:27,28
Ο Πάπας προετοιμάζει το έδαφος για μια πλήρη και ολοκληρωτική αποδοχή μιας ανοιχτή προς τους LGBT καθολικής εκκλησίας. Ο Πάπας χτίζει τη μια Παγκόσμια Θρησκεία και οι πύλες της Κολάσεως τον υποστηρίζουν πλήρως. Ο Yayo Grassi, ένας ανοιχτά γκει άντρας, έφερε τον σύντροφό του Iwan Bagus όπως και πολλά άλλα μέλη στην Πρεσβία του Βατικανού στις 23 Σεπτεμβρίου. Ο Grassi είπε ότι ο Πάπας εδώ και καιρό γνώριζε ότι ήταν γκέι και ποτέ δεν τον επιτίμησε γι’ αυτό και γενικά για την σεξουαλικότητά του. Ο ίδιος μαζί με τον φίλο του ήθελε να λάβει μια ευλογία από τον Πάπα ο οποίος στο τέλος αγκάλιασε και τους δυο. Αυτό σηματοδότησε «πολλά»!
Αυτόν τον Οκτώβριο το Βατικανό συγκάλέσε μια μεγάλη συνάντηση, επονομαζόμενη ως σύνοδο, προκειμένου να συζητήσει πώς να διακονήσει σε γκέι και λεσβίες, μαζί με άλλα θέματα που απασχολούν τους «μοντέρνους» καθολικούς. Σε αυτή τη σύνοδο ο πάπας δήλωσε : «Ο Θεός δεν φοβάται τα καινούργια πράγματα. Γι” αυτό συνεχίζει να μας εκπλήσσει, ανοίγοντας τις καρδιές μας και καθοδηγώντας μας με απίστευτους τρόπους.».
Ένας πολύ γνωστός θρησκευτικός αρθρογράφος ειδικός για το Βατικανό, ο Jonh Thavis, έγραψε το εξής ενδεικτικό για τις προθέσεις του Πάπα : «Ο Πάπας Φραγκίσκος τοποθέτησε την εκκλησία σε ένα καινούργιο μονοπάτι, με ένα στυλ ευαγγελισμού, το οποίο είναι λιγότερο συγκεντρωμένο στο δόγμα και με περισσότερη θέληση να δεχτεί ανθρώπους ανεξαρτήτως της κατάστασής τους». Όπως φαίνεται το Βατικανό έχει τώρα στόχο να κάνει τα πάντα για να προωθήσει την μια Παγκόσμια Θρησκεία και την ΝΤΠ».
Όλα αυτά που εκπροσωπεί πριν από λίγα χρόνια κρίθηκαν ένοχα για υποθέσεις εμπορίας παιδιών, βιασμούς και φόνο. Πέντε δικαστές διεθνούς κοινού δικαίου στις Βρυξέλες αποφάσισαν ότι τα εγκλήματα αυτά προέκυψαν το 2010. Μέχρι τον περασμένο Μάιο πάνω από 48 μάρτυρες ήρθαν να καταθέσουν για τις δραστηριότητες του κατηγορούμενου ως μέλη της λατρευτικής κοινότητας του 9ου Κύκλου «Σατανικής Θυσίας Παιδιών». Ο ένατος κύκλος Σατανικής Θυσίας Παιδιών λέγεται ότι έκανε θυσίες σε ρωμαιοκαθολικούς ναούς στο Μοντρεάλ, Νέα Υόρκη, Ρώμη, Παρίσι, κ.ο.κ. Συγκεκριμένα έφηβοι απάγονταν από την μαφία, τους έγδυναν, τους βίαζαν, τους κυνηγούσαν και τους σκότωναν. Αυτό είναι το…«ευλογημένο» Βατικανό!
Όλα αυτά τα «λίγα», γιατί τα ξένα μπλογκς «βουίζουν» από τα «κατορθώματα» του Πάπα και του περιβάλλοντος του, τι άλλο παρά μας δείχνουν ποιος είναι και ποιο είναι το έργο του. Το έργο της προετοιμασίας της έλευσης του.. «Σκότους»!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφεάς-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

Ακούγεται η λέξη θάνατος, και η καρδιά όλων σπαρταράει από το φόβο

Ο νεκρός, κι αν δεν βλέπει τον εαυτό του, βλέπει όμως εκείνους που πέθαναν πιο μπροστά να γίνονται σκόνη, και διδάσκεται πολλά. Για κοίτα πόσο μαζεμένοι και συγκρατημένοι είναι μπροστά στους νεκρούς ακόμα και οι πιο περήφανοι, ακόμα και οι πιο απόκοτοι άνθρωποι!

Ακούγεται η λέξη “θάνατος”, και η καρδιά όλων σπαρταράει από το φόβο. Και φιλοσοφούμε γύρω από τους τάφους και σκεφτόμαστε που καταλήγουμε και φλυαρούμε για τη ματαιότητα των εγκοσμίων, αλλά, μόλις απομακρυνθούμε, ξεχνάμε την ευτέλειά μας.

Να, για παράδειγμα, όταν βρεθεί κανείς στην κηδεία ενός φίλου του, γυρίζει στο διπλανό του και του λέει λόγια σαν και τούτα:

“Αλήθεια, πόσο ταλαίπωροι είμαστε! Πόσο ασήμαντη είναι η ζωή μας! Τί γινόμαστε, άραγε, μετά το θάνατο; Αυτό πρέπει να σκεφτόμαστε και να μην κακολογούμε, να μην αδικούμε, να μη μνησικακούμε…”.

Φαίνεται να μιλάει με τόση ειλικρίνεια, ώστε, καθώς τον ακούς, δεν αμφιβάλλεις ότι την ίδια κιόλας στιγμή θ’ απαρνηθεί ολότελα την κακία του και θ’ αρχίσει να ζει ενάρετα.

Μα, αλίμονο, μετά την κηδεία θα ξεχάσει και το φόβο του και τα λόγια του, και θα συνεχίσει να ζει στην αμαρτία, όπως πρώτα.

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

ΠΗΓΗ

Φθινοπωρινή άμυνα κατά της γρίπης: Αυτά είναι τα όπλα!

της Χρυσούλας Λιάκου

Ακόμα δεν έχουμε γυρίσει τα ρολόγια πίσω, αλλά με την αλλαγή της εποχής, είναι απαραίτητο να προετοιμαστούμε για τις δυσκολίες του φθινοπώρου και τον κρύο καιρό του χειμώνα.

Για αρχή χρειάζεται να κάνουμε τον ετήσιο προληπτικό έλεγχο. Οποιοσδήποτε με χρόνια πάθηση όπως ο διαβήτης ή καρδιακές παθήσεις, πρέπει να επισκεφθεί τον οικογενειακό ιατρό. 

Η εποχή της γρίπης δεν είναι πολύ μακριά, και η πρόληψη με εμβολιασμό όλων των υποτύπων, μεταξύ των οποίων η γρίπη των χοίρων, πρέπει να είναι στα φθινοπωρινά μας πλάνα.

Οι καλές θερμοκρασίες του φθινοπώρου, με τη ζέστη του καλοκαιριού να έχει παρέλθει και τα κρύα του χειμώνα να είναι ακόμα μακριά, μας αναζωογονούν και μας επιτρέπουν να περάσουμε περισσότερο χρόνο στην φύση. Αλλά και εκεί χρειάζεται προσοχή. Τα φύλλα των δέντρων πέφτουν καλύπτοντας το έδαφος και ανακατεύονται με την σκόνη, τα πρωτοβρόχια και τα υγρά φύλλα ευνοούν την ανάπτυξη μυκήτων που εισπνέουμε, με αποτέλεσμα έξαρση από αλλεργίες, και ασθένειες όπως η βρογχίτιδα και το άσθμα.

Αν έχετε πονοκέφαλο, ρινική καταρροή, δυσκολία στην αναπνοή, ξηρό βήχα, οίδημα και κνησμό στα μάτια, μπορεί να ανήκετε στο 15% του πληθυσμού που πάσχει από αλλεργίες. Προμηθευτείτε από τον οικογενειακό σας ιατρό ειδικά ρινικά εκνεφώματα (Spray), αντισταμινικά φάρμακα και ίσως εισπνοές και φοράτε μάσκα με ειδικό φίλτρο αν είναι να βρίσκεστε κοντά σε υγρά φύλλα ή εργασίες στην φύση. Αν απολαύσατε μια ημέρα στην φύση, σιγουρευτείτε ότι δεν μεταφέρετε αλλεργιογόνα και μύκητες στο εσωτερικό του σπιτιού με το να απομακρύνετε άμεσα και να πλύνετε καλά ρούχα και παπούτσια.

Το φθινόπωρο είναι επίσης εποχή για να ελέγξουμε τις φυσικές άμυνες του οργανισμού. Αν αρχίζετε να έχετε ρινική συμφόρηση και καταρροή, άφθες, πονόλαιμο, ο οργανισμός σας δίνει σήματα ότι δεν είναι στην καλύτερη φυσική κατάσταση για να αντιμετωπίσει τα κρύα, τις ιώσεις και τις λοιμώξεις του χειμώνα.

Για να ενισχύσετε την άμυνα του οργανισμού, ξεκινήστε μια διατροφική αλλαγή. Όσο το καλοκαίρι φεύγει, τρώμε όλο και λιγότερο φρούτα και λαχανικά και όλο και περισσότερα λιπαρά και γλυκά. Οι βιταμίνες και τα αντιοξειδωτικά που προέρχονται από φρέσκα προϊόντα είναι, όμως, απολύτως απαραίτητα. Αυτά βοηθούν εκτός από την άμυνα του οργανισμού, και τα «καλά» όπως τα αποκαλούμε βακτήρια του εντέρου, που είναι επίσης σημαντικό τμήμα της άμυνάς μας.

Ξεκινήστε ήπια άσκηση, που βοηθά να παράγονται οι μικροί «πολεμιστές» στον οργανισμό μας, τα λευκά αιμοσφαίρια και τα κύτταρα-φονιάδες του σώματος που θα αντιμετωπίσουν τις λοιμώξεις του χειμώνα. Φυσικά συμπληρώματα όπως πολυβιταμίνη που να περιέχει βιταμίνη C και ψευδάργυρο, εχινάκια και ευκάλυπτος, θα σας βοηθήσουν να είστε προετοιμασμένοι για τα κρυολογήματα του φθινοπώρου. Οι μικρές μέρες και η περιορισμένη έκθεση στον ήλιο, αυξάνει τις ανάγκες του δέρματος και των οστών σε βιταμίνη D.

Ανανεώστε το φαρμακείο του σπιτιού σας με παρακεταμόλη, αντιπυρετικά και θερμόμετρο που λειτουργεί, αποσυμφορητικά για την ρινική συμφόρηση, παστίλιες για τον πονόλαιμο και ειδικές καταπραϋντικές αλοιφές για τα έλκη στόματος. Αν αισθάνεστε αδύναμοι, ακούστε το σώμα σας. Απευθυνθείτε στον οικογενειακό σας γιατρό, πλένετε καλά τα χέρια σας, καλύψτε μύτη και στόμα με ένα χαρτομάντηλο όταν βήχετε και αποφύγετε να πάτε στην εργασία σας ή σε πολυσύχναστα σημεία, για να μην μεταδοθούν οι ιώσεις. Αποφύγετε να καταναλώσετε αντιβιοτικά χωρίς την συνταγή ιατρού. Μπορεί να δημιουργήσουν παρενέργειες και δεν θα σας βοηθήσουν.

Πηγή:   iatronet.gr

Τυφλοὶ ὁδηγοί

 

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

 

ΣΤΗ σύγχρονη κοινωνία βλέπουµε δύο κόσµους, ἤ ἀκριβέστερα ὁ λαός καθοδηγεῖται ἀπό ἀνθρώπους πού ἀνήκουν σέ δύο διαφορετικούς καί ἀντίθετους κόσµους καί γίνεται προσπάθεια ποιοί θά ἐπηρεάσουν περισσότερους,

γιά νά τούς ἐντάξουν στίς δικές τους ἐπιδιώξεις καί στή συνέχεια νά τούς χρησιµοποιήσουν ἰδιοτελῶς, γιά νά µή πῶ νά τούς ἐκµεταλλευτοῦν µέ πολλούς τρόπους. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἀσκοῦν µεγάλη ἐπίδραση στόν ἁπλό λαό, διαµορφώνουν συνειδήσεις καί προβάλλουν ἦθος µέ βάση τίς παραδόσεις ἤ µέ βάση τήν ἄρνησή τους.

Ἀπό τή µιά µεριά εἶναι ἐκεῖνοι πού ἔχουν σταθερές ἀρχές, «µέ βαθιές ρίζες στό παρελθόν καί ἔντονη παρουσία στό παρόν». ∆έν δέχονται τίς εὔκολες καί ὕποπτες µεταβολές, ὑπερασπιζόµενοι τό ἔργο πού οἱ προηγούµενοι ἄφησαν. Συνήθως «ἀποτελοῦν ἐγγύηση καί ἐχέγγυο γιά µιά σταθερή πορεία» (Ἀθανα- σίου Ἰ. ∆εληκωστοπούλου, Ὀρθοδοξία. Ἡ σύγχρονη πρόκληση, Ἀθήνα 1986, σελ.22). Στή σηµερινή γλώσσα αὐτοί χαρακτηρίζονται συντηρητικοί καί θεωροῦνται ἀναχρονιστικοί, πού ἀδυνατοῦν νά παρακολουθήσουν τίς ἐξελίξεις καί τούς ρυθµούς τῆς ἐποχῆς.

Ἀπό τήν ἄλλη µεριά εἶναι ἐκεῖνοι πού ἀγωνίζονται γιά ἕνα καλύτερο κόσµο, ἔχοντας ὡς πηγή ἔµπνευσης τίς διάφορες ἰδέες καί προτάσεις τῆς ποικιλόµορφης ἀριστερᾶς καί οἱ ἴδιοι αὐτοχαρακτηρίζονται προοδευτικοί. ∆έν ἔχουν ἠθικές ἀρχές οὔτε καί σταθερές πρακτικές. Συνήθως ἀναζητοῦν, πειραµατίζονται, ἐπιδιώκουν κοινωνικές µεταβολές καί µετασχηµατισµούς. Τούς περισσεύει ἡ θεωρία καί τούς λείπει ἡ πράξη. Εἶναι ἀνεύθυνοι, δέν ὑπερασπίζονται τίς παραδόσεις καί φυσικά δέν ἐµπνέουν µεγάλη καί σταθερή ἐµπιστοσύνη στό λαό. Κάνουν ὅµως πολύ θόρυβο γύρω ἀπό τό ὄνοµά τους καί θεωροῦν ἀποτελεσµατικό µέσο στούς σκοπούς τους τήν πληθωρική χρήση τοῦ πολιτισµοῦ, γιατί πιστεύουν ὅτι µόνο ἔτσι θά κάνουν τήν κοινωνία εὐτυχισµένη! Ἐνῶ στήν πραγµατικότητα «εἶναι οὐραγοί, ἔχουν τήν ψευδαίσθηση ὅτι πρωτοποροῦν»!

Συγκρίνοντας τίς δύο αὐτές κατηγορίες ἀνθρώπων εὔκολα διαπιστώνουµε ὅτι ἡ πρώτη ὑπερέχει κατά πολύ ἀπό τή δεύτερη. Ἐκεῖ ὑπάρχει µιά ὡριµότητα καί γνώση, ἐνῶ στή δεύτερη ὑπάρχει ἄγνοια καί ἐπιπολαιότητα. Ἡ στάση τῶν πρώτων ἀπέναντι στήν Ἐκκλησία εἶναι προσεκτική καί συχνά τήν ὑποστηρίζουν. Ἐνῶ οἱ δεύτεροι διάκεινται δυσµενῶς καί τήν κρίνουν µέ πάθος. Ἄν µποροῦσαν νά τήν ἐξαλείψουν, θά τό ἀποτολµοῦσαν. Γνωρίζουν ὅµως ὅτι ὑπάρχει πλῆθος λαοῦ πού τή σέβεται καί γι᾿ αὐτό τήν ἀντιµετωπίζουν µέ σιωπή καί ἀνοχή. Οἱ δύο αὐτές κατηγορίες ἀνθρώπων πού ἐπηρεάζουν τό λαό, συχνά ἔρχονται σέ ἀντιπαραθέσεις καί συγκρούσεις. Τό βλέ- πουµε στά παράθυρα τῆς τηλεόρασης, ὅπου «διαλέγονται» µονολογοῦντες, χωρίς ἐπιχειρήµατα καί στοιχειώδη εὐγένεια. Ἐπιµένουν στίς ἀπόψεις τους, γιατί νοµίζουν ὅτι µόνο αὐτοί µποροῦν νά λύσουν τά προβλήµατα τοῦ χειµαζόµενου λαοῦ. Καί αὐτό δείχνει τήν πνευµατική τους ἀνωριµότητα καί ἀποδεικνύει τήν ἔλλειψη ἤθους.

πηγή

Αυτά που πρέπει να προσέξετε, αν το παιδάκι σας πηγαίνει στην Α' Δημοτικού

Αναμφισβήτητα, η πρώτη τάξη του Δημοτικού είναι η πιο βασική τάξη για ένα παιδί, καθώς σε αυτήν τα παιδιά μαθαίνουν ανάγνωση και γραφή. 

Γι' αυτό λοιπόν, υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να προσέξουν οι μαμάδες και οι μπαμπάδες...

Δείτε ποια είναι τα πράγματα που πρέπει να προσέξετε:

Σωστό κράτημα του μολυβιού: 
Πρέπει να βεβαιωθούμε ότι το παιδί κρατά σωστά το μολύβι και βάζει σωστή δύναμη όταν γράφει.
Σωστή φορά γραφής: 
Θα πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά τη σωστή φορά γραφής των γραμμάτων και των αριθμών.
Μέγεθος γραμμάτων:
Θα πρέπει να δείξουμε στο παιδί το σωστό μέγεθος των γραμμάτων όταν γράφει στο τετράδιο και να επιμείνουμε στο να κάνει όσο γίνεται ισομεγέθη γράμματα και αριθμούς.
Πάνω στη γραμμή:
Μαθαίνουμε το παιδί να βάζει τα γράμματα πάνω στη γραμμή του τετραδίου.
Κενά ανάμεσα στις λέξεις: 
Μαθαίνουμε στο παιδί να αφήνει το κατάλληλο κενό ανάμεσα στις λέξεις.
Δίνουμε χρόνο προσαρμογής στο παιδί: 
Κάθε αρχή είναι δύσκολη, γι' αυτό θα πρέπει να έχουμε υπομονή και αφήνουμε το παιδί να προσαρμοστεί στα νέα σχολικά δεδομένα.
Πρόγραμμα διαβάσματος: 
Σίγουρα το πρωτάκι θα έχει να κάνει ασκήσεις στο σπίτι. Καλό είναι να διατηρούμε ένα καθημερινό πρόγραμμα μελέτης.
Του μαθαίνουμε να αγαπά το σχολείο: 
Φροντίζουμε ώστε το παιδί να δει θετικά το σχολείο και τη διαδικασία της μάθησης.
Δε φορτώνουμε το πρόγραμμα του παιδιού με πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες.
Έλεγχος μαθησιακών δυσκολιών: 
Αν δούμε ότι το παιδί δυσκολεύεται πολύ σε κάτι, τότε καλό είναι να απευθυνθούμε στους ειδικούς. Συνήθως περίπου μετά τα Χριστούγεννα, έχουμε πιο σαφή εικόνα, αλλά μπορεί να γίνει και νωρίτερα αν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις.

mother

Πανηγύρεις Ιερών παρεκκλησίων της Ενορίας Αγίου Αθανασίου Κατούνας (7, 8 και 9 Νοεμβρίου 2015).

 

Πρόγραμμά  Πανηγύρεων.

Ιερό Παρεκκλήσιο Παμμεγίστων Ταξιαρχών.

Το Σάββατο 7 Νοεμβρίου και ώρα 4:00 το απόγευμα Παραμονή της Εορτής της Συνάξεως των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και των λοιπών Ασωμάτων και Ουράνιων Αγγελικών Ταγμάτων,   θα τελεσθεί Αναστάσιμος Πανηγυρικός Εσπερινός στο παρεκκλήσι των Παμμεγίστων Ταξιαρχών.

Την Κυριακή 8 Νοεμβρίου το πρωί θα τελεσθεί Αναστάσιμη  Θεία Λειτουργία.

-----.-----

Ιερό Παρεκκλήσιο Αγίου Νεκταρίου Επισκόπου Αιγίνης του Θαυματουργού. 

Την Κυριακή 8 Νοεμβρίου και ώρα 4:00 το απόγευμα Παραμονή της Εορτής του Αγίου Νεκταρίου θα τελεσθεί Πανηγυρικός Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας.

Τη Δευτέρα 9 Νοεμβρίου το πρωί θα τελεσθεί Πανηγυρική Θεία Λειτουργία. 

πηγή

Η προβοκάτσια Φίλη, το «σύμπλεγμα της ήττας» και το συλλογικό μας μέλλον

Γράφει ο  Γιώργος Ρακκάς

Ένα από τα χαρακτηριστικά της επαίσχυντης φιλοατλαντικής, αριστεροφιλελεύθερης κυβέρνησης, που έχει αναλάβει να «εκτελέσει» ένα συμβόλαιο ακραίας αποικιοποίησης της ελληνικής πολιτείας και κοινωνίας, είναι ότι πολιτεύεται Οργουελιανά, με «προβοκάτσιες» για τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης.

Προβοκάτσια ήταν, προφανώς, το “σκίσιμο των μνημονίων” αλλά και αυτό το δημοψήφισμα, που προβλήθηκε ως ύψιστη επιβεβαίωση των πιο αυθεντικών δημοκρατικών αντανακλαστικών για να τα ενταφιάσει οριστικά στην συνέχεια και να επιβάλει σιγή νεκροταφείου στην ελληνική κοινωνία.

Τελευταίο κρούσμα αυτής της προβοκατόρικης διακυβέρνησης είναι οι περίφημες δηλώσεις Φίλη, σχετικά με την μη ύπαρξη της ποντιακής γενοκτονίας στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου. Η στόχευσή τους υπήρξε διπλή, και αποκαλύπτεται εξόχως από την ρελάνς την οποία έκανε μιλώντας την Τετάρτη το βράδυ στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Εκεί θα καταγγείλει «την αναζωπύρωση παλαιών και νέων στερεότυπων και του εθνικιστικού λόγου», ενώ δίπλα του θα σπεύσει η υφιστάμενός του Σία Αναγνωστοπούλου, επισημαίνοντας την ύπαρξη φαινομένων «που φτάνουν στα όρια του χουλιγκανισμού όταν ένας άνθρωπος θέλει να πει οτιδήποτε δεν μπορεί να τολμήσει να πει κάτι που θα μπορούσε να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για περαιτέρω συζητήσεις»[1].

[Παρεμπιπτόντως, και για να καταδείξουμε ποια η σχέση της εν λόγω πανεπιστημιακού με το κατεστημένο της γειτονικής χώρας, αρκεί να υπενθυμίσουμε ότι μερικά χρόνια πριν πρωτοστατούσε σε μια εκστρατεία εξωραϊσμού του πρασινοφασίστα Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, προβάλλοντάς τον στα ελληνικά ΜΜΕ ως… «ελπίδα εκδημοκρατισμού» της γειτονικής χώρας, ποιόν;, αυτόν που καταγγέλλει όλη η δημοκρατική αντιπολίτευση της γείτονος ότι απεργάζεται ανοιχτά πλέον αυταρχική εκτροπή στην Τουρκία![2]].

Αυτήν ακριβώς την προβοκάτσια ήρθε να υπηρετήσει και, ποιος άλλος;, οι ναζί της Χρυσής Αυγής κατά την διάρκεια της συγκέντρωσης των Ποντιακών Σωματείων στο Σύνταγμα. Υπολογίζοντας στην αυτονόητη παρουσία βουλευτών απ’ όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα –καθώς οι αντιδράσεις στις δηλώσεις Φίλη είχαν καθολικό χαρακτήρα– κατέβηκαν οργανωμένα και επιτέθηκαν στον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, Γιώργο Κουμουτσάκο, για να “καπελώσουν” την συγκέντρωση και να δικαιώσουν την προπαγάνδα των Φίλη-Αναγνωστοπούλου. Η ελληνική ακροδεξιά στον πατροπαράδοτό της ρόλο.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο από το οποίο ισχυρίζονται ο υπουργός και η υφυπουργός του: Λόγοι εσωτερικής πολιτικής κατανάλωσης, αλλά και αναγκαιότητες επιβαλλόμενες από τα έξωθεν συμφέροντα υπαγορεύουν στην δοσμένη συγκυρία την επίκληση των εθνομηδενιστικών στερεοτύπων. Και αν κάπου στον σάλο που προκλήθηκε υπάρχει «εθνικισμός» (sic!), αυτός θα πρέπει να αναζητηθεί στην σκανδαλώδη ταύτιση της ελληνικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας με την τακτική άρνησης της γενοκτονίας που συστηματικά προωθεί ο τουρκικός σωβινισμός και στις τρεις του εκδοχές –ισλαμοφασιστικός, κεμαλοφασιστικός, ή τουρανοφασιστικός.

Κατά τα άλλα, πρόκειται για μια προσπάθεια της κυβέρνησης να εμφανιστεί ως “διωκόμενη” σπάζοντας το φράγμα της πολιτικής απομόνωσης που έχουν προκαλέσει τα ίδια τα πεπραγμένα της, και συσπειρώνοντας τις λοιπές δυνάμεις του κοσμοπολίτικου εθνομηδενισμού –το Ποτάμι, μέρος του ΠΑΣΟΚ, τους ακαδημαϊκούς της ΔΗΜΑΡ κ.ο.κ. Ήδη ο Τατσόπουλος και η Ρεπούση έσπευσαν προς υποστήριξη της κυβέρνησης.

Ενώ, ας μην ξεχνάμε ότι επίκειται το ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στην Άγκυρα, καθώς η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε σε μια περίοδο που η παγκόσμια κοινή γνώμη βοά για τα εγκληματικά αίσχη του καθεστώτος Ερντογάν, εκείνη να επισκεφθεί την γειτονική χώρα και ουσιαστικά να δηλώσει την υποστήριξή της σε αυτό.

Ο Φίλης στέλνει μήνυμα, επομένως στην τουρκική ηγεσία, ότι η αντίστοιχη ελλαδική θα είναι «υπάκουο παιδί» στα ζητήματα αιχμής που θέτει ο νεο-οθωμανισμός, ότι θα κάνει τα χατίρια του στην Κύπρο, το Αιγαίο, θα κλείνει με αυταρέσκεια τα μάτια της ενόσω αυτός εντείνει τις σφαγές και το κυνηγητό των Κούρδων, παζαρεύοντας τι; Μια αυτονόητη αναθεώρηση της τουρκικής πολιτικής στο προσφυγικό –δηλαδή να σταματήσει η Άγκυρα τόσο απροκάλυπτα να χρησιμοποιεί το ανθρωπιστικό δράμα των προσφύγων για την αμφισβήτηση των ελληνοτουρκικών συνόρων και την ολοκληρωτική εξάντληση των μεγάλων ελληνικών νησιών.

Ας μην «ψαρώνουμε» λοιπόν. Αν για κάτι είναι σαφές από την παρουσία του Φίλη στα δημόσια πράγματα κατά τα τελευταία χρόνια είναι ότι αυτός, σαν γνήσιο και φανατικό τέκνο της κομματικής γραφειοκρατίας (απαρατσνικ λέγεται στην σοβιετική αργκό), ποτέ δεν λέει την προσωπική του άποψη, πάντοτε λειτουργεί ως «λαγός», και μάλιστα πάντοτε αναλαμβάνει  τις πιο δύσκολες προπαγανδιστικές αποστολές.

Αυτά ως προς τις προθέσεις. Αξίζει όμως να ασχοληθούμε επί της ουσίας με το διάβημα Φίλη, καθώς αυτό ξυπνάει σύνδρομα και αντανακλαστικά μερίδων της ελληνικής κοινωνίας τα οποία είναι πολύ βαθιά και θα πρέπει κάποτε να εκλογικευθούν και να τα ξεπεράσουμε.

Κατ’ αρχάς, αξίζει να ξεκαθαρίσουμε –κακώς, γιατί θα έπρεπε να είναι αυτονόητο– ότι η άποψη του Φίλη (και της Σίας Αναγνωστοπούλου, και του Αντώνη Λιάκου, ο οποίος μάλλον προτάσσει τα σοβαρότερα επιχειρήματα εκ των τριών) είναι εντελώς αστεία από επιστημονική, νομική και ιστορική σκοπιά. Προφανώς και, με βάση τον τυπικό ορισμό της γενοκτονίας σύσσωμος ο Μικρασιατικός Ελληνισμός υπέστη μια αδιαμφισβήτητη γενοκτονία. Το έργο των Κωνσταντίνου Φωτιάδη και Πολυχρόνη Ενεπεκίδη[3] έχει αποφανθεί με οριστικό και αμετάκλητο τρόπο για του λόγου το αληθές, παρουσιάζοντας πειστικά ιστορικά τεκμήρια για την έκταση και την εμβέλεια της γενοκτονίας, καθώς και για την εξίσου αδιαμφισβήτητη πρόθεση των Νεότουρκων να ξεριζώσουν οριστικά το ιστορικό πολυπολιτισμικό υπόβαθρο της Μικράς Ασίας.

Μόνο και μόνο για να αντιληφθούμε το μέτρο της γελοιότητας των απόψεων Φίλη, αξίζει να προσθέσουμε ότι αυτές δεν αντίκεινται μόνο στις καθ’ όλα εμπεριστατωμένες έρευνες και μελέτες της ελληνικής ιστοριογραφίας αλλά και στο πρόσφατο εξίσου εμπεριστατωμένο έργο της… νέας τουρκικής ιστοριογραφίας (Φουάτ Ντουντάρ, Σαΐτ Τσετίνογλου και Τανέρ Ακτσάμ –για να αναφέρουμε τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της) που ως προς το προκείμενο είναι εξίσου κατηγορηματική.

Αρκεί και μόνο να σημειώσουμε ότι ο Σάιτ Τσετίνογλου έχει δηλώσει ότι «η σημερινή εξουσία, που είναι οι προύχοντες της Ανατολίας που πλούτισαν από τη Γενοκτονία, μέχρι την εποχή του Οζάλ έκρυβε στο προσκέφαλο τα προϊόντα αυτής της μεταφοράς πλούτου. Η αλυσίδα συνεχίζει χωρίς να σπάσουν οι κρίκοι της και αυτό καθιστά πολύ δύσκολη την αναγνώριση της Γενοκτονίας»[4]. Ενώ το έργο του Φουάτ Ντουτάρ, παρουσιάζοντας τα μυστικά τηλεγραφήματα και τις εκθέσεις που αντάλλασσαν μεταξύ τους τα ηγετικά στελέχη των Νεότουρκων, υποστηρίζει ότι ήδη από τα πρώτα τους βήματα επιδόθηκαν σε μια «μηχανική των εθνοτήτων» με σκοπό, (τι άλλο;), την ολοκληρωτική ομογενοποίηση της Μικράς Ασίας[5].

Όπως υπαινιχθήκαμε και προηγουμένως, το βαθύτερο πρόβλημα που κατέδειξαν οι δηλώσεις Φίλη και όλη η αντιπαράθεση που ανέκυψε από αυτές είναι το γεγονός ότι όλα τα παραπάνω, που πλέον θεωρούνται αυτονόητα ακόμα και μεταξύ των νέων Τούρκων ιστορικών, δεν θεωρούνται αυτονόητα στην χώρα μας –και κατά παράδοση αμφισβητούνται από μερίδες του ελληνικού προοδευτισμού στ’ όνομα της ψευδεπίγραφης «ελληνοτουρκικής φιλίας» [η οποία, παραδόξως, κατά το παρελθόν, στηρίχτηκε φανατικά τόσο από την σκληρή μετεμφυλιακή δεξιά του Παπάγου, όσο και από την… Χούντα].

Θα πρέπει, πραγματικά, να σκάψουμε πολύ βαθιά στην συλλογική μας ψυχολογία, ώστε να κατανοήσουμε γιατί μια μερίδα της κοινωνίας μας –η οποία μάλιστα μετά την εισβολή και την κατάκτηση της μισής Κύπρου, βρίσκεται κατά παράδοση εντός των κέντρων εξουσίας στην χώρα μας, μέχρι πρότινος των μηχανισμών ιδεολογικής εξουσίας, και εσχάτως της πολιτικής εξουσίας– όχι μόνον αρνείται το προφανές, αλλά επιπλέον θεωρεί ότι η παραδοχή από έναν εκπτωχευμένο λαό των 10 εκατομμυρίων είναι ικανή να ‘βλάψει’ (sic!) ένα οπλισμένο σαν αστακό, αυταρχικό και επεκτατικό κατεστημένο.

Αυτό, μόνον υπό το φως της «διαλεκτικής του Κυρίου και του Δούλου» θα μπορέσουμε να το κατανοήσουμε: Σαν αντιληφθούμε τα σύνδρομα αυτο-υποτίμησης και τα κόμπλεξ κατωτερότητας που παράγουν στις ελληνικές άρχουσες τάξεις τόσο το γεγονός της δραστικής, ριζικής εξαφάνισης του Μικρασιατικού Ελληνισμού από τους Νεότουρκους, όσο και την σημερινή υπερπροβολή της ισχύος του που ασκεί συστηματικά το τουρκικό κατεστημένο. Ή αν επικαλεστούμε στον Φρανς Φανόν, και στην αξεπέραστη ανάλυσή του για το πώς ο κυρίαρχος επιβάλει στις μερίδες της διανόησης των αποικιοκρατούμενων την άρνηση του συλλογικού τους εαυτού, την οποία μάλιστα εκφράζουν λαμβάνοντας ρόλο πρωτοπορίας στην πνευματική και ψυχολογική αποδόμηση του ίδιου του λαού τους[6].

Μόνον έτσι, ίσως, θα μπορούσε κανείς να ερμηνεύσει αυτόν τον απίστευτο χάρτη τον οποίον, ανάμεσα σε άλλους, δημοσιοποίησε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, ο αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Δημήτρης Σταματόπουλος, δηλώνοντας μάλιστα ευθαρσώς ότι τον χρησιμοποιεί για να διδάξει στους φοιτητές του την Μικρασιατική Εκστρατεία[7]:

Αν θα προσέξατε καλά, ο χάρτης παρουσιάζει όλα τα μεγάλα επαναστατικά γεγονότα εθναφύπνισης των λαών της Βαλκανικής ως… «διωγμούς Οθωμανών Μουσουλμάνων», ενώ το αποκορύφωμα ότι παρουσιάζει την περίοδο από την απαρχή της αγγλικής επικυριαρχίας της Κύπρου, μέχρι την… εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων ως… περίοδο «διωγμών» του οθωμανικού μουσουλμανικού στοιχείου (!!!). Αυτά διδάσκονται σήμερα στο ελληνικό πανεπιστήμιο, από “αριστερούς ακαδημαϊκούς” (sic!), οι οποίοι προφανώς είναι το αντίστοιχο του Αλέξη Τσίπρα στο επίπεδο του Πανεπιστημίου –κάνουν το ίδιο κακό με αυτό που κάνει σήμερα στην χώρα η διακυβέρνησή του, μόνο που στοχεύουν συστηματικά στα μυαλά των νεώτερων γενεών και όχι στην οικονομία, την κοινωνία και τις πολιτικές δομές της χώρας.

Το πρόβλημα δεν είναι μόνον πρόβλημα ιστορικής αποτίμησης του παρελθόντος. Είναι και μελλοντικής ιστορικής προοπτικής. Έχουν περάσει σχεδόν 100 χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή, και ακόμα δεν έχουμε ξεκαθαρίσει ως έθνος τι μας συνέβη τότε: Το 1922, το έθνος μας υπέστη βίαια, και δια της γενοκτονίας μια δραστική μετάλλαξη της ιδιοσυστασίας του. Έπαψε πλέον να αποτελεί «έθνος-κοσμοσύστημα», δηλαδή έναν διακριτό πολιτιστικό πόλο που διαπότιζε με το ίχνος της πολιτισμικής, υλικής του δραστηριότητα έναν εκτεταμένο χώρο της νοτιοανατολικής Ευρώπης και Μεσογείου –αυτό που θα λέγαμε Δύση της Ανατολής– και «κλείστηκε μέσα στα βουνά» της ελλαδικής Χερσονήσου, με συνέπεια να καταστεί ένας μικρός λαός των συνόρων, που πασχίζει για την επιβίωσή του ως ελεύθερο υποκείμενο μέσα στον 21^ο αιώνα[8].

Ας εκφράσουμε το πρόβλημα με όρους του παρόντος. Όπως είπαμε και προηγουμένως, σήμερα ο ελληνικός λαός βρίσκεται στο ναδίρ  της δημογραφικής, οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής του δραστηριότητας –μετά βίας μετράει εντός των ορίων του ελληνικού κράτους τα 10 εκατομμύρια, και αντιμετωπίζει δίπλα του ένα επεκτατικό, αυταρχικό κατεστημένο σε φασιστική εκτροπή η οποία δυστυχώς στηρίζεται από μια οριακή κοινωνική πλειοψηφία 30 και πλέον εκατομμυρίων ψηφοφόρων. Που απειλούν να κινητοποιήσουν έναν πληθυσμό σχεδόν 80 εκατομμυρίων σε μια κατεύθυνση εκσυγχρονισμού και αποκατάστασης του οθωμανικού imperium, με όρους του 21^ου αιώνα βέβαια.

Τι μας λέει ο κύριος Φίλης, και οι στρατιές των διανοούμενων – «αυλικών της εξουσίας» οι οποίες τον στηρίζουν, όπως στο παρελθόν στήριζαν και τον Γεώργιο Ανδρέα Παπανδρέου, τον Κώστα Σημίτη και όλη την παράδοση της ελληνικής εθελοδουλίας σε αντίστοιχα διαβήματα; Ότι επί της ουσίας πρέπει να συρθούμε ενώπιον αυτού του κατεστημένου, να σκύψουμε και να αποδεχθούμε κάθε αξίωση. Προφανώς, προωθείται μια έντεχνη παρεξήγηση: «Συνύπαρξη» σημαίνει εκλογίκευση των σχέσεων, εξισορρόπησή τους, και συστηματικός αγώνας ώστε να εξουδετερωθεί σχετικώς αυτή η τόσο τρομακτική ανισορροπία ισχύος και να βρεθεί ένα modus vivendi που να επιτρέπει τον ελεύθερό μας βίο ως λαός. Και όχι, φυσικά, να ξύνεσαι στην γκλίτσα του… φασίστα και του επεκτατιστή λέγοντας ότι παρά τα όσα έκανε, και παρά τα όσα κάνει σήμερα στο Κουρδιστάν, την Συρία, την Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα, εμείς τον θεωρούμε «αδελφό μας» -όπως είπε ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης κατά την τελευταία επίσκεψή του στην Σμύρνη[9].

Δεν μπορείς να είσαι «αδελφός» με αυτόν που σε απειλεί με ιστορική έκλειψη, μόνο και μόνο επειδή τον φοβάσαι και θέλεις να τα έχεις καλά μαζί του. Μπορείς να σταθείς αξιοπρεπώς απέναντί του, και να του κάνεις ένα ειλικρινές ξεκαθάρισμα: Ότι αν θέλει να συνυπάρξουμε εν ειρήνη και δημοκρατικά, θα πρέπει να αποκαταστήσει τα ιστορικά του εγκλήματα, και να πάψει να παράγει άλλα στην ευρύτερη περιοχή. Μόνον έτσι θα σε σεβαστεί.

Και σε αυτήν την προσπάθεια, ευτυχώς, δεν είμαστε μόνοι ακόμα. Είναι οι μειονότητες της Ανατολίας που καταπιέζονται ακόμα και σήμερα από το τουρκικό κατεστημένο –από τους Κούρδους μέχρι τους Αλεβίτες. Είναι οι Αρμένιοι και οι Ασσύριοι. Είναι, βέβαια, οι Σύροι που έχουν αγανακτήσει από την απλόχερη στήριξη που δίνει ο Ερντογάν στους τζιχαντιστές δήμιούς της. Και είναι και όλη εκείνη η μερίδα της παγκόσμιας κοινής γνώμης, που παρά την παροξυστική πλύση εγκεφάλου και την προπαγάνδα του παγκόσμιου συστήματος επιμένει να τοποθετείται αντι-αποικιακά, δημοκρατικά, με άξονα και γνώμονα την οικουμενική αίσθηση του Δικαίου.

Το δίλημμα έχει τεθεί. Ή θα δώσουμε αυτόν τον καλό αγώνα, ή το 1922 θα ολοκληρωθεί τραγικά μέσα στον 21^ο αιώνα. Ο κύριος Φίλης, η κυρία Αναγνωστοπούλου και οι συν αυτώ έχουν διαλέξει στρατόπεδο, το «με ποιους θα παν και ποιους θα αφήσουν». Εμείς;

[1] «Στην αντεπίθεση πέρασε ο Νίκος Φίλης», real.gr, 5/11/2015. Ηλεκτρονική διεύθυνση: http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=459975&catID=11.

[2] «Σήμερα, λέει η Σία Αναγνωστοπούλου, ο εκσυγχρονισμός της τουρκικής κοινωνίας που επιχειρείται (κυρίως μέσω Ερντογάν) με την ευρωπαϊκή προοπτική, δεν μπορεί παρά να συνοδευτεί και από μέτρα εκδημοκρατισμού, όπως το απαιτεί η E.E. Θα δούμε ότι εκδημοκρατίζεται και η ταυτότητα. Σήμερα, στην τουρκική εθνική ταυτότητα προστίθεται ως δομικό, ένα στοιχείο που έλειπε από την πρόσφατη προηγούμενη, την κεμαλική: Το Ισλάμ». Τάκης Καμπύλης, «Η τουρκική εθνική ταυτότητα», Καθημερινή, 31/01/2010.

[3] Κωνσταντίνος Φωτιάδης, Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων, Αθήνα 2004. Πολυχρόνης Ενεπεκίδης, Γενοκτονία στον Εύξεινο Πόντο. Διπλωματικά Εγγραφα από τη Βιέννη (1909-1918), Εύξεινος Λέσχη Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη 1995.

[4] Γιώργος Κιούσης, «Συνέντευξη με τον Σαΐτ Τσετίνογλου», Ελευθεροτυπία, 18/05/2013.

[5] Φουάτ Ντουντάρ, Ο Κώδικας της σύγχρονης Τουρκίας, Η Μηχανική των Εθνοτήτων της Ένωσης και Προόδου 1913-1918, Νέος Κύκλος Κωνσταντινουπολιτών, Αθήνα 2014.

[6] Franz Fanon, Black Skin, White Masks, Εκδόσεις Verso, Λονδίνο 2008 (Νέα Έκδοση).

[7] Πηγή: https://www.facebook.com/demetres.stamatopoulos2?fref=ts.

[8] Βλέπε Γιώργος Καραμπελιάς, Χίλιαενιακόσιαείκοσιδύο: Δοκίμια για την νεοελληνική ιδεολογία, Εναλλακτικές Εκδόσεις, Αθήνα 2002 και Γιώργος Καραμπελιάς, Ελλάδα, μια χώρα των συνόρων, Εναλλακτικές Εκδόσεις, Αθήνα 1992.

[9] Μπουτάρης: «Με τους Τούρκους αισθάνομαι αδελφός», Το Ποντίκι Web, 7/10/2015. Ηλεκτρονική διεύθυνση: http://www.topontiki.gr/article/145324/mpoytaris-me-toys-toyrkoys-aisthanomai-adelfos-video. Προσπελάστηκε 5/11/2015.

πηγή: ardin-rixi

Όσο υπάρχουν αυτές οι γιαγιάδες " Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή όντας ο κόσμος λείψη"

Μια γιαγιά… Στα γόνατα με σκυμμένο το κεφάλι.. Υποκλίνεται στους νεκρούς, τιμά το αίμα όσων θυσιάστηκαν, όσων χάθηκαν, όσων υπήρξαν για να το παίζουμε σήμερα εμείς ελευθεροι-μοντερνοπολιτισμενοι …



Σα να ήρθε ο χρόνος και κοντοστάθηκε στο παρών. Σα να ψιθύρισε κάτι στους νεκρούς. Ίσως ένα σύντομο τρισάγιο. Μικροκαμωμένη… Γονυπετής ακουμπούσε το κεφάλι της στη μαρμάρινη πλάκα του μνημείου, κάνοντας το σταυρό της πολλές φορές. Κανένας δεν την γνώριζε. Η Θεία Ιερή στιγμή, που έγινε μετά από 96 χρόνια. Ίσως ότι πιο συγκλονιστικό έχει γίνει στο Σύμπαν για τους νεκρούς μας. Και μετά κουτσαίνοντας και δίχως να γυρίσει πλάτη στους νεκρούς, εξαφανίστηκε…

Μην παίζετε με τα σπίρτα δίπλα στην μπαρουταποθήκη...

Του Κώστα Στούπα

Γλώττα λανθάνουσα τα αληθή λέγει

Την πλέον σωστή διατύπωση του προσφυγικού προβλήματος την είχε εκφράσει παλαιότερα ο κ. Αλέκος Αλαβάνος, όταν είχε υποστηρίξει πως η επιστροφή στη δραχμή αποτελεί ένα λόγο να μην έρχονται οι μετανάστες από τριτοκοσμικές χώρες στην Ελλάδα.

Σωστά. Αν γίνουμε φτωχότεροι από αυτούς, δεν θα έρχονται εδώ αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Ποιος θα ήθελε να πάει λαθραία στη Βουλγαρία του Ζίβκωβ ή την Κούβα του Κάστρο;

Ο πρωθυπουργός της χώρας που ξεκίνησε ως πολιτικό τέκνο του κ. Αλαβάνου σε μια λυρική αποστροφή επίδειξης αντιευρωπαϊκού πολιτικού λόγου πριν λίγες μέρες μίλησε αναλόγως:

"Τις τελευταίες ημέρες τα κύματα δεν ξεβράζουν στις ακτές μας μόνο σορούς ανθρώπων, αλλά ξεβράζουν τον ίδιο τον ευρωπαϊκό πολιτισμό", δήλωσε από το βήμα της Βουλής ο Αλέξης Τσίπρας.

Στην ίδια ομιλία συμπλήρωσε πως: "Η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση. Ο ελληνικός λαός είναι ένας φτωχός λαός, αλλά πλούσιος σε αξίες και σε ανθρωπιά. Δεν διεκδικούμε λοιπόν ούτε ένα ευρώ για να κάνουμε το ανθρώπινο καθήκον μας απέναντι στους ανθρώπους που πεθαίνουν στην αυλή μας. Μακριά από εμάς οι λογικές εκείνες που θέλουν να κοστολογήσουν την ανθρωπιά...".

Λίγες μέρες αργότερα, συγκεκριμένα χθες, κατά την επίσκεψη του κ. Σουλτς, ο Έλληνας πρωθυπουργός, άλλαξε ρότα αιτούμενος ανταλλάγματα έναντι της ανθρωπιάς: "Ενώ είμαστε αναγκασμένοι να παρέχουμε στέγη, έστω και προσωρινή, για τους πρόσφυγες, δεν είναι δυνατόν να απαιτείται από εμάς να άρουμε τους περιορισμούς στους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας των Ελλήνων...".

Ο πρωθυπουργός δείχνει να αγνοεί δυο πράγματα. Το ένα είναι η σοβαρότητα της κατάστασης με το προσφυγικό και το άλλο η σοβαρότητα της κατάστασης με τα κόκκινα δάνεια, το μέγεθος των οποίων έχει παγιδεύσει τράπεζες και οικονομία σε αργό θάνατο. Χωρίς δραστική λύση του προβλήματος των κόκκινων δανείων  η οικονομία θα συνεχίζει να τρώει τα σωθικά της σε μια βασανιστική, αργή καθοδική πορεία μέχρι τελικής κατάρρευσης. Δεν είναι θέμα τι λένε οι δανειστές αλλά τι πρέπει να κάνουμε εμείς με γνώμονα το κοινό συμφέρον και το μέλλον. Δεν είναι όμως το θέμα μας σήμερα τα κόκκινα δάνεια.

Η εικόνα του πρωθυπουργού με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κ. Μάρτιν Σουλτς να επιβιβάζουν στο αεροπλάνο 30 πρόσφυγες για την Ευρώπη είναι μια πολύ θετική εικόνα που αναδεικνύει τη λαμπρότητα του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Σε καμιά περίπτωση δεν λύνει το προσφυγικό πρόβλημα αλλά μάλλον ρίχνει λάδι στη φωτιά στο τεραστίων διαστάσεων μεταναστευτικό πρόβλημα που απειλεί να πνίξει τα επόμενα χρόνια τις ευημερούσες καπιταλιστικές δημοκρατίες της Δύσης.

Μετανάστες και πρόσφυγες δείχνουν μια προτίμηση μετεγκατάστασης στις... απάνθρωπες καπιταλιστικές οικονομίες της Δύσης (ευρωπαϊκός – δυτικός πολιτισμός...) και δεν κατευθύνονται σχεδόν προς καμία άλλη κατεύθυνση.  Αυτό το ερώτημα αποφεύγουν επιμελώς να το απαντήσουν οι ταλιμπάν του ισλάμ και του Μαρξισμού. Οι περισσότεροι δεν τολμούν ούτε καν να το θέσουν σαν ερώτημα στον εαυτό τους από το φόβο της κατάρρευσης της όλης υπόστασης εντός τους και εκτός, εντός του κοινωνικού περίγυρου όπου συμβιούν ως κρίκοι μιας αλυσίδας αυταπατών.

Στην Ελλάδα λόγω ιδεολογικής τυφλότητας μάλλον αντιλαμβανόμαστε την επόμενη μεγάλη πρόκληση η οποία θα μπορούσε να εξαφανίσει τη χώρα από το χάρτη σαν ευκαιρία για δανεικά, προκειμένου να μην παραδοθούμε στην επάρατη αγοραία καπιταλιστική ανάπτυξη, που είναι η μόνη που μπορεί να μας βγάλει από το τέλμα.

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν, την προσφυγική κρίση σαν ευκαιρία να "κλαφτούμε" στη Μέρκελ, για διευκόλυνση εκταμίευσης κάποιας δόσης 2-3 δισ. ευρώ προκειμένου η αδυναμία καταβολής των συντάξεων και των μισθών του δημοσίου να μετατεθεί για μερικούς μήνες.

Η προσφυγική κρίση που βρίσκεται σε έξαρση τους τελευταίους μήνες δεν μοιάζει να αποτελεί παρά την κορυφή ενός παγόβουνου, η βυθισμένη βάση του οποίου είναι τεράστια και απειλεί την Ευρώπη, τη Δύση και τον πολιτισμό με τεκτονικές ρωγμές, ανάλογες με αυτές που οδήγησαν στην πτώση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Το  σημαντικότερο ζήτημα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη,  δεν είναι η ελληνική χρεοκοπία, οι σκελετοί στα ντουλάπια του τραπεζικού συστήματος, το υψηλό χρέος και η διαφαινόμενη ύφεση λόγω ανάγκης αποδανειοποίησης της οικονομίας. Είναι η δημογραφική της γήρανση σε συνδυασμό με τη δημογραφική έξαρση του μουσουλμανικού τόξου που την περιβάλει.

Οι πρώτες επιπτώσεις της προσφυγικής εισβολής είναι ήδη χαρακτηριστικές και θυμίζουν σε όσους γνωρίζουν ιστορία πόσο γρήγορα οι μέρες της κοσμοπολίτικης ευημερίας μπορεί να γίνουν παρελθόν. Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος είναι μακριά για να θυμίσει στους νεότερους πόσο εύκολα μια περίοδος ευημερίας μπορεί να μετατραπεί σε εφιάλτη με εκατομμύρια νεκρούς.

Ήδη, η προσφυγική εισβολή έχει γίνει αιτία διάρρηξης του ειδυλλιακού κλίματος της ΕΕ, με την Ουγγαρία να απειλεί  να κλείσει τα σύνορα, την Πολωνία όπου τις εκλογές κέρδισε ένα ευρωσκεπτικιστικό κόμμα και την Καγκελάριο της Γερμανίας να βιώνει κατάρρευση της δημοτικότητας λόγω της προσφυγικής κρίσης.

Ίσως σε λίγο καιρό δεν θα προκαλέσει έκπληξη σε κανένα αν η συνθήκη Σένγκεν σε μερικές εβδομάδες ή μήνες αποτελέσει παρελθόν και ξεκινήσει μια διαδικασία αναστροφής της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Η Ελλάδα σαν αδύναμος κρίκος θα βίωνε περισσότερο από όλους τους άλλους με καταστρεπτικό τρόπο και απομόνωση μια τέτοια εξέλιξη. Το σημαντικότερο που συμβαίνει με αυτήν την κρίση της προσφυγικής εισβολής στην Ευρώπη είναι πως η κυρίαρχη άποψη σε σχέση με τα αίτια και τις αφορμές παραμένει συγκεχυμένη.

Η κυρίαρχη άποψη είναι πως τα αίτια της κρίσης βρίσκονται στον εμφύλιο στη Συρία και το μέγεθος της πίεσης αφορά μερικές εκατοντάδες χιλιάδων Σύριων, Αφγανών, ή Ιρακινών.

Ελάχιστοι θυμούνται πως ο εμφύλιος στη Συρία ξεκίνησε κατά την περίοδο της περίφημης Αραβικής Άνοιξης, βασική αιτία της οποίας ήταν οι κοινωνικές παρενέργειες που δημιούργησε στα τέλη της περασμένης δεκαετίας η απότομη άνοδος των βασικών ειδών διατροφής.

Η αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού τις τελευταίες δεκαετίες σπρώχνει προς τα πάνω τη ζήτηση για πρώτες ύλες. Η μακροπρόθεσμη ανοδική πορεία στις αγορές δεν είναι ευθύγραμμη αλλά με διακυμάνσεις. Ο υπερδιπλασιασμός της μεσαίας τάξης του πλανήτη τα τελευταία χρόνια με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου των αναπτυσσόμενων χωρών δρα πολλαπλασιαστικά προς αυτήν την κατεύθυνση.

Συνέπεια της Αραβικής Άνοιξης ήταν μια σειρά επαναστάσεις στις περισσότερες αραβικές χώρες. Στη Λιβύη και τη Συρία το χάος παραμένει ενώ στην Αίγυπτο η παρέμβαση του στρατού προς το παρόν έχει αποκαταστήσει την τάξη. Η άνοδος της τιμής των τροφίμων για ένα δυτικό νοικοκυριό που ξοδεύει για τρόφιμα το 20% του εισοδήματος πέρασε απαρατήρητη. Στις τριτοκοσμικές κοινωνίες όμως που για διατροφή ξοδεύουν το μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματος, προκάλεσε ασφυξία και κοινωνικές εντάσεις. Το καύσιμο της ραγδαίας επέκτασης της αραβικής εξέγερσης ήταν η μεγάλη αναλογία των νέων στο σύνολο του πληθυσμού. Κοινωνική δυσαρέσκεια με δεκάδες εκατομμύρια νέους στους δρόμους χωρίς απασχόληση και μέλλον, μοιάζει με σπίθα σε κάμπο γεμάτο ξερό χορτάρι.

Αυτό που συμβαίνει με τη Συρία δεν είναι κάτι αποσπασματικό αλλά πρόγευση αυτού που επωάζεται καθώς τα προβλήματα σε αυτές τις χώρες δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν, ακόμη και αν υπήρχε κάποιο σχέδιο από το σύνολο της Ευρώπης ή της Δύσης.

Ο μουσουλμανικός κόσμος που περιβάλλει σαν μέγγενη την Ευρώπη αριθμεί 1,6 δισ. ανθρώπους η μεγάλη πλειοψηφία των οποίων ζει σε άσχημες συνθήκες και είναι νεαρής ηλικίας. Ένα 10% αυτών να θελήσει να βρει την τύχη στην Ευρώπη, αυτή θα βουλιάξει και θα εξαφανιστεί.

Η Ελλάδα είναι μια από τις τρεις διόδους προς τη γη της επαγγελίας που ονομάζεται Ευρώπη και θα βουλιάξει πρώτη από μια τέτοια μετακίνηση.

Οι μουσουλμάνοι αυτήν τη στιγμή στην Ευρώπη είναι περί το 6% του πληθυσμού, αλλά οι εισροές και οι υψηλοί δείκτες γεννήσεων μπορεί να αλλάξουν εντελώς τα δεδομένα σε μερικές δεκαετίες. Κατά μέσο όρο στο μουσουλμανικό κόσμο οι γυναίκες γεννούν 3,1 παιδιά. Οι μουσουλμάνοι που ζουν στην Ευρώπη γεννούν 2,2 παιδιά έναντι 1,5 παιδιά που είναι ο μέσος όρος.

Επιπλέον ο μουσουλμανικός κόσμος έχει δείξει πως δεν ενσωματώνεται εύκολα στα ήθη και τους θεσμούς των κοινωνιών όπου αναζητεί μια καλύτερη τύχη. Η υλική ευημερία αυξάνει την πληθυσμιακή αναπαραγωγή και αποτελεί απειλή για την ισορροπία των κοινωνιών που φιλοξενείται.

Η Ευρώπη μοιάζει να είναι παγιδευμένη στις αρχές του δυτικού ουμανισμού και τις αριστερές προκαταλήψεις περί αλληλεγγύης και ψευδοπρολεταριακού διεθνισμού. Η κατάσταση αυτή σε συνδυασμό με τις ενοχές και την αυταπάτη πως τα αίτια της προσφυγικής πίεσης είναι οι παρεμβάσεις της Δύσης στην περιοχή για την εξασφάλιση της ομαλής ροής της ενέργειας, συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα παράλυσης των δυτικών κοινωνιών μπροστά στη μεταναστευτική πίεση που αυτήν την περίοδο εκφράζεται με την προσφυγική πίεση.

Οι παρεμβάσεις της Δύσης στην περιοχή λαμβάνουν χώρα επί δεκαετίες ενώ το πρόβλημα της μεταναστευτικής ροής τώρα αρχίζει να διογκώνεται. Νωρίτερα επί αιώνες οι ισχυροί παρέμβαιναν όπου τους επέτρεπε η ισχύς τους προκειμένου να εξασφαλίσουν πολύτιμους πόρους.

Η αύξηση της ροής μουσουλμάνων στις δυτικές κοινωνίες δημιουργεί ήδη πολιτισμικές τριβές και με μαθηματική ακρίβεια φαίνεται πως οδηγεί σε πολιτισμικές συρράξεις.

Η χώρα, αλλά και η Ευρώπη φαίνεται να μην έχουν αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης της οποίας η εισβολή των προσφύγων αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου.

Κανένα τείχος ή απειλή δεν θα μπορούσε να σταματήσει μερικές δεκάδες εκατομμύρια δυστυχισμένων που θα αναζητήσουν με κίνδυνο της ζωής τους δίοδο προς τα γεμάτα ψυγεία της Δύσης. Από την άλλη η επίδειξη ουμανιστικής αλληλεγγύης απλά επιταχύνει αυτές τις ροές.

Μοιάζει με ένα πρόβλημα χωρίς λύση καθώς όλες οι μεγάλες αυτοκρατορίες και πολιτισμοί του παρελθόντος κατέρρευσαν από παρόμοιες εσωτερικές και εξωτερικές εξελίξεις.

πηγή