8.200 δολάρια για ένα τσαμπί σταφύλι!

Ένας Ιάπωνας σεφ έδωσε το αστρονομικό ποσό των 8.200 δολαρίων για να αποκτήσει ένα τσαμπί σταφύλι με 26 ρώγες! Σκοπός του; Να δημιουργήσει ένα επιδόρπιο και για το λόγο αυτό δεν δίστασε να δώσει σχεδόν 315 δολάρια για κάθε ρώγα! Ο λόγος για την πιο ακριβή ποικιλία σταφυλιών που παράγεται στην Ιαπωνία από το 2008, τη διάσημη Ruby Roman.

 

 

Πρόκειται για μια γλυκιά και με μειωμένη οξύτητα ποικιλία, ιδιαίτερα δημοφιλή στη χώρα, κυρίως ανάμεσα τους σεφ και στα εστιατόρια. Το χρώμα της είναι κόκκινο και τα σταφύλια μεγάλα σε μέγεθος και γυαλιστερά. Η τιμή της ήταν εξ αρχής υψηλή, ξεκινώντας το 2008 από τα 900 δολάρια έφτασε σήμερα να κοστίζει 6.500. Ο σεφ πάντως που αγόρασε το τσαμπί δεν δίστασε να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη για να μη χάσει αυτό το εξαιρετικά ώριμο σταφυλι, ιδανικό για τις γλυκές δημιουργίες του…

 

Γιατί ευλογούνται τα σταφύλια την εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος;

Του Γ.Σκαλτσή
Η ΕΥΛΟΓΙΑ των σταφυλιών κατά τη Μεταμόρφωση κατανοείται μέσα από τις θεολογικές, ανθρωπολογικές και κοσμολογικές διαστάσεις της εορτής αυτής.
῾Ο Κύριος «ημέρας εξ» η «ωσεί ημέρας οκτώ», μετά την πρόρρηση του Πάθους Του,«εις όρος υψηλόν… μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών (Πέτρου, ᾿Ιακώβου και ᾿Ιωάννου), και έλαμψε το πρόσωπον αυτού ως ο ήλιος,τα δε ιμάτια αυτού εγένετο λευκά ως το φως».
Αυτός είναι ο Δημιουργός του κόσμου,αλλά και ο κυρίαρχος των εσχάτων. Αυτός είναι η άμπελος «εν ουρανοίς μεν έχουσα την ρίζαν, επί γης δε τα κλήματα·άμπελος κλαδευομένη το σώμα, αλλ᾿ ου την ρίζαν· άμπελος μετά τρίτην ημέραν του κλαδευθήναι βλαστάνουσα τον βότρυν της αναστάσεως».
Είναι φυσικό, λοιπόν, με τη Μεταμόρφωση του Κυρίου να φωτίζεται και να δοξάζεται ολόκληρος ο κόσμος.
῾Η κτίση φαιδρύνεται και αποκτά τη λαμπρότητα που είχε κατά το χρόνο τής δημιουργίας.Γι᾿ αυτόν ακριβώς το λόγο και η κτίση, ανταποκρινόμενη δοξολογικά σ᾿ αυτή τη δωρεά και την ελπίδα, αναφέρεται πρός τό Δημιουργό της και τον ευχαριστεί, αλλά και η ᾿Εκκλησία στην πιο κατάλληλη εορτή, της Δημιουργίας και των ᾿Εσχάτων της ανανέωσης και της ελπίδας, συνηθίζει να ευλογεί τον κόσμο και τις απαρχές του, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι η ανανέωση αρχίζει από το Θεό, περνά μέσα από τη φύση και καταλήγει στη σωτηρία του ανθρώπου.
῾Η ευλογία των σταφυλιών, των αντιπροσωπευτικών αυτών απαρχών του κόσμου, είναι μία λειτουργική πράξη που τονίζει–ιδιαίτερα τη δοξολογική και ευχαριστιακή προσφορά της ύλης και των καρπών της γης στο Δημιουργό Θεό και κτίστη των απάντων. Πολύ περισσότερο μάλιστα, όταν ο καρπός αυτός της αμπέλου μας δίδει το κρασί, που ο Χριστός ευλόγησε στην Κανά, για να τονίσει την εν Χριστώ μεταμόρφωση του κόσμου,αλλά και μας το παρέδωσε στο Μυστικό Δείπνο, ως το στοιχείο εκείνο, που μαζί με το ψωμί, την ώρα της θείας Λειτουργίας αφθαρτοποιούνται χαρισματικά, μεταποιούμενα σε Κυριακό «σώμα και αίμα», θεία Ευχαριστία.
Εκτός τούτων, η ευλογία των σταφυλιών τονίζει και την ανάγκη συνεχούς πνευματικής καρποφορίας και μεταμορφωτικής πορείας του ανθρώπου, καθόσον «οι τω ύψει των αρετών διαπρέ-ψαντες, και της ενθέου δόξης αξιωθήσονται»

*Περιοδ. «᾿Εφημέριος», Σεπτέμβριος 2000, σελ. 11-14.

Τα παιδικά τα χρόνια είναι ιερά. Οι αναμνήσεις από τα χρόνια κείνα σε συντροφεύουν σ΄ όλη τη ζωή.

Ο χριστιανός μπορεί να λυπάται μόνο για δύο λόγους!

Αγίου Ιωάννου του Χρυσόστομου.

Τη λύπη την έβαλε μέσα μας ο Θεός. Όχι, όμως, για να τη μεταχειριζόμαστε άσκοπα ή και βλαπτικά, σε ακατάλληλο χρόνο και σε αντίθετες συνθήκες στη φύση μας περιστάσεις, κλονίζοντας έτσι την υγεία της ψυχής και του σώματος, αλλά για ν’ αποκομίζουμε απ’ αυτήν όσο γίνεται μεγαλύτερο πνευματικό κέρδος. Γι’ αυτό, δεν πρέπει να λυπόμαστε όταν παθαίνουμε κάτι κακό, μα όταν κάνουμε κάτι κακό. Εμείς, ωστόσο, έχουμε αντιστρέψει τα πράγματα. Έτσι, και αμέτρητα κακά να διαπράξουμε, ούτε λυπόμαστε ούτε ντρεπόμαστε. Αν, όμως, πάθουμε και το παραμικρό κακό από κάποιον, τότε τα χάνουμε, βαριοθυμούμε, γινόμαστε συντρίμμια και δεν συλλογιζόμαστε πως οι θλίψεις και οι πειρασμοί φανερώνουν τη φροντίδα του Θεού για μας περισσότερο από τα ευχάριστα περιστατικά.


Αλλά γιατί αναφέρω τις θλίψεις αυτής της ζωής; Μήπως και η απειλή του αιωνίου κολασμού δεν αποτελεί τη φιλανθρωπία του Θεού καλύτερα από την υπόσχεσή Του για την ουράνια βασιλεία; Γιατί ,αν δεν υπήρχε η απειλή του αιωνίου κολασμού, λίγοι θα ήταν εκείνοι που θα κέρδιζαν τη σωτηρία. Δεν είναι, βλέπεις, αρκετή για μας, τους ράθυμους, η υπόσχεση των ουράνιων αγαθών. Ο φόβος της κολάσεως πιο πολύ μας παρακινεί στην αρετή.
Γι’ αυτό, λοιπόν, υπάρχουν η λύπη και η αθυμία, όχι για να μας κυριεύουν όταν πεθαίνει ένα αγαπημένο μας πρόσωπο ή όταν χάνουμε χρήματα ή όταν δοκιμάζουμε κάποια αποτυχία, αλλά για να μας βοηθούν στον πνευματικό μας αγώνα. Ας λυπόμαστε όχι για τη θλίψη ή τη βλάβη που μας προξενεί κάποιος, αλλά για τις αμαρτίες μας, με τις οποίες λυπούμε το Θεό. Γιατί οι αμαρτίες διώχνουν μακριά μας το Θεό, ενώ οι θλίψεις, που δοκιμάζουμε από άλλους ανθρώπους, Τον κάνουν να μένει κοντά μας ως προστάτης.
Αλλωστε, πρέπει να το πάρεις απόφαση, άνθρωπέ μου, ότι στη ζωή αυτή θα έχεις βάσανα, δοκιμασίες, προβλήματα, πειρασμούς. Πρέπει να τ’ αντιμετωπίζεις με γενναιότητα όλα αυτά, χρησιμοποιώντας ως όπλα την πίστη, την ελπίδα, την υπομονή. Ας εύχεσαι, βέβαια, να μην πέσεις ποτέ σε πειρασμό. Όταν, όμως, παραχωρεί κάποιον ο Θεός, μην ταράζεσαι. Κάνε ό,τι μπορείς για να φανείς αληθινός στρατιώτης του Χριστού. Δεν βλέπεις που οι γενναίοι στρατιώτες, όταν η σάλπιγγα τους καλεί στην μάχη, αποβλέποντας στη νίκη, θυμούνται τους ένδοξους προγόνους τους, που έκαναν μεγάλα κατορθώματα, και ρίχνονται με θάρρος στον αγώνα; Όμοια κι εσύ, όταν έρχεται η ώρα της πνευματικής μάχης, να θυμάσαι τα κατορθώματα των αγίων μαρτύρων και ν’ αγωνίζεσαι με γενναιότητα, με πίστη, με χαρά.
Δεν μπορεί, λοιπόν, ποτέ να λυπάται ο χριστιανός; Μπορεί, αλλά για δύο μονάχα λόγους: Όταν είτε ο ίδιος είτε ο πλησίον του έρχεται σε αντίθεση με το Θεό και το άγιο θέλημά Του. Δεν πρέπει, επομένως, να στενοχωριούνται και να θλίβονται εκείνοι που κακολογούνται, μα εκείνοι που κακολογούν. Γιατί δε θ’ απολογηθούν οι πρώτοι ,για όσα λέγονται σε βάρος άλλων. Αυτοί πρέπει να τρέμουν και ν’ ανησυχούν, γιατί αργά ή γρήγορα θα συρθούν στο φοβερό Δικαστήριο του Θεού, όπου θα λογοδοτήσουν για όσες κακολογίες ξεστόμισαν. Κι εκείνοι που κακολογούνται, πάντως, πρέπει ν’ ανησυχούν, αν όσα λένε γι’ αυτούς είναι αληθινά.
Αξιολύπητοι, βλέπεις, είναι οι αμαρτωλοί, έστω κι αν κανένας δεν τους κατηγορεί. Αξιοζήλευτοι, απεναντίας, είναι οι ενάρετοι, έστω κι αν ο κόσμος όλος τους κατατρέχει. Γιατί, όταν η συνείδηση ενός ανθρώπου είναι ήσυχη, όσες τρικυμίες κι αν ξεσηκώνονται εναντίον του, αυτός θα βρίσκεται πάντα σε λιμάνι γαλήνιο. Όταν, όμως, η συνείδησή του είναι ταραγμένη, ακόμη κι αν όλα του έρχονται ευνοϊκά, θα βασανίζεται, σαν τον ναυαγό στη φουρτουνιασμένη θάλασσα.

πηγή:Απόσπασμα από το βιβλίο «Θέματα ζωής Β΄

Ο δικός μας Σπύρος κινδυνεύει να εκτελεστεί στό Μπουρούντι γιατί ως αστυνομικός αρνήθηκε να ασκήσει βία κατά διαδηλωτών!

Ο Σπύρος σπούδασε στην Αθήνα, είναι Έλληνας υπήκοος και εγκλωβίστηκε στη δίνη του εμφυλίου στο Μπουρούντι. Συνελήφθη, βασανίστηκε και κρατείται στις φυλακές. Συγκλονίζει η επιστολή του προς την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση
 
news247
Αύγουστος 05 2015 09:31
 
Τη χειρόγραφη επιστολή ενός αξιωματικού της μπουρουντιανής αστυνομίας, ο οποίος βρίσκεται φυλακισμένος στη Μουραμούγια της Αφρικής από τις 27 Ιουνίου,  δημοσιεύει σήμερα η εφημερίδα Έθνος.
Η επιστολή είναι γραμμένη σε άψογα ελληνικά, καθώς ο αποστολές είναι απόφοιτος της Ελληνικής Σχολής Ναυτικών Δοκίμων και κάτοχος της ελληνικής υπηκοότητας. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ελλάδα απέκτησε το όνομα Σπύρος και είναι Έλληνας πολίτης εδώ και πολλά χρόνια.
Κάποια στιγμή εγκαταστάθηκε στο Μπουρούντι της Αφρικής,  έγινε αξιωματικός της Αστυνομίας, παντρεύτηκε μια δικηγόρο και μαζί απέκτησαν μια κόρη που είναι σήμερα 3,5 ετών.
Το Μπουρούντι βρίσκεται τους τελευταίους μήνες σε πολιτική κρίση με εμφύλιο πόλεμο, ταραχές και δολοφονίες.
Ο Σπύρος Χαγκαμπιμάνα (με τη μπλε στολή στη φωτογραφία) βρέθηκε στη δίνη του κυκεώνα κατά τη διάρκεια των αντικαθεστωτικών διαδηλώσεων. Ως υπαρχηγός του τμήματος Επιχειρήσεων δέχθηκε εντολές και αφόρητες πιέσεις να προβεί σε χρήση εκτεταμένης βίαιης καταστολής των διαδηλωτών, ακόμα και σε δολοφονικές ενέργειες.
Αντιστάθηκε σθεναρά, συνελήφθη και υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια.
"Βρίσκομαι φυλακισμένος αποκλειστικά και μόνο λόγω τς εναντίωσής μου να κάνω χρήση βίας και να προβώ σε δολοφονίες άμαχων διαδηλωτών. Η ζωή μου βρίσκεται σε άμεσο και αναπότρεπτο κίνδυνο εντός των φυλακών" γράφει ο ίδιος στην επιστολή που συνέταξε από το κελί του στη φυλακή προς τους υπουργούς Εξωτερικών και Δικαιοσύνης της Ελλάδας, καθώς και με τον Έλληνα Ευρωβουλευτή Νότη Μαριά, που έχει ασχοληθεί με το θέμα των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Μπουρούντι.
Ως Έλληνας πολίτης, απευθύνει δραματική έκκληση για νόμιμη παρέμβαση.

Βασανιστήρια

"Επί δέκα ολόκληρες ημέρες υποβλήθηκα σε φρικτά και απάνθρωπα βασανιστήρια, με σκοπό τον εξαναγκασμό μου σε απόσπαση δήθεν ομολογίας. Στις 8 Ιουλίου οδηγήθηκα στις φυλακές της Muramvya με την ψευδή και ανυπόστατη κατηγορία της "απόπειρας πραξικοπήματος", που επισείει εξοντωτικές ποινές. Βρίσκομαι στην άνω φυλακή υπό άθλιες και φρικτές συνθήκες κράτησης. Έχω δικαιολογημένους φόβους ότι δεν θα τύχω δίκαιης δίκης", αναφέρει ο Σπύρος σε άλλο σημείο της επιστολής του.
Οι δικηγόροι του στη Ευρώπη βρίσκουν απολύτως δικαιολογημένους τους φόβους του.
"Η απελευθέρωσή του πρέπει να είναι άμεση και χωρίς όρους. Τα ευρωπαϊκά όργανα πρέπει να εξαντλήσουν τα όρια των αρμοδιοτήτων τους  για να διασφαλίσουν τη νομιμότητα, όσον αφορά την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο μπουρουντιανό λαό, που εναντιώνεται στο καθεστώς" εξηγούν στο Έθνος οι κ.κ. Ανδρέας και Αλέξης Αναγνωστάκης.
πηγή 

Αυτός είναι η άμπελος «εν ουρανοίς μεν έχουσα την ρίζαν, επί γης δε τα κλήματα·άμπελος κλαδευομένη το σώμα, αλλ᾿ ου την ρίζαν· άμπελος μετά τρίτην ημέραν του κλαδευθήναι βλαστάνουσα τον βότρυν της αναστάσεως».

Στον υπερήφανο και φθονερό μη μιλάς καθόλου ή μίλα με πολλή προσοχή

Αββά Ισαάκ του Σύρου

Ο κόσμος με τα μάτια ενός πουλιού!

Ο φωτογράφος Karolis Janulis από το Βίλνιους της Λιθουανίας συνέλλαβε μερικές εξαιρετικές εικόνες από ψηλά και μας τις παρουσιάζει. “Ο κόσμος από μεγάλο ύψος είναι εξαιρετικός και εντελώς διαφορετικός από ό,τι όταν βλέπεις κάτι από το έδαφος. Τα πτηνά έχουν το πλεονέκτημα της αφ’ υψηλού θέασης και έτσι κι εγώ θέλησα να δω τα πράγματα… Σαν πουλί! Οι εικόνες καταδεικνύουν την ομορφιά του κόσμου, που αν είχαμε φτερά θα μπορούσαμε να απολαμβάνουμε καθημερινά”, λέει ο ίδιος. Βέβαια στην περίπτωσή του το ρόλο του πτηνού έπαιξε ένα drone!












πηγή

Σκέψεις μετά από λίγες ημέρες παραμονής στο Άγιο Όρος

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΟΥΠΑΣ Οικονομολόγος

 Δεν μας δίνονται συχνά οι ευκαιρίες εκείνες που μπορούμε να «εκμεταλλευτούμε» μέσα στην δυσκολία της καθημερινότητας και των προβλημάτων μας προκειμένου να χαράξουμε έστω και ένα σύντομο οδοιπορικό στον δρόμο της αυτογνωσίας αλλά και «αγνής» ιστορικής αλήθειας.

Είναι ακόμα δε λιγότερες οι φορές που η ουσιαστική διαφορετικότητα δύο κόσμων μας θέτει προ των ευθυνών μας σε σχέση με του που βαδίζουμε ως κοινωνία και ως έθνος και το ποια σίγουρα μονοπάτια θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε αν συνειδητοποιούσαμε κάποιες αλήθειες που μας προσφέρει απλόχερα η πολιτιστική μας κληρονομιά.

Με κριτικό πνεύμα και προβληματισμό λοιπόν καταθέτω στην επικοινωνία μου αυτή πόνημα εμπειρίας επιστρέφοντας από το σύντομο προσκύνημά μου στο Άγιο Όρος.

Η τριήμερη διαμονή μου εκεί μου έδωσε την δυνατότητα να απομονώσω –έστω και επιφανειακά λόγω του σύντομου χρόνου - τις σκέψεις μου προκειμένου να διαμορφώσω το πνευματικό εκείνο πεδίο που θα μου έδινε ή θα μου δώσει αργότερα τα εφόδια για να αντλήσω διδάγματα και να επεξεργασθώ δεδομένα μίας κοινωνίας «υπερβατής» όπως είναι η μοναστική κοινωνία.

Δεν πρέπει κάποιος να είναι δογματικός ως προς τον βαθμό της θρησκευτικότητας για να αντιληφθεί πως υπάρχουν στιγμές που πρέπει όλοι να κάνουμε ένα βήμα πίσω προκειμένου, αν χρειαστεί, να αλλάξουμε την οπτική μας για το πώς λειτουργούμε ως πολίτες ή ακόμα ως πολιτικά όντα. Δεν αρκεί στη σημερινή οικονομική συγκυρία να αναγνωρίζουμε την δυστυχία που υπάρχει στην κοινωνία για να προσφέρουμε ότι έχει ο καθένας.

Λίγες μέρες με τους μοναχούς είναι αρκετές για να αντιληφθούμε πως η αντίθεση μεταξύ αφθονίας και ουσιαστικής λιτότητας –για να μην λησμονώ και την ιδιότητά μου ως οικονομολόγου- θα πρέπει να μας ωθεί όλους στην στήριξη των αδυνάμων οικονομικά ως στάση ζωής και όχι ως φιλοσοφικό ή πολιτικό διακύβευμα.

Η δε ανάδειξη της ορθοδοξίας στο «αυτοδιοίκητο» Άγιο Όρος θα πρέπει να στιγματίζει την πορεία μας με βάση την συνεχή αλλά έντιμη διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών λειτουργίας του κράτους μας στην βάση των θετικών στοιχείων της παράδοσής μας. Αυτά άλλωστε δημιούργησαν την διαχρονική υπόσταση του Αγίου Όρους.

Υπάρχει λοιπόν και μία άλλη Ελλάδα εκεί στο τρίτο πόδι της Χαλκιδικής. Μία άλλη Ελλάδα που πρέπει όλοι να επισκεφθούν ανεξαρτήτως του βαθμού πίστης ενός εκάστου. Εκεί αναδεικνύεται αθόρυβα η αγνή πλευρά πολλών αξιών που ενώ παλαιότερα διδασκόμαστε ή ακολουθούσαμε, σήμερα φαίνεται να λησμονούμε.

Μόνον όμως μέσα από την αναγνώριση της αντίθεσης των δύο κόσμων είναι δυνατόν να διαμορφώσουμε δεδομένα συνειδητής επιλογής του ορθού.

Άλλωστε ποια η ουσία εν μέσω οικονομικής κρίσης πολιτικοοικονομικών αναλύσεων και θεωριών, αν αυτές δεν συνοδεύονται από την αξιακή διαπίστωση ότι όσοι λαοί και κράτη ξεπερνούν τις κρίσεις και βελτιώνονται, αυτό το πετυχαίνουν στην βάση άντλησης των θετικών διδαγμάτων της παράδοσής τους.

Πηγή