«Ένας έθνος δεν μπορεί να επιβιώσει από την προδοσία στο εσωτερικό του»

«Ένα έθνος μπορεί να επιζήσει από τους ανόητους και ακόμα και τους φιλόδοξούς του. Αλλά δεν μπορεί να επιζήσει από την προδοσία στο εσωτερικό του. Ένας εχθρός προ των πυλών είναι λιγότερο τρομερός γιατί είναι γνωστός και κρατά την σημαία του υψωμένη. Αλλά ο προδότης κινείται μεταξύ αυτών που βρίσκονται εντός των πυλών ελεύθερα, οι δικοί του ύπουλοι ψίθυροι σιγοψιθυρίζονται μέσα σ’ όλες τις αυλές, ακούγονται μέχρι τις αίθουσες της ίδιας της κυβέρνησης. Γιατί ο προδότης δεν φαίνεται καθόλου ως προδότης: Μιλά με προφορά γνωστή στα θύματά του, και φορά τα πρόσωπά τους και τα ενδύματά τους, απευθύνεται στη μικροψυχία που βρίσκεται βαθιά στις ψυχές όλων των ανθρώπων. Σαπίζει τη ψυχή ενός έθνους, εργάζεται κρυφά και μυστικά στη νύχτα για να υπονομεύσει τους στυλοβάτες της πόλης, μολύνει το πολιτικό σώμα έτσι ώστε να μην μπορεί πλέον να αντισταθεί. Τον δολοφόνο πρέπει να τον φοβάσαι λιγότερο. Ο προδότης είναι η μάστιγα». 

- Μάρκος Τύλλιος ΚΙΚΕΡΩΝ (Marcus Tullius Cicero), 106 π.Χ. - 43 π.Χ. Ρωμαίος φιλόσοφος, πολιτικός, δικηγόρος, ρήτορας, ύπατος και συνταγματολόγος. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους ρήτορες και συγγραφείς στη λατινική γλώσσα.

πηγή

Αγάπησε τον Ένα για να σε αγαπήσουν όλοι

«Αγάπησε τον Ένα για να σε αγαπήσουν όλοι. Θα σε αγαπούν όχι μόνο οι άνθρωποι, αλλά και τα ζώα, διότι βγαίνοντας η Θεία Χάρη προς τα έξω ηλεκτρίζει και μαγνητίζει ό,τι βρει μπροστά της. Αλλά όχι μόνο θα σε αγαπούν, θα σε σέβονται κιόλας, διότι στο πρόσωπο το δικό σου θα εικονίζεται το αγνό παρθενικό πρόσωπο Εκείνου που θ’ αγαπάς και θα λατρεύεις».

Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής της Πάτμου

Δύο χρόνια δεν έκλαψε... (αληθινή ιστορία!)

Η Ελένη ζούσε στο Καρπενήσι και είχε παντρευτεί έναν πολύ σκληρό άνδρα, ο οποίος την χτυπούσε για το παραμικρό, όπως χτυπούν τα παιδιά την μπάλα στο γήπεδο. Τα βάσανα της ζωής την έκαναν να υπηρετεί στη Μονή της Παναγίας της Προυσιώτισσας κάθε Δεκαπενταύγουστο.
Διηγείτο η ίδια: Μία περίοδο δούλευα παραδουλεύτρα σε ένα γιατρό, που ήταν καλοπληρωτής αλλά και πολύ σκληρός σαν τον άνδρα μου. Μία μέρα πήρα τον κάδο των σκουπιδιών για να πάω να τα πετάξω και ξαφνικά άκουσα ενα κλαυθμύρισμα. Φθάνοντας στο σκουπιδότοπο άνοιξα το καπάκι και βλέπω ένα, μωρό μέσα στα αίματα. «Παναγιά μου τι να κάνω; Να γυρίσω στο γιατρό δε γίνεται γιατί αυτός το πέταξε, όμως αν το πάρω στο σπίτι ο άντρας μου θα με σφάξει σαν λαμπριάτικο αρνί».
Το πήρα, το φίλησα σκουπίζοντας τα αίματα και το έσφιξα στην αγκαλιά μου, γιατί ήταν ο χειμώνας πολύ παγερός. Όταν έφθασα στο σπίτι δεν ήταν κανείς. Είπα μέσα μου, «Ο Θεός είναι μαζί μου» και αφού το έπλυνα το τύλιξα σε μία παλιά μου πουκαμίσα και το σταύρωσα προσευχόμενη, «Παναγία μου Προυσιώτισσα, χαρίτωσε το να μην κλάψει». Και το θαύμα έγινε. Το μωρό για δυο χρόνια δεν έκλαψε! Το τάϊζα κρυφά και το κοίμιζα κάτω από το κρεβάτι μας. Όταν ερχόταν ο ανδρας μου η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά.
Πέρασε ο καιρός και το παιδί άρχισε να μπουσουλά. Οπότε ενα μεσημέρι εκεί που τρώγαμε ξετρύπωσε το μωρό και ήρθε κάτω από το τραπέζι. Μόλις το είδε ο άνδρας μου τα μάτια του γυάλισαν σαν του λιονταριού. «Τι είναι αυτό;», μου λέει. Τότε έκαμα τον σταυρό μου και του είπα το μυστικό. Συγκινήθηκε και το δέχθηκε σαν να ήταν δικό του. Το παιδί αυτό τώρα έχει παντρευτεί και εργάζεται στο Καρπενήσι. Από το παιδί αυτό έχω ένα ποτήρι νερό, ενώ από τα δικά μου τίποτα.

Πηγή: Αρχιμανδρίτου Γρηγορίου, Ηγουμένου Ι.Μ. Δοχειαρίου, Μορφές πού γνώρισα να ασκούνται στο σκάμμα της Εκκλησίας.
Περιοδικό «Παρά την Λίμνην», Μηνιαία έκδοση Εκκλησίας Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου, περίοδος γ΄, έτος κβ΄, αρ. 10, Παραλίμνι – Κύπρος, Οκτώβριος 2012.

MARKS & SPENCER: «ΧΡΙΣΤΟΣ» ΟΧΙ, «ΑΛΛΑΧ» ΝΑΙ!

ΣΤΟΝ ΙΣΤΟΧΩΡΟ ΤΗΣ ΑΛΥΣΙΔΑΣ ΤΩΝ ΠΟΛΥΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ MARKS & SPENCER ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΣ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΣΤΕΙΛΕΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΕΙ. ΠΑΡΕΧΕΤΑΙ, ΕΠΙΣΗΣ, Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙ Ο ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ.

ΟΜΩΣ, Ο ΙΣΤΟΧΩΡΟΣ ΔΕΝ ΔΕΧΕΤΑΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΝΑ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΛΕΞΕΙΣ ΟΠΩΣ «ΧΡΙΣΤΟΣ» Η’ «ΙΗΣΟΥΣ». ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΥΤΕΣ ΤΟ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ, ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΣ: «ΣΥΓΝΩΜΗ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΣΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΑΣ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΓΡΑΨΟΥΜΕ».

Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ MARKS & SPENCER ΕΙΝΑΙ ΕΝΗΜΕΡΗ ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΥΤΟ. ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΗΣ ΔΗΛΩΣΕ ΣΧΕΤΙΚΑ: «ΕΝΑΣ ΑΥΤΟΜΑΤΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΦΡΑΣΕΩΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΤΡΑΠΕΙ Η ΧΡΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΩΝ ΛΕΞΕΩΝ. ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΦΥΣΕΩΣ. ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ «ΧΡΙΣΤΟΣ» ΚΑΙ «ΙΗΣΟΥΣ» ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΤΡΑΠΕΙ Η ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΤΟΥΣ».

ΑΥΤΟ, ΒΕΒΑΙΑ, ΠΟΥ Ο ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΗΣ MARKS & SPENCER ΔΕΝ ΕΞΗΓΗΣΕ, ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ Ο ΙΣΤΟΧΩΡΟΣ ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ, ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΥΝ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ «ΑΛΛΑΧ», «ΒΟΥΔΑΣ», «ΤΖΙΧΑΝΤ» κλπ…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ:
http://www.dailymail.co.uk/news/article-2974554/M-S-bans-customers-using-words-Christ-Jesus-Christ-messages-ordering-flowers-online-jihad-okay.html

 Dr. Χρήστος Μητσάκης

πηγή 

Περί μεταναστών, μεταναστευτικής πολιτικής και ανανδρίας-ανεντιμότητας των πολιτικών

 

 

του Σάββα Καλεντερίδη

Δεν θα πάρουμε θέση στο θέμα της έκδοσης του περίφημου εγγράφου, το οποίο το ημιεπίσημο προπαγανδιστικό όργανο της κυβέρνησης χαρακτήρισε ως "Προβοκάτσια Σαμαρά" με κεντρικό πρωτοσέλιδο δημοσίευμα.
Και δεν θα πάρουμε θέση, γιατί δεν γνωρίζουμε τις συνθήκες υπό τις οποίες εκδόθηκε το έγγραφο που υπογράφει ο αρμόδιος Προϊστάμενος του Κλάδου Αλλοδαπών και Προστασίας Συνόρων, υποστράτηγος της ΕΛΑΣ, Γεώργιος Νίτσας.
Ακούσαμε την άποψη του αρμόδιου υπουργού κ. Πανούση, αλλά δεν ακούσαμε την άποψη της συναρμόδιας υπουργού κ. Χριστοδουλοπούλου, η οποία παραδόξως σιωπά, ενώ συνήθως είναι λαλίστατη για το θέμα!!!
Επίσης, δεν ακούσαμε την άποψη του υποστρατήγου, ο οποίος δεν μπορεί να υπερασπιστεί δημοσίως τον εαυτό του, λόγω δεσμεύσεων και εννοούμε την υπηρεσιακή του κατάσταση, που δεν του επιτρέπει να κάνει δηλώσει για να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
Όμως, θα έχει πραγματικά ενδιαφέρον να ακούσουμε την δική του εκδοχή για το συγκεκριμένο νομιμότατο έγγραφο, το οποίο ανακαλεί ο προϊστάμενος υπουργός.
Γιατί όλη η θεωρία περί προβοκάτσιας, που υιοθέτησε το ημιεπίσημο προπαγανδιστικό όργανο της κυβέρνησης, δεν απαντά στο εξής ερώτημα: Τι είδους προβοκάτσια είναι αυτή, όταν ένας υποστράτηγος υπογράφει ένα έγγραφο, το οποίο ανακαλείται, τον εκθέτει και θυσιάζει εαυτόν;
Ποιο σκοπό αλήθεια εξυπηρέτησε αυτή η προβοκάτσια;
Γιατί το μόνο που πέτυχε ήταν να δώσει την ευκαιρία στην κυβέρνηση και τους προπαγανδιστές τους να βρίζουν για άλλη μια φορά τον κ. Σαμαρά.
Άρα, αν κάποιοι επιμείνουν στη θεωρία της προβοκάτσιας, μάλλον τα βέλη θα πρέπει να στραφούν προς άλλη κατεύθυνση.
Επαναλαμβάνουμε, δεν γνωρίζουμε τι έγινε με το συγκεκριμένο έγγραφο, γνωρίζουμε όμως ότι το περιεχόμενό του μάλλον υπολείπεται των θέσεων που εκφράζει η κ. Χριστοδουλοπούλου και φυσικά των σχετικών νόμων που υφίστανται στην πατρίδα μας και μάλλον είναι απόρροια σχετικών οδηγιών της Ε.Ε.
Για να μην μπούμε σε λεπτομέρειες, η κ. Χριστοδουλοπούλου, που είναι η αρμόδια υπουργός, είναι υπέρ των ανοικτών συνόρων, γιατί αυτό επιβάλλουν οι διεθνείς συνθήκες που έχει υπογράψει η χώρα. Και με βάση αυτές, όπως υπογραμμίζει σε κάθε ευκαιρία η ως άνω κυρία, ο φράχτης του Έβρου πρέπει να πέσει ή πρέπει να ανοίξουν πόρτες που θα υποδέχονται εκείνους που ζητούν άσυλο.
Φυσικά, όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας, αυτό σημαίνει ότι αν ισχύσουν οι διακηρυγμένες θέσεις της αρμόδιας υπουργού αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, όποιος ξένος θέλει να μπει στην Ελλάδα θα μπαίνει και στη συνέχεια θα ακολουθούνται διαδικασίες, οι οποίες όλοι γνωρίζουμε ότι είναι ατελέσφορες και θα οδηγήσουν στην συσσώρευση εκατομμυρίων μεταναστών στη χώρα μας, με τα εξής αποτελέσματα:

•  τη δημογραφική αλλοίωση του πληθυσμού, 
• την ολοκληρωτική καταστροφή των δομών του κράτους πρόνοιας και -δεδομένης της υπαρκτής απειλής των τζιχαντιστών του Ι.Κ. που συμπεριλαμβάνουν την Ελλάδα στο χάρτη της επικράτειάς τους-  
• τη μετατροπή αργά ή γρήγορα της Ελλάδας σε μια μουσουλμανική χώρα.

Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα και οι κυβερνώντες θα πρέπει να βρουν το θάρρος να στηρίξουν ή και να αποκηρύξουν τις επιλογές και τις διακηρυγμένες θέσεις τους, αντί να επιδίδονται σε παίγνια προπαγάνδας, όπως γίνεται και με το μνημόνιο, το οποίο εφαρμόζουν κανονικά και προσποιούνται στην κοινή γνώμη ότι γίνεται το αντίθετο, βοηθούντων και των προπαγανδιστικών μέσων.
Πάντως, το μείζον ερώτημα που τίθεται, είναι η στάση που κρατά το κίνημα των ΑΝΕΛ;
Τόσο πολύ έχουν ανάγκη την εξουσία, που απεμπολούν τις θέσεις τους;

4 Μαρτίου 1827: Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης συντρίβει τους Τούρκους στο Κερατσίνι

Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Ακρόπολης από τους Τούρκους το 1827, ο Καραϊσκάκης, από την Ελευσίνα όπου βρισκόταν, θεώρησε αναγκαίο να καταλάβει το Κερατσίνι κι από ‘κει να ανοίξει δρόμο προς την Ακρόπολη διαμέσου του ελαιώνα της Αθήνας για να ενισχύσει τους πολιορκημένους. Πίστευε ότι η διαδρομή αυτή θα του εξασφάλιζε την προστασία του στρατού του από το εχθρικό ιππικό, ενώ έχοντας ως ορμητήριο το παραθαλάσσιο Κερατσίνι θα μπορούσε να εφοδιάζονται ευκολότερα οι δυνάμεις του από τα πλοία.

Στις 3 Μαρτίου 1827 έφθασε με τον στρατό του εκεί και οργάνωσε το σχέδιό του. Ο επικεφαλής της πολιορκίας της Ακρόπολης, Κιουταχής, μόλις πληροφορήθηκε την άφιξη του Καραϊσκάκη στο Κερατσίνι, έσπευσε με 800 άνδρες του να κατασκοπεύσει τις κινήσεις τους. Κατέλαβε ένα λόφο στο νότιο ύψωμα του Κορυδαλλού, που τότε οι Αθηναίοι ονόμαζαν λόφο του Σαρδελά, κι έστησε δύο κανόνια. Την ίδια ημέρα ενεπλάκη σε αψιμαχίες με τους άνδρες του Καραϊσκάκη, χωρίς κάποιο αποτέλεσμα.

Την επομένη, 4 Μαρτίου, επανέλαβε την επίθεση με πολύ ισχυρότερη δύναμη, που την αποτελούσαν, σύμφωνα με ορισμένους απομνημονευματογράφους, 3.000 πεζοί και 400 ιππείς (άλλες πηγές αναφέρουν μεγαλύτερο αριθμό: 4.000 πεζούς και 2.000 ιππείς). Αρχικά στράφηκε σ’ ένα οχυρωμένο μετόχι, που το υπερασπίζονταν ο Τούσας Μπότσαρης, ο Γαρδικιώτης Γρίβας και ο Νικόλαος Κασομούλης, με τους λιγοστούς άνδρες τους. Αφού το κανονιοβόλησε, ετοιμάστηκε γύρω στο μεσημέρι για την τελική έφοδο.

Βλέποντας ο Καραϊσκάκης την κρισιμότητα της κατάστασης, επιχείρησε αντιπερισπασμό, το οποίο όμως αντιλήφθηκε ο Κιουταχής και χώρισε τις δυνάμεις του στα δύο. Η ηρωική αντίσταση των υπερασπιστών του μετοχίου καθήλωσε τους Τούρκους, οι οποίοι αργότερα αναγκάστηκαν να τραπούν σε φυγή, όταν εμφανίστηκε το ιππικό του Χατζημιχάλη Νταλιάνη, που τους προξένησε βαρύτατες απώλειες. Λίγο αργότερα έφθασαν ενισχύσεις από την Καστέλα, ολοκληρώνοντας την ήττα του Κιουταχή. Οι απώλειες των Τούρκων ήταν σημαντικές για τη δύναμη που παρέταξαν. Οι νεκροί ανήλθαν σε 300 και οι τραυματίες σε 500 άνδρες. Οι Έλληνες έχασαν 3 άνδρες, ενώ τραυματίστηκαν περί τους 25.

Ο Μακρυγιάννης αναφέρει στα «Απομνημονεύματά» του ότι οι υπερασπιστές της Ακρόπολης, βλέποντας από μακριά την εξέλιξη της μάχης, βγήκαν και χτυπήθηκαν με τους πολιορκητές. Η πληροφορία αυτή, σύμφωνα με τους ιστορικούς, φαίνεται υπερβολική, γιατί οι Αθηναίοι δεν ήταν δυνατό να έχουν ακριβή αντίληψη της μάχης στο Κερατσίνι. Ωστόσο, η αναφορά του Μακρυγιάννη απηχεί το κλίμα γενικής ευφορίας και του αναπτερωμένου ηθικού των Ελλήνων, μετά τη μεγάλη νίκη του Καραϊσκάκη στο Κερατσίνι.

ΠΕΝΤΕΜΙΣΙ ΑΙΩΝΕΣ ΜΕΤΑ «ΞΑΝΑΖΩΝΤΑΝΕΥΕΙ» Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑΣ

 

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Το μεγάλο παλάτι των Κομνηνών, τα ανάκτορα της ιστορικής δυναστείας της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας που τελευταία παρέδωσε το πνεύμα της Ρωμιοσύνης στους αλλόθρησκους Οθωμανούς κατακτητές, θα «ξαναζωντανέψουν» και αυτό το εκπληκτικό γεγονός θα γίνει με την ίδια την απόφαση των σημερινών κατοίκων της ιστορικής πρωτεύουσας του Πόντου.

Αυτή την καταπληκτική είδηση την μετέδωσε η τουρκική εφημερίδα Aksam, σε αποκλειστικό της δημοσίευμα με τον πολύ χαρακτηριστικό τίτλο : «810 yıl sonra yeniden Trabzon krallığı», δηλαδή, «810 χρόνια μετά ξανά η αυτοκρατορία της Τραπεζούντας», (από τότε που κτίστηκαν τα ανάκτορα). Σύμφωνα με το δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας, η διεύθυνση Πολιτισμού και Τουρισμού της Τραπεζούντας σε συνεργασία με τον δήμαρχο Τραπεζούντας, αποφάσισε την αναστύλωση των ερειπίων των ιστορικών ανακτόρων της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας και το ιστορικό παλάτι των Κομνηνών τα οποία θα ανακαινιστούν και θα αποδοθούν στο κοινό σαν ένα από τα πιο αξιοσημείωτα αξιοθέατα της ιστορικής πρωτεύουσας του Πόντου.

Το τουρκικό δημοσίευμα αφού κάνει μνεία για την ιστορική αυτοκρατορία που κράτησε από το 1204 μέχρι το 1461 μ.Χ., οπότε και καταλύθηκε από τον Μωάμεθ τον Πορθητή οχτώ χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, αναφέρει ότι πολύ σύντομα θα αρχίσουν οι εργασίες αναστύλωσης των ανακτόρων τα οποία βρίσκονται στην περιοχή της κοιλάδας Zağnos και ανάμεσα στους δρόμους Bahçeçik και Erdodu. Στην περιοχή αυτή έχουν γίνει ήδη κάποιες προκαταρκτικές εργασίες και έχουν καταγραφεί τα ερείπια των άλλοτε μεγαλοπρεπών αυτοκρατορικών ανακτόρων. Η διαδικασία προβλέπει την απαλλοτρίωση όλης της περιοχής που πρόκειται να εργαστεί η αρχαιολογική υπηρεσία για να προχωρήσει η αναστύλωση του όλου κτιριακού συγκροτήματος. Σύμφωνα με τις δηλωσίες του δήμαρχου της Τραπεζούντας, Orhan Fevzi Gümrükçüoğlu, το μέρος όπου θα αναδειχτεί ξανά το ανάκτορο θα γίνει το ιστορικό κέντρο της Τραπεζούντας και έτσι με αυτόν τον τρόπο θα αναδειχτεί ξανά η βυζαντινή μεγαλοπρέπεια της αυτοκρατορίας που ήταν, όπως είναι γνωστό και από την ιστορία, η τελευταία που έπεσε στα χέρια των Οθωμανών. Η δημαρχία της Τραπεζούντας προβάλλει και κάποια ιστορικά στοιχεία για την ίδρυση της αυτοκρατορίας από τους Δαβίδ και Αλέξιο Κομνηνό, που ήταν της βυζαντινής δυναστείας των Κομνηνών, η οποία αποτέλεσε το σύμβολο της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας.

Έτσι βλέπουμε άλλη μια περίπτωση όπου το βυζαντινό αλλά και ελληνορθόδοξο παρελθόν της Μικράς Ασίας αναδύεται στην επιφάνεια, στέλνοντας τα ανάλογα μηνύματα ακόμα και στους ίδιους του σημερινούς κατοίκους αυτής της πατροπαράδοτης ελληνορθόδοξης γης. Βέβαια οι Τούρκοι σκοπεύουν με όλα αυτά να αποκομίσουν τουριστικά οφέλη, δεν παύουν όμως τέτοια γεγονότα που κυριολεκτικά έχουν ενσκήψει σαν «χιονοστιβάδα» σε όλη την Μικρά Ασία, όπου βυζαντινές εκκλησίες αναδύονται από το πουθενά, αγιάσματα και ελληνορθόδοξα προσκυνήματα γίνονται τόπος προσέλκυσης Τούρκων μουσουλμάνων, να στέλνουν τα μηνύματα τους ότι ο χριστιανισμός εξακολουθεί να σκορπά ρίγη συγκινήσεων στα άγια χώματα της Μικράς Ασίας.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

Περί αυτοκτονίας 1

Προτού να έρθω έδώ στο ‘Άγιο Όρος, ήμουν πνευματικός στο Μοναστήρι τού Προυσού. Εκεί είχαμε πανηγύρι εξομολογούσα. Μπαίνει λοιπόν μια κοπέλα -Γεωργία τη λέγανε- και μού λέει: «Είμαι στα πρόθυρα της αυτοκτονίας. Είδα έδώ τον κόσμο πού έρχεται και ήρθα».

Κάθισε έξι ώρες. Από τις 5 ως τις 11 το βράδυ. Είχε κά­νει όλες τις αμαρτίες. Πήγαινε σ’ έναν εξομολόγο πού της έλεγε: «Αυτά δεν πειράζουν». Την άκουγα με υπομονή πού έβριζε ακόμη και μένα, πού δεν την γνώριζα!

Αφού λοιπόν ή Δήμητρα έβγαλε όλη τη βρομιά της και καθαρίστηκε, της έδειξα ένα κελί να πάει να κοιμηθεί. Έξω το χιόνι ήταν ως το γόνατο. 

Ανέβηκε λοιπόν τη σκάλα, ή όποια φωτιζόταν από το άυλο φώς τού Χριστού και μπήκε μέσα στο κελί, όπου έπεσε στο κρεβάτι να κοιμηθεί, όπως ή­ταν ντυμένη, χωρίς κουβέρτες.

Το κελί ήταν πλημμυρισμένο από το θαβώρειο φώς, το όποιο την ζέσταινε σαν να ήταν καλοκαίρι!

Όταν έφυγε, στην Αθήνα, εγκατέλειψε το τελωνείο ό­που εργαζόταν, γιατί δεν μπορούσε να συμβιβάσει με τη συνείδησή της και έκανε τη νοσοκόμα. Έτρεχε κάθε μέρα όπου άκουγε ότι γινόταν Θ. Λειτουργία και έμενε νηστικιά γιατί δεν είχε φαγητό. Μού θύμισε το βίο της οσίας Μαρίας της Αιγύπτιας.

(κ. Γ.Δ.)
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ  ΛΑΙΚΟ ΛΕΙΜΩΝΑΡΙΟ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ.

Γέρων Γρηγόριος (Ζουμής)

πηγή 

ΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ

            Στη δολοφονία του Ρώσου πολιτικού Μπόρις Νεμτσόφ κοντά στο Κλεμλίνο δόθηκε μεγάλη προβολή από τα ελεγχόμενα δυτικά ΜΜΕ, όμως το όλο ζήτημα έχει πλήρως σκοτισθεί, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος: Η αγανάκτηση των «δημοκρατικών» φρονημάτων πολιτών του δυτικού κόσμου κατά του «δικτάτορα» Πούτιν και κατ’ επέκταση κατά της Ρωσίας, χώρας που δεν σέβεται τις δυτικές «αξίες»!

            Σε κάθε περίπτωση δολοφονίας το πρώτο που ερευνάται είναι το κίνητρο. Η ταυτότητα του νεκρού οδηγεί συνήθως τους ερευνώντες στον εντοπισμό του πιθανού ενόχου. Ας παρουσιάσουμε τον προ του θανάτου του παντελώς άγνωστο σε μας δολοφονηθέντα. Φιλοδυτική πηγή γράφει για το θύμα τα ακόλουθα: «Ενας από τους πιο χαρισματικούς ηγέτες της ρωσικής πολιτικής σκηνής, ένας φιλελεύθερος μεταρρυθμιστής. Πυρηνικός επιστήμονας, περιβαλλοντολόγος και πατέρας τεσσάρων παιδιών, ο Νεμτσόφ άρχισε την καριέρα του λίγο πριν από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, όταν εκλέχτηκε για πρώτη φορά το 1990 στο Ανώτατο Σοβιέτ… Νέος, ευφραδής, άριστος γνώστης της Αγγλικής και επιδέξιος χειριστής των μέσων μαζικής ενημέρωσης, ο Νεμτσόφ ήταν μία πολύ καλή βιτρίνα για τις ξένες επενδύσεις στη Ρωσία. Πολύ γρήγορα κέρδισε μία θέση ανάμεσα στους εξέχοντες πολιτικούς στη Ρωσία, ενώ για πολλούς πολιτικούς αναλυτές ήταν τότε ο βέβαιος διάδοχος του Γιέλτσιν. Το 1997 ορίστηκε πρώτος αντιπρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης, αρμόδιος για τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις, μία θέση την οποία μάλλον μετάνιωσε που ανέλαβε, καθώς από εκεί κι έπειτα ξεκίνησε η πολιτική παρακμή του. Οποιεσδήποτε προεδρικές φιλοδοξίες του υπονομεύτηκαν από την οικονομική κρίση, τον Αύγουστο το 1998, οπότε έχασε και τη θέση του από την κυβέρνηση. Τα επόμενα χρόνια, ο Νεμτσόφ υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος πολλών κομμάτων του φιλοδυτικού χώρου. Τελευταίο ήταν το Κόμμα Λαϊκής Ελευθερίας. Ήταν επίσης τόσο σκληρός πολέμιος της πολιτικής του Πούτιν που είχε εκφράσει δημόσια πολλές φορές φόβους για τη ζωή του. Μεταξύ πολλών άλλων, ο Νεμτσόφ κατηγορούσε τον Πούτιν για τον ρόλο της Ρωσίας στην κρίση στην Ουκρανία, την επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης της χώρας, αλλά και τη διαφθορά στις προετοιμασίες για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Σότσι, το 2014».

            Συμπέρασμα: Ο Νεμτσόφ, εκλεκτός του Γέλτσιν, υπήρξε ο κύριος υπεύθυνος για την εκποίηση του πλούτου του ρωσικού λαού στο αδηφάγο κεφάλαιο. Πού θα οδηγείτο η Ρωσία, αν ανελάμβανε την εξουσία ο Νεμτσόφ, ως διάδοχος του Γέλτσιν, δεν είναι δύσκολο να το φανταστούμε: Ο ρωσικός λαός θα συνωστιζόταν ακόμη στα δημόσια συσσίτια, που είχαν στηθεί στις πλατείες, για μια νερόσουπα! Βέβαια ο Νεμτσόφ δεν παραιτήθηκε από την προσπάθειά του να προσδέσει τη χώρα του στο άρμα της Δύσης! Ίδρυσε κόμματα (και όχι κόμμα) φιλοδυτικά. Άραγε ένα διεθνές δικαστήριο θα ερευνούσε ποτέ την πηγή χρηματοδότησής του; Η όλη του πολιτική προφανώς τον είχε καταστήσει εχθρό του Πούτιν, μήπως όμως και εχθρό του ρωσικού λαού; Ο Πούτιν υπήρξε ο νικητής τελευταίων προεδρικών εκλογών στη Ρωσία εκλεγείς μάλιστα από τον πρώτο γύρο (63%). Ακολούθησαν ο κομμουνιστής Ζιουγκάνοφ (17%) και ο εθνικιστής Ζιρινόφσκι (7%). Και οι δύο αυτοί αντίπαλοι του Πούτιν είναι σταθερά αντιδυτικοί. Δύο άλλοι υποψήφιοι, ας δεχθούμε φιλοδυτικοί, ένα από τους οποίους στήριξε ο Νεμτσόφ συγκέντρωσαν περί το 11%. Βέβαια και πάλι τα δυτικά ΜΜΕ έκαναν λόγο για νοθεία, ύστερα από καταγγελίες ανεξαρτήτων παρατηρητών και μη κυβερνητικών οργανώσεων. Το πόσο ανεξάρτητοι είναι οι παρατηρητές και πόσο μη κυβερνητικές οι οργανώσεις έχουμε κάποια πείρα, ώστε να κατανοήσουμε το άθλιο σύστημα κατασυκοφάντησης όσων τολμούν να εναντιωθούν προς τη Δύση και τα συμφέροντά της!

            Συνιστούσε πολιτική απειλή για τον Πούτιν ο Νεμτσόφ; Ασφαλώς όχι. Τον εκνεύριζε η πολιτική του; Ασφαλώς, ναι. Θα μπορούσε να φθάσει στην εντολή να οργανωθεί η εκτέλεσή του; Ο Πούτιν δεν είναι άγγελος σταλμένος από τον Θεό για τη σωτηρία της χώρας του. Μαθήτευσε στην υπηρεσία ασφάλειας της ΕΣΣΔ και ασφαλώς διαχειρίστηκε πολλές σκοτεινές υποθέσεις πριν, αλλά και μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Κάποιες δολοφονίες ολιγαρχών, που δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι η εποχή Γέλτσιν είχε παρέλθει, πιθανόν, αν όχι με βεβαιότητα, εκτελέστηκαν κατ’ εντολή του. Το ίδιο πιθανόν να συνέβη και με κάποιους δημοσιογράφους. Το έγκλημα δεν δικαιώνεται σε καμμιά περίπτωση, πολύ περισσότερο στην περίπτωση του Πούτιν, ο οποίος κατηγορείται ότι περιφρονεί τις δυτικές αξίες (τρομάρα τους), επειδή είναι επηρεασμένος από την Ορθοδοξία! Ποιο διεθνές δικαστήριο όμως θα μπορούσε να φέρει στο φως τις διασυνδέσεις με το παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο των ολιγαρχών, που, δυστυχώς, δεν εξέλιπαν, καθώς ο Πούτιν υποχρεώθηκε σε ιστορικό συμβιβασμό μαζί τους; Ποιο θα μπορούσε να φέρει στο φως τις πηγές χρηματοδότησης εκείνων, που σταθερά αντιπολιτεύονται τον Πούτιν, περιφρονώντας τον ρωσικό λαό, φθάνοντας μάλιστα να κατηγορήσουν τον πρόεδρο τους ως υπεύθυνο για την αιματοχυσία στην Ουκρανία και ζητώντας από τους συμπατριώτες τους εκεί, και όχι φιλορώσους όπως ενορχηστρωμένα τους χαρακτηρίζουν τα δυτικά ΜΜΕ, να αποδεχθούν ότι είναι Ουκρανοί! Ποια διεθνής συνθήκη όρισε τα σύνορα των δύο χωρών; Η αυθαιρεσία του Στάλιν μόρφωσε την Ουκρανία, στην οποία έκανε επί πλέον δώρο, μετά τον Β΄ μεγάλο πόλεμο, και την Κριμαία. Θα διέτασσε ο Πούτιν λοιπόν και τη δολοφονία του Νέμτσοφ; Ναι, αν είχε κίνητρο. Αν, δηλαδή, ήταν τόσο σημαντική η άνοδος του κόμματος του θύματος, ώστε να διατρέχει τον κίνδυνο να απολέσει την εξουσία. Ναι, αν ο θάνατος, δεν αποτελούσε για τα γεράκια του πολέμου στη Δύση, πρώτης τάξεως ευκαιρία για πρόσθετες κατηγορίες εναντίον του (ας θυμηθούμε την κατάρριψη του αεροπλάνου στον εναέριο χώρο της Ουκρανίας). Ναι, αν δεν έδινε ο θάνατος του Νεμτσόφ ισχυρή αφορμή στις ΗΠΑ, ώστε να εντείνει τις πιέσεις, προκειμένου καμφθούν οι δισταγμοί των χωρών της ΕΕ στη λήψη μέτρων κατά της Ρωσίας και, κυρίως, στην παροχή όπλων προς τη δοτή κυβέρνηση της Ουκρανίας, την ελεγχόμενη εν πολλοίς από οπαδούς του ναζιστικού ολοκληρωτισμού! Συμπέρασμα: Μόνο η Δύση είχε κίνητρο να διαπράξει το έγκλημα ενός ανθρώπου, που αφιέρωσε την πολιτική του ζωή στην υπηρεσία της, όχι βέβαια με το αζημίωτο προ του θανάτου του, αλλά προς μεγίστη του ζημία στο τέλος.

            Στην περιοχή της Ουκρανίας, όπου οι Ρώσοι μάχονται για την ενσωμάτωσή τους με τη Ρωσία, διαβιούν από αιώνες Έλληνες θερμοί, που δεν λησμόνησαν τις ρίζες τους. Οι Έλληνες πολιτικοί φαίνεται να αγνοούσαν ως τώρα την εκεί παρουσία τους. Το 1919 η χώρα μας, κατ’ απαίτηση των «συμμάχων» μας έστειλε εκστρατευτικό σώμα, που ενεπλάκη στον εμφύλιο πόλεμο. Το μένος των νικητών πλήρωσαν οι αδελφοί μας με εξορίες και εκτελέσεις! Πρόσφατα διπλωματική μας εμπλοκή υπήρξε ασπόνδυλη και δουλική. Ακόμη επιμένουμε να μη διαχωρίζουμε τη στάση μας από τους «εταίρους» μας και ας στοιχίζει αυτό σοβαρά στη δοκιμαζόμενη οικονομία μας! Θα βρεθεί ένας πατριώτης δημοσιογράφος να μεταβεί εκεί και να ακούσει από τους συμπατριώτες μας τι ακριβώς συμβαίνει και ποια είναι η θέση τους σε μια χώρα, η δοτή κυβέρνηση της οποίας εξήγγειλε ως ένα από τα πρώτα της μέτρα την απαγόρευση της γλώσσας των μειονοτήτων. Θα βρεθεί πατριώτης πολιτικός να διαχωρίσει τη θέση του από τους δοκιμάζοντες τα τύμπανα του πολέμου;

            Έλληνες υπάρχουν ακόμη σε πολλά μέρη του πλανήτη. Ελληνικό κράτος υπάρχει;

          
 «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»
πηγή 

ΕΠΩΝΥΜΟΣ ΤΟΥΡΚΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΔΗΛΩΝΕΙ ΠΩΣ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΕΙΝΑΙ… ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΑΙΔΟΥΡΙΑ, (EŞEK).

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Την πραγματικά εντυπωσιακή ιστορική ομολογία ότι ο χαρακτηρισμός «Τούρκος» σήμαινε γάιδαρος στην οθωμανική εποχή και ήταν ένας άκρως υποτιμητικός χαρακτηρισμός, έκανε και μάλιστα σε δημόσια σύσκεψη, (1/12/2013), ο καθηγητής ιστορίας του πανεπιστήμιου Gazi της Άγκυρας, Cemalettin Taşkıran. Ο γνωστός Τούρκος καθηγητής υποστήριξε με έμφαση ότι το να λένε οι σημερινοί κάτοικοι της Τουρκίας με υπηρηφάνεια ότι είναι Τούρκοι, είναι εκ των άνωθεν επιβολή μετά από την κατασκευή μιας τεχνητής τουρκικής εθνικής ταυτότητας από τον ίδιο τον ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας, Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ.

Το εντυπωσιακό είναι ότι οι δηλώσεις αυτές του Τούρκου καθηγητή ήρθαν μετά την επίσης πρωτοφανή δήλωση- ομολογία που έκανε σε ένα δημόσιο πάνελ στο πανεπιστήμιο της Baypurt ο αρθρογράφος της τουρκικής εφημερίδας, Yeni Şafak και μέλος της κεντρικής επιτροπής του ισλαμικού κόμματος του Ταΐπ Ερντογάν, καθηγητής, Yasin Aktay, ο οποίος δήλωσε ότι δεν υπάρχει και δεν υπήρξε ποτέ… τουρκική φυλή. Οι δυο αυτοί διανοούμενοι κυριολεκτικά «τάραξαν τα νερά» της  ιστορικής πραγματικότητας. Συγκεκριμένα ο καθηγητής ιστορίας Cemalettin Taşkıran μιλώντας σε μια δημόσια διάσκεψη που οργανώθηκε στην πόλη της Αττάλειας για τον Κεμάλ Ατατούρκ από τον δήμαρχο και με την συμμέτοχη της γνωστής τουρκικής εθνικιστικής οργάνωσης, Γκρίζοι Λύκοι, αποστόμωσε κυριολεκτικά το ακροατήριο του δηλώνοντας με έμφαση πως η ιστορική αλήθεια είναι ότι η λέξη Τούρκος ήταν ύβρις και σήμαινε με λίγα λόγια… γάιδαρος, ενώ ήταν μεγάλη ντροπή κάποιος να χαρακτηρίζονταν σαν Τούρκος.

Σύμφωνα με τις ιστορικές μελέτες και μετά από δεκαετίες αυστηρής λογοκρισίας αποκαλύπτεται η ιστορική πραγματικότητα για την έννοια Τούρκος και τι σήμαινε αυτή επί οθωμανικής εποχής. Όπως αναφέρεται, μέχρι το 1876 η λέξη Τούρκος δεν απαντούσε πουθενά στα επίσημα έγραφα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ο ίδιος ο Πορθητής αναφέρονταν σαν, «Ηγεμόνας των Ρωμιών», ενώ πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι ήταν Έλληνας από μητέρα. Αλλά το πιο εκπληκτικό ήταν πως οι διανοούμενοι της Οθωμανική αυτοκρατορίας, οι ποιητές και οι μορφωμένοι του παλατιού έδειχναν σε κάθε ευκαιρία τον αποτροπιασμό τους και την αποστροφή τους προς κάθε τι που εμφανίζονταν σαν τουρκικό. Ο μεγάλος Οθωμανός ποιητής, Μπακί, της εποχής του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή στο αποκορύφωμα της αυτοκρατορίας, είχε γράψει ένα έκπληκτο ποίημα για τους Τούρκους και έλεγε τα εξής χαρακτηριστικά : «Κανένα στέμμα δεν μπορεί να στέψει τον κάτοχο ένδειας και πενίας. Όποιος ανήκει στην τουρκιά, έχει αγύριστο κεφάλι. Ο Τούρκος στερείται ικανότητας να ηγεμονεύσει». Ένας άλλος γνωστός Οθωμανός ποιητής, ο Νεφ, είχε πει, « Ο Θεός έχει στερήσει την πηγή της γνώσης από τους Τούρκους». Ο Οθωμανός λόγιος, Χαφίζ Αχμέτ Τσελεμπί είχε γράψει το 1499 αυτές τις πράγματι πολύ χαρακτηριστικές φράσεις, «Μην τύχει και λογιάσεις τον Τούρκο ως άνθρωπο. Αν κατά τύχη βρεθεί ζάχαρη σε χέρι Τούρκου, αυτή μετατρέπετε σε δηλητήριο. Μην θλίβεσαι καθώς αποκεφαλίζεις Τούρκο. Και πατέρας να’ ναι μην διστάσεις να σκοτώσεις τον Τούρκο». Οθωμανοί λόγιοι, όπως ο Ναΐμά ή ο Οθωμανός ιστορικός, Κεριμεντίν Μαχμούντ, από το Άκσαράι, χαρακτήριζαν τους Τουρκογενείς σαν καθυστερημένους, πνευματικά βάρβαρους, θεομπαίχτες, αγύρτες, βρώμικους Χαρακτηριστικό είναι τα όσα αναφέρει ο Κεριμεντίν Μαχμούτ, «Τούρκοι, σκυλιά, λύκοι, κάνουν τον άγριο, αλλά όταν έρθει η στιγμή να αντιμετωπίσουν τον αντίπαλο το βάζουν στα πόδια» Μετά από όλα αυτά όπως υποστήριξε και ο Cemalettin Taşkıran το να επαναλαμβάνουμε σήμερα το ρητό του Κεμάλ, «Τι ευτυχής να λέω πως είμαι Τούρκος», είναι αν μη τι άλλο μια ιστορική ειρωνεία γιατί ο Τούρκος ήταν το πιο υποτιμητικό και βρώμικο στοιχείο στην οθωμανική αυτοκρατορία.

Αυτά για να μαθαίνουν κάποιοι και εδώ στην Ελλάδα ότι η ιστορία δεν διαστρεβλώνεται και όταν παραποιείται, έρχεται η ώρα της ιστορικής δικαίωσης και ιστορικής «εκδίκησης».

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

Ο Παναγιώτης της Μαγαδασκάρης

Κρατώ στα χέρια μου ένα μικρό βιβλιαράκι, το «Εορτολόγιο 2015» της Ιεράς Μητροπόλεως Μαγαδασκάρης. Φέτος το Εορτολόγιο φιλοξενεί μικρές ιστορίες από την εμπείρια της Ορθοδόξου Ιεραποστολής σε αυτήν την αχανή «όγδοη ήπειρο».

Ο Παναγιώτης της Μαγαδασκάρης είναι ο πρωταγωνιστής μίας εκ των μικρών ιστοριών του Εορτολογίου. Ο Παναγιώτης, ένας ντόπιος νεαρός, ασπάστηκε την Ορθοδοξία και σύντομα μπήκε με ζήλο στην ζωή της ορθοδόξου κοινότητος – ήταν μάλιστα και μέλος της εκκλησιαστικής χορωδίας. Συνέβη, όμως, το εξής: ξαφνικά ο Παναγιώτης σταμάτησε να έρχεται στην εκκλησία και τα μέλη της ιεραποστολής δεν τον είχαν δει για περισσότερο από έναν χρόνο.

Έλεγαν όλοι που είναι ο Παναγιώτης. Άραγε έχασε τον ζήλο του για την Ορθοδοξία; Άραγε τον έπεισε η οικογένεια του να επιστρέψει στην πατρογονική του πίστη; Το 60% του πληθυσμού της Μαγαδασκάρης είναι «ανιμιστές» και οι πιέσεις είναι ουκ ολίγες σε όλα τα επίπεδα του καθημερινού βίου.

Κι όμως, η έκπληξη! Στη γιορτή της Πεντηκοστής, ο Παναγιώτης επέστρεψε. Εμφανίστηκε ευλαβικός στην εκκλησία, με το κεφάλι σκυμμένο, κάνοντας σεμνά τον σταυρό του επάνω στο στήθος του. Τα μέλη της κοινότητας πήρανε μεγάλη χαρά. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, πήγαν να ρωτήσουν τον Παναγιώτη που χάθηκε τόσον καιρό.

«Πήγα ανατολικά να βρω δουλειά» είπε ο Παναγιώτης. Εξήγησε στους αδελφούς ότι ήταν στην πόλη Joamasina όπου η ορθόδοξος ιεραποστολή δεν είχε ακόμη εκκλησία. Ο Παναγιώτης συνέχισε: «Μίλησα σε όλους για την Ορθοδοξία. Προσευχόμουν πάρα πολύ». Ο νεαρός είχε στην τσέπη ένα κομποσχοίνι. «Λέω την ευχή του Ιησού κάθε μέρα και προσεύχομαι για εσάς επίσης. Το κομποσχοίνι μου είναι σε πολύ κακή κατάσταση γιατί το χρησιμοποιώ κάθε μέρα. Χρειάζομαι ένα καινούριο».

Ο Παναγιώτης, όχι μόνο δε ξεριζώθηκε, αλλά είχε τουναντίον ανθίσει! Οι ορθόδοξοι αδελφοί εισέπραξαν μεγάλη συγκίνηση, ενώ ο Παναγιώτης επέστρεψε στην Joamasina την αμέσως επόμενη μέρα.

Η ορθόδοξη ιεραποστολή έχει αμέτρητες τέτοιες ιστορίες. Η Ιερά Μητρόπολη Μαγαδασκάρης αξίζει της προσοχής και της διαρκούς υποστήριξης μας. Πληροφορήσου. Επικοινώνησε. Δώσε. Για να ανθίσουν στην «όγδοη ήπειρο» πολλλοί πολλοί Παναγιώτηδες. Αμην.

Κ.Γ.Π. – Φεβρουάριος 2015

http://greecesaid.blogspot.gr/2015/02/blog-post_11.html