Ειρήνη δε σημαίνει απουσία του πολέμου... Ειρήνη σημαίνει παρουσία του Θεού.

Ο «πολύς» Γιάννης Μπουτάρης ζητά 500 ευρώ δίδακτρα στα προπτυχιακά του ΑΠΘ (Video)

Κανόνισε μια εμφάνιση στην εκπομπή των Καμπουράκη – Οικονομέα, «φόρεσε» το χαλαρό υφάκι του στυλ «είμαι πολύ μπροστά αλλά εσείς οι βλάχοι δεν με καταλαβαίνετε» και βγήκε να το παίξει «λαγός» των πιο ακραίων νεοφιλελεύθερων αναδιαρθρώσεων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Ο λόγος για τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης, Γιάννη Μπουτάρη, που από την τηλεόραση του MEGA τάχθηκε υπέρ της επιβολής διδάκτρων 500 ευρώ στα προπτυχιακά προγράμματα του ΑΠΘ.

«Θα σας πω κάτι κι ας με βρίσετε όσο θέλετε, 500 ευρώ το χρόνο δίδακτρα για κάθε φοιτητή. Είναι 40 ευρώ το μήνα για μια οικογένεια που σπουδάζει ένα παιδί». «Ξέρετε πόσα είναι μόνο για το πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης; Είναι 35 εκατομμύρια το χρόνο. Δεν θα κοστίσει σε κανέναν τίποτα και το πανεπιστήμιο θα αναπνεύσει», ανέφερε.

Βέβαια ο Μπουτάρης δεν είναι χθεσινός, και ξέρει ότι δεν μπορεί το ΑΠΘ ή οποιοδήποτε άλλο ίδρυμα να επιβάλει δίδακτρα στα προπτυχιακά χωρίς να υπάρχει σχετική πολιτική απόφαση από την κυβέρνηση.

Όμως με δεδομένα τα οικονομικά προβλήματα των ιδρυμάτων λόγω της υποχρηματοδότησης, που ο Μπουτάρης – ο οποίος εκφράζει απλώς την κυρίαρχη ρητορεία – αντιμετωπίζει σαν «φυσικό φαινόμενο», σαν να μην είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών υπέρ του κεφαλαίου, φαίνεται πως οι πρυτάνεις – μάνατζερς του σύγχρονου επιχειρηματικού πανεπιστημίου επεξεργάζονται ως την πλέον προσοδοφόρα λύση, πέραν των συνεργασιών με εταιρείες, την επιβολή διδάκτρων.

Τύποι σαν τον Μπουτάρη αναλαμβάνουν απλώς να «εκλαϊκεύσουν» την «γραμμή» και να την εισαγάγουν στον δημόσιο διάλογο, ώστε να πάψει πια να αποτελεί «ταμπού» μια τέτοια πρόταση.

Υπενθυμίζεται ότι πριν λίγες μέρες αντιπρύτανης του ΑΠΘ είχε προχωρήσει σε αντίστοιχες δηλώσεις, σημειώνοντας πως η διοίκηση του πανεπιστημίου θεωρεί πως η επιβολή διδάκτρων στα προπτυχιακά «είναι μία λύση».

«Με τα ταξικά γυαλιά που επιβάλλει η θέση τους, οι αντιδραστικές πρυτανικές αρχές του ΑΠΘ κάνουν «τάλιρα» την στρατηγική κατεύθυνση κυβερνήσεων και ΕΕ, για τριτοβάθμια εκπαίδευση «για λίγους και εκλεκτούς», ακριβή, βαθιά ταξική, απρόσιτη για τα παιδιά των εργατικών – λαϊκών οικογενειών και αυταρχική, στο πρότυπο των ιδιωτικών επιχειρήσεων, όαση παραγωγής φτηνού εργατικού δυναμικού και έρευνας για το κεφάλαιο», σημειώναμε τότε.

Το Βίντεο:
https://www.youtube.com/watch?v=giZHZpgs34c

Γ.Μ.

ΠΗΓΗ:
http://www.pandiera.gr/%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%8D%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B7%CF%82-%CE%B6%CE%B7%CF%84%CE%AC-500-%CE%B5%CF%85%CF%81/

Φροντίζετε να περιφρουρείτε στην καρδιά σας τη χαρά του Αγίου Πνεύματος και να μην επιτρέπετε στον πονηρό να χύνει την πίκρα του. Προσέχετε! Προσέχετε, μήπως ο Παράδεισος που υπάρχει μέσα σας μετατραπεί σε κόλαση.

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

Χτύπησαν το παιδί μου στο σχολείο. Τι να κάνω;

Οι παιδικοί καβγάδες και οι αντιπαλότητες με λογομαχίες και κοροϊδέματα ανάμεσα στα παιδιά είναι μια συχνή αλλά και καθημερινή κατάσταση που έχει να αντιμετωπίσει ο κάθε γονέας. 

Τι γίνεται όμως όταν η κατάσταση γίνει μέρος της καθημερινότητας όπου ακούτε μαρτυρίες και παράπονα από το παιδί σας ότι το χτύπησαν ή το έσπρωξαν;

Ειδικά όταν πρόκειται για ένα περιβάλλον όπου δεν είστε παρόν για να έχετε και μια δική σας άποψη. Το παιδί σας επιστρέφοντας από το σχολείο παραπονιέται ότι τα άλλα παιδάκια το χτυπούν, του φέρονται άσχημα και εκφράζει αρνητική σχέση για το σχολείο ενώ σε κάποιες περιπτώσει μπορεί να σας πει ότι δεν θέλει να ξαναπάει. Αυτές οι καταστάσεις προβληματίζουν και ορισμένες φορές αναστατώνουν τους γονείς οι οποίοι προσπαθούν να αναλάβουν δράση, συγκεντρώνοντας πληροφορίες από φίλους των παιδιών που ήταν μάρτυρες από άλλους γονείς και από τον δάσκαλο, ώστε να μάθουν τι ακριβώς συμβαίνει και στεναχωριέται το παιδί τους.

Ο κ. Στέλιος Μαντούδης, Αναπτυξιακός Εργοθεραπευτής προτείνει στους γονείς 6 θέματα που πρέπει να σκεφτούν και να λάβουν υπόψη τους, προτού καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι χτυπάνε το παιδί τους:

• Λάβετε υπόψη σας τον χαρακτήρα του παιδιού σας όπως εσείς τον γνωρίζετε μέσα από την καθημερινή σας επαφή, είναι ένα παιδί: ανασφαλές, παραχωρητικό, συνεσταλμένο, απαιτητικό, δυναμικό κλπ.

• Αν είναι χαμηλών τόνων δώστε του οδηγίες να κάνει κάτι μόνο του γιατί έτσι θα το μάθετε να διαχειρίζεται δύσκολες καταστάσεις. Αν είναι ζωηρό βάλτε του φρένο και υπενθυμίστε του ότι πάντα θέλει γίνεται το δικό του

• Τα παιδιά συχνά υπερβάλουν στα γεγονότα που βιώνουν ειδικά τα μοναχοπαίδια αλλά και τα μικρότερα της οικογένειας που έχουν μάθει να κάνουν σχεδόν πάντα αυτό «το δικό τους». Συχνά παραπονιούνται ότι το χτυπούν ακόμα και αν το ακουμπήσουν. Δεν έχουν μάθει να διαχειρίζονται τις διενέξεις με τους γύρω τους και ένα απλό σπρώξιμο, χωρίς κακή πρόθεση, μπορεί να θεωρηθεί χτύπημα για το ίδιο

• Στο σχολείο, ειδικά τις τελευταίες ώρες που κουράζονται, είναι πολύ συνηθισμένο να υπάρχουν διενέξεις μεταξύ των παιδιών, όπως «δώσε μου τον μαρκαδόρο», «είναι δικό μου το παιχνίδι» κλπ

• Κάποια παιδάκια, ιδιαίτερα ανεπτυγμένα, συνήθως δεν υπολογίζουν την ορμή ή το βάρος τους και πέφτουν πάνω στα άλλα προσπαθώντας πολλές φορές να τα παρακινήσουν να κάνουν κάτι μαζί ή να τα απωθήσουν από κάτι που κάνουν τα ίδια «άφησε με ήσυχο φύγε»

• Το παιδιά σχεδόν ποτέ δεν αναφέρουν αν αυτά έχουν προκαλέσει με την στάση τους μια αρνητική κατάσταση ή ένα καυγά γιατί θεωρούν ότι «πράττουν σωστά» και ότι έχουν δίκιο. Νιώθουν ότι απλά διεκδικούν τα δικαιώματα τους

• Οι καβγάδες, αντιπαλότητες, ανταγωνισμοί και οι διενέξεις μεταξύ των παιδιών αποτελούν ένα καθημερινό μέρος της κοινωνικής ζωής του κάθε παιδιού τόσο στο σχολείο όσο και στο σπίτι. Όλες αυτές οι αρνητικές συμπεριφορές είναι απαραίτητες και χρήσιμες αφού είναι το πεδίο όπου το παιδί σας μαθαίνει να χειρίζεται δύσκολες καταστάσεις και να τα βγάζει πέρα μόνο του. Συνήθως αναφέρουν μόνο όταν δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα παίρνοντας το ρόλο του θύματος

Συμβουλή Ειδικού:
Πριν μπείτε στο ρόλο του ντεντέκτιβ και του συνηγόρου δώστε του χρόνο και συμβουλές να το αντιμετωπίσει μόνο του έτσι ώστε να μάθει να διαχειρίζεται τα προβλήματα του. Με την διακριτική σας επίβλεψη θα του διδάξετε να είναι αυτάρκης. Μιλήστε μαζί του ξανά και ξανά. 
Οι υπερπροστατευτικοί γονείς μεγαλώνουν παιδιά που και το παραμικρό άγγιγμα από κάποιο άλλο παιδάκι τους προκαλεί δυσφορία. Προτού νιώσετε ότι το παιδί σας αδικείται είτε από άλλα παιδιά στο σχολείο είτε από την ίδια τη δασκάλα που δεν το «προστατεύει», οφείλετε να λάβετε υπόψη σας μερικά από τα παραπάνω. 
Παιδιά που έχουν κλειστό και ευαίσθητο χαρακτήρα και δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν δύσκολες καταστάσεις, με την συμβουλευτική των γονέων, είναι προτιμότερο η οικογένεια να απευθύνει σε ένα αναπτυξιακό κέντρο για βοήθεια.
boro

Ὅποιος μοῦ πάρει τὰ λουλούδια θὰ τὸν πάρω μαζί μου 

Πινακίδα σὲ τάφο

Αθωνικού πρωινού μνήμες…

 

 

2015-2009 = αθωνικού πρωινού μνήμες

Καυσοκαλύβια. 7 και κάτι. Ξημερώνει το τοπίο. Μετά τη λειτουργία στον κοιμητηριακό ναό, ψήνεις καφέ στα σκοτεινά και κάθεσαι στο μπαλκόνι. Το σακίδιο έτοιμο για Νέα Σκήτη.
Γράφεις για να συγκρατήσεις την κατηφόρα του χρόνου. Παραξενεύεσαι από την πρωινή έκλυση ομορφιάς. Λάμπει η θάλασσα και καθρεφτίζει, απολείτουργα, τις ερωτήσεις σου.
*

 
Σήμερα αλλού, στον τόπο σου. Καφές και ράδιο, με τα πλήκτρα να μελωδούν. Σαββάτου ησυχία, και νάτην λάμπει πάλι.

Αντώνης Παπαβασιλείου

πηγή

Υπουργείο Μαρξιστικής Παιδείας

του Ραφαήλ Α. Καλυβιώτη*

Το να υπάρχουν αντιδικίες στην Ελλάδα της κρίσης για ζητήματα ταυτότητας έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον. Οι έντονες αντιδράσεις των πολιτών πάντως στις κάπως μυστήριες απόψεις του κ. Φίλη καταδεικνύει ότι τα αντανακλαστικά της κοινωνίας δεν ενεργοποιούνται μόνο για οικονομικά ζητήματα όπως διδάσκει η μαρξιστική σχολή του ιστορικού υλισμού.

Ο αναθεωρητισμός ήταν στο διηνεκές ένα «προνομιακό» πεδίο την εν Ελλάδι αριστεράς η οποία πάντοτε αμφισβητούσε συμβολικές στιγμές της ελληνικής ιστορίας. Ήταν εξαιρετικά σημαντικό για αυτήν να κυριαρχεί στη αρρένα των ιδεών ούτως ώστε να κατηγοριοποιεί σε «εθνικιστές» όσους ανεδύκνειαν την εθνική μας ταυτότητα. Και το έχει επιτύχει εν πολλοίς αφού δεν υπάρχει ιστορική περίοδος που να μην έχει προβεί σε επιστημονικούς αναχρονισμούς αμφίβολης αντικειμενικότητας.

Για την εν Ελλάδι αριστερά η αθηναϊκή δημοκρατία δεν ήταν κάτι σπουδαίο διότι τα θεμέλιά της κτίστηκαν από τους σκλάβους, η Σπάρτη ήταν ένα «φασιστικό» μόρφωμα, ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν ένας «αιμοσταγής ιμπεριαλιστής δολοφόνος», η βυζαντινή αυτοκρατορία δεν ενείχε ελληνικά στοιχεία ενώ ο χριστιανισμός της την κατέτασσε στον σκοταδιστικό μεσαίωνα εν αντιθέσει με το προοδευτικό ισλάμ, στην τουρκοκρατία περνούσαμε καλά με τους Τούρκους, η ελληνική επανάσταση ήταν ταξική και την αντιστρατευόυταν η ελλαδική εκκλησία, η άλωση της Τριπολιτσάς ήταν προϊόν γενοκτονίας και όχι εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, κατά τον Μακεδονικό αγώνα το ελληνικό κράτος καταπίεσε τους «πραγματικούς Μακεδόνες», στην προκυμαία της Σμύρνης έγινε «συνωστισμός», το «Όχι» το είπε ο ελληνικός λαός και όχι ο Ιωάννης Μεταξάς η βαθύτερη θέληση του οποίου ήταν να πει «Ναι», ο ΕΑΜ – ΕΛΛΑΣ δεν ήταν υποκινούμενος από την Σοβιετική Ένωση αλλά το γνήσιο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα που καταπνίγηκε από τους «φασίστες» και, τώρα τελευταία, εκ στόματος του υπουργού παιδείας κ. Φίλη η γενοκτονία των Ποντίων δεν είναι γενοκτονία αλλά «εθνοκάθαρση».

Καίτοι οι απόψεις αυτές είναι μειοψηφικές (ακόμα) στην ελληνική κοινωνία είναι φαινομενικά  εντυπωσιακό το πώς ξεφυτρώνουν και αναπαράγονται με γεωμετρική πρόοδο. Όμως μόνο φαινομενικά. Και αυτό γιατί η πάγια τακτική της αριστεράς είναι η συνεπής εφαρμογή της διακήρυξης του ιταλού μαρξιστή Γκράμσι περί «κατάληψης των ιδεολογικών μηχανισμών του κράτους» οπουδήποτε παράγεται πολιτική σκέψη, ήτοι στα σχολεία, στα πανεπιστήμια και στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας μέσω των οργανικών της διανοουμένων. Πιο διαβόητο υπόδειγμα από το βιβλίο της ΣΤ’ Δημοτικού της κ. Ρεπούση που τυπώθηκε κάτω από «κεντροδεξιά» κυβέρνηση δεν υπάρχει. Για τα αντανακλαστικά της φερόμενης ως Συντηρητικής παράταξης δεν χρειάζεται να σπαταληθεί πολύ μελάνι διότι είναι ανύπαρκτα ενώ ο συνεχής απολογητισμός της την έχει καταστήσει περισσότερο ως ένα παρακολούθημα της αριστεράς χρήσιμο μόνο για να λαμβάνει κυβερνητική εντολή όποτε η τελευταία χρειάζεται αέρα ανανέωσης.

Το ότι κάποιος μπορεί να θεωρεί κατάπτυστες τις απόψεις του κ. Φίλη πάντως δεν σημαίνει ότι δεν δικαιούται να τις έχει. Τουναντίον. Η αστυνομία της σκέψης δεν ταιριάζει σε δημοκρατικά καθεστώτα ακόμα και εάν κάποιος αρέσκεται στο να αυτοπροσδιορίζεται ως κεμαλικός. Ο υπουργός (εθνικής;) Παιδείας πάντως έχει ως υποχρέωση από το Σύνταγμα να «καλλιεργεί τον πατριωτισμό των Ελλήνων» και να σέβεται τις μνήμες ανθρώπων που έχουν υποφέρει από τα χέρια ολοκληρωτικών καθεστώτων όπως οι συμπατριώτες μας Πόντιοι. Εάν όμως σε αυτήν την πατρίδα δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε ούτε σε κάτι στοιχειώδες όπως αυτό, είναι προτιμότερο στο μάθημα της ιστορίας ο γονιός είτε να έχει το δικαίωμα να ζητά εξαίρεση για το τέκνο του είτε να διαθέτει το δικαίωμα της προσφυγής στο«home schooling». Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να ανέχεται να παραχαράσσεται η ιστορία σε βαθμό που να προσβάλλεται η προσωπικότητά του.

*Ο Ραφαήλ Α. Καλυβιώτης είναι Πολιτικός Επιστήμων

Δημοσιεύτηκε στην Εστία 06.11.2015

πηγή

Πώς να κάνετε το παιδί ξεφτέρι στην ανάγνωση

Αφού τα παιδιά πάρουν κάποιες βασικές γνώσεις, μπορείτε με κάποιους απλούς και εύκολους τρόπους να ενισχύσετε την...
προσπάθειά τους και να τα βοηθήσετε να εξοικειωθούν με την ανάγνωση.

Δείτε κάποιες εύκολες συμβουλές που μπορείτε να εντάξετε στο καθημερινό σας πρόγραμμα.

1. Θεσπίστε μία ρουτίνα

Πηγή : Τρομακτικό

 Βάλτε ένα πρόγραμμα που θα το ακολουθείτε καθημερινά, και αφιερώστε ένα τέταρτο στο οποίο θα διαβάζετε μαζί με το παιδί σας. Προτιμήστε κάποια ώρα μέσα στην ημέρα που το παιδί θα είναι παραγωγικό και ξεκούραστο. Είναι πολύ σημαντικό να επιμείνετε στο σωστό, συγκεκριμένο χρόνο μελέτης, γιατί διαφορετικά θα αντιμετωπίσετε αργά ή γρήγορα το φαινόμενο του «έχω κι αυτό γι' αύριο» την τελευταία στιγμή, που θα γεμίσει μεγάλους και παιδί με άγχος.

2. Προτιμήστε ευχάριστα παραμύθια ή αγαπημένα του βιβλία

Κάντε την εξάσκηση, παιχνίδι. Καλό είναι τα βιβλία που θα διαβάζετε να ξέρετε ήδη ότι του αρέσουν, για να μην βλέπει την όλη διαδικασία σαν ένα «δεύτερο σχολείο», και αποφεύγοντας έτσι να την αντιμετωπίσει σαν αγγαρεία. Προτιμήστε παραμύθια και βιβλία με πολλές εικόνες. Μπορείτε, μάλιστα, να το αφήσετε να επιλέξει εκείνο ποιο βιβλίο θέλει να διαβάσετε, κάνοντας την ανάγνωση πιο ευχάριστη και ενδιαφέρουσα.

Μία καλή ιδέα είναι να επισκεφθείτε την κοντινή σας Δημοτική Δανειστική Βιβλιοθήκη και να του δώσετε την πρωτοβουλία να επιλέξει μέσα από μία μεγάλη ποικιλία τίτλων.

3. Γεμίστε το δωμάτιό του με βιβλία


Πριν ακόμη το παιδί σας μάθει να διαβάζει, μπορείτε να τοποθετήσετε στο δωμάτιό του μία μικρή βιβλιοθήκη που θα γεμίσετε με παραμύθια και βιβλία. Μεγαλώνοντας το παιδί θα αρχίσει να τα ξεφυλλίζει και να τα χαζεύει. Ακόμα και αυτή η οπτική επαφή με τις λέξεις μπορεί να το βοηθήσει να εξοικειωθεί σιγά-σιγά με την ανάγνωση.

4. Αφήστε το παιδί να διαβάσει μόνο του

Καλό θα είναι να αφήνετε το παιδί να διαβάζει μόνο του δυνατά. Είναι πολύ σημαντικό να διαβάζει και να ακούει τη φωνή του. Σε περίπτωση που δυσκολευτεί, μην βιαστείτε να το διακόψετε ή να διαβάσετε εσείς τη λέξη που του φαίνεται πιο σύνθετη. Μάλιστα, μπορείτε να υπογραμμίζετε με χρωματιστούς μαρκαδόρους τις λέξεις που το δυσκολεύουν και να τις επαναλαμβάνετε στο τέλος.

5. Συνεργαστείτε με τον/την εκπαιδευτικό

Ένας καλός δάσκαλος μπορεί να καταστήσει εντελώς περιττή τη δική σας βοήθεια. Επισκεφτείτε τον εκπαιδευτικό και μιλήστε μαζί του για τις ελλείψεις, τα προτερήματα και τον... σχολικό χαρακτήρα του παιδιού. Εκείνος μπορεί να σας υποδείξει τον σωστό τρόπο βοήθειας, να σας δείξει κόλπα και tips ή να σας αποτρέψει από το να εμπλακείτε, αν το θεωρεί απαραίτητο. Η συνεργασία γονιών-δασκάλων είναι εγγύηση για μια επιτυχημένη σχολική πορεία.

6. Επιμορφωτικά Παιχνίδια

Επειδή η διαδικασία της ανάγνωσης μπορεί να κουράσει το παιδί, καλό θα είναι να εμπλουτίσετε το καθημερινό του πρόγραμμα με κάποια επιμορφωτικά παιχνίδια. Μπορείτε να επιλέξετε κάποια επιτραπέζια εκπαιδευτικά παιχνίδια, που θα κάνουν πιο ευχάριστη τη διαδικασία της ανάγνωσης ή, ακόμα καλύτερα, μπορείτε να προτιμήσετε αντίστοιχα παιχνίδια στον υπολογιστή. Ενδεικτικά, κάποια sites που θα σας βοηθήσουν, είναι τα εξής: mikrapaidia.gr, jele.gr και paidika.gr

7. Επιλέξτε έναν ευχάριστο για το παιδί σας χώρο

Δεν είναι ανάγκη να διαβάζετε στο γραφείο ή το τραπέζι. Προτιμήστε ένα μέρος ή έναν χώρο στον οποίο το παιδί αισθάνεται άνετα. Αν, για παράδειγμα, θέλει να διαβάζετε στο κρεβάτι, μείνετε εκεί! Αν πάλι προτιμάει τον άνετο καναπέ στο σαλόνι, μπορείτε να κάνετε εκεί την εξάσκησή σας! Έχει μεγάλη σημασία το παιδί να συνδέσει την ανάγνωση με κάτι ευχάριστο και οικείο.

Ωστόσο, αν πρόκειται να το βοηθήσετε με την ανάγνωση που έχει αναθέσει η δασκάλα για την επόμενη μέρα, είναι πολύ σημαντικό να κάνετε τη σχολική «δουλειά» στο γραφείο του, ούτως ώστε το παιδί να μάθει από μικρό, ότι η μελέτη για το σχολείο γίνεται συγκεντρωμένα και σε καθορισμένο χώρο-ειδικό γι' αυτήν.

8. Χρησιμοποιείστε ένα ειδικό βιβλίο

Για να έχετε και εσείς μία μικρή βοήθεια, μπορείτε να προμηθευτείτε κάποιο από τα ειδικά επιμορφωτικά βιβλία με ασκήσεις και εικόνες, που θα λύνετε μαζί με το παιδί.


9. Ενθαρρύνετε συχνά το παιδί

Είναι πολύ σημαντικό να επιβραβεύετε το παιδί σας! Αυτόματα, αισθάνεται πολύ καλύτερα με τον εαυτό του, γιατί πέτυχε κάτι σημαντικό, και βρίσκει το θάρρος να συνεχίσει. Αντίθετα, αν του κάνετε παρατηρήσεις, είναι πολύ πιθανό να αποθαρρυνθεί, και να σταματήσει να προσπαθεί. Μην ξεχνάτε, λοιπόν, να του λέτε «μπράβο» κάθε φορά! Μπορείτε επίσης να αγοράσετε πολύχρωμα αυτοκόλλητα και να του χαρίζετε ένα κάθε φορά που τελειώνετε την εξάσκησή σας στην ανάγνωση -ειδικά τα κορίτσια, λατρεύουν τα πρωτότυπα, χρωματιστά αυτοκολλητάκια.

10. Δύσκολες λέξεις και φθόγγοι

Το «η» είναι το «η του ήλιου», το οι είναι το «οι του οικοδόμου» και το «αι» είναι το «αι του παιδιού». Για κάθε φθόγγο ή δίφθογγο που το δυσκολεύει, βρείτε μια απλή λέξη στην οποία περιέχεται και χρησιμοποιήστε αυτήν ως παράδειγμα. Τα παραδείγματα λειτουργούν αποτελεσματικά στην εκπαιδευτική διαδικασία όταν είναι συγκεκριμένα και συνεχώς, λίγο-πολύ, τα ίδια. Γι' αυτό φροντίστε να τα επαναλαμβάνετε και να μην τα αλλάζετε.

Όταν το παιδί δυσκολεύεται με κάποια λέξη, δώστε του χρόνο να τη διαβάσει μόνο του, εξηγήστε του με απλά λόγια τη σημαίνει και στη συνέχεια, φτιάξτε μαζί προτάσεις που την περιλαμβάνουν. Προσπαθήστε να κάνετε προτάσεις αστείες ή βγαλμένες από την καθημερινότητά του για να γίνει η διαδικασία ενδιαφέρουσα και διασκεδαστική.

Σε περίπτωση που καταλάβετε ότι το παιδί σας αντιμετωπίζει κάποια μαθησιακή δυσκολία ή κάποιο πρόβλημα που δεν είστε σε θέση να διαχειριστείτε, καλό θα είναι να συμβουλευτείτε κάποιον ειδικό. Αν, λοιπόν, υποπέσει κάτι τέτοιο στην αντίληψή σας, μην το αμελήσετε και ζητήστε αμέσως τη βοήθεια ειδικού, για να αντιμετωπίσετε το θέμα στη ρίζα του όσο ακόμα το παιδί είναι μικρό.

Διαφορετικά, μεγαλώνοντας, είναι πολύ πιθανό το πρόβλημα να επιδεινωθεί.
πηγή 

Απόσπασμα από ομιλία του π. Γ. Δ. Μεταλληνού, κοσμήτορα της Θεολ. σχολής του Πανεπ. Αθηνών, στην Εκκλησία του Αγ. Αντύπα, στο Γουδί, στις 09-02-06

Ερώτηση: Ποια είναι η θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας σχετικά με την παραχώρηση ορθοδόξων ναών για τέλεση λατρευτικών πράξεων σε ετεροδόξους; Κι αν επιχειρείται κάτι τέτοιο ποια πρέπει να είναι η θέση του λαού;

Απάντηση: Εάν δεν γίνεται, αυτό, με προδοτική διάθεση και γίνεται απλώς για να εξυπηρετηθούν. Π.χ.: οι Αρμένιοι δεν είναι Ορθόδοξοι. Είναι αιρετικοί. Είδατε να καβγαδίζουμε ποτέ με τους Αρμενίους, εδώ στην Ελλάδα; Όχι, γιατί είναι αδερφοί μας. Ανθρωπάκια το Θεού είναι κι αυτοί και δεν δημιουργήθηκε πρόβλημα. Δεν θέλουνε να καταλύσουνε την Ορθοδοξία. Οι Εβραίοι, όμως, οι αιρετικοί, οι παπικοί, οι προτεστάντες, θέλουν να χτυπήσουν την Ορθοδοξία. Εάν εγώ, ο δεσπότης, πω στους παπικούς να πάρουν τον ναό, για να δείξω ότι είμαστε όλοι το ίδιο κ.τ.λ., τότε βλασφημώ τη πίστη μου. Εάν όμως, ο άλλος ο άνθρωπος, θέλει κι αυτός να μπει κάπου δεν θα του δώσω την εκκλησία! Θα του δώσω έναν άλλον χώρο, μιαν αίθουσα της εκκλησίας και να κάνουν τη λατρεία τους μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο. Διότι δεν υπάρχει περίπτωση, αυτός ο άνθρωπος, να εκμεταλλεύεται την αγάπη που θα του δείξω.

Πρόσφατα ήμουν στη Στουτγκάρδη... Βέβαια πάω συχνά στην Γερμανία, αρχικά την εγκατέλειψα το ’75, όπου τελείωσε ο πρώτος κύκλος επαφής μου με τη Γερμανία Από τότε, λοιπόν, μέχρι σήμερα απέκτησαν (οι ορθόδοξοι) χώρους. Τότε εγώ δεν είχα χώρους. Πού θα λειτουργούσα; Κάτω από μια γέφυρα, με 16 βαθμούς υπό το μηδέν; Πήγαινα λοιπόν, κυρίως σε προτεστάντες (πήγαινα σ’ αυτούς γιατί είναι ρεμπέτ ασκέρ, είναι ακίνδυνοι δηλαδή, ενώ οι παπικοί που είναι ογκόλιθος είναι πραγματικά επικίνδυνοι) και τους έλεγα: «Έχετε καμιά αίθουσα γυμναστηρίου;». Μας δίναν κάποια αίθουσα κι εμείς πηγαίναμε μέσα. Κι αν ποτέ πήρα κάποια εκκλησία δεν λειτουργούσα ποτέ στην Αγία Τράπεζα. Είχα ένα τραπέζι, έβαζα το αντιμήνσιον (είναι φορητή η Αγία Τράπεζα) και επάνω εκεί λειτουργούσα. Διότι έχουμε ανάγκη. Αυτοί τι μου λέγανε βέβαια; «Ελάτε την προσεχή εβδομάδα να συλλειτουργήσουμε». Τους έλεγα, εγώ, ότι δεν έχουμε συλλειτουργίες. Τότε, λέγανε, «να συμπροσευχηθούμε». «Θα έλθει η ένωση και θα συμπροσευχηθούμε», έλεγα. Και τότε μας έλεγαν ότι «η αίθουσα μας χρειάζεται» ή «ο ναός μας χρειάζεται». Εγώ, τα έζησα όλα αυτά!

Το ίδιο είχε γίνει στη σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας το 1438. Έλεγε ο πάπας στους δικούς μας «Ξέρετε, ζητούσαμε ναό για να λειτουργήσουμε». Και τότε ο Μάρκος ο Ευγενικός ζητούσε ναό, να βάλει ένα τραπέζι για να λειτουργήσει. Το χώρο ζητούσε. Και ξέρετε, αν το δούμε ορθόδοξα, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία μέσα σε παπικό ναό να κηρύττεις κατά του παπισμού! Μη το πάτε φανατικά. Πας τόπος είναι αγιασμένος! Άμα βάλεις το αντιμήνσιον που είναι Αγία Τράπεζα, γίνεται του Χριστού.

Προσέξτε όμως: οι παπικοί τους λέγανε «Οι μεγάλες εκκλησίες είναι πολύ μεγάλες και δεν σας κάνουν. Οι μικρές εκκλησίες είναι πολύ στενές και δεν σας κάνουν. Δεν μπορούμε, λοιπόν, να σας δώσουμε ναό». Έτσι τους λέγανε. Τα ζήσαμε κι εμείς στη Δύση.

Όταν εδώ όμως, ένας Δεσπότης μας (σ.σ. ἐννοεῖ τὸν Καλαβρύτων Ἀμβρόσιο) που γνωρίζετε, που λέει ότι δεν είναι αίρεση και είναι σχίσμα ο Παπισμός, από ’κει φαίνεται ότι είναι αιρετικός αυτός ο Δεσπότης. Δεν ξέρει τι του γίνεται, ή μάλλον, ξέρει και τα καταπατεί. Κι ο Θεός να τον συγχωρήσει και να τον φωτίσει! Όταν ο Δεσπότης θέλει να δώσει τον ναό για να φανεί ότι είμαστε μία εκκλησία, τότε είναι του διαβόλου, βέβαια.

Αλλά όταν ο άλλος το έχει ανάγκη και σου το ζητάει ειλικρινά να του δώσεις ένα χώρο; Πρώτα απ’ όλα δεν είναι σατανιστική ομάδα για να πω ότι είναι σατανισμός για να μη το δώσω σε σατανιστές. Αλλά αν είναι ένας, όπως οι Αρμένιοι που δεν έχουν που να πάνε και ζητήσουν να λειτουργήσουν εδώ, θα τους πω «Εδώ μπορείτε να λειτουργήσετε αλλά όχι στην Αγία Τράπεζα». Και η Χάρις του Θεού να τους φωτίσει. Αλλά εκείνο γίνεται με σκοπιμότητα! Άλλο η σκοπιμότητα και άλλο η ανάγκη και η εξυπηρέτηση των ανθρώπων. Και μη πάμε σε φανατισμούς, είτε προς τη μία πλευρά είτε προς την άλλη.

Μετά θάνατον εμφάνιση του Αγίου Νεκταριού σε άπιστο

 

Όταν ακόμη ζούσε ο Άγιος Νεκτάριος έλεγε
σε έναν Χωροφύλακα άπιστο, να πιστέψει..

Ότι υπάρχει δηλαδή Θεός, να μετανοήσει, να εξομολογηθεί, να εκκλησιάζεται, να κοινωνεί. Ο Χωροφύλακας όμως, δεν επίστευε σε τίποτα.

Ήλθε μιά εποχή, που ο Χωροφύλακας μετετέθη επί 12 χρόνια, από την Αίγινα στη Μακεδονία. Μετά όμως ξαναγύρισε στην Αίγινα.

Μιά μέρα στην παραλία της Αίγινας, συνάντησε τον Άγιο Νεκτάριο, ο οποίος του επανέλαβε τα ίδια περί πίστεως λόγια. Στην συνέχεια ο Χωροφύλακας, πήγε στο καφενείο και βρήκε τους παλαιούς του φίλους και συν τοις άλλοις τους είπε:

- "Εντύπωση μεγάλη μου κάνει, πως αυτός ο Ηγούμενος της Αγίας Τριάδος
Νεκτάριος, ζει ακόμη"...

- "Ποιός Ηγούμενος;" τον ρωτούν.

- "Ο Ηγούμενος της Αγίας Τριάδος".

- "Μα ο Ηγούμενος της Αγίας Τριάδος, έχει πεθάνει τρία χρόνια τώρα".

- "Πώς είπατε, έχει πεθάνει τρία χρόνια; 

Μα εγώ τώρα τον συνάντησα στο δρόμο και τα είπαμε!"...

 
Ιερά συγκινήσις κατέλαβε τους πάντες, όπως και τον Χωροφύλακα όταν διαπίστωσε ότι ο Άγιος Νεκτάριος παρουσιάσθηκε για να τον συνετίσει... και τρέμοντας πήγε στο Μοναστήρι του Αγίου, και προσεκύνησε μετανοημένος, τον Χριστό και τον Άγιο Νεκτάριο.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Σχόλιο Π. Κοινωνίας:

 
Ο Άγιος εκοιμήθη το 1920. Το άνωθεν συγκλονιστικό περιστατικό, έλαβε χώρα στην Αίγινα, το 1923. Έδώ βλέπουμε ότι ο άνθρωπος όταν φθάσει σε μέτρα αγιότητος καταργούνται οι περιορισμοί.

Δεν περιορίζεται από τις συμβατικότητες του κόσμου τούτου, δεν υπάρχει γι’ αυτό χώρος, χρόνος, ηλικία, τα γνωστά του κόσμου τούτου. Κατά παραχώρηση Θεού, οι Άγιοι έχουν την δυνατότητα να εμφανίζονται όταν κριθεί ωφέλιμο, πολύ μετά την κοίμησή τους...

Συναντούμε στους βίους πολλών Αγίων, να μεταφέρονται με τη χάρη του Θεού από ένα τόπο στόν  άλλο, ενώ ήταν ακόμη εν ζωή. Η Χάρις του Θεού καταργεί τούς φυσικούς νόμους, τούς ξεπερνά, κάνoντας τις στοχαστικές ''επιστημονικές'' κοινότητες, να αδυνατούν να δώσουν εξήγηση...
πηγή 

Ο Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος του Χάξλεϋ

Ο Βρετανός συγγραφέας Άλντους Χάξλεϋ (Aldous Huxley, 1894-1963), είχε πολλά να πει για τους «Παγκόσμιους Ελεγκτές» και το μέλλον που μας επιφυλάσσουν. Στο ‘προφητικό’ έργο του “Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος”, ο Χάξλεϋ παρουσίασε ένα - θεωρητικώς δυσχερές όσον αφορά τη γένεσή του - μέλλον, στα πλαίσια του οποίου ο πληθυσμός ελέγχεται μέσω όχι του φόβου (όπως στο 1984 του Όργουελ) άλλα μέσω της ηδονής.

Ο Χάξλεϋ (φωτο) προέβλεψε με ακρίβεια τον κόσμο που τώρα, ακριβώς στις ημέρες μας, βλέπουμε να εκκολάπτεται υπό τη στοργική αιγίδα της παγκοσμιοποίησης και -εξυπακούεται- τις ευλογίες του Φιλελευθερισμού (Liberalism). Ο ίδιος ο Χάξλεϋ παραδέχτηκε, κάνοντας την κριτική του δικού του βιβλίου ότι:

«...Καθώς οι "μικροί άνθρωποι" εξαφανίζονται, η οικονομική ισχύς συγκεντρώνεται στα χέρια όλο και λιγότερων. Σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, οι Μεγάλες Επιχειρήσεις, χρησιμοποιώντας την τεχνολογία και λόγω κυρίως της καταστροφής των μικρών επιχειρήσεων, καταλήγουν να ελέγχονται από το Κράτος... Σε μια καπιταλιστική δημοκρατία, όπως οι ΗΠΑ, ελέγχονται από τις ισχυρές ελίτ... Βλέπουμε έτσι ότι η σύγχρονη τεχνολογία οδήγησε στη συγκέντρωση της οικονομικής και πολιτικής ισχύος και στη δημιουργία μιας κοινωνίας που τελικώς ελέγχεται από τις Μεγάλες Επιχειρήσεις και την κυβέρνηση».

Σε αντίθεση με το Κράτος που περιγράφει ο Όργουελ στο περίφημο βιβλίο του «1984», το οποίο βρίσκεται συνεχώς σε κατάσταση πολέμου, κρατώντας έτσι τους πολίτες του σε διαρκή ένταση, ο Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος, σύμφωνα πάντα, με τον Χάξλεϋ:

«Θα είναι ένα παγκόσμιο κράτος όπου ο πόλεμος θα έχει εκλείψει και όπου πρώτος στόχος των ιθυνόντων θα είναι να αποτρέπουν τους υπηκόους τους από το να κάνουν ταραχές. Αυτό θα το καταφέρνουν με... τη νομιμοποίηση μεγάλου βαθμού σεξουαλικής ελευθερίας, η οποία νομιμοποίηση είναι εφικτή λόγω της κατάργησης του θεσμού της οικογένειας και η οποία θα θωρακίζει τους ανθρώπους ενάντια κάθε μορφή καταστροφικής (ή και δημιουργικής) συναισθηματικής έντασης. Στο ‘1984’ η δίψα για ισχύ και η κατάληψη/διατήρηση της εξουσίας επιτυγχάνονται μέσω της πρόκλησης πόνου [στους άλλους ανθρώπους]. Στον ‘Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο’ όμως η εξουσία καταλαμβάνεται / διατηρείται με την πρόκληση [και ικανοποίηση] ηδονής…

Εάν λοιπόν το πρώτο μισό του 20ού αιώνα υπήρξε η εποχή Τεχνικής/Τεχνολογικής Μηχανικής, το δεύτερο μισό θα είναι κατά πάσα πιθανότητα, η εποχή της Κοινωνικής Μηχανικής, ενώ ο 21ος αιώνας... θα είναι η περίοδος των Παγκόσμιων Ελεγκτών, δηλαδή των κλειστών, επιστημονικού χαρακτήρα ελίτ, οι οποίες θα έχουνε πια τη μορφή κάστας...

Στο έργο του Χάξλεϋ ένα ναρκωτικό που λέγεται soma (πιθανώς από την ελληνική λέξη «σώμα») συντηρεί τα κοινωνικά αντανακλαστικά. Για τον Χάξλεϋ, κατά συνέπεια, η χρήση ναρκωτικών δεν αποτελεί «προσωπικό βίτσιο» αλλά «πολιτικό θεσμό»:

«...Το πιο πολύτιμο από τα απαραβίαστα δικαιώματα υπηκόων [δηλαδή η χρήση της ναρκωτικής ουσίας] θα συγχρόνως ένα από τα πιο ισχυρά εργαλεία κυριαρχίας που έχει στη διάθεσής τους οι ιθύνοντες. Η συστηματική νάρκωση των ατόμων προς όφελος του Κράτους... αποτελεί κύριο στήριγμα της πολιτικής των Παγκόσμιων Ελεγκτών.

Ο Χάξλεϋ ονόμαζε το soma «όπιο του λαού». Και αυτό, επειδή είναι η ουσία που θα τους κρατάει διαρκώς χαρούμενους και σε κατάσταση υπακοής. Κατά τον Χάξλεϋ το διαβόητο LSD είναι πολύ κοντά στο ενλόγω soma.

Από το πρόσφατο χασισοφεστιβάλ στην πλατεία Συντάγματος - με την προβολή από τα media και την υποστήρξη της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ

Όσον αφορά, τώρα, την αύξηση πληθυσμού, ο Χάξλεϋ και πάλι έχει έτοιμη τη λύση. Η όλη λειτουργία της οικογένειας και της μητρότητας αντικαθίστανται από μωρά του σωλήνα, από το απελευθερωμένο σεξ, το οποίο δεν έχει πια ως σκοπό την αναπαραγωγή, και από όργια με δυνατή συνθετική μουσική. Οι ομοιότητες με τη σύγχρονη μουσική και τη μαζική υστερία στις ροκ 'συναυλίες' είναι ανησυχητικές. Οι αταβιστικοί ρυθμοί αυτής της μουσικής έχουν στόχο να απαλείψουν κάθε αίσθηση ατομικότητας καθώς και εθνικής ταυτότητας και να δημιουργήσουν στη θέση τους μια αδιαφοροποίητη μάζα. Για τους ανθρώπους, επιπλέον, του Θαυμαστού, Καινούργιου Κόσμου η Ιστορία είναι «μπούρδες»: Δεν υπάρχει παρελθόν αλλά μόνο το άμεσο παρόν, δηλαδή το «τώρα». Ευχερώς αντιλαμβάνεται, λοιπόν, κανείς ότι, στην πραγματικότητα, οι επαναστάσεις των χίππυς και γενικώς της Αριστερός δεν είναι παρά στηρίγματα της εξουσίας.

Η παγκοσμιοποίηση επιδιώκει λοιπόν την καταστροφή των εθνικών πολιτισμών και την αντικατάστασή τους από μια παγκόσμια καταναλωτική κουλτούρα, μια αγοραία (=πορνική) θρησκεία της ηδονής και την υποταγή στο Κράτος. Έτσι, η οικογένεια καταλήγει να δυσφημείται συστηματικώς, ενώ ο φεμινισμός και η «ψυχεδελική επανάσταση» προωθούν υπογείως τις νέες «αξίες», οι οποίες περιγράφονται στο βιβλίο του Χάξλεϋ.

Και το έργο του Όργουελ όμως, μπορεί να θεωρηθεί προφητικό. Στο ‘1984’ επισημαίνονται οξυδερκείς παρατηρήσεις για την διαλεκτική και τη χρησιμοποίησή της στη χειραγώγηση των ανθρώπων. Αναφερόμαστε φυσικά στο οργουελιανό doublethink [=διπλή σκέψη] που χρησιμοποιούνταν για τον πνευματικό έλεγχο των μαζών στο κολλεκτιβιστικό κράτος που περιγράφει ο Όργουελ:

«Να γνωρίζεις και να μη γνωρίζεις, να έχεις συνείδηση της πλήρους αλήθειας ενώ λες προσεκτικά κατασκευασμένα ψεύδη, να έχεις συγχρόνως δύο αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις, γνωρίζοντας ότι είναι αντιφατικό να πιστεύεις και στις δύο, να χρησιμοποιείς τη λογική εναντίον της λογικής, να αποκηρύσσεις [από μέσα σου] την ηθική, ακριβώς όταν την επικαλείσαι, να γνωρίζεις ότι η δημοκρατία είναι ανέφικτη και [ταυτόχρονα]να ισχυρίζεσαι ότι το κόμμα είναι ο φύλακας της δημοκρατίας, να ξεχνάς ό,τι είναι απαραίτητο να ξεχάσεις, αλλά να το επαναφέρεις στη μνήμη τη στιγμή που πρέπει και μετά να το ξεχνάς και πάλι... Εν ολίγοις, ακόμα και για να κατανοήσεις τον όρο doublethink είναι απαραίτητο να χρησιμοποιήσεις ακριβώς αυτό το doublethink».

KO: Το παραπάνω είναι απόσπασμα από το βιβλίο «Επανάσταση από τα Πάνω», του Δρ Kerry Bolton (Ελεύθερος Κόσμος, 2013). Συνοπτική απόδοση στα ελληνικά από τον Δημήτρη Μιχαλόπουλο του πρωτότυπου “Revolution from Above” (Λονδίνο: Arktos, 2011).  

Στο “Revolution from Above”, ο Μπόλτον αποδεικνύει ότι η υποτιθέμενη αντιπαλότητα μεταξύ μαρξιστικών κινήσεων και καπιταλισμού ήταν πάντα μια ψευδαίσθηση. Ο μαρξισμός, ο κομμουνισμός και ο φιλελευθερισμός έχουν γίνει και εξακολουθούν να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τις δυνάμεις του διεθνούς καπιταλισμού για την περαιτέρω παγκόσμια ατζέντα τους, παρά τις επιφανειακές διαφωνίες τους. Ο Μπόλτον αποκαλύπτει, επίσης, ότι οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις όντως συνεργάστηκαν στενά με τα κομμουνιστικά καθεστώτα, ενώ αναφέρεται και σε θέματα σχετικά με την Νέα Αριστερά, τον εκφυλισμό των δυτικών κοινωνιών μέσω της σεξουαλικής επανάστασης, της ψυχεδελικής επανάστασης και της προώθησης της χρήσης των ναρκωτικών.

Ο Kerry Raymond Bolton (γεννημένος το 1956) είναι Νεοζηλανδός συγγραφέας και πολιτικός ακτιβιστής. Έχει γράψει πολυάριθμα δημοσιεύματα που επικεντρώνονται γύρω από την κοινωνική πίστωση, την πολιτική, την εθνικότητα, τη μεταφυσική, τη θρησκεία, και τον αποκρυφισμό, ιδιαίτερα τον Τεκτονισμό, τον Χριστιανισμό και την Καθολική κοινωνική διδασκαλία, μεταξύ άλλων θεμάτων. Είναι κάτοχος δύο διδακτορικών, ένα στη Θεολογία και ένα στην Ιστορική Θεολογία. Πάντως πίσω στο 1992 είχε ιδρύσει το λεγόμενο ‘Τάγμα του Μονοπατιού του Αριστερού Χεριού’ (OLHP), μια αποκρυφιστική εσωτεριστική ομάδα μελέτης γύρω από τις ιδέες του Νίτσε, του Jung και του Spengler. Όπως δηλώνει ο ίδιος, ήταν μια εποχή που είχε απορρίψει τον Χριστιανισμό (ως «θρησκεία σκλάβων») και ήταν «ενοχλημένος από την αποτυχία του χριστιανικού συντηρητικού κινήματος. Για λόγους που είναι πλέον ασαφείς, νόμιζα ότι κάτι θα μπορούσε να γίνει από το λεγόμενο OLHP. Οι κριτικές κατά του Χριστιανισμού και της Αγίας Γραφής είχαν έναν επιφανειακό χαρακτήρα». Άρχισε να αμφισβητεί τα αντι-χριστιανικά, νιτσεϊκά δόγματα όταν είδε να αυξάνονται οι επιθέσεις κατά της εκκλησίας μέσα από τα media. Ο Μπόλτον δεν ακολουθεί καμία εκκλησία, αλλά θεωρεί την παραδοσιακή Καθολική κοινωνική θεωρία να είναι σε συμφωνία με τις απόψεις του για την μεταρρύθμιση του τραπεζικού τομέα και την αντίθεση στην  τοκογλυφία, και έχει γράψει μια σειρά από φυλλάδια σχετικά με το θέμα. Ο Bolton έχει γίνει στόχος επιθέσεων από τους liberals στην πατρίδα του, για τις «συντηρητικές», έως και «ακροδεξιές» θέσεις του, ενώ λόγω του παρελθόντος, κάποιοι συνεχίζουν να τον ονομάζουν «νεοναζί σατανιστή».

πηγή

Δήμος Σερβίων-Βελβεντού: Ενας πανέμορφος τόπος που αξίζει να επισκεφτείτε

Η απαράμιλλη ομορφιά του τοπίου με μοναδικά μορφολογικά και γεωλογικά φαινόμενα, τα μνημεία, αλλά και η ζεστή φιλοξενία των κατοίκων είναι πόλος έλξης για χιλιάδες επισκέπτες σε ετήσια βάση

Ο Δήμος Σερβίων – Βελβεντού βρίσκεται στις βορειοδυτικές απολήξεις των Πιερίων Όρεων και εκτείνεται στο νοτιοανατολικό τμήμα της Περιφερειακής Ενότητας Κοζάνης. Αποτελείται από τις Δημοτικές Ενότητες Σερβίων, Βελβεντού, Καμβουνίων και Λιβαδερού. Έδρα του Δήμου είναι τα Σέρβια, σε απόσταση 150 χιλιομέτρων από τη Θεσσαλονίκη και 100 χιλιομέτρων από τη Λάρισα. Η έκταση του νέου Δήμου είναι 732,2 τετρ. χλμ. και ο πληθυσμός του 14.830 κάτοικοι σύμφωνα με την τελευταία απογραφή.





Τον Δήμο Σερβίων – Βελβεντού διασχίζει ο ποταμός Αλιάκμονας, πάνω στον ρου του οποίου έχουν σχηματιστεί δυο τεχνητές λίμνες, Πολυφύτου (1973) και Ιλαρίωνος (2012). Η απαράμιλλη ομορφιά του τοπίου με μοναδικά μορφολογικά και γεωλογικά φαινόμενα, τα ενδιαφέροντα μνημεία, η αξιόλογη πολιτιστική κίνηση, η ζεστή φιλοξενία των κατοίκων και τα υψηλής ποιότητας τοπικά προϊόντα είναι πόλος έλξης για χιλιάδες επισκέπτες σε ετήσια βάση.



Η ιστορία του τόπου είναι εξαιρετικά πλούσια. Από την έως τώρα έρευνα, ιδιαίτερα κατά μήκος του Αλιάκμονα, έχει έρθει στο φως μεγάλος αριθμός αρχαιολογικών χώρων, οι οποίοι μαρτυρούν την ανάπτυξη ενός αρχαιότατου και διαχρονικού πολιτισμού. Χρονολογικά τα ευρήματα της περιοχής ανήκουν σε όλες τις περιόδους των προϊστορικών και ιστορικών χρόνων, με αρχή της κατοίκησης την αρχαιότερη Νεολιθική και συνέχεια κατά την Ύστερη Εποχή του Χαλκού, την Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου, τη Γεωμετρική εποχή, την ελληνιστική, ρωμαϊκή και βυζαντινή περίοδο. Ιδιαίτερα Επί Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η περιοχή ήταν ιδιαίτερα ανεπτυγμένη, με κέντρο τη Βυζαντινή Καστροπολιτεία στα Σέρβια.



Η στρατηγική θέση της Καστροπολιτείας, την καθιέρωσε ως διοικητικό, κοινωνικό και πνευματικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής στα έτη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ακόμη όμως και κατά την οθωμανική περίοδο, η περιοχή συνέχισε να είναι διοικητικό, κοινωνικό και πολιτιστικό κέντρο, έδρα της επισκοπής και της περιφέρειας (σαντζάκιο) που περιελάμβανε τις περιοχές Σερβίων, Ελασσόνας, Κοζάνης, Πτολεμαΐδας, Σιάτιστας, Γρεβενών, Κατερίνης, και Δεσκάτης. Κληρονομιά της εποχής είναι το πλήθος Βυζαντινών μνημείων τα οποία μπορείτε να επισκεφθείτε σε όλη την έκταση του Δήμου και τις κατά τόπους Αρχαιολογικές Συλλογές.



Ο Δήμος Σερβίων – Βελβεντού, σήμερα, χαρακτηρίζεται από έντονη αγροτική και κτηνοτροφική δραστηριότητα η οποία ενισχύεται από τους τοπικούς συνεταιρισμούς. Οι ήπιες κλιματικές συνθήκες οι οποίες έχουν διαμορφωθεί λόγω των λιμνών, σε συνδυασμό με τα γόνιμα εδάφη ευνοούν τις αγροτικές καλλιέργειες αλλά και την κτηνοτροφία δίνοντας προϊόντα άριστης ποιότητας και γεύσης.



Στην περιοχή καλλιεργούνται σιτηρά, αραβόσιτος, ελιές, πατάτες, κηπευτικά, οπωροφόρα δέντρα, κυρίως ροδάκινα, μήλα, δαμάσκηνα και κεράσια όπως επίσης και αμπέλια. Τα προϊόντα τους, τα οποία προέρχονται σε μεγάλο βαθμό από ολοκληρωμένες ή από βιολογικές καλλιέργειες, είναι εξαιρετικής ποιότητας και όσο πιο αυθεντικά μπορούν να παραχθούν. Μπορείτε να τα δοκιμάσετε σε όλους τους κατά τόπους οικισμούς. Επιπλέον, στις ορεινές περιοχές όπου η κτηνοτροφία είναι η κύρια απασχόληση, οι σύγχρονες μέθοδοι εκτροφής σε συνδυασμό με τις παραδοσιακές συνταγές, παράγουν εξαιρετικής ποιότητας κτηνοτροφικά προϊόντα (κρέας και γαλακτοκομικά).














πηγή
Περισσότερες πληροφορίες για τον επισκέπτη στην Διαδικτυακή Τουριστική Πύλη του Δήμου Σερβίων – Βελβεντού visit-msv.gr

Ο Άγιος Νεκτάριος και το Άγιον Όρος

 Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου

Τα περί του θαυματουργού και μεγάλου αγίου Νεκταρίου επισκόπου Πενταπόλεως και τα ιστορικά στοιχεία περί του Αγίου Όρους είναι νομίζω αρκετά γνωστά. Έτσι Θα εισέλθω αμέσως στο θέμα μου, αφού σταθμεύσω για λίγο σε ορισμένα βιογραφικά στοιχεία του αγίου που έχουν σχέση με το θέμα μας.

Γεννήθηκε στη μοναχοτρόφο Σηλυβρία της Α. Θράκης το 1846. Μετά από σπουδές κι εργασίες το 1876 εκάρη μοναχός στη Νέα Μονή της Χίου[1]. Προ και μετά της κουράς του, παντού και πάντοτε ζούσε ως ένας απλός, ησύχιος και ταπεινός μοναχός. Στη Σηλυβρία, στην Κωνσταντινούπολη, στην Αθήνα, ως σπουδαστής, στην Αλεξάνδρεια, ως επίσκοπος, στην Εύβοια, τη Φθιώτιδα και τη Φωκίδα ως ιεροκήρυκας, στην Αθήνα ως σχολάρχης, στην Αίγινα ως κτίτορας μονής[2]. Την αγάπη του προς τον μοναχισμό φανερώνει και στα πολλά του έργα[3].

Ο μακαριστός Γέροντας της Πάτμου Αμφιλόχιος Μακρής[4], ο παρ’ ολίγον Αγιορείτης[5] και μαθητής του αγίου Νεκταρίου[6], γράφει περί αυτού: «Ένας μόνον διακαής πόθος εφλόγιζε την ψυχήν του: να ίδη τον μοναχικόν βίον εξαπλούμενον εις όλον το ταλαιπωρημένον έθνος ημών, σύμφωνα με το πνεύμα των Πατέρων μας, διά να δύναται η Εκκλησία της Πατρίδος να εξευρίσκη στρατιώτας αφοσιωμένους εις αυτήν και να αντλή την δύναμιν και το κύρος της από τα προπύργια του Χριστιανισμού, τα μοναστήρια»[7].

Ο μακαριστός Γέροντας της Πάρου Φιλόθεος Ζερβάκος[8], ο επίσης παρ’ ολίγον Αγιορείτης και πνευματικό τέκνο του αγίου Νεκταρίου, έτσι περιγράφει την αναχώρησή του για το Άγιον Όρος με τον Νικόλαο Μητρόπουλο, μετέπειτα μοναχό Νείλο Σιμωνοπετρίτη[9]: «Πριν αναχωρήσωμεν με τον αδελφόν Νικόλαον Μητρόπουλον εξομολογηθέντες αμφότεροι εις τον Άγιον Πενταπόλεως Νεκτάριον και λαβόντες την ευχήν και ευλογίαν του ετελέσαμεν ολονύκτιον αγρυπνίαν εις το εκκλησίδιον του Προφήτου Ελισσαίου την 8ην Μαΐου εορτήν του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου και μετέσχομεν των Αχράντων Μυστηρίων την πρωίαν. Την μεσημβρίαν μας παρέθηκε τράπεζαν εις τον οίκον του ο φιλόξενος και φιλομόναχος κ. Νικ. Μπούκης, όπου είχομεν ομοτράπεζον και τον Αλέξ. Παπαδιαμάντην. Μετά το φαγητόν ανεπαύθημεν, το δε απόγευμα της ιδίας ημέρας μας επεσκέφθησαν οι πνευματικοί φίλοι Αλ. Μωραϊτίδης… μετά των οποίων εις πάσας τας αγρυπνίας συνευφραινόμεθα πνευματικώς αγρυπνούντες, προσευχόμενοι, άδοντες και ψάλλοντες τω Κυρίω. Ούτοι οι ευλαβείς και καλοί φίλοι μας συνώδευσαν μέχρι του Ατμοπλοίου, όπου και αποχαιρέτισαν ημάς συγκεκινημένοι, δακρυρροούντες και αγαλλόμενοι τη καρδία[10]… εξ ων τινές διέπρεψαν επ’ αρετή, φιλομαθεία και οσιότητι βίου…»[11].

Σύγχρονος Αγιορείτης Γέροντας γράφει για τον άγιο: «Ο Ιερός ημών τόπος ως κιβωτός της παραδόσεως και καρδία της Ορθοδοξίας τον είλκυεν ως μαγνήτης διό και ηθέλησε να έλθη δια να μονάση μονίμως, ότε εδοκιμάσθη ως χρυσός εν χωνευτηρίω και εδιώχθη αδίκως από την Αλεξάνδρειαν∙  

ο Κύριος όμως τον προώριζε διά την Αίγιναν»[12]. Το θέρος του 1898 επισκέφθηκε για πρώτη και τελευταία φορά το Άγιον Όρος. Τούτο φαίνεται από δύο συστατικές επιστολές του Οικουμενικού Πατριαρχείου προς την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους και αυτής προς τις είκοσι ιερές μονές[13]. Επίσης από δύο αυτόγραφα σημειώματα του αγίου σε «βιβλία εντυπώσεων» επισκεπτών ιερών μονών και ένα στη σκήτη των Καυσοκαλυβίων.

Στη Μεγίστη Λαύρα γράφει: «Ως αγαπητά τα σκηνώματά σου Κύριε των δυνάμεων, επιποθεί και εκλείπει η ψυχή μου εις τας αυλάς του Κυρίου. Σκήνωμα αληθώς του Κυρίου η Ιερά και Σεβάσμιος Μονή της Μεγίστης Λαύρας και εμοί λίαν αγαπητή και λίαν ποθητή. Εκφράσας το φρόνημά μου, εκφράζω και τας ευχαριστίας μου προς τε τους οσιωτάτους Επιτρόπους της Ιεράς Μονής και άπασαν την Ιεράν Σύναξιν διά την φιλοφροσύνην, αδελφικήν αγάπην, και την πρόθυμον περιποίησιν. Και εύχομαι από μέσης καρδίας τη ιερά αδελφότητι την θείαν αντίληψιν και πλούσια τα ελέη παρά του λατρευομένου Θεού

Τη 7 Αυγούστου 1898

† Ο Πενταπόλεως Νεκτάριος»[14].

Στη μονή Ιβήρων γράφει: «Νηστεία και παρθενία πτέρυγες πνευματικαί προς μεταρσίωσιν και τελείωσιν∙ 

 αλλ’ η τε νηστεία και παρθενία καθ’ εαυτάς ούτε καλόν ούτε κακόν, αλλ’ από της τωνμετιέντων προαιρέσεως εκάτερον γίνεται, κατά τον θείον Χρυσόστομον. Προαιρέσεως άρα δεόμεθα αγαθής, νηστείαν ασκούντες και παρθενίαν, όπως αναβώμεν πνευματικά και αχθώμεν εις την Χριστιανικήν τελειότητα. Έτι δε προαίρεσις το ενακινείσθαι προς τελείωσιν.

Εν τη Ιερά και Σεβασμία Μονή των Ιβήρων τη 16η Αυγούστου Έτους Σωτηρίου 1898.

† Ο Πενταπόλεως Νεκτάριος»[15].

Από διάφορες μαρτυρίες που έχουμε ο άγιος επισκέφθηκε κατά το διάστημα της τρίμηνης παραμονής του στο Άγιον Όρος εκτός των παραπάνω μονών τις μονές Διονυσίου, Γρηγορίου, Σίμωνος Πέτρας, τη σκήτη της Αγίας Άννης, των Καυσοκαλυβίων και τα Κατουνάκια[16].     

Για το πλούσιο συγγραφικό του έργο ανέπτυξε αλληλογραφία με τις αγιορείτικες μονές και μερικές του συμπαραστάθηκαν απλόχερα όπως η Βατοπεδίου[17], καθώς φαίνεται σ’ ένδεκα επιστολές του μεταξύ των ετών 1900-1906. Στην τελευταία καταλήγει: «Μεγίστη εμοί αμοιβή η ευχαρίστησις, ότι εργαζόμεθα υπέρ των αδελφών ημών και υπέρ της δόξης του Θεού»[18]. Επίσης στη μονή Χιλανδαρίου το 1903[19] μία επιστολή περί της εκδόσεως της «Ευαγγελικής Ιστορίας» και στη μονή Σίμωνος Πέτρας τρεις μικρές επιστολές, μεταξύ των ετών 1902-1907 περί της εκδόσεως βιβλίων του[20].

Από την αλληλογραφία του αγίου με τον Μαδυτινό Γέροντα Ιωάσαφ τον Αγιαννανίτη[21] της Καλύβης του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, άνδρα ενάρετο, σώζεται μόνο μία επιστολή του 1903[22] , στην οποία ο άγιος μεταξύ άλλων γράφει: «συναίσθησιν έχοντες της ημετέρας αναξιότητος και γυμνότητος, ουδέ τολμώμεν καν να συγκρίνωμεν ημάς προς τον ελάχιστον των μοναχών, τον εν ασκήσει και σεμνή πολιτεία ζώντα. Διαβεβαιώ δε υμάς ότι καθ’ εκάστην μακαρίζω τους αφιερωθέντας τω Θεώ και εν Αυτώ ζώντας και κινουμένους και όντας. Τι αληθώς της πολιτείας ταύτης τιμιώτερον; ή τι λαμπρότερον;… Θεωρώ τον ασκητήν υπέρτερον του Αρχιερέως, εν πάση ειλικρινεία ομολογώ»[23].

Η μεταξύ των ετών 1898-1920 υψηλή πνευματική φιλία του αγίου Νεκταρίου και του σοφού κι εναρέτου Γέροντος Δανιήλ του Κατουνακιώτου[24] υπήρξε γόνιμη και σημαντική. Ο ταπεινόφρων άγιος δεν διστάζει καθόλου ν’ απευθυνθεί στον έμπειρο Αγιορείτη Γέροντα και να ζητήσει τον κοινοβιακό κανονισμό[25], το 1918, για τη μονή του στην Αίγινα. Χαρακτηριστικά θα σημειώσει ο Γέρων Δανιήλ απευθυνόμενος στην ηγουμένη Ξένη: «Και δεν ήτο βεβαίως ίδιον εμού του και λόγω και έργω αμαθούς και απαιδεύτου ν’ αναλάβω την παρ’ αξίαν μοι ταύτην αξίωσιν και να εκθέσω συμβουλάς και νουθεσίας αρμοζούσας εις υμάς τας φιλοθέους παρθένους, οίτινες καθοδηγούμεναι απλανώς και ενδιακρίτως παρά του ειρημένου αγίου Πατρός, του διακρινομένου επί θεοσοφία και χάριτι, δεν έχετε την ελαχίστην ανάγκην άλλου τινός οδηγού και μάλιστα αδαούς και αναξίου, ως οίος τυγχάνω εγώ ο ελάχιστος…»[26]. Ο διακριτικός αυτός κανονισμός ήταν απάντηση στην παράκληση του αγίου: «Θέλετε μας υποχρεώσει μεγάλως, εάν ευαρεστηθήτε να γράψητε λόγον τινά πνευματικόν προς τας παρθένους προς ενίσχυσιν αυτών. Η υμετέρα επιστολή, η υπό της πράξεως και θεωρίας υπαγορευομένη, έσται αυταίς, εστερημέναις τοιαύτης ζώσης διδασκαλίας, πνευματικόν εντρύφημα και αληθώς στήριγμα πνευματικόν»[27].

Τέσσερις επιστολές του αγίου δημοσιεύονται με τη βιογραφία του Γέροντος Δανιήλ[28]. Στην πρώτη του 1903 αναφέρεται στην ευεργετική δύναμη των δοκιμασιών: «Αι δοκιμασίαι προάγουσιν εις τελειότητα∙  

ουδείς αδοκίμαστος ευδόκιμο∙ς ουδείς αδοκίμαστος υψούται ύπερθεν του γεώδους επιπέδου, εφ’ ο ίσταται και εφ’ ο στηρίζεται η ουρανομήκης κλίμαξ των αρετών»[29]. Στην επιστολή του 1913 ζητά ν’ αποκτήσει κελλί για δύο πνευματικά του τέκνα και μετά την εκπλήρωση υποχρεώσεών του να μεταβεί κι ο ίδιος για ένα διάστημα να ησυχάσει. Στην τρίτη επιστολή φαίνεται καθαρά ο στενός σύνδεσμος των δύο ιερών ανδρών με την ανταλλαγή δώρων, ενθυμίων και μνημονεύσεων. Ο άγιος βοήθησε οικονομικά για την ανοικοδόμηση του ναού του ησυχαστηρίου. Στην τέταρτη επιστολή αναφέρει περί της αποστολής βιβλίων του κι αιτείται κανονισμό για τη μονή του.

Ο Γέρων Δανιήλ στις 2.1.1921 γράφει για την κοίμηση του θεοφόρου αγίου στην ηγουμένη  Ξένη: «Ότε αφίκετο προς ημάς το πνευματικόν τέκνον ο Αθανάσιος Ιερομόναχος και μοι ευαγγέλισε τα αδιαφιλονίκητα τεκμήρια της αγιαστικής χάριτος, άτινα απέδειξαν αυτόν άνδρα αγιώτατον, άνδρα χαριτωθέντα παρά Θεού, διότι επιζώντος εφρόντισε να καθαρίση το τριμερές της ψυχής του και να αναδειχθή θεράπων Θεού γνησιώτατος, τότε μεγάλως ανεκουφίσθην και εδόξασα τον Πανάγαθον Κύριον, όστις τον ανέδειξεν Άγιον της ημέρας και θα φιμωθώσι πολλών ασεβών στόματα»[30].

Στο φιλόξενο ησυχαστήριο των Δανιηλαίων φυλάγονται και άλλες επιστολές του αγίου, περί τις δώδεκα[31], ως και της μοναχής Ξένης. Ο σύνδεσμος του Γέροντος Δανιήλ και του αγίου δημιουργήθηκε με τη μεσολάβηση της συζύγου του γνωστού δημοσιογράφου Α. Μωραϊτίδη, που τελείωσε τον βίο του στη Σκιάθο ως μοναχός Ανδρόνικος, που τελειώθηκε κι εκείνη ως μοναχή Αθανασία στη μονή Κεχροβουνίου της Τήνου. Η μοναχή Αθανασία υπήρξε πνευματικό τέκνο του αγίου επί έτη στην Αθήνα και όταν ο Α. Μωραϊτίδης μετέβη στο Άγιον Όρος και γνώρισε τον Γέροντα Δανιήλ του μίλησε για τον άγιο.

Στο Άγιον Όρος φυλάγονται κι άλλες επιστολές του αγίου σε μονές, σχετικές κυρίως με την έκδοση των πονημάτων του. Επίσης λόγιοι Αγιορείτες ασχολήθηκαν με τον βίο και το έργο του αγίου, όπως ο Γέρων Θεόκλητος Διονυσιάτης, που γράφει: «Ο θεοφόρος Νεκτάριος συμπυκνώνει όλη τη διδασκαλία της Εκκλησίας και τώρα μάλιστα στο πηχτό σκοτάδι της άγνοιας την προβάλλει “εν σημείοις και τέρασι”»[32]. Σχολιάζοντας τις 35 επιστολές του αγίου προς τις μοναχές της Αίγινας γράφει: «Περιέχουν πολύτιμη διδασκαλία και φανερώνουν, εκτός από τη μεγάλη πατρικήν αγάπη και την ταπείνωσή του, που τον συνοδεύουν σ’ όλη τη ζωή του, τη λεπτή διάκριση, με την οποία κατευθύνει τις άγευστες από μοναχισμό ψυχές»[33]. Προς μία αμόναχη σύγχρονη μοναχή που αρνείται την αγιότητα του θεοφόρου πατρός γράφει ο γνωστός Διονυσιάτης Γέροντας: «Τολμά να γράφη κατά του αγίου Πατρός μας Νεκταρίου, που αν ένας Άγιος της Εκκλησίας καθιερώθη επισήμως από το πέλαγος των θαυμάτων του, είναι ο πραότατος και ταπεινότατος άγιος Πατήρ»[34].

Ο άγιος γνωριζόταν με τους Αγιορείτες Νικόδημο Καυσοκαλυβίτη, Θεοφύλακτο, ιερομόναχο Σωφρόνιο[35] (Καχαγιόγλου) (1839-1934), εκδότη διδακτικών βιβλίων, μετά του οποίου διατηρούσε αλληλογραφία, ιερομόναχο Ιωακείμ[36] (Σπετσιέρη) Νεοσκητιώτη (1860-1943), του οποίου υπήρξε μαθητής στη Ριζάρειο, Γέροντος Αβιμέλεχ[37] (Μπονάκη) Μικραγιαννανίτη (1860-1965), του οποίου υπήρξε πρώτος βιογράφος και τη βιογραφία του εξέδωσε στο Βόλο το 1921, ιερομόναχο Μηνά Αγιαννανίτη τον Μαυροβούνιο[38], που τον συνάντησε και συνομίλησε μαζί του όταν επισκέφθηκε το Άγιον Όρος, ιερομόναχο Χρύσανθο[39] (Βρέτταρο) Αγιαννανίτη.

Πιο στενό σύνδεσμο ο άγιος είχε με δύο άλλους αγίους Αγιορείτες. Τον άγιο Αρσένιο τον εν Πάρω (1800-1877), του οποίου διετέλεσε και πνευματικό τέκνο[39α] και τον άγιο Σάββα τον Νέο της Καλύμνου[40] (1826-1948), τον επί δωδεκαετία Αγιαννανίτη, που συνδέθηκε μαζί του, τον διακόνησε, παρακολούθησε τις δοκιμασίες του, τον σαβάνωσε, τον κήδευσε, είδε τα πρώτα θαύματα του αγίου, αγιογράφησε την πρώτη εικόνα του, έγινε ο εφημέριος κι ο πνευματικός των μοναζουσών και δάσκαλος στην αγιογραφία και την ψαλτική. Διηγείται ο ίδιος ο άγιος Σάββας περί του αγίου Νεκταρίου: «Έμεινα μαζί του χρόνια. Εγώ τον περιποιήθηκα. Εγώ τον μαγείρευα. Εγώ ερχόμουν σε επαφή με τον άγιον Πενταπόλεως. Εγνώρισα την αρετή του, εγνώρισα την μαρτυρική ζωή του»[41]. Το έργο του πνευματικού παρέδωσε σ’ ένα άλλο άξιο Αγιορείτη, τον Γέροντα Ιερώνυμο Σιμωνοπετρίτη[42].

Ο Σιμωνοπετρίτης ηγούμενος Ιερώνυμος συχνά δεχόταν θείες εκμυστηρεύσεις του αγίου. «Χθες ευρισκόμην μετά του αγίου Διονυσίου», του έλεγε. Λίγο πριν τη μακαρία τελευτή του είπε ο άγιος στον Γέροντα Ιερώνυμο: «Αν ο Θεός μου δώση την υγείαν μου, θα ξαναέλθω εις Άγιον Όρος». Επιστολές, επισκέψεις κι εξομολογήσεις συνδέουν τον Γέροντα Ιερώνυμο με τις μοναχές του αγίου στην Αίγινα. Λίγο πριν την εκδημία του ο Γέρων Ιερώνυμος επισκέφθηκε το μοναστήρι του αγίου για να λάβει την ευλογία του πατέρα του, καθώς τον αποκαλούσε[43].

Ο υμνογράφος Γέρων Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης συνέθεσε πλήρη ωραία ασματική ακολουθία του αγίου[44], που συμπεριλήφθηκε στα Μηναία της Εκκλησίας. Αγιορείτες φέρουν τ’ όνομα του αγίου, αγιογραφούν εικόνες του και μάλιστα θαυματουργούν, όπως του Γέροντος Μιχαήλ του Καυσοκαλυβίτου (†1979)[45], αφιερώνουν ναούς στ’ όνομά του, όπως στο Κελλί Αγίου Νικολάου Μπουραζέρη παρά τις Καρυές, σε Σταυρονικητιανό Κελλί παρά την Καψάλα, σε Ξενοφωντικό Κελλί παρά τη μονή Ρωσικού, γράφουν ύμνους και βιβλία, φυλάγουν ευλαβικά τεμάχια τίμιων λειψάνων του, επιστολές του, άμφιά του, αντικείμενά του, διηγούνται συγκινημένοι τη θαυματουργική χάρη του και τιμούν πανηγυρικά τη μνήμη του, όπως στη μονή Αγίου Παύλου.

Η βιοεργογραφία του φιλοαθωνίτη αγίου τον κατατάσσει με τους κατά τρόπον Αγιορείτες πατέρες. Η σχέση του αγίου με τους ενάρετους Αγιορείτες άγιο Σάββα, Ιωάσαφ, Μηνά και Χρύσανθο τους Αγιαννανίτες, Αβιμέλεχ Μικραγιαννανίτη, Δανιήλ Κατουνακιώτη, Ιωακείμ Νεοσκητιώτη, Σωφρόνιο Κεχαγιόγλου, Νείλο και Ιερώνυμο τους Σιμωνοπετρίτες, ως και τους φιλοαγιορείτες Αμφιλόχιο της Πάτμου και Φιλόθεο της Πάρου ανανέωσε ζωηρά τον μοναχισμό στην Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο ότι η Αίγινα ονομάσθηκε το Άγιον Όρος του γυναικείου μοναχισμού.

Μακριά από ημερολογιακούς ζηλωτισμούς και ασταθείς νοσηρούς συναισθηματισμούς ο άγιος με τους ομόφρονες συναγωνιστές του αποτελεί μια νεοκολλυβαδική, γνήσια αναγεννησιακή πνευματική κίνηση, σε μια εποχή καθαρά αντιμοναχική, φύτεψε υπομονετικά κι επίμονα το ευσκιόφυλλο δένδρο, που στη δρόσο του αναπαυόμεθα πολλοί. Η σημερινή ακμή του Ορθοδόξου μοναχισμού, ανδρικού και γυναικείου, στην Ελλάδα οφείλεται στις θυσίες και τις πρεσβείες του αγίου και στις ευχές των συνεκδήμων του πατέρων. Ένας άγιος επηρεάζει και μεταστρέφει μια εποχή. Μια σειρά αστέρων γύρω από τη σελήνη φωτίζουν τις νύχτες μας με την πλούσια χάρη της αγάπης τους. Ο ιερός Άθωνας, το Περιβόλι της Παναγίας, το εράσμιο Άγιον Όρος μυστικά καυχάται για τη σχέση του με τον θαυματουργό άγιο του αιώνος μας και την προσφορά του, για την οποία συνέβαλε σημαντικά, αφού το προσκύνημά του στον Άθωνα αποτέλεσε σταθμό της πνευματικής πορείας του, για τον ασκητή επίσκοπο[46].

  

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ο άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως ο θαυματουργός επισκέφθηκε στο Άγιον Όρος, το 1898, αρκετές μονές και σκήτες. Ανέπτυξε αλληλογραφία, γνωριμίες και φιλίες. Γνωστές είναι οι πνευματικές του σχέσεις με τους Αγιορείτες: Ιωάσαφ Αγιαννανίτη, Δανιήλ Κατουνα- κιώτη, Νικόδημο Καυσοκαλυβίτη, Θεοφύλακτο, Σωφρόνιο Κεχαγιόγλου, Αβιμέλεχ Μπονάκη, Μηνά Μαυροβούνιο, Χρύσανθο Βρέτταρο, Νείλο Μητρόπουλο, Ιερώνυμο Σιμωνοπετρίτη, τους αγίους Αρσένιο της Πάρου και Σάββα της Καλύμνου και τους φιλοαγιορείτες Αμφιλό- χιο Μακρή και Φιλόθεο Ζερβάκο, που όλοι μαζί εργάσθηκαν για την ανανέωση και τη σημερινή άνθηση του μοναχισμού.

 * Εισήγηση που πραγματοποιήθηκε κατά την Γ΄ Πρωινή Συνεδρία στον Ιερό Ναό Αγίου Νεκτάριου Αιγίνης στο Διορθόδοξο Επιστημονικό Συνέδριο (21-23.10.1996) από την Ιερά Μητρόπολη Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης και την Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος – Αγίου Νεκταρίου Αιγίνης με γενικό θέμα: « Άγιος Νεκτάριος, ο πνευματικός, ο μοναστικός, ο εκκλησιαστικός ηγέτης» και δημοσιεύθηκε στα Πρακτικά, Αθήναι 2000, σσ. 221-231.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

1. Σωτηρίου Γ., «Νέα Μονή Χίου», Αρχαιολογικόν Δελτίον, Β΄ (1916).

2. Ματθαιάκη Τ., αρχιμ., Ο όσιος Νεκτάριος Κεφαλάς, Αθήναι 1955.

3. Ματθαίου Β. μοναχού, Ο Μέγας Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τ. ΙΑ΄, Αθήναι 19734, σ. 272.

4. Τριάντη Ι. αρχιμ., Ο Γέροντας της Πάτμου (1889-1970), Πάτμος 1993.

5. Όπ.π., σσ. 25-26.

6. Όπ.π., σσ. 32-35.

7. Ματθαιάκη Τ., όπ.π., σ. 132.

8. Αρχιμανδρίτης Φιλόθεος Ζερβάκος, ηγούμενος Ι.Μ. Λογγοβάρδας Πάρου (1884-1980), Θεσσαλονίκη 1980.

9. Μωυσέως μοναχού, Μοναχός Νείλος Σιμωνοπετρίτης (1871-1911), Ορθόδοξος Τύπος 674-675 (1985).

10. Φιλοθέου Ζερβάκου αρχιμ., «Τα απομνημονεύματά μου», Ορθόδοξος Τύπος 428 (1980), σ. 3.

11. Φιλοθέου Ζερβάκου αρχιμ., «Αναμνήσεις μου από τον Παπαδιαμάντην και Μωραϊτίδην», Κιβωτός 14 (1953), σ. 46.

12. Παναρέτου Γρηγοριάτου ιερομ., «Ο Άγιος Νεκτάριος και το Άγιον Όρος», Ο 13. Ματθαιάκη Τ., όπ.π., σσ. 51-52.

14. Καλλιστράτου Λαυριώτου Προηγ., Ιστορικόν Προσκυνητάριον της Ι. Μ. Μ. Λαύρας, Αθήναι 1976, σσ. 160-161.

15. Μ.Μ.Ν., Ορθόδοξος Φιλόθεος Μαρτυρία 38-39 (1990), σ. 45.

16. Παναρέτου, όπ.π., σσ. 54-60.

17. Τοφαλίδου-Χατζηκώστα Άντρη, «Άγνωστες επιστολές του Αγίου Νεκταρίου προς την Ι.Μ. Βατοπεδίου, Ορθόδοξη Μαρτυρία 41 (1993), σσ. 117-127.

18. Όπ.π., σ. 127.

19. «Ένα ανέκδοτο γράμμα του Αγίου Νεκταρίου», Αθωνικοί Διάλογοι 67-68 (1979), σ. 28.

20. Μωυσέως μοναχού, «Ο συγγραφικός ζήλος του Αγίου Νεκταρίου», Αθωνικοί Διάλογοι 69-70 (1980), σσ. 15 και 21.

21. Ανθίμου Αγιαννανίτου ιερομ., «Αγία Άννα» το ιερό βήμα του Άθωνος, Άγιον Όρος 1992, σ. 59.

22. Παναρέτου, όπ.π., σ. 57.

23. Ματθαιάκη Τ., όπ.π., σ. 260.

24. Δανιήλ Κατουνακιώτου Γέροντος,  Αγγελικός Βίος, Άγιον Όρος – Θεσσαλονίκη 19873, σσ. 13-41.

25. Όπ.π., σσ. 123-134.

26. Όπ.π., σ. 124.

27. Χερουβείμ αρχιμ., Δανιήλ ο Κατουνακιώτης, Ωρωπός Αττικής 1970, σ. 56.

28. Δανιήλ, όπ.π., σσ. 177-183.

29. Όπ.π., σ. 177.

30. Δανιήλ Κατουνακιώτου Γέροντος, Μοναχικά Εντρυφήματα, Άγιον Όρος – Θεσσαλονίκη 1982, σ. 39.

31. Οι επιστολές θα εκδοθούν μετά σχολίων από τον καθηγητή π. Θ. Ζήση.

32. Θεοκλήτου Διονυσιάτου μοναχού, Ο Άγιος Νεκτάριος ο Θαυματουργός, Αθήναι 1992.

33. Θεοκλήτου Διονυσιάτου μοναχού, Αγίου Νεκταρίου επισκόπου Πενταπόλεως 35 ποιμαντικές επιστολές, Αθήναι 1993, σ. 7.

34. Θεοκλήτου Διονυσιάτου μοναχού, Η αφωρισμένη, Θεσσαλονίκη 1978, σ. 48.

35. Γαλίτη Α.Γ., «Κεχαγιόγλου Σωφρόνιος, Αγιορείτης λόγιος ιερομόναχος»,Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τ. 7, στ. 536-538.

36. Μωυσέως μοναχού, «Άγιος Νεκτάριος και Αγιορείτες», Ο Όσιος Γρηγόριος 7, σ. 37.

37. Όπ.π., σσ. 39-40.

38. Όπ.π., σ. 40 και Ανδρέου μοναχού, Γεροντικό του Αγίου Όρους, Αθήναι 1979, σ. 51.

39. Όπ.π.

39α. Χατζηγεωργίου Π.Μ., Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, Σύρος 1996, σσ. 143-145.

40. Όπ.π., σσ. 37-38 και Μωυσέως μοναχού, «Όσιος Σάββας ο Νέος ο εν Καλύμνω», Ορθόδοξη Μαρτυρία 24, σσ. 37-38.

41. Παπανικολάου Χ.Β., Ο άγιος Σάββας ο Νέος ο εν Καλύμνω, Κάλυμνος 19944, σ. 64.

42. Μωυσέως μοναχού, Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης ο Γέρων της «Αναλήψεως», Άγιον Όρος 19913.

43. Μωυσέως μοναχού, «Ο Άγιος Νεκτάριος και ο Γέρων Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης», Αθωνικοί Διάλογοι 67-68, σσ. 13-16.

44. Γερασίμου Μικραγιαννανίτου μοναχού, Ακολουθία, και Βίος του εν αγίοις πατρός ημών Νεκταρίου επισκόπου Πενταπόλεως του Θαυματουργού, Αθήναι 1976.

45. Μωυσέως μοναχού, Άγιος Νεκτάριος και Αγιορείτες, όπ.π., σσ. 40-41.

46. Χόντου Δαμασκηνού αρχιμ., Ο Άγιος Νεκτάριος, έκδοσις Ιεράς Μονής Αγίου Νεκταρίου Αιγίνης 1996, σσ. 23-24.

Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Άγιον Όρος και κόσμος, σελ.257-266