Η υπομονή είναι το ισχυρότερο φάρμακο

- Γέροντα, όταν περνούμε κάποιον πειρασμό, μια μεγάλη δοκιμασία, τι να κάνουμε;

– Τι να κάνετε; Υπομονή να κάνετε. Η υπομονή είναι το ισχυρότερο φάρμακο που θεραπεύει τις μεγάλες και μακροχρόνιες δοκιμασίες. Οι περισσότερες δοκιμασίες μόνο με την υπομονή περνούν.

Η μεγάλη υπομονή ξεδιαλύνει πολλά και φέρνει θεϊκά αποτελέσματα εκεί που δεν περιμένεις την λύση, δίνει ο Θεός την καλύτερη λύση.

Να ξέρετε ότι ο Θεός ευαρεστείται, όταν ο άνθρωπος περνά δοκιμασίες και υπομένει αγόγγυστα δοξάζοντας το άγιο όνομά Του. «Μακάριος ανηρ ος υπομενει πειρασμον», λέει ο Άγιος Ιάκωβος (Ιακ. α’ 12). Γι’ αυτό να προσευχόμαστε να μας δίνει ο Καλός Θεός υπομονή, ώστε να τα υπομένουμε όλα αγόγγυστα και με δοξολογία.

Η ζωή μας σ’ αυτόν τον κόσμο είναι μια συνεχής άσκηση και ο καθένας μας ασκείται με διαφορετικό τρόπο.

Να σκέφτεσθε τι τράβηξε ο Χριστός σ’ εκείνα τα δύσκολα χρόνια! Πόσα προβλήματα του δημιουργούσαν οι Εβραίοι και δεν μιλούσε καθόλου! Αλλά και ο Απόστολος Παύλος τι υπομονή έκανε! Ενώ είχε πληροφορία από τον Θεό ότι θα πάει στη Ρώμη, έμεινε στην φυλακή δυο χρόνια, γιατί ο ηγεμόνας καθυστερούσε την δίκη. Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος πάλι τι υπέφερε! Για έναν μικρό γογγυσμό υπέστη ναυάγιο… Βλέπετε, επιτρέπει ο Θεός να ταλαιπωρηθούν για μικρά πράγματα οι Άγιοι, για να έχουμε εμείς παραδείγματα, ώστε να αντιμετωπίζουμε τους πειρασμούς με υπομονή, με προσευχή, αλλά και με χαρά.

Πηγή: Από το βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Λόγοι Ε’

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

 

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Η χώρα αυτή επί πέντε σχεδόν χρόνια σέρνεται ημιθανής από μια πρωτοφανή ιστορική τραγωδία που εξόντωσε την κοινωνία, παρέδωσες την εθνική κυριαρχία της σε ξένους ανθέλληνες τοκογλύφους και κατέστρεψε την οικονομία της. Όλες οι μέχρι σήμερα δηλώσεις και μεγαλόσχημες υποσχέσεις για την σύσταση εξεταστικής επιτροπής για το πως φτάσαμε σε αυτή την εθνική καταστροφή, παρέμειναν υποσχέσεις υποκρισίας και ασυλίας των ενόχων. Τώρα και ενώ κρίνεται για άλλη μια φορά το μέλλον μας, ενώ οι εταίροι μας του Βερολίνου για άλλη μια φορά «ακονίζουν» τα μαχαίρια της καρατόμησης μας, θα πρέπει επιτελούς να μάθουμε το πως και το ποιοι μας έριξαν σε αυτόν τον εθνικό γκρεμό. Αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμα μας και κανείς δεν μπορεί να μας το ακυρώσει. Είναι και η μεγίστη ιστορική ανάγκη για αυτή την χώρα.
Είναι η ώρα να μάθουμε γιατί αλήθεια ο κος Παπακωνσταντίνου την ώρα που έπρεπε να δανειστεί από τις αγορές μίλαγε για Τιτανικό και αρνούνταν τα δανεικά των αγορών.
Είναι η ώρα να μάθουμε γιατί αλήθεια η ΕΛΣΤΑΤ διόγκωσε το δημόσιο έλλειμμα με αποτέλεσμα να βρεθεί η χώρα στο μάτι του κυκλώνα.
Είναι η ώρα να μάθουμε γιατί αλήθεια, ο κος Σαμαράς μέσα σε μια νύχτα, τη περιβόητη νύχτα των Κανών, μετατράπηκε από αντιμνημονιακός σε μνημονιακότερο των μνημονιακών.
Είναι η ώρα να μάθουμε ποιες εθνικές δεσμεύσεις έδωσε ο κος Σαμαράς στην κα Μέρκελ, στο κο Μπαρόζο, στο κο Γιούγκερ.
Είναι η ώρα να μάθουμε γιατί αλήθεια ο κος Βενιζέλος ταξίδεψε στις Κάνες αντιπρόεδρος του Παπανδρέου και επέστρεψε αντιπρόεδρος του Σαμαρά.
Είναι η ώρα επίσης, να μάθουμε γιατί αλήθεια το 2012 ο τότε υπουργός οικονομικών, ο κος Στουρνάρας ενώ είχε τη στήριξη Λαγκάρντ να θέσει θέμα διαγραφής του ελληνικού χρέους στο Εurogroup, το κάρφωσε στον κο Σόιμπλε, για να του πεί το απαξιωτικό, «forget it Giannis».
Και να πάμε ακόμα πιο πίσω. Είναι επιτέλους η ώρα να μάθουμε τι έγινε πριν από το 2009 όταν ο Παπανδρέου ωρύονταν να ρίξει την κυβέρνηση Καραμανλή. Ποιοι απειλούσαν με «εκτέλεση» τον τότε πρωθυπουργό. Ποιοι προωθούσαν τον ΓΑΠ στην εξουσία για να μας ρίξει στην συνέχεια στον γκρεμό των μνημονίων. Ποιοι τέλος πρόδωσαν την τότε ελληνορωσική προσέγγιση που αν πραγματοποιούνταν θα άλλαζαν τότε όλα τα στρατηγικά δεδομένα της ευρύτερης περιοχής και ίσως θα αποτρέπονταν η μνημονιακή καταστροφή της Ελλάδας, ο αιματηρός εμφύλιος στην Συρία και η ουκρανική κρίση.
Είναι η ώρα επιτέλους να μάθουμε όλο το μέγεθος της εθνικής προδοσίας και επιτέλους να κατονομαστούν από επίσημα χείλη οι υπεύθυνοι και να τους αποδοθούν οι ευθύνες.
Αν θέλουμε να προχωρήσουμε με ελπίδα αποκλείοντας για το μέλλον αυτού του τόπου νέες προδοσίες.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

Επιστολή Μητέρας για τα κρυφά και φανερά μηνύματα της τηλεοπτικής σειράς «Ταμάμ»

 

Πριν λίγες εβδομάδες έτυχε να δω στον ΑΝΤ1 για πρώτη φορά ένα επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς «Ταμάμ». Μου κίνησε την περιέργεια η σύνθεση της οικογένειας με τον τούρκο πατέρα κ τα παιδιά του και την ελληνίδα μητέρα με τα παιδιά της.

Όσο εξελισσόταν η ιστορία διαδοχικά πέρασα από την αρχική περιέργεια στην έκπληξη, στον θυμό, στον προβληματισμό, στη θλίψη και στην αγανάκτηση.

Αναρωτιόμουν πως είναι δυνατόν ελληνικό κανάλι να προβάλει τέτοιες ιδέες κάνοντας ωμή προπαγάνδα του χειρίστου είδους υπέρ της μουσουλμανικής θρησκείας, υπέρ των ανατολικών εν γένει θρησκειών & φιλοσοφιών (Διαλογισμού, γιόγκας κλπ), υπέρ της πανθρησκείας & του οικουμενισμού, υπέρ… υπέρ….

Είχα την αίσθηση ότι, όσα δεν κατάφεραν όλες οι αιρέσεις μαζί το κατάφερε αυτή η σειρά με αξιοθαύμαστο τρόπο  μέσω εικόνας και ήχου  σε λιγότερο από μια (1) ώρα!! Πώς να μην απορεί και να «θαυμάζει» κανείς με τον έντεχνο τρόπο που δηλητηριάζουν τις συνειδήσεις του Ελληνικού λαού, την ελληνορθόδοξη παράδοσή μας.

Και αυτό δε γίνεται στα «κρυφά» αλλά ολοφάνερα με απόλυτη φυσικότητα, με «ατάκες» ξεκάθαρες λες και βγαίνουν από το στόμα φημισμένου γκουρού κ όχι του μικρού γιου της οικογένειας. Φυσικά δε λείπουν και λεπτομέρειες από το «ντεκόρ» που στοχεύουν το υποσυνείδητο για να «δέση το γλυκό» με εικόνες κ σύμβολα όπως το κεφάλι του Βούδα που δεσπόζει πάνω στην αρχαία κολώνα ιωνικού ρυθμού.

Μέσα σ’ ένα επεισόδιο μάθαμε τι είναι το ραμαζάνι και ποιο είναι το πρότυπο της πιστής, αγνής, ασκητικού χαρακτήρα μουσουλμάνας που κρατά τις ιερές παραδόσεις της μουσουλμανικής θρησκείας.

Μάθαμε για τον διαλογισμό, τη γιόγκα επίσης ότι «δεν έχει νόημα σε ποιο Θεό πιστεύει ο καθένας μας γιατί ο Αλλάχ, ο Βούδας, ο Χριστός, είναι όλοι ίδιοι, συνεπώς όλοι πιστεύουμε στον ίδιο Θεό, γιατί λοιπόν να μαλώνουμε»…;;;;

Επίσης μάθαμε ότι ο αυνανισμός είναι μια φυσική λειτουργία που δε πρέπει να καταπιέζεται και να αισθανόμαστε ενοχές αλλά αντιθέτως θα πρέπει να ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας χωρίς ντροπή να ικανοποιούν την επιθυμία τους.

Που πήγε ο Χριστός μας; Που πήγαν η ηθική, οι αξίες και οι παραδόσεις της ελληνορθόδοξης  οικογένειας; Γιατί στον αντίποδα του μουσουλμάνου πατέρα δεν βρίσκουμε τη χριστιανή ελληνίδα μητέρα;

Αισθάνθηκα προσβλημένη ως ελληνίδα μητέρα και ως χριστιανή ορθόδοξη.

Ένα μέρος του σίριαλ το είδα συντροφιά με τη μικρή μου κόρη που είναι 10 ετών. Φανταστείτε την έκπληξη και το σοκ που δοκίμασα όταν μου είπε με αφέλεια ότι έχει δει 4 επεισόδια της σειράς! Το καλό της υπόθεσης ήταν ότι έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να συζητήσω μαζί της κάποια από τα μηνύματα της σειράς και να τις εξηγήσω για ποιους λόγους δε θα πρέπει να την ξαναδεί.

Αναγνωρίζω την τεράστια ευθύνη που φέρω ως μάνα γιατί η κόρη μου ξέφυγε της προσοχής μου.

Θα πρέπει όμως και εσείς να συνειδητοποιήσετε και να αναλογιστείτε την επίσης τεράστια ευθύνη που φέρετε απέναντι στους τηλεθεατές σας και κυρίως απέναντι στην νεολαία μας που είναι τα παιδιά όλων μας και το μέλλον της πατρίδας μας.

Αυτά τα πρότυπα αξίζουν τα παιδιά μας; ……..

Εκ των υστέρων πληροφορήθηκα ότι επρόκειτο για κωμική σειρά.

Δυστυχώς μόνο δάκρυα θλίψης μπορεί να προκαλέσει στον καθένα από εμάς τους απλούς Έλληνες πολίτες μια σειρά που με πρόσχημα το γέλιο, πολτοποιεί στο μπλέντερ της Νέας Τάξης Πραγμάτων και της πολυπολιτισμικότητας τις ιερές παραδόσεις μας και τον πολιτισμό μας, και περνά καταστροφικά μηνύματα που διαφθείρουν την ψυχή και το πνεύμα των παιδιών μας.

Δε ξέρω πόσο ανώφελη και αφελής είναι η προσπάθειά μου να σας ευαισθητοποιήσω  γράφοντάς σας αυτή την επιστολή αλλά έκανα αυτό που μου υπέδειξε η συνείδησή μου.

Χαίρομαι που συζητώντας με άτομα του περιβάλλοντός μου, φίλους και συνεργάτες βρήκα και άλλους  που θέλησαν να ενώσουν τη φωνή τους μαζί μου και να συνυπογράψουν αυτή την επιστολή.

πηγή 

Εγκλήματα πολυεθνικών

ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Το Avaaz είναι το παγκόσμιο κίνημα που, όπως δηλώνουν οι πρωτεργάτες του, φέρνει την φωνή των πολιτών στο επίκεντρο των πολιτικών αποφάσεων. Κάθε πολίτης του κόσμου έχει τη δυνατότητα να απευθυνθεί στο Avaaz, να εκθέσει κάποιο σοβαρό πρόβλημα γενικού ενδιαφέροντος, για όσους βέβαια δεν έχουν χάσει ακόμη την ανθρωπιά τους και δεν έχουν βυθιστεί στο τέλμα της αδιαφορίας. Το κίνημα κάνει ακολούθως εκκλήσεις προς τους ανθρώπους καλής θέλησης απανταχού της γης και συγκεντρώνει υπογραφές, τις οποίες θέτει υπ’ όψη των αρμοδίων, προκειμένου αυτοί να λάβουν μέτρα, ώστε να επιτευχθεί κάποιο καλό ή να αποτραπεί κάποιο κακό.

Έλαβα πρόσφατα μέσω του Avaaz το ακόλουθο μήνυμα το οποίο απηύθυνε η Dalia Ashad: «Ένα οκταόροφο εργοστάσιο-κάτεργο στο Μπαγκλαντές κατέρρευσε μέσα σε 90 δευτερόλεπτα. 1.134 άνθρωποι σκοτώθηκαν. Κάποιοι απ’ τους επιζώντες πριόνισαν τα άκρα τους για να απεγκλωβιστούν. Με αφορμή αυτή τη φρίκη, ο ΟΗΕ ξεκίνησε ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα αποζημιώσεων και εταιρικής ευθύνης – και μάλιστα λειτουργεί μια χαρά. Αλλά οι επιζώντες χρειάζονται τη βοήθειά μας για να κάνουμε μια συνένοχη εταιρεία να πληρώσει το μερίδιό της. Ο ιταλικός κολοσσός ρούχων Benetton, ο οποίος παρήγαγε τα ρούχα του στο συγκεκριμένο εργοστάσιο, αρνείται να καταβάλει αποζημιώσεις στα θύματα. Είναι η μόνη μεγάλη, διεθνής μάρκα με αδιαμφισβήτητες σχέσεις με το συγκεκριμένο εργοστάσιο, η οποία δεν έχει συνεισφέρει. Και σ’ αυτό το σημείο, μπαίνουμε εμείς στο παιχνίδι. Η  Benetton προετοιμάζεται για την εβδομάδα μόδας στο Μιλάνο. Είναι το πιο σημαντικό γεγονός της χρονιάς για την Ιταλική μόδα – και η ευκαιρία μας να δημιουργήσουμε ένα τεράστιο σκάνδαλο. Κάνε κλικ για να απαιτήσουμε απ΄ τη Benetton να πληρώσει τις αποζημιώσεις τώρα. Όταν συγκεντρώσουμε 1 εκατομμύριο υπογραφές, θα δημιουργήσουμε ένα δικό μας φαντασμαγορικό show στην εβδομάδα μόδας, που θα τους μείνει αξέχαστο. Υπόγραψε τώρα:»

Το τραγικό δυστύχημα συνέβη τον Απρίλιο του 2013. Συνελήφθη τότε ο ιδιοκτήτης του κτιρίου και στέλεχος του κυβερνώντος τη χώρα κόμματος με την κατηγορία της παραβίασης του οικοδομικού κώδικα της χώρας, που είχε ως αποτέλεσμα το κτίριο να σωριαστεί σαν χάρτινος πύργος. Σε πρώτη είδηση οι νεκροί εκτιμάτο ότι ανέρχονταν σε 400 περίπου. Ίσως οι ανταποκριτές δεν γνώριζαν τις άθλιες συνθήκες κάτω από τις οποίες στεγάζονται ούτε καν για τον άρτο τον επιούσιο οι εργαζόμενοι, που συμβάλλουν με τον ιδρώτα και το αίμα τους να έχουμε εμείς φθηνά προϊόντα, παρηγοριά μας πλέον στην επέλαση του συστήματος και κατά των προνομιούχων πολιτών των οικονομικά ανεπτυγμένων χωρών. Ίσως όμως οι αξιωματούχοι, που πουλούν τους πολίτες της χώρας τους ως σκλάβους και επωφελούνται από τις δοσοληψίες με τους άπληστους πλουτοκράτες να επιχείρησαν την απόκρυψη του μεγέθους της τραγωδίας!

Το Avaaz παρέχει ακόμη τις πληροφορίες: «Συνήθως, όταν συμβαίνουν τέτοια ατυχήματα, οι πολυεθνικές κάνουν τα στραβά μάτια. Για πρώτη φορά όμως συμφωνία, που εισηγήθηκε ο ΟΗΕ, συμπεριλαμβάνει όλους όσους ευθύνονται – την κυβέρνηση του Μπαγκλαντές, τους εργοστασιάρχες, τους εμπόρους και τα σωματεία εργαζομένων απ’ όλο τον κόσμο. Αν όμως η Benetton δεν συμμετέχει στην συμφωνία, άλλες εταιρείες θα την αντιγράψουν και η ευκαιρία για απονομή δικαιοσύνης για τα θύματα τέτοιων περιπτώσεων θα εξατμιστεί. Παρόλο που τη χρονιά που κατέρρευσε το εργοστάσιο, η Benetton είχε κέρδη €139 εκατομμύρια, υποστηρίζει ότι έχει πράξει το χρέος της, αφού έκαναν δωρεά σε τοπική φιλανθρωπική οργάνωση (αρνούνται ωστόσο να δηλώσουν το ποσό της συγκεκριμένης δωρεάς). Η φιλανθρωπία όμως δεν είναι το ίδιο με τη δίκαιη αποζημίωση. Η αλήθεια είναι πως η κατάρρευση του εργοστασίου οφείλεται σε αισχρή εταιρική αμέλεια. Σ’ έναν ιδανικό κόσμο, η αποζημίωση θα ήταν υποχρεωτική, αλλά τουλάχιστον οι εταιρείες που εμπλέκονται σ’ αυτή την ανθρώπινη τραγωδία θα πρέπει να συνεισφέρουν σε αυτό το εθελοντικό πρόγραμμα».  

Ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο δυστύχημα είναι το αναφερόμενο. Θυμούμαι πριν από δεκαετίες τραγικό συμβάν στο Μποπάλ των Ινδιών (1984). Λόγω διαρροής χημικών αερίων από το εργοστάσιο εντομοκτόνων της Union Carbide India τουλάχιστον 500.000 άνθρωποι εκτέθηκαν σε τοξικά αέρια. Ο αριθμός των θυμάτων λόγω της διαρροής δεν είναι επακριβώς γνωστός. Μέχρι τον Οκτώβριο του 2003 είχαν δοθεί αποζημιώσεις για 15.248 θανάτους και 554.895 περιπτώσεις αναπηρίας γιά το χειρότερο βιομηχανικό ατύχημα που έχει λάβει χώρα στο κόσμο. Το εργοστάσιο στο Μποπάλ είχε κατασκευαστεί με χαμηλότερα πρότυπα ασφαλείας από ότι τα εργοστάσια της εταιρείας στις ΗΠΑ και μικρές διαρροές ήταν συχνές, ενώ πολλά συστήματα ασφαλείας δεν λειτουργούσαν. Σε δεξαμενή με χημική ουσία εισέδυσε νερό. Λόγω της υπερβολικά έντονης αντίδρασης που ακολούθησε η πίεση μέσα στην δεξαμενή αυξήθηκε τρομακτικά και λειτούργησε η βαλβίδα ασφαλείας με συνέπεια το αέριο να διοχετευθεί στο πύργο καθαρισμού, ο οποίος ήταν κλειστός λόγω συντήρησης. Το αέριο διέρρευσε και διαχύθηκε επάνω από την πόλη. Η εταιρία πλήρωσε αποζημιώσεις το 1989 ύψους 470 εκατομμυρίων δολαρίων. Η εκδίκαση της υπόθεσης ολοκληρώθηκε το 2010 (!) με κατηγορούμενους εφτά ανώτατα στελέχη της Union Carbide India. Αν θεωρήσουμε ότι όλη η αποζημίωση δόθηκε στους συγγενείς των νεκρών, τότε κάθε θύμα αποζημιώθηκε με 30.000 $. Όμως μεταξύ των 500.000 αναπήρων υπήρχε και πλήθος τυφλών, οπότε η κατά κεφαλήν αναλωσίμου εργαζομένου αποζημίωση κατέρχεται δραματικά!

Βλέπουμε ότι ο θλιβερός και άξιος να διαλυθεί ΟΗΕ μετά το πρόσφατο ατύχημα στη Ντάκα περιορίστηκε στο να εισηγηθεί τη λήψη κάποιων μέτρων, που εναπόκειται στην καλή θέληση των ενόχων να λάβουν. Μας θυμίζει η εισήγηση τα ψηφίσματα κατά της εισβολής του «Αττίλα» στην Κύπρο! Εμείς αποχαυνωμένοι επί έτη λόγω της πλαστής ευμάρειας απολαμβάνουμε ακόμη την αγορά φθηνών προϊόντων, που παράγονται στην Ανατολή αδιαφορώντας για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες παράγονται και τρεφόμενοι με φρούδες ελπίδες, που μας προσφέρουν με το αζημίωτο οι πολιτικοί, ότι προσεχώς θα γίνουν και εδώ επενδύσεις και η χώρα μας θα εισέλθει εκ νέου σε τροχιά ανάκαμψης και ανάπτυξης. Βέβαια ούτε για τις αμοιβές των αποκλήρων ούτε, περισσότερο, για τις συνθήκες εργασίας αυτών έχουμε κάποια έγνοια! Μήπως οι επενδυτές έλθουν και εδώ, όταν επικρατήσουν ίδιες συνθήκες εργασίας; Ή μήπως έχουμε την εντύπωση ότι οι πολυεθνικές των απλήστων πλουτοκρατών έχουν ευαισθησία απέναντι στη χώρα μας;

                                                                           «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»
πηγή 

Εσύ ξέρεις καλύτερα...

Πολλές φορές ζήτησα με την προσευχή από το Θεό, να μου γίνει κάτι που το νόμιζα καλό, και επέμενα παράλογα να το ζητώ βιάζοντας το θέλημα του Θεού, και δεν Τον άφηνα να οικονομήσει Εκείνος ό,τι γνωρίζει ως συμφέρον δικό μου. Και λοιπόν αφού έλαβα ό,τι ζήτησα, στεναχωρέθηκα ύστερα πολύ που δεν είχα ζητήσει να γίνει το θέλημα του Θεού. Γιατί δεν μου ήρθε το πράγμα έτσι όπως το νόμιζα.

Αγίου Νείλου του Ασκητού

Η "ηρωίδα" μεταφράστρια της ομιλίας του Ζουράρι

Με αποσπάσματα από την Ιδιωτική Οδό του Ελύτη ξεκίνησε την ομιλία του στη Βουλή την Τρίτη ο βουλευτής των Ανεξαρτήτων Ελλήνων Κώστας Ζουράρις ενώ συνέχισε με αποσπάσματα από τον Επιτάφιο του Θουκυδίδη και κατέληξε με Ρίτσο.

Δύσκολο έργο είχε να φέρει εις πέρας η Μαρία Ασημακοπούλου που κλήθηκε να αποδώσει την ομιλία του στη νοηματική. Τα social media την ανέδειξαν μάλιστα "ηρωίδα".

Η ίδια σε συνέντευξη της στο popaganda.gr παραδέχτηκε ότι την δυσκόλεψε ο Θουκυδίδης.

Δείτε τι είπε η Μαρία Ασημακοπούλου

 - Μαρία, πως ένιωσες όταν άρχισε να μιλά ο κύριος Ζουράρις χθες; Πανικοβλήθηκες; Αγχώθηκες καθόλου;

Όταν άρχισε να μιλάει, δεν εξεπλάγην. Ο άνθρωπος είναι πολιτικός επιστήμονας και γνωστός δεινός ομιλητής, άρα ήταν κάπως αναμενόμενος. Επίσης, κάνω αυτό το επάγγελμα εδώ και δεκαέξι χρόνια, έχω ακούσει πολλά. Ήταν πολλές οι ώρες, πολλοί οι ομιλητές, υπήρχε σίγουρα κούραση, κι έτσι η απόδοση μου βγήκε κάπως αυτόματα εκείνη την ώρα. Απλά έκανα την δουλειά μου και δεν συνειδητοποίησα απόλυτα τι συνέβη. Είναι βασικό σε αυτό που κάνουμε να σκεφτείς και να αποδώσεις γρήγορα.

- Υπήρχε κάτι που να σε δυσκόλεψε ιδιαιτέρως στο λόγο του;

Εννοείται πως ένας λόγος με πολλές αναφορές στην αρχαία ελληνική είναι δύσκολος στο σύνολό του. Αν είχα το κείμενο από πριν, θα μπορούσα να το αποδώσω καλύτερα. Θα είχα περισσότερο χρόνο να σκεφτώ και να μεταφράσω με περισσότερη ακρίβεια τους όρους. Οι αναφορές που έκανε, στον Θουκυδίδη, ίσως να με δυσκόλεψαν λίγο παραπάνω.

- Μα πώς κατάφερες να αποδώσεις την αναφορά στους «κρόκους Θήρας»;

Προσπάθησα να εξηγήσω το νόημα όσων έλεγε, ήταν μια ελεύθερη μετάφραση. Πιστεύω ότι τόσο ένας ακούων που δεν έχει άμεση επαφή με την αρχαία ελληνική όσο και κάποιος που παρακολούθησε την ομιλία στη νοηματική, θα δυσκολεύτηκαν εξίσου. Κι ο ακούων, δηλαδή, θα χρειαζόταν μια πιο ελεύθερη μετάφραση για να κατανοήσει τα όσα λέχθηκαν.

- Είδες ότι αμέσως η ομιλία έγινε viral και ότι πολλοί σε χαρακτήρισαν ηρωίδα; Στα social media όλοι μιλούσαν για σένα...

Οι φίλοι μου με ενημέρωσαν ότι έγινε viral η ομιλία. Ήμουν τόσο κουρασμένη χθες που δεν κοίταξα το διαδίκτυο. Ηρωίδα δεν είμαι, είναι στο πλαίσιο της δουλειάς μας αυτό. Προσπάθησα να κάνω ό,τι καλύτερο, όπως κάνω και για τις άλλες ομιλίες ή αντίστοιχους για πιο σύνθετους πολιτικούς λόγους.

- Τώρα πια θα φοβάσαι κάθε φορά που θα ανεβαίνει ο Ζουράρις στο βήμα της Βουλής;

Έχει ένα δικό του τρόπο έκφρασης και σε τηλεοπτικές εκπομπές που τον έχω ακούσει (χωρις να χρειάζεται να τον αποδώσω στη νοηματική), δυσκολεύομαι, μετά όμως από αυτήν την πρώτη μου επαφή θα είμαι καλύτερα προετοιμασμένη. Πήρα την πρώτη κρυάδα, οπότε όλα εντάξει.

Δείτε το βίντεο από την ομιλία του Κώστα Ζουράρι και τη μετάφραση στην νοηματική εδώ

 

πηγή 

Πως πρέπει να διαπραγματευτεί η Ελλάδα στο Eurogroup σε πέντε εικόνες

   
Πέντε καρτ ποστάλ μεταφέρουν το μήνυμα της ελληνικής πλευράς στους σκληρούς διπλωμάτες. Δεν χρειάζονται οικονομικά και τεχνοκρατικά πλάνα αλλά απλά συνθήματα που θα μιλήσουν στην καρδιά του κάθε Ευρωπαίου.

πηγή

Δύο Έλληνες στο Βερολίνο άνοιξαν ένα μπαρ που είναι κάτι σαν «Δημόσιο με φιλότιμο»

- Γιατί δεν κάνουμε το σπίτι μας μπαρ;
- Έστω ότι γίνεται, πώς το ονομάζουμε;
-  Το χειρότερο θα ήταν «Myxa»…
-  Τέλεια, βρήκαμε το όνομα, έχουμε το χώρο. Ξεκινάμε;

Κάπως έτσι μάλλον θα ήταν η συζήτηση μεταξύ των δύο φίλων, Αναστάση Γιαννουσάκη και Μιχάλη Καββαδία. Ένα χρόνο αργότερα, σήκωσαν τα ρολά, έγραψαν την ημερομηνία 11/07/2011 και τη λέξη Myxa. Σήμερα, το πάλαι ποτέ σπίτι τους (μιας και οι δύο φίλοι έμεναν εκεί όσο καιρό το «έχτιζαν») με τα άνετα, ξύλινα, vintage έπιπλα, τον απολαυστικό καφέ και τα ελληνικά πιάτα, που μακριά από φολκλορικές μονομανίες, συνδυάζονται με τα ντόπια, έχει καθιερωθεί ως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στέκια του εσχάτως hip όσο δεν πάει Neukölln. Στα αυτιά των ξένων, η λέξη «Myxa» ακούγεται «φανταστικά εξωτική», όπως σχολιάζει ο Μιχάλης. «Κάποια στιγμή είχε κυκλοφορήσει η φήμη ότι είναι απλά τα αρχικά μας, μεγάλη αδικία για τον Αναστάση». Ο οποίος Αναστάσης από την άλλη, το μεταφράζει ανάλογα με το άτομο που θέτει την ερώτηση και η απάντηση κυμαίνεται από το «ναι, σημαίνει μύξα στα ελληνικά» μέχρι «εε, σημαίνει μύγα στα ρώσικα».

Καλή η πλάκα, αλλά πως στο Βερολίνο με τα αναρίθμητα μπαρ, «έπιασε» τόσο γρήγορα το εγχείρημά τους; «Το mouth to mouth ήταν κανόνας ακόμα και όταν αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε ότι κάτι συμβαίνει. Δεν είχαμε ίσως και τόσο άγχος γιατί και οι δύο έχουμε ακόμα πρωινές δουλειές. Το αφήσαμε να γίνεται σιγά σιγά. Ένα άλλο πράγμα που είναι ξεκάθαρο είναι ότι κανείς δεν πρόκειται ποτέ να απολυθεί. Από 4 άτομα στην αρχή έχουμε φτάσει τα 15 πια. Είμαστε κάτι σαν Δημόσιο με φιλότιμο», λέει ο Μιχάλης που δεν κρύβει τη χαρά του και για τα δρώμενα που γίνονται στο δωμάτιο-μίνι gigspace. Από εκεί αποχαιρέτησε η Μόνικα πρόπερσι το Βερολίνο μετά τις ηχογραφήσεις του Exit με μία μικρή συναυλία μεταξύ δέκα φίλων και εκεί έγινε ένα last minute collaboration του Chris Cacavas των Green On Red με την Penelope Houston των Avengers. Επίσης μια φορά το χρόνο διοργανώνεται στον χώρο τους το Danish Singersongwriter Summit, ενώ το μηνιαίο αγγλόφωνο stand up comedy show Neukoelln Confessional που διοργανώνεται στο Myxa και 3 χρόνια σύντομα θα προβληθεί στη γερμανική τηλεόραση.

Από αριστερά: Αναστάσης Γιαννουσάκης και Μιχάλης Καββαδίας.

Καθόλου άσχημα για δύο Έλληνες που βρέθηκαν στη Γερμανία αυθόρμητα, εξαιτίας της αγάπης τους για το Βερολίνο και όχι εκδιωγμένοι από την οικονομική κρίση. Ευτυχώς για εκείνους, δε λειτουργούν ως «εκπρόσωποι τύπου» της ελληνικής οικονομικής κρίσης, θέση στην οποία βρίσκονται πολλοί Έλληνες του εξωτερικού όταν δέχονται ερωτήσεις όπως «γιατί ανοίξατε μαγαζί στη χώρα μας και δε γυρνάτε στη δική σας;». «Πήρε πολύ καιρό για να καταλάβει ο κόσμος ότι το μαγαζί έχει σχέση με την Ελλάδα. Όσον αφορά τα στερεότυπα νομίζω ότι είναι πιο εύκολο να ζεις στο Βερολίνο ως Έλληνας απ’ ότι να ζεις στην Αθήνα ως Γερμανός. Συνήθως θα ρωτήσουν ποια νησιά να επισκεφθούν το καλοκαίρι ή πού θα βρουν καλό λάδι. Το καλοκαίρι του ’10 στον αγώνα Ελλάδα – Γερμάνια πολλοί φίλοι μας Γερμανοί υποστήριζαν την Ελλάδα από την ίδια τους τη χώρα. Εμείς πάλι υποστηρίξαμε με σθένος την Αργεντινή στον τελικό. Ίσως είναι αυτό το ελληνικό το “πισώπλατο” που λατρεύουν», εξηγεί ο Μιχάλης.

Από την άλλη πλευρά αν και το gentrification έχει χτυπήσει τη γερμανική πρωτεύουσα, με τα ενοίκια σε συνεχή αν και όχι ιλιγγιώδη άνοδο, αυτό δεν ξεθυμαίνει την αγάπη του Αναστάση για το Βερολίνο, «μια πρωτεύουσα κράτους με τόσο ψηλά ποσοστά ανεργίας, τόσο χαμηλή εγκληματικότητα, τόσο χάλια ομάδες στο ποδόσφαιρο και ένα αεροδρόμιο που είναι έτοιμο εδώ και 2 χρόνια και δεν ανοίγει γιατί οι ιθύνοντες τα έκαναν μαντάρα που δεν μπορεί να είναι λάθος. Η Αθήνα έχει φοβερή διασκέδαση αλλά είναι λιγότερο φιλική προς τους κατοίκους της από το Βερολίνο, σχεδόν μας κακομαθαίνουν εδώ».

Αυτό κάνουν και οι ίδιοι στους fans του μαγαζιού (και) με ένα menu που διαμορφώνουν έχοντας πάντα στο μυαλό τους «τι θα μας άρεσε να βρούμε σε ένα μαγαζί». Προϊόντα από την Ελλάδα και τη Γερμανία μαζεύονται στην κουζίνα, η φαντασία επιστρατεύεται για να βρεθούν τα υλικά του χορτοφαγικού παστίτσιου και τα ελληνικά πιάτα που πλησιάζουν τα «παραδοσιακά» πρότυπα και είναι τα κορυφαία στις προτιμήσεις των ντόπιων. Το πιο μεγάλο hit είναι το μπριάμ (το οποίο προφέρουν «Briam» κατά το «Brian»). Ναι, αυτό που οι μαμάδες μας παρακαλούσαν να φάμε όταν ήμασταν μικρά παιδιά.

«Έχουμε στο μυαλό μας το ότι η Myxa έχει ημερομηνία λήξης και γι’ αυτό προσπαθούμε να κάνουμε όσο πιο πολλά όμορφα πράγματα μπορούμε», λέει ο Μιχάλης. «Ο Αναστάσης θέλει να καταλήξει κάποια στιγμή στην Κρήτη ενώ εγώ ονειρεύομαι τα Κύθηρα. Ίσως ανοίξουμε μαζί ένα μαγαζί που θα λέγεται Popel στα Αντικύθηρα που είναι και στη μέση». Μέχρι τότε, ραντεβού στο Βερολίνο.

πηγή