Η ΡΩΣΟΤΟΥΡΚΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ, Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΙ ?

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Από την Τέταρτη 24 Νοεμβρίου έχει ξεσπάσει μια πρωτοφανής κρίση μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας για πολλούς ξαφνική, αλλά για όσους μελετούσαν τις εξελίξεις αναπόφευκτη ότι κάποια στιγμή θα ξεσπούσε με όλες τις συνέπειες της. Το μεγάλο και επίμαχο ερώτημα σε αυτή την κρίση είναι ποια είναι η θέση της χώρας μας, η οποία για πολλούς είναι αυτή την περίοδο άνευ εθνικής κυριαρχίας.
Και πρώτα πρώτα να πάρουμε τα πράγματα από τη αρχή. Η εσωτερική σύγκρουση στην Συρία και ο αιματηρός εμφύλιος πόλεμος προκλήθηκε ουσιαστικά από την σύγκρουση δυο ενεργειακών αγωγών. Τον αγωγό του Κατάρ και του αγωγό του Ιράν. Ο πρώτος θα ακολουθούσε την διαδρομή Κατάρ, Σαουδική Αραβία, Ιορδανία, Συρία και Τουρκία και ο δεύτερος την διαδρομή Ιράν, Ιράκ, Συρία, (Δαμασκός) Λίβανος, Κύπρος και Ελλάδα. Όπως βλέπουμε η Συρία ήταν το κομβικό σημείο των δυο αγωγών, ενώ στο βάθος και οι δυο αγωγοί είχαν σαν αντικείμενο την Ρωσία και την  ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από την Ρωσία.
Ο πρόεδρος Άσαντ, (μέχρι το 2011 μεγάλος «αδερφός» του Ερντογάν και στη συνέχεια… στυγνός δικτάτορας), σαν σύμμαχος της Ρωσίας φυσικά είχε απορρίψει τον αγωγό του Κατάρ, ενώ τον Μάρτιο του 2011 είχε υπογράψει την κατασκευή του αγωγού του Ιράν ο οποίος είχε ονομαστεί ο «Αγωγός της Φιλίας». Έτσι ο κυριότερος σύμμαχος της Ρωσίας στην Μέση Ανατολή έπρεπε να ανατραπεί. Φυσικά όλα αυτά ήταν εν γνώση του Πούτιν, ο οποίος γνώριζε τα αντιρωσικά σχέδια αλλά είχε μπλοκαριστεί από την Ουκρανία και γι’ αυτό στη αρχή οι αντιδράσεις υποστήριξης του στον Άσαντ ήταν χλιαρές.

Η Τουρκία είχε επενδύσει τα μέγιστα στην ανατροπή του Άσαντ την οποία υπολόγιζε μέσα σε ένα εξάμηνο το πολύ, και στην υλοποίηση του αγωγού του Κατάρ, γιατί θα γίνονταν ο κόμβος ενεργειακής παροχής της Ευρώπης συν τον αγωγό Μπακού – Τζευχάν. Για τον λόγο αυτό στήριξε με κάθε μέσο τους Τζιχαντιστές που ήταν το κύριο μέτωπο κατά του Άσαντ, καθώς εκμεταλλεύτηκε το θρησκευτικό στοιχείο για να προσελκύσουν μουσουλμάνους μαχητές από όλο τον κόσμο. Παράλληλα η Τουρκία εκμεταλλεύτηκε τις πετρελαιοπηγές των Τζιχαντιστών και με την συνεργασία του Μπαρζανί του β. Ιράκ κέρδιζε εκατομμύρια δολάρια με τα οποία ο Ερντογάν έκτισε το μεγάλο και σκανδαλώδες παλάτι του στην Άγκυρα.
Εκεί όμως που τα «χάλασε» ο Ερντογάν ήταν ότι κάποια στιγμή θεώρησε τον εαυτό του νέο σουλτάνο και γι’ αυτό έπρεπε να ηγηθεί μιας νέας οθωμανικής αυτοκρατορίας και από την άλλη νέο χαλίφη, όπως ήταν οι Οθωμανοί σουλτάνοι και να ηγηθεί όλου του ισλαμικού κόσμου. Γι” αυτό έκανε το λάθος να συγκρουστεί άμεσα με το Ισραήλ, δημιουργώντας μεγάλες αντιπάθειες μέσα στις ΗΠΑ τα σχέδια της οποίας είχε κληθεί να υλοποιήσει στην Μέση Ανατολή. Από την άλλη το άγχος των Κούρδων τον διακατέχει μόνιμα και ένεκα τούτου έχει πάλι πρόβλημα με τις ΗΠΑ που από την δεκαετία του ενενήντα μετά την εξουδετέρωση του Οτσαλάν, επιδίωξαν μαζί με το Ισραήλ να εκμεταλλευτούν το κουρδικό στοιχείο για ένα γέρο προγεφύρωμα τους στην Μέση Ανατολή.
Τώρα να έρθουμε στη κρίση. Σίγουρα ο Ερντογά δεν έκανε την προσχεδιασμένη κίνηση του να καταρρίψει το ρωσικό αεροσκάφος αν δεν είχε κάποιες «πλάτες». Το βασικό όμως αίτιο ήταν ότι ο Ερντογάν κατάλαβε ότι εξ’ αιτίας των Τζιχαντιστών που είχαν αρχίσει να ξεφεύγουν από κάθε έλεγχο, είχε αρχίσει μια προσέγγιση ΗΠΑ Ρωσίας που θα τον ανάγκαζε να υποχωρήσει στο θέμα της Συρίας, ένα θέμα που γι’ αυτόν ήταν εθνικό κεφάλαιο γοήτρου. Έτσι προχώρησε στο μεγάλο βήμα που τον άφηνε όμως σε πολλά σημεία μετέωρο, καθώς οι αντιδράσεις των συμμάχων του δεν ήταν οι αναμενόμενες ενώ η ρωσική οργή ξέσπασε πολύ μεγαλύτερη από ότι περίμενε.

Στην διεθνή διπλωματία δεν υπάρχουν φιλίες και συναισθήματα, αν και πολλές φορές οι κυβερνήσεις επηρεάζονται από την επικοινωνιακή πολιτική και τα συναισθήματα των λαών τους. Η οργή του ρωσικού λαού κατά της Τουρκίας η οποία οξύνθηκε ακόμα περισσότερο από το βίντεο των Τουρκομάνων, (ένα βίντεο που πολλοί στην Άγκυρα το θεώρησαν μεγάλο επικοινωνιακό λάθος), που σκύλεψαν το πτώμα του Ρώσου πιλότου, συνέβαλλε στην σκλήρυνση της στάσης του προέδρου Πούτιν. Το παράδοξο στην ιστορία αυτή είναι πως ωφελημένοι από την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους είναι πρώτος ο Άσαντ, που σταθεροποιεί την στήριξη του από το Ιράν και την Ρωσία, ενώ έδωσε την ευκαιρία στον Πούτιν να εγκαταστήσει του πυραύλους S-400 στην Συρία, αλλάζοντας όλα τα στρατηγικά δεδομένα στην ευρύτερη ανατολική Μεσόγειο υπέρ της Ρωσίας. Δηλαδή με λίγα λόγια ο Ερντογάν χωρίς να το επιδίωκε, δούλεψε… υπέρ του Πούτιν.
Το θέμα είναι τι γίνεται από εδώ και περά. Κα κατ’ αρχή ποιος είναι ο ρόλος της Ελλάδας. Δυστυχώς μέχρι σήμερα κάνεις δεν έλαβε υπόψη του ποιες είναι οι ελληνικές θέσεις στον συριακό εμφύλιο, αν και η Ελλάδα συνδέεται άμεσα με τους ορθοδόξους της Συρίας. Σε καμία διεθνή διάσκεψη για την Σύρια δεν κλήθηκε Έλληνας αντιπρόσωπος, αν και η Ελλάδα είναι χώρα γεωγραφικά «κλειδί» για την περιοχή. Θα μου πείτε ποιος υπολογίζει μια χώρα μειωμένης εθνικής κυριαρχίας ? Είναι σημαντικό να τονίσουμε πως στην Άγκυρα θεωρούν την Ελλάδα σαν ανυπολόγιστη δύναμη και αυτό φάνηκε χαρακτηριστικά από του ότι οι δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρώφ, για τις τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο, ούτε καν τις ανέφεραν τα τουρκικά ΜΜΕ!
Όσον αφορά την ρωσοτουρκική κρίση το πιο πιθανό είναι να υπάρξει σταδιακά εκτόνωση, αν και ο Πούτιν θα το «φυλάει» από εδώ και πέρα για τον Ερντογάν και τις «πονηριές» του, εκτός και αν οι πονηριές αυτές και η αλαζονεία του Τούρκου προέδρου προκαλέσουν και άλλο θερμό επεισόδιο με αφορμή την ρωσική εξόντωση των Τουρκομάνων που είναι και οι κύριοι προμηθευτές του παράνομου πετρελαίου στην Τουρκία.
Ο Ερντογάν, παρά τις εθνικιστικές του κορώνες γνωρίζει πως έκανε ένα μετέωρο βήμα που ακόμα δεν ξέρει που και πως θα του βγει. Έχει ήδη προκαλέσει την μήνι του Ιράν, το οποίο σε αντίθεση με την Ελλάδα στην Άγκυρα πάντα υπολογίζουν και παράλληλα συνεχίζεται να υπάρχει η εσωτερική «πληγή» («προσφερόμενη» στους εχθρούς της Τουρκίας), του κουρδικού, που αντί να κλείνει αιμορραγεί καθημερινά.
Το πρόβλημα με την Ελλάδα είναι ότι αφ’ ενός είναι «δεμένη» στην μνημονιακη της κατάσταση και αφ’ ετέρου είναι δεσμευμένη με το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση στην εξωτερική της πολιτική. Και καλά, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει εξωτερική πολιτική καθώς κάθε χώρα συχνά κάνει του κεφαλιού της, αλλά στο ΝΑΤΟ τα πράγματα είναι σοβαρά και εδώ έγκειται τι το πρόβλημα. Αν ζητηθεί εξ’ αιτίας των κλήσεων της Άγκυρας πιο ενεργό η συμμέτοχη της χώρας μας στην ρωσοτουρκική αντίθεση και όχι μόνο, το ερώτημα είναι τι πρέπει να πράξουμε ?
Ανεξάρτητα του ότι πολλοί υποστηρίζουν ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα καθώς θεωρούν ότι είμαστε κράτος-δορυφόρος, μια σοβαρή απάντηση σε αυτό το πρόβλημα είναι ακριβώς να επικαλεστούμε την στάση της Τουρκίας που ενώ είναι εταίρος στο ΝΑΤΟ, ακολουθεί αυτόνομη εξωτερική πολιτική και συχνά απειλεί ακόμα και τις ΗΠΑ όταν παραβιάζονται τα εθνικά της συμφέροντα. Ποια χώρα του ΝΑΤΟ μέχρι προχθές συμμετείχε σε κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με την Ρωσία, ενώ μέχρι χτες οι Τούρκοι εκβίαζαν το ΝΑΤΟ με την αγορά των κινεζικών πυραύλων.
Γιατί άλλοι μπορούν και εμείς που έχουμε πολύ καλύτερη γεωγραφική θέση όχι ?
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

Η Ιταλία κλείνει τα παράτυπα τεμένη στο πλαίσιο του αγώνα κατά της τρομοκρατίας

Ο υπουργός Εσωτερικών της Ιταλίας Αντζελίνο Αλφάνο γνωστοποίησε χθες Παρασκευή ότι η κυβέρνηση έχει την πρόθεση να κλείσει τους χώρους λατρείας των μουσουλμάνων οι οποίοι λειτουργούν παράτυπα στο πλαίσιο, όπως είπε, του αγώνα κατά της τρομοκρατίας, μεταδίδουν ιταλικά ΜΜΕ.

«Έχουμε στην Ιταλία τέσσερα τεμένη και πάνω από 800 μουσουλμανικούς χώρους λατρείας. Θα κλείσουμε τους χώρους που λειτουργούν μυστικά και παράτυπα, όχι για να εμποδίσουμε την άσκηση της θρησκευτικής πίστης αλλά ώστε η θρησκευτική λατρεία να ασκείται σε τόπους που έχουν άδεια» από τις αρχές, είπε ο Αλφάνο.

Ο υπουργός Εσωτερικών της Ιταλίας έκανε τη δήλωση αυτή κατά τη διάρκεια μιας συνόδου στο Λέτσε, στο νότιο τμήμα της χώρας, αφιερωμένης στους κινδύνους της τρομοκρατίας και της επιρροής του «ισλάμ των γκαράζ», όπως αποκαλούνται οι χώροι λατρείας που δεν έχουν άδεια των αρχών, όπου συγκεντρώνονται ορισμένοι από τους 1 εκατ. μουσουλμάνους που ζουν στη χώρα για να προσεύχονται.

Αυτοί οι χώροι λατρείας αποτελούν ενίοτε επιλογή, αλλά μερικές φορές ανάγκη, καθώς οι άδειες λειτουργίας ενός χώρου λατρείας δεν είναι καθόλου εύκολο να χορηγηθούν, ειδικά λόγω της αντίθεσης πολλών τοπικών εκλεγμένων αξιωματούχων.

«Κανένας τόπος του κόσμου δεν έχει μηδενικό κίνδυνο, όπως δείχνει το δραματικό χρονολόγιο της τρομοκρατίας από το 2001 μέχρι σήμερα. Μόνο η πρόληψη υπάρχει, και ως σήμερα η δουλειά των υπηρεσιών πληροφοριών μας και η προσπάθειά μας για πρόληψη έχει λειτουργήσει», είπε ο Αλφάνο.

Η Ιταλία, και ιδίως η Ρώμη, αναφέρονται συχνά ως στόχοι από τα όργανα προπαγάνδας της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ) και πρόσφατα η κυβέρνηση των ΗΠΑ προειδοποίησε την κυβέρνηση του Ματέο Ρέντσι για τον κίνδυνο να διαπραχθούν τρομοκρατικές ενέργειες στο ιταλικό έδαφος.

Πηγή ΑΠΕ – ΜΠΕ

Η αναγέννηση των συνεταιρισμών σε Γαλλία και Ιταλία

Φιλοξενούμε δύο συνοπτικά κείμενα, με στοιχεία για την τόνωση της συνεταιριστικής δραστηριότητας στη Γαλλία και την Ιταλία –ενώ αντίστοιχη είναι η εικόνα και για την Ισπανία. Η άνοδος των συνεταιρισμών, καθώς και η βαρύτητά τους στο συνολικό οικονομικό τοπίο αυτών των οικονομιών, είναι μικρή, αλλά σταθερή, ενώ αξιοσημείωτη είναι και η ανθεκτικότητα που επιδεικνύουν εν μέσω της οικονομικής κρίσης

Στην Ελλάδα, οι συνεταιρισμοί απέκτησαν τη δική τους αίγλη στις συζητήσεις τμημάτων της κοινωνίας, προς αναζήτηση διεξόδων από την κρίση. Ωστόσο, μόνον εξαιρέσεις (ΑΣΕΠΟΠ Βελβεντού, ΘεσΓάλα, ΘεσΓΗ, Bios Coop, αλλά και οι διάσπαρτοι κυρίως γυναικείοι συνεταιρισμοί της περιφέρειας) μπόρεσαν να διαφύγουν από τη βάσανο του παρασιτισμού. Κατά τα άλλα, τα περισσότερα συνεταιριστικά εγχειρήματα που ξεπήδησαν μέσα στις μεγάλες πόλεις ήσαν… μπαρ και εστιατόρια. Γεγονός που δεικνύει, ότι δυστυχώς, στη χώρα μας ο παρασιτισμός «μολύνει» προς το παρόν ακόμα και τις ενάρετες οικονομικές πρακτικές…

Ρήξη

Ιταλία: Συνεταιρισμοί σε άνοδο

Σωτήρια η λειτουργία τους για την γυναικεία εργασία

Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Ερευνητικό Ινστιτούτο για τους Συνεταιρισμούς και τις Κοινωνικές Επιχειρήσεις (EURICSE), οι κοινωνικοί συνεταιρισμοί που δραστηριοποιούνται στον τομέα της υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας αντιπροσωπεύουν το 44,5% των συνολικών θέσεων εργασίας, που δημιουργήθηκαν σε αυτούς τους κλάδους, στην Ιταλία. Επιπλέον, μεταξύ του 2008 και του 2013, η αύξηση των θέσεων εργασίας στους συνεταιρισμούς αποδίδεται εντελώς στην υγεία και στις άλλες υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας: Έχουν υπερκαλύψει τη μείωση της απασχόλησης στη βιομηχανία και ιδιαίτερα στις κατασκευές. Ο αριθμός των κοινωνικών συνεταιρισμών διπλασιάστηκε μεταξύ του 2001 και του 2011 (από 5.674 σε 11.624) και οι θέσεις εργασίας αυξήθηκαν σε αυτούς κατά 129,4% (από 159.144 σε 365.006).
Η Τρίτη Έκθεση για τους Συνεταιρισμούς που προσφάτως δημοσιοποίησε η EURICSE, δείχνει πως οι τάσεις των κοινωνικών συνεταιρισμών κατά τη διάρκεια της κρίσης αποτελούν σημαντικό δείκτη της βιωσιμότητάς τους. Πολλοί υποστήριξαν κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων ότι η ανάπτυξη των κοινωνικών συνεταιρισμών βασίστηκε όχι στα εγγενή χαρακτηριστικά αυτού του μοντέλου επιχειρήσεων –που συνδυάζει μ’ έναν καινοτόμο τρόπο την επιχειρηματικότητα με τον κοινωνικό σκοπό–, αλλά στις πολιτικές υπεργολαβιών που υιοθέτησε το κράτος για την παραγωγή κοινωνικών και εκπαιδευτικών υπηρεσιών. Εάν όντως συνέβαινε έτσι, η ανάπτυξη θα είχε καμφθεί, ιδιαίτερα έπειτα από τις περικοπές στον κρατικό προϋπολογισμό. Αντίθετα με τις εκτιμήσεις, τα στοιχεία που περιέχονται στην έκθεση δείχνουν ότι όχι μόνον αυτή η κάμψη δεν συνέβη, αλλά έγινε ακριβώς το αντίθετο.
Πέρα από την εντυπωσιακή ανάπτυξη των κοινωνικών επιχειρήσεων, η εργασιακή βαρύτητα των συνεταιρισμών είναι υψηλή σε ολόκληρο τον τομέα των υπηρεσιών: Στον τομέα των μεταφορών αντιπροσωπεύουν το 19,7% του συνόλου και στις λοιπές υπηρεσίες το 11,6%. Επίσης, ο τομέας των υπηρεσιών είναι εκείνος στον οποίο οι συνεταιρισμοί καταγράφουν μεγαλύτερες επιδόσεις πάνω στον έμμεσο αντίκτυπο που ασκούν σε άλλες επιχειρήσεις (π.χ. στη ζήτηση αγαθών και υπηρεσιών από συνεταιρισμούς σε μη συνεταιριστικές επιχειρήσεις, όπου οι πρώτες ενεργοποιούν το 9,5% του συνολικού παραγόμενου προϊόντος του κλάδου).
Στο πεδίο της μεταφοράς επιχειρήσεων στους εργαζόμενους, 252 μεταβιβάσεις πραγματοποιήθηκαν στην Ιταλία από τη δεκαετία του 1980 (πάνω από το 80% στη βιομηχανία, τις υπηρεσίες και τις κατασκευές) και η πλειονότητά τους είναι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Το ποσοστό επιβίωσής τους ήταν υψηλό και αρκετές από αυτές κατάφεραν όχι μόνο να επιβιώσουν, αλλά να διευρύνουν τις δραστηριότητές τους αυξάνοντας τις θέσεις απασχόλησης. Μεταξύ των συνεταιρισμών που ιδρύθηκαν κατά τα τέλη του ’80 και τις αρχές του ’90, το 36% είναι ακόμα ενεργοί. Υποστηρίχτηκαν και από τις κατάλληλες πολιτικές (τον Νόμο Μάρκορα) και άλλα ιδιαίτερα εργαλεία που διαμόρφωσαν οι συνεταιριστικές συνομοσπονδίες.
Aπόδοση των συνεταιρισμών
Στο τέλος του 2013, υπήρχαν 70.000 συνεταιρισμοί που προσέφεραν 1.257.213 θέσεις εργασίας, δηλαδή το 9,5% των συνολικών θέσεων στις ιδιωτικές, μη αγροτικές επιχειρήσεις. Επιπλέον, το 76,8% αυτών των θέσεων ήταν σταθερές εργασίες (συμβάσεις αορίστου χρόνου) και 51% από τους απασχολούμενους στις συνεταιριστικές επιχειρήσεις ήταν γυναίκες. Αυτές οι επιχειρήσεις επέδειξαν ισχυρή ανθεκτικότητα στους καιρούς της κρίσης. Από το 2008 μέχρι το 2013, η απασχόληση στους συνεταιρισμούς αυξήθηκε κατά 6,8%, έναντι 5% στις μη συνεταιριστικές, ιδιωτικές επιχειρήσεις. Το ποσοστό αύξησης ήταν ιδιαίτερα υψηλό σε ό,τι αφορά στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου και στη γυναικεία απασχόληση.
Η καλή επίδοση των συνεταιρισμών δεν είναι αποτέλεσμα των υποτιθέμενων χρηματοοικονομικών πλεονεκτημάτων που απολαμβάνουν οι συνεταιρισμοί στην Ιταλία. Αντίθετα, οι πιέσεις ρευστότητας ήταν αισθητά υψηλότερες για τους συνεταιρισμούς, σε σύγκριση με άλλες επιχειρήσεις (το 2013, 7,7% για τις πρώτες, έναντι 6,8% για τις δεύτερες), κυρίως εξαιτίας της μεγαλύτερης πίεσης που υπέστησαν οι κοινωνικές δαπάνες και η φορολογία του εισοδήματος από την εργασία. Μεταξύ του 2007 και του 2013 η συνεισφορά σε ρευστότητα των συνεταιρισμών αυξήθηκε, ενώ εκείνη των ανώνυμων εταιρειών μειώθηκε.

Γαλλία: Νέες θέσεις εργασίας

Συνεταιριστικά εγχειρήματα με ανθεκτικότητα στην κρίση

Το 2014 δημιουργήθηκαν 2.800 νέες θέσεις εργασίας, στις οποίες περιλαμβάνονται και 1.940 σε νέους εργατικούς συνεταιρισμούς στη Γαλλία, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που ανακοίνωσε η γαλλική συνομοσπονδία εργατικών συνεταιρισμών Cg Scoop. «Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με τα αποτελέσματα του 2014 και ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία.
Το 2014 ιδρύθηκαν 277 νέοι συνεταιρισμοί. Ενώ οι ιδρύσεις εκ του μηδενός παραμένουν πλειοψηφικές, υπάρχει και ένα ιστορικό μεταβιβάσεων υγιών επιχειρήσεων. Το 20% των εργατικών συνεταιρισμών που δημιουργήθηκαν τον προηγούμενο χρόνο ήταν αποτέλεσμα μεταβίβασης της ιδιοκτησίας των επιχειρήσεων», λέει ο Πατρίκ Λενακέρ, πρόεδρος της CG Scoop.
Αυτό το επιχειρηματικό μοντέλο αφορά όλους τους οικονομικούς κλάδους, οι οποίοι με τα χρόνια έχουν καταστεί περισσότερο διαφοροποιημένοι. Σχεδόν το 46% των συνεταιρισμών ενεργοποιούνται στον κλάδο των υπηρεσιών, το 18% στις κατασκευές και το 14% στη βιομηχανία, ενώ ακολουθούν από κοντά το εμπόριο και η εκπαίδευση, η υγεία και η κοινωνική δράση. Οι μισές ιδρύσεις συνεταιρισμών πραγματοποιήθηκαν στις υπηρεσίες, όπου αντιστοιχούν περίπου 1230 εργατικοί και κοινωνικοί συνεταιρισμοί και 18.300 θέσεις εργασίας.
Επιπρόσθετα, αυτό το επιχειρηματικό μοντέλο έχει να επιδείξει ένα τριετές ποσοστό επιβίωσης της τάξης του 76%, έναντι 71% για τις άλλες γαλλικές επιχειρήσεις. Στην 5ετία, το ποσοστό είναι 64% έναντι του 50% όλων των γαλλικών εταιρειών, δείκτης που καταδεικνύει τη γενικότερη οικονομική αποδοτικότητα του μοντέλου.

πηγή 

«Αλλόκοτος λύσσα»!

ΚΑΙ ΤΑ ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ ΟΜΟ-ΠΑΙΔΕΙΑΣ

(Πανεπιστημιακοί ερευνητές "μελετούν"  

τρόπους  ενάντια στην "ομοφοβία").

Του Β. Χαραλάμπους

Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται μια ανέντιμη προσπάθεια, για αλλότροπη ανοχή των «παθών ατιμίας» στην εκπαίδευση, ιδιαιτέρως στην Ευρώπη.  Προς τούτο οι ερευνητές Elizabeth Atkinson και Renée De Palma του Πανεπιστημίου του Sunderland σε συνεργασία με ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Exeter  και του Institute of Education του Πανεπιστημίου του Λονδίνου ερεύνησαν  τρόπους  ενάντια στην καλούμενη (από τους στηρίζοντες τα πάθη ατιμίας)  "ομοφοβία".  Το ερευνητικό αυτό "έργο" χρηματοδοτήθηκε από το Economic and Social Research Counsil, με σκοπό την αμφισβήτηση της "ομοφοβίας" στα Δημοτικά Σχολεία.

Στο "ερευνητικό" αυτό πρόγραμμα συμμετείχαν και δημοτικά σχολεία, στα οποία έγινε  χρήση βιβλίων, με "μη ετερόφυλους χαρακτήρες" (non-heterosexual characters) όπως τους ονόμασαν.  Αντιλαμβάνεται κανείς το επακόλουθο των ερευνητικών αυτών προγραμμάτων, καθώς και ποια ανήθικα διδάγματα θα δοθούν στα παιδιά.  

Ανάμεσα στα αναγνώσματα που χρησιμοποιήθηκαν από τους ερευνητές, εκτός από την ανοησία με το  ομο-παραμύθι με τους πεγκουΐνους   "And Tango Makes Three" ήταν και  το ομο-παραμύθι "King and King" (Ο βασιλιάς και ο βασιλιάς), όπου δύο πρίγκηπες ερωτεύονται μεταξύ τους. 

Άλλο τέτοιο ανήθικο κατασκέυασμα  ήταν και  το ομο-παραμύθι με το κορίτσι και τις δύο μαμμάδες "Spacegirl Pukes".   Επίσης το ομο-κατασκεύασμα "One Dad, Two Dads, Brown Dad, Blue Dads Spacegirl Pukes" όπου η αλλόκοτος περιγραφική λύσσα αφορούσε τους ανήθικους "μπαμπάδες". Καταλαβαίνει κανείς σε τι ανηθικότητες εξωθούνται οι μαθητές από τους Πανεπιστημιακούς αυτούς ερευνητές.

Στα πλαίσια του ερευνητικού αυτού προγράμματος κλήθηκαν οι μαθητές να γράψουν τις δικές τους εκδοχές των γνωστών κλασσικών  παραμυθιών,  όπως συνέβη για παράδειγμα με το παραμύθι της Σταχτοπούτας.  Αρκετά  παιδιά, όπως ήταν το κατευθυνόμενο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, χρησιμοποίησαν ομοφυλόφιλους χαρακτήρες. 

Τέτοια κακοτεχνήματα της ανηθικότητας θα διδάσκονται τα παιδιά και οι εκπαιδευτικοί είναι υποχρεωμένοι να διδάσκουν τα πάθη ατιμίας. Ποιά αγωγή θα δοθεί στα παιδιά, με τα ομο-παραμύθια που ετοιμάζουν; Ο λεγόμενος εκσυγχρονισμός, γίνεται αναχρονισμός και  η θεματολογική προσέγγιση του γέμει παραδειγμάτων της αλλόκοτης αυτής λύσσας*. 

Το ομο-παιδαγωγικό ολίσθημα ακολουθούν τα λογοτεχνικά συμφραζόμενα παθών και παιδαγωγικών παρανοήσεων.  Η σκόπιμη διαστροφή της αγωγής αρχίζει από την  παιδική ηλικία. Δυστυχώς ετοιμάζουν μια τέτοια ομο-λογοτεχνική συνθετότητα παθών ατιμίας, η οποία θα «αντίκειται τη υγιαινούση διδασκαλία» (Α΄ Τιμ.1,10).  

*«Αλλοκοτος λύσσα» - Έτσι καλεί την αρσενοκοιτία ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

Ἀπὸ ἐδῶ κι ἐδῶ

Νὰ κρατοῦμε τὴν Ὀρθόδοξη πίστη.Καί, ἐπειδὴ ζοῦμε σὲ δύσκολους καιρούς, θὰ λάβουμε μισθὸ περισσότερο ἀπὸ ἄλλους ἀνθρώπους ποὺ ἔζησαν τὶς παλαιότερες ἐποχὲς καὶ κράτησαν τὴν πίστη

Γέροντας  Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ