Χριστουγεννιάτικη Γιορτή στην ενορία του Αγίου Αθανασίου Κατούνας.

 Τα Χριστούγεννα κατά τον Άγιο Ιωάννη Χρυσόστομο είναι ¨H Μητρόπολη πασών των εορτών¨, η εορτή της Θείας αγάπης, της σαρκωμένης αγάπης που είναι ο κύριος μας  Ιησούς Χριστός.

  Ήρθε ο Χριστός μας στη γη για να ανεβάσει εμάς τους αμαρτωλούς ανθρώπους στον ουρανό. Ο Μέγας Αθανάσιος λέγει χαρακτηριστικά: ¨Θεός ενηνθρώπησεν ίνα υμείς θεοποιηθώμεν¨ , δηλαδή έγινε ο Θεός Άνθρωπος, πήρε σάρκα ανθρώπινη για να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία  και από τον διάβολο και να τον κάνει κατά χάριν Θεό. Αυτό είναι το νόημα και το πνεύμα της μεγάλης αυτής Δεσποτικής εορτής, της κατά σάρκα γεννήσεως του κυρίου μας Ιησού Χριστού. 

Στην ενορία μας τα παιδιά των κατηχητικών σχολείων με την εκδήλωση που ετοίμασαν μας βοήθησαν να καταλάβουμε, να βιώσουμε, αυτό το αληθινό νόημα της εορτής των Χριστουγέννων. 

Τα παιδιά μας παρουσίασαν επίκαιρα ποιήματα, τραγούδια και σκετς, καθώς και επίκαιρη ομιλία από το θεολόγο κ. Αθανάσιο Ζήση.

Την εκδήλωση έκλεισε ο εφημέριος του Ναού μας Πανοσ. Αρχιμ. π. Νεκτάριος Ν. Τριάντης ο οποίος ευχαρίστησε και συνεχάρη τα παιδία αλλά και όλους όσους  τίμησαν με την παρουσία τους τους την εκδήλωσή μας.

Ευχόμαστε, ο Χριστός να γεννηθεί στις καρδιές μας, πάντα να έχουμε Χριστούγεννα μέσα μας.

πηγή

«Πως να Σε ονομάσω εγώ, θαυμαστό μου βρέφος; Τι θνητό όνομα να δώσω στον καρπό του Αγίου Πνεύματος; Να Σου προσφέρω θυμίαμα ή γάλα; Έχεις ανάγκη από τις μητρικές μου φροντίδες, ή να πέσω στα πόδια Σου και να Σε λατρεύω; Τι ανεξήγητη αντίθεση; O ουρανός είναι ο θρόνος Σου κι εγώ σε τοποθέτησα στα γόνατα μου. Σε βλέπω στην γη κι όμως δεν άφησες τον ουρανό. O ουρανός είναι εκεί, όπου ευρίσκεσαι Εσύ».

Μέγας Βασίλειος

Mόνο προσπάθησε ν' απαλλαγείς από την πονηρή συνήθεια.

Για πες μου, αν ο γιατρός βάλει ένα φάρμακο επάνω στην πληγή και δεν γίνεις καλά, δεν θα στο δώσει πάλι άλλη μέρα;

Eίναι ένας ξυλοκόπος, θέλει να κόψει μια βελανιδιά. Παίρνει τσεκούρι και αρχίζει να χτυπά τη ρίζα. Aν δώσει ένα χτύπημα και δεν πέσει το άκαρπο δέντρο, δεν θα δώσει δεύτερο χτύπημα, δεν θα δώσει τρίτο, τέταρτο, δέκατο; Aυτό κάνε και σύ. Bελανιδιά είναι η πονηρή συνήθεια - άκαρπο δέντρο. Tα βελανίδια της είναι τροφή μόνο για χοίρους, που δεν έχουν λογική. Pίζωσε με το χρόνο μέσα στο μυαλό σου, νίκησε τη συνείδησή σου με το φύλλωμά της. O λόγος μου τσεκούρι. Tον άκουσες μια μέρα. Πώς είναι δυνατό σέ μία μέρα να πέσει κάτω αυτό που έχει πιάσει ρίζες μέσα σου τόσο καιρό;

Λοιπόν,στην εκκλησία αν έρθεις δυό, αν έρθεις τρείς, αν έρθεις εκατό, αν έρθεις αναρίθμητες φορές ν' ακούσεις, διόλου περίεργο δεν είναι. Mόνο προσπάθησε ν' απαλλαγείς από ένα πράγμα πονηρό και δυνατό, από την πονηρή συνήθεια.

Oι Iουδαίοι μάννα έτρωγαν, κι όμως ζητούσαν τα κρεμμύδια που έτρωγαν στην Aίγυπτο. «Kαλά, λέγαν, περνούσαμε στην Aίγυπτο». Άσχημο πράγμα η συνήθεια και ιδιαίτερα κακό! Λοιπόν, κι αν καταφέρεις νάρθεις στην εκκλησία δέκα μέρες, κι αν καταφέρεις νάρθεις είκοσι ή τριάντα, δεν σ' αγκαλιάζω, δεν σέ επαινώ γι' αυτό, δεν σού χρωστώ ευγνωμοσύνη. Mόνο μήν αποκάμεις, να μήν κουραστείς, αλλά νιώθε ντροπή και έλεγχε τον εαυτό.

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος 

ΠΗΓΗ

Το Ισλάμ, η Τουρκία και η Ελλάδα

ΕΔΩ

Το σώμα τού ανθρώπου και η σχέση του με τη θέωση

π. Ιωάννη Ρωμανίδη

Βασική διδασκαλία της Εκκλησίας, όπως διατυπώνεται στο βιβλίο της Γενέσεως, είναι ότι το σώμα του ανθρώπου είναι δημιούργημα του Θεού, μαζί με την ψυχή, και ζωοποιείται με την ενέργεια του Θεού, δια της ψυχής. Η ψυχή του ανθρώπου συνδέεται με την ζωή του.

Η συγκρότηση του σώματος γίνεται από κύτταρα, από τα οποία αποτελούνται οι ιστοί, οι οποίοι ιστοί στην συνέχεια συγκροτούν τα διάφορα όργανα.

«Το σώμα αποτελείται από κύτταρα, όλο το σώμα είναι ένα σύστημα κυττάρων. Επειδή τα κύτταρα παθαίνουν διάλυση, γι' αυτόν τον λόγο εξαφανίζεται το σώμα και γίνεται χώμα».

«Το ένα κύτταρο πάει στο ένα μέρος του σώματος και γίνεται αυτί, το άλλο μάτι κ.ο.κ. Τα κύτταρα, ασφαλώς, έχουν μνημονικό σύστημα μέσα τους. Ξέρουν πως να εξελιχθούν, πού να πάνε και πού να σταματήσουν, σε τι τόπο να πολλαπλασιάζονται και να παίξουν τον ρόλο του τόπου όπου θα ευρίσκονται».

Όπως η ψυχή ζωοποιεί το συνημμένο με αυτήν σώμα, έτσι και το Άγιον Πνεύμα ζωοποιεί την ψυχή, και η Χάρη του Θεού δια της ψυχής διαπορθμεύεται και στο σώμα. Έτσι, όλος ο άνθρωπος γίνεται πνευματικός.

«Γι' αυτό έχουμε αυτά τα παράξενα φαινόμενα στην Ορθοδοξία, ερημίτες, γυμνίτες, στυλίτες, δενδρίτες κλπ., διότι η Ορθόδοξη πνευματικότητα κάνει τους ανθρώπους που είναι αδύνατοι σωματικά, να γίνονται λιοντάρια στην ψυχή τους και στην αντοχή τους και έναντι των στοιχείων της φύσεως ακόμη».

Η νεοπλατωνική αντίληψη -που είναι συνέχεια του πλατωνισμού ότι η ψυχή πρέπει να αποχωρισθή το σώμα, το οποίο είναι κακό, δεν γίνεται αποδεκτή από τους Πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι την θεωρούν δαιμονική.

«Το ίδιο και οι Νεοπλατωνικοί, δηλαδή, είχαν αυτόν τον προσανατολισμό. Στις δικές τους καταστάσεις ο άνθρωπος, για να βρίσκεται σε επαφή με το υπερπέραν, έπρεπε να απαλλαγή η ψυχή από το σώμα, να ελευθερωθή η ψυχή από το σήμα της ψυχής που είναι το σώμα.

Στην πατερική παράδοση η εμπειρία της Θεώσεως δεν είναι της ψυχής, είναι εμπειρία και του σώματος. Ολόκληρος ο άνθρωπος μετέχει στην εμπειρία της Θεώσεως, διότι θεούται όχι μόνον η ψυχή του ανθρώπου, αλλά και το σώμα του ανθρώπου, ολόκληρη η προσωπικότητα του ανθρώπου θεούται. Και όταν ο άνθρωπος βλέπη τον Θεό, ολόκληρος ο άνθρωπος βλέπει τον Θεό, δηλαδή και η λογική του και τα μάτια του και η μύτη του και το στόμα του, ολόκληρος ο άνθρωπος μετέχει και δεν βρίσκεται σε καμία αφασία.

Η εμπειρία της αφασίας των Νεοπλατωνικών στην Ορθόδοξη πατερική παράδοση θεωρείται ότι είναι δαιμονική. Διότι η προσπάθεια να απαλλαγή η ψυχή από το σώμα και να έρθη μόνον η ψυχή σε επαφή με το άκτιστο -οι Πλατωνικοί δεν το έλεγαν άκτιστο αυτό, γι' αυτούς ήτανε εκείνο που πάντοτε υπάρχει, δηλαδή, και η ψυχή ήταν ένα μέρος αυτού του κόσμου και μετά έπεσε από αυτόν τον κόσμο και μετά επανέρχεται πάλι σε αυτό τον κόσμο, δηλαδή. Οπότε, οι Πλατωνικοί δεν έχουν την διάκριση μεταξύ κτιστού και ακτίστου- αυτή η διδασκαλία ότι πρέπει ο άνθρωπος να φθάση στην έκσταση και δια της εκστάσεως να έλθη σε επαφή με την πραγματικότητα, αυτό θεωρείται δαιμονικό κατά την άποψη των Πατέρων. Διότι οι Πατέρες δεν το δέχονται αυτό και το καταδικάζουν, δηλαδή, και τονίζουν ότι η εμπειρία είναι ολοκλήρου του ανθρώπου, και της ψυχής και του σώματος».

Η θέωση συμπεριλαμβάνει όλον τον άνθρωπο.

«Και αυτή η εμπειρία της θεώσεως συμπεριλαμβάνει ολόκληρο τον άνθρωπο, όχι μόνον την ψυχή, αλλά και το σώμα. Και έχουμε θέωση και της ψυχής, της λογικής, του νου και του σώματος, ακόμα έχουμε θέωση και κάθαρση των παθών».

Οι Θεούμενοι Άγιοι γνωρίζουν εκ πείρας ότι στην εμπειρία της Θεώσεως συμμετέχει και το σώμα, αλλά επί πλέον ότι γίνεται και αναστολή των σωματικών ενεργειών.

«Όσο έχει κανείς την θέωση δεν κοιμάται, δεν τρώει, δεν πίνει, με συγχωρείτε, δεν πάει στον απόπατο, δηλαδή τελεία αναστολή όλων των φυσικών λειτουργιών του ανθρώπου, οσάκις διαρκεί αυτή η κατάσταση.

Και ένα χρόνο να διαρκέση, ο άνθρωπος βρίσκεται σε αναστολή των λειτουργιών του σώματός του. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γνωρίζει και δεν μιλάει. Η κατάσταση αυτή δεν είναι η έκσταση των Νεοπλατωνικών, ειδωλολατρών κ.ο.κ δεν έχει καμιά σχέση με τον μυστικισμό, δηλαδή την έκσταση του μυστικισμού, διότι κατά την διάρκεια της καταστάσεως αυτής, ο άνθρωπος έχει όλες τις αισθήσεις του και μιλάει και συνομιλεί με τους άλλους και είναι τελείως κάτοχος των αισθήσεών του και επικοινωνεί με όλο το περιβάλλον του. Δεν παθαίνει ο νους, δηλαδή, μια φυγή από τον κόσμο, τον χώρο των διαστάσεων, του χρώματος κ.ο.κ.

Λοιπόν, αυτό είναι πολύ σπουδαίο σημείο και θέλει πολύ μεγάλη προσοχή για να μην ταυτίζεται ποτέ η Ορθόδοξη εμπειρία της Θεώσεως με τους μυστικισμούς των Βουδιστών, των Αφρικανών και των διαφόρων ειδωλολατρικών θρησκευμάτων, φιλοσοφικών κ.ο.κ. Είναι κάτι τελείως διαφορετικό».

Οι δυτικοί θεολόγοι, επηρεασμένοι από τους Πλατωνικούς, ομιλούσαν για ευδαιμονία της ψυχής μετά την ανάσταση του σώματος.

«Επειδή ο Αυγουστίνος είναι επηρεασμένος από τους Πλατωνικούς, δεν έχει μέρος για το σώμα στην ευδαιμονία, οπότε η ευδαιμονία αφορά μόνον την ψυχή του ανθρώπου. Γι' αυτό, ο Θωμάς ο Ακινάτης ασχολείται τώρα με το θέμα περί ευδαιμονίας και ερωτάει τον εαυτό του τρεις, τέσσερις, πέντε ερωτήσεις κάθε φορά και μετά κάνει μια θέση, μετά απαντάει σε όλα τα ερωτήματα που ο ίδιος υποβάλλει στον εαυτό του. Αυτή είναι η μέθοδος, ξέρετε. Αρχίζει με ερωτήματα, μετά είναι η θέση, μετά είναι οι απαντήσεις. Και συνέχεια γράφει. Ελάτε στο γραφείο θα σας δείξω πώς είναι το σχέδιο του βιβλίου του.

Λοιπόν, και ρωτάει μεταξύ άλλων, τι συνεισφέρει το σώμα το αναστημένο στην ευδαιμονία του ανθρώπου; Εφ' όσον η ευδαιμονία είναι να απόκτηση κανείς τον Θεό, και μόνον ο Θεός καθιστά τον άνθρωπο ευδαίμονα, τότε τι χρειάζεται το σώμα; Και λέει ότι το σώμα, ουσιαστικά, δεν προσφέρει τίποτα στην ευδαιμονία του ανθρώπου. Δεχόμεθα την ανάσταση του σώματος, διότι την διδάσκει η Αγία Γραφή και προσφέρει ένα charm δηλαδή, είναι κάτι το χαριτωμένο. Το charm, δηλαδή, το λένε χάρμα στα Ελληνικά. Το χάρμα είναι ότι δίνει κάτι το χάρμα, μία γοητεία, κάτι προσφέρει αλλά ουσιαστικά δεν προσφέρει τίποτε στην ευδαιμονία. Οπότε, τι χρειάζεται τότε η ανάσταση; Για να έχουμε εκεί και ένα σώμα κολλημένο που δεν χρειάζεται; Οπότε, βλέπει κανείς ότι οι σχολαστικοί θεολόγοι, ακολουθούντες τον Αυγουστίνο, δεν είναι συνεπείς στην ίδια την διδασκαλία τους».

Επομένως, η ψυχή συνδέεται στενά με το σώμα, χωρίς να ταυτίζεται απόλυτα με αυτό. Και τα δύο είναι δημιουργήματα του Θεού. Ο όλος άνθρωπος αποτελείται από ψυχή και σώμα, είναι δισύνθετος, αλλά πρέπει να έχη και την Χάρη του Θεού, που εξαγιάζει την ψυχή και το σώμα.

Οι Άγιοι γνωρίζουν από την πείρα τους ότι ολόκληρος ο άνθρωπος συμμετέχει στην εμπειρία της Θεώσεως και αυτός λαμπρύνεται και δοξάζεται. Και αυτό, εκτός από τον λόγο του Χριστού, τους διαβεβαιώνει ότι θα γίνη και η ανάσταση του σώματος κατά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού· έτσι, δεν αποδέχονται τις απόψεις των αρχαίων φιλοσόφων περί φύσει αθανάτου ψυχής και φύσει θνητού σώματος. Η ψυχή είναι αθάνατη όχι εκ φύσεως, αλλά με την βούληση του Θεού και το σώμα μετέχει στην εμπειρία της Θεώσεως.

Πηγή: "Εμπειρική Δογματική τής Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας κατά τις προφορικές παραδόσεις τού π. Ι. Ρωμανίδη" Τόμος Β΄.  Τού σεβ. Μητρ. Ναυπάκτου και αγ. Βλασίου Ιεροθέου.

Κάποιοι λαοί δεν φοβούνται να αντισταθούν: Ηχηρό «Όχι» στους γάμους ομοφυλοφίλων από τους Σλοβένους

Απέρριψαν οι Σλοβένοι, σε δημοψήφισμα, νόμο που θα έδινε τη δυνατότητα γάμου και υιοθεσίας σε ομόφυλα ζευγάρια. Το 63% των Σλοβένων ψήφισε «όχι» και μόλις το 37% υποστήριξε τον νόμο, με καταμετρημένο το 96% των ψήφων.

Ένα μόνο τσαμπί..!

"Χωρική κόβει σταφύλια" Γεώργιος Βαρούχας 1875. "

 Μια φτωχή γυναίκα περνούσε κάποτε δίπλα από ένα αμπέλι γεμάτο σταφύλια.
-Πως θα ‘θελα να είχα ένα τσαμπί απ’ αυτά!
Εκείνη τη στιγμή, περνά ο νοικοκύρης του αμπελιού. Τη χαιρετά και της λέει:
-Κυρούλα, θα ‘θελες κανένα σταφύλι;
Και στην καταφατική απάντηση της, χώθηκε μέσα στ’ αμπέλι για να κόψει. 

Η γυναίκα περίμενε. Πέντε, δέκα λεπτά, ένα τέταρτο πέρασαν, χωρίς ο αμπελουργός να φανεί. Βαρέθηκε λοιπόν να τον περιμένει και με την ιδέα πως ο άνθρωπος την είχε ξεχάσει, ξεκίνησε να φύγει.
Μάνα! Την ίδια στιγμή, φορτωμένος ένα πανέρι με διαλεχτά σταφύλια, φαίνεται μπροστά της και της λέει χαμογελώντας:
-Με συμπαθάς που άργησα. Μα ήθελα να σου διαλέξω μερικά καλά.

Πολλές φορές, στην προσευχή μας, ζητάμε από τον Κύριο κάτι και μην παίρνοντας άμεση απάντηση, θαρρούμε πως ο Θεός αδιαφορεί για μας. Αλλά, μετά από λίγο καιρό, η απάντηση του έρχεται, πλούσια και ευλογημένη, όσο δεν μπορούσαμε να τη φανταστούμε. Και μας πιάνει τότε ντροπή για την ολιγοπιστία μας.
Ο Θεός είχε αργήσει, γιατί ήθελε να γεμίσει το πανέρι των ευλογιών του, πριν το προσφέρει στη ψυχή, που ζητούσε ένα μόνο τσαμπί.

πηγή

Η συνήθεια, όταν πολυκαιρίσει, αποκτά δύναμη φύσεως, λέει ο Μέγας Βασίλειος. Κι όταν είναι κανείς ασθενής, τότε οφείλει να προσέχει περισσότερο στη μαρτυρία της συνειδήσεως, για να ελευθερώσει την ψυχή του από κάθε καταδίκη, μήπως φτάσει το τέλος της ζωής και μέλλει να μετανοεί ανώφελα και να θρηνεί αιώνια. Εκείνος λοιπόν που δεν μπορεί να υποστεί για το Χριστό αισθητό θάνατο, όπως Εκείνος, πρέπει να υπομένει τουλάχιστον τον κατά προαίρεση θάνατο νοητώς. Και θα είναι μάρτυρας κατά τη συνείδηση, με το να μην υποταχθεί στους δαίμονες και στα θελήματα που τον πολεμούν, αλλά να τους νικά, όπως οι άγιοι Μάρτυρες και οι όσιοι Πατέρες· γιατί οι πρώτοι μαρτύρησαν αισθητά, ενώ οι άλλοι νοητά. Λίγο λοιπόν αν βιάσει κανείς τον εαυτό του, νίκησε τον εχθρό· ή λίγο αν αμελήσει και σκοτισθεί, χάθηκε.

Οσίου Πέτρου του Δαμασκηνού

Χρεία ισχυρής ταυτότητας και ισχυρής βούλησης για αντίσταση

Η πτώση του Τείχους σηματοδότησε την παγκόσμια κυριαρχία του νεο-φιλελευθερισμού. Δεξιού, αλλά και αριστερού, αφότου η όπου γης πολιτευόμενη και κυβερνώσα αριστερά υιοθετεί τις πολιτικές της παγκοσμιοποίησης. Η Ευρώπη των εθνών, των λαών και των πολιτών που οραματίστηκαν οι πατέρες της Ένωσης διαστρεβλώθηκε σε Ευρώπη των αγορών και των κερδοσκοπικών αμοιβαίων κεφαλαίων.

Οι αγορές απεχθάνονται και φοβούνται την πολιτική ενοποίηση, επειδή αυτή θα οδηγούσε σε ένα ισχυρό γεωπολιτικό πόλο, προαγωγό  μιας Ευρώπης δικαιοσύνης, αλληλεγγύης και ανάπτυξης. Γι’ αυτό  και επέλεξαν, αντ’ αυτής, την Νομισματική Ένωση. Έτσι αναδείχθηκε η οικονομική ηγεμονία της Γερμανίας και τέθηκε έκτοτε σε δεινή δοκιμασία το ευρωπαϊκό πείραμα.

Αποκαλυπτικό το αιφνίδιο, αλλά τραγικά αργοπορημένο ξέσπασμα του αντικαγκελάριου Γκάμπριελ κατά της πολιτικής λιτότητας της Μέρκελ. Αυτή έφερε την Λεπέν και τους Τζιχαντιστές. Και είμαστε ακόμη στην αρχή…

Το έθνος είναι εμπόδιο στην ασυδοσία των αγορών.  Πολιτισμική τους έκφραση είναι η (μετα)νεωτερικότητα, μέσω της οποίας υπονομεύεται και τελικά εξοστρακίζεται η αίσθηση ιστορικής συνέχειας, ενώ παραχαράσσεται η ιστορία και αποκόπτονται οι λαοί από τις ρίζες τους. Η «οργανικότητα» του παρελθόντος ενοχλεί γιατί αποτρέπει την ταύτιση του ορθού λόγου με τις παράλογες επιλογές της εκάστοτε εξουσίας και αντιμάχεται την κουλτούρα ανοιχτών συνόρων = σταδιακής κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας.

«Η ιστορία δεν ανήκει στον φυσικό κόσμο», έγραψε μετά λόγου γνώσεως ο Κωνσταντίνος Τσάτσος. «Είναι ο κόσμος της ελευθερίας και του πνεύματος. Και όλοι αυτοί οι τρανοί, άλλοι από αμβλυωπία, άλλοι από εχθρότητα δεν κοίταξαν το πρώτο και το κύριο, την ψυχή και την συνείδηση, τον άνθρωπο που στέκει πάνω από το σαρκίο του, τον άνθρωπο που έχει μνήμη και πλάθει μύθους, νόηση και πλάθει ιδέες και τέλος βούληση και πλάθει έργα» (Προεδρικά Κείμενα, σελ. 12).

Είναι αξιοσημείωτο πάντως ότι αντίθετα προς τους ελληνόφωνους εθνοαποδομητές μας, που δυστυχώς αυγαταίνουν διαρκώς, κορυφαίοι ξένοι διανοητές αναδεικνύουν τα ιστορικά πρότυπα του Ελληνισμού. Παράδειγμα «Η υψηλή στρατηγική της Βυζαντινής αυτοκρατορίας» του Edward Luttwak(έκδοση Τουρίκη).

Ο επιφανής εκπρόσωπος του (Ρεπουμπλικανικού) Κέντρου Στρατηγικών Μελετών της Ουάσινγκτον, ο οποίος τόλμησε να διαφωνήσει με τον Μπους για τον πόλεμο του Ιράκ, μας ταξιδεύει εκεί όπου κατά Καβάφην «ο νους [μας] πηαίνει σε τιμές μεγάλες της φυλής μας/στον ένδοξό μας Βυζαντινισμό».  Η χιλιόχρονη Αυτοκρατορία του  Βυζαντίου, η μακροβιότερη πασών, προβάλλεται ως παράδειγμα προς μίμηση στην αμερικανική. Κατάφερε να επιβιώσει σε ένα στρατηγικά δυσοίωνο περιβάλλον χωρίς ανεξάντλητους υλικούς και ανθρώπινους πόρους, χωρίς στρατηγικό βάθος, «με ένα στρατηγικό πλεονέκτημα: Ήταν η ισχυρή ηθική επιβεβαίωση μιας τριπλής ταυτότητας, πιο έντονα χριστιανικής από όσο μπορεί κανείς να φανταστεί σήμερα (…). Ήταν χαλκηδόνεια στο δόγμα και ελληνική στον πολιτισμό (…). Ήταν επιπλέον με περηφάνεια ρωμαϊκή» [στους δικαιϊκούς και διοικητικούς θεσμούς]» (ένθ. αν. σ. 616).

Και ο αμερικανός στρατηγιστής επιμένει και πάλιν και πολλάκις ότι: «Καθοριστικό ρόλο έπαιξε η τριπλή και ισχυρότατη ταυτότητα των Βυζαντινών, που ήταν ταυτόχρονα ελληνική, χριστιανική και ρωμαϊκή. Αυτή η ταυτότητα τους έκανε να αισθάνονται υπερήφανοι και δυνατοί εκπρόσωποι ενός σημαντικού πολιτισμού. Είχαν βαθιά γνώση της αρχαίας ελληνικής παιδείας, άρα ήταν σε θέση να κατανοήσουν τον κόσμο γύρω τους. Ήταν βαθύτατα χριστιανοί: είχαν τόσο δυνατή πίστη στο χριστιανισμό, που εμείς οι μεταγενέστεροι με μεγάλη δυσκολία μπορούμε να την αντιληφθούμε. Και βασίζονταν στους ισχυρούς ρωμαϊκούς θεσμούς, τους νόμους, τον στρατό, το κράτος» («Καθημερινή» 28/3/2010).

Η κυβερνώσα αμερικανική ελίτ περιφρόνησε τον ξιφήρη λόγο του ειδήμονα. Όσο για τις ελλαδικές ελίτ, κυβερνώσες και αντιπολιτευόμενες, η διαπίστωση είναι αποκαρδιωτική. Προσπερνούν ανυποψίαστες, όταν δεν αποστρέφονται μετά βδελυγμίας παρόμοιες αναμετρήσεις με την αλήθεια. Και επειδή το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά, η κομματική κυβερνητική νεολαία ζητεί κατάργηση της …Προσευχής και αλλοίωση των Θρησκευτικών!   Οι άσοφοι μεταρρυθμιστές της ταλαίπωρης Παιδείας μας, εξοβέλισαν ήδη από το πρόγραμμα τον Περικλέους Επιτάφιο και αφήρεσαν από τα Αναγνωστικά Δημοτικού και Γυμνασίου 35 Δημοτικά Τραγούδια που αντικατέστησαν με συνταγές …μαγειρικής(!) Ντροπή που οι λειτουργικώς αναλφάβητοι δεν γνωρίζουν ότι το δημοτικό μας τραγούδι «περιέχει αξίες ζωντανές και ακατάλυτες με ανυπολόγιστη παιδευτική δύναμη και σημασία» (Γιώργος Ιωάννου, Ερμής, σ. 23).

Ο πνευματικός αφοπλισμός των Ελλήνων συνεχίζεται ακάθεκτος. Κατεδαφίζονται ή παραχαράσσονται διαχρονικοί θεσμοί που επί αιώνες στήριξαν τις αντοχές μας, ων πρώτος ο γάμος ως «ανδρός και γυναικός συνάφεια και συγκλήρωσις του βίου παντός θείου τε, και ανθρωπίνου δικαίου κοινωνία» (Μοδεστίνος). Τώρα νομιμοποιούν το παρά φύσιν με νομότυπο αγοραπωλησίας …

Η αντιμετώπιση της πολύπλευρης κρίσης που βιώνουμε προϋποθέτει ισχυρή ταυτότητα και ισχυρή βούληση. Από τον εθνομηδενισμό «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος».

πηγή

Το Σχέδιο Μέρκελ για το Προσφυγικό και η «μικρή Ζώνη Σένγκεν»

Αθανασόπουλος Αλ. Άγγελος   

Το Βερολίνο μελετά και την υιοθέτηση ποσοστώσεων

Η Ανγκελα Μέρκελ στο βήμα του συνεδρίου των Χριστιανοδημοκρατών στην Καρλσρούη

Την περασμένη Κυριακή η Ανγκελα Μέρκελ ανέβηκε στο βήμα του συνεδρίου των Χριστιανοδημοκρατών στην Καρλσρούη. Η ομιλία της κράτησε 73 λεπτά. Το ζήτημα που κυριάρχησε ήταν η προσφυγική κρίση. Ακολούθησε ένα 10λεπτο χειροκρότημα που φάνηκε να αιφνιδιάζει ακόμη και την ίδια. Η Mutti, η «Μαμά», είχε κερδίσει το κοινό της. Η πολιτική της, αυτή των «ανοιχτών θυρών», εγκρίθηκε με συντριπτική πλειοψηφία από τους 1.000 συνέδρους. Η Μέρκελ δεν τρέφει φυσικά αυταπάτες. Στενός συνεργάτης της εκμυστηρεύθηκε, μιλώντας στο «Βήμα», ότι η καγκελάριος γνωρίζει πως συσπείρωσε το κόμμα της, αλλά ο χρόνος που κέρδισε είναι λίγος. «Το 2016 είναι η χρονιά που θα κριθούν όλα στο Προσφυγικό» τόνισε.«Αν δεν μειωθεί ο αριθμός των προσφύγων που φθάνουν στη Γερμανία, και μάλιστα σημαντικά, θα υπάρξει πρόβλημα. Και όλα αυτά πρέπει να γίνουν μέσα στους αμέσως προσεχείς μήνες. Διαφορετικά, στο τραπέζι θα πέσουν πιο ριζοσπαστικές λύσεις» πρόσθεσε.

Σύμφωνα δε με ορισμένες πληροφορίες, οι λύσεις αυτές αφορούν την υιοθέτηση ποσοστώσεων στην υποδοχή προσφύγων αλλά και τη δημιουργία μιας «μικρής Ζώνης Σένγκεν» που θα περιλαμβάνει τη Γερμανία, τις χώρες της άλλοτε Μπενελούξ, τη Σουηδία και τη Γαλλία. Το γεγονός δε ότι από τον Ιανουάριο του 2016 αναλαμβάνει την εκ περιτροπής προεδρία του Συμβουλίου η Ολλανδία, η οποία μάλλον υποστηρίζει μια «μίνι Σένγκεν», ίσως δώσει τροφή σε αυτά τα σενάρια. «Το Βήμα» είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει με κορυφαία στελέχη του CSU την περασμένη εβδομάδα στο Μόναχο και στο Βερολίνο, καθώς και με κυβερνητικούς και κοινοβουλευτικούς αξιωματούχους, στο πλαίσιο επίσκεψης που διοργάνωσε το ίδρυμα Hanns Seidel (πρόκειται για το επίσημο think tank του CSU). Οι Χριστιανοκοινωνιστές είναι πεπεισμένοι ότι η πολιτική των «ανοιχτών θυρών» της Ανγκελα Μέρκελ είναι λανθασμένη και ότι πρέπει να επιβληθούν ποσοστώσεις στον αριθμό των προσφύγων που εισέρχονται στη Γερμανία. Στο πρόσφατο συνέδριο του CSU στο Μόναχο ο ηγέτης του κόμματος Χορστ Ζέεχοφερ υπήρξε πολύ σκληρός απέναντι στην καγκελάριο.

Δύσκολες ισορροπίες

Η στρατηγική της καγκελαρίου κινείται στη γραμμή «καρότου και μαστιγίου». Δίνει όμως μεγάλη έμφαση στην ευρωπαϊκή διάσταση, συνδυάζοντας τόσο την πολιτική των «ανοιχτών θυρών» όσο και τον αποτελεσματικό έλεγχο των εξωτερικών συνόρων ως μόνη λύση για τη διαφύλαξη της Ζώνης Σένγκεν.

Η Μέρκελ είναι αποφασισμένη να προχωρήσει, ακόμη και αν χρειαστεί μέσω μιας «συμμαχίας προθύμων», δηλαδή χωρών που πλήττονται άμεσα από το Προσφυγικό. Η συμμαχία αυτή περιλαμβάνει τη Γαλλία, τη Σουηδία, την Αυστρία, την Ολλανδία, το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο, τη Σλοβενία και την Ελλάδα.  Στο πλευρό της καγκελαρίου βρίσκεται ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, τη στάση του οποίου εξαίρουν στο Βερολίνο, στηρίζοντας απόλυτα την πρόσφατη τολμηρή πρόταση για δημιουργία ευρωπαϊκής συνοριοφυλακής/ακτοφυλακής. Ουσιαστικά, το Σχέδιο Μέρκελ, που απαιτεί στενή συνεργασία και με την Ελλάδα για να υλοποιηθεί, αποτελείται από τα ακόλουθα σημεία:

• Πρώτον, από τον εξορθολογισμό της γερμανικής νομοθεσίας σχετικά με το ποιοι πραγματικά δικαιούνται άσυλο.

• Δεύτερον, από τη δημιουργία κέντρων καταγραφής των ανθρώπων που φθάνουν στην ΕΕ μέσω των hotspots σε Ελλάδα (κυρίως) και Ιταλία.

• Τρίτον, από την προώθηση μιας δίκαιης κατανομής των προσφύγων μέσω ενός προγράμματος μετεγκατάστασης.

• Τέταρτον, από τη συνεργασία με την Τουρκία ως χώρας-κλειδί για τον έλεγχο των προσφυγικών ροών.

• Πέμπτον, από τον αποτελεσματικό έλεγχο των εξωτερικών συνόρων ως μόνο μέσο για τη διαφύλαξη της Ζώνης Σένγκεν.

Το καλοκαίρι η Βαυαρία, ως πρώτος σταθμός των προσφύγων, έφθασε να δέχεται περίπου 10.000 πρόσφυγες σε καθημερινή βάση. Σήμερα ο αριθμός αυτός έχει μειωθεί περίπου στις 4.000-4.500, αλλά αυτό δεν φθάνει. Σύμφωνα με τον Στέφαν Μάγερ, εκπρόσωπο της Επιτροπής Εσωτερικών Υποθέσεων της CDU/CSU στην Μπούντεσταγκ, «ο αριθμός των προσφύγων στη Γερμανία το 2015 πενταπλασιάστηκε σε σχέση με το 2014».

Η κυβέρνηση υποχρεώθηκε, υπό την πίεση και του CSU, να συνδυάσει την υποδοχή των προσφύγων με μια σειρά από πρωτοβουλίες που διασφαλίζουν ότι το σύστημα ασύλου θα ασχοληθεί τελικά με όσους έχουν πραγματικά ανάγκη. Αναλήφθηκαν μια σειρά από νομοθετικές πρωτοβουλίες, με ιδιαίτερη έμφαση στην ανακοπή εισόδου στη Γερμανία υπηκόων από τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, όπως η Σερβία, το Κοσσυφοπέδιο, η Αλβανία και η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Οπως εξηγεί ο κ. Μάγερ, «το 75% όσων ζητούσαν άσυλο το καλοκαίρι προερχόταν από αυτές τις χώρες. Με τον χαρακτηρισμό τους όμως ως χωρών ασφαλούς προορισμού, το ποσοστό αυτό μειώθηκε στο 5%».

Αργούν τα hotspots

Το δεύτερο σημείο, η δημιουργία των hotspots, κρίνεται ότι έχει καθυστερήσει σημαντικά. Αυτό ισχύει τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Ιταλία - για την τελευταία μάλιστα ακόμη περισσότερο. Στο Βερολίνο δεν κρύβουν την ενόχλησή τους για τη στάση του Ματέο Ρέντσι, ο οποίος, αφού επί μήνες διαμαρτυρόταν για την αδιαφορία της ΕΕ, σήμερα είναι σιωπηλός, καθώς το πρόβλημα εστιάζεται στο Αιγαίο και όχι στην Κεντρική Μεσόγειο.

Τα hotspots όμως πρέπει να προχωρήσουν και η γερμανική πλευρά θα συνεχίσει τις πιέσεις. Η πρόοδος σε αυτό το σκέλος ίσως να κρίνει και την πραγματοποίηση της τριμερούς συνάντησης Ελλάδας - Τουρκίας - Γερμανίας. Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές από το Βερολίνο, η συνάντηση αυτή θα μπορούσε να λάβει χώρα τον Φεβρουάριο στη Χίο ή στη Σμύρνη (όπως προτείνει η τουρκική πλευρά), αλλά, παρά τα όσα έσπευσε δημοσίως να πει ο Νίκος Κοτζιάς, «τίποτα δεν έχει ακόμη οριστικοποιηθεί και πάντως πρέπει να δούμε να γίνονται κάποια πράγματα». Η ενόχληση για τη βιαστική τοποθέτηση του έλληνα υπουργού Εξωτερικών ήταν εμφανής και ίσως για αυτό, στο ίδιο πλαίσιο, να εκφράστηκαν επιφυλάξεις και από το Μέγαρο Μαξίμου.

Ο τουρκικός παράγοντας
Ο Ερντογάν και οι άσοι στο μανίκι
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Τουρκία αποτελεί τον «άγνωστο Χ» στην εξίσωση του Προσφυγικού. Και αυτό για δύο λόγους. Πρώτον, η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι περιορισμένη. Δεύτερον, διότι η Τουρκία έχει «πολλούς άσους στο μανίκι της» σύμφωνα με τον Φλόριαν Χαν, βουλευτή του CSU.

Στο Βερολίνο πιστεύουν ότι η Τουρκία έχει επίσης όφελος από τη συνεργασία με την ΕΕ. Δεν είναι μόνο η υπόσχεση για τη χορήγηση 3 δισ. ευρώ ή η δέσμευση για επιτάχυνση των συνομιλιών για την απελευθέρωση των θεωρήσεων. Είναι επίσης το γεγονός ότι η Αγκυρα έχει καταβάλει υψηλό κόστος για τα περίπου 2.000.000 πρόσφυγες στο έδαφός της.

Η γερμανική πλευρά εκτιμά ότι ο πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου είναι πιο συνεργάσιμος από τον πρόεδρο Ερντογάν. Εμφαση δίνεται στην καταπολέμηση των δικτύων λαθροδιακινητών και εκεί αναμένονται αποτελέσματα όσο το δυνατόν πιο άμεσα. Το ζήτημα της δημιουργίας hotspots σε τουρκικό έδαφος, που θέτει και η Αθήνα, αντιμετωπίζεται θετικά. Υπάρχει όμως το πρόβλημα ότι καθώς η Τουρκία δεν είναι μέλος του δικτύου EURODAC δεν θα αρκεί η καταγραφή προσφύγων στο έδαφός της.

ΒΗΜΑ

Η αρετή της φτώχειας και το αίσθημα της επιφανείας

...καὶ μέσα σ' αὐτό, ὁ πλοῦτος ποὺ κράτησε μέχρι τὴ Μικρασιατικὴ καταστροφὴ, ἄρχισα νὰ πτωχεύω, καὶ ἡ συνέχεια ἤτανε νὰ μπαίνω στὴν ἀρετὴ τῆς φτώχειας, λίγο - λίγο, πράγμα ποὺ μὲ ἄλλαξε τὴν ζωὴ, καὶ ὑπομένοντάς το αὐτὸ ἄρχισα νὰ διακρίνω σιγὰ - σιγὰ ἔναν ἄλλο κόσμο, τὸν κόσμο πιὰ ποὺ εἶναι ὁ καθαρὰ πνευματικός, ὁ κῆπος τῆς ζωῆς μας, λοιπόν, κι ἀπάνω ἐκεῖ πρέπει νὰ ἐνταχθεῖ ὅλη μου ἡ ἐργασία,
γιατὶ μιὰ καὶ καταγίνομαι στὴ λογοτεχνία καὶ σ' αὐτὰ τὰ πράγματα, ἀναξίως, πρέπει κι ὄμως αὐτὰ τὰ ἀνάξια ὡς λογοτεχνήματα νὰ φανοῦν. Ὡς ἔργα ζωγραφικῆς, ἄμα δεῖτε πὼς ζωγραφίζουν οἱ ζωγράφοι, θὰ δεῖτε ὅτι δὲν ἔχω διόλου ταλέντο ζωγραφικό, ἀλλὰ ξέρω νὰ γεμἰζω τὴν ἐπιφάνειά μου, πράγμα ποὺ δὲν τὸ ξέρουν οἱ περισσότεροι ζωγράφοι σήμερα, γιατὶ ἐξαρτῶνται ἀπὸ τὸ ἀντικείμενο.
Κι αὐτὴν τὴν ἰδιὀτητα τὴν εἶχα ἀπὸ νέος, δηλαδὴ ὅταν γέμιζα μιὰ κάσα μὲ φάρμακα ποὺ ἔπρεπε νὰ ἀποσταλοῦν, δὲν χρειάζονταν νὰ βάζω ἢ χαρτιὰ ἢ χορτάρι γιὰ νὰ μὴν σπάσουν τὰ μπουκάλια, τὰ σκευάσματα τὰ διἀφορα, γιατὶ τὰ τοποθετοῦσα τὸ ἕνα μὲ τὸ ἄλλο τόσο σωστὰ ὥστε δὲν κουνιόντουσαν καὶ γέμιζαν. Αὐτὸ εἶναι τὸ αἴσθημα ποὺ ἔχω τῆς ἐπιφανεῖας, καὶ εἶναι ἴσως τὸ μόνο ταλέντο ποὺ πρέπει νὰ ἀναζητηθεῖ στὴ ζωγραφική μου ἢ καὶ στὸ γράψιμό μου.

 Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης 

Ψυχή Ορθρία

(Ημερολόγιο Όρους 2015). Μέρος 6ο

Γλυκοφιλούσα στοργική στέκεται η Μητέρα

Δίνει για εφόδιο ένα φιλί στην ιλαρή εσπέρα!

Του Παραδείσου τους καρπούς γευόμαστε στ αλήθεια

του μάγειρα του ταπεινού, συναξαριού η βοήθεια!

Πιαστείτε απ τον μανδύα Της και μην την χωριστείτε

Σωτήρια η εγγύηση, με αυτήν αγωνιστείτε!

Στερνά τα λόγια του Σοφού, φεύγει για εκεί που ανήκει

Σας παραδίδω στο Χριστό! Αγία υποθήκη!

Του Γεωργίου τα παιδιά τον Γέροντα θυμούνται.

Αυτού που τους γαλούχησε την μνήμη ευλαβούνται…

Από ψηλά τους καρτερά κείνος και μεσιτεύει

Και για τον νέο ηγούμενο στον Ύψιστο πρεσβεύει…

Εσπερινός στη στοργική Γρηγορίου. Άλλη μια μέρα κλείνει τον αινετικό της κύκλο, υποδεχόμενη και περιφανώς χαιρετίζοντας τους Αγίους, που έναν ολάκερο χρόνο πρόσμεναν για να μνημονευθούν εξαιρέτως. Αδελφοί και Πατέρες σε μια νέα αλυσίδα προσκύνησης και ενδυνάμωσης της πίστης. Περνάμε από τον Δεσπότη Χριστό, περιστοιχισμένο απ την Ευλογημένη των γυναικών και τον αρχηγό του αγγελικού τάγματος Ιωάννη, από τον Άγιο Νικόλαο και την Αγία Αναστασία την Ρωμαία. Όλοι καταλήγουμε στο θρονί της Γλυκοφιλούσας. Παρατηρώ κάποιων ρασοφόρων τα σκαμμένα πρόσωπα. Σαν να καρτερούν  κάτι από την Εγγυήτρια Μητέρα τους. Να ανανεώσει την υπόσχεση της παντοτινής προστασίας! Και σαν να τους δίνει Εκείνη η Πανυπέραγνος, το πιο γλυκό μητρικό φιλί στο μέτωπο. Το βραβείο της σημερινής πνευματικής τους εργασίας. Το εφόδιο για την νυχτερινή μάχη με των παθών τον τάραχο τον απεχθή.

Στην τράπεζα γευόμαστε  γλυκό τραχανά με τυρί και ζυμωτό ψωμάκι. Μαζί και ευωδιαστά μήλα που πόσο ταιριάζουν με την διήγηση του διαβαστή. Συνέχεια του Βίου του Αγίου Ευφροσύνου του μάγειρος! Τίποτα στο Όρος δεν αφήνεται ημιτελές. Όλα υπηρετούν την Σωτηρία. Ακόμα και μια μόνο λέξη μπορεί να μεταστρέψει τον νου!  Δοκιμάζω  το μήλο και για λίγο μεταφέρομαι στον θαυμαστό βίο του ταπεινότατου Αγίου. Περιφρονημένος και μουτζουρωμένος από την στάχτη και την ανθρακιά του μαγειρίου της μονής όπου διακονούσε πάντα με χαρά, λοιδωρούμενος από κάποιους  αδελφούς του, υπέμενε και πορευόταν σιωπηλά και αγόγγυστα τον δικό του τεθλιμμένο δρόμο. Κάποτε όμως ένας ευλαβέστατος ιερέας του κοινοβίου, που προσευχόταν στον Κύριο να του φανερώσει τα αγαθά που θα απολαύσουν οι αγαπώντες Αυτόν, οραματίστηκε πως βρέθηκε στο μέσο ενός απερίγραπτου κάλους κήπου, με όλα τα αισθητά αγαθά της γης. 

Στο μέσο του πλουσιόκαρπου περιβολιού  στεκόταν ο Ευφρόσυνος ο οποίος του είπε ότι ήταν ο φύλακας του παραδείσιου εκείνου τόπου. Ο ιερέας εκστασιασμένος του ζήτησε τότε ως ευλογία τρία μήλα και ο Ευφρόσυνος του τα έβαλε στην τσέπη του πανωφοριού του. Μόλις τη νύχτα το τάλαντο κτύπησε για την ακολουθία, ο Ιερέας ξύπνησε μα διαπίστωσε πως τα μήλα ήταν πάνω του. Συνάντησε τον Άγιο στο Καθολικό και συνειδητοποίησε το άφραστο τούτο θαύμα. Την ώρα που ένδεος το  εξιστορούσε στους υπόλοιπους κοινοβιάτες αδελφούς του, ο Άγιος αποτασσόμενος  τον παραμικρό ανθρώπινο έπαινο, εξαφανίστηκε και δεν γύρισε ποτέ του  πίσω. Τα μήλα του δε θεράπευσαν πλήθος ασθενειών!

Ευλογημένο συναξάρι! Τι βοήθεια προσφέρεις στην κάτισχνη πίστη μου σε κάθε σου Θεόγραφη σελίδα! Θαρρώ πως πάντα από εδώ και μπρος όταν θα τρώγω  τούτον τον καρπό, μια ρανίδα από δάκρυ θα ανεβαίνει στα μάτια μου!     

Στο Απόδειπνο συναντάμε και κατασπαζόμαστε ξανά τους ικέτες μας στον Ουράνιο θώκο. Δίπλα μου ένας ψηλός άντρας γύρω στα 60… Διάσημος, πρώην υπουργός και εξαίρετος του πόνου προγυμναστής… Αλλοιωμένα τα γνωστά του χαρακτηριστικά. Στέκεται με δέος αληθινό μπρος  στα τίμια λείψανα των Αγίων. Τα αξιώματα μπροστά στην αδιάσειστη απόδειξη της όντως ζωής καταργούνται. Όλοι ίσοι ενώπιόν της. Όλοι προσπαθούμε, όλοι αγωνιζόμαστε κατά την προαίρεση και το φιλότιμό μας να ενδυθούμε και πάλι ξελεκιασμένη, την χιονοφεγγαρόφωτη στολή που ο φιλεύσπλαχνος Σωτήρ μας χορήγησε κάποτε εξ ύδατος και πνεύματος. Το Άγιον Όρος είναι αφετηρία και προπύργιο και άγκυρα και θεραπευτήριο και ιαμάτων πηγούλα αστείρευτη. Την καθαρτική του επενέργεια και την θαυμαστή του επήρεια, εκείνο το απόγευμα, μας την φανέρωσε το τόσο αλλαγμένο και ησύχιο βλέμμα του αδελφού μας του ψηλού… 

Μετά το Απόδειπνο ανεβήκαμε στο Αρχονταρίκι με την μαγευτική θέα. Θα συναντούσαμε τον Ηγούμενο Χριστοφόρο ο οποίος θα μας έλεγε λόγον αγαθόν. 

Μια μεγάλη κορνίζα με την φωτογραφία του μακαριστού πατρός  Γεωργίου κρεμασμένη δίπλα  στην είσοδο, μαρτυρά το παντοτινό δέσιμο των τωρινών και μελλόντων Γρηγοριατών πατέρων με τον αλησμόνητο Γέροντα. Κρατά ένα κλωνάρι από τον αγαπημένο του βασιλικό και χαμογελά κοιτάζοντάς μας. Έτσι χαρούμενο και γεμάτο ελπίδα, ήθελε να τον θυμούνται τα αγαπημένα του παιδιά.

Εδώ σ αυτό  το θαλπερό υπερώο , με τις βιβλιοθήκες και τη θάλασσα να στέλνει τους χαιρετισμούς της με τους ήχους και τα αφροκύματά της, σύναξε ο Γεώργιος την λατρεμένη του Αδελφότητα, σε έναν αλλιώτικο μυστικό δείπνο, για τελευταία φορά πριν φύγει για το αιώνιο ταξίδι. Κι όπως ο Κύριος εκείνο το συνταρακτικό βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, προείπε τον αποχωρισμό παρηγορώντας τα τεκνία του, όπως υποσχέθηκε την επανένωση, όπως ενετείλατο την προς αλλήλους αγάπη, όπως προσευχήθηκε εν ουρανώ για εκείνα, έτσι και ο Ποιμένας της Γρηγορίου, μιμούμενος ανυποκρίτως και  κατά πάντα τον Αρχιποίμενα Οδηγό του, είπε τα τελευταία του λόγια που όλοι οι Γρηγοριάτες κρατούν σαν φυλαχτάρια στο νου και την καρδιά τους, ως το πανηγυρικό ξανααντάμωμά τους. Στις παρυφές του Κατανυκτικού Τριωδίου του 2014 ο Γέροντας Γεώργιος Καψάνης μιλά στους αδελφούς του:

 (Απόσπασμα από την ετήσια έκδοση της Ι .Μ. Οσίου Γρηγορίου: Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ περίοδος Β΄Έτος 2014 Αριθμ.39)   

-…Επιθυμώ αυτά να είναι οι τελευταίες μου υποθήκες, που σας αφήνω και παρακαλώ να εύχεστε και σεις για τη σωτηρία μου. …Πατέρες αυτό να επιδιώξουμε. Είναι ωραίο αγώνισμα. Να έχουμε πάντοτε μία ανησυχία. Μήπως δεν έχουμε αναπαύσει τους αδελφούς;  Άσχετα αν φταίνε αυτοί ή εμείς…  Αυτό είναι αγιότης.

…Ευχαριστώ τον Κύριο για όλα τα δώρα Του. Γιατί μου χάρισε την ζωή. Γιατί ευλόγησε την ζωή μου παρά τις αμαρτίες μου και τις ατέλειές μου. Τον ευχαριστώ για σας, που είστε δώρα του Θεού στην ζωή μου. Ευγνωμονώ τον Θεό για όλα αυτά. Η αλήθεια είναι ότι η χάρις του Θεού μας έχει συνδέσει πνευματικά για την αιωνιότητα και τέτοιους δεσμούς δεν είναι εύκολο ούτε ο χρόνος να τους διαλύσει ούτε η ματαιότης του κόσμου. Για αυτό ευχαριστούμε τον Κύριο. 

Κι εγώ τον ευχαριστώ γιατί χωρίς εσάς δεν γινόταν τίποτε. Σας παρακαλώ να αγαπάτε την αδελφότητά μας, όπως την αγαπούσατε και να κάνετε ό,τι μπορείτε χάριν της ειρήνης και της ενότητας και της αγάπης. Εγώ προ 40 ετών, όταν εξελέγην Καθηγούμενος πήρα το μπαστούνι αυτό (το ηγουμενικό) από την εικόνα του Αγίου Νικολάου στο Καθολικό, διότι, μέχρι την εκλογή του νέου ηγουμένου και την ενθρόνισή του, εκεί παραμένει το μπαστούνι αυτό. Αυτό το μπαστούνι είναι απλό αλλά το κράτησαν άγιοι άνθρωποι, ο παπά-Αθανάσιος, ο παπά-Βησσαρίων και άλλοι. Μακαρίζω την μνήμη τους και τους παρακαλώ να βοηθήσουν και εμένα, ώστε η έξοδός μου εκ του κόσμου να γίνει εν ειρήνη Χριστού.

Και τώρα σας παραδίδω όλους στην αγάπη του Χριστού και στο πλούσιον έλεός Του. Συγχωρέστε με, πατέρες, για τα λάθη μου και τις αδυναμίες μου. Σας αγαπώ όλους. Προσπάθησα να μην στενοχωρήσω τους Πατέρες όσο μπορούσα. Και τώρα χωρίζομαι ειρηνικά από σας, με καλές αναμνήσεις και με την ευλογία του Θεού. Σας εύχομαι ο Θεός να σας σκεπάζει, να σας στηρίζει, να σας αγιάζει και να σας κρατήσει μέχρι τέλους της ζωής σας πιστούς και αγαθούς δούλους Του. Να μείνετε δούλοι του Βασιλέως Χριστού, του Κυρίου και Θεού μας και μέχρι τελευταίας σας πνοής, να είστε αφοσιωμένοι στα μοναχικά σας καθήκοντα. Ο Θεός να σας ευλογεί. Ο Θεός να σας στηρίζει. Ο Θεός να σας σκεπάζει μέχρι τέλους της ζωής σας. Ο Θεός να σας αναδείξει αγίους και ευάρεστον ζωήν έχοντας ενώπιόν Του ….

Εύχεσθε και για μένα γιατί μπαίνω τώρα σε μια περίοδο δυσκολιών σωματικών, οι οποίες συνεπάγονται και ψυχολογικές ταλαιπωρίες αλλά ελπίζω στο έλεος του Θεού και στην καλή μας Παναγία. Πιστεύω ότι η Κυρία Θεοτόκος όλους μας, και εσάς και εμένα, μας σκεπάζει, μας ευλογεί, μας έχει παιδιά της, μας αγαπά και θέλει να την ευαρεστήσωμε. Πιαστείτε από τον μανδύα της Παναγίας και μη χωριστείτε ποτέ από την μητέρα μας, γιατί αυτή είναι η εγγύησις της σωτηρίας μας. Και αμαρτωλοί να είμαστε και ανάξιοι να είμαστε η Παναγία θα μας βοηθήσει να σωθούμε εφ όσον όμως και εμείς έχομε φιλότιμο και αγωνιζόμαστε. Ευλογημένη η αφιέρωσίς σας. Ευλογημένος ο πόνος και ο κόπος σας για το μοναστήρι. Ελπίζω όλα να πάνε καλά. Μη στενοχωρήσθε υπερβαλλόντως. Ξέρω ότι αγαπάτε τον Γέροντά σας. Μια ζωή ζήσαμε μαζί. Δεν είναι λίγα 40 χρόνια ή 30 ή 20. Πιστεύω όμως ότι ο Θεός δεν θα μας αφήσει. Πιστεύω και ελπίζω στη χάρη και στην ευλογία της Παναγίας μας. Η Παναγία να μας οικονομήσει όλους και να μας αξιώσει να έχουμε καλή αντάμωση στον Παράδεισο. Δι’  ευχών των αγίων Πατέρων ημών Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Διαφυλάξαι Κύριος ο Θεός πάντας υμάς!

Διαβάζουμε από τον όσιο Γρηγόριο, αυτό το πνευματικό έντυπο, στόλισμα κάθε ψυχής Χριστιανού Ορθοδόξου, που γαλούχησε με φως Χριστού γενιές Φιλαγιορειτών. Μας έδωσε από ένα τεύχος  ευλογία ο Γέροντας Χριστοφόρος σε σύντομη πρωινή συνάντησή μας.

Περιμένοντάς τον να έρθει εκείνο το βράδυ στο αρχονταρίκι, ζωντανεύει καθαρά  η συγκινητική εικόνα της τελευταίας εκείνης σύναξης. Τόσες αναφορές, τόσες ευαγγελικές παρατάσεις και ρήσεις του Χριστού μας ξεπήδησαν από εκείνες τις στερνές υποθήκες του μακαριστού Γεωργίου. Κάθε του φράση παρέπεμπε στο Καινό Βιβλίο της ζωής, που τόσο λάτρεψε και τόσο πιστά εφήρμοσε καθ όλα τα επίγεια έτη του. 

Τεκνία , ἔτι μικρὸν μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι….  Μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία· …οὐκ ἀφήσω ὑμᾶς ὀρφανούς· …αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολὴ ἡ ἐμή, ἵνα ἀγαπᾶτεἀλλήλους …ἵνα πάντες ἓν ὦσι…

Ακούγονται ξανά οι ρήσεις του Χριστού μας μέσα απ τα συγκλονιστικά τελευταία λόγια του Γέροντα. Με πλήρη αντίληψη του τέλους που ζύγωνε, σκέφτηκε πρώτα τα αγαπημένα του παιδιά και όχι την τόσο δυσκολεμένη του υγεία. Τακτοποίησε πρώτα εκείνα και έπειτα ήρεμος, περίμενε για λίγο μόνο καιρό την Κυρία Θεοτόκο που μεσίτευσε ώστε να αναχωρήσει στην γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας. Ανήμερα Πεντηκοστής του 2014! Ακούστηκε ουρανόθεν  το άξιος,  ξανά ύστερα από 40 χρόνια για τον δούλο του Θεού Γεώργιο.

Ξεκίνησε να μας μιλά ο νέος ηγούμενος και νιώθουμε όλοι μια πρωτόγνωρη ηρεμία να μας μεταδίδει. Χαμηλή φωνή και βλέμμα πάντα πράο. Μεσιτεύει ο Γέροντάς του να είναι άξιος συνεχιστής του…

Δεν θέλουμε να τελέψει η νυχτερινή μας συγκέντρωση… Έχει πολλά  θαυμάσια να μας εξιστορήσει ….

(συνεχίζεται)

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο: Ψυχή ορθρία  
πηγή

Θυμάμαι τότε ... (με αφορμή μια φωτογραφία)

Θυμάμαι τότε ... 

τότε που οι Έλληνες πήγαιναν εκκλησία (στην ευλογημένη ορθόδοξη εκκλησιά και δεν μπορούσε κανείς να φανταστεί συλλείτουργα με τους αιρετικούς παπικούς)

τότε που υπήρχαν άντρες και γυναίκες και όχι μια κοινωνία με ντύσιμο και ομιλία unisex

που ο άντρας εξέπεμπε σεβασμό και η γυναίκα καλοσύνη

που η γυναίκα είχε σεμνότητα (προσέξτε το μακρύ φόρεμα)

που οι γυναίκες στην εκκλησία φορούσαν μαντήλα και οι χήρες φορούσαν μαύρα,

τότε που τα κοριτσάκια περιποιόταν τα μαλλιά τους κάνοντας κοτσιδάκια (απλό, απέριττο και όμορφο) και δεν υπήρχαν κομμωτήρια,

τότε που τα αγοράκια δεν άλλαζαν κούρεμα σύμφωνα με τις επιταγές της μόδας

τότε που η οικογένεια ήταν ακόμη οικογένεια, που σκεφτόταν και αγαπούσαν πραγματικά τα παιδιά τους και δεν χώριζαν με τις πρώτες δυσκολίες για "να ζήσουν" την ζωή τους με κάποιον άλλον,

τότε που εκτός από τους γονείς, την διαπαιδαγώγηση των παιδιών έκανε ο παππούς, η γιαγιά, ο παπάς και ο δάσκαλος του χωριού και όχι η τηλεόραση

τότε που στα σχολεία μάθαιναν για αγίους και ήρωες και όχι για το ρατσισμό και την διαπολιτισμικότητα,

τότε που στα σχολεία μας φοιτούσαν ελληνόπουλα

τότε που η μάννα ξαγρυπνούσε υπομονετικά δίπλα στο άρρωστο παιδί και δεν το άφηνε στην "γιαγιά" για να πάει στη δουλειά, για καφέ ή για ψώνια

τα θυμάμαι όλα αυτά ..

κι αναρωτιέμαι μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε τις αξίες και τα ιδανικά (υπάρχουν;;) του δυτικού τρόπου σκέψης που μας επέβαλε η καθημερινή πλύση εγκεφάλου από τις τηλεπρεσόνες και τους ερμαφρόδιτους στην τηλεόραση.

Διαφορετικά, ότι σπείραμε (παιδιά χωρίς εγκράτεια, άσκηση, αρχές και αξίες),

μία ακόμη φορά αυτό και θα θερίσουμε (υλισμός, καλοπέραση, κατανάλωση, ναρκωτικά, χούλιγκανς, αθεΐα, αναρχία, μιζαδόροι, διαπλοκή και τελικά υλική, ηθική και πνευματική χρεοκοπία).

Αν δεν μετανοήσουμε οι ίδιοι, όσα κεριά κι αν ανάψουμε,

δεν μας σώζει ούτε ο Άγιος Παϊσιος, ούτε οι προφητείες ούτε τα άγια λείψανα.

Η επιλογή για την κόλαση που ζούμε, είναι ΔΙΚΗ ΜΑΣ.

Ξύπνα Ραγιά,

Ξύπνα, και πάρε τις τύχες της οικογένειας, της πατρίδας και της ορθοδοξίας στα χέρια σου.

Αρκετά ανέχτηκες προδότες, κίναιδους και λαμόγια και στην πολιτική και στην εκκλησία.

ΞΥΠΝΑ και ΑΓΩΝΙΣΟΥ

Ιστολόγιο - Ομάδα εκπαιδευτικών "Ο παιδαγωγός" 

την φωτογραφία είδαμε εδώ

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΥΣΤΡΙΑΣ : Ή ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΕΣΤΕ, Ή ΔΡΟΜΟ!

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Αυστηρό και ξεκάθαρο μήνυμα προς τους χιλιάδες μουσουλμάνους μετανάστες που έχουν κατακλύσει τελευταία και την Αυστρία κλονίζοντας την κοινωνική ισορροπία της χώρας, έστειλε η αυστριακή κυβέρνηση.

Σύμφωνα με τα τουρκικά ΜΜΕ ο πρωθυπουργός της Αυστρίας Werner Faymann της συντηρητικής κυβέρνησης συνασπισμού, μιλώντας στους δημοσιογράφους ανέφερε ότι η αυστριακή κυβέρνηση θα καταστήσει σαφές στους μετανάστες ότι αν δεν μπορούν να προσαρμοστούν στα αυστριακά πολιτιστικά δεδομένα τότε θα απελαύνονται πάραυτα.

Το μήνυμα του πρωθυπουργού της Αυστρίας έγινε γιατί διαπιστώθηκε ότι ανάμεσα στους μουσουλμάνους που έρχονται κατά κύματα υπάρχουν έντονες τάσεις ανάδειξης και επιβολής των μουσουλμανικών προτύπων στην εγχώρια κοινωνία, κάτι που για την αυστριακή κυβέρνηση είναι απαράδεκτο και για να αντιμετωπιστεί αυτό λαμβάνονται όλα τα απαραίτητα μέτρα.

Με λίγα λόγια, όσοι δεν γουστάρουν… ο δρόμος ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα!

Μπράβο Αυστρία!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr