Γιατί να αναζητούμε υποκατάστατα κι όχι αυθεντικά πρότυπα;

«Ο αμφίβολος εκκλησιαστικά και ιστορικά Αγ. Βαλεντίνος έχει κατασκευαστεί για την εμπορευματοποίηση και των ανθρώπινων συναισθημάτων»

«Δεκάδες οι γιορτές κοσμικού χαρακτήρα που καθιερώνονται από τους αρχιτέκτονες της Νέας Εποχής (New Age) και τείνουν να περιθωριοποιήσουν τις χριστιανικές εορτές και τη δυναμική τους στην κοινωνία μας»

«Δεν είναι ανάγκη να επιχειρείται η εκχριστιάνιση όλων αυτών των κοσμικών εορτολογικών προτάσεων, ώστε να αναζητούνται  τα αντίστοιχα χριστιανικά πρότυπα τους. Διότι, και αν επισημανθούν χριστιανικά υποκατάστατα -δεν είναι δύσκολο αυτό-, το περιεχόμενο τους καμία εννοιολογική σύμπτωση δεν μπορεί να έχει με τα έξωθεν επιβαλλόμενα. Είναι «άλλο και άλλο»!»

Πρώτον: Στα εισαγόμενα από τη Δύση, κατά τη μακρόσυρτη διαδικασία της μετακένωσης, ανήκει και η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, προστάτη των ερωτευμένων κάθε είδους (14 Φεβρουαρίου).

Δεν νομίζω πως συνιστά ανεπίτρεπτη υπερβολή η θεώρηση του αμφίβολου ιστορικά και κυρίως εκκλησιαστικά «Αγίου» ως μια άλλη (αρσενική!) εκδοχή της αρχαιοελληνικής Αφροδίτης, με ρίζες στον ευρωπαϊκό Μεσαίωνα. Πρόκειται για έναν κατασκευασμένο «Άγιο», επιστρατευμένο στην εμπορευματοποίηση και των ανθρώπινων συναισθημάτων, που θυσιάζονται και αυτά στον αδηφάγο Μολώχ της κατανάλωσης και του κέρδους. Υπάρχει, βέβαια, και ακούγεται στην άλλη Ευρώπη η εκδοχή ότι κάτω από τον γλυκερό Άγιο Βαλεντίνο κρύπτεται για πολλούς ο ηθοποιός του Μεσοπολέμου Ροντόλφο Βαλεντίνο (ΐ1926), που λατρεύτηκε και αυτός ως «θεός» του έρωτα και αναδείχθηκε ίνδαλμα των ερωτευμένων.

Δεύτερον: Είναι, βέβαια, γεγονός ότι αναζητήθηκαν ορθόδοξα υποκατάστατα του ξένοφερτου «Αγίου», γεγονός που επέβαλε η ευρεία αποδοχή της γιορτής, με την έντεχνη προβολή της. Η πρόταση υποκατάστατων υποδηλώνει τη θέληση να μην τρωθεί το εθνικό φιλότιμο μας, με την παράδοση του ερωτικού αισθήματος σε έπηλυ(ξένο) αγιολογικό προστάτη. Προστέθηκε, έτσι, ο Άγιος Υάκινθος, μάρτυρας του 2ου αιώνα, ο οποίος μαρτύρησε σε ηλικία 20 ετών και διακρινόταν για την αγνότητα του. Κατά τους υποστηρικτές αυτής της επιλογής, μπορεί να προβληθεί χριστιανικά ένα πρότυπο αγνότητας για τους νέους της Ελλάδας και να παρακαμφθεί η περίπτωση του Αγίου Βαλεντίνου, που κάθε άλλο παρά τη χριστιανική αγνότητα προστατεύει. Στην ορθόδοξη παράδοση, άλλωστε, υμνείται από τους Αγίους Πατέρες και ο «πάγκαλος Ιωσήφ» ως πρότυπο αγνότητας και παρθενίας (Ακολουθία Μ. Δευτέρας), όταν, έφηβος σχεδόν, «καταλιπών τον χιτώνα, έφυγε την αμαρτίαν» (πρβλ. Γεν. 39), και καλύπτει πλήρως αυτό που χριστιανικά εμπεριέχει ο όρος «αγιότητα». Γι' αυτό αναδείχθηκε πανορθόδοξο και παγχριστιανικό υπόδειγμα χριστιανικού ήθους.

Άλλοι, επικεντρώνοντας το θέμα στον συζυγικό έρωτα και στο ιδανικό της οικογένειας, πρότειναν το καινοδιαθηκικό ζεύγος των -συζύγων και μαρτύρων-Αποστόλων Ακύλα και Πρίσκιλλας, συνεργατών του Αποστόλου Παύλου, που η μνήμη τους τιμάται στις 13 Φεβρουαρίου. Την εκκλησιαστική, μάλιστα, τιμή τους καταξιώνει η σχετική Ομιλία του ιερού Χρυσοστόμου (Ε.Π. 51,187-206).

Τρίτον: Το ερώτημα όμως είναι πρακτικό και γι' αυτό ουσιαστικό. Ποια είναι η εύλογη αιτία που αναζητούμε παραδοσιακά υποκατάστατα του Αγίου Βαλεντίνου; Είναι η βούληση για ορθοδοξοποίηση και ελληνοποίηση της ξενόφερτης γιορτής, που επηρεάζει μεγάλο αριθμό βαπτισμένων χριστιανών, ξένων όμως προς την ορθόδοξη παράδοση μας. Και παρόμοιες ενέργειες δεν είναι άγνωστες στην εκκλησιαστική ιστορία μας. Αρκεί να φέρουμε στη μνήμη τον χωρισμό (μέσα 4ου αι.) της εορτής των Χριστουγέννων από την εορτή της Βαπτίσεως του Χριστού, για να τοποθετηθούν τα Χριστούγεννα στα τέλη του Δεκεμβρίου, όταν ο ειδωλολατρικός θεός Μίθρας λατρευόταν ως «ανίκητος Ήλιος». Τη θέση του, χριστιανικά, κατέλαβε ο Ιησούς Χριστός ως ο «ήλιος της δικαιοσύνης», για να μην παρασύρονται οι προερχόμενοι από το εθνικό περιβάλλον χριστιανοί. Αλίμονο όμως αν επεκταθεί αυτή η κίνηση. Διότι στις τελευταίες δεκαετίες είναι δεκάδες οι γιορτές κοσμικού χαρακτήρα που καθιερώνονται από τους αρχιτέκτονες της Νέας Εποχής (New Age) και τείνουν να περιθωριοποιήσουν τις χριστιανικές εορτές και τη δυναμική τους στην κοινωνία μας. Νομίζω ότι δεν είναι ανάγκη να επιχειρείται η εκχριστιάνιση όλων αυτών των κοσμικών εορτολογικών προτάσεων, ώστε να αναζητούνται τα αντίστοιχα χριστιανικά πρότυπα τους. Διότι, και αν επισημανθούν χριστιανικά υποκατάστατα -δεν είναι δύσκολο αυτό-, το περιεχόμενο τους καμία εννοιολογική σύμπτωση δεν μπορεί να έχει με τα έξωθεν επιβαλλόμενα. Είναι «άλλο και άλλο»!

Τέταρτον: Ο ορθόδοξος χριστιανός δεν τιμά απλώς την ερωτική σχέση, έστω και στην πιο εξιδανικευμένη μορφή της, διότι ο ερωτάς του δεν εγκλωβίζεται στη σάρκα. Η ερωτική ορμή αναγνωρίζεται ως θεόσδοτη, με δυναμική όμως που οδηγεί στον γάμο (όχι απλώς στην τεκνοποιία και τη δημιουργία οικογένειας ως «κατ' οίκον εκκλησίας»). Όλα τα συζυγικά ζεύγη των Αγίων μας δεν τιμώνται για τον ερωτά τους, αλλά για τη μεταμόρφωση του έρωτα σε αγάπη μέσα στη θεία χάρη, με την εν Χριστώ υπέρβαση της «εμπαθούς ηδονής», του σαρκικού φρονήματος και τη βαθμιαία είσοδο τους στη ζωή της άσκησης και παρθενίας. Όπως λέει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος (+390) για την έγγαμη αδελφή του Γοργονία, «το ότι ενώθηκε με τη σάρκα δεν σημαίνει ότι χωρίσθηκε από το Πνεύμα [...], αλλά, αφού υπηρέτησε για λίγο τον κόσμο και τη φύση [...], αφιερώθηκε ολόκληρη στον Θεό»! Αυτή την πορεία γνωρίζει ο χριστιανικός έρωτας.

Αν, λοιπόν, τα υποκατάστατα του Αγίου Βαλεντίνου δεν προσφέρουν το αληθινό περιεχόμενο του χριστιανικού έρωτα και δεν εισάγουν στον εν Χριστώ τρόπο υπάρξεως, εκκοσμικεύεται η Εκκλησία και δεν εν-χριστώνεται ο κόσμος, έστω και αν τα ονόματα αλλάζουν. Γι' αυτό πρέπει να επαινεθεί η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, που με παλαιότερη εγκύκλιο της (αρ. 2659/14.10.99) καθιέρωσε τη δεύτερη Κυριακή του Ιανουαρίου «ως ημέρα μνήμης και τιμής της οικογένειας του Μ. Βασιλείου», για «την προβολή του θεσμού της οικογένειας», όπως αγιάσθηκε στα πρόσωπα της πολυμελούς αυτής οικογένειας, που σχεδόν όλα τα μέλη της είναι διακηρυγμένοι Άγιοι της Εκκλησίας μας, με καταφανή τα δείγματα της αγιότητας τους. Κατά την ίδια εγκύκλιο, οι γονείς του Μ. Βασιλείου Βασίλειος και Εμμέλεια «αποτελούν διαχρονικόν παράδειγμα οικογενειακής συζυγίας, ομονοίας και ενότητος», που προσφέρεται στους χριστιανούς κάθε εποχής.

Του π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού

Από την εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια» και τη στήλη «Στιγμιότυπα Ελληνοορθοδοξίας», 10  Φεβρουαρίου 2016

Να κάνεις μίαν εικόνα του Χριστού, της Παναγίας, του Προδρόμου, να έχεις και τον Άγιο του παιδιού σου και όταν το παιδί σου σηκώνεται από τον ύπνο να σου γυρεύει ψωμί, μην του δίνεις, μόνο να πάρεις το ψωμί, να το βάλεις εμπρός εις την εικόνα του Χριστού και να του πεις: Εγώ, παιδί μου, δεν έχω ψωμί, ο Χριστός έχει. Σήκω να κάνεις τον Σταυρό σου να παρακαλέσουμε τον Άγιόν σου να παρακαλέσει τον Χριστόν να σου το δώσει. Και έτσι το παιδί παρακινείται διά την αγάπη του ψωμιού και ευθύς όπου ξυπνά, τον Άγιόν του βλέπει. Βλέποντας τότε ο Διάβολος το παιδί πως έχει την ελπίδα του εις τον Χριστό και εις τον Άγιόν του, κατακαίεται και φεύγει. Κι έτσι να συνηθίζετε τα παιδιά σας, να τα παιδεύετε από μικρά, διά να συνηθίζουν εις τον καλόν δρόμο.

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

Η απλότητα είναι η βασική προϋπόθεση ηθικής ομορφιάς.

 Λέων Τολστόι

Σε κανένα, μήν αρνηθείς να κάνεις το καλό με ανιδιοτέλεια, έστω κι αν χλευασθείς απ' αυτούς, που εξυπηρετείς.

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος

Κατά χιλιάδες οι κούρδοι αναζητούν το χριστιανισμό ή γίνονται άθεοι κι αγνωστικιστές από αντίδραση στη Daesh

“Eμείς οι μουσουλμάνοι έχουμε πολλά προβλήματα με τη θρησκεία μας για πολλούς λόγους ” αυτά είναι τα λόγια του Sanger Najim, ενός νεαρού που ζει στο Erbil, και απηχούν τα συναισθήματα ενός αυξανόμενου πληθυσμού στην κουρδική περιοχή που παλεύει με ερωτήματα για την πίστη του.

Πολλοί μουσουλμάνοι ήρθαν αντιμέτωποι με τον βίαιο εξτρεμισμό του Ισλαμικού Κράτους  (ISIS) και αναρωτιούνται πως να συμφιλιώσουν τις προσωπικές τους πεποιθήσεις με τις δράσεις της εξτρεμιστικής οργάνωσης.Ο κουρδικός πληθυσμός είναι σχεδόν 94% κατά ταυτότητα μουσουλμανικός.Πρόσφατα υπήρξαν πολλές αναφορές για κούρδους που εγκαταλείπουν το ισλάμ για ν΄ασπαστούν άλλες θρησκείες.

Το κίνημα του  Ζωροαστρισμού δηλωνει ότι έχει περισσότερους από  100,000 οπαδούς στο ιρακινό Κουρδιστάν.Οι χριστιανικές οργανώσεις διατείνονται ότι χιλιάδες στην περιοχή  αναζήτησαν το χριστιανισμό καθώς απορρίπτουν την ερμηνεία της ISIS για το Ισλάμ.Υπάρχουν επίσης αναφορές για την άυξηση του αριθμού των αθέων και των αγνωστικιστών. Αυτές οι αναφορές δεν κατέστη δυνατόν να επιβεβαιωθούν από το κουρδικό Υπουργείο Κληροδοτημάτων και Θρησκευτικών Υποθέσεων.Ο Mariwan Naqshbandi, ο εκπρόσωπος τύπου του υπουργείου είπε ότι δεν δημοσιοποιούν στοιχεία του πληθυσμού που προσηλυτίζεται από την μια θρησκεία στην άλλη.

“Η Daesh (ISIS) εμφανίστηκε,αυτοί σκοτώνουν τον κόσμο και λένε ότι ειναι μουσουλμάνοι αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Αυτό οδηγεί σε μια εξάπλωση της αντίληψης ότι το ισλάμ είναι η βάση της Daesh,” τονίζει η  Avein Abdul-Rahman. Αυτή βέβαια πιστεύει ότι η ισλαμική πρακτική του ISIS’ είναι λανθασμένη και ότι το ισλάμ είναι μια θρησκεία της ειρήνης.

Άλλοι ολοκληρωτικά εγκατέλειψαν το ισλάμ και μαζι την θρησκεία.“Είμαι ένας άθεος,” δηλώνει ο Mohammad ένας νεαρός κούρδος στην  Erbil που αρνήθηκε να δώσει ολόκληρο το όνομά του για προσωπικούς λόγους.

“Νομίζω ότι το σημείο καμπής και η στιγμή που όλα χάθηκαν ήταν όταν το Ισλαμικό Κράτος επιβλήθηκε στο Shingal,” αναφέρει ο Mohammad. “Όταν άκουσα για πρώτη φορά για περιπτώσεις γυναικών μη κούρδισων μη μουσουλμάνων γυναίκων Γεζίντι που σκλαβώθηκαν ήξερα ότι αυτό όχι μόνο ήταν επιτρεπτό στο ισλάμ αλλά μάλιστα προωθείται.”Ο Mohammad έφτασε να πει ότι ο εξτρεμισμός της ISIS όπως ο αποκεφαλισμός, ο λιθοβολισμός γυναικών και ο ακρωτηριασμός χεριών για κλοπή είναι προβλεπόμενες κυρώσεις στο κοράνι.

Ωστόσο αυτή η αντίληψη απορρίφθηκε έντονα από τον επικεφαλή της Κουρδικής Ένωσης των Ισλαμικών Σοφών τον μουλά Abdulla που ισχυρίζεται ότι η βιαιότητα είναι έργο των μη πιστών.

“Εμφανώς η ISIS είναι μια τρομοκρατική πολιτική οργάνωση  ” δήλωσε στο Rudaw. “Αυτοί σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν το αληθινό Islam.Η αηδιαστική συμπεριφορά τους απέχει από την έννοια του ισλάμ γιατί ένας εθνικιστής,θρησκευόμενος και πατριώτης μουσουλμάνος δεν μπορεί να έχει την ταμπέλα του τρομοκράτη. Όποιος καταφεύγει στη βία θεωρείται ως μη πιστός γιατί αυτός ή αυτή κάνουν στο ισλάμ περισσότερο κακό παρά καλό.”

Η απογοήτευη με το ισλάμ είναι μέρος ενός προδευτικού κινήματος που απορρίπτει κάθε οργανωμένη θρησκεία και είναι κάτι που συμβαίνει εδώ και δεκαετίες εκτιμά ο Dr. Muslih Irwani, καθηγητής Κοινωνιολογίας στο American University of Kurdistan στο Duhok.

“Η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι ,τώρα εγώ το βλέπω από κοινωνιολογική προοπτική … χάνει την πίστη της,” σημειώνει ο Dr. Irwani . “Σε κάποια στοιχεία της πίστης τους, αυτοί δεν πιστεύουν πλέον σε αυτά.Αυτή είναι μια αλλαγή με την πάροδο του χρόνου.”Ο Dr. Irwani πιστεύει ότι είναι φυσικό σε μια εξέλιξη της κοινωνίας οι θρησκευτικές πεποιθήσεις των λαών να φθίνουν. “Ο λαός χάνει την πίστη του αλλά δεν προσηλυτίζεται σε άλλες θρησκείες,”εξηγεί. “Αυτοί θέλουν ν΄απαλλαγούν από την θρησκεία … η να αποδεσμεύσουν τις πεποιθήσεις τους από κάποιες εκφάνσεις στις οποίες πλέον αυτοί δεν πιστεύουν.. Διατηρούν την ειρήνη στο μυαλό τους λέγοντας οκ παραμένω μουσουλμάνος αλλά δεν πιστεύω σε αυτό,αυτό,αυτό. ”

Χρησιμοποιεί ως παράδειγμα τον γεννητικό έλεγχο ώς παράδειγμα της απώλειας των θρησεκυτικών δεσμών. “Πριν 30 χρόνια οι άνθρωποι δεν ήταν πρόθυμοι να υποβάλουν σε έλεγχο γεννήσεων το οικογενειακό μοντέλο. Αλλά τώρα τον πραγματοποιούν και δεν βλέπουν σε αυτό κάτι που ν΄αντιβαίνει στην θρησκεία τους. Έτσι αυτό αποτελεί μια αλλαγή στην πίστη τους.”

Ο Δρ Irwani συμφωνεί ότι η εμφάνιση της ISIS οδήγησε τα άτομα σε μια έξαρση αμφισβήτησης αναφορικά με τη θρησκευτική τους  δέσμευσή. « Η ISIS επηρέασε κάποιους ανθρώπους τουλάχιστον στο να αναθεωρήσουν την  θρησκευτική τους πίστη την υπαγωγή τους στη θρησκεία», εξηγεί ο ίδιος. « Νομίζουν ότι είναι όπως το αλάτι, αν βάλεις επιπλέον, αυτό θα επηρεάσει την υγεία σου , αυτό θα ζημειώσει την υγεία σου. »

Ο Najim καταλογίζει ευθύνες στους θρησκευτικούς ηγέτες για την άνοδο του εξτρεμισμού και για τον αυξανόμενο αριθμό των ατόμων που απομακρύνονται απο το ισλάμ.“Δεν έχουμε απάντηση ότνα ο κόσμος από τη Δύση μας λέει ότι το ισλάμ είναι εγκληματικό,το ισλάμ είναι η Daesh.Δεν έχουμε απάντηση γι αυτό. Γιατί? Οι μουλάδες ποτέ δεν μας είπαν ποιό είναι το πραγματικό ισλάμ.Αυτοί περιορίζονται στο να μας διαβάζουν κάποια ιστορικά γεγονότα.Αυτοί μας λένε μόνο κάποια ιστορία του παλιού καιρού.. Αυτοί δεν είναι σε θέση να συνδεθούν με την σύγχρονη κοινωνία.Πρέπει να συνδέσουν το κοράνι με τη σύγχρονη πραγματικότητα.”

Ο μουλάς Abdullah διαφωνεί υπογραμμίζει ότι οι κούρδοι ακαδημαικοί και κληρικοί διαδραμάτισαν το ρόλο τους από την πλευρά τους για την ευασισθητοποίηση των νέων για ν΄απέχουν από την  ISIS.

Κάποιοι πιστεύουν ότι η λύση είναι η πρόώθηση μιας κουρδικής εκδοχής του ισλάμ που ο Naqshbandi λέει ότι είναι μέρος του σχεδίου του KRG για την καταπολέμηση του εξτρεμισμού.

« Ένας αριθμός ισλαμικών ιδεολογιών μεταφέρθηκαν στο Κουρδιστάν.Δεν αντιπροσωπεύουν το αληθινό ισλάμ,” τονίζει ο Naqshbandi.“Η ριζοσπατική τους ιδεολογία είναι ασύμβατη με την κουλτούρα αναοχής της κουρδικής κοινωνίας.Για παράδειγμα πριν το 1991 δεν υπάηρχε ο όρος σαλαφισμός στο Κουρδιστάν αλλά ο σουφισμός και τα άτομα διδάσκονταν με ένα μετριοπαθή τρόπο. »

Οι ρίζες του ισλάμ είναι γερές στο Κουρδιστάν και γι αυτούς που δεν πιστεύουν ή ασκούν τη θρησκεία.Παίζει ένα ρόλο ακόμη στη ζωή τους.Αλλά άλλοι όπως ο Mohammed που μεγάλωσε σε μια θρησκευόμενη οικογένεια και ο πατέρας του είναι ένας ιμάμης είχαν τη δική τους αποκάλυψη.
“Έφθασα στο σημείο όπου όφειλα να κάνω μια επιλογή.Είπα αυτή δεν μπορεί να είναι η θρησκεία μου.Και προφανώς εκέινη τη στιγμή είπα αυτή δεν είναι.Ποτέ αυτή δεν ήταν η δική μου θρησκεία” λέει.
dimpenews.com

Να λέμε κάθε μέρα τους Χαιρετισμούς

                      

 

                                            

Είπε Γέρων :Να λέμε κάθε μέρα τους Χαιρετισμούς. Να λέμε κάθε μέρα τους Χαιρετισμούς στην Παναγία μας. Χαίρε! Χαίρε! Χαίρε! Παναγία μου σε χαιρετάμε. Δεν είμαστε αχάριστοι.Μας έκανες τόσο μεγάλο καλό. Έφερες τον Θεό στον κόσμο! Δε θα σου πούμε ένα «ευχαριστώ»; Ένα «χαίρε»;
Που κρατάει 7-8 λεπτά; 7-8 λεπτά κρατάνε να τους πεις τους Χαιρετισμούς.

Να λέμε τους Χαιρετισμούς. Αυτή είναι πολύ ωραία προσευχή. Αρχοντική προσευχή.

Χωρίς καθόλου ζητιανιά. Χωρίς καθόλου παρακλήσεις και ικεσίες και «θέλω κείνο, κάνε τ’αλλο». Δεν θέλω τίποτα!
Παναγία μου σε χαιρετώ μόνο. Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε. Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε…

Γρηγορείτε...

Αρκετοί θεωρούν πως η στήλη υπερβάλει στη χρήση της λέξης κατάρρευση σε ό,τι αφορά την πορεία της χώρας οικονομικά, κοινωνικά αλλά και σε σχέση με την έννοια της εθνικής κυριαρχίας.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι κατάρρευσης ένας εκ των οποίων είναι αυτός του βατράχου. Αν βάλουμε ένα βάτραχο σε χλιαρό νερό μέσα σε μια κατσαρόλα πάνω σε ένα αναμμένο μάτι κουζίνας, αυτός δεν θα αντιδράσει πηδώντας έξω, όπως θα έκανε αν τον βάζαμε απευθείας σε καυτό νερό. Νομίζω πως κάπως έτσι αποδεχόμαστε τα τελευταία χρόνια τις συνέπειες της κρίσης.

Πάρα ταύτα θεωρώ πως από ένα σημείο και μετά το κλίμα θα αλλάξει άρδην και μαζί και οι αντιδράσεις. Το σημείο αυτό φαίνεται να πλησιάζει.

Για να αντιληφθούμε όμως περί τίνος ακριβώς πρόκειται όταν μιλάμε για κατάρρευση, πρέπει να ορίσουμε περίπου τι σημαίνει κατάρρευση μιας οικονομίας, ενός κράτους και συνολικότερα μιας χώρας.

Ο πλέον δόκιμος όρος για να περιγράψει τα χαρακτηριστικά της κατάρρευσης ενός κράτους και μιας χώρας είναι αυτός που ορίζει τα χαρακτηριστικά ενός αποτυχημένου κράτους (failed state).

Αν η πορεία του τόπου συνεχίσει στην κατεύθυνση που βρίσκεται σήμερα, η Ελλάδα θα ολοκληρώσει την πορεία της προς τη συνολική κατάρρευση.

Ως  βασικά χαρακτηριστικά ενός αποτυχημένου κράτους λοιπόν περιγράφονται τα εξής:

α) Απώλεια ελέγχου της γεωγραφικής του επικράτειας ή της αποκλειστικής άσκησης ισχύος εντός αυτής.

β) Αδυναμία της νόμιμης αρχής εξουσίας στη λήψη αποφάσεων.

γ) Αδυναμία παροχής δημοσίων υπηρεσιών.

δ) Αδυναμία συνεργασίας με άλλα κράτη και λειτουργίας ως μέλος της διεθνούς κοινότητας.

Δυστυχώς στην Ελλάδα κατά τα χρόνια της κρίσης, μετά το 2010, κάποια φαινόμενα εντάθηκαν σημαντικά, ενώ μετά το 2015 η κατάσταση τείνει να βρεθεί συνολικότερα εκτός ελέγχου.

Σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες οι απεργίες και οι διαμαρτυρίες αποτελούν μέρος της δημοκρατικής διακυβέρνησης της χώρας. Στην Ελλάδα όμως της μεταπολίτευσης, έγινε κατάχρηση των διαδικασιών αυτών κυρίως από το δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, καθώς ο ιδιωτικός τομέας των μεγάλων επιχειρήσεων έτεινε σταδιακά προς εξαφάνιση.  Το κλείσιμο των δρόμων και των λιμανιών έγινε σύνηθες φαινόμενο. Πουθενά στον κόσμο οι καταλήψεις σχολείων και πανεπιστημίων δεν απολάμβαναν και απολαμβάνουν τέτοια ανοχή και αποδοχή για λόγους μικροπολιτικούς και μικροσυμφερόντων.

Πουθενά στον κόσμο οι φορολογικοί κανόνες δεν αλλάζουν τόσες φορές μέσα σε ένα χρόνο, καθιστώντας οποιονδήποτε μακροπρόθεσμο προγραμματισμό αδύνατο.

Μέχρι το 2012 πολλά σημεία στο κέντρο της πρωτεύουσας τελούσαν υπό κατάληψη λαθρομεταναστών και άλλων "περιθωριακών" κοινωνικών και πολιτικών κατηγοριών. Μάλιστα από κάποιο σημείο και μετά επεβλήθη σαν πολιτικό ορθό να μην χρησιμοποιείται ο όρος λαθρομετανάστης, στο πλαίσιο κάποιας γενικότερης ουμανιστικής άποψης περί ανοιχτών συνόρων και παγκόσμιας αδελφοσύνης.

Η κατάσταση με τους λαθρομετανάστες συμμαζεύτηκε μετά το 2012 από την κυβέρνηση Σαμαρά με τη δημιουργία των κέντρων κράτησης, όπως της Αμυγδαλέζας, και άρχισε να επιδεινώνεται πέρυσι με την έλευση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.

Γενικότερα όμως από το 2015 και μετά, η κατάσταση της χώρας επιδεινώθηκε στους περισσότερους τομείς λόγω των ανερμάτιστων πολιτικών θέσεων του κόμματος της παλαβής αριστεράς που ήρθε στην εξουσία και της αδυναμίας των στελεχών του έστω και για στοιχειώδη διαχείριση των καθημερινών λειτουργιών του κράτους και της κοινωνίας.

Η Ελλάδα κινείται με μεγάλη ταχύτητα προς την κατηγορία των κρατών που θεωρούνται αποτυχημένα.

Το κράτος και ο δημόσιος τομέας διαχειρίζονται με πελατειακά κριτήρια από τα κόμματα της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης αναλογικά. Οι Έλληνες καταβάλλουν φόρους και εισφορές στο κράτος επιπέδου σκανδιναβικών κρατών έναντι υπηρεσιών επιπέδου κράτους Κεντρικής Αφρικής. Η διαφθορά που ξεκινά από το δημόσιο και επιβάλλεται και στον ιδιωτικό τομέα είναι μακράν η μεγαλύτερη στην Ευρώπη.

Σε σχέση με τα βασικά ζητήματα που ορίζουν ένα κράτος σαν αποτυχημένο, η Ελλάδα πληροί τα περισσότερα κριτήρια.

Το τεστ...

α) Απώλεια ελέγχου της γεωγραφικής τους επικράτειας ή της αποκλειστικής άσκησης ισχύος εντός αυτής.

Στο χρόνιο πρόβλημα της μεταπολίτευσης, του κλεισίματος του κέντρου της Αθήνας και των εθνικών οδών, προστέθηκε τον τελευταίο χρόνο και η αδυναμία της φύλαξης των συνόρων που οδήγησε στην είσοδο στη χώρα εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων αλλά και λαθρομεταναστών. Η αυξημένη πιθανότητα οι γειτονικές χώρες στο βορρά να κλείσουν τα σύνορα απειλεί να εγκλωβίσει στη χώρα μεγάλο αριθμό ανθρώπων με αδυναμία άσκησης ελέγχου σ’ αυτούς.  Καθώς οι ροές αυτές διευκολύνονται αλλά και μεθοδεύονται από την Τουρκία, μπορεί να υπάρξουν δυσάρεστες εθνικές εξελίξεις.

β) Αδυναμία της νόμιμης αρχής εξουσίας στη λήψη αποφάσεων.

Ίσως είναι το μόνο σημείο που η Ελλάδα διαφοροποιείται από τα αποτυχημένα κράτη. Μεθοδεύσεις όμως όπως αυτήν της παραβίασης του συντάγματος από την κυβέρνηση προκειμένου να μην αποφασίσει το ΕΣΡ για τις τηλεοπτικές άδειες δημιουργούν σοβαρά ερωτηματικά για τις προθέσεις της κυβέρνησης. Το ίδιο και ο ζήλος που επιδεικνύει για τον περιορισμό των δικαιοδοσιών των ανεξάρτητων αρχών οι οποίες αποτελούν βαλβίδες ασφαλείας των δημοκρατικών πολιτευμάτων απέναντι στις αυθαιρεσίες της εξουσίας.

γ) Αδυναμία παροχής δημοσίων υπηρεσιών.

Στην Ελλάδα λόγω της εκτεταμένης διαφθοράς του δημοσίου αλλά των πολιτικών επιλογών της κομματοκρατίας, μια μεγάλη μερίδα Ελλήνων δεν πληρώνει καθόλου φόρους, με αποτέλεσμα οι υπόλοιποι -από επιλογή ή από ανάγκη, έντιμοι- να πληρώνουν για όλους. Οι δημόσιες υπηρεσίες χάρη στον ασφυκτικό έλεγχο που ασκεί ο δημόσιος συνδικαλισμός στην πολιτική εξουσία δεν υπάρχουν για να εξυπηρετούν τις ανάγκες της κοινωνίας, αλλά για να προσπορίσουν οι πελάτες μισθό και "τυχερά". Φυσικά υπάρχουν και δημόσιοι υπάλληλοι που κάνουν σωστά τη δουλειά τους αλλά δεν χαρακτηρίζουν αυτοί το ελληνικό δημόσιο.

δ) Αδυναμία συνεργασίας με άλλα κράτη και λειτουργίας ως μέλη της διεθνούς κοινότητας.

Αυτό για την Ελλάδα είναι μια νέα εξέλιξη μετά το 2015 και αποκαλύφθηκε εσχάτως με τις απειλές των Ευρωπαίων να βγάλουν την Ελλάδα από τη Σένγκεν  λόγω της απουσίας βούλησης ή αδυναμίας να συνεργαστούν οι ελληνικές αρχές για την αντιμετώπιση του προσφυγικού.

Κοντά στο τέλος...

Όπως μπορεί κάποιος να συνάγει από τα παραπάνω, η Ελλάδα δεν απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί σαν ένα αποτυχημένο κράτος. Γι’ αυτό φράσεις όπως αυτή του Γερμανού υπουργού των οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε πως οι Έλληνες είναι ένας σπουδαίος λαός αλλά η Ελλάδα δεν έχει κράτος, θα πρέπει να μας προβληματίζουν περισσότερο απ’ ό,τι πρέπει να μας θυμώνουν που κάποιος ξένος μας υποδεικνύει τα κακώς κείμενα στη χώρα μας.

Η Ελλάδα κινδυνεύει να ολοκληρώσει την πορεία της σαν αποτυχημένο κράτος, κυρίως λόγω της κοινωνικής της πολυδιάσπασης σε επιμέρους συντεχνίες που απολαμβάνουν αυθαίρετα από το κράτος θεσμοθετημένα προνόμια σε βάρος του συνόλου.

Η Ελλάδα κινδυνεύει να ολοκληρώσει την πορεία της προς την αποτυχία και την κατάρρευση γιατί σταδιακά έχει γίνει μια μη κυβερνήσιμη χώρα, σε σημείο που να προβληματίζει πλέον αν η κατάσταση μπορεί να συμμαζευτεί με δημοκρατικό τρόπο εντός της κοινότητας των ευρωπαϊκών δημοκρατικών κοινωνιών.

Μην ξεχνάμε πως η πρόσφατη νεότερη ιστορία της χώρας είναι μια συνεχής εναλλαγή περιόδων δημοκρατιών και δημοκρατικών εκτροπών. Αυτή η περίοδος είχε μεγαλύτερη διάρκεια λόγω της άμεσης εξάρτησης από την ΕΕ.  

Πιστεύω στο σημείο αυτό το πολιτικό προσωπικό πρέπει να κινηθεί τάχιστα ...

Του Κώστα Στούπα

Ποιός θά θερίσει τήν θάλασσα;.

Γ. Σαραντάρης

Βολταίρος και αθεΐα

Ὁ Γάλλος συγγραφεύς καί φιλόσοφος Βολταῖρος (1694-1778) εἶναι γνωστός ὡς διαφωτιστής, καί πολλοί θεωροῦν ὅτι ὡς διαφωτιστής ἦταν ἄθεος, δέν πίστευε στόν Θεό. Αὐτό ὅμως δέν ἀνταποκρίνεται στήν πραγματικότητα.

Ὁ Τάσος Φιλιππίδης πρόσφατα μοῦ ἔστειλε μιά φωτογραφία ἀπό τό ἐπίγραμμα στόν τάφο τοῦ Βολταίρου πού βρίσκεται στό Πάνθεον τῶν Παρισίων. Στό ἐπίγραμμα γράφεται στά γαλλικά μία φράση, ἡ ὁποία, προφανῶς, προέρχεται ἀπό τόν ἴδιο τόν Βολταῖρο: «Πολέμησε τούς ἀθέους καί τούς φανατικούς, ἐνέπνευσε τήν ἀνεκτικότητα, ἀπαίτησε τά δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου ἐναντίον τῆς σκλαβιᾶς τῆς φεουδαρχίας».

Στό ἐπίγραμμα αὐτό φαίνεται ἡ διδασκαλία καί τό ἔργο τοῦ Βολταίρου πού ἀναφερόταν στόν πόλεμο ἐναντίον τῶν ἀθέων, στόν φανατισμό, τόν σεβασμό τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καί τήν ἀντίθεσή του στήν φεουδαρχία.

Αὐτό δέν κάνει ἰδιαίτερη ἐντύπωση, διότι ὁ Βολταῖρος, ὅπως οἱ περισσότεροι διαφωτιστές, δέν ἦταν ἄθεος, ἀλλά δεϊστής. Ὁ δεϊσμός ἤ θεϊσμός δέχεται τήν ὕπαρξη ἑνός ἀνωτάτου ὄντος πού δέν παρεμβαίνει στά ἀνθρώπινα πράγματα. Οἱ νόμοι τοῦ Νεύτωνα γιά τήν βαρύτητα τόν ὁδήγησαν σέ ἕνα δέος γιά τόν κόσμο, ὁπότε κατέληξε στό νά πιστεύη στήν ὕπαρξη μιᾶς ὑπερτάτης διάνοιας, τόν Θεό ὡς δημιουργό τοῦ κόσμου. Μάλιστα, εἶπε ὅτι «ἄν δέν ὑπῆρχε Θεός, θά ἔπρεπε νά τόν ἐφεύρουμε».

Ὅμως, ὁ Θεός τοῦ Βολταίρου δέν ἦταν ὁ Θεός τῆς Ἰουδαϊκῆς καί Χριστιανικῆς παραδόσεως, ἀλλά «μιά ὀντότητα ἀπρόσιτη καί ἀσαφής» πού βρίσκεται πέρα ἀπό τήν ἀνθρώπινη διάνοια. Ἔτσι, ὁ Βολταῖρος, ὅπως καί οἱ περισσότεροι διαφωτιστές, δέν ἦταν ἄθεος, ἀφοῦ πίστευε σέ ἕνα ὄν πού δημιούργησε τόν κόσμο, ἀλλά ἦταν ἀντίχριστος, δηλαδή ἦταν ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ ὡς δημιουργοῦ καί ἀναδημιουργοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου, ὁ Ὁποῖος διευθύνει προσωπικά τόν κόσμο.

Αὐτή ἡ ἄποψή του δέν ἦταν ἄσχετη μέ τόν δυτικό Χριστιανισμό, πού συνάντησε στόν δυτικό χῶρο, ἰδιαίτερα τόν σχολαστικισμό πού συνδέθηκε μέ τήν φεουδαρχία, τήν ὑπονόμευση τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας καί τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς ἐπίσης καί μέ τήν ἐμφάνιση τοῦ φανατισμοῦ.

Ὁ Βολταῖρος δέν ἦταν μόνον ἐναντίον τοῦ μεταφυσικοῦ Χριστιανισμοῦ πού συνάντησε στήν ζωή του, ἀλλά ἀγωνίσθηκε καί ἐναντίον τῆς ἐξουσίας τοῦ Κράτους, τό ὁποῖο διαπνεόταν ἀπό τίς ἀπόψεις καί ἐπίδραση τοῦ Καθολικισμοῦ, γι’ αὐτό ὁμιλοῦσε γιά τήν ἐλεύθερη βούληση τοῦ ἀνθρώπου.

Ἐμεῖς στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν πιστεύουμε σέ ἕναν ἀφηρημένο Θεό, σέ ἕνα ἰδεατό ὄν, ἀλλά στόν Θεό Χριστό, πού ἔγινε ἄνθρωπος, ἀγάπησε τόν ἄνθρωπο, ἔζησε ἀνάμεσά μας καί νίκησε τόν θάνατο πού εἶναι ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός τοῦ ἀνθρώπου. Ἑπομένως, πιστεύουμε σέ ἕναν ἐλευθερωτή Θεό. Γι’ αὐτό εἴμαστε ἐναντίον κάθε ἀθεΐας καί κάθε θρησκείας πού ἐπαγγέλλεται ἕναν Θεό μίσους, φανατισμοῦ καί φεουδαρχίας.

Ν.Ι.

πηγή:Ἐκκλησιαστική Παρέμβαση-Ἱερὰ Μητρόπολις Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου.

Η «Μάχη των πορτοκαλιών» στην Ιταλία

Ξεχάστε τον γνωστό «Πόλεμο της Ντομάτας» που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στην πόλη Μπιουνόλ, στην Βαλένθια της Ισπανίας. Τώρα η «πραγματική μάχη» λαμβάνει χώρα στην Ιταλία, στην πόλη Ίβρεα, με πολεμοφόδια τα τοπικά τους πορτοκάλια!

Η γιορτή αναπαριστά την εξέγερση των κατοίκων της ιταλικής κωμόπολης κοντά στο Τορίνο ενάντια στους αυταρχικούς της δυνάστες που κυριαρχούσαν στην μεσαιωνική περίοδο.

Χιλιάδες κάτοικοι της επαρχιακής πολης, αλλά και ολοένα και περισσότεροι τουρίστες, λαμβάνουν θέσεις στους δρόμους της πόλης για να εκτοξεύσουν ο ένας στον άλλον εκατοντάδες κιλά του εσπεριδοειδούς φρούτου της Μεσογείου.

Αν και οι ρίζες αυτού του φεστιβάλ παραμένουν αδιευκρίνιστες, ο μύθος λέει ότι ο άρχοντας της πόλης, που πιστεύεται ότι άνηκε στην οικογένεια Ρινάλντι, βίασε μια νεαρή «κοινή θνητή» την νύχτα πριν από τον γάμο της, εξασκώντας το «droit du seigneur» δικαίωμα του.

Οι κάτοικοι επαναστάτησαν και από τότε κάθε χρόνο, πραγματοποιείται η μάχη αυτή ως ένδειξη τιμής στους αγωνισθέντες συντοπίτες τους, που χρησιμοποιώντας πορτοκάλια αντί για πέτρες αναπαριστούν την μάχη τους με τις άμαξες -γεμάτες στρατιώτες- του βασιλιά.

(Φωτογραφίες: Marco Bertorello/AFP/Getty Images ΚΑΙ Stefano Rellandini/Reuters)

Πηγή

Τέτοια βρωμιά είχε να υποστεί η χώρα μας από τον Οκτώβρη του ’44

 Ήταν τότε, στις 12 Οκτώβρη του 1944, που ο αγκυλωτός του ναζισμού κατέβηκε από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης.
Οκτώ δεκαετίες μετά η Ακρόπολη μαγαρίστηκε και πάλι! Το φρόντισαν τα ναζιστοειδή της Χρυσής Αυγής.
Τα χιτλεροειδήπου έφεραν από την…Γερμανία οι χρυσαυγίτες, για να «τιμήσουν» μαζί τους τα Ίμια (!), ανέβηκαν στον βράχο της Ακρόπολης και όπως οι ίδιοι δημοσιοποίησαν στην ιστοσελίδα τους ξεδίπλωσαν τα ναζιστικά τους σύμβολα (Οι ναζιστές προσκεκλημένοι της Χρυσής Αυγής βεβήλωσαν τον ιερό βράχο της Ακρόπολης – ΦΩΤΟ). 
Οι Γερμανοί ναζί, οι ομοϊδεάτες των χρυσαυγιτών, οι καλεσμένοι του Μιχαλολιάκου, του Παππά, του Κασιδιάρη, ήρθαν στην Ελλάδα και ο οικοδεσπότης τους, η Χρυσή Αυγή, φρόντισε να τους εξασφαλίσει και ναζιστικό «τουρισμό». Στην Ακρόπολη… Ο ναζιστικός απόπατος της «αντισυστημικότητας», της «φιλολαϊκότητας» και κυρίως του «πατριωτισμού» της Χρυσής Αυγής, ξεχείλισε. Και πάλι.

Μια καταπληκτική ιστοσελίδα πρώην μουσουλμάνων που γνώρισαν τον Αληθινό Θεό και δίνουν την μαρτυρία τους για το δαιμονοκίνητο Ισλάμ

 

Είμαστε αποστάτες από το Ισλάμ (αποστάτης=murtad στην αραβική). Ανάμεσά μας υπάρχουν «Murtadeen Fitri», που γεννήθηκαν από μουσουλμάνους γονείς, και «Murtadeen Milli», που ασπάστηκαν το Ισλάμ και μετά το εγκατέλειψαν. Κάποιοι έχουμε ελληνική καταγωγή, ενώ άλλοι καταγόμαστε από άλλες χώρες. Το κοινό χαρακτηριστικό μας είναι ότι όλοι γίναμε Χριστιανοί, και εν Χριστώ δεν μετράει η καταγωγή, ούτε η κοινωνική θέση ούτε το φύλο ακόμη, αλλά είμαστε όλοι ένα εν Αυτώ (βλ. Γαλ. 3:28, Κολ. 3:11). Αποστάτες από το Ισλάμ υπάρχουν βέβαια πολλοί, και μετά την αποστασία από το Ισλάμ παίρνουν διάφορους δρόμους: άλλοι γίνονται Χριστιανοί όπως εμείς, άλλοι γίνονται Βουδιστές, άλλοι άθεοι. Εμείς καλοδεχόμαστε κάθε επίσκεψη από αποστάτη του Ισλάμ που έχει πάρει άλλο δρόμο.
Η πρώτη αραβική φράση στην κεφαλίδα αναφέρει τον πρώτο στίχο του κατά Ιωάννην ευαγγελίου «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος» ( في البدء كان الكلمة والكلمة كان عند الله وكان الكلمة الله.) Στη δεύτερη σειρά αναγράφεται ο λόγος του ψευδοπροφήτη Μουχάμεντ «όποιος αλλάξει τη θρησκεία του, σκοτώστε τον» (من بدل دينه فاقتلوه). Ο κόκκινος λεκές πίσω από τη σιχαμερή αυτή φράση συμβολίζει το αίμα του αποστάτη, που σύμφωνα με το φασιστικό Ισλάμ πρέπει να χυθεί, επειδή τάχα πρόσβαλε τον Θεό αφήνοντας την ισλαμική θρησκεία. Δυστυχώς δεν διαθέτουμε -ακόμη – την κατάλληλη γραμματοσειρά και το αραβικό πληκτρολόγιο, που χρειάζονται ώστε να είναι τα γράμματα «κολλημένα» μεταξύ τους και οι λέξεις να γράφονται σωστά.
Κάποιοι σήμερα παρουσιάζουν το Ισλάμ ως θρησκεία δικαιοσύνης και ειρήνης, και αυτή η απατηλή ιδέα κάνει ανθρώπους που βαπτίστηκαν Χριστιανοί αλλά έχουν άγνοια της πίστης τους και της παρουσίας του Θεού στη ζωή τους, να γυρίζουν την πλάτη στον Χριστιανισμό και να γίνονται μουσουλμάνοι. Κανείς Χριστιανός όμως δεν σκοτώνει τους αρνησίχριστους Χριστιανούς που εξισλαμίζονται. Αυτό γιατί ο Χριστιανισμός είναι μια θρησκεία αγάπης, που δεν έχει σκοπό την καταστροφή του αμαρτωλού, ούτε του αιρετικού ούτε του αποστάτη, αλλά τη διόρθωσή του. Διαβάζουμε για την ενδεδειγμένη συμπεριφορά προς έναν αποστάτη στην “προς Φιλιππισίους” επιστολή του αγίου Πολυκάρπου, Επισκόπου Σμυρναίων (+167/168) η οποία γράφτηκε γύρω στο 117  μ.Χ.:

«Θλίβομαι πολύ για τον Ουάλεντα, ο οποίος υπήρξε Πρεσβύτερος κάποτε ανάμεσά σας, διότι τόσο αδιαφόρησε για την θέση που του είχε δοθεί (μέσα στην Εκκλησία).  Σας προτρέπω λοιπόν, να απέχετε από την απληστία, και να είσθε αγνοί  και ειλικρινείς.  Απέχετε από κάθε είδος πονηρίας.
Διότι, αν ο άνθρωπος δεν μπορεί να ελέγξει τον εαυτόν του σε τέτοια ζητήματα, πώς θα τα κηρύττει στους άλλους; Αν ο άνθρωπος δεν φυλάσσει τον εαυτόν του από την απληστία, θα μολυνθεί από την ειδωλολατρία και θα κριθεί ως ένας των ειδωλολατρών. Όμως ποιοι από εμάς έχουν άγνοια για την κρίση του Κυρίου; Μήπως δεν γνωρίζουμε ότι οι άγιοι θα κρίνουν τον κόσμο, καθώς διδάσκει ο Παύλος;
Όμως ούτε έχω δει, ούτε έχω ακούσει για τέτοιο πράγμα για σας, εν μέσω των οποίων ο ευλογημένος Παύλος εργάσθηκε, και οι οποίοι αναφέρεσθε στην αρχή της Επιστολής του. Διότι σας επαινεί, σε όλες εκείνες τις Εκκλησίες που τότε μόνο εκείνες γνώριζαν τον Κύριο, αλλά που εμείς ( δηλαδή της Σμύρνης) δεν είχαμε ακόμα γνωρίσει.
Θλίβομαι βαθύτατα λοιπόν, αδελφοί, για εκείνον (τον Ουάλεντα) και την σύζυγόν του, στους οποίους ο Κύριος ας χαρίσει αληθινή μετάνοια!  Ώστε ως εκ τούτου να μεριμνείτε να είσθε μετρημένοι, και να μην θεωρείτε ως εχθρούς τους τοιούτους, αλλά να τους ανακαλείτε, ως πάσχοντα και απολωλότα μέλη, προκειμένου να σώσετε ολόκληρο το σώμα σας. Πράττοντας έτσι, θα οικοδομηθείτε και εσείς.»

Στο ιστολόγιό μας θα παρουσιάζουμε το Ισλάμ όπως είναι, κάνοντας κάθε προσπάθεια να μην προσβάλουμε τους μουσουλμάνους ως πρόσωπα. Όμως πάγια αρχή μας είναι να μην αποκαλύπτουμε την ταυτότητά μας, καθώς δεν αισθανόμαστε έτοιμοι για μαρτύριο.
Στις σελίδες αυτές θα βρείτε και άρθρα που δεν γράψαμε εμείς, αλλά τα βρήκαμε έτοιμα σε κάποιο βιβλίο ή ιστοσελίδα. Στις περιπτώσεις αυτές πάντα θα αναφέρουμε το όνομα του συγγραφέα.
Επίσης θέλουμε να διευκρινίσουμε ότι δεν έχουμε τίποτα εναντίον των νυν μουσουλμάνων, στην Ελλάδα και αλλού, παρά μόνο ασχολούμαστε με την πίστη του Ισλάμ. Δεν επικροτούμε ΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΤΡΟΠΟ βία κατά μεταναστών με την φασιστική αιτιολογία ότι «είναι μουσουλμάνοι» και δεν υιοθετούμε απλοϊκές θεωρίες για το πρόβλημα με το κράτος του Ισραήλ και την Παλαιστίνη, ότι δηλ. η μια πλευρά είναι οι «άγγελοι» και η άλλη οι «διάβολοι», καθώς άσπρο και μαύρο δεν υπάρχει στη ζωή. Ελπίδα μας είναι η πίστη στον Χριστό να φέρει τη συμφιλίωση και την συγχώρεση μεταξύ όλων των ανθρώπων, αδικούντων και αδικουμένων, και «η ειρήνη τού Θεού, που υπερέχει κάθε νου, να διαφυλάξει τις καρδιές μας και τα διανοήματά μας διαμέσου τού Ιησού Χριστού» (Φιλ. 4:7).
Όποιος έχει αποστατήσει από το Ισλάμ ή σκέπτεται να το κάνει, και θέλει να έρθει σε επαφή μαζί μας ή να δημοσιεύσουμε τη μαρτυρία του, και γενικότερα όποιος θέλει να μας στείλει κάποιο κείμενό του, μπορεί να το καταχωρήσει σε σχόλιο ή να το στείλει στη διεύθυνση greek.murtadπαπάκιgmail.com.

ΕΔΩ

Ο γιαπωνέζος ζητιάνος που έγινε Ορθόδοξος μοναχός!

Θα ήθελα να δώσω ένα μικρό παράδειγμα ποιμαντικής δραστηριότητας.Εμείς έχουμε ένα μικρό μετόχι στην Νέα Υόρκη.Βρίσκεται σε μία πολύ φτωχή συνοικία της πόλης όπου ζουν κυρίως ισπανόφωνοι και μαύροι:Παντού ναρκωτικά,αλκοόλ,άστεγοι.Πίστευω πως πάνω από τους μισούς κατοίκους της περιοχής ζουν από τα επιδόματα του κράτους.
Για τους εφήβους της περιοχής το να γεννήσεις ένα παιδί στα 14-15 σου χρόνια είναι λόγος να υπερηφανεύεσαι.Όχι να το φροντίζεις,απλώς να το γεννήσεις.Γι αυτό πολλοί λίγοι ατενίζουν το μέλλον με κάποια προοπτική.Σε κάθε δεύτερη γωνία θα βρεις μία καθολική ή προτεσταντική εκκλησία,μία συναγωγη,αλλά όλες είναι άδειες.

 Μπροστά από το οίκημά μας βρίσκεται ένα βαθούλωμα,το οποίο εμείς ονομάζουμε ''πηγάδι''.Χρησιμεύει για να κατέβεις σ'ένα υπόγειο μέρος.Μία φορά,μέσα Φεβρουαρίου ήταν,έριχνε χιονόνερο και έκανε κρύο.Ξαφνικά ανάμεσα στους κάδους των σκουπιδιών,που επίσης βρίσκονται σε αυτό το βαθούλωμα,άκουσα ένα θόρυβο.Σκέφτηκα πως κάποιος ζητιάνος ψάχνει μέσα στους κάδους άδεια μπουκάλια και όπως συνήθως γίνονταν,θα πέταγε τα σκουπίδια έξω από την πόρτα μας.Αυτό δεν ήθελα να το επιτρέψω.

Ανοίγοντας την πόρτα είδα έναν άνθρωπο με ασιατικά χαρακτηριστικά
-Τι κάνεις;
-Συγχωρέστε με.Ψάχνω κάτι να φάω.
-Γιατί ψάχνεις τα σκουπίδια;Έλα μέσα
-Όχι.Δεν μπορώ,είμαι βρώμικος και μυρίζω
-Έλα,έλα μέσα,του λέω εγώ

Κατά την διάρκεια του σύντομου διαλόγου μας του εξήγησα πως έχουμε ένα δωμάτιο όπου μπορει να κάνει μπάνιο,να αλλάξει τα ρούχα του και να φάει κάτι

Ο άνθρωπος φοβήθηκε:
-Τι θέλεις από μένα;
 Του λέω:
-Δεν θέλω να πετάς τα σκουπίδια στο κατώφλι μου.Αυτό μόνο,τίποτα περισσότερο

Αφού έφαγε,κάθησα κοντά του και αρχίσαμε να συζητάμε.Φαινόνταν ένας άνθρωπος έξυπνος.Τον ρώτησα
-Πού μένεις;
-Πουθενά
-Δηλαδή δεν έχεις που;
-Να,κάθε βράδυ καθάριζα ένα γιαπωνέζικο εστιατόριο και μου επέτρεπαν να κοιμάμαι στο υπόγειο.
-Πώς έφτασες χωρίς στέγη;

Μου διηγήθηκε πως ήταν μηχανικός και πως ήλθε από την Ιαπωνία.Στην αρχή τα πράγματα πήγαν καλά,αλλά έπειτα έμπλεξε με τα ναρκωτικά,κοκαϊνη,ηρωίνη και σύντομα τα έχασε όλα.
 Του πρότεινα να μείνει σε εμάς
-Ω,δεν μπορώ,απάντησε
-Γιατί;
-Επειδή ψάχνω την αλήθεια!απάντησε ο άνθρωπος
Του λέω τότε:
-Δεν πρέπει να πας πουθενά,εδώ βρίσκεται η αλήθεια!
-Όλοι έτσι λέτε,μου απάντησε.Πήγα στους καθολικούς,στους μορμόνους,στους ιεχωβάδες,στους βουδιστές.Όλοι υπόσχονται το ίδιο πράγμα αλλά δεν δίνουν τίποτα.
-Καλά,του λέω εγώ,Μείνε ωστόσο λίγο..!

  Έμεινε λίγες ημέρες σε εμάς.Αρχίσαμε να συζητάμε.Έπειτα βαπτίστηκε και πήρε το όνομα του Αγίου Νικολάου(Κασάτκιν,ο φωτιστής των Ιαπώνων ΕΔΩ).Τώρα επέστρεψε στην Ιαπωνία και έγινε μοναχός σ'ένα ορθόδοξο μοναστήρι.Όλα όμως άρχισαν επειδή του δώσαμε την δυνατότητα να γίνει μέρος της αδελφότητάς μας και του επέτρεψα να μείνει μαζί μας.Είδε το Ευαγγέλιο πριν το ακούσει ή το διαβάσει.

Από το βιβλίο του μεγαλόσχημου μοναχού Ιωακείμ Πάρρ«Συνομιλίες στη ρωσική γη»

Για τον π.Ιωακείμ Πάρρ εδώ

πηγή/Απόδοση στα ελληνικά π.Γεώργιος Κονισπολιάτης

Κρητική «τεκίλα» από φραγκόσυκο και μαρμελάδες από αλόη

 

 

Στη συστηματική καλλιέργεια της θαυματουργής αλόης, καθώς και σε μια σειρά άλλων αγροτικών προϊόντων, όπως το φραγκόσυκο, το αβοκάντο και τα αρωματικά φυτά, ανακάλυψαν το αντίδοτο στην κρίση νέοι επαγγελματίες (αγρότες, έμποροι, βιοτέχνες κ.λπ.) από την Κρήτη, που ίδρυσαν πριν από ενάμιση χρόνο τον συνεταιρισμό Μινωική Γη. Ο συνεταιρισμός, που θεωρείται πρότυπος, αριθμεί 117 μέλη, τα οποία στράφηκαν με αγάπη και μεράκι στη φύση, προωθώντας εναλλακτικές καλλιέργειες. Η Μινωική Γη διαθέτει ήδη στο καταναλωτικό κοινό πέντε μαρμελάδες, με βάση την αλόη και το φραγκόσυκο, παγωτό και σορμπέ φραγκόσυκου και δύο σάλτσες (φραγκόσυκο αβοκάντο και φραγκόσυκο τζίντζερ), ιδανικές για σαλάτες και κρέατα.

Ο συνεταιρισμός έχει παρασκευάσει και απόσταγμα φραγκόσυκου (κρητική «τεκίλα»), το οποίο, ωστόσο, θα διατεθεί στην αγορά σε μικρές ποσότητες και επιλεγμένα καταστήματα αφού το υψηλό κόστος παραγωγής δεν επιτρέπει, προς το παρόν, την ευρεία διάθεσή του. Οπως λέει ο γραμματέας του συνεταιρισμού Γιώργος Σπυρόπουλος, αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο στάδιο παραγωγής αιθέριο έλαιο από τα κουκούτσια του φραγκόσυκου, ενώ εξετάζονται προτάσεις για παραγωγή χυμών σε συνεργασία με εταιρία της βόρειας Ελλάδας.

Τα μέλη καταβάλλουν προσπάθειες να βρεθεί ο κατάλληλος χώρος ώστε η Μινωική Γη να αποκτήσει κάποιες βασικές γραμμές επεξεργασίας, κυρίως της αλόης, αφού υπάρχει έντονο ενδιαφέρον μικρών βιοτεχνιών αλλά και μεγάλων εταιριών. Ηδη ο συνεταιρισμός διαθέτει μονάδα καθαρισμού των φραγκόσυκων από τα αγκάθια. Τα πρώτα προϊόντα του συνεταιρισμού παρουσιάσθηκαν πρόσφατα, κατά τη διάρκεια ειδικής εκδήλωσης, σε εκπροσώπους και επιχειρηματίες του τουριστικού κλάδου. Ο συνεταιρισμός έχει, επίσης, αναθέσει να γίνει μελέτη για την παραγωγή ζωοτροφών από φύλλα φραγκόσυκου και αρωματικά φυτά.
πηγή

«Η Ορθόδοξη Εκκλησία τον Χριστού ουδέποτε απώλεσε την «ενότητα της πίστεως και την κοινωνία τον Αγίου Πνεύματος» και δεν δέχεται τη Θεωρία της αποκατάστασης της ενότητας των «εις Χριστόν πιστευόντων», γιατί πιστεύει ότι ή ενότητα των εις Χριστόν πιστευόντων υπάρχει ήδη στην ενότητα όλων των βαπτισμένων τέκνων της μεταξύ τους και μετά τον Χριστού εν τη ορθή πίστη της, πού δεν υπάρχει στους αιρετικούς ή σχισματικούς και γι' αυτό εύχεται γι' αυτούς την εν μετανοία επιστροφή τους στην Ορθοδοξία.»

Σεβ. Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος

Ο εορτασμός του τοπικού Αγίου Βλασίου του Ακαρνάνος στα Σκλάβαινα Βόνιτσας

Σε   κλίμα   θρησκευτικής   ευλάβειας   και   ιερής   κατάνυξης  τελέστηκε Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός, εις μνήμην του τοπικού Αγίου Βλασίου του Ακαρνάνος του νεοφανούς,  που μαρτύρησε μαζί με τους πέντε συμμοναστές του στα Σκλάβαινα του Δήμου Ακτίου – Βόνιτσας, κοντά στην Πάλαιρο Αιτωλοακαρνανίας.

Η Ιερά Ακολουθία τελέσθηκε την Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου το απόγευμα, στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Βλασίου του Ακαρνάνος, που βρίσκεται στο χώρο του μαρτυρίου του και χοροστάτησε και κήρυξε τον θείο λόγο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.Κοσμάς.

Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος κ.Κοσμάς, αναφέρθηκε και ανέλυσε την προτροπή του Αποστόλου Παύλου προς τον μαθητή του Απόστολο Τιμόθεο «….μνημόνευε Ιησούν Χριστόν εγηγερμένον εκ νεκρών…» Μια προτροπή που απευθύνεται διαχρονικα σε όλους του χριστιανούς  και που ο  Άγιος Βλάσιος ο Ακαρνάν εφήρμοσε με ακρίβεια σε όλη του την ζωή και  γιαυτό μαρτύρησε στον τόπο που βρισκόμαστε σήμερα μαζί με τους συμμοναστές του το έτος 1006 μ.Χ….

Στο τέλος της Ιεράς Ακολουθίας, ο Σεβασμιώτατος κ. Κοσμάς, αφού ευχαρίστησε το πλήθος των πιστών που προσήλθαν για να τιμήσουν τον τοπικό  Άγιo,     δεν   παρέλειψε   να   ευχαριστήσει   τον   σεβαστό   γέροντα   κα ιεροκήρυκα  Αρχιμ.  π.Αυγουστίνο   Κατσαμπίρη   ο   οποίος   έγραψε,   παρουσίασε   και γνώρισε σε όλους μας τον Άγιο Βλάσιο. Ευχήθηκε σύντομα να πραγματοποιηθεί η επίσημη Αγιοκατάξη του Αγίου Βλασίου του Ακαρνάνος του νεοφανούς, ο οποίος συγκατελέγεται  μεταξύ  των  τοπικών Αγίων της  Ιεράς  Μητροπόλεως Αιτωλίας  και Ακαρνανίας.

Τον εσπερινό από τον Ιερό Ναό Αγίου Βλασίου του Ακαρνάνος στα Σκλάβαινα Βόνιτσας, μετέδωσε ζωντανά η Τηλεόραση και το Ραδιόφωνο του ΑΧΕΛΩΟΥ.

Γράφτηκε από τον/την Αχελώος Τηλεόραση

πηγή

Η ενορία Αγίου Αθανασίου Κατούνας έκοψε την Πρωτοχρονιάτικη Βασιλόπιτα της.

 

πηγή

Πασάρουμε το εισιτηριό μας!

Ο νέος Ισπανός Ουνίτης "Επίσκοπος" Αθηνών!

 
Εν Πειραιεί τη 8η Φεβρουαρίου 2016

   Με πραγματική οδύνη και θλίψη διαπιστώνουμε συνεχώς ότι το θηρίο της Ρώμης φορώντας δορά προβάτου προχωρεί ακάθεκτο στην κατασπάραξη των λογικών προβάτων της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Ο υπερφίαλος βασιλιάς του «κράτους του Βατικανού» και καταληψίας του σεβασμίου Πατριαρχείου της Δύσεως, πάπας Φραγκίσκος, συνεχίζει ακάθεκτος το εδώ και δέκα αιώνες έργο των προκατόχων του, να υποτάξει ως «υποπόδιον των ποδών» του πάσα αρχή εξουσία, και φυσικά την φιλτάτη Ορθοδοξία μας.

    Μια από τις πλέον δόλιες μεθόδους και πρακτικές που επενόησε ποτέ ο Παπισμός εδώ και επτακόσια τόσα χρόνια απέναντι στην Ορθοδοξία, με σκοπό την απορρόφηση και τελικά την ενσωμάτωσή της στον Παπισμό, υπήρξε η Ουνία, την οποία δίκαια κάποιοι αποκαλούν ως «πέμπτη φάλαγγα» και ως «δούρειο ίππο» του Παπισμού. Αιώνες τώρα προσπαθεί να εξαπατά τους αφελείς με το να ντύνει τους φραγκοπαπάδες του με τα ενδύματα των Ορθοδόξων κληρικών, να χτίζει παπικούς ναούς με βυζαντινό ρυθμό και διακόσμηση και να τελεί τα «μυστήρια» και τις ακολουθίες του, χρησιμοποιώντας το Ορθόδοξο τυπικό. Η ιστορική πορεία και δράση της μέσα στον χώρο της Ορθοδοξίας είναι συνδεδεμένη με γεγονότα θλιβερά που προκαλούν φρίκη και αποτροπιασμό. Γεγονότα στα οποία ο δόλος και ο φανατισμός συναγωνίζονται την βία και την θηριωδία με σκοπό την υποδούλωση της Ορθοδοξίας στην παπική οφρύ.

   Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από μια ακόμη προκλητική ενέργεια του Βατικανού προς την Εκκλησία της Ελλάδος, με τον διορισμό νέου ουνίτη «επισκόπου», προερχομένου από την Ισπανία! Το ειδησεογραφικό ιστολόγιο «Ρομφαία» ανέδειξε το μείζον αυτό θέμα, με ένα εμπεριστατωμένο άρθρο, με τίτλο:
«Ακατανόητοι ελιγμοί της Ρώμης…», χαρακτηρίζοντας ως «ακόμη ένα..."χαστούκι" από τη Ρώμη στην Εκκλησία της Ελλάδος την εκλογή και την επικείμενη ενθρόνιση στην Αθήνα νέου Αποστολικού Εξάρχου και μάλιστα Ισπανού Επισκόπου Καθολικού και Λατίνου για τους ολιγάριθμους Ουνίτες»!

    Σύμφωνα με το δημοσίευμα: «η παπική επιτροπή για τις ανατολικές εκκλησίες, (ουνιτικές) μη έχοντας από την καθολική εξαρχία της Αθήνας κανέναν εκλόγιμο υποψήφιο από τους 6 κληρικούς, προχώρησε υπό την προεδρία του Καρδιναλίου Leonardo Sandri στην εξεύρεση διαδόχου από το εξωτερικό. Με μεγάλη αδιακρισία και ασέβεια απέναντι στην Ορθόδοξη Εκκλησία προχώρησε στην επιλογή του Ισπανού Βενεδικτίνου Moναχού, Manuel Nin, για ακόμη μια φορά λοιπόν ενός Λατίνου με βυζαντινά άμφια που είναι ο Διευθυντής του Ποντιφικικού Ελληνικού Κολλεγίου, (Pontificio Collegio Greco), στη Ρώμη δηλαδή του «μισητού» στα μάτια των ελλήνων, ιδρύματος που δημιουργήθηκε το 1577 για να ετοιμάσει τους Ρ/Κ μισσιονάριους προκειμένου να εισβάλουν στην Ελλάδα και να προσηλυτίσουν τους ορθοδόξους. Η αξία του πατρός Manuel Nin, ως θεολόγου, λειτουργιολόγου και σπεσιαλίστα στην χριστιανική Ανατολή έχει αναγνωριστεί και μαρτυρείται από τις συχνότατες παρεμβάσεις του στην καθημερινή εφημερίδα του Βατικανού “L’ Osservatore Romano” και από τα βιβλία του». Η εγκατάσταση του νέου ουνίτη «επισκόπου» έγινε διότι συνταξιοδοτήθηκε ο προηγούμενος «επίσκοπος», ο γνωστός κ. Δημήτριος Σαλλάχας. Μη υπάρχοντος καταλλήλου από τους 6 «ελληνορύθμους» «κληρικούς», ο πάπας «μας» έστειλε «εισαγόμενο» «επίσκοπο», Ισπανό!

   Ο αρθρογράφος στη συνέχεια κάνει μια σύντομη αναφορά στην κατάσταση και την ιστορία της ουνιτικής «εκκλησίας» των Αθηνών: «Η ουνιτική εκκλησία της Αθήνας είναι η μικρότερη και η πιο προβληματική ανάμεσα στις Ανατολικές Καθολικές Εκκλησίες, (ουνιτικές). Έχει μόνον 3 ενορίες με 6.000 πιστούς από τους οποίους ούτε οι 1.000 είναι έλληνες και οι υπόλοιποι ουκρανοί και νεοαφιχθέντες μετανάστες «χαλδαίοι» δηλαδή ιρακινοί. Δημιουργήθηκε 1,5 αιώνα πριν εξαιτίας της προσηλυτιστικής επιμονής του πρώτου της Επισκόπου Ιωάννη Μαραγκού, ενός Λατίνου με βυζαντινά άμφια, που ενθρονίστηκε στην Αθήνα το 1875 και δικάστηκε και καθαιρέθηκε από το Βατικανό, (πάπας Πίος ΙΧ) εξαιτίας οικονομικών και σεξουαλικών σκανδάλων με μοναχές μιας αδελφότητας που δημιούργησε ο ίδιος»! Φαίνεται ξεκάθαρα πόσο σημαντικό είναι για το Βατικανό να συντηρεί μια ανύπαρκτη ουνιτική «εκκλησία» στην Ορθόδοξη Ελλάδα, τη στιγμή που υπάρχει η επίσημη «Καθολική Εκκλησία Ελλάδος», με προφανή σκοπό να αποτελέσει κέντρο δόλιας παραπλάνησης των Ορθοδόξων Ελλήνων!

   Και συνεχίζει το δημοσίευμα: «Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος πάντοτε θεωρούσε αυτή την “εμφύτευση” ως μια βαρύτατη εισβολή στην περιοχή ευθύνης της. Είναι αλήθεια ότι τόσο το 1975 με τον πάπα Παύλο τον 6ο όσο και το 2008 με τον Βενέδικτο 16ο ζητήθηκε πιεστικά από την Αγία Έδρα η αποφυγή της εκλογής Ρωμαιοκαθολικού Επισκόπου σε ελληνικό έδαφος για μια τόσο μικρή κοινότητα. Εις μάτην! Το 1975 η παπική επιτροπή για την ενότητα των χριστιανών με πρόεδρο τότε τον καρδινάλιο Johannes Willebrands και γραμματέα τον αρχιεπίσκοπο Pierre Duprey, είχε επισήμως διαβεβαιώσει την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος ότι μετά τον θάνατο του επισκόπου δεν θα υπήρχε διαδοχή με άλλον επίσκοπο αλλά μόνον με έναν τοποτηρητή. Και όμως με μία αιφνιδιαστική κίνηση του υπεύθυνου παπικού συμβουλίου, πείσθηκε ο πάπας Παύλος ο 6ος να ενδώσει και να ενθρονίσει διάδοχο τον επίσκοπο Ανάργυρο Πρίντεζη. Η Εκκλησία της Ελλάδος αντέδρασε σκληρά και μάλιστα γραπτώς στην εκλογή του, που κριτικαρίστηκε από τον τότε Οικουμενικό Πατριάρχη Δημήτριο. Αλλά και το 2008 έγινε το ίδιο. Πάλι η Ρώμη ενθρόνισε στην Αθήνα έναν άλλο επίσκοπο τον έλληνα Δημήτριο Σαλλάχα…»!

   Έρχεται τώρα ο κ. Φραγκίσκος να συνεχίσει την παπική παράδοση των προκατόχων του. Μάταια «και από τον Πάπα Jorge Mario Bergoglio η ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία περίμενε μια μη επισκοπική διαδοχή του κ. Σαλλάχα, που παραιτήθηκε λόγω ηλικίας εφόσον υπερέβη τα 75 χρόνια. Αλλά και πάλι θα απογοητευτεί διπλά διότι ο διάδοχος είναι όχι μόνον Επίσκοπος αλλά δεν είναι καν έλληνας»! Θα μας ήταν έκπληξη αν ενεργούσε διαφορετικά ο Ιησουίτης πάπας, αφού όπως γνωρίζουμε οι Ιησουΐτες αποτελούν τα πιο επίλεκτα μέλη της Ουνίας.

    Δεν θα επανέλθουμε και πάλι στην παράθεση της ιστορικής πορείας της Ουνίας, για την οποία παραπέμπουμε τον αναγνώστη σε παλαιότερη ανακοίνωσή μας, (10 Απριλίου 2014), σε θρησκευτικά ιστολόγια. Εδώ μαζί με τα εύστοχα σχόλια του αρθρογράφου, τα οποία σχεδόν καλύπτουν το θέμα, (και τα οποία προσυπογράφουμε), θα περιοριστούμε να υπομνήσουμε μερικά μόνο από τα πολλά σκοτεινά και αποτρόπαια έργα της Ουνίας, για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να διδάσκονται οι νεώτεροι, περί του τι εστί Ουνία.

    Η φρίκη της Ουνίας εφαρμόστηκε με τον πλέον απάνθρωπο τρόπο στους Ορθοδόξους Σέρβους κατά τον Β΄ παγκόσμιο Πόλεμο από τους Κροάτες φασίστες Ουστάσι, πίσω από τους οποίους κρυβόταν το Βατικανό. Σχεδόν ένα εκατομμύριο σφαγιάστηκαν από τους Κροάτες δολοφόνους με την «ευλογία» του Κροάτη «αρχιεπισκόπου» Α. Στέπινατς. Οι Παπικοί με την προβιά της Ουνίας ασκούσαν βίαιους εκλατινισμούς και άρπαζαν Ορθοδόξους ναούς, τους οποίους μετέβαλαν σε Ουνιτικούς. Επί τη ευκαιρία να αναφέρουμε πως ο Α. Στέπινατς ανακηρύχτηκε «άγιος» από τον πρώην Πάπα Ρώμης Ιωάννη-Παύλο τον Β΄! Στην εποχή κατά την οποία κυριαρχούσε ο μαρξιστικός αθεϊσμός, στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης οι ουνίτες συνέχισαν τους διωγμούς κατά των Ορθοδόξων. Οι διωγμοί αυτοί εντάθηκαν μετά την κατάρρευση των μαρξιστικών καθεστώτων. Η Β΄ «Σύνοδος» του Βατικανού (1962-1965)  όχι μόνον  δεν κατεδίκασε αλλ’ απεναντίας επεκύρωσε και επεδοκίμασε τις ραδιουργίες και τα απίστευτου ωμότητος διαπραχθέντα υπό της Ουνίας εγκλήματα. Με το γνωστό Διάταγμά της «Orientalium Ecclesiarum», το «Διάταγμα για τις Ανατολικές Καθολικές Εκκλησίες», (δηλαδή τις Ουνιτικές), αναβάθμισε το ρόλο και την αποστολή της με κάθε επισημότητα. Ο πρώην Πάπας Βενέδικτος ο ΙΣΤ´, ακολουθώντας την γραμμή των προκατόχων του, ευλόγησε και συνεχάρη τους Ουνίτες της Ουκρανίας με επιστολή του προς τον Ουνίτη «Αρχιεπίσκοπο» της Ουκρανίας Λιουμπομίρ Χούζαρ για τους αγώνες των, δηλαδή για τα ανείπωτα εγκλήματά τους κατά των Ορθοδόξων, στη μαρτυρική Ουκρανία, τα οποία συνεχίζονται μέχρι σήμερα.

    Περαίνοντας, επισημαίνουμε ότι η εγκατάσταση του Ισπανού ουνίτη στην «ελληνόρυθμη εκκλησία» της Ελλάδος έρχεται σε μια κρίσιμη συγκυρία για την Ορθοδοξία μας, όπου προετοιμάζεται η «Αγία και Μεγάλη Σύνοδος» την Πεντηκοστή του 2016. Το γεγονός ότι το θέμα της Ουνίας και η επίσημη συνοδική καταδίκη της δεν υπάρχει στη θεματολογία της, μελλούσης να συνέλθει, Συνόδου δεν είναι τυχαίο και προκαλεί βαθύτατη θλίψη στον πιστό λαό του Θεού. Απεναντίας μάλιστα. Αν κρίνουμε από τα προσυνοδικά κείμενα τα αναφερόμενα στις σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τον Παπισμό, τα οποία πρόκειται να παραπεμφθούν προς έγκριση στην εν λόγω Σύνοδο, μπορούμε να είμαστε σχεδόν βέβαιοι, ότι επίκειται η, με ένα συγκεκαλυμμένο τρόπο, συνοδική αναγνώριση της «εκκλησιαστικότητος» του Παπισμού. Τα κείμενα αυτά είναι με τόση μαεστρία διατυπωμένα και με τόσο αντιφατική και διφορούμενη γλώσσα γραμμένα, ώστε να είναι πολύ δυσδιάκριτη. από τους μη έχοντες θείο φωτισμό και στοιχειώδη θεολογική κατάρτιση, η πλάνη και η αίρεση, που ενυπάρχει μέσα σ’ αυτά. Όλα δείχνουν ότι βαδίζουμε προς μία νέα ψευδοσύνοδο, πολύ χειρότερη εκείνης της Φερράρας – Φλωρεντίας (1438-1439)! Γι’ αυτό καλούμε τον πιστό λαό του Θεού να επαγρυπνεί και να αγωνιστεί με ομολογιακό φρόνημα, ώστε εάν πραγματοποιηθεί και αποδειχθεί όντως ψευδοσύνοδος, να μην την αποδεχθεί. 

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

Ο αυτονομιακός αγώνας των Βορειοηπειρωτών και ο Σπυρομήλιος

 

 

«Αν δεν έχομεν όπλα, θα έχωµεν τσεκούρια, δόντια και νύχια. Εγώ πάντως μοναχός µε τους Χειμαρραίους θα πολεμήσω και θα νικήσω!»
Τα φλογερά λόγια του Σπυρομήλιου στη σύσκεψη των αρχηγών και ο ζωτικός ρόλος του στον ξεσηκωμό των απανταχού Ελλήνων.
Η Αυτόνομη Βόρειος Ήπειρος - Πρώτη φάση του αγώνα
Οι Βορειοηπειρώτες από καιρό διαισθάνονταν, μαθαίνοντας και τις διεθνείς εξελίξεις ότι οι «Μεγάλοι» της εποχής τους επιφύλασσαν δυσάρεστες εκπλήξεις. Η «Μητέρα Ελλάδα» ήταν φανερό, δεν μπορούσε να βοηθήσει. Αυτό, το οποίο έμενε ήταν να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους. Να πολεμήσουν δηλαδή, ουσιαστικά εναντίον όλων. Άρχισαν λοιπόν να σχηματίζονται στρατιωτικά τμήματα, οι λεγόμενοι «Ιεροί Λόχοι» και να οργανώνονται οι υπηρεσίες επιμελητείας. Τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα, αφού ούτε και το ελληνικό κράτος θα μπορούσε να προσφέρει επισήμως βοήθεια. Πολλοί ήταν εκείνοι, και όχι άδικα ίσως, οι οποίοι συνέστηναν υπομονή και αυτοσυγκράτηση, μήπως και έλθουν καλύτερες ημέρες. Μεταξύ αυτών και ο μετέπειτα πολιτικός ηγέτης της Αυτόνομης Βορείου Ηπείρου Γεώργιος Ζωγράφος.
Όμως όπως είπε και ο Σπυρομήλιος σε σύσκεψη των παραγόντων της μαρτυρικής περιοχής:
«Πρέπει να ξέρετε αδελφοί ότι η λογική δεν συμβαδίζει µε τας επαναστάσεις. Εάν έπαιρναν έτσι τα πράγματα και οι Πατέρες µας, ουδέποτε θα έπαιρναν τα άρματα, ούτε και το 1821 ακόμα για να κτυπήσουν τους Τούρκους. Το ίδιο και ο Κουντουριώτης. Εάν συζητούσε µε τον εαυτό του τα υπέρ και τα κατά και μετρούσε πόσα είναι τα καράβια του και πόσα των Τούρκων στα Στενά, δεν θα είχαμε τον θρίαμβο της 'Έλλης.
Λέτε και ίσως να έχετε δίκιο, ότι τα όπλα που διαθέτομεν δεν είναι αρκετά. Μη ξεχνάτε όμως πως κοντά µας είναι αι αποθήκαι του Ελληνικού Στρατού, θα πάμε να τα πάρωμεν. Εάν µας κτυπήσουν, θα δεχθούμε και το αδελφικό βόλι, µια φορά θα τα πάρωμεν.
Κατόπιν λέτε πως χρειάζεται επιμελητεία, να όλος ο κάμπος είναι δικός µας και από αυτόν μπορούμε να έχωμεν ότι θέλοµεν, άλλωστε τα βουνά είναι γεμάτα κοπάδια. Θα φθάσουν να µας θρέψουν κι αν πάλι δεν µας φθάσουν, ας θυμηθούμε τους προγόνους µας στο Μεσολόγγι, που τρώγανε γάτες και ποντικούς.
Δεν χωρεί αδέλφια δισταγμός και να ζήσωμεν θα μπορέσουμεν και να πολεµήσωµεν θα κατωρθώσωµεν, ακόμη και στην περίπτωση που δεν έχομεν πολλά όπλα, θα έχωµεν τσεκούρια, δόντια και νύχια. Εγώ πάντως μοναχός µε τους Χειμαρραίους θα πολεμήσω και θα νικήσω».
Τα λόγια του φλογερού Έλληνα συνεπήραν και τους υπόλοιπους. Έτσι στις 17 Φεβρουαρίου 1914 ανακηρύχθηκε η Αυτόνομη Βορειοηπειρωτική Πολιτεία.
Από τις 9 Φεβρουαρίου πάντως, ο Σπυρομήλιος, επιστρέφοντας στην Χιµάρα είχε υψώσει την Σημαία της Ανεξαρτησίας. Οι ξένοι δημοσιογράφοι, οι οποίοι ευρίσκονταν στην περιοχή δεν επίστευαν στα µάτια τους. Όλη την Βόρειο Ήπειρο συνέπαιρνε ένας ιερός ενθουσιασμός. Όλοι οι άνδρες, που μπορούσαν να κρατήσουν όπλο θα έτασσαν τους εαυτούς τους στην διάθεση της πατρίδας, αλλά και οι γυναίκες δεν θα έμεναν πίσω. Ο σκοπός ήταν ιερός και η προσπάθεια τιτάνια. Κανείς δεν περίσσευε. Τα γεγονότα αυτά προκάλεσαν τον ενθουσιασμό στην ελεύθερη Ελλάδα. Ενθουσιασμός, που πολύ γλαφυρά αποτυπώνεται στο συγκλονιστικό ποίημα του Κωστή Παλαμά «Χειμάρρα - Οι Λύκοι».
πηγή