Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2016

ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΠΟΡΙΣΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ: ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΕ 68 ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ



ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΠΟΡΙΣΜΑ 
ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΡΕΥΝΑΣ ΥΓΕΙΑΣ & ΙΑΤΡΙΚΗΣ
ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ
ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΣΕ 68 ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΠΟΡΙΣΜΑ ΜΕΤΑ-ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΕΡΕΥΝΩΝ
ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΣΕ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ

Ο καθηγητής Paul Glasziou, ένας κορυφαίος ακαδημαϊκός στην τεκμηριωμένη ιατρική στο Πανεπιστήμιο Bond, ήταν ο πρόεδρος της ομάδας εργασίας του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας Υγείας και Ιατρικής που ήταν επιφορτισμένη με την εξέταση των αποδεικτικών στοιχείων των 176 δοκιμών της ομοιοπαθητικής για να διαπιστωθεί αν η θεραπεία είναι έγκυρη.
Η εξέταση διαπίστωσε ότι δεν υπήρξε «κανένα πειστικό αποτέλεσμα, πέραν του εικονικού φαρμάκου (placebo)» και κατέληξε «δεν υπήρξε κανένα αξιόπιστο στοιχείο από την έρευνα σε ανθρώπους ότι η ομοιοπαθητική ήταν αποτελεσματική για την θεραπεία του εύρους των νοσημάτων και των παθήσεων που μελετήθηκαν». 

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ  ΚΑΙ ΕΔΩ

Η Αλβανία, για μια ακόμη φορά, προκαλεί με τους ΄Τσάμηδες΄


                  cameria-alb-flag

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΡΥΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ & ΚΟΝΙΤΣΗΣ

Εν Δελβινακίω τη  21η Φεβρουαρίου 2016
 ΔΕΛΤΙΟ  ΤΥΠΟΥ
 Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΑΣ,
έκανε τις ακόλουθες Δηλώσεις :
           « Η Αλβανία, για μια ακόμη φορά, προκαλεί με τους «Τσάμηδες» την Ελλάδα. Και δεν φανερώνει απροκάλυπτα πλέον την αχαριστία της προς την Χώρα μας, από την οποία εχόρτασε το ψωμί, μετά την πτώση του Χοτζικού κομμουνιστικού καθεστώτος και για μακρά σειρά ετών · δείχνει και την περιφρόνησή της προς την απόφαση του Στρατοδικείου Ιωαννίνων, που καταδίκασε ερήμην τους περιβόητους «Τσάμηδες», αμέσως μετά τον Β  Παγκόσμιο Πόλεμο, για τα ανήκουστα εγκλήματά τους στην περιοχή της Θεσπρωτίας, κατά την διάρκεια πρώτα της Ιταλικής και στην συνέχεια της Γερμανικής Κατοχής. Το πιο φοβερό έγκλημά τους ήταν η εκτέλεση από τους Γερμανούς (με «τσάμικη» παρότρυνση και υπόδειξη) των 49 (σαράντα και εννέα) Προκρίτων της Παραμυθιάς, στις 29 Σεπτεμβρίου 1943.
           Ήδη οι «Τσάμηδες», με παρακίνηση ασφαλώς της Κυβερνήσεως των Τιράνων, έκαναν προσφυγή στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης εναντίον της Χώρας μας. Και διεκδικούν αποζημιώσεις πολλών δισεκατομμυρίων, καθώς και εδάφη της Ηπείρου σε περιοχές, μεταξύ των οποίων η Ηγουμενίτσα και η Πάργα !
          Την προσφυγή χαιρέτισαν με ενθουσιώδεις ανακοινώσεις οργανώσεις των «Τσάμηδων» στην Αλβανία και στις Η.Π.Α. Στην παράδοση του φακέλλου παρέστησαν εκπρόσωποί τους, οι οποίοι μάλιστα εδήλωσαν απροκάλυπτα, ότι στην κίνησή τους αυτή έχουν την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και χωρών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως ! Δεν ξεύρω αν ο ισχυρισμός αυτός αληθεύει. Όμως, το μόνο βέβαιο είναι ότι στο πλευρό των «Τσάμηδων» έχουν ταχθή οι ακραίες εθνικιστικές Οργανώσεις των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου. Το περιεχόμενο του Φακέλλου είναι σε τρεις γλώσσες : αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά. Στο πλαίσιο της κινήσεως αυτής των «Τσάμηδων», συγκροτήθηκε στην Ολλανδία, περί τα τέλη Σεπτεμβρίου του περασμένου χρόνου, το «Εθνικό Συμβούλιο για την Τσαμουριά»…
          Αλλ’ ενώ οι εγκληματίες «Τσάμηδες» κινούν πάντα λίθον για να πάρουν ό,τι δεν τους ανήκουν, οι εν Ελλάδι κυβερνώντες κάνουν ταξιδάκια αναψυχής δεξιά κι’ αριστερά και μιλάνε επί παντός επιστητού. Μόνο για την Βόρειο Ήπειρο δεν μιλάνε, ενώ δεν φαίνεται να παρακολουθούν και τις κινήσεις των «Τσάμηδων», οι οποίοι, τελικά, «μας πιάσανε στον ύπνο»!
           Για μια ακόμη φορά, κρούω, όχι τον κώδωνα, αλλά την καμπάνα του εθνικού κινδύνου. Και ζητώ να σταματήση η νωχέλεια και η αδιαφορία μας. Για να διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν. Και όσα μας κάνουν εθνικά υπερήφανους σαν Έλληνες. Αλλοιώτικα, και η Βόρειος Ήπειρος και η εθνική ακεραιότητα της Ελλάδος θα κινδυνεύσουν τα έσχατα. Η ευθύνη όλων μας είναι τεράστια. Γι’ αυτό, ας πράξουμε όλοι το καθήκον μας, προτού να είναι – τραγικά και ανεπανόρθωτα – αργά  ».
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως

Εφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών η Νάνσυ Χόρτον.


NANSY-HORTON
Σχόλιο εγκόλπιου: Εμείς οι απόγονοι των θυμάτων της Μικρασιατικής Καταστροφής πρέπει να τιμήσουμε την κόρη του μεγάλου Τ.Χόρτον. Δυστυχώς στην κηδεία της δεν θα γίνει «λαϊκό» προσκύνημα όπως συνέβη σήμερα σε κηδεία νεαρού τραγουδιστή. Τα παιδιά μας -μάλλον και εμείς οι ίδιοι -έχουμε πλέον άλλα πρότυπα και ιδεώδη.
Η μικρότερη κόρη του Αμερικανού πρέσβη στη Σμύρνη  το 1922 Τζορτζ Χόρτον, αυτόπτη μάρτυρα της Μικρασιατικής Καταστροφής, ήταν 103 ετών και τα τελευταία τρία χρόνια καθηλωμένη από βαρύ εγκεφαλικό. Την απέκτησε με την Ελληνίδα, τρίτη κατά σειρά σύζυγό του, Αικατερίνη Σακοπούλου. Στην Καταστροφή της Σμύρνης ήταν 10 ετών. Ο πατέρας της είχε φροντίσει η κόρη του Νάνσυ να βρίσκεται στην Ελλάδα τις μέρες αυτές, όπως είχε πει η ίδια.
Αυτό που γνώριζε με κάθε λεπτομέρεια  ήταν το έργο του  φιλέλληνα πατέρα της και προσπάθησε τα τελευταια χρόνια που ζούσε στην Ελλάδα να κρατήσει ζωντανό. Χάρις στον Χόρτον σωθηκαν χιλιάδες ζωές με τα πιο απίθανα τεχνάσματα.Βοήθησε τον κόσμο που έφτανε στη Σμύρνη παρέχοντας τροφή και καταφύγιο, ενώ ακόμα και κατα τις ημέρες που καιγόταν η Σμύρνη εδινε πιστοποιητικά σε Ελληνες ότι δηθεν εργάζονταν στο αμερικάνικο προξενείο και ναύλωσε πλεούμενα με την  προστασία της αμερικανικης σημαίας για να φυγαδεύσει τον κόσμο.  Ακόμα και μετα την καταστροφή βοήθησε την εγκατάσταση των προσφύγων στην Ελλάδα, αλλά και με την  επιστροφή του στην Αμερική. Κορυφαία συνδρομή του ήταν η περίφημη έκθεση που έστειλε στο Στειτ Ντιπάρτμεντ περιγράφοντας τις βαρβαρότητες των Τούρκων κατά των Χριστιανών πριν την Καταστροφή και η οποία δόθηκε στην δημοσιότητα το 1969.
Η κηδεία της θα γίνει το Σάββατο 5 Μαρτίου 2016 στις 11 το πρωί στην Αγγλικανική εκκλησία (Οδός Φιλελλήνων-Σύνταγμα) και η σορός της θα μεταφερθεί στην Αμερική.
Η Μικρασιατική Οικογένεια την αποχαιρετά με την ελπίδα ότι και η Ελληνική Πολιτεία θα της αποδώσει τον απαραίτητο φόρο τιμής.

ΔIKTYO  MIKRASIATIS.GR
Διεύθυνση Αθήνας: Διπύλου 5, Αθήνα, τκ 10553 
τηλ 210 3256411

Το Καστελόριζο και τα μάτια μας


Dodekanes

Η ΑΟΖ, το ΝΑΤΟ και το Αιγαίο Αρχιπέλαγος
Του Θεόδωρου Καρυώτη από την ιστοσελίδα anixneuseis.gr 
Ακόμα θυμάμαι την μοναδική αλλά σημαντική ήττα μας στην Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (1973-1982). Σε μια συνεδρίαση της 2ης Επιτροπής που η συζήτηση αφορούσε στην έννοια του «Αρχιπελαγικού Κράτους», ο αρχηγός της Ελληνικής αντιπροσωπείας, ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Σταυρόπουλος έλαβε το λόγο για να εξηγήσει την ελληνική λέξη Αρχιπέλαγος.
Μέσα σε απόλυτη σιγή, ο Σταυρόπουλος εξήγησε εκείνη την ημέρα ότι η λέξη «αρχιπέλαγος» είναι ελληνική λέξη και για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε στην ιστορία για να περιγράψει το Αιγαίο! Μετά, συνέχισε λέγοντας ότι η Ελλάδα, με βάση αυτό το ιστορικό γεγονός, δικαιούται να χαρακτηριστεί, στη νέα Σύμβαση του Δίκαιου της Θάλασσας, σαν Αρχιπελαγικό Κράτος.
Δυστυχώς, η συζήτηση που ακολούθησε για αρκετές ημέρες δεν έφερε αποτέλεσμα για την ελληνική πρόταση και έτσι η νέα Σύμβαση (UNCLOS) αναγνωρίζει ως αρχιπελαγικά κράτη μόνο τα κράτη που αποτελούνται αποκλειστικά από νησιά. Εάν τότε, είχε επικρατήσει η άποψη μας, τα πράγματα θα ήταν σήμερα πολύ διαφορετικά στο Αιγαίο. Έτσι η UNCLOS αναγνωρίζει μόνο πέντε κράτη σαν αρχιπελαγικά. Αυτά είναι η Ινδονησία, οι Φιλιππίνες, οι Μπαχάμες, τα νησιά Φίτζι και η Παπούα Νέα Γουινέα.
Το Άρθρο 47 της UNCLOS ορίζει τα Αρχιπελαγικά Κράτη ως εξής:
Για τους σκοπούς της παρούσας Σύμβασης:
  1. A) “Αρχιπελαγικό Κράτος είναι ένα Κράτος που αποτελείται εξ ολοκλήρου από ένα ή περισσότερα συμπλέγματα νησιών και συμπεριλαμβάνει ενδεχομένως και άλλα νησιά,
  2. B) «Αρχιπέλαγος είναι σύνολο νησιών, συμπεριλαμβανομένων και τμημάτων νησιών, τα παρακείμενα ύδατα και τα λοιπά φυσικά στοιχεία , τα οποία είναι τόσο στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους ώστε να αποτελούν ουσιαστικά μια αδιαίρετη γεωγραφική, οικονομική και πολιτική ενότητα, ή τα οποία θεωρούνται ιστορικά ως μια ενότητα.
Είναι σαν να περιγράφει το Αιγαίο Αρχιπέλαγος!
Από την Συνθήκη της Λωζάννης το 1923 μέχρι το 1973, το Αιγαίο Πέλαγος ελέγχετο και κυριαρχείτο, από στρατιωτική, οικονομική και πολιτιστική άποψη, από την Ελλάδα. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου, η Τουρκία ουδέποτε διαμαρτυρήθηκε γι’ αυτή την κατάσταση και ποτέ δεν αμφισβήτησε το υπάρχον νομικό καθεστώς.  Αυτή η κατάσταση άλλαξε  δραματικά το 1973, όταν ανακαλύφθηκαν κοιτάσματα πετρελαίου έξω από την νήσο  Θάσο από την αμερικανική εταιρεία Oceanic Exploration. Εκείνη την περίοδο, βασικά για λόγους πολιτικής εσωτερικής κατανάλωσης, οι δικτάτορες που κυβέρνησαν την Ελλάδα από το 1967 μέχρι το 1974, ανακοίνωσαν ότι τα κοιτάσματα ήταν μεγάλης εμπορικής αξίας, χωρίς να αντιληφθούν τις διεθνείς επιπτώσεις αυτής της πράξης τους. Η Τουρκία αμέσως αντέδρασε και την 1η Νοεμβρίου 1973 έδωσε στην Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίων TRAO δικαιώματα εξερεύνησης υδρογονανθράκων στο Ανατολικό Αιγαίο, σε μία περιοχή που ξεκάθαρα επικάλυπτε της περιοχές της ελληνικής υφαλοκρηπίδας των νησιών Λήμνου, Σαμοθράκης, Αγίου Ευστράτιου, Λέσβου και Χίου.
Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα παράμετρος της ελληνοτουρκικής διένεξης που έχει σχέση με τη θέση της CIA για το Αιγαίο Πέλαγος. Μία απόρρητη έκθεσή της, που συντάχθηκε το 1984 με την ονομασία «Μνημόνιο», και έχει αποχαρακτηριστεί χάρη στις ενέργειες του δημοσιογράφου Μιχάλη Ιγνατίου, καλύπτει όλα τα θέματα ελληνοτουρκικών διαφορών, όπως η επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδας από τα 6 στο 12 ν.μ., τον εναέριο χώρο, την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και την στρατικοποίηση μερικών ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.
Στις 31 σελίδες αυτού του μνημονίου γίνεται μια προσπάθεια από την CIA να είναι ουδέτερη σ’ αυτή την πολύ σημαντική διένεξη για την Αμερική αλλά δεν κρύβει την αντιπάθειά της προς τον Ανδρέα Παπανδρέου, αφού σε ορισμένα σημεία αναφέρει:
«Η προκλητική ρητορική του Έλληνα Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου και, πιο πρόσφατα, η Τουρκοκυπριακή ανακήρυξη ανεξαρτησίας τον Νοέμβριο του 1983 έχουν κάνει στριφνές τις ήδη επιδεινούμενες σχέσεις μεταξύ της Αθήνας και της Άγκυρας και έχουν ουσιαστικά εξαφανίσει τις βραχυπρόθεσμες προοπτικές για πρόοδο στα θέματα του Αιγαίου.» Σ’ ένα σημείο παρακάτω η έκθεση αναφέρει: «Παρότι δεν υπάρχει κανείς στην ελληνική κυβέρνηση που να επιθυμεί σύγκρουση με την Τουρκία, ο Παπανδρέου και ορισμένοι σύμβουλοι του, με τις άστατες προσωπικότητες τους, έχουν την τάση να αντιδρούν έντονα σε τεταμένες καταστάσεις. Ο Πρόεδρος Κωνσταντίνος Καραμανλής και Έλληνες αξιωματικοί των ενόπλων δυνάμεων έχουν συμβουλεύσει για την ανάγκη αυτοσυγκράτησης σε τέτοιες στιγμές και έτσι έχει αποφευχθεί ρήξη στο Αιγαίο. Αλλά ο Παπανδρέου, μερικές φορές, παίρνει σημαντικές αποφάσεις χωρίς να τους συμβουλευτεί. Αλλά ενώ ο Πρόεδρος και ανώτατοι αξιωματικοί συμμερίζονται πολλές από τις ανησυχίες του Παπανδρέου για τις πιθανές Τουρκικές απειλές, τείνουν να δίνουν μεγαλύτερη σημασία απ’ ό,τι αυτός στον στην απειλή του Συμφώνου της Βαρσοβίας και στη στρατιωτική συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ». Η έκθεση καταλήγει με την εξής διαπίστωση: «Οι προσδοκίες για μια σημαντική πρόοδο προς επίλυση των διενέξεων στο Αιγαίο δεν ήταν ποτέ μεγάλες. Πιστεύουμε ότι η ατμόσφαιρα για εποικοδομητικές διαπραγματεύσεις έχει επιδεινωθεί τα τελευταία χρόνια κυρίως λόγω της σκληρής στάσης του Παπανδρέου εναντίον της Τουρκίας.»
Όσον αφορά το θέμα της υφαλοκρηπίδας οι συντάκτες της έκθεσης προσπαθούν να κρατήσουν μια ουδέτερη θέση και αποφεύγουν να ασχοληθούν με την έννοια της ΑΟΖ, αλλά προχωρούν και σε μια πολύ σημαντική και κρίσιμη διαπίστωση, ότι δεν υπάρχουν σημαντικές ποσότητες υδρογονανθράκων στο Αιγαίο Πέλαγος. Από ότι είμαι σε θέση να γνωρίζω, αυτή η αμερικανική θέση δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα.
Το θέμα που συμφωνούν απόλυτα με την Τουρκία είναι αυτό της επέκτασης των χωρικών υδάτων της Ελλάδας από 6 ν.μ. σε 12 ν.μ., γιατί όλα τα στενά μεταξύ της Μεσογείου και των Δαρδανελίων θα εξαφανίζονταν, εάν η Ελλάδα αυξήσει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ. Βέβαια αναφέρουν ότι η Ελλάδα, βάσει του της UNCLOS III, έχει μεν δικαίωμα χωρικών υδάτων πλάτους 12 ν.μ., αλλά δεν μπορεί να κλείσει με αυτή την ενέργεια θαλάσσιους διαδρόμους. Η Ελλάδα υποστηρίζει ότι οι κανόνες της αβλαβούς διέλευσης δεν δημιουργούν προβλήματα στα τουρκικά πλοία και η ίδια, που διαθέτει έναν ογκώδη εμπορικό στόλο, δεν έχει κανένα συμφέρον να περιορίσει την ελευθερία των θαλασσών. Η Αμερική υποστηρίζει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να δημιουργήσει διαδρόμους των στενών της για να διέρχονται τα πλοία, διότι το Αιγαίο, βάσει του Δίκαιου της Θάλασσας δεν είναι ένα αρχιπέλαγος και η Αμερική δεν απορρίπτει το δικαίωμα της Ελλάδας να ορίσει στενά.
Βέβαια, η έκθεση αναφέρει ότι η Τουρκία για πολλά χρόνια τώρα έχει προειδοποιήσει την Ελλάδα ότι η αύξηση των χωρικών της υδάτων στο Αιγαίο θα αποτελέσει casus belli, αλλά οι Αμερικανοί δεν παίρνουν θέση σε αυτό το θέμα. Τέλος, αυτό το μνημόνιο της CIA στην σύνοψη των θέσεών του σημειώνει:
“Έτσι, ενώ η διένεξη ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία είναι πιθανότερο να απορρέει από μια στρατιωτική σύγκρουση στη Κύπρο, θα μπορούσε να επεκταθεί στο Αιγαίο και πιθανώς στην Θράκη – μόνο και μόνο γιατί οι Έλληνες αναγνωρίζουν το ευκρινές στρατιωτικό πλεονέκτημα της Τουρκίας σε μια σύγκρουση που θα περιοριζόταν μόνο στο νησί (Κύπρο). Οι Έλληνες θα διαθέτουν μια μικρή υπεροχή σε εναέριες εμπλοκές στο Αιγαίο και θα κρατήσουν τις θέσεις τους στη θάλασσα. Στα σύνορα με την Θράκη, η δύσκολη μορφολογία του εδάφους θα αντισταθμίσει την υπεροχή της Τουρκίας σε στρατό ξηράς και ο πόλεμος εκεί μάλλον θα τελειώσει με στασιμότητα.»
Το μόνο που έχει αλλάξει, από τότε, στις αμερικανικές θέσεις είναι το γεγονός ότι η ισορροπία δυνάμεων  ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία έχει μεταβληθεί σταδιακά από το 2012 σε βάρος της Ελλάδας, λόγω της οικονομικής κρίσης στην πατρίδα μας.
Όλοι πιστεύουν ότι η ξαφνική εμφάνιση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο  προήλθε από την πρωτοβουλία της Καγκελαρίου Μέρκελ να συναντήσει τον Ερντογάν και να αποφασίσουν να φέρουν το ΝΑΤΟ  σαν αστυνόμο στην περιοχή. (Αφού το δέχθηκαν όλοι, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας). Αναμφίβολα, η Καγκελάριος δεν ανέλαβε αυτή την πρωτοβουλία μόνη της. Είχε ήδη ενημερώσει την Ουάσιγκτον και πήρε το πράσινο φως από τον Λευκό Οίκο,  πριν κατευθυνθεί στην Άγκυρα.
Έτσι η ανάμειξη του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, εάν και οι προσφυγικές ροές το απασχολούν τρομερά, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια φιλοτουρκική χειρονομία των συμμάχων μας του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως είναι γνωστόν, με απόφαση του ΝΑΤΟ από το 1960 ταυτίζονται τα θαλάσσια κα εναέρια σύνορα των κρατών-μελών. Δηλαδή, οι επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο θα σέβονται μόνο τα 6 από τα 10 μίλια του ελληνικού εναερίου χώρου.
Το πιο κρίσιμο σημείο αυτής της συμφωνίας είναι η σιωπηρή εξαίρεση της Δωδεκανήσου από τις περιπολίες του ΝΑΤΟ μια και την θεωρεί αποστρατικοποιημένη περιοχή. Κύριος στόχος της Τουρκίας, βέβαια, ήταν και είναι το Καστελόριζο, γιατί, δεκαετίες τώρα, ξεκίνησε ατέρμονες επαφές με την Ελλάδα, που έχουν ξεπεράσει τις 50, για το Αιγαίο. Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις  συμμετείχαν στις συζητήσεις για το Αιγαίο και φυσικά δεν συζητούσαν ποτέ το Καστελόριζο, διότι το Καστελόριζο δεν ανήκει στην γεωγραφική περιοχή του Αιγαίου αλλά της Ανατολικής Μεσογείου.
Έτσι, το ΝΑΤΟ, ασπαζόμενο αυτή τη θέση, έχει αφήσει απροφύλακτο το Καστελόριζο και ο Σουλτάνος βρήκε την ευκαιρία να διοχετεύσει τους πρόσφυγες και  στις ακτές του Καστελόριζου, με αποτέλεσμα σήμερα οι πρόσφυγες είναι τριπλάσιοι από τους κατοίκους του θρυλικού νησιού μας. Τώρα που έληξε η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, αντί να υπάρξει μια απόφαση,  η κυρία Μέρκελ αποφάσισε να συγκληθεί μια  νέα σύνοδος κορυφής στις 6 Μαρτίου για να είναι παρών και ο κ. Νταβούτογλου.
Αυτή την περίοδο, δεν έχουμε αντιληφθεί ότι το μείζον θέμα για μας δεν είναι το προσφυγικό ή η οικονομία αλλά η πιθανή κατάρρευση των συνόρων μας και, δυστυχώς, δεν υπάρχει ένας Ανδρέας Παπανδρέου που θα μπορέσει να μας οδηγήσει μακριά από αυτή την επικείμενη καταστροφή.
Η Τουρκία με επιθετικότητα και ασύστολο θράσος συνεχίζει για 40 χρόνια τώρα μια επιθετική και επεκτατική πολιτική στο Αιγαίο, στην οποία τα τελευταία χρόνια έχει συμπεριλάβει και το σύμπλεγμα του Καστελόριζου, προβάλλοντας συνεχώς αβάσιμες διεκδικήσεις, παραβιάζοντας όλους τους κανόνες του διεθνούς δικαίου. Όπως είχε προειδοποιήσει ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Οικονομίδης, που ήταν ο νομικός σύμβουλος του ΥΠΕΞ:
«Η επεκτατική συμπεριφορά της Τουρκίας, η οποία εμφανώς δεν συνάδει με την σύγχρονη εποχή, στηρίζεται κυρίως σε τρεις παράγοντες:
  • στην ισχύ έναντι της χώρας μας,
  • στην αδυναμία του διεθνούς συστήματος να επιβάλει την εφαρμογή των διεθνών κανόνων και
  • στην αδιαφορία των Μεγάλων Δυνάμεων, οι οποίες εξακολουθούν πάντοτε να τοποθετούν το ατομικό τους συμφέρον υπεράνω του γενικού συμφέροντος της διεθνούς κοινότητας ως συνόλου.
Από την άλλη πλευρά, η χώρα μας, χωρίς σχέδιο και προγραμματισμό, δεν μπορεί παρά να ακολουθεί αμυντική πολιτική, πολλές φορές πυροσβεστικού χαρακτήρα. Μόνιμο χαρακτηριστικό της είναι η ατολμία, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ασκήσει νόμιμα δικαιώματα που της παρέχει το διεθνές δίκαιο και μερικές φορές και η υποχωρητικότητα.»
Ο Κύπριος δημοσιογράφος Κώστας Βενιζέλος, σ’ ένα άρθρο του στην εφημερίδα Φιλελεύθερος στις 12 Οκτωβρίου 2014, σχετικά με την παραβίαση της κυπριακής ΑΟΖ εξηγεί:
“Είναι σαφές πως η Άγκυρα είναι διατεθειμένη να χοντρύνει το παιχνίδι αξιοποιώντας τις εξελίξεις στην περιοχή, θεωρώντας πως αποτελεί ευκαιρία για να δημιουργήσει τετελεσμένα στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου. Σύμφωνα με πληροφορίες, η επιδίωξη της τουρκικής πλευράς είναι ο διαμοιρασμός του φυσικού αερίου είτε με λύση του Κυπριακού είτε χωρίς. Τούτο θα επιτευχθεί, αναφέρουν ενημερωμένες πηγές, επιστρατεύοντας ένα πιεστικό δίλημμα, το οποίο θα θέσουν οι Τούρκοι προσεχώς προς τη Λευκωσία: Είτε θα τα χάσετε όλα είτε θα πάρετε τα μισά (έμφαση δική μου).
Υποψιάζομαι ότι το ΝΑΤΟ δεν ήρθε στο Αιγαίο Αρχιπέλαγος για να μας προστατεύσει από τους πρόσφυγες. Ήρθε, για να πει στον  Αλέξη, που σίγουρα, δεν είναι Ανδρέας, ότι έφτασε η ώρα να τα βρεις με τη Τουρκία, διαφορετικά: «είτε θα τα χάσεις όλα, είτε θα πάρεις τα μισά.» Να υπενθυμίσουμε, απλώς, στους πάντες ότι Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.

Τιμήσατε τον Θεόν πλέον της συνηθείας

 


Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος

Ψυχοθεραπευτικοί ἀκροβατισμοί: κίνδυνος γιά τήν ψυχική καί πνευματική ἰσορροπία τῶν χριστιανῶν


 
Πρωτ. Ἰωάννου Φωτοπούλου
Ι. Ἀστραπιαία ἐξάπλωση τῆς ψυχοθεραπείας 
Νομίζω εἶναι ἐντυπωσιακό καί λυπηρό τό γεγονός ὅτι ὅλο καί περισσότεροι χριστιανοί καταφεύγουν γιά προσωπική, συζυγική καί οἰκογεν ειακή βοήθεια σέ «εἰδικούς» δηλ. σέ ψυχολόγους, ψυχαναλυτές καί ψυχοθεραπευτές. Ἀπό τήν ἴδια νοοτροπία κινούμενοι, πολλοί κληρικοί καλοῦν ψυχολόγους –ψυχοθεραπευτές γιά νά μιλήσουν στούς ἐνορίτες τους. Ἐπίσκοποι καλοῦν ἐπίσης τέτοιους «εἰδικούς» σέ ἱερατικά συνέδρια γιά νά διδάξουν νά νουθετήσουν καί νά...φωτίσουν τούς ἐφημερίους. Ἐκκλησιαστικοί σταθμοί ἔχουν ὡς ἀπαραίτητο «ορ ντέβρ» στήν πνευματική τροφή πού προσφέρουν, τήν ἐκπομπή μέ ψυχολόγο-ψυχοθεραπευτή, ἤ ἀνάγνωση βιβλίων μέ ψυχοθεραπευτικό-κατευναστικό περιεχόμενο. Ἀκόμη καί στήν διημερίδα πού ὀργανώθηκε στό Πολιτιστικό Κέντρο τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς μας μέ θέμα «Συμμετοχή και αλληλεγγύη στη εκπαίδευση. Η αντιμετώπιση των φαινομένων βίας» σέ συνεργασία μέ τό Ὑπουργεῖο Παιδείας ἀπό τούς 14 εἰσηγητές 6 ἦσαν Ψυχολόγοι-ψυχοθεραπευτές. Μπορεῖ λοιπόν κάποιος νά διερωτηθεῖ : Τί κάνει ἕνα πιστό χριστιανό, λαϊκό ἤ κληρικό νά ἔχει τέτοια ἐμπιστοσύνη στούς ψυχοθεραπευτές καί τούς ποικίλους «εἰδικούς»; Τί τόν κάνει νά βγάζει ἀπό τό πολλές φορές γλίσχρο πουγγί του 50, 70 ἤ 100 εὐρώ γιά κάθε ψυχοθεραπευτική συνεδρία; Πιστεύω, μιά διπλή πεποίθηση καί περιλαμβάνει : α) τήν ἀφελῆ πίστη ὅτι ἡ ἐπιστήμη λύνει ὅλα τά προβλήματα καί β) τήν ἀντίληψη ὅτι ναί, καλή εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ἡ προσευχή, ἡ ἐξομολόγηση ἡ Θ. Κοινωνία, ἀλλά ἀνεπαρκής γιά ἄμεση καί οὐσιαστική βοήθεια στό συγχρονο ἄνθρωπο! 

 ΙΙ. Ἡ ἐμπιστοσύνη στό Χριστό καί τούς πνευματικούς πατέρες.
 Ἀλήθεια, τί πιστεύουμε γιά τήν Ἐκκλησία, τί πιστεύουμε γιά τόν Χριστό, τί προσδοκοῦμε ἀπό τήν κοινωνία μέ τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας; «Ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ ἡμῶν παραθώμεθα». Ἡ φράση αὐτή διαρκῶς σέ ὅλες τίς ἀκολουθίες ἐπαναλαμβανόμενη ἀποτελεῖ τήν «ὑψίστη φιλοσοφία», ὅπως ἔλεγε ὁ μακαριστός μας γέροντας π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος. Αὐτή τή φράση καλλιγραφημένη μέσα σέ κορνίζα τήν ἔδινε ὡς δῶρο στούς μελλοντικούς συζύγους. Ὅλόκληρη τή ζωή μας, τόν ἑαυτό μας, τούς ἄλλους- ὄχι μόνο τή φροντίδα γιά τή σωτηρία μας- πρέπει νά νά τήν ἐμπιστευθοῦμε στό Χριστό. Αὐτό μᾶς λέει ἡ λειτουργική αὐτή προτροπή. Μέ ἐντυπωσιάζει ἡ ἐπιεικῶς παράδοξη ἀντίληψη καί διακήρυξη πολλῶν χριστιανῶν καί δή κληρικῶν ψυχοθεραπευτῶν ὅτι ὁ πνευματικός πρέπει νά περιορισθεῖ στά ...πνευματικά του καθήκοντα. Αὐστηρῶς καί μόνο νά δέχεται τήν ἐξαγόρευση τῶν ἁμαρτιῶν τῶν προσερχομένων πιστῶν καί νά δίνει τήν ἄφεση, ἀφήνοντας τήν ὑπόλοιπη ζωή καί τά προβλήματα τῶν χριστιανῶν στό χειρισμό τῶν «εἰδικῶν» ψυχοεπαγγελματιῶν, ἀσφαλῶς μέ τό ...ἀζημίωτο. Μπορεῖ ἄραγε νά διαχωρισθεῖ ἡ σωτηρία μας, ἡ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν μου ἡ κάθαρση τῆς ψυχῆς μας ἀπό τήν καθημερινότητα καί τά προβλήματά της, ἀπό τήν ἀληθινή ἀγαπητική σχέση μέ τίς/τούς συζύγους μας, ἀπό τούς πειρασμούς, τούς λογισμούς, τίς λὐπες τίς ἀποτυχίες στή δουλειά μας, ἀπό τήν ἀγωγή πού πρέπει νά δίνουμε στά παιδιά μας; Γιατί ὁ Ἀπ. Παῦλος δίνει ὁδηγίες γιά τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν, γιά τήν ὀφειλόμενη ἀγάπη πρός τούς/τίς συζύγους; Δέν θέλω νά ἐπιμείνω. Μιά περιδιάβαση στούς βίους τῶν ἁγίων, στό Γεροντικό, στό βίο τῶν σημερινῶν Ἁγίων θά μᾶς πείσουν, ὅτι οἱ πιστοί χριστιανοί ὁλόκληρη τήν ἐσωτερική καί ἐξωτερική τους ζωή τήν ἐμπιστεύονται στόν Χριστό διά τῆς προσευχῆς καί τῆς θείας λατρείας διά ἐξαγορεύσεως καί τῆς ἐκζητήσεως συμβουλῶν ἀπό τούς πνευματικούς τους πατέρες. Ὁ σχιζοφρενικός διαχωρισμός σωτηρίας(πνευματικός)-συμβουλευτικῆς (ψυχοθεραπευτής) ἔχει οὐσιαστικά πίσω του αὐτή τή σκέψη : Γιά τή συγχώρηση, ὡς Χριστιανοί βέβαια, χρειαζόμαστε τόν Θεό. Ἡ «συγχώρηση» βέβαια αὐτή εἶναι κάτι ἀναιμικό κάτι ἀόριστο, ἀλλά τί νά κάνουμε; Εἶναι κάτι τί «ὑποχρεωτικό» καί «ἀπαραίτητο». Ἀλλά γιά τά ποικίλα μου προβλήματα χρειαζόμαστε τήν ἐπιστήμη. Ἐδῶ κρύβεται ἡ ἀνομολόγητη ἀλλά σχηματισμένη στήν ψυχή πεποίθηση: Στήν ζωή μου, στήν καθημερινότητά μου, στά πολλά μου προβλήματα δέν τόν χρειάζομαι τόν Θεό! 

ΙΙΙ. Σεμιναριακός Κύκλος για την Ψυχοθεραπεία. 
Ἰδεολογικό ὑπόβαθρο τῶν ψυχοθεραπευτῶν. Πρόσφατα ἀνακοινώθηκε ἡ ὀργάνωση ἑνός ψυχοθεραπευτικοῦ σεμιναρίου ἀπό τίς ἐκδόσεις ΕΝ ΠΛῼ μέ τόν τίτλο Σεμιναριακός Κύκλος για την Ψυχοθεραπεία 8 συναντήσεων στο βιβλιοπωλείο "Εν Πλω" στο κέντρο της Αθήνας. Τό σεμινάριο θά διεξάγει ὁ Dr. Γρηγόρης Βασιλειάδης, M.Sc. Ph. D. - Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής. Τί θά διδάξει ὁ ἐν λόγῳ ψυχοθεραπευτής; Δηλ. ποιό εἶναι τό πνεῦμα καί ἡ νοοτροπία του; Αὐτό πρέπει νά τό γνωρίζουν οἱ συμμετέχοντες γιά νά μή ταυτίζουν τίς θρησκευτικές ἐκδόσεις τῶν ἐκδόσεων ΕΝ ΠΛῼ μέ τίς ἀπόψεις καί τό ἰδεολογικό ὑπόβαθρο τῶν συνεργατῶν τους. Τό ὑπόβαθρο τοῦ κ. Γρηγόρη Βασιλειάδη τό βρίσκουμε στά δημοσιευμένα-ἀνηρτημένα στό διαδίκτυο κείμενά του. Βασικό στοιχεῖο τῆς θεωρίας του, ὅπως καί τῶν περισσοτέρων ψυχοθεραπευτῶν εἶναι ἡ ἀπουσία τοῦ Θεοῦ ἀπό τή λεγόμενη ψυχοθεραπευτική διαδικασία. Ἔστω κι ἄν κάποιες φορές στή ρύμη τοῦ λόγου τους οἱ ψυχοθεραπευτές κάνουν κάποια ἀναφορά στό Θεό, αὐτό εἶναι κάτι χωρίς ἰδιαίτερη ἀξία γιά τήν θεραπεία τῶν πονεμένων ἀπό προβλήματα ψυχο – θεραπευομένων. Ὁ κ. Βασιλειάδης στό κείμενό του «Οἱ τροφές τῆς ψυχῆς: Ἁπλότητα, συγχώρεση καί ἀγάπη» δέν θεωρεῖ καθόλου ἀναγκαία τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἀπόκτηση τῆς ἁπλότητος, τῆς συγχωρητικότητος καί τῆς ἀγάπης. Ὁ ἄνθρωπος, γράφει, δέν πρέπει νά κάνει τίποτα. Πρέπει μόνο «νά ἐπιτρέψει στήν ἀληθινή του φύση νά ἀνέβει μέ ἠρεμία στήν ἐπιφάνεια.....Δέν ὑπάρχει τίποτα πού χρειάζεται νά κάνεις. Μόνο νά εἶσαι. Γιά νά θρέψεις τήν ψυχή σου πρέπει νά ἀφεθεῖς, νά ἐμπιστευθεῖς τήν ὕπαρξή σου». Αύτό εἶναι τό δεύτερο στοιχεῖο : Ἡ ἐμπιστοσύνη στόν ἑαυτό μας. Προχωρεῖ περισσότερο γιά νά ἐξαφανίσει κάθε ἀμφιβολία γιά τό τί ἐννοεῖ. « Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι δέν ὑπάρχει καμία διαφορά ἀνάμεσα σέ σένα καί τόν Θεό». Λοιπόν, ἰσόθεος ὁ ἄνθρωπος! Ἐξ ἄλλου ὁ κ. Βασιλειάδης μέ τό κείμενό του «Ὑπαρξιακή ψυχοθεραπεία : Τό σκεπτικό καί ἡ λειτουργία της», βρίσκεται στόν ἀντίποδα τῆς «ὑψίστης φιλοσοφίας» τῆς Ἐκκλησίας. Στήν πρόσκληση τῆς Ἐκκλησίας «ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα» ὁ κ. Βασιλειάδης ἀντιπαραθέτει : «Μέ δύο λόγια , εἴμαστε οἱ ἀρχιτέκτονες, οἱ ὀργανωτές καί οἱ κατασκευαστές τῆς ζωῆς μας καθ΄ὅλην τήν διάρκεια τῆς ζωῆς μας!». 

 IV Διαλογισμός. 
Βέβαια γιά νά θρέψεις τήν ψυχή σου κάτι χρειάζεσαι, ἔστω κι ἄν δέν διαφέρεις τίποτε ἀπό τόν Θεό! Mᾶς λέει ὁ κ. Βασιλειάδης γιά τήν τροφή αὐτή : « Ὅταν ἀναφέρομαι στήν τροφή τῆς ψυχῆς μέ ρωτοῦν: Πῶς γίνεται αὐτό; Μέ διαλογισμό; Μέ τόν χορό; Μέ τήν προσφορά στούς ἄλλους ἀνθρώπους; Ἡ ἀπάντηση εἶναι ναί,(ἡ ὑπογράμμιση δική μας) ἄν ὅλα αὐτά τρέφουν τό πνεῦμα σας...». Ἔτσι λοιπόν ἀφοῦ ὁ Θεός εἶναι ἀπών θά θρέψουμε τήν ψυχή μας μέ τό διαλογισμό, τό χορό καί τήν προσφορά στούς ἄλλους. Μέ ὅλα αὐτά τά τεχνάσματα δυτικοῦ καί ἀνατολικοῦ τύπου θά βοηθηθοῦμε. Τό σημαντικώτερο γιά τήν εὐτυχία μας, λέει ὁ ψυχοθεραπευτής εἶναι «ἡ καρδιά μας νά εἶναι ἀνοιχτή...Ἡ πιό πραγματική αἴσθηση εἰρήνης πηγάζει μόνο μέσα ἀπό τήν ὕπαρξή μας». Τό ἀρχαῖο ψέμμα τοῦὌφεως : Θά γίνετε θεοί χωρίς τό Θεό! Στήν πραγματικότητα μέ τήν πλήρη ἐμπιστοσύνη στόν ἑαυτό του ὁ ἄνθρωπος κατατρώει τίς σάρκες του. Πόση δύναμη νά ἀντλήσει, νά ἀπομυζήσει ἀπό τόν ψυχικό του κόσμο; Πόσο νά σπρώχνει τήν καθημερινότητά του, τά προβλήματα τίς ἀποτυχίες ἤ καί τίς καλές του στιγμές μέ τή διαρκῆ ἀναφορά στόν ἑαυτό του; Πόση δύναμη νά πάρει ἀπό τό, ὑπερυψωμένο στή φαντασία του, εἴδωλό του; Ἡ μεγάλη λύπη πού τόν κυριεύει πολλές φορές, τά πάθη τῆς μνησικακίας τοῦ μίσους καί τοῦ φθόνου πού ἐμφωλεύουν στά βάθη τῆς ὑπάρξεως καί κάνουν τόν ἄνθρωπο δυστυχισμένο πῶς θά ἐξορκιστοῦν; Μέ τήν ἐμπιστοσύνη στόν ἑαυτό του; Ἀστεῖα πράγματα. Ἀλλά ὑπάρχει, θά σοῦ πεῖ ὁ κ. Βασιλειάδης, καί ὁ διαλογισμός. Βέβαια! Ξέχνα τά πάντα, χαλάρωσε, πάρε ἀναπνοές καί φαντάσου μιά ἥσυχη λίμνη κλπ. κλπ. Θά πῶ ἁπλά τί εἶναι στ΄ἀλήθεια ὁ διαλογισμός : Πρόκειται, στήν καλλίτερη περίπτωση γιά ἕνα ναρκωτικό, γιά τήν ἀκρίβεια γιά ἕνα ψυχοναρκωτικό, ὅπως χαρακτήριζε ὁ μακαριστός γέροντας π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος αὐτές τίς τεχνικές καί τίς ἀποκρυφιστικές ὁμάδες οἱ ὁποῖες τίς χρησιμοποιοῦσαν. Ὅπως μέ τό ποτό καί τά ναρκωτικά ξεχνιέται γιά λίγο ὁ χρήστης καί ἐπανέρχεται σέ βαθύτερη δυστυχία ὅταν περάσει ἡ ἐπίδρασή τους, ἔτσι συμβαίνει καί μέ τό διαλογισμό. Ἀφοῦ ἐπανέλθει ὁ διαλογιζόμενος στήν καθημερινότητά του, ἐπανέρχεται στά προβλήματα καί στή θλίψη του. Ὁ πότης καί ὁ ναρκομανής ἐπανέρχεται στή χρήση τοῦ ποτοῦ καί τῆς ναρκωτικῆς οὐσίας καί σέ μεγαλύτερη δόση γιά νά ξεχασθεῖ, μέ ἀποτέλεσμα τή δουλική τους ἐξάρτηση. Ὁ διαλογιζόμενος πάλι ζητεῖ μεγαλύτερη ἀνακούφιση αὐξάνοντας τή διάρκεια τοῦ διαλογισμοῦ, καταφεύγοντας σέ καλλίτερους «δασκάλους»-γκουρού καί μεγεθύνοντας ἔτσι τήν πλήρη, ψυχολογική, σωματική καί οἰκονομική του ἐξάρτηση ἀπό τούς ἀγύρτες- ἐμπόρους τῶς «πνευματικῶν ἀναζητήσεων».

 V. Ψυχοθεραπεία 
 Ὁ κ. Βασιλειάδης γιά τήν ἐπίτευξη ψυχικῆς ἰσορροπίας καί τήν ἀντιμετώπιση ἄγχους καί τοῦ στρές συνιστᾶ ἐκτός ἀπό τό διαλογισμό, τήν «ψυχοθεραπεία». Στό κείμενό του «Πῶς σχετίζεται τό στρές μέ τήν ἐμφάνιση σοβαρῶν παθήσεων» γράφει γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ στρές : «Σ’αὐτό μπορεῖ νά μᾶς βοηθήσει σημαντικά ἡ τακτική σωματική ἄσκηση, ὁ διαλογισμός καί ἡ ψυχοθεραπεία». Στ΄ ἀλήθεια πῶς μπορεῖ νά βοηθήσει ἐν προκειμένῳ ἡ ψυχοθεραπεία; Θά κλείσεις ραντεβού μέ τόν ψυχοθεραπευτή γιά μιά ψυχοθεραπευτική συνεδρία. Ἐκεῖ ἐρωτώμενος καί ἀπαντώντας ἀρχίζει, εἶναι ἀλήθεια, μιά άποφόρτιση τῆς ἐσωτερικῆς ἀγωνίας καί ἐντάσεως. Νιώθει ὁ ψυχοθεραπευόμενος μιά ἀνακούφιση, ἀφοῦ ἔβγαλε ἀπό μέσα του ὅ,τι ἀποτελεῖ πηγή ἄγχους, ἀφοῦ ἐξέθεσε τίς στρεσογόνες αἰτίες. Ἡ ὑπομονή καί ἡ συμπάθεια τοῦ ψυχοθεραπευτή πού τόν ἀκούει τόν ξεκουράζει. Φεύγει πιό ἄνετος, ἀλλά τό στρές ἐπανέρχεται. Συνεχίζει ἔτσι τίς ψ/θ συνεδρίες μέ ὅλο καί λιγότερα ἀποτελέσματα. Τό λάθος τῆς φιλοσοφίας τῶν ψυχο- επαγγελματιῶν βρίσκεται στήν πεποίθηση, ὅτι ὅταν μέ τή βοήθεια τῆς ψυχοθεραπείας καταλάβει, συνειδητοποιήσει ὁ πελάτης τό πρόβλημά του μπορεῖ μέ τήν ἐμπιστοσύνη στόν ἑαυτό του, μέ λογικά ἐπιχειρήματα, μέ γιόγκα καί διαλογισμό καί ἀσκήσει σωματικές νά τό ἀντιμετωπίσει. Πρόκειται γιά ἀπάτη ἐκ μέρους τῶν ψυχοθεραπευτῶν καί αὐταπάτη ἐκ μέρους τῶν ψυχοθεραπευομένων. Τά αἴτια τοῦ ἄγχους εἶναι βαθύτερα. Ἡ ἀπουσία τοῦ Παναγάθου Θεοῦ ἀπό τόν ὁρίζοντα τῆς σκέψης καί τό βάθος τῆς καρδιᾶς τῶν μετεχόντων στή διαδικασία τῆς ψυχοθεραπείας, ὁ ἀποκλεισμός τῆς θείας Χάριτος ἀπό τήν ψυχή γεμίζει λογισμούς μικροψυχίας, φόβου καί αβεβαιότητας γιά τήν ἀντιμετώπιση τῶν ἄλλων καί τῆς καθημερινότητος, γιά τήν ὑγεία καί τό μέλλον. Ὑπάρχει καί τό οἰκογενειακό ἤ ἐπαγγελματικό περιβάλλον πού ἐπιτείνει τό ἄγχος καί τήν ἀθυμία. Καί βέβαια ὁ προαιώνιος ἐχθρός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Σατανᾶς ὑποδαυλίζει μέσω τῆς φαντασίας καί μεγεθύνει ἤ καί δημιουργεῖ ἐκ τοῦ μηδενός στήν ἀφύλακτη ψυχή τά προβλήματα αὐτά. Θέλω νά ἐπισημάνω σ΄ὅσους καταφεύγουν στούς ψυχοθεραπευτές: Καί χίλιες συνεδρίες νά κάνεις κανένα ἀποτέλεσμα δέν θά ἔχεις. Μᾶλλον ....ὑπάρχουν «ἀποτελέσματα». Μπορεῖς νά ἀλλάξεις τρόπο πού σκέφτεσαι. Νά κοιτάζεις μόνο τόν ἑαυτό σου, νά τόν προσέχεις, νά μήν τόν στενοχωρεῖς, νά ἀποφεύγεις κάθε λυπηρό γεγονός καί νά φροντίζεις νά περνᾶς καλά. Κι ἄν ὁ ψυχοθεραπευτής εἶναι καί ψυχίατρος θά σέ...βοηθήσει μέ φάρμακα. Ἀλλά, αὐτό εἶναι τό ζητούμενο; Ἕνας κατευνασμός τῆς ψυχῆς μέ κάθε θυσία; Τό κρύψιμο τῶν προβλημάτων κάτω ἀπό τό χαλί τῆς ψυχοθεραπείας; 

VΙ. Κίνδυνος ἀποστασίας ἀπό τόν Χριστό. 
Εἶναι δικαίωμα τοῦ κ. Βασιλειάδη καί τῶν ἄλλων ψυχοθεραπευτῶν νά ἔχουν τίς ἰδέες καί τίς μεθόδους τους. Ἀλλά πρέπει νά γνωρίζουν ὅσοι θέλουν νά λέγονται χριστιανοί, ὅτι ἀκολουθώντας τους γιά νά θεραπεύσουν, νά βοηθήσουν τόν ἑαυτό τους, ἀδιόρατα, σιγά-σιγά ἀπομακρύνονται ἀπό τόν Χριστό. Ὁ Θεός σταδιακά γίνεται ὁ μεγάλος Ἀπών ἀπό τή σκέψη, τίς ἐπιλογές καί τή ζωή τους. Μέ τήν ὑπερβολική αὐτοπεποίθηση καί ἐμπιστοσύνη στόν ἑαυτό τους παίρνουν τή θέση τοῦ Θεοῦ(«δέν ὑπάρχει καμμία διαφορά ἀνάμεσα σέ σένα καί τόν Θεό», λέει ὁ κ. Βασιλειάδης). Τέλος ἡ καταφυγή στό διαλογισμό, ἀνοίγει τήν πόρτα στά ἀκάθαρτα πνεύματα, στήν ἐπίκληση ἰνδουϊστικῶν θεοτήτων, στή σταδιακή ἄρνηση τῆς πίστεως στό Χριστό καί στήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Σ΄ αὐτούς τούς δύσκολους καιρούς τῆς συγχύσεως καί τῆς ἀποστασίας χρειάζεται ἀπόλυτα ἡ ἐν Χριστῷ πνευματική ζωή καί ἐγρήγορση πνευματική. 

πηγή

Οι συκοφαντίες κατά της Πίστης μας, η απαξίωση της παράδοσης μας, η άγνοια της ιστορίας μας, η υπονόμευση της γλώσσας μας και η υποτακτική στάση μας κατά καιρούς απέναντι σε έχθρους και φίλους, μας υποχρεώνουν να αντιστεκόμαστε, αυτή η αντίσταση όμως απαιτεί γνώση και μαχητικότητα. Πρέπει να αρνηθούμε την αφομοίωση και την αλλοτρίωση, πρέπει να υποστηρίξουμε τα κεκτημένα μας δίκαια και την ταυτότητα μας. Οφείλουμε να αγωνισθούμε με όπλα πρώτιστα πνευματικά και ηθικά, πρέπει να διδασκόμαστε από την παράδοση μας και το βίωμα της Εκκλησίας μας. Ας αναλογισθούμε τι είχαμε, τι χάσαμε και τι κινδυνεύουμε να χάσουμε, από τον λήθαργο της εθνικής μας ανευθυνότητας. Η πατρίδα μας επιβιώσε μέχρι σήμερα χάρις στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Μόνο οι άξιοι και οι ατρόμητοι μπορούν και νιώσουν το μεγαλείο της ένδοξης Ρωμηοσύνης και οι ψυχές τους να εμπνέονται από την αθανασία της πονεμένης Ρωμηοσύνης. Η Ορθόδοξη παράδοση είναι σταυροαναστάσιμη, μας διδάσκει ότι μετά από κάθε σταύρωση του γένους ακολουθεί η Ανάσταση. Θα επιζήσουμε μόνο με ελληνορθόδοξη ταυτότητα. Θέλει δύναμη και θάρρος για να σταθείς με το κεφάλι ψηλά μπρος στο άχραντο προσκυνητάρι του γένους μας!


Τα Εννιά παιδιά στη Γεωργία που μαρτύρησαν από τους ίδιους τους γονείς τους…




Στα ανατολικά παράλια του Ευξείνου Πόντου και νοτιοανατολικά της Ρωσίας εκτείνεται η μαρτυρική Γεωργία. Ο λαός της είχε την ιδιαίτερη ευλογία να δεχθεί τον σπόρο της χριστιανικής πίστεως από τον φλογερό μαθητή του Κυρίου πρωτόκλητο Ανδρέα.
Η οριστική όμως μεταστροφή στην ορθόδοξη πίστη της ευρύτερης περιοχής της Ιβηρίας έγινε στις αρχές του 4ου αιώνος από την αγία Νίνα, την οποία η Ορθόδοξη Εκκλησία της Γεωργίας εορτάζει στις 14 Ιανουαρίου και την τιμά ως μεγάλη Ισαπόστολο.
Όμως το φως της χριστιανικής διδασκαλίας δεν είχε εισχωρήσει παντού. Υπήρχαν περιοχές που ήταν λιγότερο ή περισσότερο βυθισμένες στο σκοτάδι της ειδωλολατρίας.
Βρισκόμαστε στον 6ο μ.Χ. αιώνα. Στην ήσυχη πεδιάδα της Κολά, σε κάποιο χωριό, εκεί όπου αναβλύζουν τα γάργαρα νερά του ποταμού Μτκβάρι (Κύρου), στα νοτιοδυτικά της Γεωργίας, λίγοι ήταν οι Χριστιανοί, ενώ οι πιο πολλοί άθεοι, ειδωλολάτρες. Ανάμεσα σ’ αυτούς και εννέα μικρά παιδιά ηλικίας από 7 έως 9 ετών, ο Γκουαράμ, ο Ανταρνασέ, ο Μπακάρ, ο Βάτσε, ο Μπαρτζίμι, ο Τάτσι, ο Τζουανσέρι, ο Ραμάζι και ο Παρσμάν. Μέσα στην παρέα τους τα παιδιά αυτά δέχονται να υπάρχουν και Χριστιανόπουλα. Η παιδική ηλικία δεν ξέρει να κρατά αποστάσεις από τους άλλους. Όλοι λοιπόν μαζί αναστρέφονται με απλότητα, μελετούν, τρέχουν, παίζουν. Και όταν η γλυκόηχη καμπάνα κτυπούσε για την εσπερινή Ακολουθία, έτρεχαν όλα τα παιδιά – μαζί αγαπημένα – στην Εκκλησία. Εκεί έφθανα με λαχτάρα και τα εννέα παιδιά. Έμεναν όμως έξω από το ναό. Πώς να συμμετάσχουν σε Ακολουθία; Πώς να απολαύσουν τη θαλπωρή της Εκκλησίας; Το ήξεραν καλά. Δεν τους το επέτρεπαν αυτό, γιατί ήταν αβάπτιστα.
Έμενε όμως μέσα τους ένα πικρός πόνος. Και τον έλεγαν: «Γιατί μας ξεχωρίζετε, αφού η πίστη στον Χριστό μας συγκινεί και μας αρέσει;» Και αυτή η σκηνή μαζί με το παράπονο πολλές φορές επαναλαμβανόταν.
Καθώς όμως περνούσε ο καιρός, φούντωνε μέσα τους βαθιά επιθυμία να βαπτισθούν, να γίνουν Χριστιανοί. Οι μικροί τους βαπτισμένοι φίλοι ήταν γι’ αυτούς τα φωτεινά παραδείγματα για τη νέα ζωή που ποθούσαν, τη χριστιανική ζωή!
Ζήτησαν λοιπόν και τα εννέα παιδιά να κατηχηθούν.
Ο ιερέας της μικρής κοινότητας ανέλαβε το ιερό αυτό έργο. Τους μίλησε για την πίστη μας στον αληθινό Τριαδικό Θεό, τα ιερά δόγματα, τις εντολές, τον ηθικό νόμο του Ευαγγελίου. Η αγνή ψυχή των άκακων παιδιών απορροφούσε με ευγνωμοσύνη τη θεία διδασκαλία. Σε όλα όλοι συμφωνούσαν. Η καρδιά τους γαλήνευε. Περίμεναν πλέον όλα με λαχτάρα τη βάπτισή τους. Ήξεραν πως μια τέτοια ενέργεια θα τους έφερνε σε σύγκρουση με τους γονείς τους. Όμως πάνω από την αγάπη των γονέων έβαζαν την αγάπη στον Θεό Πατέρα εφαρμόζοντας τον λόγο του Κυρίου: «Ὁ φιλῶν πατέρα ἤ μητέρα ὑπέρ ἐμέ οὐκ ἔστι μου ἄξιος». (Ματθ. ι’ 37). Οπλισμένοι λοιπόν με πίστη κα με μια ασυνήθιστη για την ηλικία τους σταθερότητα ακολούθησαν ελεύθερα και συνειδητά τον ιερέα στις πηγές του ποταμού Κύρου για να βαπτισθούν. Μαζί τους έφθασαν και οι Χριστιανοί της περιοχής αλλά και οι φίλοι των παιδιών, που θα ήταν οι ανάδοχοί τους.
Η βάπτιση έγινε το βραδάκι, για να προληφθούν αντιδράσεις. Αφού ευλογήθηκαν τα νερά των πηγών, τα παιδιά βαπτίσθηκαν «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος». Η Παράδοση αναφέρει και δύο θαυμαστά σημεία που έγιναν κατά την ιερή εκείνη ώρα. Τα παγωμένα νερά του ποταμού έγιναν ζεστά. Και άγγελοι από τον ουρανό ήρθαν και έντυσαν τα παιδιά με ολόλευκους χιτώνες. Πλημμυρισμένα στο φως και τη χαρά του ουρανού ζουν τώρα το θαύμα που ποθούσαν! Από τώρα είναι τα παιδιά της Εκκλησίας.
Όμως η χαρά των μικρών δεν επρόκειτο να κρατήσει για πολύ. Ένα τέτοιο θαυμαστό γεγονός εξαγρίωσε τους πονηρούς δαίμονες. Αυτοί υποκίνησαν τους γονείς των νεοβαπτισθέντων να στραφούν εναντίον των παιδιών τους. Όταν λοιπόν την επόμενη μέρα πληροφορήθηκαν το γεγονός, έτρεξαν οργισμένοι και άρπαξαν τα παιδιά τους από τα σπίτια των χριστιανών φίλων τους. Τα κτύπησαν βίαια. Τα πίεζα να δοκιμάσουν τα ειδωλόθυτα, δηλαδή από τροφές που είχαν προσφερθεί ως θυσία στους θεούς τους. Εκείνα όμως σταθερά αρνήθηκαν να φάνε. Παρέμεναν μάλιστα για την αγάπη του Χριστού νηστικά επτά μέρες.
Μάταια οι γονείς τους τους έταζαν με γλυκόλογα δώρα, ρούχα, παιχνίδια… Εκείνα έλεγαν: «Είμαστε τώρα παιδιά του Χριστού, Χριστιανόπουλα, αφήστε μας ελεύθερα να πάμε στους φίλους μας». Μπροστά σ’ αυτό το αδιέξοδο οι γονείς κατέφυγαν για βοήθεια στον ειδωλολάτρη ηγεμόνα. Αυτός όμως άφησε στους γονείς την τελική γνώμη και κρίση. Τότε εκείνοι αποφάσισαν μαζί και με θυμωμένη φωνή είπαν πως «δεν συμφέρει να αφήνουμε άλλο τα παιδιά μας να ζήσουν. Το παράδειγμά τους μπορεί να οδηγήσει και άλλους στον Χριστιανισμό».
Πρώτος έπρεπε να τιμωρηθεί ο ιερέας, γιατί διευκόλυνε τα παιδιά στην ελεύθερη επιλογή τους. Αυτόν τον ευλαβή ιερέα τον κτύπησαν άγρια. Και αφού του αφέρεσαν όλα τα υπάρχοντά του, τον έδιωξαν βίαια. Έτσι επαληθεύτηκε ο λόγος του Κυρίου που ισχύει για τους αληθινούς εκπροσώπους του: «Εἰ ἐμέ ἐδίωξαν, καί ὑμᾶς διώξουσι» (Ιω. ιε’ 20).
Στη συνέχεια ακολούθησε των παιδιών το μαρτύριο.
Με τη συνοδεία του ηγεμόνα και πολλών άλλων οι γονείς έφεραν τα εννέα παιδιά τους στις πηγές του ποταμού. Εκεί όπου πριν από λίγο είχαν βαπτισθεί, θα πάρουν τώρα και δεύτερο, πιο λαμπρό βάπτισμα, το Βάπτισμα του αίματος. Εκεί πλάι στις πηγές έσκαψαν βαθύ λάκκο και μέσα σ’ αυτόν οι άσπλαχνοι γονείς έριξαν οργισμένοι τα παιδιά τους! Και όλα μαζί εκείνα ομολογούσαν και έλεγαν: «Πεθαίνουμε για την πίστη μας στον Χριστό! Στο όνομά του βαπτισθήκαμε και με τον Κύριο αιώνια λαχταρούμε να ζούμε». Τόσο μεγάλη όμως ήταν η μανία των σκληρών γονέων τους, ώστε προκειμένου να συντρίψουν τελείως τα αθώα σώματα των παιδιών τους, έριξαν – μαζί με παρευρισκομένους – πέτρες από πάνω τους. Μετά πρόσθεσαν και χώμα. Και αφού το πάτησαν καλά, αναχώρησαν. Όλα γι’ αυτούς είχαν τελειώσει.
Όμως για τα εννέα αυτά αθώα πλάσματα του Θεού είχε αρχίσει το ουράνιο πανηγύρι στο χορό των αγγέλων. Η επιθυμία των παιδιών αυτών είχε εκπληρωθεί και μάλιστα σε απόλυτο βαθμό. Βρέθηκαν όχι σε επίγειο ναό, που τόσο λαχταρούσαν, αλλά σε «αχειροποίητο ναό», στην Εκκλησία του Ουρανού, απολαμβάνοντας εκεί μέσα με γαλήνη και ασφάλεια το πρόσωπο του Θεού που τόσο αγάπησαν. Η Εκκλησία της Γεωργίας είχε αυξήσει πλέον τον ανεκτίμητο πλούτο της στον ουρανό, τον πλούτο των αγίων της, με άλλους εννέα Αγίους. Εννέα Παιδομάρτυρες, που τους εορτάζει κάθε χρόνο στις 22 Φεβρουαρίου.
Το στεφάνι της δόξας των Αγίων χαρίσθηκε στους αγίους Αποστόλους, στους μεγάλους Πατέρες, στους Οσίους και Ομολογητές και τους Μάρτυρες, ανθρώπους πιστούς της ώριμης ηλικίας. Ξεχωριστή όμως θέση στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας κατέχουν και οι Παιδομάρτυρες. Μικρά παιδιά από όλο τον ορθόδοξο κόσμο με αδολότητα και σταθερότητα ομολογίας στον αληθινό Θεό μας συγκίνησαν και έγιναν διδάσκαλοί μας.
Eννέα παιδομάρτυρες οι εν Γεωργία
Να, όμορφα, αληθινά, ηρωικά, άγια πρότυπα που έχουμε… η Εκκλησία μας είναι γεμάτη από Αγίους προς μίμηση…εννιά μικρά παιδιά, μα τόσο μεγάλα!!!Ας πρεσβεύουν και για μας τους δειλούς..
Εορτάζουν στις 22 Φεβρουαρίου εκάστου έτους.
  Περιοδικό «Ο Σωτήρ», αριθ. 1973
πηγή

Γεμίστε λαχανικά το μπαλκόνι σας, είναι η εποχή!


ΔΩΣΤΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΝΟΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΑΣ
Γεμίστε λαχανικά το μπαλκόνι σας, είναι η εποχή! [εικόνες]Tώρα που μπαίνει πραγματικά η άνοιξη είναι η στιγμή για να δώσετε στο μπαλκόνι σας μια νέα ζωή: φυτέψτε αγγουράκια και ντομάτες και παρακολουθήστε τα να μεγαλώνουν!
Ενας λαχανόκηπος στο μπαλκόνι είναι πολύ ευκολότερη δουλειά από ένα κομμάτι γη όπου φυτεύουν οι γεωργοί τα λαχανικά τους. Η ηδονή να βλέπεις τα φυτά να μεγαλώνουν, να ανθίζουν και να δίνουν καρπούς δεν έχει τίμημα.

Τα λαχανικά στο μπαλκόνι δεν απαιτούν σχεδόν τίποτα. Ακολουθήστε δύο-τρεις βασικές συμβουλές και στη συνέχεια απολαύστε μια νέα ζωή μαζί τους. Είναι πρωτόγνωρη αίσθηση και μοναδική πηγή αντι-στρες στις μεγάλες πόλεις.


1.    Μην πάρετε πήλινα ή κεραμικά σκεύη και γλάστρες για τα λαχανικά του μπαλκονιού σας. Εμποδίζουν τα φυτά να αναπνεύσουν. Ωστόσο, στο χώμα υπάρχει 80% οξυγόνο, γιατί να τους το στερήσουμε; Είναι καλύτερο να ξεκινήσετε και να πετύχετε τα λαχανικά σας αγοράζοντας σακούλες καλλιέργειας (grow bags) που έχουν πλούσιο και κατάλληλο έδαφος. Είναι πανέμορφες και τις αγοράζουμε στα μεγάλα καταστήματα ή στα μεγάλα φυτώρεια.



Yπάρχουν grow bags που κάνουν ακόμη και πατάτες στο μπαλκόνι!








2.    Ξεκινήστε από τα εύκολα λαχανικά: φράουλες, πράσινα φασολάκια, σαλάτες και μαρούλια, αγγουράκια, ντομάτες, αρωματικά φυτά (βασιλικό, ρίγανη θρούμπι κλπ). Είναι πιο δύσκολο να πετύχουμε τις μελιτζάνες ή τα πεπόνια. 


3.    Αν αγοράσετε τα λαχανικά σας σε σπόρους, συμβουλευτείτε τον ειδικό στο φυτώρειο. Δεν πρέπει να βάλετε πολλούς σπόρους μαζί.

4.    Αγοράστε καλύτερα έτοιμα τα φυτά, κάπως μεγαλωμένα. Η καλύτερη εποχή για να τα φυτέψετε είναι τέλος Φεβρουαρίου, αρχές Μαρτίου. Mπορείτε να φυτέψετε ντομάτες τώρα αλλά και αργότερα, τέλη Μαίου.


5.    5. Απαράβατος όρος για να πετύχουν τα λαχανικά σας είναι να έχει ήλιο το μπαλκόνι σας. Αν φυτέψετε, βέβαια, μαρουλάκια, δεν θέλουν να είναι τάβλα μέσα στον ήλιο. Ρωτήστε τον ειδικό στο φυτώρειο. Αναμείξτε τα με λουλούδια και απολαύστε το καλύτερο μπαλκόνι στον κόσμο!


6.    Αν το μπαλκόνι σας στο σημείο που φυτέψατε τα πανέμορφα λαχανικά σας έχει πολύ αέρα, προστατέψτε το σημείο με ένα παραβάν από μπαμπού ή ξύλινο.

7.    Οι ειδικοί στο φυτώρειο θα σας συμβουλεύσουν τι χώμα χρειάζεται να βάλετε στην σακούλα καλλιέργειας. Ισως το χώμα να πρέπει να είναι συνεχώς υγρό, μόλις πιάσουν οι ζέστες. Ποτίστε όσο χρειάζεται, βάλετε λίπασμα όσο χρειάζεται και απολαύστε τα φυτά σας να μεγαλώνουν! Θα σας αλλάξει πραγματικά τη ζωή. Φυτέψτε, οπωσδήποτε, φασολιές, πιπεριές και φράουλες, τώρα είναι η εποχή. Φυτέψτε τον Μάιο αγγουριές, θα δείτε αγγουράκια στο μπαλκόνι σας εντελώς βιολογικά και θα τρίβετε τα μάτια σας!



πηγή

Ελαιοτυρόψωμο με μπίρα


Λατρεύω τα γεμιστά ψωμιά γενικώς, γιατί μπορείς να τα χαρείς με το φαγητό σου αλλά είναι και κάτι παραπάνω: Ένα σνακ που παίρνεις στο γραφείο, ένα ωραίο δώρο σε ένα κάλεσμα για φαγητό αλλά και ένα κυρίως πιάτο σε ένα φιλικό κάλεσμα: Όλοι τρελαίνονται να τα συνοδεύουν ζεστά από το φούρνο με μια σαλάτα και ένα πιάτο με τυριά και αλλαντικά.

psomi elies psi 

Υλικά

  • Για τη ζύμη
  • 500γρ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
  • 1 κουτάκι μπίρα ξανθιά
  • 2 κουτ. σούπας ελαιόλαδο
  • 1 κουτ. γλυκού αλάτι
  • Για τη γέμιση
  • 200γρ. φέτα, σε μεγάλα κυβάκια
  • 200γρ. ελιές θρούμπες, χωρίς το κουκούτσι
  • 1 κουτ. γλυκού ρίγανη
  • δεντρολίβανο για το πασπάλισμα

Διαδικασία


Βήμα 1

Σε μια λεκάνη ρίχνετε όλα τα υλικά της ζύμης και ζυμώνετε καλά μέχρι να πάρετε μια ζύμη που δεν θα κολλάει στα χέρια. Την πλάθετε σε μπάλα, την σκεπάζετε με πετσέτα και την αφήνετε μισή ώρα να ξεκουραστεί. Στο μεταξύ, σε ένα μπολ ανακατεύετε τη φέτα, τις ελιές και τη ρίγανη.

Βήμα 2

Προθερμαίνετε το φούρνο στους 170ºC. Αλευρώνετε τον πάγκο σας και με τον πλάστη ανοίγετε τη ζύμη σε ένα χοντρό ορθογώνιο φύλλο, πάχους 1 εκ. περίπου.

Βήμα 3

Απλώνετε τη γέμιση στην επιφάνεια του φύλλου και προσεκτικά το τυλίγετε σε ρολό, φροντίζοντας να καλύψετε καλά τις δύο άκρες με τη ζύμη.

Βήμα 4

Λαδώνετε ένα ταψί-αλουμινένιο κατά προτίμηση-, τοποθετείτε το ψωμί, πασπαλίζετε με το δεντρολίβανο, που θα το πιέσετε λίγο για να σταθεί καλά πάνω στο ψωμί, το σκεπάζετε και το αφήνετε να φουσκώσει άλλη μισή ώρα περίπου ή μέχρι να διπλασιαστεί σε όγκο. Ραντίζετε με νερό και ψήνετε το ψωμί στο φούρνο για 45 λεπτά.

-Θα προτιμήσετε μια πικάντικη φέτα.
-Μπορείτε να αντικαταστήσετε τη ρίγανη με μαντζουράνα, θυμάρι ή φρέσκια ρίγανη.

πηγή

«Πού και πώς το πάει» η Άγκυρα στα ελληνοτουρκικά;

«Πού και πώς το πάει» η Άγκυρα στα ελληνοτουρκικά;
(Φωτ.: Στιγμιότυπο από τη συνεδρίαση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας - Τουρκίας, της 14ης Μαΐου 2010, όπου υπογράφηκαν συμφωνίες συνεργασίας μεταξύ της Ελλάδος και της Τουρκίας. Το δίδυμο Erdoğan - Davutoğlu αντιλαμβάνεται σήμερα ότι έχει απέναντι του μία ανεπαρκή κυβέρνηση και ένα κράτος με έναν λαό σε εσωστρέφεια και περιδίνηση λόγω της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσεως.)
Του Κωνσταντίνου Λουκόπουλου*
Φθάσαμε στο σημείο λόγω «μιθριδατισμού» να αντιμετωπίζουμε τις πρακτικές και τις συνεχείς προκλήσεις της Τουρκίας με τις οποίας προωθεί την αναθεωρητική της πολιτική σε βάρος της Ελλάδας ως καθημερινές και συνήθεις δραστηριότητες. Η εντατικοποίηση όμως και η «ποιοτική αναβάθμιση» των πρακτικών αυτών και προκλήσεων το τελευταίο χρονικό διάστημα, με αποκορύφωμα την ουσιαστική απαγόρευση από την Τουρκία της διπλωματικής υπέρπτησης του πρωθυπουργικού αεροσκάφους κατά το πρόσφατο ταξίδι στο Ιράν και τον διασυρμό που δεχθήκαμε ως κράτος και ως λαός, μας ανησυχεί ιδιαίτερα.
Ο τουρκικός αναθεωρητισμός
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. H Τουρκία άρχισε από την επομένη κιόλας της Συνθήκης της Λωζάνης (Ιούλιος 1923) να εφαρμόζει ένα μακροχρόνιο στρατηγικό σχέδιο για μία de facto, και γιατί όχι κάποτε de jure, αναθεώρησή της. Τα παρακάτω δύο αποκαλυπτικά αποσπάσματα από το βιβλίο του Τούρκου πρωθυπουργού, Ahmet Davutoğlu, «Το Στρατηγικό Βάθος» υποδηλώνουν τον διαχρονικό αναθεωρητισμό της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδος, είτε αυτή είναι κεμαλική, είτε νέο-οθωμανική:
  • «Κανένα από τα σύνορα της Τουρκίας δεν είναι φυσιολογικό και σχεδόν όλα είναι πλασματικά. Βέβαια πρέπει να τα σεβόμαστε ως κράτη έθνη, ωστόσο ταυτόχρονα πρέπει να καταλάβουμε ότι υπάρχουν και οι φυσικές συνέχειες».
  • «H συγκέντρωση των νησιών του Αιγαίου στα χέρια της Ελλάδος δημιουργεί το πιο σημαντικό αρνητικό στοιχείο στην πολιτική της Τουρκίας για τον εγγύς θαλάσσιο χώρο της. Η βασική πηγή του προβλήματος στο Αιγαίο είναι η αθεράπευτη αντίφαση μεταξύ του παρόντος καθεστώτος και της σημερινής γεωπολιτικής πραγματικότητας.
Ο τουρκικός αναθεωρητισμός μετά το 1974 έλαβε άλλη μορφή, καθόσον η ρητορική αλλά και οι προκλήσεις και πρακτικές βασίζονταν πρωτίστως στη χρήση ή απειλή χρήσεως στρατιωτικής ισχύος. Η Ελλάδα μέχρι και το 1996-1997 απαντούσε με το «δεν διεκδικούμε, αλλά και δεν παραχωρούμε τίποτα», αποσκοπώντας στη διατήρηση του Status Quo και αναγνωρίζοντας ως μοναδική διαφορά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, υποστηρίζοντας την πολιτική αυτή με ανάπτυξη αξιόπιστης αποτροπής. Το πιστεύουμε ή όχι, η Τουρκία από το 1974 μέχρι και σήμερα αποτελεί τη μεγαλύτερη πηγή προβλημάτων για την ελληνική εξωτερική πολιτική και ασφάλεια.
Από την πολιτική της αποτροπής στην πολιτική του κατευνασμού!
Με την ομόφωνη απόφαση της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης το 1995 ότι «η επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδος από τα 6 στα 12 Ν.Μ. αποτελεί αιτία πολέμου», το γνωστό «casus belli», o αναθεωρητισμός της Άγκυρας μετατρέπεται σε εμφανή επιθετικότητα και αναγκάζει δυστυχώς την Ελλάδα να «λουφάξει» και να στερηθεί ενός από τα βασικά δικαιώματα που της παρέχει το Διεθνές Δίκαιο. Με την ατυχή έκβαση της κρίσης των Ιμίων τον Ιανουάριο 1996 (με τους γνωστούς ερασιτεχνισμούς και την ανυπαρξία στιβαρής κυβέρνησης) η Τουρκία προσθέτει ένα πολύ σοβαρό θέμα στην «ατζέντα των ελληνοτουρκικών (Ε/Τ) διαφορών», την αμφισβήτηση της κυριαρχίας μεγάλου αριθμού νησίδων και μικρονησίδων με αποτέλεσμα «να γκριζάρουν» πολλές περιοχές του Αιγαίου. Τον Ιούλιο 1997 έχουμε το «Κοινό Ανακοινωθέν της Μαδρίτης», με το οποίο αναγνωρίζονται για πρώτη φορά (κυβέρνηση Σημίτη) τα νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο. Αυτό αποτέλεσε μία τεράστια υποχώρηση σε ένα σημαντικό θέμα καθόσον έδωσε τα «πάντα» και δεν «πήρε πίσω» ούτε τουλάχιστον το casus belli, ενώ πέρασε στην ελληνική κοινή γνώμη «έτσι στο ντούκου» μιας και όπως θυμόμαστε η κυβέρνηση Σημίτη διατηρούσε «εξαιρετικές σχέσεις» με τα ΜΜΕ. Η κατευναστική αυτή πράξη ουδόλως μείωσε την τουρκική προκλητικότητα και διεκδικητικότητα.
Από το 1999 και μετά, όπως γράφει και στο σχετικό βιβλίο του ο καθηγητής κ. Άγγελος Συρίγος (και υιοθετώ πλήρως την άποψη του), η κυβέρνηση «των Ιμίων και του Ανακοινωθέντος της Μαδρίτης», με ΥΠΕΞ πλέον τον κ. Γεώργιο Παπανδρέου, εφαρμόζει ένα «πρόγραμμα διαπαιδαγώγησης» του ελληνικού λαού, με το οποίο, εκτός από την προσπάθεια βελτίωσης της εικόνας της Τουρκίας στην ελληνική κοινή γνώμη, επιχειρείται να παρουσιασθεί ότι οι Τούρκοι και οι Έλληνες έχουν ίδιες ευθύνες για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι Ε/Τ σχέσεις και έτσι έμμεσα εξισώνεται ο θύτης με το θύμα! Η «διπλωματία των σεισμών» του 1999 και τα ζεμπέκικα του κ. Παπανδρέου με τον Τούρκο ομόλογο του, κ. İsmail Cem İpekçi, επίσης δεν κατάφεραν να κάνουν τους Τούρκους να αναθεωρήσουν… την αναθεωρητική τους πολιτική. Το μόνο που κατάφεραν ήταν να δείξουν στην Τουρκία ότι ο δυτικός της γείτονας ενδίδει στις πιέσεις της. Ο κατευνασμός έφερε μεγαλύτερο κατευνασμό και η αποτροπή έμεινε χωρίς… αξιοπιστία! Το ερώτημα όμως που προκύπτει είναι γιατί η κυβέρνηση Σημίτη, αφού επέλεξε τον κατευνασμό ως πολιτική, υλοποίησε το γνωστό τεράστιο εξοπλιστικό πρόγραμμα;
Με τη διακυβέρνηση Κώστα Καραμανλή και με τη «διπλωματία της κουμπαριάς» άρχισε να διαχέεται στην κοινή γνώμη ότι στην Τουρκία υπάρχουν οι κακοί Στρατηγοί με το βαθύ κράτος που μας επιβουλεύονται και μας προκαλούν και από την άλλη μεριά ο… «καλός» και πονόψυχος πολιτικός Erdoğan, που θέλει να τα βρούμε (να βρούμε… τι άραγε;). Η Άγκυρα και πάλι όμως με τον γνωστό… χαβά της, έστω και αν είχε την αμέριστη και άνευ όρων ελληνική στήριξη στην ενταξιακή της πορεία στην Ευρωπαϊκή Ένωση γιατί έτσι νομίζαμε ότι θα εξημερώναμε το θηρίο! Το εξημερώσαμε;
Με την ανάληψη της εξουσίας από τον κ. Παπανδρέου και το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, το επικοινωνιακό του εφεύρημα κ. Davutoğlu περί μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες βρίσκει ένα καλό άλλοθι για τη συνέχιση της κατευναστικής πολιτικής μας. Η φαντασίωση ήταν «ασφαλέστερη της πραγματικότητας»! Η διακυβέρνηση Σαμαρά, κατά τη γνώμη μου, δεν έκανε το μεγάλο λάθος στα ελληνοτουρκικά, πλην μίας εντελώς ατυχούς τοποθέτησης του κ. Αβραμόπουλου, που ως ΥΠΕΞ αναφέρθηκε σε «σχέσεις - μοντέλο» και διέγνωσε ότι τα ελληνοτουρκικά πάσχουν από ένα «πρόβλημα ψυχολογίας» και τίποτα μα τίποτε άλλο, με την οποία στην πράξη αθώωνε τη συνεχιζόμενη αναθεωρητική πολιτική της Άγκυρας.
Παρούσα κατάσταση, εντατικοποίηση των προκλήσεων και «ποιοτική αναβάθμιση» αυτών
Ας έλθουμε στο σήμερα. Έχουμε μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία στο πρώτο της εξάμηνο μας οδήγησε σε ένα εφιαλτικό από οικονομικής απόψεως καλοκαίρι. Σε αυτό το διάστημα η Άγκυρα «μετρούσε και ζύγιζε» τη νέα ελληνική κυβέρνηση και μπορούμε να πούμε ότι δεν είχαμε εξάρσεις και σημαντικές προκλήσεις από την τουρκική πλευρά εκτός από τις «συνήθεις» και πάγιες δραστηριότητες αμφισβήτησης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.
Τον Σεπτέμβριο 2015 ακούμε έκπληκτοι τον Έλληνα πρωθυπουργό να απαντάει στην προκλητική δήλωση του τουρκικού ΥΠΕΞ «ότι δεν υπάρχουν οριοθετημένα θαλάσσια σύνορα μεταξύ των δύο χωρών», με το γνωστό ύφος… «έχει σύνορα η θάλασσα και δεν το ξέραμε!». Χαράς ευαγγέλια στην Τουρκία! Η Άγκυρα παρακολουθεί επίσης με χαρά την ελληνική κυβέρνηση να προσπαθεί σαστισμένη να αντιμετωπίσει το προσφυγικό πρόβλημα και να διστάζει να την καταγγείλει «στο ότι κατευθύνει τις προσφυγικές ροές προς την Ελλάδα». Στη συνέχεια βλέπουμε έναν κ. Τσίπρα να μεταβαίνει στην Άγκυρα τον Νοέμβριο παντελώς ανέτοιμο και μάλλον ανεπαρκή σε ο,τι αφορά στην αντίληψη των απαιτήσεων και του πλαισίου κανόνων λειτουργίας διεθνούς διπλωματικού περιβάλλοντος. Ίσως εκεί να τον «μαλώνουν».
Το δίδυμο Erdoğan - Davutoğlu αντιλαμβάνεται ότι έχει απέναντι μία ανεπαρκή κυβέρνηση και ένα κράτος με έναν λαό σε εσωστρέφεια και περιδίνηση λόγω της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσεως. Η στρατιωτική ισχύς αλλά και οι άλλοι παράγοντες που συνθέτουν τη συνολική εθνική ισχύ, όπως ενεργή και αποτελεσματική διπλωματία, το κύρος της πολιτικής ηγεσίας, οι υγιείς πολιτικοί θεσμοί, η οικονομική ευρωστία, το φρόνημα του λαού, η έρευνα και η τεχνολογία, η αμυντική βιομηχανία αλλά και η μεγίστη δυνατή εκμετάλλευση της συμμετοχής μας σε διεθνείς οργανισμούς, σε συλλογικά όργανα ασφαλείας και σε συμμαχίες είναι «στις κατώτερες τιμές». Η Ελλάδα «αυτοφιλανδοποιείται»!
Μιας και φθάσαμε στο να «περιπολεί» η νατοϊκή ναυτική δύναμη στο Αιγαίο για το…προσφυγικό, κρίνεται σκόπιμο να επισημανθεί ότι πάγια τακτική της Τουρκίας είναι να χρησιμοποιεί το ΝΑΤΟ για να προωθεί τις μονομερείς απαιτήσεις της με σχετική επιτυχία και αυτές να καταγράφονται πλέον ως Ε/Τ διαφορές, μιας και η συμμαχία αποφεύγει να παίξει οποιονδήποτε διαιτητικό ρόλο. Ενδεικτικά να πούμε ότι με τη σύμφωνη μάλιστα γνώμη της ελληνικής κυβέρνησης πέτυχε να εξαιρεθεί η θαλάσσια περιοχή των Δωδεκανήσων από τις περιπολίες ως… αποστρατικοποιημένη περιοχή!

(Φωτ.: 11 Φεβρουαρίου 2016 - Ο Έλληνας υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Καμμένος (πίσω σειρά αριστερά), στη Σύνοδο υπουργών Άμυνας του NATO. Πάγια τακτική της Τουρκίας είναι να χρησιμοποιεί το ΝΑΤΟ για να προωθεί τις μονομερείς απαιτήσεις της με σχετική επιτυχία και αυτές να καταγράφονται πλέον ως Ε/Τ διαφορές.)
Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με τους πολυσύνθετους παράγοντες που συνθέτουν την εσωτερική κατάσταση της Τουρκίας και τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει από το στρατηγικό πόκερ που έπαιξε στη Συρία την κάνουν να διοχετεύει μεγαλύτερη επιθετικότητα στον «αδύναμο» δυτικό γείτονα της, την Ελλάδα. Ίσως μία ενδεχόμενη «ήττα» στη Συρία να μπορούσε να εξισορροπηθεί από μία επιτυχία στο Αιγαίο. Με μία ανίσχυρη σε νευρική κρίση ελληνική κυβέρνηση υπό το βάρος των προβλημάτων που αδυνατεί να επιλύσει, με μία αντιπολίτευση μεγάλη και μικρή που ακόμα ψάχνει να βρει τον δρόμο της, η Άγκυρα εντατικοποιεί τις προκλήσεις και τις «αναβαθμίζει ποιοτικά», ασκώντας μία πολιτική ελεγχόμενης έντασης στο Αιγαίο. Έτσι έμπρακτα καταγράφει με «περισσότερο μελάνι» τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο. Ταυτόχρονα επιδιώκει να «σφίξει» την Ελλάδα, για να μπορεί να κινείται απερίσπαστη στο μέτωπο που έχει ανοίξει στη Συρία.
Ποια είναι όμως τα στοιχεία που διαφοροποιούν την τουρκική προκλητικότητα από τη διαχρονικά… «συνηθισμένη»;
  • Οι συνεχείς και μαζικότερες παραβιάσεις του Εθνικού Εναερίου Χώρου και οι συχνότερες πτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά.
  • Οι συχνότερες και σε μεγαλύτερη διάρκεια «βόλτες» των τουρκικών πλοίων στο Αιγαίο και οι καθόλου… αβλαβείς διελεύσεις στα ελληνικά χωρικά ύδατα, που με την προβολή σημαίας υποδηλώνουν την παρουσία τους.
  • Η συχνότερη έμπρακτη αμφισβήτηση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας αλλά και των διοικητικών ορίων Έρευνας και Διάσωσης με έναν «βομβαρδισμό» NAVTEX.
  • Η βιομηχανία ΝΟΤΑΜ (Notice to Airmen/οδηγίες προς αερολαυτιλομένους) που αφορούν στην έμπρακτη αμφισβήτηση των ορίων του FIR Αθηνών αλλά και η για μεγάλο χρονικό διάστημα δέσμευση τεραστίων περιοχών στο Αιγαίο για ασκήσεις που συμπεριλαμβάνουν και ελληνικά νησιά.
  • Η ρηματική διακοίνωση προς τον Έλληνα Πρέσβη στην Άγκυρα με την οποία έθεσε το θέμα ότι ο Έλληνας ΥΕΘΑ πήγε σε τουρκική περιοχή (εννοούν την κατάθεση στεφάνου στα Ίμια).
  • Η ουσιαστική απαγόρευση διπλωματικής υπέρπτησης του πρωθυπουργικού Α/Φ σε περίπτωση που χρησιμοποιούσε το αεροδρόμιο της Ρόδου για ανεφοδιασμό.
  • Μιας και με τη σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας εξαίρεσαν τα Δωδεκάνησα από την περιοχή επιχειρησιακής δραστηριότητας της νατοϊκής ναυτικής δύναμης, άρχισαν τα «κόλπα» κατευθύνοντας προσφυγικές ροές και προς το Καστελόριζο!
Αντί επιλόγου
ΝΑΙ, επιζητούμε σχέσεις καλής γειτονίας με την Τουρκία, αλλά αυτές να εδράζονται σε κλίμα αμοιβαίου σεβασμού και αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Για τα θέματα που αφορούν στην εθνική μας κυριαρχία μας σε ξηρά, θάλασσα και αέρα υπάρχουν σαφείς και κατηγορηματικές προβλέψεις στις διεθνείς συνθήκες και στο Διεθνές Δίκαιο, ενώ είναι καθορισμένες και οι συντονιστικές - διοικητικές αρμοδιότητες και τα όρια αυτών που έχουν ανατεθεί στη χώρα μας από τους διεθνείς οργανισμούς (FIR Αθηνών, Έρευνας και Διάσωσης κλπ). Επομένως οι μονομερείς απαιτήσεις δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές και να μετατραπούν σε Ε/Τ… διαφορές προς διαπραγμάτευση.
Οι ελληνικές υποχωρήσεις, η πολιτική κατευνασμού και ή απουσία ούτε… αξιόπιστης και το χειρότερο ούτε…αποτροπής είναι αυτά που ανοίγουν την «όρεξη» στην τουρκική επιθετικότητα. Ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών περιλαμβάνεται και τη αποχή από κάθε απειλή ή χρήση βίας. Είναι προδιαγεγραμμένη η έκβαση της διαπραγμάτευσης εις βάρος του μέρους εκείνου που δέχεται να συνομιλεί υπό τη συνεχή και προκλητική παραβίαση του εθνικού του χώρου και υπό την απειλή στρατιωτικής αντίδρασης όπως το «casus belli».
Η Ελλάδα, χωρίς φοβικά σύνδρομα, αλλά και ανόητους λεονταρισμούς, χωρίς εσωστρέφεια λόγω της δεινής οικονομικής μας κατάστασης, θα πρέπει να καταστήσει σαφές προς όλους ότι δεν αποδέχεται μεθοδεύσεις και πολιτικές που καταλύουν τους κανόνες Διεθνούς Δικαίου και θέτουν σε αμφισβήτηση τα κυριαρχικά της δικαιώματα, τα οποία, ακόμα και σήμερα, είναι αποφασισμένη με όλα τα διαθέσιμα μέσα να τα διαφυλάξει.
ΥΓ. Το liberal.gr θα αρχίσει τις επόμενες ημέρες να δημοσιεύει μία σειρά άρθρων με τα οποία θα ενημερώσει τους αναγνώστες του για όλα τα θέματα που αφορούν στις ελληνοτουρκικές σχέσεις όπως προκύπτουν με τις μονομερείς απαιτήσεις της Τουρκίας.
* Ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Συντονιστής-Υπεύθυνος για τα θέματα Άμυνας και Διπλωματίας στο liberal.gr. Είναι απόφοιτος της ΣΕΘΑ και έχει περατώσει Στρατηγικές Σπουδές Ασφαλείας. Διατέλεσε Εκπρόσωπος Τύπου του Α/ΓΕΕΘΑ, Διευθυντής Διεθνών Σχέσεων στο ΥΕΘΑ/ΓΓΟΣΑΕ, και υπηρέτησε σε διοικητικές και επιτελικές θέσεις στην Ελλάδα και στο ΝΑΤΟ. 

Πρέπει να βαφτίζουμε τα παιδιά μας όταν είναι μωρά ή νήπια;

 http://photopolygon.com/photo/fit/1700/8100/43279.jpg.700

Μερικές σκέψεις γι' αρχή:
Ο νηπιοβαπτισμός, στην πραγματικότητα, δεν αποτελεί καινοτομία της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Όλες οι οικογένειες, σε όλες τις κοινωνίες, τις θρησκείες και τους πολιτισμούς, όλων των εποχών, κατά κανόνα μεγαλώνουν τα παιδιά τους μεταδίδοντάς τους, από τη γέννησή τους, τις αξίες και τις πεποιθήσεις των γονιών τους.
Αν είσαι οικολόγος, θέλεις να γίνουν τα παιδιά σου οικολόγοι και αυτό φροντίζεις να συμβεί, όχι επειδή είσαι εγωιστής και καταπιεστής, αλλά επειδή το θεωρείς σωστό και σημαντικό. Το ίδιο αν είσαι πολιτικοποιημένος, κοινωνικά ευαισθητοποιημένος, ειρηνιστής ή αριβίστας, ανάλγητος επιχειρηματίας, μέλος οποιασδήποτε θρησκείας, ακόμη και αγνωστικιστής ή άθεος. Αν δεν πεις τίποτα στα παιδιά σου για το Θεό, και πάλι τους έχεις μεταδώσει μια οπτική για τον κόσμο και μια στάση ζωής: χωρίς Θεό.
Ακόμη κι αν δεν τους μεταδίδεις με λόγια τις αξίες και τις πεποιθήσεις σου, το κάνεις με τη συμπεριφορά σου και τα μηνύματα που περνάς είναι σαφή και, μάλιστα, συνειδητά και επιθυμητά.
Και οι προτεστάντες, που απορρίπτουν μετά βδελυγμίας το νηπιοβαπτισμό, ανατρέφουν τα παιδιά τους ως ενταγμένα από μικρά στη θρησκευτική τους κοινότητα, ανεξάρτητα πότε το θεσμοθετούν αυτό με κάποια βαπτισματική τελετή.
Είναι ανθρώπινο και θεμιτό: όλοι οι άνθρωποι επιθυμούν να μεταδώσουν στα παιδιά τους ό,τι θεωρούν πιο πολύτιμο και αυθεντικό. Είναι η κληρονομιά τους. Μάλιστα, οι αξίες και οι πεποιθήσεις μας είναι, νομίζω, στη συνείδηση του καθενός μας ασύγκριτα πολυτιμότερη κληρονομιά για τα παιδιά μας από τα υλικά αγαθά. Κληρονομιά ζωής, ο αληθινός θησαυρός μας. "Διότι όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί είναι και η καρδιά σας", είχε πει κάποιος (Ματθ. 6, 21 - στ' αρχαία, εδώ).
Ατυχώς, ο σύγχρονος δυτικός άνθρωπος συχνά χαρακτηρίζεται από έντονη χριστιανοφοβία. Ας το παραδεχτεί, δεν είναι ντροπή. Έχει ελαφρυντικά (δες εδώ). Όμως η χριστιανοφοβία στο δυτικό κόσμο έχει λάβει διαστάσεις επιδημίας. Γι' αυτό, οποιαδήποτε ανατροφή των παιδιών και τελετή ένταξής τους σε μια κουλτούρα (θρησκευτική ή άλλη) ο δυτικός άνθρωπος μπορεί να την ανεχτεί (π.χ. αυτό), εκτός από το χριστιανικό βάπτισμα!...
Σας καλούμε, τώρα, αν θέλετε, για μια περιήγηση σε μερικά άρθρα σχετικά με το πώς βλέπουμε οι ορθόδοξοι χριστιανοί το βάπτισμα των παιδιών μας και γιατί το θεωρούμε θεμιτό (απαντώντας κυρίως στις αντιρρήσεις των προτεσταντών διαφόρων αποχρώσεων), αλλά και σύμφωνο με το πνεύμα και τις πηγές του χριστιανισμού.
Ένα απ' αυτά τα άρθρα θα παραθέσουμε ολόκληρο.

Για το νόημα του χριστιανικού βαπτίσματος και τη σχέση του με τη σωτηρία του ανθρώπου, δείτε εδώ
Για το νηπιοβαπτισμό:

Ορθόδοξες πρακτικές (ενότητα άρθρων)
 
Νηπιοβαπτισμός: Μια αγιογραφική αλήθεια

Κεφάλαιο από το βιβλίο Ερμηνευτικές Αντιαιρετικές Μελέτες του ερευνητή Γεωργίου Π. Τσιμπιρίδη.

Κατά τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, αλλά και πολλούς άλλους ετεροδόξους, μόνον άτομα ώριμα και σε θέση να κατανοήσουν την πίστη, να πιστέψουν και να ομολογήσουν πρέπει να βαπτίζονται. Τα νήπια, ως μη έχοντα τις ανωτέρω προϋποθέσεις, αποκλείονται του βαπτίσματος. Επικαλούνται διάφορα χωρία προκειμένου να στηρίξουν την κακοδοξία τους μεταξύ αυτών το Μάρκ. 16:16 «ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται». Το χωρίο αυτό βεβαίως, εφόσον το ευαγγέλιο θα κηρύσσετο εις ενήλικες, αφορά αυτούς που θα πίστευαν και δεν απορρίπτει την βάπτιση νηπίων.
   Οι δε Πεντηκοστιανοί διδάσκουν, ότι τα νήπια δεν έχουν ανάγκη βαπτίσεως, διότι ο Χριστός αναγνωρίζει εις αυτά προϋποθέσεις σωτηρίας με το να λέγει: «Αφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με, τών γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία τών ουρανών». Μας παρουσιάζουν όμως το μισό χωρίο, διότι ολόκληρο έχει ως εξής: «Τότε προσηνέχθησαν αυτώ παιδία, ίνα τας χείρας επιθή αυτοίς και προσεύξηται· οι δε μαθηταί επετίμησαν αυτοίς. ο δε Ιησούς είπεν, Αφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με, τών γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία τών ουρανών. και επιθείς τας χείρας αυτοίς επορεύθη εκείθεν» (Ματθ. 19:13-15).
   Το περιστατικό περιγράφεται και εις τους Μάρκ. 10:13-16 και Λουκ. 18:15-17 δηλαδή «Τότε έφεραν σ’ Αυτόν παιδιά για να τα ευλογήσει θέτοντας επάνω τους τα χέρια και να προσευχηθεί, αλλά οι μαθητές τους επέπληξαν. Ο Ιησούς όμως είπε: ‘Αφήστε τα παιδιά και μην τα εμποδίζετε να έλθουν προς Εμένα, διότι η βασιλεία των ουρανών είναι γι’ αυτούς που είναι σαν αυτά’. Και αφού τα ευλόγησε θέτοντας επάνω τους τα χέρια, αναχώρησε από εκεί».
   Κατά τους Ευαγγελιστές, γονείς ή και άλλοι έφεραν νήπια προς τον Χριστό για να τα ευλογήσει, θέτοντας τα χέρια Του εις τα κεφάλια τους. Κατά πάσα πιθανότητα ο λαός είχε αντιληφθεί, ότι όποιον άγγιζε ο Χριστός ελάμβανε πλήθος ευλογιών (Λουκ. 4:40, 8:44-47). Ίσως δε είχαν και εσωτερική πληροφορία, ότι τα βρέφη τους είχαν την ανάγκη των ευλογιών του Χριστού. Αλλά οι μαθητές εμπόδιζαν τους γονείς, ίσως με το σκεπτικό ότι ενοχλείτο ο Διδάσκαλος ή ότι τα βρέφη δεν είχαν ανάγκη ευλογιών, όπως δυστυχώς νομίζουν και οι σημερινοί αιρετικοί, και με την πεπλανημένη γνώμη τους στερούν από τα νήπια των ευλογιών του Ιησού.
   Ο Χριστός όμως απορρίπτει μίαν τέτοια γνώμη και επιτιμά αγανακτισμένος αυτούς που εμποδίζουν τα βρέφη και γίνονται αιτία να στερηθούν των θείων ευλογιών. Δυστυχώς για τους αιρετικούς, ο Χριστός όχι μόνον αγκαλιάζει αλλά και κατευλογεί τα βρέφη (Μαρκ. 10:16) δείχνοντας, ότι ΚΑΙ ΑΥΤΑ πρέπει να καρπώνονται τις ευλογίες Του, τις οποίες ολόκληρη η ανθρωπότης είχε στερηθεί (Ρωμ. 3:23), όπως ΚΑΙ αυτά τα νήπια, εξ αιτίας της αρχαίας παραβάσεως των πρωτοπλάστων.
   Το υπό εξέτασιν λοιπόν γεγονός δείχνει, ότι και τα άωρα βρέφη, αν και δεν κατανοούν ποίος είναι ο Ευλογών και τι παρέχει, μπορούν να απολαμβάνουν των δωρεών Του. Εάν δεν επενέβαινε ο Χριστός να επιτιμήσει τους μαθητάς Του, τα νήπια θα εστερούντο των θείων ευλογιών. Το ότι ο Χριστός επενέβη και ανέτρεψε την γνώμη τους, μάλιστα ελέγξας αυτούς αυστηρώς, διδάσκει, ότι και τα αθώα και άκακα βρέφη έχουν ανάγκη της Θείας Χάριτος.
   Η φράσις άλλωστε «τών γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία τών ουρανών» (Ματθ. 19:14), που επικαλούνται οι αιρετικοί, δεν σημαίνει ότι εις τα νήπια ανήκει η βασιλεία του Θεού, διότι τότε ο ορθή διατύπωσις θα ήτο ως εξής: ‘αυτών γαρ εστιν η βασιλεία τών ουρανών’. Ως έχει όμως το χωρίο σημαίνει, ότι η βασιλεία ανήκει εις όσους είναι άδολοι, αγαθοί, άκακοι και απονήρευτοι όπως τα νήπια. Πρέπει δε να έχουν και άλλες προϋποθέσεις όπως βάπτισμα, μετάνοια, Θεία Κοινωνία κ.τ.λ.
   Εάν ο υπό εξέτασιν λόγος του Χριστού σημαίνει, ότι τα νήπια είναι σεσωσμένα χωρίς να έχουν ανάγκη από οτιδήποτε άλλο, τότε και οι υπαγόμενοι εις τους μακαρισμούς: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών» και «μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών» (Ματθ. 5:3, 10), θα πρέπει, χωρίς κάτι επιπλέον, να πληρούν τις προϋποθέσεις προς σωτηρία, δηλαδή χωρίς μετάνοια, βάπτισμα, Θεία Κοινωνία κ.τ.λ. Το δέχονται αυτό οι αιρετικοί; Ασφαλώς όχι! Ώστε τα νήπια, έχουν μεν την καθαρότητα από αμαρτίες που δεν έχουν οι μεγάλοι, πρέπει όμως να έχουν και τα υπόλοιπα που προανεφέραμε, έστω κι αν δεν τα κατανοούν!
   Είπε ο Χριστός: «αμήν λέγω υμίν, ος αν μη δέξηται την βασιλείαν τού θεού ως παιδίον, ου μη εισέλθη εις αυτήν» (Λουκ. 18:17) δηλαδή «Αληθινά σας λέγω, όποιος δεν δεχθεί την βασιλεία του Θεού σαν παιδί, δεν θα μπει εις αυτήν». Ερωτούμε τους αιρετικούς: Τα βρέφη, εις τα οποία αναφέρεται ο Χριστός, κατανοούν τι είναι η βασιλεία του Θεού; Ένα βρέφος μερικών μηνών, τι κατανοεί και τι αντιλαμβάνεται περί Βασιλείας Θεού; Ασφαλώς τίποτε! Και όμως ο Χριστός λέγει, ότι αυτά δέχονται την Βασιλεία του Θεού! Πώς την δέχονται; Την δέχονται όπως κάθε βρέφος που δέχεται ο,τιδήποτε του παρέχουν οι γονείς του, τροφή, παιγνίδια, φάρμακα κ.τ.λ. χωρίς να τα κατανοεί και να μπορεί να τα εξετάσει! Κι αυτό δε το βρέφος γίνεται δεκτό εις την Βασιλεία του Θεού.
   Ερωτούμε λοιπόν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και τους λοιπούς ετεροδόξους: Πώς, αυτό το βρέφος, είναι κατάλληλο για την Βασιλεία του Θεού (την οποίαν σημειωτέον δεν κατανοεί όμως την απολαμβάνει), ενώ για την χάρη και δωρεά που παρέχεται δια του βαπτίσματος πρέπει να είναι εις θέσιν να κατανοεί; Ώστε, αγαπητοί αιρετικοί, ένα βρέφος τα του Παραδείσου είναι δυνατόν να τα απολαμβάνει, έστω κι αν δεν τα κατανοεί, αλλά οι ευλογίες και οι δωρεές των Μυστηρίων δεν πρέπει να του παρέχονται, διότι δεν τις κατανοεί! Ω! μέγεθος Προτεσταντικής, Πεντηκοστιανής, Ευαγγελικής, Ιεχωβίτικης και λοιπής αιρετικής ανοησίας!
 
ΛΕΠΤΟΜΕΡΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘ. ΚΗ:19-20
   Το χωρίο όμως που έχουν ως το δήθεν ‘δυνατό χαρτί’ τους κι επικαλούνται σε κάθε συζήτηση περί Νηπιοβαπτισμού άπαντες οι ετερόδοξοι, είναι η περίφημος ρήση του Χριστού εις το τέλος του Ευαγγελίου του Ματθαίου «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα τού Πατρός και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν· και ιδού εγώ μεθ υμών ειμι πάσας τας ημέρας έως τής συντελείας τού αιώνος» (Ματθ. 28:19-20). Θα προβούμε λοιπόν εις λεπτομερή ανάλυση του συγκεκριμένου χωρίου για να αποδειχθεί περιτράνως, ότι το συγκεκριμένο χωρίο, όχι μόνον είναι ένδειξις κατά του Νηπιοβαπτισμού, αλλά αντιθέτως είναι ισχυρόν επιχείρημα ΥΠΕΡ του Νηπιοβαπτισμού!
   Οι ετερόδοξοι δίνουν εις το ρήμα ‘μαθητεύσατε την έννοια του ‘διδάξατε’ ή ‘καταστήσατε μαθητές’ και παρασύρονται έτσι εις την εξής εσφαλμένη εξήγηση: «Διδάξατε τα έθνη με το να βαπτίζετε...με το να διδάσκετε...». Με αυτή δε την εξήγηση η μετοχή ‘βαπτίζοντες’ είναι ασυμβίβαστη και ακατανόητη με το ‘διδάξατε’, η δε άλλη μετοχή ‘διδάσκοντες’ καταλήγει ως ταυτολογία με το ‘διδάξατε’! Το ‘μαθητεύσατε’ δεν σημαίνει μέθοδο η τρόπο, δηλαδή διδαχή και μαθητεία με σκοπό να καταστούν οι άνθρωποι μέλη της Εκκλησίας, αλλά σημαίνει αυτόν τούτον τον σκοπό, το να καταστούν δηλαδή μέλη της Εκκλησίας. Με άλλα λόγια το ‘μαθητεύσατε’ σημαίνει ‘καταστήσατε χριστιανούς’, με μία λέξη ‘εκχριστιανίσατε’.
   Το ότι το ‘μαθητεύσατε’ δεν έχει την έννοια της διδαχής αλλά της εκχριστιανίσεως, αποδεικνύεται από το ότι εις τις Πράξεις των Αποστόλων το ουσιαστικό ‘μαθητής’ σημαίνει ‘πιστός’, ‘μέλος της Εκκλησίας’, ‘χριστιανός’. «Παραγενόμενος δε εις Ιερουσαλήμ επείραζεν κολλάσθαι τοις μαθηταίς· και πάντες εφοβούντο αυτόν, μη πιστεύοντες ότι εστίν μαθητής» (Πράξ. 9:26) δηλαδή «Όταν ο Σαύλος πήγε στην Ιερουσαλήμ, προσπαθούσε να συνδεθεί με τους μαθητές (τους πιστούς, τους Χριστιανούς), αλλά όλοι τον φοβούνταν, διότι δεν πίστευαν ότι είναι μαθητής (πιστός, Χριστιανός)», «ευαγγελισάμενοί τε την πόλιν εκείνην και μαθητεύσαντες ικανούς υπέστρεψαν εις την Λύστραν και Ικόνιον και Αντιόχειαν» (Πράξ. 14:21) δηλαδή «Και αφού κήρυξαν το ευαγγέλιο εις εκείνη την πόλη και έκαναν αρκετούς μαθητές (Χριστιανούς), επέστρεψαν στην Λύστρα και στο Ικόνιο και στην Αντιόχεια».
   Εις δε τις Πράξ. 11:26 αναφέρεται: «Εγένετο δε αυτοίς και ενιαυτόν όλον συναχθήναι εν τη εκκλησία και διδάξαι όχλον ικανόν͵ χρηματίσαι τε πρώτον εν Αντιοχεία τους μαθητάς Χριστιανούς» δηλαδή «Ολόκληρο δε έτος πήγαιναν εις τις εκκλησιαστικές συνάξεις και δίδασκαν πολύ λαό, και πρώτα εις την Αντιόχεια οι μαθητές (οι πιστοί) ονομάστηκαν Χριστιανοί». Για πρώτη φορά εις την Αντιόχεια ‘οι μαθητές’, δηλαδή τα μέλη της Εκκλησίας, ονομάστηκαν–συνωνύμως–‘Χριστιανοί’.
   Αφού αποδείξαμε την ορθή έννοια του ‘μαθητεύσατε’ μεταφράζουμε το υπό έρευνα χωρίο ως εξής: «Εκχριστιανίσατε τα έθνη με το να βαπτίζετε, με το να διδάσκετε»! Άξιον παρατηρήσεως εις την εντολήν αυτή του Χριστού, είναι ότι προηγείται το ‘βαπτίζοντες’ και ακολουθεί μετά το ‘διδάσκοντες’. Γιατί άραγε; Έχουν προβληματιστεί καθόλου επ’ αυτού οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και οι λοιποί ετερόδοξοι που θεωρούν την Αγία Γραφή ένα απλό κι εύκολο εις την κατανόηση βιβλίο; Η παράδοξη αυτή διατύπωση δεν εξηγείται μόνο από το γεγονός, ότι κάποιος γίνεται Χριστιανός κυρίως δια του μυστηρίου του βαπτίσματος, αλλά και από το ότι ο Χριστός αποβλέπει, αποσκοπεί εις ΤΑ ΝΗΠΙΑ, τα οποία πρώτα βαπτίζονται και ύστερα διδάσκονται.
   Άξιον επίσης παρατηρήσεως είναι ότι οι μετοχές ‘βαπτίζοντες’, ‘διδάσκοντες’ έχουν τεθεί ασυνδέτως. Δεν υπάρχει κάποιος συμπλεκτικός σύνδεσμος ανάμεσα. Δεν λέγει δηλαδή ‘βαπτίζοντες ΚΑΙ διδάσκοντες’ ώστε να υπάρχει μία υποχρεωτική σειρά (πρώτα δηλαδή το βάπτισμα και μετά η διδαχή), αλλά ‘βαπτίζοντες, διδάσκοντες’. Αυτό σημαίνει, ότι είτε το βάπτισμα είτε η διδαχή πρέπει να εφαρμόζονται ανάλογα με την περίπτωση. Το βάπτισμα εις τα νήπια, η διδαχή εις τους ενήλικες (ακολουθούμενη βεβαίως από το βάπτισμα). Συμφώνως λοιπόν προς την ανωτέρω λεπτομερή ανάλυση του λόγου του Χριστού, το υπό έρευνα χωρίο είναι επιχείρημα ΥΠΕΡ του Νηπιοβαπτισμού και ΟΧΙ ένδειξη κατά του Νηπιοβαπτισμού, όπως νομίζουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και λοιποί ετερόδοξοι, παρερμηνεύοντας το ‘μαθητεύσατε’ και τονίζοντας την προτεραιότητά του ως προς το ‘βαπτίζοντες’. Μετά λοιπόν από όλα τα ανωτέρω, η ορθή απόδοση του συγκεκριμένου χωρίου είναι η εξής:
«Αφού πορευθείτε, εκχριστιανίσατε (δηλαδή κάντε χριστιανούς) όλα τα έθνη, με το να βαπτίζετε αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, με το να διδάσκετε αυτούς να τηρούν όλα όσα σας διέταξα (ή σας είπα). Και ιδού εγώ θα είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες έως το τέλος του κόσμου».
 
Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟ
«Πίστει πεποίηκεν το πάσχα και την πρόσχυσιν τού αίματος, ίνα μη ο ολοθρεύων τα πρωτότοκα θίγη αυτών» (Εβρ. ια:28) δηλαδή «Από πίστη (ο Μωυσής) τέλεσε το Πάσχα και την χρίση (των θυρών) με αίμα, για να μην κτυπήσει ο εξολοθρευτής άγγελος τα πρωτότοκα παιδιά των Ισραηλιτών». Η πίστη δηλαδή του Μωυσέως εις το αίμα του αμνού, έσωσε τα πρωτότοκα, όπως την σήμερον ημέρα η πίστη των αναδόχων εις το αίμα του Αμνού του Θεού σώζει τα δικά μας νήπια! Ερωτούμε τους Μάρτυρες του Ιεχωβά: Ρώτησε ο Μωυσής τα πρωτότοκα εάν ήθελαν να σωθούν; Όχι! Όπως δηλαδή δεν τα ρώτησε εάν ήθελαν να σωθούν, αλλά τα έσωσε με την δική του πίστη, έτσι και εμείς σήμερα δεν τα ρωτάμε εάν θέλουμε να σωθούν, αλλά τα σώζουμε με την δική μας πίστη!
«εν ω και περιετμήθητε περιτομή αχειροποιήτω εν τη απεκδύσει τού σώματος των αμαρτιών τής σαρκός, εν τη περιτομή τού Χριστού, συνταφέντες αυτώ εν τω βαπτίσματι, εν ω και συνηγέρθητε δια τής πίστεως τής ενεργείας τού Θεού τού εγείραντος αυτόν εκ νεκρών» (Κολασ. β:11-12) δηλαδή:
«Δι’ αυτού (του Χριστού) επίσης περιτμηθήκατε με περιτομή αχειροποίητη δια της αποβολής του συνόλου των αμαρτιών της διεφθαρμένης ανθρωπίνης φύσεως, με την Χριστιανική περιτομή. Θαφτήκατε μαζί Του κατά το βάπτισμα, κατά το οποίο και αναστηθήκατε μαζί, διότι επιστεύσατε εις την ενέργεια του Θεού, ο οποίος τον ανέστησε εκ νεκρών».
   Ο Απόστολος Παύλος λέγει, ότι και εμείς οι Χριστιανοί έχουμε περιτομή η οποία, εν αντιθέσει με αυτήν των Εβραίων, είναι αχειροποίητος, δηλαδή πνευματική, και γίνεται κατά την ώρα του βαπτίσματος, που αποβάλλεται το σύνολο των αμαρτιών της ανθρωπίνης φύσεως.
   Ερωτούμε λοιπόν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και τους λοιπούς ετεροδόξους: Πότε ακριβώς γινόταν η σαρκική περιτομή; Δεν γινόταν την 8η ημέρα της γεννήσεως του βρέφους; (Γεν. ιζ:12) Εφόσον κατά τον Απόστολο η περιτομή της Παλαιάς Διαθήκης ήταν τύπος του βαπτίσματος και γινόταν εις νηπιακή ηλικία, γιατί ο αντίτυπος, η νέα πνευματική περιτομή, δηλαδή το βάπτισμα, δεν θα πρέπει να γίνεται εις νηπιακή ηλικία;
«έσται γαρ μέγας ενώπιον τού Κυρίου, και οίνον και σίκερα ου μη πίη, και Πνεύματος Αγίου πλησθήσεται έτι εκ κοιλίας μητρός αυτού» (Λουκ. α:15) δηλαδή «Θα είναι δε μεγάλος μπροστά εις τα μάτια του Κυρίου, και κρασί και άλλα μεθυστικά ποτά δεν θα πιεί, και θα γεμίσει από Πνεύμα Άγιο ακόμη από την κοιλία της μητέρας του».
Το ανωτέρω χωρίο είναι ισχυρότατο επιχείρημα υπέρ του Νηπιοβαπτισμού, διότι εις τον Ιωάννη τον Πρόδρομο ο Θεός έδωσε Άγιον Πνεύμα, ενώ ακόμη ήταν μέσα εις την κοιλία της μητρός του!!! Τον ερώτησε ο Θεός τον Ιωάννη εάν ήθελε να δεχθεί το Άγιον Πνεύμα; Όχι! Άρα ο Θεός δίδει τις δωρεές Του ανεξαρτήτως κατανοήσεως από τους αποδέκτες. Το ίδιο δηλαδή που κάνει και η Εκκλησία. Αγιάζει τα νήπια ανεξαρτήτως κατανοήσεως εκ μέρους των!