Ας μην βλέπουμε μόνο την παρούσα θλίψη, ούτε τον πόνο, αλλά την ωφέλεια που θα προέλθει απ’ αυτήν...

 Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του ιστορία.

Ένας νεαρός άνδρας 24 χρονών κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο του τρένου φώναξε: 
«Μπαμπά κοίτα, τα δέντρα πηγαίνουν προς τα πίσω!»…
Ο πατέρας του χαμογέλασε, ενώ ένα ζευγάρι που καθόταν δίπλα τους έδειξε να αισθάνεται οίκτο για την παιδιάστικη συμπεριφορά του 24χρονου.

Ξαφνικά ο νεαρός αναφώνησε πάλι:
«Μπαμπά κοίτα, τα σύννεφα τρέχουν μαζί μας!»

Το ζευγάρι δεν μπόρεσε να αντισταθεί και είπε στον πατέρα:
«Γιατί δεν πηγαίνετε τον γιο σας σε έναν καλό γιατρό;»
Εκείνος χαμογέλασε και είπε:
«Αυτό έκανα και τώρα μόλις επιστρέφουμε από το νοσοκομείο. O γιος μου ήταν τυφλός εκ γενετής, αλλά από σήμερα μπορεί να βλέπει»…

Κάθε άνθρωπος στον πλανήτη έχει τη δική του ιστορία.
Αν το σκεφτούμε όλοι μας αυτό πριν ασκήσουμε κριτική, τότε ο κόσμος μας θα γίνει πολύ καλύτερος.
Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του ιστορία.

Nεοειδωλολατρικά κι αποκρυφιστικά στοιχεία στην «Ε. ΣΥ.» του κ. Αρτέμη Σώρρα

    Οἱ συγκεντρώσεις γιὰ ἐνημέρωση, ποὺ διοργάνωσε ἡ «Ε. ΣΥ.» («ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ») τοῦ κ. Ἀρτέμη Σώρρα στὰ Σέρβια (23-1-2016) στὸ Βελβεντὸ (14-2-2016), ἀλλὰ καὶ ἄλλες προηγούμενες στὴν Κοζάνη καὶ σὲ ἄλλες πόλεις τῆς Ἑλλάδος,  μᾶς ἔδωκαν τὴν ἀφορμὴ νὰ ἐρευνήσουμε ἐνδελεχέστερα τὸ φαινόμενο, συλλέγοντας στοιχεῖα ἀπὸ ἀναρτήσεις τοῦ Κινήματος αὐτοῦ καὶ τῶν ὀπαδῶν του στὸ Διαδίκτυο.

Ἐκεῖνο ποὺ ἐκπλήσσει τὸν ἀναγνώστη εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ παραπάνω Κίνημα παραβλέπει τὴν Ὀρθόδοξη πίστη στὸν ἐν Τριάδι ἀληθινὸ προσωπικὸ Θεὸ, πολλὲς φορὲς ἀναφέρεται προσβλητικὰ σ’ αὐτήν, καὶ θέτει ὡς ἐγγυήτριες τῶν ἀγώνων του γιὰ τὴν σωτηρία τῆς Ἑλλάδος ἀνύπαρκτες θεότητες τῆς Νεοειδωλολατρίας καὶ τοῦ Ἀποκρυφισμοῦ.

Ἀντιλέγοντας οἱ ἄνθρωποι τῆς  «Ε. ΣΥ.» προβάλλουν τὸν ἀστήρικτο ἰσχυρισμὸ ὅτι τὸ Κίνημά τους δὲν χρωματίζεται ἀπὸ καμμιὰ θρησκευτικὴ πίστη, ἀλλὰ μόνον ἀπὸ τὴν προσήλωσή του στὰ ἰδεώδη τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Τὸν ἰσχυρισμό τους αὐτὸν τὸν διαψεύδουν οἱ ἴδιες οἱ δραστηριότητες καὶ τὰ κείμενα τῆς «Ε. ΣΥ.» μὲ πρῶτο καὶ κύριο ἐκεῖνο τοῦ ὅρκου, τὸν ὁποῖο καλοῦνται νὰ δώσουν τὰ μέλη της.

Παραθέτω πρώτα τὴν ἀνακοίνωση – πρόσκληση καὶ τὸ πρόγραμμα τῆς «Ε. ΣΥ.» γιὰ προσευχὲς – ἐπικλήσεις σὲ εἰδωλολατρικοὺς ναούς, ποὺ δημοσιεύθηκαν τὸν Αὔγουστο τοῦ 2015:

«ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ 20 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥΣ ΕΝΕΡΓΟΥΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ … », «ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΠΙΚΛΗΣΕΩΝ ΣΕ ΙΕΡΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ. 13/8 ΝΑΟΣ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ ΣΟΥΝΙΟ, 15/8 ΝΑΟΣ ΔΙΟΣ ΛΥΚΑΙΟ ΟΡΟΣ, 16/8 ΝΑΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ ΔΕΛΦΟΙ». (Ὅλες οἱ ὑπογραμμίσεις δικές μας).

Ὅσον ἀφορᾶ στὸν ὅρκο τους, αὐτὸς ἔχει σαφέστατα θρησκευτικὸ εἰδωλολατρικὸ καὶ ἀποκρυφιστικὸ χαρακτήρα. Στὸν συγκεκριμένο ὅρκο δηλώνεται ἀφοσίωση «ΕΙΣ ΤΟΝ ΛΟΓΟΝ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΑΘΟΥ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΦΩΤΟΣ». Ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ «πανάγαθος ἄρχων φωτός»; Αὐτὸ ἀποκαλύπτεται σὲ ἑπόμενες φράσεις τοῦ ὅρκου. «(ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ) ΜΕ ΚΑΡΔΙΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΗ ΣΤΙΣ ΦΩΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΖΕΥΣ (sic). ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΣΤΗ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ».

Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι ὁ «ΖΕΥΣ» ἤ «ΔΙΑΣ»  σημαίνει μία ἀνύπαρκτη, φανταστικὴ θεότητα τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων εἰδωλολατρῶν, ὅσο καὶ ἄν οἱ θεωρητικοὶ τῆς «Ε. ΣΥ.» μηχανεύονται αὐθαίρετες ἑρμηνεῖες γιὰ «ζεύξεις καὶ διαιρέσεις». Ἡ «ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ» σημαίνει ἐπίσης ἀνύπαρκτη ἀπρόσωπη θεότητα τοῦ Ἀποκρυφισμοῦ καὶ τῆς Νέας Ἐποχῆς.

Τὸν εἰδωλολατρικὸ θρησκευτικὸ χαρακτήρα τοῦ ὅρκου τῆς «Ε. ΣΥ.» δηλώνουν ἐπίσης οἱ φράσεις: «ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΤΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ ΤΟΥ ΖΕΥΣ (sic) ΤΟΥ ΔΙΟΣ». (Στὴν ὁρκωμοσία στὰ Σέρβια ἡ φράση αὐτὴ, ὅπως καὶ κάποιες παρόμοιες ἀντικαταστάθηκαν μὲ ἄλλες, διαφοροποιημένες ἀπὸ αὐτήν. Ἀποτελεῖ ἡ συνήθεια αὐτὴ δεῖγμα τῆς ἀστάθειας καὶ τοῦ εὐμεταβόλου στὴν πίστη τῶν ἀνθρώπων τῆς «Ε. ΣΥ.»).

Ἐπὶ πλέον ὁ ἐν λόγῳ ὅρκος χαρακτηρίζεται ἀπὸ τοὺς ἰδίους ὡς «ΙΕΡΟΣ ΟΡΚΟΣ» καὶ κατὰ τὴν δήλωσή τους «ΣΦΡΑΓΙΖΕΤΑΙ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΗΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΥ ΕΝΕΡΓΟΥ ΥΔΑΤΟΣ», τὸ ὁποῖο νερὸ οἱ ὁρκιζόμενοι πίνουν στὸ τέλος τοῦ ὅρκου «ΕΝΩΠΙΟΝ ΣΥΝΗΜΟΝΩΝ (=συνενωμένων) ΘΕΩΝ [δήλωση πίστεως στὴν πολυθεΐα] ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ» [δήλωση πίστεως στὸν πανθεϊσμό], γιὰ νὰ καταλήξη μὲ μία φρικιαστικὴ εὐχή. «ΑΝ ΠΑΡΑΒΩ ΤΟΝ ΟΡΚΟ ΜΟΥ ΟΛΟΣ Ο ΚΥΤΤΑΡΙΚΟΣ ΙΣΤΟΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΜΟΥ ΝΑ ΔΙΑΛΥΘΕΙ ΕΙΣ ΤΑ ΕΞΟΝ (sic) ΣΥΝΕΤΕΘΗ».

Νομίζω πὼς γιὰ ἕνα νουνεχῆ ἄνθρωπο δὲν χρειάζεται κάτι περισσότερο γιὰ νὰ ἀντιληφθῆ τὴν ἔλλειψη σοβαρότητος, ἀλλὰ συγχρόνως καὶ τὸν σαφῆ προσανατολισμὸ ποὺ ἔχει ἡ «ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ» στὴν Νεοειδωλολατρία καὶ στὸν Ἀποκρυφισμό.

Ἡ τοπικὴ Ἐκκλησία μὲ τὸν ποιμενάρχη της Μητροπολίτη Σερβίων καὶ Κοζάνης κ. Παῦλο, ὅπως ἔχει χρέος, ἐνημερώνει τοὺς πιστοὺς χριστιανοὺς καὶ εὔχεται γιὰ τὰ παιδιά της, τὰ ὁποῖα ἀπὸ ἄγνοια ἔχουν παρασυρθῆ καὶ ὁδηγηθῆ σὲ μία τέτοιου εἴδους ὁρκωμοσία νὰ δοῦν μὲ καθαρὰ μάτια τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ ἐπανορθώσουν μὲ μετάνοια τὸ σοβαρὸ αὐτὸ ἀτόπημα, ποὺ ἰσοδυναμεῖ μὲ ἄρνηση τοῦ ἱεροῦ τους βαπτίσματος.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.kozan.gr/post/255270

ΨΑΛΛΟΝΤΑΣ ΟΔΗΓΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΓΧΟΝΗ, Ο ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ ΙΑΚΩΒΟΣ ΠΑΤΑΤΣΟΣ

ΨΑΛΛΟΝΤΑΣ ΟΔΗΓΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΓΧΟΝΗ,

Ο ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ

ΙΑΚΩΒΟΣ ΠΑΤΑΤΣΟΣ

Β. Χαραλάμπους

θεολόγου

«Ψάλλε, προσεύχου, δόξαζε τον Θεόν σ’ όλη σου τη ζωή»,

  έγραφε στην τελευταία του επιστολή στη μητέρα του

«Ψάλλε, προσεύχου, δόξαζε τον Θεόν σ’ όλη σου τη ζωή», έγραφε στην τελευταία επιστολή στη μητέρα του. Αυτός ήταν ο Ιάκωβος Πατάτσος, ο Ιάκωβός μας. Ο Ιάκωβος Πατάτσος, ήταν από τους πρώτους ήρωες που οδηγήθηκαν στην αγχόνη, μετά τους ήρωες Μιχαλάκη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου.

Ο Ιάκωβος Πατάτσος, πολεμώντας για τη Λευτεριά της Κύπρου και την Ένωση της με την Μητέρα Ελλάδα, συνελήφθηκε σε επίθεση που έγινε στον αστυνομικό σταθμό Σεραγίου στη Λευκωσία.   Μετά την αποτυχημένη εκείνη επίθεση, ο Ιάκωβος έπεσε από το ποδήλατό του, και ένας Τουρκοκύπριος αστυνομικός τον άρπαξε. Ο σύντροφος του Ιάκωβου πυροβόλησε θανάσιμα τον Τουρκοκύπριο αστυνομικό. Ο Ιάκωβος όμως για λίγο μόνο ελευθερώθηκε, γιατί κάποιοι Τουρκοκύπριοι τον συνέλαβαν.  Κατηγορήθηκε ακολούθως για την εκτέλεση του Τουρκοκυπρίου αστυνομικού, αποδεχόμενος να κατηγορηθεί εις θάνατο, αντί άλλου. Το άλλο μεγαλείο του Ιάκωβου Πατάτσου.

«Επήρα την αγαπητήν σου επιστολήν με επικεφαλίδα το χριστιανικό μας σύνθημα ‘’Χαίρε’’. Ναι, αδελφέ μου, χαίρω. Ο Θεός με κάνει και χαίρω. Η συναίσθησις ότι σύντομα η ψυχή μου θα φτερουγίζει γύρω από τον ένδοξο θρόνο Του, με κάνει και χαίρω», έγραφε σε φίλο του πριν οδηγηθεί στην αγχόνη.  

«Το πνεύμα μου φτερουγίζει γύρω από τον θρόνο του Κυρίου. Θέλω να χαίρης όπως κι εγώ», «Η χαρά μου είναι μεγάλη γιατί σύντομα αι δοκιμασίαι και αι θλίψεις θα σβήσουν και τότε θα μείνη ο ‘’καρπός του Πνεύματος’’», «Ψάλλε, προσεύχου, δόξαζε τον Θεόν σ’ όλη σου τη ζωή», έγραφε τις τελευταίες του στιγμές από τη φυλακή στην τελευταία επιστολή στη μητέρα του, πριν οδηγηθεί στην αγχόνη.

 

Κι όταν πριν πολλά χρόνια, κοντά στο έτος 1985, γνώρισα τη μητέρα του στο δρόμο για την εκκλησία του Αγίου Κασσιανού στην παλιά Λευκωσία, το μόνο κατόρθωμα που βρήκε να μου πει, ήταν ότι «αγαπούσε πολύ την Εκκλησία ο Ιάκωβος γιέ μου. Κάθε Κυριακή πήγαινε στην Εκκλησία.  Κοινωνούσε κάθε Κυριακή».

Κι ως τελευταία του επιθυμία, ζήτησε να χαριστούν κάπου όλα τα βιβλία του με τα εξής λόγια: «Το ξεύρω, ότι με αγαπάς και είμαι βέβαιος ότι θα χαρίσης τα βιβλία μου χωρίς να πάρης χρήματα.  Για χρήματα μη σκέπτεσαι, διότι ο Θεός θα σου στείλει ευσπλαχνικά πρόσωπα να σε βοηθήσουν». Αυτός ήταν ο Ιάκωβος Πατάτσος, ο Ιάκωβός μας.

Κι όταν ρώτησε τον πατέρα Αντώνιο, τον ιερέα των φυλακών, μετά που εξομολογήθηκε και κοινώνησε των Αχράτων Μυστηρίων, «Όταν μας παίρνουν (στην αγχόνη) τι να ψάλλομε;» Ο Ιάκωβος, γνώριζε Βυζαντινή Μουσική. Κι έτσι οδεύοντας προς την αγχόνη, οι συγκρατούμενοι του τραγούδησαν μαζί του τον Εθνικό Ύμνο, έψαλλαν μαζί του το «Τη Υπερμάχω» κι ο ήρωας Ιάκωβος συνέχισε να ψάλλει «Ότε κατήλθες προς τον θάνατον», «Έκστηθι φρίττων ουρανέ» και το «Ότε εκ του ξύλου σε νεκρόν». Αυτός ήταν ο Ιάκωβος Πατάτσος, ο Ιάκωβός μας.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΕΛΕΒΑΝΤΟΥ

 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Public art of Cyprus

Τί άραγε υπάρχει στις τέσσερις γωνιές της γης, θνητέ άνθρωπε, το οποίο μπορεί να μας κάνει περήφανους, παρεκτός ανοησίες και δαιμονικές ψευδαισθήσεις; Μήπως δεν ήρθαμε στον κόσμο γυμνοί κι ανήμποροι; Και με τον ίδιο τρόπο δεν θα αναχωρήσουμε απ’ τον κόσμο; Ό,τι έχουμε, δεν το έχουμε δανειστεί; Με το θάνατό μας δεν θα επιστρέψουμε όλα τα δανεικά; Ω, πόσες φορές έχει ειπωθεί αυτό και αγνοηθεί;

Ο σοφός απόστολος λέει: «Γιατί τίποτε δε φέραμε μαζί μας όταν ήρθαμε στο κόσμο κι είναι φανερό πως ούτε μπορούμε να βγάλουμε τίποτα φεύγοντας» (Α’ Τιμόθεον 6:7). Όταν προσφέρουμε τη θυσία μας στο Θεό, το κοινό ψωμί και το κρασί, λέμε: Τα Σα εκ των Σων Σοι προσφέρομεν. Διότι τίποτε απ’ όσα έχουμε εδώ στον κόσμο δεν είναι δικά μας, ούτε καν ένα ψίχουλο ψωμί ή μια σταγόνα κρασί· στ’ αλήθεια δεν υπάρχει κάτι που να μην είναι του Θεού. Πραγματικά η υπερηφάνεια είναι θυγατέρα της ανοησίας, η θυγατέρα ενός σκοτισμένου νου, γεννημένη από φαύλους δεσμούς με τους δαίμονες.
Η υπερηφάνεια είναι ένα ορθάνοιχτο παράθυρο, μέσα από το οποίο όλες οι αρετές -και τα καλά έργα ακόμη- εξανεμίζονται. Τίποτε δεν μας κάνει τόσο κενούς ενώπιον των ανθρώπων και τόσο ανάξιους ενώπιον του Θεού, όσο η υπερηφάνεια. Αν ο Κύριος δεν είναι υπερήφανος, γιατί να είμαστε εμείς; Ποιός να έχει περισσότερο δίκαιο να είναι υπερήφανος από τον ίδιο τον Κύριο, ο οποίος δημιούργησε τον κόσμο και ο οποίος τον συντηρεί με τη δύναμή Του; Δείτε! Εκείνος ταπεινώνει τον Εαυτό Του σαν δούλος και υπήκοος, ο οποίος διακονεί όλο τον κόσμο· υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε Σταυρού!

Ω, ταπεινέ Κύριε, κάψε μέσα στις καρδιές μας με τη φωτιά του Άγιου Σου Πνεύματος το σπόρο της υπερηφάνειας, που σπέρνει ο διάβολος και φύτεψε μέσα της τον ευγενικό σπόρο της ταπείνωσης και της πραότητας.

Γιατί Σε σένα ανήκει κάθε δόξα, τιμή και προσκύνηση στους αιώνες.

Αμήν.

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Αχρίδας», εκδ. Άθως

Ολόκληρος ο διάλογος των στελεχών του ΔΝΤ για την Ελλάδα...

Αποκαλυπτικό διάλογο του Διευθυντή του Ευρωπαϊκού Τομέα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Πόλ Τόμσεν και της επικεφαλής του κλιμακίου του ΔΝΤ για την Ελλάδα Ντέλια Βελκουλέσκου ο οποίος έλαβε χώρα στις 19 Μαρτίου, δηλαδή την ημέρα αναχώρησης των κλιμακίων των θεσμών από την Ελλάδα για τις διακοπές του Πάσχα των Καθολικών έφερε στο φως το Wikileaks.

Ολόκληρος ο διάλογος

Πόλ Τόμσεν: Αυτό που με ανησυχεί είναι ότι θέτουμε μια ημερομηνία για την επιστροφή της αποστολής, ενώ ενδεχομένως δεν θα έχουμε μια συμφωνία στο εσωτερικό της Τρόικας για το πώς θα προχωρήσουμε.

Ντέλια Βελκουλέσκου: Μα Πολ εσύ ήσουν εκείνος που το πρότεινε αυτό. Είναι πολύ δύσκολο να υπαναχωρήσω τώρα.

Πόλ Τόμσεν: Πώς θα το ρίξουμε αυτό; Τι θα κάνουμε;

Ντέλια Βελκουλέσκου: Δεν είμαι βεβαίη. Δεν θέλω να επανέλθω τόσο σύντομα, φυσικά. Δεν νομίζω ότι σε δύο εβδομάδες, ή σε δέκα ημέρες θα είμαστε σε θέση να σημειώσουμε μεγαλύτερη πρόοδο από ό, τι είμαστε τώρα. Αλλά έχω την αίσθηση ότι και σε διαφορετική περίπτωση, θα είχαμε κολλήσει σε αυτή την κατάσταση έτσι κι αλλιώς. Και πιστεύω ότι γι 'αυτή την επόμενη αποστολή, τουλάχιστον οι Ευρωπαίοι, σχεδιάζουν να ... έχουν καταληκτική προθεσμία, σωστά;

Σχεδιάζουν να ολοκληρώσουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο μέχρι την Εαρινή Σύνοδο, λόγω των υποτιθέμενων συνομιλιών για το χρέος που πρόκειται να λάβουν χώρα στην Εαρινή Συνοδό. Για αυτό δεν είμαι βεβαίως. Έχω την αίσθηση ότι αυτή η πίεση θα έρθει έτσι κι αλλιώς σε κάποιο σημείο για εμάς, έτσι ... δεν γνωρίζω. Δεν βλέπω πώς αυτό πρόκειται να εξελιχθεί, αλλά εμείς θα πρέπει να έρθουμε εδώ σε κάποιο σημείο ...

Πόλ Τόμσεν:  Μα γιατί; Θέλω να πω, μπορούμε να ... Θα μπορούσαμε να έχουμε μια άλλη συνάντηση όπως είχαμε στις Βρυξέλλες και να συμφωνήσουν για το πώς θα προχωρήσουμε ..

Ντέλια Βελκουλέσκου: Θα μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό και θα μπορούσαμε να έχουμε ανταλλαγή έγγραφων από απόσταση, αλλά ξέρουμε  αυτό δεν θα λειτουργήσει Πολ, γιατί αυτοί οι τύποι συμφωνούν σε κάτι και στη συνέχεια υπαναχωρούν την επόμενη μέρα. Το έχουμε πει αυτή τη φορά και πάλι, ξέρουμε ότι δεν θα κάνουν αυτό που λέμε: ότι θα σηκωθούμε και θα φύγουμε μαζί. Απλά δεν λειτουργεί. Γι 'αυτούς τα πάντα εναπόκεινται σε αλλαγές - εάν οι αρχές το θέλουν.

Πόλ Τόμσεν: Μπορείτε να το αλλάξετε έτσι ώστε να μην έχει μια συγκεκριμένη ημερομηνία; Για παράδειγμα, να πείτε στις αρχές Απριλίου;

Ντέλια Βελκουλέσκου: Αυτό πρόκειται να είναι μια καταστροφή, αν προσπαθήσω να το κάνω αυτό αύριο. Δεν θα μας αφήσουν να φύγουμε.

Πόλ Τόμσεν: Λοιπόν, σε έχουν αφήσει ήδη να φύγεις ... οπότε ... χαχα.

Ντέλια Βελκουλέσκου: Νομίζω Πολ ότι θα πρέπει να το συζητήσετε στο επίπεδό σας. Θέλω να πω ότι θα έλθει πίσω ... Εγώ νομίζω .. Δεν ξέρω αν θα μπορούσαμε να αποφύγουμε να το κάνουμε σε αυτό το στάδιο.

Πόλ Τόμσεν: Εννοείς να επιστρέψετε;

Ντέλια Βελκουλέσκου: Ναι.

Ίβα Πέτροβα (υπεύθυνη δημοσιονομικών κλιμακίου ΔΝΤ): Πολ νομίζω πως είναι πιο σημαντικό να ενισχυθεί το μήνυμα για συμφωνία σχετικά με το 2,5%, διότι αυτό δεν διαπερνά και δεν έχει εμπεδωθεί καλά με την Επιτροπή. Αν επιμείνουν σε αυτή τη συμφωνία, νομίζω ότι θα είναι εντάξει να επιστέψουμε στις 2 Απριλίου. Αλλά, από την πλευρά μας, υπαναχωρώντας από αυτή την ημερομηνία θα ήταν πραγματικά μια καταστροφή.

Πόλ Τόμσεν: Λοιπόν, μπορείτε απλά να κατηγορήσετε εμένα, αυτό θα είναι εντάξει. Πότε θέλουν να τελειώσει αυτή την αποστολή;

Ντέλια Βελκουλέσκου: Θέλουν να τελειώσει ιδανικά έως την 8η Απριλίου, οπότε μόλις μία εβδομάδα. Ή στις 12 ή 13 Απριλίου. Θυμηθείτε στις 6 και 7 Απριλίου θέλουν να έχουν αυτή τη συνάντηση του της «Ομάδας της Ουάσιγκτον» για το χρέος στο περιθώριο της Ομάδας Εργασίας του Eurogroup (EWG) και μετά....

Πόλ Τόμσεν: Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να ολοκληρώσετε έως τις 6 Απριλίου;

Ντέλια Βελκουλέσκου: Όχι, όχι, όχι. Μπορούμε να αναφέρουμε την πρόοδο σε αυτό το EWG και ουσιαστικά πρέπει να έχουμε αυτή τη συζήτηση του χρέους που προετοιμάζουν οι υπουργοί για την επόμενη εβδομάδα, κάτι που σκέπτονται για τις 15 ή 16 Απριλίου, στο περιθώριο των συναντήσεων τη Εαρινής Συνόδου. Έτσι, ουσιαστικά θέλουν να τελειώσει ...

Πόλ Τόμσεν: Ναι, αλλά η Εαρινή Συνοδός θα ξεκινήσει στα μέσα της εβδομάδας στις 11 Απριλίου. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να τελειώσει εκεί είτε στις 8 είτε στις 9 και να επιστρέψετε έως τότε.

Ντέλια Βελκουλέσκου: Ακριβώς αυτό, θα πρέπει να έχουμε ολοκληρώσει έως το .. όχι .. 11 ή 12 Απριλίου ή κάτι τέτοιο και στη συνέχεια να πετάξουμε κατευθείαν στο DC. Θα μπορούσαμε να τελειώσουμε με μια συμφωνία αλλά και όχι, εννοώ μπορούμε να καταλήξουμε κατά κάποιο τρόπο εδώ που βρισκόμαστε τώρα. Και ναι, θα υπάρξει ένα τεράστιο ποσό πίεσης και θέλουμε να δούμε πώς θα αντιμετωπίσουμε το θέμα αυτό.

Πόλ Τόμσεν: Αυτό σημαίνει μπλοκάρισμα, έτσι δεν είναι;

Ντέλια Βελκουλέσκου: Αυτό είναι σωστό, αυτό είναι σωστό. Γι 'αυτό πρέπει να το βγάλουμε - συμφωνώ μαζί σου - όσο το δυνατόν συντομότερα. Ο ελληνικός Τύπος είναι γεμάτος από κατηγορίες εναντίον μας, για το αφορολόγητο και όλα αυτά, κάθε μέρα. Το άλλο πράγμα όμως που δεν είναι σαφές για μένα είναι πώς θα καταλήξει, αυτή είναι η συζήτηση σχετικά με το στόχο. Το 3,5% έναντι του 1,5% γιατί για μας αυτό είναι επίσης πολύ σημαντικό.

Πόλ Τόμσεν: Μπορώ να σας πω πώς πρόκειται να εξελιχθεί. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος τα κράτη μέλη να πρόκειται να δεχθούν να μειώσουν το στόχο για το πρόγραμμα. Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούμε να πούμε ότι δεν βγαίνουν τα νούμερα.

Ντέλια Βελκουλέσκου: Αλλά μπορούμε να κάνουμε ό, τι είχες προτείνει; Να έχουμε δύο προγράμματα με δύο στόχους; Ακόμη και για το μεσοδιάστημα;

Πόλ Τόμσεν: Ναι, αν οι Ευρωπαίοι λένε ότι είναι ο στόχος μας που έχει σημασία για την εκταμίευσή και για την ελάφρυνση του χρέους - αλλά δεν πρόκειται να το πουν αυτό.

Ντέλια Βελκουλέσκου: Το ερώτημα είναι αν θα μπορούσαν να δεχθούν τους μεσοπρόθεσμους στόχους, όπως η Επιτροπή, για τους σκοπούς του προγράμματος, και τους στόχους μας για τους σκοπούς της μείωσης του χρέους.

Πόλ Τόμσεν: Περίμενε ένα λεπτό αυτό δεν είναι ... σίγουρα θα πρέπει να αποδεχτούν τους στόχους μας για την ελάφρυνση του χρέους. Αλλά αν πας έξω και τους πεις για αυτό το έτος, για παράδειγμα, ότι θα καταλήξουν με αυτό που λες, έλλειμμα 0,5% ή 1% ή κάτι τέτοιο;

Ντέλια Βελκουλέσκου:... Έλλειμμα 0,5% ας πούμε, αν πάρουν όλα τα μέτρα.

Πόλ Τόμσεν: Εντάξει, ας πούμε έλλειμμα 0,5% και η Επιτροπή πει ότι θα καταλήξουν με μηδέν ή 0,25% ή οτιδήποτε άλλο έχουν ...

Ντέλια Βελκουλέσκου:... Πλεόνασμα 0,5 ...

Πόλ Τόμσεν: Ναι ... τότε δεν έχετε ένα πρόγραμμα χρηματοδότησης. Επειδή ζητούν χρηματοδότηση για κάτι που λέτε πως δεν πρόκειται να συμβεί.

Ντέλια Βελκουλέσκου: Ναι ...

antilogos-gr.

Κυβέρνηση κωμωδία - Σας τα λέγαμε και μας κοροϊδεύατε - Παραδώσατε τη χώρα αιχμάλωτη στις διαθέσεις της Τουρκίας, των τζιχαντιστών και των "αλληλέγγυων"

Η απόδραση των μεταναστών από το hotspot Χίου -Εκοψαν τα συρματοπλέγματα και έφυγαν
ΚΑΤΕΛΗΞΑΝ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ

Στο λιμάνι της Χίου κατέληξαν τελικά οι περισσότεροι από 500 μετανάστες και πρόσφυγες που διέφυγαν από το hot spot του νησιού ρίχνοντας τον φράχτη.
Πεζή και συνοδεία αστυνομικών, προκειμένου να αποφευχθούν ατυχήματα και παρά τις προτροπές να κατευθυνθούν στο δημοτικό καταυλισμό της Σούδας, κατευθύνθηκαν στο λιμάνι όπου όπως δηλώνουν θα παραμείνουν προκειμένου να επιβιβαστούν στο πλοίο και να αναχωρήσουν για τον Πειραιά.
Ας σημειωθεί ότι στο σύνολο τους -οι περισσότεροι είναι οικογένειες συριακής καταγωγής με πολλά παιδιά- έχουν μπει στην Ελλάδα μετά την 20 Μαρτίου, δηλαδή μετά την εφαρμογή της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας, οπότε και πρέπει να παραμείνουν υπό περιορισμό στο hot spot μέχρι να αποφασισθεί η τύχη τους.
Σύμφωνα με τις διωκτικές αρχές του νησιού η κατάσταση στο λιμάνι της Χίου δεν είναι προβλέψιμη.

Πηγή Astraparis.gr, iefimerida.gr

Η ανατομία του νομοσχεδίου για τη μεταναστευτική πολιτική που ψηφίστηκε στη Βουλή

Μποζανίνου Τάνια 

Τα θετικά και τα προβληματικά σημεία - Οι ενστάσεις και οι τα προβλήματα με το άσυλο, την ενσωμάτωση και της άδειας παραμονής - Πρόβλημα η συμφωνία Τουρκίας -ΕΕ

Απολύτως αναγκαίο αλλά με επί μέρους προβλήματα είναι το νομοσχέδιο για το άσυλο που ψηφίστηκε την Παρασκευή στη Βουλή. Ρυθμίζει μεταξύ άλλων την συγκρότηση Υπηρεσίας Ασύλου και Υπηρεσίας Υποδοχής και Ταυτοποίησης καθώς και τις διαδικασίες που θα ακολουθούνται όταν κάποιος αιτείται άσυλο. Το νομοσχέδιο αυτό έπρεπε να είχε ψηφιστεί από το 2013, προκειμένου η ελληνική νομοθεσία για το άσυλο να εναρμονιστεί με την ευρωπαϊκή. Είχε αναρτηθεί σχεδόν αυτούσιο σε διαβούλευση εδώ και δύο μήνες αλλά προστέθηκε ένα άρθρο, το 60, το οποίο ορίζει την ταχύρυθμη εξέταση αιτήσεων ασύλου στα σύνορα και είναι εκείνο που προκάλεσε τις περισσότερες αντιδράσεις.

Η προσθήκη του επίμαχου άρθρου ήταν απαραίτητη προκειμένου να εφαρμοστεί η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας και να αρχίσουν οι επανεισδοχές. Ορίζει μια συμπτυγμένη  διαδικασία 14 ημερών που θα ακολουθείται σε νησιά, αεροδρόμια και παραμεθόριες περιοχές για την εξέταση αιτήσεων ασύλου.

«Στο σύνολό του το νομοσχέδιο δεν είναι κακό. Στη συγκυρία όμως στην οποία θα εφαρμοστεί, αφήνει περιθώρια δραστικών ανατροπών στο προσφυγικό δίκαιο. Εν ολίγοις το πρόβλημα δεν είναι το νομοσχέδιο αλλά η συμφωνία Τουρκίας-ΕΕ», λέει στο «Βήμα» οΔημήτρης Χριστόπουλος, αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. «Με δεδομένο ότι οι εννέα στους 10 που έρχονται έχουν προσφυγικό προφίλ, τα πράγματα είναι ωμά: είτε υλοποιείται η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας είτε εφαρμόζεται το προσφυγικό δίκαιο (σ.σ. Συνθήκη Γενεύης κλπ). Δυστυχώς δυο καρπούζια σε μια μασχάλη δεν χωράνε».

Ανάμεσα στα θετικά του νομοσχεδίου, ο κ. Χριστόπουλος συγκαταλέγει την ίδρυση Αρχής Προσφυγών για εκείνους των οποίων η αίτηση απορρίφθηκε σε α' βαθμό.

Ο Άγγελος Συρίγος, επίκουρος καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο Πάντειο και πρώην Γενικός Γραμματέας Πληθυσμού και Κοινωνικής Συνοχής (που, ορθά, το νομοσχέδιο μετονομάζει σε Γενικό Γραμματέα Μεταναστευτικής Πολιτικής), παρατηρεί ότι ο απίστευτα γραφειοκρατικός τρόπος επιλογής του διευθυντή της Αρχής Προσφυγών θα χρειαστεί δυο-τρεις μήνες για να ολοκληρωθεί, θέτοντας «ένα πρακτικό πρόβλημα στην εφαρμογή της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας».

  

Το μείζον πρόβλημα του νομοσχεδίου κατά τον κ. Χριστόπουλο είναι ότι «ενώ προέρχεται από το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, δεν ασχολείται με ζητήματα μεταναστευτικής πολιτικής αλλά με την διαχείριση της παρούσας προσφυγικής κρίσης. Δεν ασκεί, δηλαδή, μεταναστευτική πολιτική για τους 650.000 νόμιμους μετανάστες και τους κατ' εκτίμηση 250.000-300.000 παράνομους που ζουν στη χώρα από πριν ξεσπάσει η προσφυγική κρίση και βρίσκονται σε τροχιά ενσωμάτωσης».

Προβλέπει ότι αυτό θα το βρούμε σύντομα μπροστά μας ως αδιέξοδο. Όπως και το ότι στους οκτώ μήνες που έχει ψηφιστεί το έτερο νομοσχέδιο για την ιθαγένεια, ούτε ένα παιδί που μεγάλωσε στην Ελλάδα από ξένους γονείς δεν έχει πάρει την ελληνική ιθαγένεια.  

Αντιδράσεις έχει προκαλέσει η κράτηση ως 25 μέρες όσων αιτούνται άσυλο, που προβλέπει το νομοσχέδιο _ αν και μέχρι πριν από ένα χρόνο κρατούνταν επ' αόριστον.

Αντιδράσεις έχουν ξεσηκώσει επίσης οι επιστροφές στην Τουρκία. Το νομοσχέδιο δεν την χαρακτηρίζει «ασφαλή τρίτη χώρα», όμως παραθέτει τα κριτήρια με τα οποία θα γίνονται οι επανεισδοχές (δεν απειλείται η ζωή και ελευθερία των ανθρώπων που επιστρέφονται, δεν θα επαναπροωθηθούν στην χώρα καταγωγής τους, μπορούν να ζητήσουν στην τρίτη χώρα καθεστώς πρόσφυγα και έχουν σύνδεσμο με την τρίτη χώρα _ π.χ. παρέμειναν εκεί αρκετά χρόνια). «Αυτό νομιμοποιεί ντε φάκτο την Τουρκία ως ασφαλή τρίτη χώρα», λέει ο κ. Χριστόπουλος.

Ο κ. Συρίγος δεν εντοπίζει πρόβλημα δεδομένου ότι το νομοσχέδιο δεν χαρακτηρίζει την Τουρκία ασφαλή τρίτη χώρα και τονίζει ότι η Ελλάδα έχει διμερή συμφωνία επανεισδοχής με την γείτονα από το 2001. «Προς το παρόν επιστρέφουμε οικονομικούς μετανάστες. Όμως γιατί όχι και Σύριους αφού η Τουρκία είναι ντε φάκτο ασφαλής για τα 2,7 εκατ. σύριων προσφύγων που φιλοξενεί;».

Άλλο προβληματικό σημείο του νομοσχεδίου κατά τον κ. Συρίγο είναι η πρόβλεψη ότι θα λάβουν άδεια διαμονής στην Ελλάδα για ανθρωπιστικούς λόγους όσοι έχουν αιτηθεί άσυλο πριν από τουλάχιστον πέντε χρόνια και η εξέτασή της εκκρεμεί σε β' βαθμό: αυτό θα νομιμοποιήσει ανθρώπους μη ενσωματωμένους στη χώρα καθώς δεν απαιτείται καμία απόδειξη ενσωμάτωσής τους, πχ σταθερή εργασία, και μπορεί κάλλιστα να αφορά ανθρώπους με παραβατική συμπεριφορά. «Πρόκειται για Πακιστανούς, Νιγηριανούς και άλλους των οποίων η αίτηση έχει απορριφθεί σε α' βαθμό, συνολικά γύρω στις 25.000 εκκρεμείς αιτήσεις». Αν και το νομοσχέδιο δεν το θέτει ως πάγια πρακτική, μπορεί να αποτελέσει προηγούμενο και «να περάσει η λογική του να μην εξετάζονται τα στοιχεία της ενσωμάτωσης εκείνου που λαμβάνει άδεια παραμονής».

ΒΗΜΑ

Όταν εργάζεσαι το καλό, να είσαι κάθε στιγμή άγρυπνος και να προσέχεις την ψυχή σου. Να συλλογάσαι, πως είσαι κτιστός και γι' αυτό τρεπτός και ευμετάβλητος.

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος.

10 προορισμοί που είναι ακόμα ωραιότεροι την άνοιξη!

Την άνοιξη αλλάζει όψη η φύση και το φως του ήλιου διαρκεί λίγο παραπάνω… Με αυτά τα δύο βασικά χαρακτηριστικά διάφοροι προορισμοί στον κόσμο είναι ακόμα καλύτεροι την εποχή αυτή με αποτέλεσμα να αποτελούν αγαπημένες τοποθεσίες για τους απανταχού ταξιδιώτες. Τόποι γεμάτοι λουλούδια, γραφικά χωριά αλλά και η ύπαιθρος συναγωνίζονται σε ομορφιά και αναστατώνουν την όραση με την πρώτη ματιά…
Προβηγκία

Σκωτία

Cinque Terre, Ιταλία

Κορνουάλη

Ρόβινι, Κροατία

Φλωρεντία

Βαρκελώνη

Σαν Σεμπαστιάν

Αρλ, Νότια Γαλλία

Rotherburg, Γερμανία

πηγή

Πνευ­μα­τι­κή ζω­ή καί κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα

Ἡ πνευ­μα­τι­κή ζω­ή εἶ­ναι ζω­ή γιά ὅ­λους ἤ γιά λί­γους ἐ­κλε­κτούς; Μπο­ρεῖ νά ἀ­φο­ρᾶ ἀν­θρώ­πους τῆς κα­θη­με­ρι­νό­τη­τας, ἁ­πλούς ἤ ἀ­πευ­θύ­νε­ται μό­νο σέ ὅ­σους ἀ­φι­ε­ρώ­νουν τήν ὕ­παρ­ξή τους ἀ­πο­κλει­στι­κά καί μό­νο στόν Θε­ό; Γί­νε­ται νά ζεῖς πνευ­μα­τι­κά ὅ­ταν τό μυα­λό σου βα­σα­νί­ζουν βι­ο­τι­κές μέ­ρι­μνες καί ἡ ψυ­χή σου βα­ραί­νει ἀ­πό τόν μό­χθο καί ἀ­πό μιά ἀ­φό­ρη­τη ρου­τί­να; Ὑ­πάρ­χει πνευ­μα­τι­κή ζω­ή ὅ­ταν δέν ἔ­χεις χρό­νο νά με­λε­τή­σεις οὔ­τε τήν Ἁγία Γρα­φή, ὅ­ταν δέν βρί­σκεις ἕ­ναν ἐ­λά­χι­στο χρό­νο ἡ­συ­χί­ας νά στο­χα­στεῖς γιά νά μπο­ρέ­σεις ἔ­στω νά ἐ­πι­θυ­μή­σεις τήν συ­νάν­τη­ση μα­ζί Του; Κι ὅ­ταν γιά πρα­κτι­κούς λό­γους δέν μπο­ρεῖς νά βρε­θεῖς οὔ­τε στό μυ­στή­ριο τῆς Θεί­ας Εὐχαριστίας πα­ρά μό­νο τά τε­λευ­ταῖ­α λε­πτά;

Ἡ κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα μοιά­ζει πολ­λές φο­ρές μέ φορ­τί­ο δυ­σβά­στα­χτο, πού τρα­βά­ει τόν ἄν­θρω­πο τόν πλα­σμέ­νο γιά νά κοι­τά­ει κα­τά τόν οὐ­ρα­νό, βα­θιά μέ­σα στό χῶ­μα. Οἱ μέ­ρι­μνες γί­νον­ται θη­λιά πού πνί­γει κά­θε προ­σπά­θεια τῆς ψυ­χῆς νά κερ­δί­σει τήν ἀ­νά­σα της. Καί ὁ χρό­νος τρέ­χει βι­α­στι­κός καί μᾶς πα­ρα­σέρ­νει ὁρ­μη­τι­κά μα­ζί του στήν σπα­τά­λη τῆς πο­λύ­τι­μης ζω­ῆς μας μέ­χρι τήν στιγ­μή πού παίρ­νου­με τήν γεν­ναί­α ἀ­πό­φα­ση νά τόν στα­μα­τή­σου­με! Εἶ­ναι πνευ­μα­τι­κή ζω­ή τό στα­μά­τη­μα τοῦ χρό­νου σέ μι­κρές στιγ­μές φω­τός, πού γί­νον­ται αἰ­ώ­νι­ες μό­νο καί μό­νο ἐ­πει­δή νι­ώ­σα­με ἐ­λεύ­θε­ροι ἀ­πό ἄγ­χη καί φό­βους, ἐ­πει­δή ἀ­φε­θή­κα­με νά τίς ζή­σου­με ἤ ἄλ­λες στιγ­μές πού χω­ρίς νά ξέ­ρου­με για­τί, νι­ώ­θου­με νά μᾶς χα­ρί­ζον­ται; Ὅ­πως ἕ­να κοί­ταγ­μα στήν ἀ­να­το­λή τήν ὥ­ρα πού βά­φει μέ ρόζ τό γα­λά­ζιο. Ἤ τό συ­να­πάν­τη­μα μέ τά γε­λα­στά μά­τια κά­ποι­ου ἄλ­λου. Μιά ἀγ­κα­λιά ἀ­πο­χω­ρι­σμοῦ πού πε­ρι­έ­χει μέ­σα της ὅ­λη τήν τρυ­φε­ρό­τη­τα καί τήν ἀ­γά­πη. Ἤ ἀ­κό­μα ἕ­να προ­στα­τευ­τι­κό Του βλέμ­μα σέ μιά ἀ­γα­πη­μέ­νη μας ἁγιογραφία, πού τό νι­ώ­θου­με νά μᾶς συν­τρο­φεύ­ει μυ­στι­κά ὅ­που κι ἄν εἴ­μα­στε… 

Εἶ­ναι τό­σα πολ­λά ὅσα δέν μᾶς εὐ­χα­ρι­στοῦν στήν κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα. Πράγ­μα­τα πού κά­νου­με για­τί πρέ­πει, για­τί δέν τά ἐ­πι­λέ­ξα­με συ­νει­δη­τά, για­τί δέν εἴ­χα­με τήν ὡ­ρι­μό­τη­τα νά ξέ­ρου­με ποι­οί εἴ­μα­στε καί τί μᾶς ται­ριά­ζει, για­τί ὄν­τας ἐ­νή­λι­κες ἔ­χου­με ὑ­πο­χρε­ώ­σεις, για­τί συ­να­να­στρε­φό­μα­στε μέ ἀν­θρώ­πους ὑ­πό συν­θῆ­κες πού κα­νο­νι­κά δέν θά ἐ­πι­λέ­γα­με γιά φί­λους μας. Κα­τα­στά­σεις πού μᾶς κά­νουν ἄλ­λο­τε νά δυ­σα­να­σχε­τοῦ­με, ἄλ­λο­τε ἀ­πο­κα­μω­μέ­νοι νά πα­ραι­τού­μα­στε, νά ἀ­φη­νό­μα­στε σέ ἀ­δι­ά­κο­πη γκρί­νια, νά τά βά­ζου­με μέ τούς ἄλ­λους, νά μήν μπο­ροῦ­με νά χα­ροῦ­με ἀ­λη­θι­νά. Εἶ­ναι πνευ­μα­τι­κή ζω­ή ἡ ἀ­σκη­τι­κή τῆς κα­θη­με­ρι­νό­τη­τας κόν­τρα σέ ὅ,τι τό ἔν­στι­κτο, οἱ φυ­σι­κές μας ἀ­δυ­να­μί­ες, οἱ κα­κές μας συ­νή­θει­ες - ἕ­να πιά μέ τόν ἑ­αυ­τό μας - μᾶς ὑ­πα­γο­ρεύ­ουν; Ἔ­χει ἀ­ξί­α νά πα­λεύ­ου­με κά­θε μέ­ρα, χί­λι­ες φο­ρές νά πέ­φτου­με στά ἴ­δια καί χί­λι­ες νά ση­κω­νό­μα­στε για­τί δέν θέ­λου­με τόν ἐ­φη­συ­χα­σμό ἀ­μα­χη­τί στό "ἔ­τσι κά­νουν ὅ­λοι"; Νά ἔ­χου­με τήν παρ­ρη­σί­α νά ἀ­να­γνω­ρί­ζου­με τήν εὐ­θύ­νη μας σέ κα­θε­τί; Νά μήν ἐ­πι­τρέ­που­με στόν ἑ­αυ­τό μας νά ἐ­νο­χλεῖ χω­ρίς αἰ­τί­α κα­νέ­να ἄν­θρω­πο, ἀ­πό σε­βα­σμό γιά τήν εἰ­κό­να τοῦ Θε­οῦ ὁ Ὁποῖος κα­τοι­κεῖ μέ­σα στήν κά­θε ὕ­παρ­ξη; Νά ἀ­να­ζη­τοῦ­με σέ ὅ­λα τό ὡ­ραῖ­ο, τό κάλ­λος, νά ἐ­πεν­δύ­ου­με δια­ρκῶς στήν ὀ­μορ­φιά τοῦ κό­σμου; 

Ἡ ζω­ή μοιά­ζει νά κυριαρχεῖται ἀ­πό τό κα­κό. Ὁ "Ἄρ­χων τοῦ κό­σμου τού­του" (Ἰω. 12, 31) φαίνεται νά διαφεντεύει τήν οἰκουμένη. Δέν μᾶς φτά­νει τό σκο­τά­δι μέ­σα μας, ὁ ὑ­παρ­ξια­κός μας πό­νος, οἱ προ­σω­πι­κές δυ­σκο­λί­ες στίς σχέ­σεις, οἱ ἐ­ξω­τε­ρι­κοί πει­ρα­σμοί πού κα­τά και­ρούς μᾶς ἐ­πι­σκέ­πτον­ται, μά καί κά­θε μέ­ρα ἀ­πί­στευ­τες ἱ­στο­ρί­ες ἀν­θρώ­πων, ἱ­στο­ρί­ες πό­νου, φτά­νουν στ' αὐ­τιά μας. Κά­πο­τε μᾶς κα­τα­κλύ­ζει ἡ ἀ­πελ­πι­σί­α καί δέν βλέ­που­με οὔ­τε μιά ἀ­χτί­δα φω­τός, κά­πο­τε κλεί­νου­με ἠ­θε­λη­μέ­να τά αὐ­τιά στό κα­κό γύ­ρω μας κι ἐν­τός μας στρου­θο­κα­μη­λί­ζον­τας, προ­σποι­ού­με­νοι ὅ­τι ὅ­λα εἶ­ναι πε­ρί­φη­μα. Εἶ­ναι πνευ­μα­τι­κή ζω­ή τό ἄ­νοιγ­μα μιᾶς χα­ρα­μά­δας στήν ψυ­χή μας νά χω­ρέ­σει ὁ πό­νος, ὁ θά­να­τος, τό κα­κό τῆς ἀν­θρω­πό­τη­τας; Εἶ­ναι πνευ­μα­τι­κή ζω­ή νά μήν στε­ροῦ­με ἀ­πό τήν ὕ­παρ­ξή μας τό δι­καί­ω­μα νά κραυ­γά­ζει πρός Ἐ­κεῖ­νον τό ἔ­λε­ός Του γιά κά­θε πλά­σμα Του;

Ἡ κε­κτη­μέ­νη τα­χύ­τη­τα, οἱ ρό­λοι πού ἀ­να­λαμ­βά­νου­με κα­θώς με­γα­λώ­νου­με, οἱ κοι­νω­νι­κές συμ­βά­σεις κρύ­βουν πο­λύ συ­χνά τήν μο­να­δι­κό­τη­τα τοῦ προ­σώ­που μας. Ἡ ζω­ή μας με­τα­βάλ­λε­ται σέ ἕ­να τρέ­νο πού ἀ­δι­ά­κο­πα τρέ­χει, ἐ­νῶ ἐ­μεῖς κα­τά­κο­ποι καί ἀ­σθμαί­νον­τες ξω­πί­σω του ἐλ­πί­ζου­με νά τό προ­λά­βου­με στόν ἑ­πό­με­νο σταθ­μό. Τά ἰ­δι­αί­τε­ρα χα­ρί­σμα­τά μας μέ­νουν θαμ­μέ­να καί οἱ δω­ρε­ές τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος ἀ­νεκ­με­τάλ­λευ­τες. Τά πρό­σω­πα χά­νουν τήν χά­ρη καί τήν χα­ρά τους, σκυ­θρω­πιά­ζουν, γί­νον­ται μουν­τά. Εἶ­ναι πνευ­μα­τι­κή ζω­ή νά βρί­σκου­με τά στά­χυ­α μέ­σα μας καί νά πα­σχί­ζου­με νά τά ἀ­να­στή­σου­με; Νά ἔ­χου­με τά αὐ­τιά μας ἀ­νοι­χτά νά ἀ­φουγ­κρά­ζον­ται τίς βα­θύ­τε­ρες ἐ­πι­θυ­μί­ες μας; Νά αὐ­ξά­νου­με τά τά­λαν­τά μας μέ τήν χα­ρά τοῦ μοι­ρά­σμα­τος μέ τούς γύ­ρω μας, χω­ρίς νά τά πε­ρι­φέ­ρου­με κομ­πά­ζον­τας κι ἐ­πι­ζη­τών­τας δι' αὐ­τῶν ἀ­να­γνώ­ρι­ση καί ἐ­πι­βε­βαί­ω­ση;

Ἐν τέ­λει, εἶ­ναι πνευ­μα­τι­κή ζω­ή νά θυ­μό­μα­στε μέσα στήν δί­νη τῶν γε­γο­νό­των τῆς κά­θε ἡ­μέ­ρας, πού καί πού, τό "ἑ­νός ἐ­στι χρεί­α"; Νά μήν ξε­χνᾶ­με τόν στό­χο, νά πο­θοῦ­με τήν ἁ­γι­ό­τη­τα, τήν πλή­ρω­ση τοῦ κε­νοῦ μέ­σα μας ἀ­πό τήν ἀ­γά­πη Του, νά ἐ­πι­θυ­μοῦ­με τήν μα­κά­ρια σο­φί­α πού φέρ­νουν οἱ θλί­ψεις; Νά πα­ρα­μέ­νου­με ζων­τα­νοί, νά βλέ­που­με σέ κά­θε και­νού­ρια μέ­ρα μιά νέ­α πρό­κλη­ση, μιά νέ­α ἀ­να­μέ­τρη­ση μέ τίς δυ­νά­μεις καί τίς ἀ­δυ­να­μί­ες μας, μιά νέ­α εὐ­και­ρί­α νά ἀ­γα­πή­σου­με πε­ρισ­σό­τε­ρο; Νά ἐ­λέγ­χου­με τόν ἑ­αυ­τό μας, νά μήν ἐ­πα­να­παυ­ό­μα­στε σέ βε­βαι­ό­τη­τες; Μοιά­ζει νά ἀ­φο­ρᾶ ὅ­λους. Φαί­νον­ται ὅ­λα τό­σο δύ­σκο­λα, ἀ­φοῦ εἶναι "στε­νή ἡ πύ­λη καί τε­θλιμ­μέ­νη ἡ ὁ­δός" (Ματθ. 7, 14) . Μά συ­νά­μα τό­σο προ­σι­τά καί ἁ­πλά, ἔ­τσι πού ἡ κλή­ση νά εἶ­ναι προ­σω­πι­κή γιά τόν κα­θέ­να μας. Χρι­στέ μου, θέ­ρι­ε­ψε τήν ἐ­πι­θυ­μί­α μέ­σα μας νά γι­νό­μα­στε κά­θε μέ­ρα ὅ­λο καί πιό πο­λύ μα­θη­τές Σου…

Ἀ­να­στα­σί­α Χα­τζη­παύ­λου

Τα 8 Ψέματα Της Πάμφτωχης Μάνας Μου…

Σίγουρα η αγάπη που νιώθει μία μάνα για το παιδί της, δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο είδος αγάπης. Παρά τις όποιες δυσκολίες και τα εμπόδια, οι μανάδες πάντα καταφέρνουν να βάλουν πρώτα τα παιδιά τους, ακόμη και αν οι ίδιες καταλήξουν…τελευταίες.
Στην ιστορία που ακολουθεί μια μητέρα έπρεπε να πει αρκετά ψέματα στο γιο της για να τον μεγαλώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και τώρα που αποκαλύφθηκε η αλήθεια, η ιστορία της έγινε παγκοσμίως γνωστή.
Έχετε κάνει ποτέ κάτι παρόμοιο για τα παιδιά σας ή θα το κάνατε αν χρειαζόταν; Αν πιστεύετε ότι οι μητέρες αξίζουν μόνο σεβασμό και θαυμασμό, διαβάστε την παρακάτω ιστορία και θα αλλάξετε γνώμη…
“Η ιστορία ξεκίνησε όταν ήμουν παιδί. Η οικογένειά μου ήταν πολύ φτωχή και ποτέ δεν είχαμε αρκετό φαγητό. Η μητέρα μου πάντα μου έδινε το δικό της πιάτο κι έλεγε «Φάε αυτό το ρύζι γιε μου εγώ δεν πεινάω». Αυτό ήταν το πρώτο ψέμα της μητέρας μου.
Καθώς μεγάλωνα, η μητέρα μου περνούσε τον ελεύθερο χρόνο της, ψαρεύοντας σε ένα ποτάμι. Έτσι από τα ψάρια που έπιανε, θα μπορούσε να μου προσφέρει ένα καλύτερο φαγητό για την ανάπτυξή μου. Καθώς έτρωγα, κάθονταν δίπλα μου και έτρωγε και αυτή ότι κρέας έμενε στα κόκαλα. Όταν της πρόσφερα από το φαγητό μου, έλεγε «Φάε το φαγητό σου γιε μου, δεν μου αρέσουν εμένα τα ψάρια».. Αυτό ήταν το δεύτερο ψέμα…
Αργότερα για να μπορέσω να σπουδάσω, έψαξε και βρήκε μία δεύτερη δουλειά. Ανακύκλωνε παλιά κουτιά από χαρτόνι και αυτό της έδινε κάποια επιπλέον χρήματα για να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Ένα χειμωνιάτικο βράδυ ξύπνησα και την βρήκα με ένα μικρό κερί να δουλεύει ακόμη. Της είπα να έρθει για ύπνο, αλλά μου απάντησε πως δεν είναι κουρασμένη. Αυτό ήταν το τρίτο της ψέμα…
Όταν έφτασαν οι τελικές εξετάσεις ζήτησε άδεια από τη δουλειά της για να με συνοδεύσει. με περίμενε μέσα στη ζέστη για ώρες και όταν τελείωσα ήρθε κοντά μου και μου έφερε ένα μπουκάλι με κρύο νερό. Την είδα κουρασμένη και εξαντλημένη και της είπα να το πιει εκείνη. Η απάντησή της ήταν «Δεν διψάω γιε μου, πιες το εσύ να δροσιστείς». Αυτό ήταν το τέταρτο ψέμα της μητέρας μου…
Μετά το θάνατο του πατέρα μου, η μητέρα μου έπρεπε να βρει τρόπο να καλύψει τις ανάγκες μας. Η κατάσταση της οικογένειάς μας χειροτέρευε και δυστυχώς όλα τα βάρη περνούσαν από πάνω της. Κάποιοι γείτονες της έλεγαν ότι πρέπει να παντρευτεί ξανά και να φτιάξει τη ζωή της από την αρχή. Αυτή όμως έλεγε «Δεν είμαι εγώ για τέτοια, είμαι μεγάλη γυναίκα με παιδί και δεν χρειάζομαι την αγάπη κανενός». Αυτό ήταν το πέμπτο ψέμα της μητέρας μου…
Αφού τελείωσα τις σπουδές μου και έπιασα δουλειά, ήταν ώρα για τη μητέρα μου να ξεκουραστεί, αλλά δεν ήθελε. Πήγαινε κάθε μέρα στη λαϊκή αγορά και πουλούσε κάποια λαχανικά για να καλύπτει τις δικές της ανάγκες. Εγώ δούλευα μακρυά και κάθε μήνα με το που έπαιρνα το μισθό μου, της ετοίμαζα ένα δέμα με τρόφιμα και διάφορα καλούδια, της έβαζα και ένα φάκελο με λεφτά και της τα έστελνα. Αυτή όμως τις περισσότερες φορές, κρατούσε τα πάντα εκτός από τα λεφτά. Με την πρώτη ευκαιρία μου τα έστελνε πίσω και μου έγραφε «Αγόρι μου δεν χρειάζομαι χρήματα, δόξα τον Θεό έχω αρκετά για να ζήσω. Κράτησε τα εσύ που είσαι νέος και έχεις ανάγκες». Αυτό ήταν το έκτο της ψέμα…
Μετά από 3 χρόνια δουλειάς και μεταπτυχιακών σπουδών, μία μεγάλη εταιρεία εμφανίστηκε στο δρόμο μου, η οποία με προσέλαβε με πολύ καλό μισθό και μου χρηματοδότησε το διδακτορικό που πάντα ονειρευόμουν. Τότε γύρισα και είπα στη μητέρα μου ότι η τύχη μας χαμογέλασε. Της ζήτησα να έρθει μαζί μου, να σταματήσει να δουλεύει και επιτέλους να απολαύσει και αυτή κάποιες στιγμές από τη ζωή της. Εκείνη όμως μου είπε, «Άσε με γιε μου στον τόπο μου, εγώ είμαι μια χαρά, κοίτα να κάνεις εσύ τη ζωή σου καλύτερη και μην κοιτάς εμένα». Αυτό ήταν το έβδομο ψέμα που μου είπε…
Στα γεράματά της απέκτησε καρκίνο στο στομάχι. Σε εμένα όμως δεν είπε τίποτα. Μία μέρα όμως αποφάσισα να πάω την δω χωρίς να την προειδοποιήσω. Όταν μπήκα στο σπίτι αμέσως κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά… Γερασμένη και εξασθενημένη καθόταν στο κρεβάτι, προσπαθούσε να γελάσει αλλά φαινόταν ότι έκανε υπερπροσπάθεια. Καθώς με κοιτούσε, με έπιασαν τα κλάματα, δεν άντεξα…
Τότε γύρισε και μου είπε «Γιε μου μην κλαις και μην στεναχωριέσαι, εγώ είμαι μια χαρά» και μου κράτησε το χέρι. Αυτό ήταν το όγδοο ψέμα της κι εκείνη τη στιγμή έκλεισε τα μάτια της για πάντα…”
πηγή

Η συγκλονιστική εξομολόγηση μίας πρώην Μουσουλμάνας: Γιατί μίσησα το Ισλάμ

«Ο πατέρας μου ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος. Ας αναπαύεται εν ειρήνη, καθώς η ζωή δεν του φέρθηκε πολύ καλά. Ήταν μουσουλμάνος, αλλά ο ίδιος προτίμησε να ζήσει σύμφωνα με την αφρικανική κουλτούρα του, για την οποία ήταν περήφανος. Η μητέρα μου ποτέ δεν φόρεσε την ισλαμική μαντίλα, όπως άλλωστε και κανείς άλλος στην οικογένειά μου.

Το Ισλάμ ήταν μια πίστη που κηρύχθηκε σε μας ως μια θρησκεία της ειρήνης. Δυστυχώς ποτέ δεν το ψάξαμε περισσότερο…

Σε νεαρή ηλικία, θυμάμαι τον πατέρα μου να λέει στη μητέρα μου ότι δεν ήθελε να πάμε σε ισλαμικό σχολείο, επειδή η θρησκεία και η σύγχρονη εκπαίδευση αντικρούονται μεταξύ τους και ότι εγώ και τα αδέλφια μου θα καταλήγαμε εν πλήρει συγχύσει.
Στο σπίτι μας δεν υπήρχε εχθρότητα προς τις άλλες θρησκείες και εμείς πήγαμε σε χριστιανικά σχολεία. Ήμουν τυχερή, γιατί είχα γονείς που ήταν ανοιχτόμυαλοι. Ήμασταν όπως κάθε φυσιολογική οικογένεια.
Όλα αυτά όμως άλλαξαν, όταν ξαφνικά ο μεγαλύτερος αδερφός μου άρχισε να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το Ισλάμ.
Χωρίς να υπεισέλθω σε πολλές λεπτομέρειες, η συμπεριφορά του αδελφού μου άλλαξε. Έγινε παράξενος και απόμακρος, λες και δεν είχαμε πλέον κανένα κοινό.
Ο αδερφός μου, με τον οποίο παίζαμε όταν ήμασταν παιδιά, είχε γίνει ένας ξένος. Παρά το γεγονός ότι τον αγαπούσα, τον απέφυγα, τον εγκατέλειψα, ελπίζοντας ότι ήταν μια φάση που θα του περνούσε. Αποδείχθηκε πως έκανα λάθος, καθώς η «φάση» αυτή έμελλε να είναι μοιραία για τον ίδιο…
Θυμάμαι τη μητέρα μου να μου λέει ότι επικοινώνησε με την Ομοσπονδιακή Αστυνομία και ότι ανέφερε την ύποπτη συμπεριφορά του αδελφού μου. Ανησυχούσε και ένιωθε αβοήθητη. Ωστόσο, η αστυνομία δεν μπορούσε να κάνει κάτι, αφού ο αδελφός μου δεν είχε καμία προηγούμενη καταδίκη και στα «χαρτιά» τουλάχιστον φαινόταν καλό παιδί.
Πίστευα ότι η μητέρα μου ήταν υπερβολική, γιατί στο μυαλό μου τουλάχιστον, μου φαινόταν αδιανόητο ότι ο αδερφός θα έκανε κάτι τόσο κακό. Βλέπετε, ήταν πολύ έξυπνος, αλλά δυστυχώς και πολύ εύπιστος.
Νομίζω ότι λόγω αυτού κατάφεραν οι ισλαμιστές ιεροκήρυκες να τον «τουμπάρουν». Τελικά, παντρεύτηκε μια Μουσουλμάνα, πρώην καθολική που είχε εξισλαμιστεί, σε μια μικρή θρησκευτική τελετή, στην οποία δεν παραβρέθηκε κανένα μέλος της οικογένειάς μας.
Μερικές φορές αναρωτιόμουν, για ποιο λόγο να θέλει κανείς να εξισλαμιστεί και να γίνει κομμάτι όλης αυτής της τρέλας; Από την άλλη σκεφτόμουν ότι ζούμε σε έναν παράξενο κόσμο. Βλέπετε, η νύφη μου πίστευε ότι βρήκε στο Ισλάμ την αλήθεια και ότι εμείς οι υπόλοιποι είμαστε χαμένοι. Δυστυχώς, δεν θα μπορούσε να είναι πιο «βαθιά νυχτωμένη»…
Ο αδελφός μου ταξίδεψε στη Σομαλία, αλλά, φυσικά, ποτέ δεν μου είπε ότι θα πήγαινε εκεί, και καθώς εγώ ήμουν απασχολημένη με τη δική μου ζωή, ποτέ δεν έδωσα πολλή σημασία. Μακάρι να είχα δώσει, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων. Θα κατηγορώ πάντα τον εαυτό μου για αυτό.
Όταν μας ανακοινώθηκε ο θάνατος του αδελφού μου, σοκαριστήκαμε.  Η μητέρα μου, ωστόσο, περίμενε άσχημα νέα. Θυμάμαι νύχτες πριν, προσεύχονταν για ώρες και ήξερα ότι προσεύχεται για τον αδελφό μου. Η μητέρα μου προσεύχεται μέχρι σήμερα, σπαράζει από τον πόνο. Παράλληλα, όμως η οργή της ξεχειλίζει. Θυμώνει γιατί οι δυτικές κυβερνήσεις δεν κάνουν τίποτα και γιατί καταλαβαίνει, βλέποντας τις ειδήσεις, ότι αυτό που συνέβη σε εμάς, τώρα συμβαίνει παντού και δεν είναι πλέον ένα μεμονωμένο περιστατικό.
Μία, δύο ημέρες αργότερα, άνθρωποι άρχισαν να χτυπούν την πόρτα μας, με χαμόγελα και δώρα. Αρχικά, δεν έβγαζα νόημα και αναγκάστηκα να ρωτήσω για ποιο λόγο ήταν χαρούμενοι και γιατί μας έφερναν δώρα.  Η απάντησή τους με συγκλόνισε: ήταν χαρούμενοι που ο αδερφός μου σκοτώθηκε, ήταν χαρούμενοι που θάφτηκε σαν ζώο, ήταν χαρούμενοι που εμείς ήμασταν δυστυχισμένοι.
Η κουνιάδα μου ήταν ακόμα στη Σομαλία εκείνη την περίοδο. Όταν βρήκα τον αριθμό του τηλεφώνου της μια εβδομάδα αργότερα, της τηλεφώνησα γιατί ήμουν απελπισμένη, ήθελα να μάθω. Αυτό που μου είπε θα το θυμάμαι για πάντα. Τη ρώτησα, τι συνέβη στον αδελφό μου.  Η απάντησή της ήταν σαφής: είπε ότι ο αδερφός μου σκοτώθηκε και ότι ήταν πολύ χαρούμενη. Όταν ρώτησα για το σώμα του, είπε ότι θάφτηκε και αυτό ήταν όλο. Έκτοτε δεν ξαναμιλήσαμε.
Ο αδερφός μου έγινε μάρτυρας του Ισλάμ και εγώ θα έπρεπε υποτίθεται να χαίρομαι γι αυτό. Το Ισλάμ με πρόδωσε εκείνη τη στιγμή!
Είπα στους συγγενείς και τους γείτονες με τα δώρα να μην ξανάρθουν, ενώ τους απείλησα ότι αν το έκαναν, θα ειδοποιούσα την αστυνομία. Τους είπα ότι ήταν τέρατα και τους ευχήθηκα να καούν στην κόλαση.
Ο αδελφός μου είχε δύο μικρά παιδιά, ένα κορίτσι και αγόρι, τα οποία καταφέραμε να φέρουμε πίσω στο σπίτι με τη βοήθεια της αστυνομίας. Δεν ήταν εύκολο, αλλά τα καταφέραμε και πλέον είναι ασφαλή.
Επιπλέον, διασφαλίσαμε ότι η μητέρα τους δεν θα μπορεί να τα βγάλει από τη χώρα, δεδομένου ότι ήθελε να μετακομίσει στη Σαουδική Αραβία με το νέο σύζυγό της, τον οποίο παντρεύτηκε μία εβδομάδα μετά το θάνατο του αδελφού μου.
Δεν καταφέραμε να πάρουμε την πλήρη επιμέλεια, καθώς δεν υπήρχαν αρκετές αποδείξεις ότι η κουνιάδα μου ανήκει σε δίκτυο τρομοκρατών. Ωστόσο, έχουμε δικαιώματα επίσκεψης, που σημαίνει ότι μπορούμε να επηρεάσουμε την ανατροφή τους.
Ως νεαρό κορίτσι, μου ήταν δύσκολο και βαθιά μέσα μου μισούσα το Ισλάμ, γιατί το Ισλάμ μισεί τις γυναίκες. Η μητέρα μου ποτέ δεν με «νουθετούσε», παρά το γεγονός ότι η ίδια είχε πέσει θύμα εκφοβισμού επειδή δεν ντυνόταν όπως αρμόζει σε μια Μουσουλμάνα.
Η προσευχή ήταν άλλη μια πτυχή του Ισλάμ που θεωρούσα πολύ δύσκολη. Ένιωθα ότι πρόδιδα τις πεποιθήσεις μου. Πώς θα μπορούσε να προσεύχομαι στον ίδιο Αλλάχ και στον ίδιο Μωάμεθ, στους οποίους προσεύχονται και οι τρομοκράτες;  Δεν θα μπορούσα να έχω οποιαδήποτε σχέση με τους ανθρώπους που μισούσα τόσο πολύ.
Μπορώ να συνεχίσω περαιτέρω, όμως, εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι το Ισλάμ βλάπτει τους ανθρώπους που πιστεύουν σε αυτό. Οι καλύτεροι Μουσουλμάνοι είναι εκείνοι που αγωνίζονται για τη δημιουργία ενός μουσουλμανικού κόσμου ενώ όλοι οι άλλοι, όπως εγώ, είμαστε προδότες που τους αξίζει ο θάνατος.
Ο αδελφός μου ήταν ο καλύτερος μουσουλμάνος στην οικογένειά μας και το μόνο που πήρε ήταν ένα άθλιο τέλος, καθώς και το άθλιο τέλος που έδωσε σε δεκάδες ανθρώπους στην πορεία.
Ένα μέρος του εαυτού μου πέθανε εκείνη την ημέρα. Εγώ και η οικογένειά μου βρήκαμε βοήθεια από τους ίδιους ανθρώπους που το Ισλάμ αποκαλεί άπιστους, ενώ οι «δικοί» μας, οι συγγενείς και η μουσουλμανική κοινότητα μας πρόδωσαν…»
πηγή

Το ταπεινό μυρωδικό που προστατεύει από υπέρταση και καρκίνο του παχέος εντέρου

Η ελληνική γη μας το προσφέρει απλόχερα και χάρη στην Μεσογειακή διατροφή υπάρχουν δεκάδες φαγητά και σαλάτες στα οποία μπορείτε να το προσθέσετε για άρωμα και γεύση.
Λίγοι όμως γνωρίζουν ότι αυτό το ταπεινό και κοινό μυρωδικό έχει ορισμένες ισχυρές ευεργετικές δράσεις στην υγεία του ανθρώπινου οργανισμού, όπως το να “σηκώνει ασπίδα” στην υπέρταση τους καρκίνους του παχέος εντέρου και του μαστού.
Ο λόγος γίνεται για το θυμάρι. Τα άνθη, τα φύλλα και το έλαιο του θυμαριού χρησιμοποιούνται συνήθως από τους ανθρώπους για τη θεραπεία της διάρροιας, του πόνου στο στομάχι, της αρθρίτιδας, των κολικών, του πονόλαιμου, του βήχα (συμπεριλαμβανομένων του κοκκύτη), της βρογχίτιδας, αλλά και ως διουρητικό.
Το αιθέριο έλαιο του θυμαριού (Thymus vulgaris) περιέχει 20-54% θυμόλη. Η θυμόλη ανήκει σε μια οικογένεια φυσικών ενώσεων, γνωστών ως “βιοκτόνα” (ουσίες που μπορούν να καταστρέψουν επιβλαβείς οργανισμούς). Όταν η θυμόλη χρησιμοποιείται μαζί με άλλα βιοκτόνα, όπως η καρβακρόλη, έχει ισχυρή αντιμικροβιακή δράση.
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Μανιτόμπα στον Καναδά, έγραψαν στο επιστημονικό περιοδικό International Journal of Food Microbiology, ότι η θυμόλη μπορεί να μειώσει την αντίσταση των βακτηρίων στα κοινά φάρμακα, όπως η πενικιλίνη.

Δείτε όμως πώς προστατεύει και από άλλες, πολύ πιο σοβαρές ασθένειες:
Υψηλή αρτηριακή πίεση (υπέρταση)
Ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου ανέφεραν στο επιστημονικό περιοδικό Plant Foods for Human Nutrition, ότι ένα υδατικό εκχύλισμα που λαμβάνεται από το άγριο (Thymus serpyllum L.) μειώνει την αρτηριακή πίεση σε πειράματα σε ποντίκια στο εργαστήριο. Επειδή τα ποντίκια τείνουν να έχουν παρόμοιες αποκρίσεις με τους ανθρώπους σε υπερτασικές καταστάσεις, οι επιστήμονες είναι αισιόδοξοι ότι περαιτέρω δοκιμές σε ανθρώπους θα επιβεβαιώσουν τα ευρήματά τους.

Καρκίνος του παχέος εντέρου
Μια μελέτη διαπίστωσε ότι το εκχύλισμα θυμαριού του τύπου Thymus mastichina L. μπορεί να προστατεύσει από τον καρκίνο του παχέος εντέρου. Η επιστημονική ομάδα, από το πανεπιστήμιο Nova de Lisboa στην Πορτογαλία ανέφερε στο επιστημονικό περιοδικό Natural Product Communications, ότι “η παρουσία αυτών των συστατικών που χαρακτηρίζονται από κυτταροτοξικότητα επί των όγκων στον καρκίνο του παχέος εντέρου, δείχνει ότι το εκχύλισμα του θυμαριού τύπου mastichina L. μπορεί να έχει προστατευτική επίδραση έναντι αυτού του τύπου καρκίνου.

Καρκίνος του μαστού
Ογκολόγοι ερευνητές στο πανεπιστήμιο Celal Bayar στην Τουρκία διεξήγαγαν μελέτη για να καθορίσουν ποια επίδραση μπορεί να έχει το άγριο θυμάρι (Thymus serpyllum) στη δραστηριότητα του καρκίνου του μαστού και συγκεκριμένα στην απόπτωση (κυτταρικός θάνατος) και τις επιγενετικές διαδικασίες στα κύτταρα του καρκίνου του μαστού. Πρόκειται για διαδικασίες επάνω στις μεταβολές που προκαλούνται από μηχανισμούς που δεν συνεπάγονται αλλαγές στην αλληλουχία του DNA. Όπως ανέφεραν στο επιστημονικό περιοδικό Nutrition και Cancer, το άγριο θυμάρι προκάλεσε τον θάνατο ορισμένων καρκινικών κυττάρων του μαστού. Οι συγγραφείς της μελέτης κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το άγριο θυμάρι “μπορεί να είναι μια πολλά υποσχόμενη πηγή για την ανάπτυξη νέων θεραπευτικών φαρμάκων για τη θεραπεία του καρκίνου του μαστού”.
Μιχάλης Θερμόπουλος

Η στάνη... στην Αμερική

Για μια καλύτερη ζωή άφησαν το χωριό τους, το Μουζίλο της Ευρυτανίας, τα αδέλφια Χολέβα και μετανάστευσαν στην Αμερική. Εγκαταστάθηκαν στη Βόρεια Καρολίνα και πρόκοψαν στις δουλείες τους. Τα χρόνια πέρασαν και μετά τον θάνατο του πατέρα τα παιδιά πήραν την μητέρα τους στην Αμερικη. Για να μην πλήτει της αγόρασαν μία φάρμα όπου η γιαγιά έχει τον κήπο της και την στάνη της...

Φωτογραφία: «Μάτωσε» ο Νείλος - Εκπληρώνονται οι Γραφές;

Κατακόκκινος ο μεγάλος ποταμός που διασχίζει τη χώρα, όπως φαίνεται στη δορυφορική λήψη

Μοιάζει με σκηνή βγαλμένη από τη Βίβλο... Ο «ματωμένος» Νείλος αναφέρεται στις Γραφές και αποτελεί την απαρχή... συνταρακτικών γεγονότων. Τί συμβαίνει; Πρόκειται για κάποιο φυσικό φαινόμενο;

Και ναι, και όχι. Η συγκεκριμένη εικόνα είναι λήψη από τον δορυφορικό σταθμό και το κόκκινο χρώμα αποτυπώνει την περιοχή της βλάστησης, την οποία διασχίζει ο μεγάλος ποταμός.

Ο σταθμός Sentinel-3A δίνει χρήσιμες πληροφορίες για ερημικές και παγωμένες περιοχές, ωκεανούς, αλλά και την ατμόσφαιρα. Τα στοιχεία αυτά αξιολογούνται σε πραγματικό χρόνο και βοηθούν πολύ στην κατανόηση των φαινομένων της φύσης και τη λειτουργία του πλανήτη. 
πηγή

Στο σφυρί 87 ελληνικά έργα τέχνης

Με τον «Χειμώνα» του Τσαρούχη να εκτιμάται στα 150.000-230.000 € 

Από τη
Γιώτα Βαζούρα 

Η «Παιδική Συμφωνία» του Γεωργίου Ιακωβίδη «πρωταγωνιστεί» στη μεγάλη δημοπρασία ελληνικών έργων που θα πραγματοποιηθεί στις 26 Απριλίου στην έδρα του οίκου Bonhams, στη βρετανική πρωτεύουσα. Ο εξαιρετικός πίνακας, από τους πλέον χαρακτηριστικούς και αγαπημένους του περίφημου Ελληνα ζωγράφου, βγαίνει στο σφυρί στο Greek Sale με τιμή εκτίμησης 76.000-100.000 ευρώ. Το έργο φιλοτεχνήθηκε το 1894, μερικά χρόνια αργότερα από τον πρώτο εξίσου διάσημο πίνακα του καλλιτέχνη, την «Παιδική συναυλία», η οποία ανήκει στις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης. Τα δύο έργα έχουν το ίδιο θέμα, αλλά κάποιες διαφορές.

Συνολικά 87 έργα δημοπρατούνται, σε μια βραδιά που έχει καθαρά ελληνικό ενδιαφέρον. Και αυτό μια και όλες οι δημιουργίες που θα έχουν την ευκαιρία να αποκτήσουν οι φιλότεχνοι φέρουν την υπογραφή Ελλήνων εικαστικών. Να θυμίσουμε μάλιστα πως το εν λόγω Greek Sale είναι το μοναδικό που έχει απομείνει στην παγκόσμια αγορά τέχνης, αφού κανένας άλλος οίκος δημοπρασιών δεν πραγματοποιεί τέτοιες βραδιές με αμιγώς ελληνικά έργα.

Αν και η παραπάνω δημιουργία του Γεωργίου Ιακωβίδη είναι ο «σταρ» της βραδιάς, εντούτοις το έργο με την υψηλότερη τιμή εκτίμησης είναι ο πίνακας του Γιάννη Τσαρούχη με τίτλο «Χειμώνας». Πρόκειται για μια μοναδική δημιουργία, που φιλοτεχνήθηκε το 1968 και απεικονίζει έναν άνδρα ο οποίος στέκεται πίσω από ένα ξύλινο τραπέζι φορώντας στις πλάτες του ένα πανωφόρι. Το έργο έχει τιμή εκτίμησης 150.000-230.000 ευρώ.

Υψηλές τιμές

Ανάμεσα στα προσφερόμενα έργα συγκαταλέγεται και ο πίνακας του Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα με τίτλο «Επισκευάζοντας ένα αρχαίο θέατρο», το οποίο έχει τιμή εκτίμησης 89.000-130.000 ευρώ, ενώ σε ιδιαίτερα υψηλή τιμή δίνεται και μια ακόμη ζωγραφική δημιουργία του Γκίκα. Μιλάμε για το έργο «Πρωινή άποψη του βουνού», το οποίο προσφέρεται στα 76.000-100.000 ευρώ.


Ακόμη, βγαίνει στο σφυρί και ένας πίνακας του Κωνσταντίνου Παρθένη, η «Ποίηση» (51.000-76.000 ευρώ), αλλά και μια εντυπωσιακή ελαιογραφία του Κωνσταντίνου Βολανάκη με τίτλο «Ψαρεύοντας κάτω από το σεληνόφως», που προσφέρεται αντί του ποσού των 38.000-63.000 ευρώ. Στη δημοπρασία της 26ης Απριλίου οι φιλότεχνοι θα έχουν την ευκαιρία να αποκτήσουν και το εξαιρετικό «Λούνα Παρκ» του Αγήνορα Αστεριάδη, με τιμή εκτίμησης 45.000-64.000 ευρώ.
Τέλος, θα προσφερθεί και ο πίνακας του Γιάννη Τσαρούχη με τίτλο «Μητέρα και παιδί» (38.000-64.000 ευρώ), αλλά και ένα ακόμη έργο του Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα, υπό τον τίτλο «Ψαρότοπος στη λίμνη» (64.000-89.000 ευρώ).
«Ιερά τέρατα»
Στη δημοπρασία της 26ης Απριλίου θα προσφερθούν ακόμη έργα των Θάνου Τσίγκου, Διαμαντή Διαμαντόπουλου, Φώτη Κόντογλου, Πολύκλειτου Ρέγκου, Γιάννη Αλταμούρα, Αγήνορα Αστεριάδη, Σπύρου Βασιλείου, Γεωργίου Μπουζιάνη, Νίκου Κεσσανλή, Θεόδωρου Στάμου, καθώς και πολλών ακόμη δημιουργών. 
πηγή

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

ΟΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΨΥΧΟΔΥΝΑΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

   Το 1975 είδα μια διαφήμιση για τους γιατρούς που έκαναν βελονισμό και πήγα και σπούδασα βελονισμό, επί τρία χρόνια.

Σε μια συνάντησή μου με τον Παππούλη, τον εκλιπαρούσα να μου επιτρέψει να συνεχίσω να ασκώ τον βελονισμό, διότι ο πνευματικός μου μου είχε πει να σταματήσω να ασχολούμαι και αυτό με είχε στενοχωρήσει. «Αυτά να τ’ αφήσεις. Είναι δαιμονικά πράγματα», μου απάντησε ο Γέρο­ντας. Μα, Παππούλη μου, αντέδρασα εγώ, αφού είναι επιστημονικώς αποδεδειγμένα, έχουν περά­σει από ελέγχους, είναι τούτο, είναι εκείνο... Προ­σπαθούσα να τον πείσω με «επιστημονικά» επι­χειρήματα, αλλά μάταια. «Θα κάνεις αυτό που σου λέω», μου είπε κοφτά. Τέλος πάντων, έφυγα.

Μετά παρακάλεσα έναν γνωστό μου γιατρό, που η γυναίκα του και φίλη μου ήταν πνευματικοπαίδι του Γέροντα, να του εξηγήσει για τον βελονισμό. Εκείνος μάλιστα είχε και μια σχετική εμπειρία, όταν κάποτε, εξαιτίας του πονοκεφά­λου που τον ταλαιπωρούσε, του είχα κάνει στο αυτί του όχι ακριβώς βελονισμό, αλλά ηλεκτροριφλέξ και είχε σταματήσει ο πονοκέφαλος. «Να της πεις να τ’ αφήσει αυτά, είναι δαιμονικά!», επανέλαβε ο Γέροντας. Τελικά, μη έχοντας άλλη επιλογή, σταμάτησα να ασχολούμαι με τον βελο­νισμό.

Το ίδιο, επίσης, μου είπε ο Γέροντας όταν τον ρώτησα για την ομοιοπαθητική: «Αυτά είναι δαι­μονικά. Ειδικά το πρώτο χάπι που δίνουν και τού κάνουν “δυναμοποίηση”. Όλα αυτά είναι δαιμο­νικά. Εσύ να κάνεις μόνο την δουλειά που σου ανέθεσε ο Κύριος». Τότε είδα καθαρά ότι έπρεπε από την αρχή να είχα κάνει υπακοή στον πνευμα­τικό μου, που μου είχε πει να σταματήσω, αλλά δυστυχώς τότε δεν ήξερα τίποτε για την υπακοή.

Το Κέντρο Προγραμματισμού Ζωής 

    Στο σημείο αυτό θα κάνω πάλι μία πα­ρένθεση, για να σάς αναφέρω αυτά που μου συνέβησαν πριν γνωρίσω τον Γέροντα Πορφύριο.

Τελείωσα τις σπουδές μου και ξεκίνησα να εργάζομαι, αλλά πάλι... ψαχνόμουν. Ήταν Μάρ­τιος τού 1982. Οπότε μου λέει μια συνάδελφός μου: «Αφού σου αρέσει ο Γιούνγκ, ο Ράιχ και οι λοιποί, να πας σε μια Σχολή που διδάσκουν ψυχο­λογία τού βάθους: στο Κέντρο Προγραμματισμού Ζωής του Δ.Λ.».

Όντας εγώ εκ φύσεως ανήσυχο πνεύμα, λέω ας πάω. Που να ήξερα που θα έμπλεκα; Σήμερα βέβαια, μετά τα όσα πέρασα, γνωρίζω πολύ καλά πόσο εύκολα μπορεί να μπλέξει ο άνθρωπος και γι’ αυτό τη στιγμή αυτή σας κάνω αυτή την ομο­λογία.

Ο Δ.Λ. λοιπόν υποστήριζε ότι ο άνθρωπος χρησιμοποιεί μόνο το 10% του εγκεφάλου του και ότι εκείνος μπορούσε να μας μάθει πως να χρησιμοποιούμε το υπόλοιπο... Δεν τολμούσε να πει το 90%, αλλά ένα ποσοστό μεγάλο υποτίθεται. Απ’ ότι έμαθα αργότερα επρόκειτο για μια μέ­θοδο Mind Control και μάλιστα τού έχουν κάνει και μήνυση για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας, απόδειξη ότι δίδασκε όντως την μέθοδο εκείνη, έστω κι αν το αρνείται.

Χρησιμοποιούσε λοιπόν και δίδασκε την μέθοδο Silva Mind Control, για την οποία διάβασα τελευταία στο βιβλίο «Εφι­άλτης της Νέας Εποχής» (Inside the New Age Nightmare), που έγραψε ο Αμερικανός Randall Baer. Αυτός ήταν παλαιότερα ηγέτης της Νέας Εποχής, αλλά αργότερα, συνειδητοποιώντας την εφιαλτική πραγματικότητα που κρύβεται πίσω άπ’ όλα αυτά, έφυγε από την οργάνωση και ξε­κίνησε να γράφει το συγκεκριμένο βιβλίο για να προειδοποιήσει τον κόσμο. Δεν πρόλαβε όμως να το δει τυπωμένο. Λίγο πριν εκδοθεί δολοφονήθη­κε. Θα σας το φέρω να το διαβάσετε, γιατί είναι καλό να είστε εσείς τουλάχιστον ενημερωμένος, μια και ο Γέροντας παρότρυνε και τους πνευμα­τικούς να βρίσκουν κατάλληλα βιβλία για το θέμα και να ενημερώνονται.

Στη Σχολή λοιπόν κατ’ ουσίαν δίδασκαν αυτή την αποκρυφιστική «φιλοσοφία», την μέθο­δο Silva Mind Control, την οποία ο ιδρυτής της Σχολής ονόμασε παραπλανητικά «ψυχολογία του βάθους». Και για πότε βρεθήκαμε μπλεγμένοι βαθιά εγώ και άλλοι πολλοί, υποτίθεται φιλομα­θείς, ούτε που το καταλάβαμε. Κάποιοι έκαναν ένα-δύο σεμινάρια και έφυγαν, ή μάλλον ξέφυγαν... Σε γενικές γραμμές όμως είναι πανεύκολο να μπλέξεις αν δεν είσαι κοντά στον Χριστό και την Εκκλησία Του.

Πριν από κάθε σεμινάριο μας έβαζε να χαλα­ρώνουμε. Αρχίζαμε με κάτι ινδουιστικά μάντρα (κι ας λέει στο βιβλίο του ότι ποτέ δεν δίδαξε ινδουισμό κ.λπ.), έπαναλαμβάναμε το «αΐμ...», το «ομ...» και διάφορα άλλα μάντρα που δεν τα θυμάμαι. Έλεγε κάποια κυρία ότι το κάνει επειδή μοιάζει με το αμήν... Μα άλλο να μοιάζει, κι άλλο να είναι αμήν! Δεν είναι αμήν, είναι αΐμ. Δηλαδή ινδουιστικό μάντρα. Και όπως ξέρετε, με τα μάντρα αυτά, επικαλούνται δικές τους θεό­τητες.

Όταν λοιπόν ο άνθρωπος βρίσκεται στο επί­πεδο άλφα, ένα επίπεδο μεταξύ ύπνου και εγρή­γορσης, είναι επιρρεπής και ευάλωτος σε οποιαδήποτε υποβολή. Να κάνω εδώ μια παρένθεση: Εάν υπνώτιζε τους μαθητές του, θα μπορούσε κάποιος να τον κυνηγήσει, με την κατηγορία ότι κάνει υπνωτισμό, που απαγορεύεται. Όμως με την μέθοδο αυτή ο μαθητής έχει συνείδηση, ακούει, οπότε μπορεί κάποιος να ισχυριστεί πως ό,τι γίνεται γίνεται με την συγκατάθεσή του. Δεν είναι όμως έτσι. Γιατί είναι χαλαρωμένα τα ανώτερα εγκεφαλικά κέντρα και γι’ αυτό δεν λει­τουργούν, όπως συμβαίνει και με τη μέθη για παράδειγμα. Και οι μεθυσμένοι λένε ότι δήθεν καταλαβαίνουν, αλλά ενεργούν όμως υπό την επίδραση του αλκοόλ. ^{Από εδώ και πέραν παρατίθεται ο διάλογος μεταξύ της συγγραφέως και τού επιμελητού της εκδόσεως.}

-    Έχουν αίσθηση, αλλά δεν έχουν πλήρη επίγνωση της καταστάσεως. Οι αισθήσεις λειτουρ­γούν, αλλά η επίγνωσις της καταστάσεως δεν είναι πλήρης.

-    Αυτό ακριβώς. Σου λέει σήκωσε το χέρι, το σηκώνεις, κατέβασέ το, το κατεβάζεις, χαμογέλα­σε, χαμογελάς κ.λπ. ...

-    Αλλά δεν ελέγχεις.

-    Σε εκείνη τη φάση είναι πάρα πολύ εύκολο να δεχτεί κανείς οποιαδήποτε υποβολή, να μά­θει ξένες γλώσσες και ένα σωρό άλλα πράγμα­τα. Μας έκανε δηλαδή υποβολή, αν και τότε δεν το συνειδητοποιούσαμε, ούτε ο ίδιος το ονόμα­ζε υποβολή, αλλά απλώς χαλάρωση. Ήταν όμως υποβολή, που λειτουργούσε ιδιαίτερα στους πιο επιδεκτικούς και αφελείς από εμάς. Εν πάση περιπτώσει βρεθήκαμε να παρακολουθούμε όλα του τα σεμινάρια... 

-    Επί πληρωμή βέβαια...

-    Φυσικά, και μάλιστα υψηλή. Βέβαια, οφείλω να ομολογήσω ότι παρ’ όλη μου την αναξιότητα, δεν άφησε ο Παππούλης να πληρώσω πολλά... (είμαι σίγουρη πλέον ότι με παρακολουθούσε νοερά και με βοηθούσε μυστικά, διότι μου είχαν συμβεί διάφορα θαυμαστά πράγματα στα οποία θα αναφερθώ στη συνέχεια). Όλο και κάποιος συγγενής τού ιδρυτή της σχολής αρρώσταινε και χρειαζόταν βελονισμό κι έτσι το ποσόν συμψη­φιζόταν. Αν το σεμινάριο έκανε εκατό χιλιάδες δραχμές, μου έπαιρνε δέκα. «Συμβολικά είναι», μου έλεγε τότε, «διότι πρέπει να πληρώσεις για να ωφεληθείς». Κι έτσι ήμουν πολύ ευχαριστημένη, πιστεύοντας ότι έπαιρνα πολύτιμη γνώση με αρκετά οικονομικό τρόπο...

Στα σεμινάρια λοιπόν αυτά ερχόταν κάποια δασκάλα της γιόγκα και μας δίδασκε την τε­χνική αυτή. Εγώ ξεκίνησα τη γιόγκα, γιατί μας την παρουσίαζε σαν απλή άσκηση τού σώματος για καλύτερη υγεία.

Σε μία όμως από αυτές τις ασκήσεις, σε ειδικό Κέντρο, συνέβη κάτι που με κατατρόμαξε και από τότε σταμάτησα αμέ­σως. Θα περιγράψω την εμπειρία μου αυτή, για να γίνει σαφές ότι δεν πρόκειται για μια απλή άσκηση τού σώματος, αλλά για κάτι εξαιρετικά επικίνδυνο.

Όπως ήμαστε ξαπλωμένες στο δά­πεδο και είχαμε χαλαρώσει με τις υποβολές χα­λάρωσης, κάποια στιγμή ένοιωσα ότι βγήκα από το σώμα μου και παρακολουθούσα τον εαυτό μου - με τα μάτια πάντα κλειστά. Με έβλεπα καθαρά. Ένοιωσα τους παλμούς της καρδιάς και την αναπνοή μου να ελαττώνονται δραμα­τικά και σκέφτηκα ότι θα πέθαινα. Έβλεπα τις άλλες κυρίες που είχαν σηκωθεί, αλλά εγώ δεν μπορούσα. Ήρθε από πάνω μου η διδάσκουσα και με ρώτησε τι μου συμβαίνει. Μόλις συνήλθα, της εξήγησα και εκείνη ενθουσιασμένη μου είπε: «Μπράβο! Αυτό πολλοί το προσπαθούν, αλλά δεν μπορούν να το πετύχουν». Τότε συνειδητο­ποίησα ότι η γιόγκα δεν είναι μία απλή σωματική άσκηση, αλλά έχει άκρως επικίνδυνη μεταφυσική διάσταση, και σταμάτησα αμέσως.

Όπως σας είπα και στην αρχή, μαζί με μια κυρία από τη Σχολή και με κάποια άλλη επισκεφθήκαμε τον Γέροντα για πρώτη φορά. Και λέω απλώς «Γέροντας», διότι τη λέξη «άγιος» εμείς δεν την ξέραμε, δεν την αναφέραμε, δεν μας αφορούσε, αλλά λέγαμε γι’ αυτόν: «Γνωρίσαμε έναν καταπληκτικό Γέροντα, σαν γκουρού». Μου το είπε μάλιστα και ο ίδιος ο Γέροντας Πορφύριος μια φορά: «Με βλέπουν όλοι για γκουρού...».

-     Δάσκαλο, ναι.

-    «Αλλά», λέει, «τους αφήνω. Αφήνω να με νομίζουν έτσι, και ο Θεός θα κάνει τη δουλειά Του, ας νομίζουν αυτοί ότι εγώ είμαι γκουρού, αυτό! έρχονται εδώ πέρα και με βλέπουνε και ο Θεός κάνει αυτά που πρέπει».

Ήρθαμε λοιπόν στον Γέροντα, καθίσαμε λίγο, τού φιλήσαμε το χέρι και φύγαμε. Από εκείνη τη στιγμή ασκούσε τρομερή έλξη επάνω μου, παρ’ όλο που ποτέ δεν είχα επιδιώξει να γνωρίσω έναν τέτοιο άνθρωπο, ούτε έψαχνα ποτέ για χαρισματικούς μοναχούς. Ήμουν βλέπετε άνθρωπος του βιβλίου και, υπό την επίδραση της θεωρίας τού υλισμού, μου άρε­σε να μελετάω διάφορα σχετικά, γι’ αυτό και δεν είχα σε μεγάλη υπόληψη τους ανθρώπους που δεν είχαν τις ανάλογες απόψεις και ενδια­φέροντα μ’ εμένα. Βέβαια, ομολογώ ότι είχα συ­νειδητοποιήσει από την ενασχόλησή μου με τον βελονισμό ότι υπάρχει κάτι άλλο πέρα από την ύλη.

Γι’ αυτό και μου είπε κάποτε ο Πνευματικός μου -τον οποίο βρήκα αργότερα— ότι και μέσα απ’ τον διάβολο οδηγεί ο Θεός. Και συμπλήρω­σε αστειευόμενος: «ενώ ο Άγιος Νικόλαος είναι κοντά στο σπίτι σας, εσείς τον βρήκατε μέσω Ινδιών». Κι ενώ επέμενα ότι ο Δ.Α. μας μιλούσε για τον Χριστό, ο Πνευματικός μου μου είπε χα­ρακτηριστικά: «Ναι, σας μιλούσε, αλλά για ποιόν “Χριστό”;».

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ:

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΨΥΧΟΔΥΝΑΜΙΚΗΣ

πηγή