Λίγο αν ποτισθούν τα παιδια με ευλάβεια, με φόβο Θεού, δεν έχουν ανάγκη μετά.

Όσιος  Παΐσιος ο Αγιορείτης

Ο Άγιος Νεομάρτυς Μύρων

από τον Κωνστνατίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο, συγγραφέα

 

ΚΑΤΑΓΩΓΗ: Ο Άγιος καταγόταν από το Μεγάλο Κάστρο της Κρήτης [έτσι ονομαζόταν τότε το Ηράκλειο] και είχε ευσεβείς και ευγενείς γονείς. Γνωρίζουμε ότι ο πατέρας του ονομαζόταν Δημήτριος και ήταν πολύ δίκαιος άνθρωπος. Από μικρό παιδί ο Μύρων είχε συμπεριφορά και γαρακτήρα ώριμου άνδρα. Αν και ήταν μικρός στην ηλικία είχε φρόνηση γεροντική, τέτοια δηλαδή που θα ταίριαζε σε κάποιον έμπειρο απ΄τη ζωή γέροντα. Αγαπούσε από φυσικού του την παρθενία και την σωφροσύνη. Ήταν δε όμορφος εξωτερικά όπως ήταν και εσωτερικά. Καθημερινό του μέλημα ήταν η βιοπάλη στο κατάστημά του. Είχε μάθει την τέχνη του ράφτη την οποία εργαζόταν με πολλή σεμνότητα και συνέπεια στο εργαστήριό του.

Η ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ: Οι γείτονές του Τούρκοι επιδίωκαν συχνά την συναναστροφή τους με τον μάρτυρα αλλά εκείνος καθόταν στο εργαστήριό του σοβαρός και ήσυχος χωρίς να αποδέχεται την παρέα τους ή να συμμετέχει στις συζητήσεις τους. Επειδή λοιπόν τον φθονούσαν και δεν υπέφεραν την τόση του σεμνότητα, ήθελαν να τον εξισλαμίσουν. Και τι καταχθόνιο μηχανεύτηκαν! Βρήκαν ένα τουρκόπουλο και το έπεισαν να πει πως το ... βίασε ο Μύρων. Σύμφωνα με άλλο συναξάρι του αγίου η συκοφαντία αφορούσε σε μια ανήλικη Τουρκοπούλα που δήθεν αποπλάνησε ο Μύρων. Με τη συκοφαντία αυτή τον άρπαξαν με μεγάλη μανία και τον πήγαν στον δικαστή.

ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗ: Ο καδής [δικαστής] τον ρώτησε εάν είναι αληθινή η κατηγορία. Ο Άγιος αποκρίθηκε ότι αδίκως και ψευδώς τον κατηγορούν, κι ότι τέτοιο πράγμα δεν έκανε ποτέ αλλά ούτε καν είχε ιδέα γι’ αυτό. Οι κατήγοροί του όμως φώναζαν ότι είναι αλήθεια και ότι πρέπει ή να γίνει τούρκος ή να θανατωθεί. Ο Άγιος με θάρρος τους απάντησε ότι δεν θα αρνείτο επ' ουδενί λόγο την πίστη του και το όνομα του Χριστού. Πρόσθεσε μάλιστα πως ήταν έτοιμος να υπομείνει όσα βασανιστήρια θα του έκαναν για την αγάπη Του, τονίζοντάς τους: “Χριστιανός γεννήθηκα και Χριστιανός θέλω να πεθάνω”. Μόλις το άκουσε ο δικαστής διέταξε να τον δείρουν και να τον κλείσουν στη φυλακή, μέχρι την δεύτερη εξέταση. Λίγες μέρες αργότερα τον οδήγησαν πάλι στο δικαστήριο. Ο δικαστής προσπάθησε να τον κάνει να αρνηθεί το Χριστό, τάζοντάς του πολλά χρήματα, δώρα και τιμές, αλλά και απειλώντας τον με βασανιστήρια και τελικά με ατιμωτικό θάνατο, αν παρήκουε. Άλλοι από τους παρισταμένους του έλεγαν: “Λυπήσου τα νιάτα σου και την ομορφιά σου, έλα στην πίστη μας και θα περάσεις ζωή ένδοξη και ευτυχισμένη”. Ο γενναίος αθλητής του Χριστού όμως έμενε ακλόνητος φωνάζοντας: “εγώ την πίστη μου δεν την αλλάζω, Χριστιανός θέλω να πεθάνω”.

ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΟ: Ύστερα απ' ολα αυτά ο δικαστής εξέδωσε καταδικαστική απόφαση. Το τέλος του Μύρωνα θα ήταν θάνατος δι’ απαγχονισμού. Τον πήραν και τον πήγαν στον τόπο της εκτέλεσης, λίγο έξω από το κάστρο. Όσους Χριστιανούς συναντούσε τους χαιρετούσε λέγοντας: “Συγχωρέστε με, αδελφοί, και ο Θεός να σας συγχωρήσει”. Ακολουθούσε μαζί με πολλούς Χριστιανούς και ο πατέρας του κλαίγοντας για τον θάνατο του γιού του. Όταν έφθασαν στον καθιερωμένο τόπο του “νέου Γολγοθά των Μαρτύρων”, ζήτησε την άδεια από τους δημίους και, πλησιάζοντας τον πατέρα του, έπεσε στα πόδια και του φίλησε τα χέρια, ζητώντας την ευχή του λέγοντάς του να μη λυπάται, γιατί άδικα καταδικάστηκε. Μετά είπε στους δημίους να προχωρήσουν στο έργο τους. Και εκείνοι πέρασαν το σκοινί στο λαιμό του και τον κρέμασαν.

ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΑΥΤΟΥ: Έτσι έλαβε ο μακάριος Μύρων το στεφάνι του μαρτυρίου. Το ίδιο βράδυ οι Τούρκοι που φύλαγαν το μαρτυρικό λείψανο είδαν ουράνιο φως να κατεβαίνει από ψηλά και να σκεπάζει τον Άγιο, επιβεβαιώνοντας την απερίγραπτη δόξα και την παντοτινή λαμπρότητα που τον περιμένει, όπως τον κάθε μάρτυρα και κάθε πιστό Χριστιανό στη Βασιλεία του Θεού.

Κι αυτό το θαύμα το διέδωσαν σε πολλούς. Το άκουσαν και οι Χριστιανοί και δόξασαν τον Θεό, Αυτόν που δοξάζει τους Αγίους Του. Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος Μύρωνος στις 20 Μαρτίου, ημέρα του μαρτυρίου του, όπως προαναφέραμε.

“Mύρον νοητόν ωράθης εξ αγχόνης,

Mύρων αθλητά δόξα Kρήτης και κλέος”

Ἀπολυτίκιον 
 [ήχος πλ. Α΄ ]: “Ηρακλείου το άνθος το ευωδέστατον, ως ευσεβείας σε μύρον ύμνοις γεραίρομεν, νεομάρτυς του Χριστού Μύρων μακάριε. Συ γαρ νεότητος ακμήν υπερείδες ανδρικώς και ήθλησας στεροψ’υχως. Και νυν απαύστως δυσώπει, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών”.

πηγή

Για αυτά τα παιδιά δεν υπάρχουν ΜΚΟ, εθελοντές, Φιλάνθρωποι…Α ξέχασα δεν είναι Λαθρό… 782 παιδιά πολυτέκνων στη Σάμο προσπαθούν να επιβιώσουν!

Κατεπείγουσα επιστολή προς τον Πρωθυπουργό έστειλε πριν λίγες ημέρες ο Σύλλογος Πολυτέκνων Σάμου Ικαρίας και Φούρνων, όπου του γνωστοποιείται το πρόβλημα επιβίωσης που έχουν 782 παιδιά πολυτέκνων στο νομό της Σάμου, λόγω της συνεχιζόμενης κρίσης και της ανέχειας που υπάρχει!
Ο Σύλλογος ζητά από τον Πρωθυπουργό να κάνει άμεσα ενέργειες ώστε να επιβιώσουν όλες αυτές οι οικογένειες!
Η επιστολή κοινοποιείται και προς τον Βουλευτή Σάμου  Δημ. Σεβαστάκη, τον ΥΕΘΑ Παν. Καμμένο, τον Μητροπολίτη τον Αντιπεριφερειάρχη Σάμου, τους Δημάρχους Σάμου ικαρίας και Φούρνων, αλλά και σε όλες τις φιλανθρωπικές οργανώσεις Μ.Κ.Ο. και τον Ο.Η.Ε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ:
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ ΣΑΜΟΥ – ΙΚΑΡΙΑΣ & ΦΟΥΡΝΩΝ
ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΝ
Σάμος 16 Μαρτίου 2016
Αρ. Πρωτ. : 16
ΠΡΟΣ: Πρωθυπουργό της Ελλάδας Αλέξη Τσίπρα.
ΥΕΘΑ Παναγιώτη Καμμένο
Μητροπολίτη Σάμου – Ικαρίας & Κορσεών κ.κ. Ευσέβιο.
Βουλευτή Σάμου Σεβαστάκη Δημήτριο.
Αντιπεριφερειάρχη Σάμου κ. Κατρακάζο Νικόλαο.
Δημάρχους Σάμου: κ. Αγγελόπουλο Μιχαήλ,
Ικαρίας: κ. Στυλιανό Σταμούλο &
Φούρνων κ. Ιωάννη Μαρούση.
ΆπασεςΦιλανθρωπικές Οργανώσεις – Μ.Κ.Ο – Ο.Η.Ε. κλπ εν τη Σάμο Ευρισκόμενες καθώς και Απάντων των Αδελφών.
ΚΟΙΝ.: Ανωτάτη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ελλάδος.
Σύλλογος Πολυτέκνων Σάμου – Ικαρίας & Φούρνων.

ΘΕΜΑ: Επιβίωση Ανηλίκων Τέκνων Πολύτεκνων Οικογενειών.

ΣΧΕΤ. ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΟ.
1. Σας γνωρίζουμε ότι στα ακριτικά νησιά μας προσπαθούν να επιβιώσουν εκτός των εκατοντάδων πολύτεκνων γερόντων με ενήλικα αλλά και άνεργα σε συντριπτικό ποσοστό τέκνα, εκατοντάδες πολύτεκνες οικογένειες με ανήλικα όπως παρακάτω:
α. Ανατολική Σάμος: 363 τέκνα ανήλικα πολυτέκνων.
β. Δυτική Σάμος : 224 τέκνα ανήλικα πολυτέκνων.
γ. Ικαρία – Φούρνοι: 195 τέκνα ανήλικα πολυτέκνων.
2. Τα ανωτέρω τέκνα εκτός της στοιχειώδους διατροφής , πληρωμής των πάσης φύσεως λογαριασμών – χαρατσίων της οικογένειας χρειάζονται δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, υγιές οικογενειακό περιβάλλον καθώς και ψυχολογική υποστήριξη λόγω της συνεχιζόμενης και διευρυνόμενης κρίσης.
3. Παρακαλούμε, για την ενημέρωσή σας και τις ΑΜΕΣΕΣ ενέργειές σας ειδάλλως σε περίπτωση αδυναμίας σας να προβούμε σε ενέργειες προς άλλες κατευθύνσεις.
4. Αναμένουμε έμπρακτη φιλανθρωπική σας δράση εντός 15 εργασίμων ημερών.
Μη απάντησή σας από εμάς μη καταδικαστέα και συγχωρητέα αλλά κοινοποιήσιμη στον Ελλαδικό και Ευρωπαϊκό χώρο.
5.Στοιχεία οικογενειών σας αποστέλλουμε άμεσα με αίτησή σας.
Με σεβασμό
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Απόστολος Γ. Τσιώλης
Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Ιωάννης Β. Βούρος

Η Τουρκία βγάζει το Τσεσμέ στο Αιγαίο πριν «στεγνώσει» το μελάνι της συμφωνίας

Σύμφωνα με μια σειρά ναυτικών ειδοποιήσεων ΝΑVTEX 226/16 (NAVTEX) την οποία που εξέδωσε η Τουρκική Υδρογαρική Υπηρεσία στις 15:01 το μεσημέρι της Παρασκευής 18 Μαρτίου, το υδρογραφικό-ωκεανογραφικό (Υ/Γ-Ω/Γ) πλοίο του τουρκικού ΠΝ ÇESME (Α-599) θα εκτελέσει έρευνες από 21 Μαρτίου έως 8 Απριλίου 2016 σε διεθνή ύδατα στο Κεντρικό Αιγαίο, στην περιοχή που μπορείτε να δείτε στον χάρτη.

Την στιγμή που στην περιοχή της Λέσβου και του Κεντρικού Αιγαίου πλέουν πολεμικά σκάφη του ΝΑΤΟ, η Άγκυρα προχωρά σε μια προσπάθεια επίδειξης κυριαρχίας στον θαλάσσιο χώρο ανάμεσα στη Χίο και τη Σκύρο, ενώ την ίδια στιγμή συνεχίζει τις εργασίες πόντισης καλωδίων και βυθοκόρησης στην υφαλοκρηπίδα ανάμεσα στη Ρόδο και το Καστελόριζο.

Η περιοχή που δεσμεύει βρίσκεται εντός των μονίμων πεδίων βολής (ΨΑΘΟΥΡΑΣ και ΑΝΔΡΟΥ) της Πολεμικής μας Αεροπορίας οι περιοχές των οποίων έχουν δεσμευτεί με NAVTEX της ελληνικής Υδρογραφικής Υπηρεσίας για όλη τη διάρκεια του τρέχοντος έτους.

Το ÇESME:

Ναυπηγήθηκε το έτος 1965 για το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ και χορηγήθηκε στην Τουρκία το έτος 2000. Είναι 1 από τα 2 συνολικά πλοία που διαθέτει το τουρκικό ΠΝ (το άλλο πλοίο είναι το CUBUKLU A-594), αναφέρει το militaire.gr.

Nα σημειωθεί ότι πρόσφατα το Υφυπουργείο Αμυντικής Βιομηχανίας της Τουρκίας (SSM) εξέδωσε πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για την ναυπήγηση 1 πλοίο Υ/Γ-Ω/Γ για τις ανάγκες του ΤΠΝ.

Το κείμενο και ο σχετικός χάρτης, καθώς επίσης και χάρτης με τα ΠΒ ΨΑΘΟΥΡΑΣ και ΑΝΔΡΟΥ:

Το κείμενο και ο σχετικός χάρτης, καθώς επίσης και χάρτης με τα ΠΒ ΨΑΘΟΥΡΑΣ και ΑΝΔΡΟΥ:

ΚΕΙΜΕΝΟ ΝΑVΤΕΧ 226/16

ZCZC  IZMIR TURK RADIO

181301 UTC MAR 16

TURNHOS N/W 226/16

AEGEAN SEA

SCIENTIFIC RESEARCH BY TCG CESME BETWEEN 21 MAR- 08 APR 16 ON INTERNATIONAL WATERS OF AREA BOUNDED BY

38 17.00N, 024 27.00E

38 38.00N, 024 27.00E

38 38.00N, 024 42.00E

38 44.00N, 024 50.00E

38 44.00N, 025 16.00E

38 36.00N, 025 14.50E

38 28.00N, 025 23.30E

38 17.00N, 025 23.30E

CAUTION ADVISED

Δείτε σε διαδραστικό χάρτη τις περιοχές

http://cyprusnews.eu/
πηγή 

Ποιμαντορική Εγκύκλιος για την Κυριακή της Ορθοδοξίας 2016

Κ Ο Σ Μ Α Σ

Ο  ΧΑΡΙΤΙ  ΘΕΟΥ

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ  ΚΑΙ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΤΗΣ  ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ 

ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Προς  το  Χριστεπώνυμον  Πλήρωμα

της  καθ’ ημάς  Ιεράς  Μητροπόλεως.

 Η σημερινή Κυριακή λέγεται αφ  ενός Α΄  Κυριακή των Νηστειών, επειδή είναι η πρώτη Κυριακή της Μ. Τεσσαρακοστής, αφ  ετέρου Κυριακή της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.

 Κυριακή της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ λέγεται επειδή σήμερα εορτάζουμε την Αναστήλωσι των αγίων εικόνων και τον θρίαμβο της ορθοδόξου πίστεως κατά της φοβερής αιρέσεως των εικονομάχων, των αιρετικών δηλαδή εκείνων, οι οποίοι δεν δέχονταν να τιμούν τις άγιες εικόνες, αλλά ωνόμαζαν την τιμήν των αγίων εικόνων ειδωλολατρία.

 Επειδή ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί οφείλουμε να γνωρίζουμε την ορθή πίστι της Εκκλησίας μας για τις άγιες εικόνες αλλά και να τις τιμούμε αληθινά και ωφέλιμα, θα υπογραμμίσω, με την παρούσα Εγκύκλιο, μερικές σύντομες, χρησιμώτατες αλήθειες.

 Η Ορθοδοξία μας, η οποία διασώζει δια μέσου των αιώνων την ανόθευτη διδασκαλία και παράδοσι της γνησίας αρχαίας Εκκλησίας, εκφράζει αγιοπνευματική αλήθεια και με την αγιογραφία. Η εικόνα στην ορθόδοξο Εκκλησία προσφέρει συγκλονιστική αλήθεια σε όποιον διαθέτει πνευματική ωριμότητα και προσκυνεί την εικόνα με πίστι, με πνεύμα ταπεινώσεως και πόθο αγιότητος.

 Οι ορθόδοξοι θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας μας ποτέ δεν δέχθηκαν την θεοποίησι η την ειδωλοποίησι των εικόνων, όπως πράττουν οι Προτεστάντες, οι Χιλιασταί η μάρτυρες του Ιεχωβά, ούτε τις βλέπουν σαν διακοσμητικά στοιχεία, όπως οι Παπικοί. Οι άγιοι 367 Πατέρες της αγίας Ζ  Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τους οποίους τιμούμε σήμερα, εδίδαξαν με τον φωτισμό του αγίου Πνεύματος ότι: «Η της εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει και ο προσκυνών την εικόνα προσκυνεί εν αυτή του εγγραφομένου την υπόστασιν». Την αυτή αλήθεια υπογραμμίζουν και ο Μέγας Βασίλειος και ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός.

 Εισέρχεσαι μέσα σε ένα αγιογραφημένο ναό η βρίσκεσαι απέναντι από την εικόνα του προσευχηταρίου σου και αμέσως αισθάνεσαι πως βρίσκεσαι σε ένα ανώτερο κόσμο. Φεύγεις από τα εγκόσμια, τα φθαρτά, τα επίγεια και εισέρχεσαι, με τη θέα του Σαρκωθέντος Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού, της ιεράς εικόνος της Παναγίας μας, των αγίων Προφητών, Αποστόλων, Πατέρων, Μαρτύρων, Νεομαρτύρων, στα υπερκόσμια, τα επουράνια, τα αιώνια, τα άφθαρτα.

 Συγκινείσαι, κατανύσσεσαι, εμπνέεσαι, συναισθάνεσαι την μικρότητά σου, την μηδαμινότητά σου, την αναξιότητά σου απέναντι του αγίου, του Τρισαγίου Θεού μας, ασπάζεσαι την αγία εικόνα με ευλάβεια και φόβο, ζητάς βοήθεια και χάρι.

 Προσφέρουμε και λαμβάνουμε. Προσφέρουμε ευλάβεια και προσκύνησι και τιμή με πίστι και προσευχή θερμή, και λαμβάνουμε ευλογία και χάρι, την χάρι των αγίων μας, αντλούμε θεία διδαχή. Οι άγιες εικόνες μας, μιλάνε, διδάσκουν, νουθετούν, εμπνέουν με τις σκηνές από την επίγεια ζωή του Κυρίου μας, με την μορφή της Παναγίας μας, των αγίων μας. Εμπνέουν την πίστι, την αυταπάρνησι, την ταπείνωσι, την αγάπη, την αγιότητα, εμπνέουν κάθε αρετή, δείχνουν τον Ουρανό… 

 Γι  αὐτό ο Μέγας Βασίλειος ονομάζει την αγία εικόνα βιβλίο «γλωττοφόρο», βιβλίο που μιλάει πολύ στην ψυχή κάθε χριστιανού, ιδιαιτέρως όμως του απλοϊκού και αγραμμάτου.

 Οι αποφάσεις της Ζ  Οἰκουμενικῆς Συνόδου διατρανώνουν την ιερότητα, την προσφορά και την ωφέλεια των αγίων εικόνων στους πιστούς Χριστιανούς, αλλά και την ορθή και ορθόδοξο τιμή την οποία οφείλουν να απονέμουν τα συνειδητά μέλη της Εκκλησίας μας στις άγιες εικόνες.

 Οφείλουμε όμως να παρατηρήσουμε ότι δυστυχώς υπάρχουν ορθόδοξοι χριστιανοί, οι οποίοι με ηθελημένη άγνοια αμφισβητούν την χάρι και την θαυματουργία των εικόνων. Πολλοί ορθόδοξοι πατέρες και θεολόγοι, από το άλλο μέρος, αποδίδουν θαύματα αγίων εικόνων στην πίστι των ανθρώπων που προσεύχονται ενώπιον των αγίων εικόνων. Το ότι η πίστις θαυματουργεί, όταν η προσευχή είναι θερμή και κάνει θαύματα, είτε γίνεται ενώπιον της εικόνας, είτε όχι, αυτά είναι δεδομένα πέραν πάσης αμφιβολίας. Αυτό όμως δεν είναι λόγος να αρνηθούμε ότι μερικές εικόνες μπορούν να έχουν και αυτές οι ίδιες θαυματουργική χάρι. Για τους πιστούς χριστιανούς δεν είναι αυτό παράδοξο. Ζούμε καθημερινώς θαύματα…

 Αγαπητοί,

 Σήμερα που εορτάζουμε την Αναστήλωσι και τον θρίαμβο των αγίων εικόνων, ας θελήσουμε να αγαπήσουμε τις άγιες εικόνες της Εκκλησίας μας, να τις τιμήσουμε αληθινά, να τις ευλαβούμαστε, να τις αναστηλώσουμε συνειδητά στις καρδιές μας και παντού ιδίως σήμερα, που ζούμε ανάμεσα σε μία προσπάθεια και ένα μένος νέας εικονομαχίας.

 Με πίστι, με ευλάβεια ας εισερχώμαστε στους ιερούς ναούς μας και κάνοντας ορθά το σημείο του Σταυρού ας τις ασπαζώμαστε με ταπείνωση και θερμή προσευχή. Ας φροντίσουμε οι άγιες εικόνες να αναστηλωθούν και να μείνουν σε τιμητική θέσι στις αίθουσες των σχολείων, των συλλόγων μας, των διαφόρων δημοσίων υπηρεσιών μας.

 Ιδιαιτέρως ας φροντίσουμε να δημιουργήσουμε προσευχητάρι στο σπίτι μας, να καίει καντήλι και να γονατίζη όλη η οικογένεια εμπρός στην εικόνα του Χριστού μας, της Παναγίας μας, των αγίων μας. Για να διδάσκονται γονείς και παιδιά, για να δεχώμαστε την θαυματουργική χάρι των αγίων εικόνων, για να ζη όλη η «κατ  οἶκον εκκλησία», η οικογένειά μας, μέσα στην ευλογία του Κυρίου μας, στην προστασία της Παναγίας μας, να αγιάζεται με τις πρεσβείες των αγίων μας. Αμήν.

Μετ’ ευχών 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ 

† Ο  ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ  ΚΟΣΜΑΣ

Ο δρόμος του Χριστού είναι να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους και αυτούς, που μας αγαπούν και αυτούς που μας μισούν. Να έχετε πραότητα και αν σας προσβάλλη ο άλλος, να μη θέλετε να τον εκδικηθείτε, αλλά να τον συγχωρείτε και να του δείχνετε καλοσύνη. Και με την αγάπη, που θα του δείξετε, θα τον υποχρεώσετε να σας ζητήση συγγνώμη, εάν βέβαια είναι άνθρωπος με συνείδηση. Γιατί, παιδιά μου, από το καλό έρχεται καλό, από το κακό ποτέ δεν έρχεται καλοσύνη. Γι’ αυτό και σεις μη μαλώνετε με έναν άνθρωπο, που θα σας πειράξη, γιατί θα πληθύνη το κακό, αλλά δείξετε του καλοσύνη για να ηρεμήση και να έχετε μισθό από τον Θεό...

Άγιος Πορφύριος

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ. Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

  Εγκύκλιος επιστολή του Σεβασμιότατου Επισκόπου Ζίτσης Νικολάου, επί τη Κυριακή της Ορθοδοξίας του έ-τους 1938.

Αύτη ή πίστις τών Αποστόλων,

Αύτη ή πίστις τών Πατέρων,

Αυτή ή πίστις τών Ορθοδόξων,

Αυτή ή πίστις την Οικουμένην έστήριξε.

Ή Κυριακή της Ορθοδοξίας είναι ή εορτή τών νικών της Ορθοδόξου Εκκλησίας στο παρελθόν. Αυτές οι νίκες του παρελθόντος είναι το ηθικό κεφάλαιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ό Σταυρός της και ή τροφή της. Αυτό είναι σπουδαίο και σημαντικότατο. Όμως, οι νίκες αυτές από το παρελθόν της Εκκλησίας είναι ή έμπνευση και το κίνητρο για τις νίκες της στο παρόν και στο μέλλον, και αυτό είναι το πιο σημαντικό.

Είναι το σημαντικότερο επειδή το στεφάνι της δόξης είναι υπεσχημένο στούς νικητές και όχι στούς έορτάζοντες τις νίκες τών άλλων. Γιατί είναι γραμμένο στο βιβλίο της αληθείας: όποιος νικήσει θα κερδίσει τά πάντα και θα του γίνω Θεός και αυτός θα μου γίνει υιός. Ή αμοιβή του Θεού λοιπόν, δίδεται ατούς νικητές και όχι σε όσους εορτάζουν μονάχα τις νίκες των πατέρων τους.

Αυτό δε σημαίνει πώς είναι ασήμαντο το να εορτάζουμε τις νίκες των πατέρων. Αντιθέτως, ό εορτασμός των προτέρων νικών είναι αποφασιστικής σημασίας για την εξασφάλιση και νέας νίκης επειδή οι νίκες του πατέρα υποκινούν σε νίκες και τούς υιούς....

Δεν είναι μονάχα ή δειλία μεταδοτική μα είναι και ό ηρωισμός. Ό δειλός πού φωνάζει: φεύγουμε, χανόμαστε, μεταδίδει στο στράτευμα το φόβο. Το ίδιο όμως, μεταδίδει τον ηρωισμό εκείνος πού φωνάζει: εμπρός, ό εχθρός νικήθηκε!

Έτσι γίνεται στούς κοσμικούς πολέμους, έτσι και ακόμα περισσότερο στο πνευματικό πόλεμο. Μη φοβήσθε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον, είπε ό Σωτήρας στούς μαθητές Του. Και όχι μόνο το είπε μα και το έπραξε στ’ αλήθεια. Νίκησε τον άρχοντα του κόσμου τούτου, νίκησε την αμαρτία, νίκησε και το θάνατο. Βλέποντας οι Απόστολοι τις νίκες Του και μεθυσμένοι από αυτές, έγιναν και οι ίδιοι νικητές. Τούς Αποστόλους μιμήθηκαν οι διάδοχοί τους και αυτούς οι δικοί τους διάδοχοι. Ή μία χριστιανική γενεά μετά την άλλη, μεγαλουργούσε μέ τη νικηφόρο δόξα της, ενθουσιασμένη από τις νίκες και τούς νικητές του παρελθόντος. Καθώς το ένα κύμα παράγει δεύτε-ρο, έτσι το ένα νικηφόρο στράτευμα του Χριστού γεννούσε και υποκινούσε το επόμενο νικηφόρο Του στράτευμα. Έτσι, το αστείρευτο και ζωντανό ποτάμι της Εκκλησίας του Θεού διά της ιστορίας των είκοσι αιώνων, γινόταν όλο και πλατύτερο, βαθύτερο και πιο ορμητικό, αρδεύοντας μέ ζωή και δόξα τις τέσσερις πλευρές τού κόσμου. Ή μόνη πηγή αυτού του ποταμού είναι ό Χριστός και όλο το ζων ύδωρ είναι δικό Του. Δικά του και όλα τά ορμητικά κύματα από αιώνα σε αιώνα και από γενεά σε γενεά.

Οι νίκες της Ορθοδοξίας τις όποιες εορτάζουμε κατά την Α' Κυριακή των Νηστειών είναι νίκες της πρώτης χιλιετίας. Δεν είναι λοιπόν το σύνολο όλων των νικών από την αρχή μέχρι σήμερα αλλά μόνο οι νίκες πού κερδήθηκαν στούς πρώτους σχεδόν δέκα αιώνες, των οποίων ή τελευταία ήταν ή νίκη κατά της εικονομαχίας.

’Ίσως ή Ορθόδοξη Εκκλησία θεωρήσει κατάλληλο να θεσπίσει κατά τον εικοστό αιώνα ακόμη μια εορτή παρόμοια μέ την Κυριακή της Ορθοδοξίας ή οποία θα ήταν αφιερωμένη στις νίκες και τούς νικητές της δευτέρας χιλιετίας, από την εποχή της ευλαβούς αύγούστας Θεοδώρας και του φιλοχρίστου αύτοκράτορος Μιχαήλ μέχρι τις μέρες μας. Πιθανόν ή Εκκλησία να τά κάνει πραγματικότητα. Θα είχε λόγο και δικαιολογία για να θεσπίσει κάτι τέτοιο....

Οι νέες νίκες ως καθήκον και χαρά.

Είπε κάποιος ότι ό χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία. Τούτος ό λόγος δικαιολογείται αν ή επανάσταση έκληφθεΐ υπό πνευματική και ηθική έννοια ως ανατροπή της αναλήθειας, της αδικίας και της ασπλαχνίας έντός του εαυτού μας πρώτα και κατόπιν στον περίγυρό μας. Όπου ανατροπή εκεί και μάχη, όπου μάχη εκεί και νίκη. Ό χριστιανισμός είναι αγώνας από τη πρώτη μέρα της ιστορίας του -από την αναζήτηση και μη εύρεση καταλύματος για το θείο Βρέφος στα πανδοχεία της Βηθλεέμ- μέχρι σήμερα και από τώρα 

μέχρι την εσχάτη μέρα. Ταυτόχρονα, ό χριστιανισμός είναι μια αλυσίδα από νίκες, από την αρχή ως το τέρμα. Νικούσε και όταν ακόμα έδειχνε νικημένος. Τις χαμένες μάχες τις προσμετρούσε ως νίκες. Τούς σκοτωμένους μαχητές για τον τίμιο σταυρό, τούς σημείωνε στον κατάλογο τών νικητών. Τά χαμένα βασίλεια τού κόσμου αντάλλασσε μέ βασίλειο ακριβότερο, εκείνο τού ουρανού.

Αν ή Εκκλησία ως σύνολο δεν σταματά την ανατροπή, δε σταματά τον αγώνα και την κατάκτηση νικών, είναι δυνατόν όμως, τά μεμονωμένα μέλη της να εγκαταλείψουν τη μάχη και να χάσουν τη νίκη. Εκεί είναι ό κλαυθμός και ό οδυρμός και ό ραχήλειος θρήνος της Εκκλησίας για τά τέκνα της.

Από αυτό πηγάζει και το ορθό δίδαγμα της Κυριακής της Ορθοδοξίας, ή εντολή να καταβάλει ό κάθε ορθόδοξος χριστιανός το προσωπικό του μόχθο για την κατάκτηση νέας νίκης. Οι παλαιές νίκες, μάς βοηθούν αλλά δεν μάς σώζουν. Οι νίκες τών πατέρων μας είναι ή κληρονομιά μας την οποία έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε και να αυξήσουμε μέ τις δικές μας νίκες....

Ή Εκκλησία διεξάγει τον πόλεμο μα οι ιδιώτες τον αγώνα. Τά μεμονωμένα μέλη της μπορεί να χάσουν τη μάχη, ή Εκκλησία όμως δεν μπορεί να χάσει τον πόλεμο. Ό Ιούδας έπεσε, μα ή Εκκλησία νίκησε. Ό ’Άρειος και ό Μακεδόνιος απώλεσαν τις ψυχές τους στη μάχη, μα ή Εκκλησία κέρδισε την νίκη. Ό Ιουλιανός ό Παραβάτης εξέπεσε, ή Εκκλησία κέρδισε. Οι εξισλαμισμένοι υπέκυψαν στο πειρασμό, μα ή Εκκλησία θριάμβευσε. Ή αθεϊστική εξουσία στη Ρωσία θα κατρακυλά στις ζητωκραυγές, αλλά ή Εκκλησία θα θριαμβεύσει και πάλι. Αυτοκρατορίες κατέπεσαν, μα ή Εκκλησία παρέμεινε. Οι αιρετικοί εξαφανίστηκαν, μα ή Εκκλησία επέζησε. Σε μερικά μέτωπα σημειώθηκαν απώλειες, μα το συνολικό μέτωπο της Εκκλησίας ποτέ δεν υπέστη την ρήξη....

Χριστιανοί βασιλείς και πατριάρχες έχασαν τά κεφάλια τους, μα ή Εκκλησία δεν έμεινε ακέφαλη. Κράτη χριστιανικά κατέπεσαν, μα ή Εκκλησία έμεινε απτόητη. Τούς χριστιανικούς λαούς καταπλάκωσε ή πλημμυρίδα τών αλλόπιστων Σαρακηνών, Περσών, Μογγόλων, Τούρκων, μα το σκάφος της Εκκλησίας έπλεε επάνω στα κύματα έως ότου κατέπαυσε ό κατακλυσμός.

Στα ελεύθερα κράτη και έθνη, την Εκκλησία προσέβαλλαν τά πάθη, ή διαστροφή, ή ραθυμία, ή έπαρση της αθεΐας και όλα τά πιθανά μικρόβια πού πολλαπλασιάζονται στον πυρετό της ελευθερίας, μα εκείνη κρατήθηκε ελεύθερη. Τά μεμονωμένα άτομα έπεσαν, μα ή Εκκλησία νίκησε. Ό διάβολος ψάρευε οποίον μπορούσε, τόσο στον πυρετό της ελευθερίας, όσο και στο ψύχος της δουλείας, μα το μέτωπο της Εκκλησίας παρέμεινε ασάλευτο.

 Οι μεμονωμένες μάχες κατέληγαν κάποτε σε απώλεια, άλλα ό αγώνας της Εκκλησίας στεφόταν πάντοτε από νίκη επειδή τη μάχη διεξάγουν οι μεμονωμένοι, άλλα τον αγώνα ή Εκκλησία.

Έτσι συνέβαινε επί δεκαεννέα αιώνες τώρα, έτσι και σήμερα, έτσι θα είναι και αύριο. Ή Εκκλησία μέχρι σήμερα δεν έχασε τον αγώνα. Δεν θα τον χάσει ούτε και μέχρι συντέλειας τού αιώνος, επειδή το έχει προειπεΐ Εκείνος πού νίκησε το θάνατο. Μήπως θα μπορούσε να νικηθεί από το ελάχιστο σκοτάδι Εκείνος πού νίκησε το σκότος τού θανάτου; Σε κάθε εποχή, κράζει στούς δικούς Του: μη φοβήσθε! Καθώς στούς μαθητές κατά την ώρα της καταιγίδας, έτσι και σε κάθε βαπτισμένη ψυχή και σε κάθε δοκιμαζόμενο άνθρωπο κράζει: μη φοβήσαι!

 Όταν οι πιστοί δειλιάσουν από τη δύναμη των ανθρώπων, Εκείνος πάλι, όπως άλλοτε στούς Αποστόλους, εμφανίζεται και λέει: μην τούς φοβήσθε! «Μη φοβηθείτε από των άποκτενόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμόνων άποκτείναι» (Μτ. 10, 28). Όταν οι πιστοί λυγίσουν από το φόβο μπροστά στα φοβερά φαινόμενα της δυνάμεως τού Θεού τού Σινά, τότε Εκείνος, ό Ανίκητος Στρατηγός, αντιλαμβάνεται τού στρατού Του και τον ενθαρρύνει: «έγέρθητε και μη φοβήσθε!» (Μτ. 17, 6). Όταν ένσκήψουν όλες οι προφητευμένες φρικαλεότητες στον άθεο αυτό κόσμο και ή γή θα συνταράσσεται από τούς πολέμους, προβλέποντάς τα όλα Εκείνος, ενθαρρύνει τούς στρατιώτες Του λέγοντας: «Όράτε μη θροεΐσθε!» (Μτ. 24, 6). Και όταν ό κόσμος όλος εξεγερθεί εναντίον της Εκκλησίας Του, Εκείνος λέει- «άλλα θαρσεΐτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον!» (Ίω. 16, 33).

Από αυτούς και άλλους παρόμοιους λόγους του 'Ιδρυτού της, λόγους πού έπεσφράγισε μέ τον θάνατο και την ένδοξο άναστάσιμη νίκη Του, αντλούσε ή Εκκλησία δύναμη στούς 19 αιώνες πού πέρασαν. Επί πλέον, ενισχυμένη και άναζωογονημένη, φωτιζόμενη και καθοδηγούμενη από την άδιάκοπη παρουσία του χαριτωμένου και παντοδυνάμου Πνεύματος τού Θεού, ή Εκκλησία εόρτασε ήδη την επέτειο 19 αιώνων.

Αύτη ή υψίστη επέτειος στην ιστορία της ανθρωπότητας, είναι ακόμα μια απόδειξη, ακόμα ένα κίνητρο και μία επιπλέον ενθάρρυνση: απόδειξη του ότι ή Εκκλησία ιδρύθηκε από Θεό και όχι από άνθρωπο, κίνητρο και ενθάρρυνση για τη σημερινή γενεά και όλες τις επερχόμενες, να πιστέψουν στο ακατάβλητο της Εκκλησίας του Θεού. Επειδή, ή Εκκλησία συνεχίζει τον αγώνα, άλλα δεν τον έχει ακόμα τελειώσει. Ή ημερομηνία λήξης του αγώνα είναι ή ημερομηνία του τέλους του χρόνου. Ή νίκη της Εκκλησίας είναι ό στέφανος πολλών και πλείστων νικών.

Ή Εκκλησία του Χριστού ήταν νικηφόρα όχι μονάχα εν Ελευθερία άλλα και υπό το κράτος της δουλείας. Αυτό αποτελεί μία από τις μεγάλες διαφορές ανάμεσα στην πίστη μας και στις μη χριστιανικές ομολογίες οι όποιες μπορούν και επικρατούν μόνο εν ελευθερία και μέσα από την κοσμική ισχύ, ενώ καταπιεζόμενες και αποτασσόμενες, χαλαρώνουν σύντομα και καταρρέουν. Αλλιώς έχουν τά πράγματα μέ τούς ορθοδόξους χριστιανούς. Αποδεχόμενοι το πάθος ως δωρεά τού Θεού, προσεγγίζοντας τον θάνατο ως την πύλη τών ουρανών, τά τέκνα της Εκκλησίας τού Θεού αισθάνονται πολίτες ενός ανυπέρβλητα μεγάλου Βασιλείου το όποιο αδυνατούν να βλάψουν όλα τά όπλα της κολάσεως και οι κακίες.

Και αν κάποιος πει ότι ή Ορθοδοξία είναι αδυναμία, μην θυμώσετε αλλά απαντήσατε' είναι αδυναμία, άλλα αδυναμία Θεού ή οποία είναι ισχυρότερη από τούς ανθρώπους, τούς δαίμονες και τον θάνατο. Χιλιάδες φορές στούς αιώνες πού πέρασαν, νόμισαν οι άνθρωποι ότι το σκάφος της Ορθοδοξίας θα βουλιάξει. Μα ούτε βούλιαξε ούτε και θα βουλιάξει. Είναι τέτοιο το σκαρί και τέτοιος ό Τιμονιέρης πού είναι αδύνατον να βουλιάξει.

Οφείλουμε να άγαλλόμεθα μέ τρόμο ψυχής και τούτο επειδή οι νίκες της Εκκλησίας είναι από Θεού, καθώς ή δύναμη της Εκκλησίας είναι από της δυνάμεως τού Θεού. Άς συνεχίσουμε λοιπόν να δουλεύουμε στον Κύριο εν φόβω, στον αγώνα για την σωτηρία τών ψυχών μας, και για την τελική νίκη τού Χριστού στον κόσμο. ’Άς συνεχίσουμε και να άγαλλόμεθα εν τρόμω έμπροσθεν της Μεγαλειότητος τού Ζώντος Θεού. Επειδή σε Κείνον ανήκει το κράτος και ή δύναμη και ή δόξα, τώρα και πάντοτε....

Αλήθεια, άγιότης και αγαθοσύνη, είναι τά τρία χαρμόσυνα μηνύματα της ορθοδόξου πίστεως. Οι τρεις αρετές, γεννούν ή μία την άλλη και είναι τέλειες μονάχα όταν βρίσκονται σε πλήρη ενότητα.

Ή Ορθοδοξία δεν διδάσκει κάποια ξεχωριστή γνώση αλλά την Αλήθεια, διά της οποίας το σύμπαν ζει και αναπνέει, στην οποία βρίσκουν τη σωτηρία όλα τά πράγματα τά όποια ζουν για να σωθούν από την άγνοια, την ασθένεια και το φόβο. Ή Ορθοδοξία είναι αλήθεια, άγιότης και αγαθοσύνη, συγκερασμένες σε μια ζωοποιό ενότητα πού ονομάζεται αγάπη.

’Αν θέλουμε να δοξάζουμε ορθά τον Θεό και στ’ αλήθεια να είμαστε ορθόδοξο έθνος, πρέπει να το κάνουμε όχι μονάχα μέ το περήφανο όνομά μας, αλλά και μέ το ταπεινό και καθαρό πνεύμα της αλήθειας, της άγιότητος και της αγαθοσύνης.

Ή αλήθεια δεν μπορεί να γνωσθεί, άλλα άποκαλύπτεται μόνον στούς αγίους πού διαθέτουν πνευματικά μάτια.

Ή Κυριακή της Ορθοδοξίας μάς ύπενθυμίζει μια μακρά αλυσίδα από νίκες και ολόκληρο στράτευμα από νικητές.

Το ορθό δίδαγμα της Κυριακής της Ορθοδοξίας• είναι: οι νίκες τών πατέρων μας είναι ή κληρονομιά μας την οποία έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε και να αυξήσουμε μέ τις δικές μας νίκες.

Μονάχα ή συμμαχία τών ψυχών είναι μακροπρόθεσμη, ή συμμαχία τού ήθους, στερεωμένη στην αλήθεια, την άγιότητα και την αγαθοσύνη. Στούς τρεις αυτούς στύλους..., και στις αυτές πνευματικές βάσεις πρέπει να οικοδομείται κάθε ψυχή ανθρώπου.

Δεν μπορεί να γίνει ειρήνη και ενότητα ανάμεσα σε 'Αγίους και εγκληματίες ως το τέλος της συντέλειας... Άνθρωποι και λαοί θα ενωθούν φυσικώς όταν καταστούν αγιότεροι. Και οι «εκκλησίες» θα ενωθούν φυσικώς όταν φουσκώσουν από αγιότητα.

Ή ορθόδοξη πίστη αποτελεί το μεγαλύτερο θαύμα στην ιστορία τού ανθρωπίνου γένους. Δίχως πλούτο, δίχως εξωτερική υποστήριξη, δίχως στρατό και όπλα, δίχως δουλική οργάνωση και πολιτικούς ελιγμούς, διήνυσε μέ επιτυχία ένα μακρύ και φοβερό δρόμο 19 αιώνων. Γι’ αυτό και δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή κάτω από τον ουρανό από το να είναι κανείς μέλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Μήτε και υπάρχει ασφαλέστερος δρόμος από αυτόν πού εκείνη βαδίζει και οδηγεί τούς πιστούς της. Υπάρχουν δρόμοι εύκολοι μα ολισθηροί και οδηγούν στην απώλεια. Υπάρχουν σκάφη πιο φανταχτερά, μεγαλύτερα και πιο άνετα, αλλά έχουν πολύ πιο αδύναμο σκαρί.

Δοξάσατε αδελφοί τον Θεό ό Όποιος δόξασε την πίστη μας μέ νίκες πολλές. Δοξάσατε τούς Αγίους τού Θεού οι όποιοι εκούσια μέ το αίμα τους και τά δάκρυα πλήρωσαν αυτές τις νίκες. Άς σάς θυμίζει ή ημέρα τούτη πώς ή πίστη μας είναι ή πίστη ή νικήσασα τον κόσμο. Άς σάς θυμίζει ότι

ή Ορθοδοξία στη γή κρατιέται από την Ορθοδοξία των ουρανών, πού σημαίνει πώς ένα λαμπρό και ανίκητο στράτευμα από τον αόρατο κόσμο, στράτευμα πολυάριθμο σαν τούς αστέρες τού ουρανού, στέκει δίπλα και γύρω μας και μάς βοηθά. Μπροστά από αυτό το στράτευμα τών αμέτρητων νικητών ίσταται ό Νικητής τών νικητών, ό Βασιλεύς τών βασιλευόντων, ό Ιησούς Χριστός- εις τον Όποιον πρέπει ή δόξα και ή ευχαριστία μαζί μέ τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

* * *

Ώ, πόσο φοβερή και μεγάλη είναι ή παρουσία του Θεού, πόσο φοβερή και μεγάλη είναι ή παρουσία του Ζώντος Θεού!

Με φόβο παρίστανται ενώπιον Του οι αγγελικές δυνάμεις. Τά Σεραφείμ άποκρύπτουν μέ τις πτέρυγες τους τά πρόσωπα, μπροστά στο άστράπτον φως και το άνέκφραστο κάλλος.

Πόσο υπέροχος είναι ό ήλιος! Πόσο ωραίος είναι ό έναστρος ουρανός! Πόσο δυνατό είναι το αφρισμένο πέλαγος! Πόσο μεγαλόπρεπα είναι τά ύψηλόκορφα βουνά! Πόσο φοβερά είναι τά κεραυνοβόλα σύννεφα και τά πύρινα ηφαίστεια! Πόσο προσφιλή είναι τά ανθισμένα λιβάδια μέ τις δροσερές πηγές και τά ολόλευκα κοπάδια! Μα όλα τούτα δεν είναι παρά μόνον έργα των χειρών του Θεού: όλα είναι νεκρή ύλη ενός αθανάτου Κτίστου. Αν ή ύλη είναι τόσο όμορφη, ποιος μπορεί να είναι άραγε ό ίδιος ό Πλάστης;

Αν ή καρδιά του ανθρώπου πλημμυρίζει από φόβο ή από χαρά ή από δάκρυα στην παρουσία των κτισμάτων του Θεού, πώς θα νοιώσει άραγε στην παρουσία του Παντοδυνάμου και Ζώντος Θεού;

Ποιό από τά θνητά κτίσματα μπορεί να σταθεί δίπλα στον Αθάνατο δίχως να λειώσει; ποιος  από τούς θνητούς ανθρώπους μπορεί να κοιτάξει κατά πρόσωπον τον Θεό και να μείνει ζωντανός; Γιατί, αν φοβερό και τρομερό είναι το να δει κάποιος το πρόσωπο τού αγγέλου του Θεού, πόσο περισσότερο να δει το πρόσωπο του ίδιου του Θεού! Περιγράφοντας το όραμα του αγγέλου του Θεού, λέει ό προφήτης Δανιήλ τά έξης: «και ούχ ύπελείφθη εν έμοί ισχύς και ή δόξα μου μετεστράφη εις διαφθοράν» (Δαν. 10, 8). ’Έτσι, άνίσχυρος γίνεται και ό πιο δυνατός άνθρωπος και τόσο άσχημος φαντάζει και ό ώραιότερος άνθρωπος μπροστά στον άγγελο του Θεού.

Εκείνο το ένδοξο πρωινό, πού ό Κύριος άνεστήθη, «ιδού σεισμός έγένετο μέγας, άγγελος γάρ Κυρίου καταβάς έξ ουρανού.... ήν δε ή ιδέα αυτού ως άστραπή και το ένδυμα αυτού λευκόν ωσεί χιών. Από δε του φόβου αυτού έσείσθησαν οι τηρούντες και έγένοντο ωσεί νεκροί» (Μτ. 18, 2- 4). Τέτοιος είναι ό δούλος του βασιλέως - πόσο πιο φοβερός θα είναι άραγε ό ίδιος ό Βασιλεύς;

Ώ, αν οι άνθρωποι γνώριζαν, αν γνώριζαν διαρκώς και δεν έχαναν μήτε στιγμή τη γνώση αυτή, ότι τέτοιοι άστραποφόροι και χιονόλευκοι άγγελοι βρίσκονται δίπλα τους! Αύτη τη γνώση πού γινόταν όραμα στούς προφήτες και όλους τούς διορατικούς ανθρώπους και τούς καθιστούσε άκρως ταπεινούς και πράους ένώπιον του ουρανίου κόσμου, αποφασιστικούς δε και θυμώδεις απέναντι στούς αμετανόητους και τυφλωμένους άμαρτωλούς. Κάποτε ό προφήτης Ελισαίος προσευχήθηκε στο Θεό να ανοίξει τούς οφθαλμούς τού μαθητού του για να δει και εκείνος αυτό πού ό προφήτης μπορούσε να βλέπει. Και ό Θεός εισήκουσε της δεήσεως τού μεγάλου προφήτου και διήνοιξε τούς οφθαλμούς τού παιδιού και «είδε και ιδού το όρος πλήρες ίππων και άρμα πυράς περικύκλω Έλισσαιέ» (Δ' Βασ. 6, 17).

Ποιά θα είναι λοιπόν ή όψη τού Βασιλέως των ούρανίων στρατιών, πόσο φοβερή και μεγαλόπρεπη ή θεωρία τού ίδιου τού Βασιλέως των ούρανίων στρατιών! Όταν ό μέγας προφήτης Ησαΐας αξιώθηκε τέτοιας θεωρίας, αναβόησε μετά φόβου και φρίκης: «ώ τάλας εγώ, ότι κατανένυγμαι, ότι άνθρωπος ών και ακάθαρτα χείλη έχων εν μέσω λαού ακάθαρτα χείλη έχοντος εγώ οίκώ και τον βασιλέα Κύριον σαβαώθ εΐδον τοις όφθαλμοΐς μου» (Ήσ. 6, 5).

Ώ, αν γνώριζαν οι άνθρωποι ότι ό Βασιλεύς και Κύριος τούς βλέπει αδιάλειπτα - αυτός ό ίδιος μεγαλόπρεπος και απαράλλακτος Βασιλεύς και Κύριος τον όποιον είδε μόνον μια φορά ό Ησαΐας και πλημμύρισε από φόβο και φρίκη! Καμία αμαρτία δεν θα ερχόταν τότε στο νου τών ανθρώπων και καμιά ακαθαρσία. Είτε βλέπει ό άνθρωπος τον Θεό είτε όχι, Εκείνος όμως τον βλέπει. Δεν είναι τούτο φρικτό για έναν βλάσφημο; Δεν είναι τούτο παραμυθία για τον πάσχοντα χριστιανό;

Δεν είναι μόνον ό εν Τριάδι Ένας Θεός πού μάς βλέπει και παρατηρεί κάθε στιγμή της ζωής μας, αλλά και ολόκληρο το στράτευμα τών ουρανίων αγγέλων και τών δοξασμένων 'Αγίων. Εκατομμύρια οφθαλμοί κοιτούν επάνω μας ως ένας οφθαλμός. Εκατομμύρια αγαθές επιθυμίες μάς παρακολουθούν στο ακανθώδες και σκοτεινό μονοπάτι της ζωής. Εκατομμύρια χέρια μάς προσφέρονται ως βοήθεια σαν να πρόκειται για ένα χέρι. Οδηγούμενη ή Εκκλησία τού Θεού επί της γής από το Άγιο Πνεύμα προσπάθησε να παρουσιάσει στούς πιστούς τούτη τη μεγαλόπρεπη, φοβερή και κατανυκτική πραγματικότητα μέ τη βοήθεια τών πολυαρίθμων εικόνων στο τέμπλο οι όποιες παριστούν τον αόρατο κόσμο τών ουρανίων δυνάμεων και υπενθυμίζουν τη συνεχή παρουσία τών δυνάμεων αυτών στον κόσμο.

Σεβόμενοι τις εικόνες, δεν τιμούμε το ξύλο και το χρώμα επάνω στο ξύλο αλλά τιμούμε τις ζώσες και παρούσες ουράνιες δυνάμεις. Όταν αισθανόμαστε παρηγοριά και χαρά από τις εικόνες, στη πραγματικότητα νοιώθουμε παρηγοριά και χαρά από τις ουράνιες δυνάμεις πού έχουν μορφοποιηθεί επάνω στις εικόνες. Μονάχα ανόητοι και κατεχόμενοι από κακά πνεύματα άνθρωποι, θεωρούσαν την εικονολατρία ως ειδωλολατρία.

Ποιος άλλος επί αιώνες δεν πολέμησε τούς εικονομάχους αν όχι ή Ορθόδοξη Εκκλησία; ποιος άλλος έδωσε εκατομμύρια μαρτύρων σε τούτη τη νικηφόρα μάχη; ποιος άλλος γκρέμισε την ειδωλολατρία; Είναι δυνατόν, ή Εκκλησία πού γκρέμισε την ειδωλολατρία να είναι ειδωλολατρική; Έτσι σπίλωναν την Εκκλησία τού Θεού οι ακάθαρτοι αιρετικοί οι όποιοι σκεφτόταν με το σαρκικό και όχι με το πνευματικό νου. Έτσι, μέσα από την παχύτητα της κρίσης τους δεν μπορούσαν να διακρίνουν την εικονολατρία από την ειδωλολατρία.

Όταν δεν μπορούσαν να πετύχουν μέ τά ανίσχυρα επιχειρήματα τους οι αιρετικοί, χρησιμοποιούσαν τη φωτιά και το ξίφος εναντίον των εικόνων και των εικονολατρών. Στο πυρ έκαιγαν τις εικόνες και μέ το ξίφος αποκεφάλιζαν τούς ορθοδόξους. Εφόσον όμως ή δύναμη τού Θεού είναι μεγαλύτερη από τη φωτιά και το ξίφος, στο τέλος έπεσαν και οι αιρετικοί και χάθηκαν ενώ οι εικόνες παρέμειναν στο εξής για να κοσμούν τούς ναούς τού Θεού και να υπενθυμίζουν στούς πιστούς την μεγάλη και φοβερή παρουσία τού Θεού και των ουρανίων δυνάμεων στη ζωή τού ανθρώπου επί της γής.

Σε ανάμνηση της νίκης επί των εικονομάχων και τού θριάμβου της άποκαταστάσεως της τιμής των εικόνων στη περίοδο τού πατριάρχου Μεθοδίου και της ευγενούς Αυγούστας Θεοδώρας και τού υιού της Μιχαήλ, οι άγιοι και θεοφόροι πατέρες όρισαν αυτή την πρώτη Κυριακή τών Νηστειών για να εορτάζεται αυτό το γεγονός. Αυτή ή Κυριακή ονομάζεται επίσης και Κυριακή της Ορθοδοξίας εις άνάμνησιν της νίκης της ορθοδόξου ομολογίας επί τών αιρετικών καινοτομιών και τών κοσμικών διανοημάτων.... 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

Αμερικάνικη αναγνώριση της γενοκτονίας των Χριστιανών

Γράφει ο Νίκος Λυγερός.

Αυτό που περιμέναμε όλοι όσοι ασχολούμαστε με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις αναγνωρίσεις των γενοκτονιών έγινε. Η Βουλή των Αντιπροσώπων στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής ψήφισε ομόφωνα με 393 ψήφους την πρόταση του χαρακτηρισμού της δράσης της τρομοκρατικής οργάνωσης Daesh ως γενοκτονία.

Ακόμα πιο συγκεκριμένα η ψηφοφορία αποφάσισε ότι οι θηριωδίες που διαπράχθηκαν από το Daesh κατά των χριστιανών, των Yazidis και άλλων θρησκευτικών και εθνοτικών μειονοτήτων στο Ιράκ και τη Συρία συνιστούν εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας και γενοκτονία.

Αυτό το παράδειγμα είναι σημαντικό και για άλλα κράτη και δομές γιατί θα μπορέσουν να υποστηρίξουν ακόμα πιο εύκολα την ψηφοφορία και στα ίδια τους τα κράτη. Έχουμε καιρό που λέμε ότι η τρομοκρατική οργάνωση Daesh διαπράττει μια γενοκτονία αλλά τώρα έχουμε ένα επίσημο φορέα και μάλιστα μεγάλης εμβέλειας να αναγνωρίζει και πρακτικά αυτήν τη γενοκτονία.

Δεν είναι ένας χαρακτηρισμός που διεκδικούν τα ίδια τα θύματα στην Αμερική αλλά μια εθνική απόφαση δικαιοσύνης που ακολουθεί και την έννοια των Δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας. Αφού είναι ένα έθνος μέλος αυτής της Ανθρωπότητας που αναγνωρίζει το δικαίωμα ζωής ενός λαού.

Αυτή η αλλαγή φάσης είναι σημαντική για το μέλλον αφού οι θύτες κατηγορούνται άμεσα κι όχι μετά από δεκαετίες αγώνων για αναγνώριση.

Με αυτόν τον τρόπο η Ανθρωπότητα μπορεί να είναι πιο δραστική και πιο αποτελεσματική ενάντια στη βαρβαρότητα για να σώσει τους αθώους πριν πεθάνουν

Πηγή

Ένταση στην Ειδομένη - Απρόβλεπτο το επόμενο ξέσπασμα - Φοβική η κυβέρνηση επιλέγει γι ακόμη μια φορά το λάθος δρόμο

Και καλό είναι να δούμε την αλήθεια κατάματα και φυσικά να σταματήσει το παραμύθιασμα και η επικίνδυνη ιδεοληψία...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Τα "αδέλφια μας οι εργάτες" με την ανύπαρκτη ταξική συνείδηση και το πλεόνασμα του ακραίου θρησκευτικού φανατισμού, με τη χθεσινή απόφαση της Ε.Ε και δυστυχώς με την υπογραφή του ελληνόφωνου παραμυθά, μετατρέπονται από λαθρομετανάστες εισβολείς σε έποικους που σταδιακά καταλαμβάνουν (με την ανοχή μας) τη χώρα.

Σ αυτήν τη φανατισμένη μάζα των ισλαμοεποίκων, η χθεσινή απογοήτευση από τις εξελίξεις, θα μετατραπεί σύντομα σε ανεξέλεγκτη οργή. Και η ανεξέλεγκτη οργή σε πληθυσμούς που η κουλτούρα του θανάτου διαπερνά και το μεδούλι τους, είναι μια παράμετρος που προδιαγράφει ακριβότατο τίμημα αν υποτιμηθεί πολύ δε περισσότερο αν αγνοηθεί από την πολιτική εξουσία.

Χθες λοιπόν στην Ειδομένη υπήρξε ένταση. Οι λαθροεισβολείς ξέσπασαν μετά την απόφαση της Συνόδου... Η απόφαση που ήλπιζαν και που θα σήμαινε ανοιχτά σύνορα δεν ήρθε ποτέ και έτσι εκατοντάδες από αυτούς που...

είναι συγκεντρωμένοι στην ουδέτερη ζώνη Ελλάδας-ΠΓΔΜ άρχισαν να διαμαρτύρονται, φωνάζοντας συνθήματα υπέρ της... Γερμανίας... 

Η ομόφωνη απόφαση των Ευρωπαίων, που προκάλεσε την μήνιν των εποίκων που είναι εγκλωβισμένοι επί ημέρες στην Ειδομένη, προβλέπει ότι από την Κυριακή «σφραγίζει» το Αιγαίο για τους πρόσφυγες ενώ δεν είναι ξεκάθαρο τι θα γίνει με τους οικονομικούς μετανάστες. 

Οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες. Η κυβέρνηση που με τις επιλογές και τους χειρισμούς της, έκανε ότι μπορούσε για να καταστήσει την Ελλάδα έρμαιο αυτής της κατευθυνόμενης εισβολής, δείχνει πλέον φοβική και αμήχανη. Δείχνει να τρομάζει συναισθανόμενη όλα όσα πρόκειται ν ακολουθήσουν και καταφεύγει γι ακόμη μια φορά στη λάθος συνταγή. 

Αντί να προετοιμάζεται για τα χειρότερα που έρχονται, εξαντλεί την ανικανότητά της σε μια προσπάθεια εξευμενισμού των αδίστακτων εποίκων που έχουν κατακλύσει τη χώρα. 

Το τίμημα θα είναι βαρύτατο... Ας προετομαζόμαστε όλοι για τα χειρότερα...

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"

Μια χαώδης συμφωνία

Του Γιάννη Σιδέρη

Σχεδόν το αναμενόμενο: Η νεκροψία της Συνόδου που είχε αναφέρει, ο Γιούνκερ, έδειξε δείγματα ασαφή.
Μια συμφωνία περίπλοκη, πολύπλοκη, τεχνοκρατική και χαώδης. Και μόνο το γεγονός ότι η συμφωνία χαρακτηρίζεται ως προσωρινή, δείχνει την ανασφάλεια της ευρωπαϊκής πλευράς, σαν να αναζητά άλλοθι για την πολυπλοκότητα της λύσης, αλλά και για το γεγονός ότι άπτεται σκιερών πτυχών του Διεθνούς Δικαίου.

Η Ελλάδα θα πρέπει να θεωρήσει την Τουρκία ως «ασφαλή χώρα». Η Τουρκία είναι μη δημοκρατική χώρα, αλλά είναι όντως ασφαλής, για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Από όσο γνωρίζουμε από την ειδησεογραφία, ουδείς φυλακίστηκε στην Τουρκία γι’ αυτές του τις ιδιότητες. Αντιθέτως αν ήταν Κούρδος θα κινδύνευε.

Δεδομένου όμως ότι κάθε αίτηση ασύλου θα εξετάζεται κατά περίπτωση, μπορεί να αποφευχθεί η θυσία Κούρδων φυγάδων στο βωμό της επιτυχίας της Συμφωνίας.

Φυσικά υπάρχουν νομικά προβλήματα όσον αφορά την αναγνώριση από την Τουρκία, της Συνθήκης της Γενεύης για τους πρόσφυγες, η οποία Τουρκία αναγνωρίζει μόνο …Ευρωπαίους πολίτες στο πλαίσιο της Συνθήκης! Ωστόσο ο ρεαλισμός, ο κυνισμός αν θέλετε, επιτάσσει την άποψη ότι δεν θα είναι το πλέον ανασταλτικό της συμφωνίας.

Λαβύρινθος

Υπάρχουν και χειρότερα! Πέραν των λαβυρινθωδών διατάξεων, υπάρχουν και οι τεχνικές δυσκολίες. Γύρω στις δυόμισι χιλιάδες άνθρωποι, ειδικοί επί του ασύλου, νομικοί, δικαστές, αστυνομικοί, υπάλληλοι κρατικών υπηρεσιών και υπάλληλοι διεθνών ανθρωπιστικών οργανώσεων, θα πρέπει να εγκατασταθούν στα ελληνικά νησιά, να εξετάζουν μία προς μία τις αιτήσεις ασύλου... διαδικασία αρκετά χρονοβόρα για ένα κράτος με τα χάλια της Ελλάδας. Όλα θα είναι δυσχερέστερα και ακόμη πιο χρονοβόρα, εάν θα υπάρχουν ενστάσεις και θα πρέπει εκάστη απόφαση - για έκαστο μεμονωμένο άτομο - να επανακριθεί.

Στο ενδιάμεσο, είναι άγνωστο αν θα επαρκούν οι υποδομές για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες στα νησιά.

Σε πολιτικό επίπεδο το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι η μετεγκατάσταση εξακολουθεί να είναι εθελοντική. Η Πολιτική απόφαση των πρώην Ανατολικών κρατών δεν αλλάζει, και αυτό θα επιδεινώσει τον πολιτικό διχασμό εντός της Ε.Ε.

Παράλληλα ο αριθμός των 72.000 που προβλέπονται για μετεγκατάσταση είναι αρκετά λιγότερος των 160.000 που προσδιόριζε η αρχική συμφωνία.

Εν τω μεταξύ οι 46.000 εκπατρισμένοι που βρίσκονται εντός της ελληνικής επικράτειας, αναγκάζονται να καθηλωθούν στη χώρα μας και το όνειρό τους να γίνει εφιάλτης, ενώ είναι μάλλον δεδομένο ότι η αρχική συγκίνηση και προσφορά του κόσμου, σταδιακά θα στερέψει.

Εδώ δημιουργείται και το ερώτημα: Πώς μπαίνουν στο ψυγείο οι μονομερείς ενέργειες, όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός, αφού τα σύνορα θα παραμείνουν κλειστά; Οι 46.000 και οι άλλοι που θα έρθουν, θα έχουν πάντα το όνειρο της φυγής προς την Κεντρική Ευρώπη, ενώ οι βόρειοι γείτονες θα τους το απαγορεύουν.

Μάλλον έχουμε να δούμε πολλά επεισόδια ακόμη στα σύνορα, σαν αυτό τη εισόδου στο έδαφος της ΠΓΔΜ, και της άτυπης επιστροφής τους.

ΥΓ: Παρεμπιπτόντως, άρχισε και πάλι η κίνηση από τη Λιβύη. Αναμένεται να δούμε πως θα αντιδράσει η Ιταλία, αλλά και η Ε.Ε. Ακόμα και αυτή η ατελής συμφωνία κινδυνεύει να είναι πολύ «ανθρωπιστική» σε σύγκριση με κάτι αυταρχικότερο που ίσως έρθει, εάν οι ροές από τη Λιβύη αυξηθούν δραματικά…

Πηγή Liberal

Μους χαλβά Όλυμπος με λεμόνι και κανέλα

 

Αν δεν τον φάτε σκέτο με το πιρούνι, μπορείτε να τον απολαύσετε και σαν μους στο ποτήρι. Ούτως ή άλλος ο χαλβάς ΟΛΥΜΠΟΣ είναι υπέροχος!

 

Υλικά

• 250γρ. χαλβά ΟΛΥΜΠΟΣ με γεύση βανίλια ή βανίλια-κακάο
• 300γρ. φυτική κρέμα
• 4 κουτ. σούπας ταχίνι ΟΛΥΜΠΟΣ
• 1 κουτ. γλυκού κανέλα σε σκόνη
• ξύσμα και χυμό από ένα λεμόνι

διαδικασία

Χτυπάτε τη φυτική κρέμα στο μίξερ μέχρι να αφρατέψει και να σφίξει.

Ρίχνετε το χαλβά σε ένα μούλτι, προσθέτετε το ταχίνι, το ξύσμα και χυμό του λεμονιού, τη μισή κανέλα και τον πολτοποιείτε.

Ενώνετε με τη βοήθεια μιας μαριζ τα δύο μίγματα μέχρι να ομογενοποιηθούν.

Μοιράζετε το τελικό μίγμα σε ποτήρια πασπαλίζοντας με την υπόλοιπη κανέλα και βάζετε τα ποτήρια στο ψυγείο μέχρι να σερβίρετε. 
πηγή

" Ποθείς να χαρείς; Τότε δώσε χαρά! "

Γέροντας Μελέτιος

Όταν ακούσετε ότι ιδρύθηκε στην Τουρκία μία καινούρια χώρα που θα λέγετε Κουρδία...

τότε να ξέρετε ότι θα επιστρέψουμε όλοι πίσω...

του Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου

(...) ο Χατζηφλουρέντζος και ο Παναής. Ήταν και φίλοι μάλιστα.

Το κοινό που είχαν αυτοί οι άνθρωποι ήταν ότι τους αποκάλυψε η Παναγία ότι θα γίνει η εισβολή.


Αυτό είναι πολύ δυνατό σημείο. Τους αποκάλυψε η Θεοτόκος ότι έρχονται μεγάλα κακά στην Κύπρο και «πρέπει να επιστρατευτείτε» κατά την έκφραση ενός εκ των τεσσάρων, «με αγρυπνίες, νυχτερινές προσευχές, μετάνοιες». Μετάνοια. Και στους τέσσερις το είπε αυτό η Παναγία.

(...) Ο Παναής έλεγε στους Λυσιώτες: «Τι κρίμα που χτίζετε μεγάλα σπίτια, Τούρκοι θα τα κατοικήσουν». Άρα, είχε αίσθηση ότι έρχεται κακό στον τόπο. Το ίδιο, κι αυτός ο χωριανός μου ο ψάλτης. Λίγο πριν την εισβολή, άρχισε να κλαίει κι όταν η κόρη του η Μηλού τον ρώτησε γιατί κλαίει αυτός της απάντησε: «Αχ κόρη μου, Τούρκοι θα ’ρθουν στο χωριό μας και θα γίνουμε πρόσφυγες». «Τι λες πατέρα, θα μείνουμε για πάντα πρόσφυγες»; «Όχι, της είπε, όταν ακούσετε ότι ιδρύθηκε στην Τουρκία μία καινούρια χώρα που θα λέγεται Κουρδία, τότε να ξέρετε ότι θα επιστρέψουμε όλοι πίσω. Αλλά μέχρι τότε, πολλοί θα πεθάνουν με την πίκρα της επιστροφής και θα μείνουν πρόσφυγες». «Και μέχρι πού θα ’ρθουν οι Τούρκοι, πατέρα»; «Μέχρι τον Αστρομερίτη» της απάντησε.

Αυτό ήταν αδιανόητο τότε. Είναι σαν να έλεγες κάποιου ότι θα πιάσουν την Αραδίππου οι Τούρκοι, όχι όμως και τη Λάρνακα. Αυτή είναι η γεωγραφική σχέση Ζώδιας - Αστρομερίτη. Ο άνθρωπος του Θεού, που προανέφερα και που ζει ακόμα στην Ευρύχου του είπε η Παναγία τα ίδια από το 1964. «Παναγία μου, της λέει, γιατί να μην κοιμούμαι τη νύχτα και να κάμνω αγρυπνίες, αφού θα ’ρθουν οι Τούρκοι»; Και του λέει η Παναγία: «Για νά ’ρθει το κακό λιγότερο». Πόσο προληπτικά, προνοητικά ενεργεί ο Θεός! Θα μπορούσε να γίνει μεγαλύτερο κακό από αυτό που συνέβηκε.

(...) Καθόλου δεν χάθηκαν οι προσευχές. Αντίθετα ήρθε μικρότερο κακό. Τι θα γινόταν αν δεν είχαμε αυτούς τους ανθρώπους; Μάλιστα, υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι σε διάφορα χωριά που δεν τους συγκρατεί τώρα η μνήμη μου, που επιστρατεύτηκαν τότε για να προσεύχονται. Άλλοι από κάποιον άγγελο, άλλοι από κάποιον άγιο, άλλοι από την Παναγία.

Ένα άλλο περιστατικό που θυμάμαι είναι το ακόλουθο. Κάποτε του είπε ο π. Συμεών: «Θα βγάλουμε πολλούς αγιογράφους». Αυτός απάντησε: «Εν να χρειαστούν, Συμεών, εν να χρειαστούν. Αύριο που θα ’ρθει εποχή να πάμε στα χωριά μας- όσοι πάνε- ποιος θα ζωγραφίσει αυτές τις εικόνες. Θα θέλουμε πολλούς αγιογράφους».

Ο γέρο Παναής ήταν μια συγκλονιστική προσωπικότητα. Είχε διάφορα χαρίσματα. Το διαπίστωσα, επειδή γνώρισα τον π. Ιάκωβο, που είχε μέγα διορατικό και προορατικό χάρισμα αλλά το έκρυβε. Αυτοί οι άνθρωποι, όταν μιλάς μαζί τους, μιλούν σε διάφορα επίπεδα την ίδια ώρα. Ένα επίπεδο είναι αυτό που βλέπουν απέναντί τους, ένα άλλο είναι αυτό της μνήμης που είναι γεμάτη φως, κι ένα τελευταίο είναι αυτό του μέλλοντος που βλέπουν. Δηλαδή, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον λειτουργεί ταυτόχρονα στην όραση τους. Οι κουβέντες αυτών των ανθρώπων δεν είναι τυχαίες. Αυτοί οι απλοί καλόγεροι, όπως ο π. Παΐσιος, ο π. Ιάκωβος, ο π. Πορφύριος είχαν αυτά τα έκτακτα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και δεν είναι μόνο το προορατικό και το διορατικό. Αυτά είναι μικρότερα χαρίσματα μπροστά στην πατρότητα, την οποία εξέπεμπαν σ’ αντίθεση με πολλούς άλλους ακόμα και κληρικούς και αρχιερείς.

(...) Η Σύνοδος των Ιεροσολύμων έκαμε αγιοκατάταξη του αγίου Φιλουμένου του Κυπρίου, για τον γέροντα Παναή, ακόμα πρέπει να περιμένουμε την ελευθερία της Κύπρου

Τι σχέση έχει;

Παναγία της Λύσης Έχει σχέση. Προηγουμένως είχα πει ότι αυτοί οι τέσσερις άνθρωποι της Κύπρου πριν από τη δράση της ΕΟΚΑ Β΄και τα γεγονότα του ΄74, είχαν την αίσθηση ότι οδηγούμαστε σε διχασμό και ότι αυτός θα φέρει τους Τούρκους, οι οποίοι θα προκαλέσουν την κατοχή και την παρατεταμένη διχοτόμηση, πράγμα που ζούμε εδώ και 38 χρόνια. Τώρα εναπομένουν τα επίλοιπα να πραγματοποιηθούν. Αν αυτά γίνουν, που θα γίνουν κατά την άποψή μου, τότε η Εκκλησία θα βρεθεί μπροστά σ’ ένα φοβερό γεγονός. Διότι, αυτά δεν θα αφορούν μόνο την Κύπρο, αλλά θα αφορούν την οικουμένη

πηγή