Η απάντηση του Μητροπολίτου Σιατίστης Παύλου στον Νίκο Φίλη

  Μητροπολίτου Σισανίου καί Σιατίστης π. Παύλου “ΔΕΥΤΕ ΚΑΙ ΔΙΑΛΕΧΘΩΜΕΝ”

Η απάντηση του  Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης π. Παύλου στην κριτική που άσκησε ο γραμματέας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φίλης σχετικά με το Ιερό λείψανο της Αγίας Βαρβάρας.

Σέ μιά δημοκρατική χώρα δέν ὁμιλοῦν μόνο οἱ πολιτικοί, ἀλλά ὅλοι. Ἄκουσα στήν τηλεόραση τόν Κοινοβουλευτικό ἐκπρόσωπο τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κ. Φίλη νά λέει τά σχετικά μέ τήν μεταφορά τοῦ Τιμίου Λειψάνου τῆς Ἁγίας Βαρβάρας στό Νοσοκομεῖο τοῦ Ἁγίου Σάββα, ὅτι τάχα ἕνα τέτοιο γεγονός γυρίζει τήν κοινωνία πίσω πολλούς αἰῶνες, μίλησε ἀκόμη γιά εἰδωλολατρία καί ὅτι ὅποιος θέλει μπορεῖ νά πάει στήν Ἐκκλησία νά προσκυνήσει. Σέβομαι καί τήν πίστη καί τήν ἀπιστία τοῦ καθενός. Τήν πονηρία, τό φτηνό πνεῦμα καί τήν διαστροφή τῆς ἀληθείας δέν ἀνέχομαι.
Κατ’ἀρχήν ὁ κ. Φίλης δέν κατάλαβε ὅτι ἐπιχειρεῖ νά γυρίσει ἀρκετούς αἰῶνες πίσω τήν Ἀριστερά. Στίς ἐποχές δηλαδή πού «ἀριστερά» σήμαινε λοιδωρία τῆς πίστης, καπήλευση τῆς ἐπιστήμης, περί δῆθεν τοῦ ἀσυμβιβάστου, δογματική ἀθεῒα καί μερικά ἄλλα χειρότερα. Ἐκεῖ ἔχει λοιπόν μείνει ἤ ἐκεῖ ἐπιχειρεῖ νά μᾶς ἐπαναφέρει κάνοντας μάλιστα χρήση ἐξουσίας; Ἄς θυμᾶται ὅμως ὅτι ἀπό αὐτούς πού ἀνέβασαν τήν Ἀριστερά στήν Ἐξουσία, ἡ συντριπτική πλειοψηφία εἶναι ἄνθρωποι πιστοί.

Ὁ κ. κοινοβουλευτικός ἐκπρόσωπος ὅμως ὑπέπεσε σέ κάτι ἀκόμη σοβαρότερο, στήν λοιδωρία καί εἰρωνία τῶν ἀσθενῶν καί τῶν συγγενῶν τους. Ἀλήθεια δέν κατάλαβε γιατί τό ἱερό Λείψανο θά μεταφερθεῖ στό Νοσοκομεῖο; Γιά τόν ἁπλό λόγο ὅτι δέν μποροῦν οἱ ἀσθενεῖς στην κατάσταση πού βρίσκονται νά πᾶνε ἐκεῖνοι. Περισσότερος σεβασμός λοιπόν στούς ἀσθενεῖς καί στήν κατάσταση πού βρίσκονται. Αὐτοί πού μποροῦσαν νά πᾶνε πῆγαν, σ’αὐτούς πού δέν μποροῦν πάει ἡ Ἁγία Βαρβάρα. Λίγος σεβασμός λοιπόν ἀπό ὅλους «τούς ἔξυπνους» ἀπέναντι στούς ἀσθενεῖς.

Ὁ κ. Φίλης ὅμως προχώρησε σέ κάτι ἀνεπίτρεπτο καί ἀνεπίτρεπτο εἶναι ἡ συκοφαντία πού γυρίζει τήν ἀριστερά πολλούς αἰῶνες πίσω. Ἀπέδωσε στήν Ἐκκλησία τή μομφή ὅτι ἀντί νά ὁδηγεῖ τούς ἀσθενεῖς στόν ἰατρό, τούς ὀδηγεῖ στούς ἁγίους, στά θαύματα, ἴσως καί στήν δεισιδαιμονία. Μπορεῖ νά φανεῖ λίγο σκληρή, ἀλλά ἐγώ θά πῶ τή λέξη: ντροπή! Ντροπή γιατί ἐπιχειρεῖ συνηδειτά μία διαστρέβλωση τῶν πραγμάτων. Ἄς θυμηθεῖ ὅτι δέν εἶναι ἡ Πολιτεία πρώτη πού λειτούργησε Νοσοκομεῖα, ἀλλά ἡ Ἐκκλησία, ἄς θυμηθεῖ ὅτι τά περισσότερα Νοσοκομεῖα στήν Ἀθήνα κτίσθηκαν σέ χώρους πού ἀνῆκαν στήν Ἐκκλησία καί μέ χαρά τούς παρεχώρησε, ἄς θυμηθεῖ ὅτι τά περισσότερα Νοσοκομεῖα ἔχουν Ναούς μικρότερους ἤ μεγαλύτερους πού συμπαραστέκονται στούς ἀσθενεῖς, ἀλλά καί στό ἔργο τῶν ἰατρῶν.


 Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ παραγγέλει, νά τιμοῦμε τούς ἰατρούς γιατί καί αὐτοί δῶρο τοῦ Θεοῦ εἶναι. Ἡ πίστη καί ἡ προσευχή στηρίζουν τόν ἀγῶνα τοῦ ἀσθενοῦς καί τῶν συγγενῶν τους (διαβάστε καί κανένα πόρισμα Συνεδρίου). Ὅσον ἀφορᾶ γιά τό θαῦμα τό ὁποῖο ἐμμέσως λοιδωρεῖτε, γιατί προφανῶς δέν τό καταλαβαίνετε, ἴσως θά ἔπρεπε νά έρωτήσετε κάποιον πού τό ἔχει ζήσει, ἴσως θά ἔπρεπε νά ἐρωτήσετε κάποιους γιατρούς πού τό ἔχουν ζήσει ἀκόμη καί κάποιους πού μίλησαν γιά ἔκτακτο ἰατρικό περιστατικό, κάποιους γιατρούς πού ἔστειλαν τόν ἄρτι θεραπευθέντα ἀσθενῆ μέ τίς πυζάμες, στόν μεγάλο ἰατρό τόν Ὅσιο Ἰωάννη τό Ρῶσσο, πρίν ἀκόμη τοῦ δώσουν ἐξιτήριο, ἴσως καί κάποιους ξένους γιατρούς πού δέν δίστασαν νά ὁμολογήσουν γιά τήν θεραπεία καί σωτηρία ἀσθενοῦς “it’s a miracle”. Ἴσως αὐτά εἶναι ψιλά γράμματα γιά σᾶς.


 Μείνετε ὅμως ἐσεῖς μέ τήν πίστη σας (ἀθεῒα σας) καί ἀφῆστε τούς ἄλλους μέ τήν πίστη τους καί μέ τήν ἐμπειρία, γιά ὅσους τήν ἔχουν, τοῦ θαύματος. Μιλήσατε βέβαια καί γιά «εἰδωλολατρεία». Δέν σᾶς παρεξηγῶ γιατί εἶναι λογικό νά μήν καταλαβαίνετε τή σημασία καί τίς συνέπειες τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ στήν ζωή τοῦ ἀνθρώπου, οὔτε τόν πατερικό λόγο «σέβομαι τήν ὕλη διά τῆς ὁποίας ὁ Θεός ἐργάσθηκε τήν σωτηρία μου». Πιθανῶς τά Ἱερά Λείψανα τῆς Ἁγίας Βαρβάρας νά ἀμφισβητοῦν τό δικό σας καί κάποιων ἄλλων τά εἴδωλα.

Σταθήκατε ὅμως ἀπρεπής ἀπέναντι καί στό συνάδελφο σας Ὑπουργό Ὑγείας πού τόν ἐπιτιμἠσατε δημόσια διότι θἀ παραστεῖ στήν ὑποδοχή τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου στό Νοσοκομεῖο. Βλέπετε πού σᾶς λέω ὅτι γυρίζετε τήν Ἀριστερά πίσω αἰῶνες! Βλέπετε ὅτι τήν Ἀριστερα πού σήμερα θέλει νά ἐκπροσωπήσει ὁ ΣΥΡΙΖΑ δέν τήν συγκροτεῖ μόνον ἡ ἀθεῒα ἡ δική σας, ἀλλά καί ἡ πίστη πολλῶν ἄλλων ὑπουργῶν καί μή; Θέλετε νά τόν ξαναγυρίσετε πίσω; Σεβαστεῖτε λοιπόν πρῶτος ἐσεῖς τήν ἑτερότητα καί ἀφῆστε στήν γωνία αὐτό τόν ἰδιότυπο θρησκευτικό ρατσισμό ἀπέναντι στήν Ὀρθόδοξη πίστη. Ἀλλοιῶς θά κληθεῖτε νά ἀπαντήσετε ἐάν τό κόμμα τοῦ ὁποίου εἶσθε κοινοβουλευτικός ἐκπρόσωπος, εἶναι ἕνα ἀθεϊστικό κόμμα, ὁπότε καί ἀπολυταρχικό ἤ ἕνα δημοκρατικό κόμμα πού μπορεῖ νά περιέχει καί πιστούς καί ἄθεους πού ὅμως σέβονται ἀλλήλους. Ὁ λαός σᾶς ζητᾶ καί σᾶς ἐμπιστεύθηκε νά ἀντιμετωπίσετε τά προβλήματα του καί ὄχι, μερικοί ἀπό σᾶς νά τοῦ ἐλέγξετε τήν συνείδηση του.

Ἔχω ἐπισκεφθεῖ πολλά Νοσοκομεῖα στό ἐξωτερικό σέ διαφορετικές χῶρες. Ἔχω συνοδεύσει ἀσθενεῖς καί μάλιστα παιδιά, ἀρκετές φορές, ἔχω ἐπισκεφθεῖ ἀσθενεῖς σέ Νοσοκομεῖα τοῦ ἐξωτερικοῦ. Ἔζησα τόν ἀπόλυτο σεβασμό Ἰατρῶν καί Νοσηλευτικοῦ προσωπικοῦ ἀπέναντι σέ αὐτό πού ἐκπροσωποῦσα, ὅπως καί ἀπέναντι στήν κάθε θρησκευτική πίστη. Εἶδα ἰατρό νά ἀναβάλλει γιά μερικά λεπτά τήν ἰατρική του ἐπίσκεψη σέ ἀσθενή, σεβόμενος τήν ἐπιθυμία του νά ὁλοκληρώσει τήν ἐπικοινωνία του μέ τόν ἱερέα του. Εἶδα ἰατρούς καί νοσηλευτικό προσωπικό μέ εὐγένεια, ἐξυπηρετικούς στήν δική μου διακονία, ἀντιμετωπίζοντας με σάν ἕνα συνεργάτη τους. Τό λέγω αὐτό καί γιά ἐσᾶς καί γιά κάποιους ἰατρούς καί νοσηλευτές. Τουλάχιστον λοιπόν ἄς ἐκπολιτιστοῦμε λίγο.

Τό θέμα ἀσθένεια, πόνος, πίστη εἶναι ἕνα μεγάλο θέμα πού τουλάχιστον ἀπαιτεῖ σεβασμό. Ὅταν ὁ Dr. Francis Kollins ἐπικεφαλής ἐπί σειράν ἐτῶν τῆς ἐρευνητικῆς ὁμάδος γιά τό ‘Aνθρώπινο Γονιδίωμα, πρώην ἀγνωστικιστής καί ἄθεος, σήμερα μιλάει γιά τό ἀνθρώπινο γονιδίωμα ὡς τό σχέδιο καί τήν γλῶσσα τοῦ Θεοῦ, κάποιοι μποροῦν νά κρατήσουν τήν ἀθεῒα τους καί ἄς σεβασθοῦν τήν πίστη τῶν ἄλλων, πολλῷ δέ μᾶλλον τήν πίστη καί τήν ἐλπίδα τῶν ἀσθενῶν.

Ο Σόρος και το σχέδιο του Ναρκω-Έθνους

Ένα από τα αγαπημένα σχέδια του «φιλάνθρωπου» επιφανή επενδυτή George Soros εδώ και δεκαετίες, είναι η νομιμοποίηση της μαριχουάνας/κάνναβης στις ΗΠΑ, μια νομιμοποίηση που ήδη όλο και περισσότερες πολιτείες στην Αμερική φαίνεται να αποδέχονται.

«Μέσω ενός δικτύου μη κερδοσκοπικών οργανώσεων (ΜΚΟ), ο Σόρος έχει δαπανήσει τουλάχιστον 80 εκατομμύρια δολάρια στην προσπάθειά του να νομιμοποιηθεί η μαριχουάνα από το 1994, όταν διοχέτευσε ένα μέρος των κεφαλαίων του ιδρύματός του για να οργανώσεις τη διερεύνηση “εναλλακτικών πολιτικών” για τα ναρκωτικά», έγραψαν οι Washington Times.

Οι δαπάνες του Ουγγροεβραίου μεγαλο-επενδυτή συμπληρώθηκαν από τον εβραϊκής καταγωγής επιχειρηματία Peter B. Lewis, που ήταν πρόεδρος της Προοδευτικής Ασφαλιστικής Εταιρείας και ένας αμετανόητος καπνιστής μαριχουάνας που διοχέτευσε περισσότερα από 40 εκατομμύρια δολάρια για να επηρεάσει την συζήτηση σε τοπικό επίπεδο, σχετικά με τον Εθνικό Οργανισμό για τη μεταρρύθμιση των νόμων για την μαριχουάνα.

Το Ίδρυμα του Σόρος για την προώθηση «μιας ανοιχτής κοινωνίας», δωρίζει περίπου 4 εκατομμύρια δολάρια ετησίως στην "Συμμαχία για την Πολιτική των Ναρκωτικών" (Drug Policy Alliance, DPA), μια μη κερδοσκοπική οργάνωση που παρουσιάζεται ως κορυφαία οργάνωση της Αμερικής για την προώθηση των πολιτικών για τα ναρκωτικά, που είναι θεμελιωμένες «στην επιστήμη, τη συμπόνια, την υγεία και τα ανθρώπινα δικαιώματα».

Η ‘Συμμαχία’, που έχει κύριο στόχο τον τερματισμό του λεγόμενου "πολέμου κατά των ναρκωτικών" (Drug War), έχει έδρα τη Νέα Υόρκη και επικεφαλής τον εβραϊκής καταγωγής (και γιο ραβίνου) Ethan Nadelmann. Η οργάνωση θεωρεί ως μια από τις προτεραιότητές της την αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών, καθώς και την «διευκόλυνση του ανοικτού διαλόγου για τα ναρκωτικά μεταξύ νέων, γονέων και εκπαιδευτικών».

Την ίδια ώρα η βρετανική Independent δημοσίευσε μια πρωτοποριακή σειρά άρθρων του βραβευμένου δημοσιογράφου Patrick Cockburn για το πώς ο γιος του τρελάθηκε από το κάπνισμα μαριχουάνας.

Ο Cockburn και ο γιος του Henry, ο οποίος υποβλήθηκε σε θεραπεία για ψύχωση και ανέκαμψε εν μέρει, έχουν γράψει ένα άρθρο στο οποίο ο Patrick Cockburn αναφέρει ότι ο γιος του έπαιζε ρώσικη ρουλέτα με την κάνναβη και «έχασε».

Ο Henry, που κάπνιζε μαριχουάνα καθημερινά για επτά χρόνια και ως αποτέλεσμα βρέθηκε σε ψυχιατρικά νοσοκομεία για περίπου οκτώ χρόνια, λέει, «Όταν έφτασα σε ένα ψυχιατρικό νοσοκομείο, που ονομάζεται St Martin, πέρασα τρεις ώρες περπατώντας γύρω από τα τραπέζια της κουζίνας, προσπαθώντας να ακούσω τα παπούτσια μου. Νόμιζα ότι τα παπούτσια μου, μου μιλούσαν».

Ο Patrick Cockburn πέρασε μήνες μιλώντας με εμπειρογνώμονες του τομέα και αναφέρει ουσιαστικές αποδείξεις που συνδέουν τη συνεχή χρήση μαριχουάνας με την ψυχική ασθένεια. Ένας εμπειρογνώμονας, ο Sir William Paton, καθηγητής φαρμακολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, αποκαλύπτει ότι «ακόμη και περιορισμένη κοινωνική χρήση της κάνναβης θα μπορούσε να επιταχύνει τη σχιζοφρένεια σε άτομα που προηγουμένως δεν είχαν ψυχολογικά προβλήματα», και σημείωσε ότι «το κάπνισμα ενός τσιγάρου θα μπορούσε να προκαλέσει συμπτώματα σχιζοφρένειας-όπως παραισθήσεις, παράνοια και κατακερματισμένες διαδικασίες σκέψης».

«Τα τρία τέταρτα εκείνων που καταναλώνουν κάνναβη μπορεί να μην έχουν αρνητικές επιπτώσεις, αλλά το υπόλοιπο ένα τέταρτο, οι γενετικά ευάλωτοι, παίζουν ρώσικη ρουλέτα», λέει ο Cockburn.

Τα άρθρα του Patrick Cockburn έχουν σημασία επειδή είναι ένας αριστερός, γιός του μαρξιστή συγγραφέα Claud Cockburn, και θα μπορούσε να έχει προδιάθεση να πιστεύει ότι η μαριχουάνα είναι, όπως συνεχώς τα «προοδευτικά» μέσα ενημέρωσης μας λένε, ένα σχετικά ακίνδυνο ναρκωτικό ή ουσία με "ιατρικές" ιδιότητες. Αλλά τώρα ξέρει το κακό που προκαλεί από πρώτο χέρι, από αυτά που έκανε στο γιο του.

H ιστοσελίδα Accuracy in Media (AIM) σημείωσε το 2004, σε ειδική έκθεση σχετικά με τον George Soros, τον κύριο χρηματοδότη πίσω από το κίνημα νομιμοποίησης των ναρκωτικών, ότι αν και η μαριχουάνα απεικονίζεται από τα μέσα ενημέρωσης ως "μαλακά" ναρκωτικά, έχει "εξαιρετικά αρνητικές συνέπειες." Το βιβλίο “Marijuana and Madness” (Μαριχουάνα και Τρέλα), παραθέτει μελέτες και στοιχεία από όλο τον κόσμο, ορισμένα από αυτά πηγαίνουν πίσω 40 χρόνια, συνδέοντας τη χρήση της μαριχουάνας με ψυχικές ασθένειες, συμπεριλαμβανομένης της σχιζοφρένειας και της ψύχωσης.

Σε ένα προηγούμενο άρθρο του αριστερού ‘Counterpunch’, ο Patrick Cockburn έγινε θέμα με μια έκθεση της «Παγκόσμιας Επιτροπής για την Πολιτική των Ναρκωτικών» (Global Commission on Drug Policy), που υποβάθμιζε τους κινδύνους που σχετίζονται με τη μαριχουάνα. «Αδυνατούν να καταστήσουν σαφές ότι για τα άτομα με γενετική προδιάθεση για ψύχωση οι κίνδυνοι που εμπλέκονται στη λήψη κάνναβης μπορεί να είναι θανατηφόρα υψηλοί», σημείωσε. «Τα τσιγάρα και το αλκοόλ, ό, τι κακό προκαλούν, δεν σε κάνουν, σε νεαρή ηλικία, τρελό».

Η Παγκόσμια Επιτροπή για την Πολιτική των Ναρκωτικών (GCDP) είναι μια ομάδα από «22 ηγέτες του κόσμου και διανοούμενους», που θεωρεί ότι «ο παγκόσμιος πόλεμος κατά των ναρκωτικών έχει αποτύχει, με καταστροφικές συνέπειες για τα άτομα και τις κοινωνίες σε όλο τον κόσμο» και ως «εναλλακτική λύση», συνηγορούν στην αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών «από εκείνους που δεν κάνουν κακό στους άλλους». 

Η Παγκόσμια Επιτροπή χρηματοδοτείται από το Ινστιτούτο Ανοικτής Κοινωνίας (Open Society Institute) του George Soros.

Στην Αμερική, η περίπτωση του John Patrick Bedell (φώτο) που το 2010 άνοιξε πυρ στο Πεντάγωνο, ξεχωρίζει ως μια περιπτωσιολογική μελέτη για τις βλαβερές συνέπειες της μαριχουάνας. Ο Bedell, ο οποίος πυροβόλησε και τραυμάτισε δύο φύλακες στο Πεντάγωνο τον Μάρτιο του 2010, ήταν ένας ψυχωτικός χρήστης μαριχουάνας που μισούσε μια κυβέρνηση που πίστευε ότι στεκόταν εμπόδιο στην επιθυμία του να χρησιμοποιήσει, να αναπτύξει και να δοξάσει την μαριχουάνα. Σχεδόν λάτρευε την κάνναβη. «Είμαι λάτρης της κάνναβης», διακήρυξε.

Ο John Podesta, επικεφαλής του χρηματοδοτούμενου από τον Σόρος "Κέντρου για την Αμερικανική Πρόοδο" (Center for American Progress, CAP), είχε προτείνει στο ABC News ότι η φορολόγηση και η νομιμοποίηση της μαριχουάνας σε εθνική βάση θα μπορούσε να είναι ένας τρόπος για να πληρωθεί το σχέδιο υγειονομικής περίθαλψης του Ομπάμα (το λεγόμενο ‘Obamacare’).

«Το λόμπι υπέρ της κάνναβης, λέει ότι ο λεγόμενος “πόλεμος κατά των ναρκωτικών” έχει αποτύχει και θα πρέπει να επιχειρηθεί τώρα η νομιμοποίηση, αν και οι επικριτές υποστηρίζουν ότι καμία κυβέρνηση δεν θα χορηγήσει άδεια εκμετάλλευσης ποτέ ενός φαρμάκου που οδηγεί τουλάχιστον το δύο τοις εκατό των καταναλωτών του στην παραφροσύνη», αναφέρει ο Cockburn.

Στο πρώτο από τα άρθρα του Cockburn, «Είναι αυτή η “στιγμή του καπνού” (‘tobacco moment’) για την κάνναβη;», ο βετεράνος ξένος ανταποκριτής δείχνει μια σύνδεση μεταξύ της χρήσης μαριχουάνας και των ψυχωσικών επεισοδίων που μπορεί να συγκριθεί με την επιστημονική αναγνώριση ότι το κάπνισμα προκαλεί καρκίνο του πνεύμονα και άλλες ασθένειες.

Εκτός από τους κινδύνους της ψυχικής ασθένειας, ο Cockburn σημειώνει ότι μια σημαντική μελέτη εντοπίζει ότι η βαριά χρήση μαριχουάνας σχετίζεται με πτώση στη νοημοσύνη.

Τα άρθρα του Cockburn για τη σχέση μεταξύ της μαριχουάνας και της ψυχικής ασθένειας γίνονται όλο και πιο σημαντικά, καθώς το κοινό στις ΗΠΑ ακούει για τα μέτρα (στις πολιτείες Washington και Colorado) νομιμοποίησης της μαριχουάνας, κατά παράβαση του ομοσπονδιακού νόμου.

Ως απάντηση, μια ομάδα που ονομάζεται “Save Our Society From Drugs” (Σώστε την Κοινωνίας μας από τα Ναρκωτικά), αναφέρει, «Πολλοί πολίτες, κοινωνικές ομάδες, υπηρεσίες επιβολής του νόμου και εκλεγμένοι αξιωματούχοι ανησυχούν για το πως οι νόμοι αυτοί θα επηρεάσουν τις κοινότητές τους, τις πολιτείες και το έθνος, και καλούν την κυβέρνηση Ομπάμα να αναλάβει δράση με ξεκάθαρη επιβολή των ομοσπονδιακών πολιτικών για τα ναρκωτικά». 

Η ομάδα προσθέτει, «Το να παραμένει η μαριχουάνα παράνομη αποτελεί υποχρέωση συνθήκης σύμφωνα με τη Διεθνή Σύμβαση του 1961 για τα ναρκωτικά και υποστηρίζεται από τις άλλες δύο συμβάσεις: τη Σύμβαση του 1971 για τις ψυχοτρόπα Ναρκωτικά και την καταπολέμηση της Εμπορίας Ανθρώπων του 1988. Με το να επιτρέπονται οι πολιτειακοί νόμοι για τη μαριχουάνα να αντικαθιστούν τους ομοσπονδιακούς νόμους για τα ναρκωτικά, παραβιάζουμε τις υποχρεώσεις μας από τις Συνθήκες».

Και λέει, «η νομιμοποίησης της μαριχουάνας θα επηρεάσει σημαντικά το κοινωνικό περιβάλλον, τις βαθμολογίες των μαθητών στο σχολείο μας και τα ποσοστά αποτυχίας τους, τα ποσοστά τροχαίων ατυχημάτων και θανάτων, την παραγωγικότητα των εργαζομένων, καθώς και το κόστος της υγειονομικής περίθαλψης και θεραπείας».

Αλλά η Επιτροπή για την Πολιτική των Ναρκωτικών που χρηματοδοτεί ο Σόρος υποστηρίζει τους νόμους αποποινικοποίησης της μαριχουάνας των πολιτειών, λέγοντας ότι «έτσι θα τερματιστεί η ομοσπονδιακή απαγόρευση της μαριχουάνας και θα επιτραπεί στις πολιτείες να θέσουν τους δικούς τους νόμους για την μαριχουάνα, χωρίς την παρέμβαση του κράτους».

πηγή

Απα πα ...Κάποιος να ξεματιάσει τον Βούτση!

"Ο Κιμ Γιόνγκ Ουν εκτέλεσε υπουργό γιατί αποκοιμήθηκε σε ομιλία"

Σαν σήμερα εκοιμήθη η Κυρά της Ρω. Η Μάνα του Έθνους: Εις τα βάθη της καρδιάς μου των ματιών σου η Βολή.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ… ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΑΝΕ

ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΠΕΙΛΗΣΑΝ, ΔΕΝ ΤΗΝ ΧΛΕΥΑΣΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΣΟΥΝ ΝΑ ΛΥΓΙΣΕΙ. ΔΕΝ ΛΥΓΙΣΕ ΠΟΤΕ. ΟΜΟΡΦΗ ΩΣ ΕΛΛΗΝΙΔΑ.

Για τη Δέσποινα Αχλαδιώτη, η μικρή βραχονησίδα κοντά στο Καστελόριζο ήταν η πατρίδα της. Η ηρωική κυρά της Ρωμιοσύνης ύψωνε στο νησί της Ρω καθημερινά την ελληνική σημαία, πιστή σε ένα καθήκον που σήκωσε μονάχη της στις πλάτες της για πολλά χρόνια.

Στις 13 Μαίου του 1982 άφησε την τελευταία της πνοή και την επομένη ,σαν σήμερα δηλαδή, έγινε η ταφή της εκεί που επιθυμούσε. Στην Ρω.

Το βίντεο που ακολουθεί είναι από εκπομπή του αξέχαστου Φρέντυ Γερμανού που είχε φιλοξενήσει την Κυρά.

 

πηγή 

Η Αλβανία ρίχνει λάδι στην φωτιά

 

Κατερίνα Γκαράνη
Προκαλεί η Αλβανική κυβέρνηση με ανακοίνωσή της μετά την επίθεση στρατιωτών του UCK στο Κουμάνοβο των Σκοπίων. Με μια τυπική φράση καταδικάζει τα γεγονότα χωρίς όμως να αναφέρει ότι πρόκειται για εισβολή παραστρατιωτικών σε σκοπιανό έδαφος, αλλά από την άλλη ενδιαφέρεται για την τύχη και την ζωή των κατοίκων του Κουμάνοβο που σύμφωνα με την αλβανική κυβέρνηση είναι μειονοτικός αλβανικός πληθυσμός.

"Εκτός από τους αστυνομικούς που σκοτώθηκαν και τραυματίστηκαν, η κυβέρνηση δεν έχει ακόμη καμιά πληροφορία για τις ζωές των απροστάτευτων πολιτών του Κουμάνοβο, για τη φυγή τους, τη λεηλατημένη, την καμένη και την κατεστραμμένη περιουσία τους… Προφανώς αυτή η ασάφεια δεν βοηθά στην επαναφορά της ομαλότητας", τονίζει η ανακοίνωση της κυβέρνησης Ράμα.

Απειλεί η Αλβανία εκ νέου

Δεν σταματάει όμως εκεί, αλλά ρίχνει βάρη στην κυβέρνηση Γκρουέφσκι ότι αν δεν διερευνήσει την υπόθεση ως πρέπει τότε θα επαναληφθούν τα γεγονότα που άφησαν πίσω νεκρούς Σκοπιανούς αστυνομικούς που υπερασπιζόταν την πόλη τους.

"Η κυβέρνηση της Αλβανίας ζητά από την κυβέρνηση και τις “μακεδονικές” αρχές να διερευνήσουν με πλήρη διαφάνεια, γρήγορα και σε βάθος την υπόθεση … διότι αυτό θα αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη στους θεσμούς για να αποφευχθεί η επανάληψη τέτοιων περιστατικών στο μέλλον".

Μετά την απειλή της Αλβανίας για παρόμοια περιστατικά τα οποία μπορεί να συμβούν εξαιτίας του χειρισμού των Σκοπίων, η κυβέρνηση Ράμα με αφορμή την εισβολή στα σκοπιανά εδάφη ολοκληρώνει την ανακοίνωσή της προειδοποιητικά βάζοντας στο παιχνίδι το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. 

"Η Δημοκρατία της Αλβανίας καταδικάζει κάθε πράξη βίας, θεωρώντας τες απαράδεκτες για μια δημοκρατική κοινωνία που φιλοδοξεί την Ευρω-Ατλαντική ενσωμάτωση. Η Δημοκρατία της Αλβανίας, επίσης, θεωρεί όχι μόνο αντιπαραγωγική, αλλά επίσης απαράδεκτη για τις ευρωπαϊκές φιλοδοξίες της περιοχής, κάθε εθνοτική προκατάληψη απέναντι σε οποιοδήποτε πρόσωπο ή ομάδα ενόπλων … θα είναι επίσης απαράδεκτη η απώλεια της ισορροπίας σε σχέση με τα γεγονότα αυτά τα οποία δεν πρέπει ποτέ να επιτραπεί να μετατρέψουν την πολιτική κρίση της “Μακεδονίας” σε μια εθνοτική κρίση, η οποία θα ήταν καταστροφική για τη χώρα αυτή".

"Η Δημοκρατία της Ιλλυρίδας"

Ο UCK ανέλαβε την ευθύνη αναφέρει η εφημερίδα του Κοσσυφοπεδίου "Bota Sot" ενώ ένα μήνυμα προς την διαδικτυακή πύλη "ΜΚ" δημοσιοποίησε  ότι η "Φρουρά της Δημοκρατίας της Ιλλυρίδας" είναι μια συνολική ομάδα πλέον που αποτελείται από όλες τις αλβανικές ομάδες και στρατιωτικούς μηχανισμούς που πολεμάνε για την "Δημοκρατία της Ιλλυρίδας". 

Σύμφωνα με τα δημοσιογραφικά στοιχεία της σκοπιανής τηλεόρασης Alsat-M η παραστρατιωτική ομάδα που εισέβαλλε στο Κουμάνοβο αποτελείται από μέλη με βαριά ποινικά μητρώα για ληστείες και απαγωγές ενώ συμμετείχαν στον πόλεμο του Κοσόβου, στην σύγκρουση με τα Σκόπια το 2001 (όπου μετά ήρθε η κατάπαυση του πυρός και η Συμφωνία της Οχρίδας) αλλά αρκετοί έχουν πολεμήσει και στην Συρία εναντίον της κυβέρνησης Άσαντ. 

Σύμφωνα με την σερβική εφημερίδα "Telegraph στόχος των παραστρατιωτικών ομάδων είναι η ενοποίηση των εδαφών που κατοικούν Αλβανοί για την δημιουργία της Μεγάλης Αλβανίας. Μία ιδέα την οποία ο  Αλβανός πρωθυπουργός Ράμα, δεν σταματά ποτέ να αναφέρει δημοσίως ακόμα κι όταν βρίσκεται ως προσκεκλημένος σε γειτονικές με την Αλβανία χώρες. Ειδικά στην Σερβία με την αναφορά του στο Κόσοβο και τελευταία στα Σκόπια λίγες ημέρες πριν τις δύο εισβολές του UCK σε σκοπιανά εδάφη, των οποίων η τελευταία στην πόλη Κουμάνοβο είχε πάνω από 20 θύματα και την κήρυξή της από την σκοπιανή κυβέρνηση σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. 

Χθες η σκοπιανή αστυνομία έδωσε στην δημοσιότητα βίντεο με τα πρόσωπα των συλλεφθέντων παραστρατιωτικών, στα ρούχα των οποίων φαίνονται καθαρά τα διακριτικά του UCK.

πηγή

ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ : ΤΕΛΕΤΗ…ΚΤΗΝΟΒΑΣΙΑΣ ΚΑΙ «ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ»

 

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Στην σημερινή Ευρώπη των παπικών και των πάσης φύσεως προτεσταντών, των οπαδών παντός είδους ανατολικών θρησκευτικών μορφωμάτων, των παγανιστών, των άθεων και των «προοδευτικών» αγνωστικιστών, το ιερό μυστήριο του γάμου έχει υποβιβαστεί σε παντρολογήματα με.. σκύλους και με…όνους. Στην σημερινή Ευρώπη της ψυχικής διαστροφής, της λατρείας όλων των παρά φύση ανωμαλιών, ο γάμος έχει γίνει τηλεοπτικό θέαμα και η γαμήλια παράσταση κερδοφόρα επιχείρηση για τα αδίστακτα νεοταξικά συμφέροντα που δεν έχουν κανένα ιερό και όσιο. Στην σημερινή Ευρώπη, ο Μεγάλος Αδελφός πρέπει να κανονίζει όλες τις λεπτομέρειες της προσωπικής μας ζωής και στην ουσία να καταργεί τελείως την προσωπική μας ζωή και να την κάνει τηλεοπτικό θέαμα με στόχο τον τζίρο εκατομμυρίων στα ταμεία των σκηνοθετών της ίδιας της ύπαρξης μας.

Έτσι τώρα στην Γερμανία κάνει θραύση μια καινούργια τηλεοπτική εκπομπή η οποία καταργεί την ανθρώπινη βούληση στο σημαντικότερο ίσως για πολλούς θέμα της ζωής μας, το μυστήριο του γάμου και την εκλογή του προσώπου που θα μας συντροφεύει στο υπόλοιπο της ζωής μας. Η εκπομπή αυτή, «Hochzeit auf dem ersten Blicke», αφού καταργεί κάθε προσωπική δυνατότητα εκλογής του «άλλου ήμισυ», σκηνοθετεί ένα πραγματικό γάμο όπου οι νεόνυμφοι για πρώτη φορά θα αντικρύσουν ο ένας τον άλλο την στιγμή της γαμήλιας τελετής, η οποία και φυσικά δεν έχει καμία σχέση με το χριστιανικό μυστήριο του γάμου.

Αλλά για να καταλάβουμε τι είναι αυτή η περίφημη νεοταξική εκπομπή που έχει προβληθεί με τις… καλύτερες κριτικές στα μεγαλύτερα γερμανικά περιοδικά, όπως το Focus, Spıegel, Bild κ.α., ένα ειδικά σχεδιασμένο επιτελείο που αποτελείται από ψυχολόγους, «θεολόγους», ειδικούς επιστήμονες ερευνητές του DNA, επιλέγουν ένα ζευγάρι μέσα από εκατοντάδες υποψηφιότητες το οποίο, σύμφωνα με τα κριτήρια τους, ταιριάζουν απόλυτα μεταξύ τους για να… συνάψουν γάμο. Στη συνέχεια, οι δυο νεόνυμφοι μεταφέρονται κυριολεκτικά σαν «εμπόρευμα» στο δημαρχείο όπου θα τελεστεί με μια μεγαλοπρεπή τελετή γεμάτη από χλιδή και φαντασμαγορία ο γάμος, πάντα υπό την στενή παρακολούθηση της κάμερας. Εκεί για πρώτη φορά, λίγες στιγμές δηλαδή πριν πουν το ναι, ο ένας αντικρίζει τον άλλο με τον οποίο-α υποτίθεται θα ζήσει, σύμφωνα με τα κριτήρια του επιτελείου της εκπομπής, τον υπόλοιπο του βίου του. Στη συνέχεια το ζευγάρι που ζει συνεχώς υπό την εποπτεία της κάμερας, απολαμβάνει τα αγαθά της επιλογής τους με ένα γαμήλιο ταξίδι στα πλουσιότερα θέρετρα, με πανάκριβα δώρα, με φανταστικά περιβάλλοντα και όλα αυτά κάτω από την τηλεοπτική κάλυψη της εκπομπής που προβάλλεται σε εκατομμύρια τηλεθεατές. Όλες οι προσωπικές στιγμές, το πώς κοιμούνται, το πώς τρώνε, το πώς περνά κάθε ώρα της καθημερινότητας, είναι υπό την συνεχή παρακολούθηση της κάμερας της εκπομπής. Ο απόλυτος δηλαδή ευτελισμός του ιερού μυστηρίου του γάμου και της προσωπικής ζωής προς χάρη του Μεγάλου Αδελφού της τηλεθέασης και της πολιτιστικής κατάντιας του δυτικού κόσμου. Το εντυπωσιακό είναι πως χιλιάδες εθελοντές, (7000 αιτήσεις σε πρώτη φάση), προσέρχονται να εξεταστούν αν είναι ικανοί να συνάψουν ένα τέτοιο γάμο καθώς τους προσελκύουν τα πλούσια δώρα της εκπομπής, αλλά και η μοναξιά του σύγχρονου πολιτισμού που έχει καταντήσει τον άνθρωπο μια απρόσωπη μονάδα. Μάλιστα οι σκηνοθέτες της εκπομπής διατείνονται πως… βοηθούν τον σύγχρονο άνθρωπο να λύσει με αυτόν τον τρόπο τα ..ψυχολογικά του προβλήματα φυσικά με το αζημίωτο γι’ αυτούς.

Εδώ τα ερωτήματα πού γεννούνται είναι πάρα πολλά. Το κυριότερο είναι πως μπορεί ένα κομπιούτερ, μια εξέταση του DNA, ένας θεολόγος μοντέρνων αντιλήψεων σύμφωνα με τις οποίες όλα είναι δυνατά στην σημερινή κοινωνία, να καθορίζουν την ζωή των ανθρώπων και πολύ περισσότερο την επιλογή τους στο πρόσωπο με το οποίο υποτίθεται ότι θα συνεχίσουν να ζουν το υπόλοιπο του βίου τους. Δηλαδή στην ουσία εξαγοράζονται σε μια από τις σημαντικότερες στιγμές της προσωπικής τους ζωής, με το δέλεαρ της δημοσιότητας και των πλούσιων δώρων. Ήδη όμως από τις πρώτες γαμήλιες «παραστάσεις» υπήρξαν και οι πρώτες απογοητεύσεις, καθώς κάποιοι ή κάποιες δεν μπόρεσαν να αντέξουν αυτή την «τέλεια» επιλογή και τα «έσπασαν» μέσα σε ένα μήνα.

Δεν ξέρουμε που ακόμα θα φτάσει αυτός ο περίφημος ευρωπαϊκός πολιτισμός. Ο πολιτισμός που καθιέρωσε τους γάμους με ζώα και με ότι ανώμαλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Ο πολιτισμός που θέσπισε το κόμμα των παιδεραστών στην Ολλανδία. ο πολιτισμός που θέσπισε τη κτηνοβασία στην Γερμανία, μια χώρα που καθοδηγεί την Ευρωπαϊκή Ένωσή και όπου η πορνοβιομηχανία είναι η πιο ανεπτυγμένη σύγχρονη βιομηχανία της γερμανικής οικονομίας. Ο πολιτισμός που μετατρέπει τις εκκλησίες σε μπαρ, σε τζαμιά, ακόμα και ….οίκους ανοχής, αυτός ο πολιτισμός που θέλει να μας επιβληθεί και να μας κάνει και εμάς τηλεοπτικά σόου του Μεγάλου Αδελφού.

Τέτοιος «πολιτισμός» να μας λείπει!!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Οι «κυνηγοί» του παραδείσου

Τουρίστες (κυρίως Βρετανοί) αναζητούν στη Ελλάδα σπάνια αγριολούλουδα και οργανώνουν εξορμήσεις. Ο Ολυμπος, η Μάνη και η Κρήτη στην κορυφή της παγκόσμιας λίστας

Ο νάρκισσος των ποιητών, οι σπάνιες ορχιδέες, οι κίτρινες τουλίπες της «ζεστής κοιλάδας» στον Εθνικό Δρυμό της Πίνδου θα γίνουν σύντομα «βορά» των «κυνηγών αγριολούλουδων», που έρχονται στις 18 Μαΐου. Την ίδια στιγμή, στη δυτική Κρήτη Βρετανοί διανύουν εβδομάδα «κυνηγιού» -ενώ ολόκληρο τον Απρίλιο έφταναν εκεί κατά ομάδες συνάδελφοι και συμπατριώτες τους- και κάποιοι άλλοι φτιάχνουν τις βαλίτσες τους για τη λίμνη Κερκίνη. Η άνοιξη μετατρέπει την Ελλάδα σε βοτανικό παράδεισο της Ευρώπης, που θα μπορούσε να έχει εξαιρετική τύχη αν πλασαριζόταν σωστά στους χιλιάδες φυσιολάτρες της νέας τάσης θεματικού τουρισμού που αποκαλείται «wildflower watching» (παρατήρηση αγριολούλουδων).
Τη μεγαλύτερη δραστηριότητα παρουσιάζει η Κρήτη, η οποία συμπεριλαμβάνεται στις επίσημες ιστοσελίδες των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών πρακτορείων που διοργανώνουν ταξίδια του είδους. Ωστόσο στο βιβλίο του «Οι 50 καλύτερες περιοχές του κόσμου για αγριολούλουδα», ο διάσημος φωτογράφος, φυσιολάτρης και διοργανωτής ταξιδιών Μπομπ Γκίμπονς συμπεριλαμβάνει πάνω από 10 περιοχές της Ελλάδας και της Κύπρου, ενώ στο εξώφυλλο φιγουράρει ένας λόφος της Μάνης. Στις περιοχές περιλαμβάνονται επίσης ο Παρνασσός και οι Δελφοί, η Λέσβος, η δυτική Κρήτη.

Μαγευτικό θέαμα
Στην πραγματικότητα, σε καθεμιά από αυτές τις περιοχές ο Γκίμπονς κάνει ιδιαίτερη αναφορά σε πέντε-έξι διαφορετικά σημεία, με αποτέλεσμα οι «παράδεισοι» των αγριολούλουδων στην Ελλάδα να ανέρχονται σε τουλάχιστον 25. Ο ίδιος προτείνει στους ταξιδιώτες να φτάσουν στη χώρα μας για να απολαύσουν το μαγευτικό θέαμα έως τα μέσα Μαΐου, ενώ ειδικά για τον Ταΰγετο προτείνει ακόμη και τις αρχές Ιουλίου. Φωτογραφίζει επίσης με θέρμη μερικά από τα 1.600 είδη χλωρίδας της Λέσβου, η οποία ήδη προσελκύει λάτρεις του νέου «σπορ» της παρατήρησης αγριολούλουδων.

Ενα από τα ωραιότερα μέρη του κόσμου για όσους λατρεύουν το «κυνήγι των αγριολούλουδων» είναι ο Ολυμπος, με τα 25 ενδημικά είδη που δεν συναντώνται αλλού (τα περισσότερα από αυτά αγριολούλουδα). Νάρκισσοι, ανθάκια μοβ κρόκου, διάφορα είδη ορχιδέας μετατρέπουν τον Ολυμπο σε Εδέμ, την οποία έχει αποτυπώσει στο βιβλίο του «Αγριολούλουδα του Ολύμπου» ο Σουηδός Αρνε Στριντ, ομότιμος καθηγητής Βοτανικής, ο άνθρωπος που αποκαλεί την Ελλάδα δεύτερο σπίτι του και την έχει γυρίσει από άκρη σε άκρη, καταγράφοντας τα φυτά της ελληνικής χλωρίδας και δημοσιεύοντας πολύτομα έργα. «Για να καταλάβετε την ιδιαιτερότητα της Ελλάδας, στη χώρα σας συναντώνται 6.000 είδη φυτών, εκ των οποίων τα 750 είναι μοναδικά, ενώ στη Γερμανία συναντώνται περίπου 3.000 είδη» δηλώνει ο καθηγητής.

πηγή

Ειρωνεύονται τα Ιερά Λείψανα των αγίων, όμως βαλσάμωσαν για να προσκυνούν, τους μεγαλύτερους άθεους εγκληματίες του 20ου αιώνα…

1. Εισαγωγικά: τα δολοφονικά καθεστώτα του αθεϊσμού.

Έχουμε αποκαλύψει πολλά για την κατάντια που κρύβεται πίσω από τα πρότυπα που επέλεξαν οι άνθρωποι αυτοί: για τους αστούς «διαφωτιστές» και τον ρατσισμό τους, για τον λάτρη του μαοϊκού σφαγείου Θέμο Κορνάρο, για το κακομαθημένο πλουσιόπαιδο και μέγα συκοφάντη, τον Ανώνυμο της Νομαρχίας, για τον δουλέμπορο Βολταίρο, για τον Θεόφιλο Καΐρη τις απάτες του και τη θεοκρατική του σέκτα, για τον υποτελή δωσίλογο Ανδρέα Λασκαράτο, για τον εμπνευστή του Ολοκαυτώματος Λούθηρο κ.λπ. κ.λπ.

Κάνουμε φανερές τις σκοτεινές προσωπικότητες από τις οποίες αντλούν οι άθεοι τα πρότυπά τους, γιατί η καθαρά αμυντική στάση δεν ωφελεί πάντα. Έτσι, καλό είναι να συνδυάζεται και με αποκαλύψεις από την πλευρά μας, ώστε ένα καλοπροαίρετο πρόσωπο να καταλάβει ότι έπεσε θύμα εξαπάτησης των αμετανόητων ηγετών τους, αφού όχι μόνο του είπαν ψέματα, αλλά επιπλέον του έκρυψαν τις αμέτρητες σκοτεινές ιστορίες που κρύβονται πίσω από τον αθεϊσμό.

Στην Ορθοδοξία, γνωρίζουμε όλοι την Παράδοση της Εκκλησίας περί των Ιερών Λειψάνων των αγίων.

Το ζήτημα όμως είναι ότι, ενώ οι αυτοαποκαλούμενοι «άθεοι» ειρωνεύονται αυτή την παράδοση της Εκκλησίας, αποκρύπτουν μονίμως από τα θύματά τους ότι τα φασιστικά καθεστώτα του αθεϊσμού προσπάθησαν να μιμηθούν την πρακτική αυτή της Εκκλησίας, φτιάχνοντας ταριχευμένες μούμιες για να τις προσκυνούν, όχι όμως αγίων, αλλά αποδεδειγμένα αμετανόητων εγκληματιών, όπως ο Λένιν, ο Στάλιν, ο Μάο Τσε-τουνγκ ή ο Κιμ-Ιλ-Σουνγκ, όλοι φανατικοί άθεοι που έζησαν μόλις πριν μερικές δεκαετίες, στον 20^ο αιώνα, κλέβοντας τον λαό που υποτίθεται υπερασπίζονταν, εκτελώντας κατά χιλιάδες όποιους εξέφραζαν την παραμικρή διαφωνία, δολοφονώντας εκατομμύρια λαού που πέθαιναν από την πείνα, καθώς τους ανάγκαζαν με τη βία να δουλεύουν ασταμάτητα και με ελάχιστη τροφή «για όφελος της επανάστασης». Και όταν λέμε «όφελος της επανάστασης» στην ουσία εννοούμε τους ίδιους τους δικτάτορες και τον τεράστιο διεφθαρμένο μηχανισμό καταπίεσης που συντηρούσαν, ζώντας οι ίδιοι σε ανάκτορα, με κάθε είδους χλιδή, καλοπέραση ή σεξουαλική παρακμή.

Ένας από τους ηγέτες των σημερινών άθεων, είναι ο βιολόγος, και εσχάτως ερασιτέχνης (και μάλλον γραφικός) «θρησκειολόγος», Ρίτσαρντ Ντόκινς (Richard Dawkins), ο συγγραφέας του βιβλίου «Η Περί Θεού Αυταπάτη» (The God Delusion).

Όταν ο άνθρωπος αυτός σε ένα πραγματικό παραλήρημα τόλμησε να γράψει ότι, «δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη πως ο αθεϊσμός στρέφει συστηματικά τους ανθρώπους προς το κακό»(!) (The God Delusion, σελ. 273), του θύμισαν βεβαίως ότι οι μεγαλύτεροι εγκληματίες που γέννησε η ανθρωπότητα, ήταν επίσημα δηλωμένοι άθεοι και εφάρμοσαν συνειδητά και με συνέπεια τον αθεϊσμό στις δικτατορίες που δημιούργησαν! Ο Λένιν και ο Στάλιν στη Ρωσία, ο Μάο στην Κίνα, ο Πολ Ποτ στην Καμπότζη, ο Κιμ ιλ Σουνγκ στην Βόρεια Κορέα, και αρκετοί άλλοι σε χώρες που εφαρμόστηκαν οι ανατολικού τύπου δικτατορίες (Ρουμανία, Γιουγκοσλαβία,  Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία, Αιθιοπία, Αγκόλα κ.ά.), έμειναν στην ιστορία για τα σφαγεία που διέπραξαν, όντας δηλωμένοι άθεοι με τον πιο επίσημο τρόπο.

Άλλωστε, τα ίδια τους τα καθεστώτα, ως θεμελιώδη ιδεολογικό λίθο, εμπεριείχαν τον αθεϊσμό και την επιβολή του, ταυτόχρονα με την πάση θυσία εξάλειψη κάθε θρησκείας, καθώς νόμιζαν ότι έτσι θα έφτιαχναν «ιδανικές» κοινωνίες…

Κείμενα δικά τους, βγαλμένα από τους κόλπους των καθεστώτων αυτών, τα οποία γνώρισαν πλατιά διάδοση ως «ευαγγέλια» για την εφαρμογή των δικτατοριών ανατολικού τύπου, δηλώνουν ξεκάθαρα πως:

«… είναι πολύ σημαντικό να διεξάγουμε με το ισχυρότερο δυνατό μένος τον αγώνα ενάντια στις θρησκευτικές προκαταλήψεις εφόσον η εκκλησία έχει σαφώς μετατραπεί σε αντεπαναστατική οργάνωση και προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τη θρησκευτική της επιρροή στις μάζες, προκειμένου να τις συσπειρώσει στον πολιτικό αγώνα ενάντια στη δικτατορία του προλεταριάτου»[1].

Ο αιματηρός διωγμός της Εκκλησίας ήταν πάντα μια επιλογή και αυτό άλλωστε φάνηκε στην πράξη. Στα θεμελιώδη κείμενά τους ομολογούν πως, ο μόνος λόγος για τον οποίο θα μπορούσε να αποφευχθεί μία σφαγή της Εκκλησίας, ήταν για να μην αντιδράσουν «οι μάζες» που είχαν υποτάξει στις δικτατορίες τους:

«Η βίαιη επιβολή της αθεΐας στις μάζες … δεν θα βοηθούσε […] Αν η εκκλησία ετίθετο υπό διωγμό, θα κέρδιζε τη συμπάθεια των μαζών, γιατί ο διωγμός θα τους θύμιζε τις σχεδόν ξεχασμένες εποχές που η θρησκεία συνδεόταν με την εθνική ελευθερία»[2].

Βεβαίως, ξέρουμε πλέον ότι στα καθεστώτα αυτά, τα πάντα ήταν θέμα ερμηνείας των αναγκών της στιγμής. Οι ερμηνείες μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να αλλάξουν, και η έννοια της «δικτατορίας του προλεταριάτου» τους παρείχε απεριόριστες δυνατότητες: υπό το όνομα της, μπορούσε να νομιμοποιηθεί κάθε καταπίεση ή λογοκρισία, οι διώξεις, τα βασανιστήρια, οι εξορίες και οι εκτοπίσεις, όπως και οι σφαγές ή τα αποτρόπαια εγκλήματα. Κι αν κάποιος είχε αντίρρηση, εντός ολίγου είτε θα έπαυε να έχει, είτε θα τον έβρισκαν νεκρό σε κάποιο χαντάκι όπως δεκάδες χιλιάδες άλλους, με τον επίσημο χαρακτηρισμό: «εχθρός της επανάστασης»…

Ο θάνατος των «εχθρών της επανάστασης» παρουσίαζε μεγάλη ποικιλία. Για παράδειγμα, κάποιον υψηλόβαθμο αξιωματούχο του Μάο Τσε Τουνγκ, υπεύθυνο για το λιθάνθρακα, «… τον έκοψαν με μικρά μαχαίρια … του κρέμασαν μια τεράστια σιδερένια σόμπα γύρω από το λαιμό, η οποία τράβηξε το κεφάλι του κάτω προς το τσιμεντένιο πάτωμα, ενώ ταυτόχρονα οι βασανιστές του έσπαζαν το κρανίο με τις βαριές μπρούτζινες αγκράφες στις ζώνες τους. Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των βασανιστηρίων, κάποιος έβγαζε φωτογραφίες…»[3].

Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι τα θεωρητικά συγγράμματα ουδεμία αξία είχαν, και έτσι, την ίδια χρονική περίοδο που διατυπώνονταν οι υποκριτικές απόψεις περί «μη χρήσιμης βίας» ενάντια στην Εκκλησία, ο Λένιν φρόντισε και, «ιερείς, ιμάμηδες και ραβίνοι δολοφονήθηκαν κατά κόρον στη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου, ενώ το 1922 έγιναν δίκες και εκτελέσεις των θρησκευτικών ηγετών της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας προς παραδειγματισμό»[4].

Και αργότερα φυσικά, «ο Στάλιν έδωσε στην Ένωση Στρατευμένων Αθεϊστών το ελεύθερο να εξαπολύσει διωγμό κατά των κληρικών … Οι εκκλησίες, τα τζαμιά και οι συναγωγές ισοπεδώθηκαν. Θρησκευτικά κειμήλια συλήθηκαν … Δεκάδες χιλιάδες ιερείς δολοφονήθηκαν. Τα εκκλησιαστικά κτίρια κατεδαφίστηκαν … Η δημοσίευση των ιερών κειμένων, συμπεριλαμβανομένης της Βίβλου, απαγορευόταν … Οι καμπάνες των εκκλησιών μεταφέρθηκαν σε χυτήριο …»[5].

Τα ίδια έκαναν φυσικά τα αθεϊστικά καθεστώτα σε κάθε θρησκεία που αφορούσε το δικό τους κράτος:

«Παράλληλα με τις θηριωδίες ξεκίνησε και ο αφανισμός του θιβετιανού πολιτισμού … Ο αφανισμός της θρησκείας, του επίκεντρου της ζωής των Θιβετιανών, έγινε έμμονη ιδέα του Μάο … Τόσο οι λάμα όσο και οι καλόγριες υποχρεώθηκαν να παραβιάσουν τον όρκο αγαμίας και να παντρευτούν. Οι Άγιες Γραφές χρησιμοποιήθηκαν για κοπριά … Τα περισσότερα μοναστήρια υπέστησαν καταστροφικές ζημιές και έδιναν την εντύπωση ότι είχαν πέσει θύματα πολέμου και βομβαρδισμών … το 1959 υπήρχαν 2.500 μοναστήρια στο Θιβέτ, ενώ το 1961 είχαν μείνει λίγα παραπάνω από 70. Το 1959 υπήρχαν 110.000 καλόγεροι και καλόγριες, ενώ το 1961 είχαν μείνει μόνο 7.000»[6].

[Ας θυμηθούμε στο σημείο αυτό και τον άθεο Ρίτσαρντ Ντόκινς (Richard Dawkins), που έγραψε το απόφθεγμα: «Δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη πως ο αθεϊσμός στρέφει συστηματικά τους ανθρώπους προς το κακό»…]

Άλλωστε, και οι συγγραφείς των προαναφερομένων θέσεων ότι τάχα «η βίαιη επιβολή της αθεΐας στις μάζες … δεν θα βοηθούσε», ήταν ηγετικά στελέχη των δολοφονικών μηχανισμών και οι ίδιοι (μέχρι να έρθει η σειρά τους να δολοφονηθούν…), και ασφαλώς με κάθε τρόπο «στόχευαν στην εξάλειψη της θρησκείας»[7]. Όταν λοιπόν θεωρήθηκε «χρήσιμη» μια δίωξη της θρησκείας για παραδειγματισμό και εκφοβισμό, ουδείς εξέταζε τις αερολογίες των (δικών τους) εγχειριδίων…

            Ας δούμε λοιπόν έναν - έναν μερικούς από τους μεγαλύτερους εγκληματίες της ανθρωπότητας και τα σφαγεία που διέπραξαν, τους οποίους οι άθεοι τους έκαναν μούμιες για να τους προσκυνούν, να τους λατρεύουν, και να αντλούν και παραδείγματα από αυτούς, αν κρίνουμε από το μίσος που εκφράζουν και σήμερα ενάντια στην Εκκλησία.

Και φυσικά, ας μην νομίσει κανείς ότι σήμερα η φρίκη αυτή θα συνδυαστεί υποχρεωτικά με κάποια πολιτική τοποθέτηση. Σήμερα, τέτοια στεγανά δεν υπάρχουν. Πολλοί ορθόδοξοι υπάρχουν στην λεγόμενη «αριστερά», όπως και πολλοί άθεοι (και ειδικά νεο-παγανιστές) στη λεγόμενη «δεξιά». Ας μην ξεγελαστεί λοιπόν κανείς από τέτοια. Τους άθεους τους ενώνουν οι αντιθρησκευτικές δοξασίες τους και όχι τα πολιτικά κόμματα. Και δυστυχώς, το μεγάλο πλήθος των άθεων που εκφράζεται στο διαδίκτυο, υιοθετεί μια ακραία γλώσσα μίσους που πολύ φοβόμαστε ότι οδηγεί σε έναν αντιθρησκευτικό χουλιγκανισμό, εφευρίσκοντας «βαρβάρους» για να διοχετεύουν εκεί την εκάστοτε κοινωνική αστάθεια και τις φοβίες των ανθρώπων…

 

2. Λένιν: «Διωγμός της θρησκείας»[8]

Η επανάσταση του Φεβρουαρίου 1917 (Μαρτίου με το νέο ημερολόγιο) ξέσπασε στη Μόσχα και στην Αγία Πετρούπολη όταν εξεγερμένοι εργάτες βγήκαν στους δρόμους. Παρά τη διαταγή του τσάρου για καταστολή της εξέγερσης, η Εθνοσυνέλευση («Δούμα») δεν υπάκουσε και ο τσάρος υποχρεώθηκε σε παραίτηση. Προέκυψε έτσι μια προσωρινή κυβέρνηση από δυνάμεις με σημαντικές πολιτικές διαφορές μεταξύ τους. Βεβαίως, οι ελπίδες για μια δημοκρατική επίλυση των προβλημάτων ήταν μάταιες και η απολυταρχία του λενινισμού ακολούθησε:

«Ο Λένιν, αρχικά εξόριστος στην Ελβετία και στη συνέχεια με την επιστροφή του στη Ρωσία, δεν σταμάτησε να προετοιμάζει την πάλη κατά της προσωρινής εξουσίας στην Αγία Πετρούπολη […] τον Ιανουάριο του 1918 η εκλεγμένη με καθολική ψηφοφορία Συντακτική Βουλή, στην οποία όμως είχαν την πλειοψηφία οι σοσιαλιστές-επαναστάτες και οι μπολσεβίκοι, διαλύεται από την πρώτη κιόλας συνεδρίαση … η δικτατορία του προλεταριάτου που περιγράφεται από τον Λένιν τίθεται σε εφαρμογή, στο πλαίσιο του εμφύλιου πολέμου και του εξωτερικού πολέμου που άρχισε η Ρωσία, με την εγκαθίδρυση της τρομοκρατίας. Πολιτική τρομοκρατία με την κατάργηση της ελευθερίας του Τύπου, της ελευθερίας του συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι (όλα τα κόμματα εκτός του Μπολσεβικικού διαλύονται). Η οργανωμένη καταστολή από την ΤσεΚά (πολιτική αστυνομία του Λένιν) επιπίπτει στα στελέχη του παλιού καθεστώτος και σε αυτούς που αντιτίθενται στις μπολσεβικικές πρακτικές. Τέλος, οικονομική τρομοκρατία κατά της βιομηχανικής και της αγροτικής τάξης, των οποίων η περιουσία απαλλοτριώνεται»[9].

Τα δολοφονικά «εργαλεία» που χρησιμοποίησε ο Λένιν στην επιβολή της δικτατορίας του, ήταν πρόσωπα που έμειναν στην ιστορία για την εγκληματική τους δράση:

«Πιο αδίστακτοι απ' όλους ήταν ο κομισάριος Πολέμου Τρότσκι, ο οποίος ίδρυσε και ήλεγχε τον Κόκκινο Στρατό από το τεθωρακισμένο του τρένο, και ο Στάλιν […] Όταν ο Λένιν δημιούργησε το Πολιτικό Γραφείο … δύο από τα όλα κι όλα πέντε μέλη του ήταν ο Στάλιν και ο Τρότσκι […] Ο Λένιν έστειλε τον Στάλιν στο Τσαρίτσιν … Στις 6 Απριλίου ο Στάλιν μπήκε στο Τσαρίτσιν με τεθωρακισμένο τρένο με 400 Κοκκινοφρουρούς … Βρήκε την πόλη γεμάτη από ανόητους και προδότες. Ο Στάλιν απέδειξε ότι ήταν αποφασισμένος να βάλει τάξη, προβαίνοντας σε εκτελέσεις όλων αυτών που ήταν ύποπτοι για αντεπαναστατική δράση … Ο Λένιν τον διέταξε να είναι όσο πιο ‘’αμείλικτος’’ και ‘’αδίστακτος’’ μπορούσε … Την εποχή αυτή ο Στάλιν αντιλαμβάνεται πόσο απλό και αποτελεσματικό πολιτικό μέσο είναι ο θάνατος»[10].

Είναι γεγονός ότι «ο Στάλιν υπήρξε αδίστακτος και ακριβώς αυτή την ικανότητα του να επιβάλλει αβάσταχτη πίεση χρειαζόταν ο Λένιν»[11]. Το τεθωρακισμένο τραίνο που είχε δώσει ο εγκληματίας Λένιν στον Στάλιν, εκείνος το χρησιμοποιούσε σαν βάση του και «από εδώ έδινε τις διαταγές του για τις αδιάκοπες εκτελέσεις από την ΤσεΚά […] ‘’Ο θάνατος λύνει όλα τα προβλήματα’’, λέγεται ότι είχε πει ο Στάλιν. ‘’Όταν δεν υπάρχει άνθρωπος, δεν υπάρχει πρόβλημα’’. Αυτή ήταν η μέθοδος των μπολσεβίκων»[12].

            Βεβαίως, ο Λένιν ήταν και «φιλόσοφος», καθώς άφησε στον κόσμο και ρήσεις με «υψηλά νοήματα»:

«‘’Επανάσταση χωρίς εκτελεστικά αποσπάσματα’’, λέγεται ότι είχε πει ο Λένιν, ‘’δεν έχει νόημα’’. Καθ' όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του παίνευε την Τρομοκρατία της Γαλλικής Επανάστασης […] Οι μπολσεβίκοι ήταν άθεοι … καταδέχονταν να σκοτώνουν επειδή πίστευαν αυτάρεσκα ότι κάποτε θα κατακτούσαν την υπέρτατη ηθική δικαίωση»[13].

            Και βεβαίως, οι «άγιοι» του αθεϊσμού προκαλούσαν τον θαυμασμό σε κάθε άθεο εγκληματία του εξωτερικού:

            «Ο Πένγκ Πάι εξύμνησε τον Λένιν καταλλήλως: ‘’Ο νόμος του δεν περιέχει λεπτομέρειες. Απλώς σκοτώνει όλους τους αντιπάλους’’ … Το καθεστώς διέταζε τον κόσμο ‘’να ξεκοιλιάζετε, να αποκεφαλίζετε … και να κατακρεουργείτε αδίστακτα. Δεν πρέπει να αισθάνεστε απολύτως τίποτα … Σκοτώνετε, σκοτώνετε ελεύθερα. Το σημαντικότερο καθήκον σε μια εξέγερση είναι να σκοτώνετε’’. Τα παιδιά που ‘’σκότωναν αυτόματα τους αντιδραστικούς’’ δέχονταν συγχαρητήρια»[14].

            Φυσικά, για να θυμούνται όλοι οι άθεοι αυτά τα πρότυπα αρρώστιας και δυσωδίας, μόλις πέθανε ο Λένιν στις 21 Ιανουαρίου 1924, το πτώμα του βαλσαμώθηκε και έγινε αντικείμενο προσκύνησης σε μαυσωλείο που ανεγέρθηκε στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας…

Άντε, και βοήθειά μας…

Πραγματικά εννοούμε το βοήθειά μας, διότι αν κάποιος παρατηρήσει το μίσος που σπέρνουν στο διαδίκτυο οι εκπρόσωποι του αθεϊσμού και την επιχειρηματολογία τους, θα βρει τρομακτικές ομοιότητες με τη θεωρία του αθεϊσμού που εφάρμοσαν οι εν λόγω εγκληματίες.

 

3. Στάλιν: «Μίσος για τον εβραιο-χριστιανισμό»[15]

Όπως είδαμε, ο Στάλιν αρχικά ήταν το δολοφονικό εργαλείο στα χέρια του επίσης σφαγέα Λένιν. Είναι προφανές ότι η άνοδός του στην εξουσία δεν θα μπορούσε να γίνει παρά μέσα σε ένα χάος δολοφονιών ώστε να μην υπάρχουν διεκδικητές του «θρόνου»:

«Στο 15ο Συνέδριο του 1927 ο Στάλιν ήταν απλά και μόνο ένας από τους αρχηγούς που πόζαραν με τους θαυμαστές τους. Στο 17ο ο Στάλιν στέκεται διαρκώς στο κέντρο. Το άλμπουμ κουτσουρεύτηκε από τον τεράστιο αριθμό μορφών που είτε διεγράφησαν, είτε σκίστηκαν, επειδή κατά τη διάρκεια των επόμενων τεσσάρων χρόνων είχαν συλληφθεί και εκτελεστεί: από τους 1.966 σύνεδρους οι 1.108 συνελήφθησαν. Λίγοι ήταν αυτοί που επέζησαν»[16].

Η κτηνωδία του Στάλιν ήταν απαράμιλλη. Μόνο οι άλλοι άθεοι δικτάτορες μπορούν να τον συναγωνιστούν σε αριθμό εγκλημάτων κατά του ίδιου τους του λαού. Ο Στάλιν ήταν η αιτία που βλέπουμε σήμερα με κάποια απορία ίσως, ιστορικές φωτογραφίες με Ουκρανούς να έχουν καταταχτεί στον στρατό του Χίτλερ (μέχρι φυσικά να αντιληφθούν ότι δεν μπορούσαν να διαλέξουν ποιος από τους δύο ήταν χειρότερος, ο Στάλιν ή ο Χίτλερ…)! Βεβαίως, για όσους γνωρίζουν τι έκανε ο Στάλιν στην Ουκρανία, δεν υπάρχει καμία απορία γι’ αυτό:

«Τα πλήγματα τού δικτάτορα έπεσαν ισχυρότερα επάνω στους αγρότες· περίπου 25.000.000 αγροτικά νοικοκυριά αναγκάστηκαν να ενταχθούν σε κολλεκτίβες ή κρατικά αγροκτήματα, μέσα σε λίγα χρόνια. Οι απρόθυμοι μουζίκοι αντιστάθηκαν απελπισμένα και υπέστησαν τις επιθέσεις στρατιωτών και μονάδων της Γκεπεού (πολιτικής αστυνομίας). Οι μη συνεργάσιμοι αγρότες, οι οποίοι ονομάστηκαν κουλάκοι, κατέστησαν θύματα μαζικών συλλήψεων, εκτελέσεων, εκτοπίσεων ή απορροφήθηκαν από το ραγδαία αυξανόμενο δίκτυο των σταλινικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, όπου δούλευαν, υπό απάνθρωπες συνθήκες, μέχρι θανάτου. Η κολλεκτιβοποίηση προκάλεσε επίσης λιμό τεραστίων διαστάσεων στην Ουκρανία. Όμως  ο Στάλιν επέμεινε να εξάγει τα αποθέματα σιτηρών, που ένας λιγότερο σκληρός ηγέτης θα είχε σπεύσει να διαθέσει στις λιμοκτονούσες περιοχές. Περίπου 10.000.000  χωρικοί πέθαναν αυτά τα χρόνια εξαιτίας της εφαρμογής της πολιτικής του Στάλιν»[17].

Είναι απίστευτο ότι ο αθεϊστικός μηχανισμός, κατάφερε να μαζέψει κάθε διαθέσιμη τροφή ώστε εξοντώσει από την πείνα, εκατομμύρια κατοίκους της Ουκρανίας, μίας από τις πιο εύφορες περιοχές του πλανήτη! Και όχι μόνο αυτό, αλλά έστελνε στρατό και άρματα μάχης για να δολοφονήσει όσους αγρότες τολμούσαν να αρνηθούν να υπακούσουν στον άθεο δικτάτορα Στάλιν…

Τα θύματά του αθεϊσμού ήταν αμέτρητα. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα «Γκουλάγκ» ήταν πάντα γεμάτα με εκατομμύρια «ύποπτους» φυλακισμένους, οι οποίοι είχαν γλυτώσει την εκτέλεση, όμως πολλοί από αυτούς θα πέθαιναν στα καταναγκαστικά έργα, καθώς αποτελούσαν μια μόνιμη οικονομική δύναμη για το αθεϊστικό καθεστώς που έφτιαχνε χωρίς κόστος για το κράτος κάθε δημόσιο έργο που προγραμματιζόταν.

Βεβαίως, για τον Στάλιν και τον μηχανισμό του, το να μιλάς για δολοφονίες και σφαγές είναι περιττό… Είναι τόσο πολλά τα εγκλήματα που διέπραξαν, ώστε οι αριθμοί χάνουν το νόημά τους:

«Κριτήριο για τη δολοφονία χιλιάδων ανθρώπων δεν αποτελούσε το όνομα τους, αλλά απλά και μόνο οι ποσοστώσεις που είχαν τεθεί ως στόχος. Στις 2 Ιουλίου του 1937, το Πολιτμπιρό διέταξε τους τοπικούς γραμματείς να συλλάβουν και να εκτελέσουν ‘’τα πιο εχθρικά αντισοβιετικά στοιχεία’’ … Αυτή η τελική λύση ήταν μια πραγματική σφαγή, μέρος της πίστης και της ιδεολογίας του μπολσεβικισμού … ο ταξικός αγώνας που εξελίχθηκε σε κανιβαλισμό … πρότειναν τον τουφεκισμό 72.950 και τη σύλληψη 259.450 ανθρώπων, χωρίς να έχουν συμπεριλάβει όλη την επικράτεια … Εκτός των ίδιων των καταδικασθέντων θα εξορίζονταν και οι οικογένειες τους … Όσο το κυνήγι θηραμάτων πλησίαζε στο αποκορύφωμα του και οι τοπικές ζήλιες και φιλοδοξίες συνέβαλλαν στο να αυξηθεί ο αριθμός των θυμάτων, η ‘’κρεατομηχανή’’ καταβρόχθιζε όλο και περισσότερους … ο θάνατος ήταν μερικές φορές απρογραμμάτιστος: κάποιο σχόλιο που είχε ξεχαστεί, σχέσεις με την αντιπολίτευση, ζήλια για τη θέση, τη σύζυγο ή το σπίτι του άλλου, εκδίκηση ή απλά και μόνο μια σύμπτωση μπορούσαν να αποτελέσουν την αιτία για τη θανάτωση και τον βασανισμό ολόκληρων οικογενειών … οι αρχικές ποσοστώσεις είχαν φτάσει τις 767.397 συλλήψεις και 386.798 εκτελέσεις … Την ίδια ώρα, ο Γεζόφ επιτίθετο εναντίον ‘’εθνικών ομάδων’’ … κυρίως Πολωνών και Γερμανών της χώρας … Κατά τη διάρκεια αυτής της επιχείρησης συνελήφθησαν συνολικά 350.000 (οι 144.000 ήταν Πολωνοί) και εκτελέστηκαν 247.157 άνθρωποι (110.000 Πολωνοί) - μια μίνι-γενοκτονία … κατά τη διάρκεια αυτών των επιχειρήσεων συνελήφθησαν συνολικά 1,5 εκατομμύρια άνθρωποι και 700.000 οδηγήθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα»[18].

Και αυτό, δυστυχώς, είναι ένα μέρος μόνο της εμετικής ιστορίας του αθεϊσμού… Αν σας ξαναμιλήσει κάποιος για τον αθεϊσμό, δείξτε του τα αποτελέσματα της εφαρμογής του ως θεμελιώδους ιδεολογικής κατεύθυνσης και ηθικής, κρατών και ανθρώπων…

Τελικά, «στις 4 Μαρτίου 1953 … η ανθρωπότητα πληροφορούνταν ότι ο Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Στάλιν υπέστη βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο … Τη νύχτα της 5 προς 6 Μαρτίου 1953 … ‘’η καρδιά του συντρόφου Στάλιν έπαψε πια να χτυπά’’ … Οι πρώτες εκδηλώσεις του καθεστώτος … υπήρξαν αποθεωτικές και ο νεκρός τοποθετείται ηθικά στο πλευρό του Λένιν. Η σορός του μεταφέρεται στο Μαυσωλείο … στην Κόκκινη πλατεία, δίπλα στη σωρό του Λένιν, ενώ ο πρωθυπουργός Μαλένκωφ, ο πρώτος Γραμματέας Ν. Χρουτσώφ … και στρατάρχες … τη μεταφέρουν με ευλάβεια στους ώμους τους»[19].

Μόλις το φθινόπωρο του 1961 στο 22^ο συνέδριο του ΚΚΣΕ (Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης), στα πλαίσια μιας προσπάθειας αποσταλινοποίησης, εκτός άλλων, πραγματοποιήθηκε συμβολικά και η απομάκρυνση του ταριχευμένου πτώματος του Στάλιν από το μαυσωλείο της Κόκκινης Πλατείας[20].

Ξανά, βοήθειά μας…

 

4. Μάο Τσε-τουνγκ: «η θρησκεία είναι δηλητήριο»[21]

            Ο Μάο Τσε-τουνγκ (1895-1976) ήταν ένας ακόμη άθεος εγκληματίας που κείται ταριχευμένος για δημόσιο προσκύνημα. Ήταν Κινέζος πολιτικός, παιδί εύπορων αγροτών και ανακάλυψε τον μαρξισμό στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου. Η άνοδος του Μάο στην αδιαφιλονίκητη ηγεσία του κόμματος έγινε το 1935.

            Ο Μάο, το ταλέντο του στο να σκορπίζει το θάνατο το είχε βέβαια πριν ανέβει στην ανώτατη βαθμίδα της ιεραρχίας. Δρώντας σαν απλός ληστής της υπαίθρου αρχικά, υποστήριζε ότι κυνηγούσε τους «πλούσιους κτηματίες», όμως στην πραγματικότητα λήστευε ακόμα και νοικοκυριά που είχαν μερικές κότες… Οι ληστείες αυτές συχνά συνοδεύονταν από εκτελέσεις και βασανιστήρια:

«Ο Μάο είχε καθιερώσει τις δημόσιες εκτελέσεις … Έδειξε ιδιαίτερη αδυναμία στον αργό θάνατο … ένα μεγάλο ποσοστό του λαού αναγκαζόταν να τις παρακολουθεί. Συγκέντρωνε τα πλήθη, τους απαγόρευε να φεύγουν και τους υποχρέωνε να βλέπουν ανθρώπους να θανατώνονται μ’ αυτόν τον αιματηρό και μαρτυρικό τρόπο. Οι κραυγές των θυμάτων γέμιζαν με τρόμο όσους τις άκουγαν  […] Ο Μάο και ο στρατός του ζούσαν από τις λεηλασίες που διέπρατταν … Είχαν δώσει ένα μεγαλοπρεπές όνομα στις επιδρομές τους … ‘’Η συντριβή των τυράννων-κτηματιών’’. Ωστόσο, στην πραγματικότητα ήταν συνηθισμένες, τυφλές ληστείες … Το ‘’πλούσιος’’ … ήταν σχετικό και μπορεί να περιελάμβανε μια οικογένεια που είχε περίπου είκοσι πέντε λίτρα λάδι μαγειρέματος ή μερικές κότες. Η ‘’συντριβή’’ περιελάμβανε την απλή κλοπή, την απαγωγή και τη δολοφονία … Για να εξασφαλίσει την εύνοια των στρατευμάτων, ο Μάο ίδρυσε ‘’στρατιωτικές επιτροπές’’, στις οποίες οι στρατιώτες θα συζητούσαν τι θα έκαναν με τις εισπράξεις από τις λεηλασίες»[22].

Το κτήνος αυτό, για να πορευθεί στην ηγεσία του αθεϊστικού καθεστώτος, φρόντισε πρώτα όπως ο Λένιν ή ο Στάλιν να εξοντώσει κάθε διαφωνούντα:

«Κατάρτισε έναν κατάλογο με τα ονόματα των εχθρών του … ‘’Εκμηδενίστε τους όλους’’, διέταξε, ‘’σφάξτε τους μαζικά σε όλες τις κομητείες και σε όλες τις περιφέρειες. Όποια περιοχή δεν λάβει μέρος στις συλλήψεις και τις σφαγές … να τους πιάσετε και να τους ‘’φροντίσετε’’ (σιουν-μπαν, που υποδηλώνει βασανισμό ή και εκτέλεση) … Ο Λι … συνέλαβε τους άντρες που υπήρχαν στον κατάλογο του Μάο και τους υπέβαλε σε ολονύχτια βασανιστήρια … συμπεριφέρθηκε ιδιαίτερα βάναυσα στις συζύγους των ηγετών … οι γυναίκες αναγκάζονταν να γδυθούν και στη συνέχεια ‘’το σώμα τους, ειδικά ο κόλπος, καιγόταν με αναμμένα φιτίλια, ενώ τα στήθη τους κόβονταν με μικρά μαχαίρια’’… Όλοι ζούσαν με τον τρόμο …  αρκούσε δύο άνθρωποι να μιλούν μεταξύ τους για να θεωρηθούν ύποπτοι αντιμπολσεβικισμού … Φρικτά βασανιστήρια διεξάγονταν καθημερινά»[23].

            Σίγουρα χρειάζεται γερό στομάχι για να διαβάσει κανείς την ιστορία του αθεϊσμού. Και θυμόμαστε όλοι το περίσσιο θράσος με το οποίο ο Κώστας Γαβράς στην υπόθεση με τον Παρθενώνα, διαλαλούσε ότι ήταν άθεος γιατί -λέει- πλέον δεν πίστευε στον Θεό, αλλά «πίστευε στους… ανθρώπους»! Φαίνεται ότι η ιστορία της φρίκης του αθεϊσμού, στον κ. Γαβρά μοιάζει με ανθρωπισμός… Αλλά θυμόμαστε επίσης και την απάθεια ενός φερέφωνου του μαοϊκού σφαγείου, του Θέμου Κορνάρου, που αποκρύπτοντας όλα αυτά τα φρικιαστικά εγκλήματα, τόλμησε να στραφεί κατά του Αγίου όρους και να γράψει:

            «[Στο] ‘’Άγιον Όρος’’ … οι ‘’αγιορείτες’’ το μόνο που κάνουν είναι να ‘’επιδίδονται … στα λαθρεμπόρια, στη παραλυσία, στις δολοφονίες’’!

Μπορεί φυσιολογικός άνθρωπος να διανοηθεί ότι το έγραψε αυτό ένας άθεος που επισκέφτηκε την Κίνα του Μάο;! Και όχι μόνο εξύβριζε το Άγιο Όρος, αλλά τόλμησε να γράψει χωρίς ντροπή, απευθυνόμενος στους μακελλάρηδες του Μάο:

«Έσφιξα το χέρι του [κινέζου] συνομιλητή μου πολύ συγκινημένος … στοργή που δείχνετε ακόμη και για έναν εχθρό»[24]!!!

Άκου στοργή προς τον εχθρό! Στο μαοϊκό σφαγείο! Ας δούμε λοιπόν μερικά ενδεικτικά γεγονότα που δείχνουν τη «στοργή» της αθεϊστικής ιδεολογίας του Μάο και του Κορνάρου:

«Μερικοί βασανιστές έχωναν μια καυτή σιδερένια βέργα στον πρωκτό των θυμάτων τους … ο βασανιστής περνούσε ένα σύρμα στο πέος του θύματος μέχρι το αυτί του και μετά το χτυπούσε σαν χορδή … Σε όλες τις κομητείες υπήρχαν περιπτώσεις ανθρώπων που τους έσκιζαν το στομάχι και τους ξερίζωναν την καρδιά … Συνολικά, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν … Τα στελέχη επέβαλλαν φρικτές τιμωρίες: έθαβαν ζωντανά τα θύματα, τα στραγγάλιζαν με σχοινί, ή τους έκοβαν τη μύτη. Σε κάποιο χωριό, τέσσερα τρομοκρατημένα παιδιά παρ' ολίγον να θαφτούν ζωντανά, επειδή είχαν κλέψει λίγα τρόφιμα … Σ' άλλο ένα χωριό, τα στελέχη έκοψαν τέσσερα δάχτυλα του χεριού ενός παιδιού, το οποίο είχε προσπαθήσει να κλέψει ένα μικρό κομμάτι μιας άγουρης καλλιέργειας. Σ' ένα τρίτο, τα στελέχη πέρασαν σύρματα μέσα από τα αυτιά δύο παιδιών που είχαν προσπαθήσει να κλέψουν τρόφιμα και τα κρέμασαν σε έναν τοίχο»[25]!

Το χειρότερο όμως είναι, ότι το κείμενο του Κορνάρου με τίτλο «Οι Άγιοι χωρίς μάσκα», άθλιο λιβελλογράφημα που έφτιαξε αυτός ο πωρωμένος θαυμαστής των λουτρών αίματος του Μάο, αναρτήθηκε από ανθρώπους στο διαδίκτυο για να χρησιμοποιηθούν τα υβρεολόγια του ενάντια στο Άγιο Όρος ως… «αποδείξεις» της «κακίας» των Αγιορειτών!

Χιλιάδες συγγράμματα για το Άγιο Όρος δεν τα έλαβαν υπόψη, όμως δέχτηκαν ως «αξιόπιστο» έναν άνθρωπο που ταξίδεψε στην Κίνα για υπηρετήσει τα συμφέροντα ενός σφαγέα, αποκρύπτοντας εκτελέσεις, βασανιστήρια, αποκεφαλισμούς, διαμελισμούς και τόσα άλλα φρικιαστικά εγκλήματα του Μάο! Ο οποίος, εκτός όλων των άλλων, ήταν και ανώμαλος παιδεραστής αφού, «παρενοχλούσε σεξουαλικά μικρά κορίτσια» [26] και «για τις ιδιωτικές του στιγμές, δεν επιθυμούσε διάσημες ηθοποιούς και τραγουδίστριες, αλλά άπειρες χωριατοπούλες, στο 1/3 της ηλικίας του» [27].

Και σα να μην έφταναν όλ’ αυτά, ξεκοκάλιζε και την περιουσία του λαού, αφού:

«ένας μόνο εκατομμυριούχος δημιουργήθηκε στην Κίνα του Μάο, και αυτός ήταν ίδιος ο Μάο»[28]!

Και εκτός από τα χιλιάδες εγκλήματα εκκαθαρίσεων που διέπραξε το αθεϊστικό καθεστώς του Μάο, υπήρξε και ένα ακόμα, το μεγαλύτερο όλων, το οποίο στοίχισε τη ζωή σε τριάντα έως σαράντα εκατομμύρια δυστυχισμένους, αφού για να εκβιομηχανίσει την Κίνα και να εκτελέσει το εντελώς ανόητο, πρόχειρο, και τελικά αποτυχημένο σχέδιό με τίτλο «Μεγάλο άλμα προς τα εμπρός», καταδίκασε σε θάνατο από πείνα εκατομμύρια κινέζους:

«Κατά τη διάρκεια του λιμού, ορισμένοι στράφηκαν στην ανθρωποφαγία … Οι άνθρωποι είχαν τρελαθεί από την πείνα … Σχεδόν 38 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν από υποσιτισμό ή από εξοντωτική εργασία … Ο λιμός δεν ήταν μόνον ο μεγαλύτερος του εικοστού αιώνα, αλλά και ο μεγαλύτερος όλης της καταγεγραμμένης ανθρώπινης ιστορίας … Το πένθος απαγορεύτηκε … εφόσον ο Μάο είπε ότι ο θάνατος αποτελούσε αιτία για εορτασμό. Ο Μάο πίστευε ότι οι μαζικοί θάνατοι είχαν και μερικά πλεονεκτήματα. Τον Δεκέμβριο του 1958 είπε στα ανώτατα κομματικά στελέχη: «Ο θάνατος επιφέρει όφελος. Τα πτώματα λιπαίνουν τη γη.» Για αυτό το λόγο διέταξε τους αγρότες να φυτέψουν καλλιέργειες πάνω στους τάφους, διαταγή που προκάλεσε μεγάλη οδύνη … Όταν βρισκόταν στη Μόσχα το 1957, είπε: ‘’Είμαστε διατεθειμένοι να θυσιάσουμε 300 εκατομμύρια Κινέζους για τη νίκη της παγκόσμιας επανάστασης’’»[29].

Θυμίζουμε ότι το βιβλίο-ύμνος του Μάο, που έγραψε ο Θέμος Κορνάρος με τίτλο «Η γη της ανάστασης (Κίνα)», εκδόθηκε τον Μάρτιο του 1959…

Επίσης, προσέξτε πώς περιέγραψε όλη αυτή την θανατηφόρα κατάσταση ο Θέμος Κορνάρος όταν επισκέφτηκε την Κίνα:

«Συνεργεία επιβλέπουνε την τροφή του Κινέζου στη χαρούμενη κοινή τραπεζαρία της κοινότητας […] ο κανονισμός έγινε αυστηρός, σωστός νόμος του κράτους: ‘’θα τρώτε όσο θέλετε. θα παίρνετε όσο ύφασμα χρειάζεστε. έχουμε πια! όχι οικονομία, παιδιά, σ' αυτά […] για πρώτη φορά στη ζωή του κινέζου αγρότη μένουνε οι βραδινές ώρες για συγκέντρωση της οικογένειας πλάι στο ζεστό τζάκι, να παίξει, ν' αστειευτεί, να διαβάσει, να πει παραμύθια»[30]!!!

Σίγουρα, η αθλιότητα της προπαγάνδας του ανθρώπου αυτού, μοιάζει με βαρέλι χωρίς πάτο…

Αφού λοιπόν και ο Μάο πήρε σειρά μετά τον Λένιν και τον Στάλιν και ταριχεύτηκε για να τον χαίρεται ο πλανήτης, για άλλη μια φορά, «βοήθειά μας», και ας ελπίσουμε να αντέξει το στομάχι μας έναν ακόμα εκπρόσωπο της ιδεολογίας του αθεϊσμού…

 

5. Κιμ Ιλ-σουνγκ: «Επιβολή του αθεϊσμού»[31]

Η περίπτωση της Βόρειας Κορέας και του αθεϊστικού καθεστώτος του Κιμ Ιλ-σουνγκ, «παραμένει πεισματικά κλειστή και … μέχρι πολύ πρόσφατα, ελάχιστοι κατόρθωναν να διαφύγουν από τα σύνορα της. Τα κείμενα που ακολουθούν έχουν, λοιπόν, αναπόφευκτα το χαρακτήρα πρώτων προσεγγίσεων, εξαιρετικά αβέβαιων, ακόμη και όταν αφορούν βασικά δεδομένα όπως π.χ. ο αριθμός των θυμάτων». Φυσικά, οι μέθοδοι που εφαρμόστηκαν στα υπόλοιπα αθεϊστικά καθεστώτα, «δεν αφήνουν περιθώρια για πολύ μεγάλες αμφιβολίες» ότι μια παρόμοια κατάσταση επικράτησε και εκεί[32].

Γνωρίζουμε ότι όπως και σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, «Ο αρχηγός του κόμματος Κιμ Ιλ-σουνγκ είχε ανυψωθεί σε επίπεδο σχεδόν θεϊκό και συχνά διοργανώνονταν μαζικές παρελάσεις χαρωπών πολιτών οι οποίοι εξυμνούσαν τα επιτεύγματα του και εξέφραζαν ευγνωμοσύνη για τη συνετή διακυβέρνηση του»[33]!

Σύμφωνα με τις απόψεις που διατυπώνει, «ο πιο έγκυρος ειδικός των δεκαετιών του ‘60 και του ‘70 του νομικού συστήματος της Βορείου Κορέας, ο Κανγκ Κου Τσιν … μεταξύ 1958-1960 … 9.000 άτομα είχαν διαγραφεί από το Κόμμα, είχαν δικαστεί και καταδικαστεί σε θάνατο … λαμβάνοντας υπόψη το πλήθος των γνωστών μαζικών εκκαθαρίσεων … καταλήγουμε στον αξιοσέβαστο αριθμό των 90.000 εκτελέσεων»[34].

 Χωρίς να έχουμε μεγάλες διαφορές από την Κίνα, υπάρχουν συνεχείς, «δημόσιες εκτελέσεις … Το πλήθος σε αυτές τις περιπτώσεις παρακινείται να υιοθετήσει μια στάση συνεργασίας και η καταδίκη συνοδεύεται από κραυγές, βρισιές, ακόμη και λιθοβολισμούς. Μερικές φορές οι παριστάμενοι ενθαρρύνονται σε αληθινό λιντσάρισμα, και τότε ο καταδικασμένος δέρνεται μέχρι θανάτου, ενώ το πλήθος κραυγάζει πολιτικά συνθήματα»[35].

Στην Βόρεια Κορέα, «οι φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης αποτελούν μέρος ενός τεράστιου θεσμικού οικοδομήματος με σκοπό την οργάνωση της καταστολής. Διακρίνουμε: Τα ‘’τμήματα ασφαλείας’’ … Τα ‘’κέντρα αναμόρφωσης’’ μέσω της εργασίας … Τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας … Οι ‘’ζώνες εκτοπίσεων’’ όπου μεταφέρονται στοιχεία που θεωρούνται αμφίβολης πίστης στο καθεστώς … Οι ‘’ζώνες ειδικής δικτατορίας’’, που είναι πραγματικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως … αριθμούν όλα μαζί 150.000 - 200.000 άτομα … Τα στρατόπεδα αυτά δημιουργήθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του ‘50 για τον εγκλεισμό ‘’πολιτικών εγκληματιών’’ και αντιπάλων του Κιμ Ιλ Σουνγκ»[36].

Θα ήταν περιττό να επεκταθούμε στις μαρτυρίες που έχουν ληφθεί από το καθεστώς του Κιμ Ιλ-σουνγκ στην Βόρεια Κορέα. Οι φόνοι, τα βασανιστήρια, οι εκτελέσεις, όπως και στα υπόλοιπα καθεστώτα, ήταν σε ημερήσια διάταξη:

«Ποιοι αναλαμβάνουν τις εκτελέσεις; Η επιλογή αφήνεται στη διακριτική ευχέρεια των πρακτόρων της Ασφάλειας, οι οποίοι τουφεκίζουν όταν δεν θέλουν να λερώσουν τα χέρια τους ή σκοτώνουν με αργό τρόπο όταν θέλουν να απολαύσουν το ψυχορράγημα. Έτσι έμαθα, λοιπόν, πως μπορείς να σκοτώσεις με ραβδισμούς, με λιθοβολισμό ή με φτυάρι. Συνέβαινε να σκοτώνουν κρατούμενους παίζοντας, χάνοντας διαγωνισμό σκοποβολής, σημαδεύοντας τους στα μάτια. Συνέβαινε επίσης να υποχρεώνουν τους κατάδικους να μάχονται μεταξύ τους μέχρι τελικής αμοιβαίας εξόντωσης. [...] Με τα ίδια μου τα μάτια είδα πολλές φορές πτώματα ανθρώπων που είχαν θανατωθεί αποτρόπαια. Οι γυναίκες σπάνια πεθαίνουν ειρηνικά. Είδα στήθη βγαλμένα με μαχαιριές, γεννητικά όργανα ξεριζωμένα με ένα παλούκι, σπασμένους αυχένες με χτυπήματα σφυριών»[37].

Κλείνοντας, να προσθέσουμε την επιμονή του καθεστώτος, «στον οικογενειακό χαρακτήρα της ευθύνης: ολόκληρες οικογένειες βρίσκονται έγκλειστες σε στρατόπεδα εξαιτίας της καταδίκης ενός και μόνο μέλους τους … την εποχή των μεγάλων εκκαθαρίσεων των αντιπάλων του Κιμ Ιλ Σουνγκ, το 1958, η τιμωρία συχνά επεκτεινόταν μέχρι τρεις γενιές»[38].

Ο Κιμ Ιλ-σουνγκ, είναι ένας ακόμα «άγιος» του αθεϊσμού, ένας άθλιος εγκληματίας που έχει βαλσαμωθεί και εκτίθεται σε προσκύνημα…

Βοήθειά μας και πάλι…

 

6. Επίλογος

Κατά τα άλλα, για τους άθεους, οι αιώνες μετά τον «διαφωτισμό», είναι αιώνες της προόδου. Φύγαμε επιτέλους από τον «μεσαίωνα». Στον 20^ο αιώνα μπορούμε να ανασάνουμε ελεύθεροι, μακριά από τις «κακές» θρησκείες.

Ο αθεϊσμός, είναι επιτέλους η λύση…

Ή, μάλλον, «η τελική λύση»…

Και δεν πρέπει να έχουμε παράπονο… Αν ποτέ επικρατήσει το απύθμενο μίσος που σπέρνει στο διαδίκτυο ο αθεϊσμός (ήδη έχουμε δει στην Ελλάδα κάψιμο εκκλησιών), οι χριστιανοί θα έχουμε να διαλέξουμε μέσα από μια μεγάλη ποικιλία βασανιστηρίων, ακρωτηριασμών και εκτελέσεων, από τους άξιους συνεχιστές των άθεων εγκληματιών του 20^ου αιώνα…

Βοήθειά μας…

 

Σημειώσεις

---

[1] Μπουχάριν Νικολάι - Πρεομπραζένσκι Γεβγκένι, «Το αλφαβητάρι του κομμουνισμού», εκδ. ΚΨΜ, Αθήνα 2010, σελ. 355.

[2] Μπουχάριν - Πρεομπραζένσκι, «Το αλφαβητάρι…», ό.π., σελ. 356.

[3] Γιούνγκ Τσανγκ-Τζον Χάλλιντεϋ, «Μάο. Η άγνωστη ιστορία» (μτφρ. Καρούση Καλλιόπη), Εστία, Αθήνα 2007, σελ. 610.

[4] Service Robert, «Σύντροφοι», Ψυχογιός, Αθήνα 2008, σελ. 104.

[5] Service Robert, «Σύντροφοι», ό.π., σελ. 181. 188.

[6] Γιούνγκ Τσανγκ-Τζον Χάλλιντεϋ, «Μάο…», ό.π., σελ. 536.

[7] Service Robert, «Σύντροφοι», ό.π., σελ. 187.

[8] Service Robert, «Σύντροφοι», ό.π., σελ. 531.

[9] Berstein Serge, «Δηµοκρατίες, Αυταρχικά και Ολοκληρωτικά καθεστώτα στον 20ό αιώνα», 2η έκδ., Ποιότητα, Αθήνα 2002, σελ. 120-121.

[10] Montefiore Simon Sebag, «Στάλιν. Η αυλή του κόκκινου τσάρου», εκδ. Ποταμός, Αθήνα 2005, σελ. 63-64.

[11] Montefiore Simon Sebag, «Στάλιν…», ό.π., σελ. 65.

[12] Montefiore Simon Sebag, «Στάλιν…», ό.π.

[13] Montefiore Simon Sebag, «Στάλιν…», ό.π., σελ. 126-127

[14] Γιούνγκ Τσανγκ-Τζον Χάλλιντεϋ, «Μάο…», ό.π., σελ. 86, σημ. #4.

[15] Montefiore Simon Sebag, «Στάλιν…», ό.π., σελ. 127.

[16] Montefiore Simon Sebag, «Στάλιν…», ό.π., σελ. 174.

[17] «Στάλιν», εγκυκλοπαίδεια «Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα», τόμ. 55, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα 2004-2005 [CD-ROM].

[18] Montefiore Simon Sebag, «Στάλιν…», ό.π., σελ. 289-291.

[19] Βουρνάς Τάσος, «Ιστορία της Νεώτερης και Σύγχρονης Ελλάδας», τόμ. Ε΄, 3η έκδ., Πατάκης, Αθήνα 1999, σελ. 14-15.

[20] Young John, «Η Ευρώπη του ψυχρού πολέμου, 1945-1991: Πολιτική ιστορία», Πατάκης, Αθήνα 2002, σελ. 364-365.

[21] Γιούνγκ Τσανγκ-Τζον Χάλλιντεϋ, «Μάο…», ό.π., σελ. 533.

[22] Γιούνγκ Τσανγκ-Τζον Χάλλιντεϋ, «Μάο…», ό.π., σελ. 78-81.

[23] Γιούνγκ Τσανγκ-Τζον Χάλλιντεϋ, «Μάο…», ό.π., σελ. 120-124.

[24] Κορνάρος Θέμος, «Η γη της ανάστασης (Κίνα)», ό.π., σελ. 89-90.

[25] Γιούνγκ Τσανγκ-Τζον Χάλλιντεϋ, «Μάο…», ό.π., σελ. 124. 512.

[26] «The world Shakes China», άρθρο του Bruce Cumings, στο βιβλίο: «China in The National Interest» (Editor: Owen Harries), Transaction Publishers, USA 2003, σελ. 91: «Mao [...] also liked to molest little girls».

[27] Ross Terrill, «Mao. A Biography» (Revised and Expanded Edition), Stanford University Press, USA 2000, σελ. 17: «Mao [...] for his private moments he did not want famous actresses and singers, but inexperienced peasant maids one-third his own age».

[28] Γιούνγκ Τσανγκ-Τζον Χάλλιντεϋ, «Μάο…», ό.π., σελ. 396.

[29] Γιούνγκ Τσανγκ-Τζον Χάλλιντεϋ, «Μάο…», ό.π., σελ. 515-516.

[30] Κορνάρος Θέμος, «Η γη της ανάστασης (Κίνα)», ό.π., σελ. 126.

[31] «In fact, the socioeconomic and cultural transformation carried out by Kim II Sung had more in common with communism (both Stalinism and Maoism) than with any other political system. Of these changes, one may mention as the near-complete elimination of private property, the preference given to workers and peasants over private entrepreneurs, the creation of social categories like "rich," "middle," and "poor" peasants, the collectivization of agriculture, and the enforcement of atheism» (Balazs Szalontai, «Kim Il Sung in the Khrushchev Era. Soviet-DPRK Relations and the Roots of North Korean Despotism, 1953-1964», Stanford University Press, 2006, σελ. 212 [βλ. στο διαδίκτυο, Google Books: ΕΔΩ] ).

[32] Συλλογικό έργο, «Η Μαύρη Βίβλος του Κομμουνισμού», 4η έκδ. (c2001), Εστία, Αθήνα 2006, σελ. 496.

[33] Service Robert, «Σύντροφοι», Ψυχογιός, Αθήνα 2008, σελ. 462.

[34] Συλλογικό έργο, «Η Μαύρη Βίβλος…», ό.π., σελ. 584.

[35] Συλλογικό έργο, «Η Μαύρη Βίβλος…», ό.π.

[36] Συλλογικό έργο, «Η Μαύρη Βίβλος…», ό.π., σελ. 585-586.

[37] Συλλογικό έργο, «Η Μαύρη Βίβλος…», ό.π., σελ. 588.

[38] Συλλογικό έργο, «Η Μαύρη Βίβλος…», ό.π., σελ. 586.

πηγή