«Λόγος εις τα Εισόδια της Θεοτόκου »

Αγίου Γρηγορίου Παλαμά

  Εάν το δένδρο αναγνωρίζεται από τον καρπό, και το καλό δένδρο παράγει επίσης καλό καρπό, η μητέρα της αυτοαγαθότητος, η γεννήτρια της αιώνιας καλλονής, πως δεν θα υπερείχε ασύγκριτα κατά την καλοκαγαθία από κάθε αγαθό εγκόσμιο και υπερκόσμιο; Διότι η δύναμη που καλλιέργησε τα πάντα, ο προαιώνιος και υπερούσιος Λόγος, από ανέκφραστη φιλανθρωπία και ευσπλαχνία γιά χάρη μας θέλησε να περιβληθεί τη δική μας εικόνα, για να ανακαλέσει τη φύση πού σύρθηκε στον άδη και να την ανακαινίσει, γιατί είχε παλαιωθεί και να την αναβιβάσει προς το υπερουράνιο ύψος της βασιλείας και θεότητός του. Και βρίσκει αυτήν την αειπάρθενη η οποία υμνείται από μας σήμερα που γιορτάζουμε την παράδοξη είσοδό της στα άγια των αγίων και την εκλέγει ανάμεσα από όλους ανά τους αιώνες εκλεκτούς και θαυμαστούς και περιβόητους για την ευσέβεια και σύνεση και σε λόγια και σε έργα. Ήταν αδύνατο η υψίστη και υπεράνω του νου καθαρότης, ο σαρκωθείς Λόγος, να ενωθεί με μολυσμένη φύση, γιατί ένα μόνο πράγμα είναι αδύνατο στο θεό, το να έλθει σε ένωση με ακάθαρτο, πριν αυτό καθαρισθεί. Γι' αυτό και χρειαζόταν κατ' ανάγκη μια τελείως αμόλυντη και καθαρότατη παρθένο για κυοφορία και γέννηση εκείνου που είναι και εραστής της και δοτήρας της καθαρότητας, η οποία και προορίσθηκε και φανερώθηκε και τό σχετικό με αυτήν μυστήριο τελέσθηκε, με πολλά παράδοξα γεγονότα. Πρώτα η γέννησή της από το ζεύγος που ζητούσε με άσκηση και προσευχή τη λήξη της ατεκνίας τους και έλαβαν την υπόσχεση και συνέλαβαν τη τωρινή Θεομήτωρα. Και επειδή οι πολυάρετοι γονείς της πέτυχαν το ζητούμενο, έσπευσαν να εκπληρώσουν την προς το Θεό υπόσχεσή τους και μετά τον απογαλακτισμό την οδηγούν στο ιερό του Θεού και στον ιεράρχη που ευρίσκετο εκεί, αλλά και αυτή μόνη της με ελεύθερη γνώμη προσήλθε στο Θεό και διέμενε στα άγια των αγίων. Τρεφόταν δε από πάνω με άγγελο με απόρρητη τροφή που δυνάμωνε καλύτερα τη φύση της και τελειοποιούσε τον εαυτό της κατά το σώμα, ώστε το κατάλληλο καιρό να ανοιχθούν οι ουράνιες μονές και να δοθούν για αιώνια κατοίκηση σε όσους πιστεύουν στη παράδοξη γέννα της. Έχοντας πλέον από τη μητρική ακόμη κοιλιά τέτοια θεία χαρίσματα και φυσικά δώρα, δεν δέχθηκε ούτε καμιά άλλη επίκτητη φύση (διότι έτσι νομίζω ότι πρέπει να ονομάζουμε τα από τους δασκάλους αποκτήματα) να εισφέρει μέσα της φοιτώντας σε δασκάλους. Αντίθετα, αφού παρέδωσε στο Θεό τον ηγεμονικό νου ως υπήκοο σε όλα, εγκατέλειψε δε τελείως τα διδάγματα των ανθρώπων και έτσι δέχθηκε άφθονη την από τα άνω σοφία, στο σημείο της ηλικίας που οι γονείς τοποθετούν τα παιδιά χωρίς τη θέλησή τους ως νήπια κάτω από τη καθοδήγηση νηπιαγωγού και τα παραδίδουν σε γραμματοδιδασκάλους, αυτή παρακάθεται μαζί με το Θεό σε άγια άδυτα σαν θεσπέσια ανάκτορα, ως βασιλικός έμψυχος θρόνος ανώτερος από κάθε έδρα, στολισμένος ολόκληρος με αρετές που πρέπουν σε τέτοιο βασιλέα που κάθεται σε αυτόν.

Μόλις τριών ετών που μόλις είχε αποκοπεί από το θήλασμα και τη δίαιτα της αγκαλιάς, δείκνυε το πρέπον σε όσους γνωρίζουν να κρίνουν αλάθευτα. Όταν έφθασε κοντά στα πρόθυρα του ιερού, ενώ νεάνιδες ευγενείς ντυμένες επάξια προς το γένος τους την περιστοίχιζαν κρατώντας λαμπάδες και έτσι με επισημότατη πομπή την προέπεμπαν με ευταξία προς το εσωτερικό, σε αυτό το σημείο φάνηκε ότι αισθανόταν καλύτερα από όλους όσα συμβαίνουν και πρόκειται να της συμβούν. Σεμνή τότε και χαρούμενη και θαυμαστή με το κατάλληλο παράστημα και ήθος και φρόνημα προχωρούσε και έρχεται σε συνάντηση με τον αρχιερέα. Και αμέσως εγκατέλειψε όλους γονείς, τροφούς, συνομήλικες και αποχωρίσθηκε από τους συναγμένους, μόνη εντελώς, χαρούμενη προχωρεί στον αρχιερέα ο οποίος την εισήγαγε στα άγια των αγίων και έπεισε όλους τους τότε ζώντας να δέχονται το γεγονός αυτό, με τη σύμπραξη και τη συναπόφαση του Θεού. Διότι επρόκειτο να γίνει σκεύος εκλογής, όχι όπως η κιβωτός γεμάτο σκιές και τύπους, αλλά γεμάτο αλήθεια, για να βαστάσει κυοφορώντας εκείνον τον ίδιο, του οποίου το όνομα είναι θαυμαστό. Τι σπουδαίο θαύμα; Ας δούμε λοιπόν, πως τίθεται τέλος στους τύπους, πως πάνω σε εκείνη ακριβώς τη σκιαγραφία τελετουργείται η μορφή της αλήθειας. Εισήλθε στα πρόσκαιρα άγια των αγίων η παντοτινή αγία των αγίων. Εισήλθε η αχειροποίητη σκηνή του Λόγου, η λογική και έμψυχη κιβωτός του άρτου της ζωής που αληθινά αποστάλθηκε σε εμάς από τους ουρανούς. Εισήλθε η βίβλος της ζωής, που δεν δέχθηκε τύπους λόγου, αλλά τον ίδιο το Λόγο του Πατρός απορρήτως. Σε αυτήν την αληθινή κιβωτό παρίστανται όχι οι τύποι των αγγέλων, αλλά οι ίδιοι οι άγγελοι και το σπουδαιότερο είναι ότι δεν επεσκίαζαν απλά, αλλά διακονούσαν και υπηρετούσαν στη διατροφή. Διατροφή που δεν είναι δυνατό να πούμε ούτε τι ήταν, τόσο ξεπερνούσε σε θαυμασμό και το πολυθρύλητο εκείνο μάννα. Ο διακομιστής ήταν καθαρό σύμβολο της αγγελικής πολιτείας της Παρθένου σε αυτό το στάδιο της ηλικίας την υπηρετούσε συνεχώς και δεν την επεσκίαζε, υποσχόμενος σε αυτήν το μελλοντικό μεγαλείο. Αυτήν άλλωστε πρόκειτο να επισκιάσει, όχι άγγελος ούτε αρχάγγελος ούτε τα ίδια τα Χερουβίμ και τα Σεραφείμ, αλλά η ίδια η ενυπόστατη δύναμη του Υψίστου. Τούτο μάλιστα δεν είναι επισκίαση αλλά καθαρά ένωση, όχι μόνο στη γαστέρα αλλά και μόρφωση. Και το μορφωμένο από τα δύο, δηλαδή από τη δύναμη του Υψίστου και στη παναγία και παρθενική εκείνη γαστέρα ήταν ο Λόγος Θεού σαρκωμένος. Πω πω, σε ποιό βάθος μυστηρίου κατεβάσαμε το λογο! Και έτσι ζούσε λοιπόν σαν στο παράδεισο, βίο απαράσκευο, αφρόντιστο, αμέριμνο, αμέτοχο αγενών παθών, ζώντας μόνο για το Θεό, βλεπόμενη μόνο από το Θεό, τρεφόμενη μόνο από το Θεό και γενικά αφιερωμένη συνεχώς στο Θεό.

Ζούσε την ιερά ησυχία, τη στάση του νου και του κόσμου, τη λησμονιά των κάτω, την μύηση των άνω, την απόθεση των νοημάτων προς το καλύτερο, δια της παιδείας από την ησυχία που θεωρούμε μέσα το Θεό. Αφού λύθηκε από κάθε υλικό δεσμό ανυψώθηκε πάνω και από αυτή τη συμπάθεια προς το σώμα της, σύνηψε το νου της με τη προς τον εαυτό στροφή και προσοχή και με τη αδιάλειπτο θεία προσευχή. Και δι' αυτής ερχόμενη τελείως στον εαυτό της και υπερβαίνοντας το πολύμορφο συρφετό των λογισμών, διέκρινε νέα και απόρρητη οδό στους ουρανούς, που θα την έλεγα νοητή σιγή. Αφού έτσι μυήθηκε στα ανώτατα μυστήρια με αυτές τις ακρότατες θεωρίες και κατά το τρόπο αυτόν ενώθηκε και αφομοιώθηκε με το Θεό, μόνη αυτή στους αιώνες επετέλεσε αυτή την υπερφυά πρεσβεία για χάρη μας και μόνη της την αποπεράτωσε, πραγματοποιώντας το μέγα και το πάνω από το μέγα κατόρθωμα. Διότι δεν έγινε μόνο καθ' ομοίωση Θεού, αλλά και έκαμε το Θεό καθ' ομοίωση ανθρώπου. Και δεν το έκανε αυτό πείθοντάς τον, αλλά και τον κυοφόρησε ασπόρως και τον γέννησε αφράστως, κατά την χάρη από το Θεό (γι' αυτό και προσαγορεύθηκε από τον αρχάγγελο, κεχαριτωμένη). Ποιος μπορεί να περιγράψει τα μεγαλεία σου, παρθένε; Έγινες Θεομήτωρ, ένωσες το νου με το Θεό, ένωσες το Θεό με τη σάρκα, έκανες το Θεό υιό ανθρώπου και τον άνθρωπο υιό Θεού, συμφιλίωσες τον κόσμο με τον ποιητή του κόσμου. Μας δίδαξες με έργα ότι το θεωρείν δεν προσγίνεται μόνο με αίσθηση ή και λογισμό στους πραγματικούς ανθρώπους (διότι τότε θα ήσαν λίγο μόνο καλύτεροι από τα άλογα), αλλά πολύ περισσότερο με τη κάθαρση του νου και τη μέθεξη της θείας χάριτος, κατά την οποία εντρυφούμε στα θεοειδή κάλλη όχι με λογισμούς, αλλά με άυλες επαφές. Έκαμες τους ανθρώπους ομοδίαιτους με τους αγγέλους, ή μάλλον αξίωσες και μεγαλύτερων βραβείων, αφού συνέλαβες από το άγιο Πνεύμα θεανδρική μορφή και την γέννησες παράδοξα και κατέστησες την ανθρώπινη φύση απορρήτως συμφυή και, θα λέγαμε, ομόθεη με τη θεία φύση. Ας φυλάττουμε επομένως την προς το Θεό και προς αλλήλους ενότητα, που έχει εντυπωθεί σ' εμάς από το Θεό θείως, δια των δεσμών της αγάπης. Ας βλέπουμε πάντοτε προς τον άνω γεννήτορα. Ας υψώσουμε άνω προς Αυτόν την καρδιά μας. Ας παρατηρήσουμε το μέγα τούτο θέαμα, τη φύση μας να συνδιαιωνίζει αΰλως με το πυρ της Θεότητος, και, αποβάλλοντας τους δερμάτινους χιτώνες που έχουμε ενδυθεί από τη παράβαση, ας σταθούμε σε αγία γη, αναδεικνύοντας ο καθένας μας τη δική του γη αγία δια της αρετής και της προς τον Θεό σταθερής αφοσιώσεως, να φωτισθούμε και φωτιζόμενοι να συνδιαιωνίσουμε σε δόξα της τρισηλίας Θεότητος που πρέπει κάθε δόξα, κράτος, τιμή και προσκύνηση τώρα και στους ατέλειωτους αιώνες. Γένοιτο...».

πηγή:Απόσπασμα από τις Πατερικές εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς», τόμος 11ος

ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΤΖΑΜΙΑ ΤΗΣ…ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΖΗΤΟΥΝ ΤΑ ΖΩΑ , ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ, που δεν έχουν αφήσει εκκλησία όρθια όπου πάτησαν!

εδω

ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – Απόστολος Παπαδημητρίου

            Τέτοιον καιρό το 2009 είχα γράψει το ακόλουθο άρθρο για τις καταλήψεις.

Οι καταλήψεις τείνουν να καθιερωθούν ως θεσμός σε μια χώρα, η οποία επιφυλάσσει για τα παιδιά της ζοφερό μέλλον και προς εξιλέωσή της τα επιτρέπει να ασυδοτούν επιτείνοντας τον εκμαυλισμό τους.

            Οι καταλήψεις υποβαθμίζουν ακόμη περισσότερο το καταρρέον δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα. Τα κόμματα εξουσίας υποταγμένα στο διευθυντήριο των Βρυξελλών ελίσσονται διαρκώς, προκειμένου να εκτελέσουν τις εντολές για την εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης με το χαμηλότερο δυνατό πολιτικό κόστος. Τα κόμματα της Αριστεράς θεωρούν τις καταλήψεις μορφή κοινωνικής πάλης και τις στηρίζουν, μερικές φορές προκλητικά. Δείχνουν να αγνοούν ότι στη μεγάλη τους πλειονοψηφία οι υπέρ των καταλήψεων μαθητές δεν έχουν ως όραμα την πολιτικοκοινωνική ανατροπή, αλλά εμφορούνται από την ιδεολογία του “χαβαλέ”.

Ναι, απλώς δεν θέλουν να κάνουν μάθημα για ποικίλους λόγους, από τους οποίους σημαντικότεροι οι ακόλουθοι: Η κοινωνία έχει δείξει την υποκρισία στο μεγαλείο της. Η αναξιοκρατία μεσουρανεί και είναι ευκολότερη η επαγγελματική αποκατάσταση, για όποιον κρατά το πλαστικό κομματικό σημαιάκι, παρά για εκείνον που αγωνίζεται για την απόκτηση γνώσεων. Το κράτος, το οποίο στο παρελθόν είχε τη δυνατότητα να ρυθμίζει την ανεργία, μέσω του πλήθους των επιχειρήσεων και οργανισμών δημοσίου χαρακτήρα, έχει εκποιήσει την περιουσία του λαού στο αδηφάγο κεφάλαιο. Και αυτό επιθυμεί την διόγκωση των κερδών του και μόνο εκδηλώνοντας εντονότερη την κοινωνική αναλγησία. Η πολιτική συσχέτισης του αριθμού των εισαγομένων στα ανώτατα εκπαιδευτικά συστήματα με τις ανάγκες της κοινωνίας είναι ανύπαρκτη. Πλήθος Πανεπιστημίων και σχολών εντός αυτών ιδρύθηκαν με μοναδικό σκοπό την άσκηση μικροπολιτικής και την προβολή ανύπαρκτης αποκέντρωσης, αφού στην ουσία το μέτρο αποσκοπούσε στην μετακύλιση του χρήματος από τους γονείς των φοιτητών στους ιδιοκτήτες ενοικιαζομένων διαμερισμάτων και κέντρων ψυχαγωγίας, ενώ η Πολιτεία δεν δεσμεύτηκε ποτέ, ούτε άλλωστε ήταν δυνατόν να δεσμευθεί, για την εξασφάλιση εργασίας στο πλήθος αυτό των πτυχιούχων με οικονομία που τελεί υπό κατάρρευση, σε χώρα που δεν παράγει σχεδόν τίποτε δευτερογενώς, ενώ επιμένει να προβάλει ως αξία την παροχή υπηρεσιών και να καταναλώνει τα πάντα! Τέλος τα παιδιά έχουν αντιληφθεί σε βάθος ότι εμείς οι μεγάλοι δεν έχουμε διάθεση προς εργασία. Μήπως μάλιστα προκαλούμε σ’ αυτά αηδία, σε στιγμές περισυλλογής τους, καθώς μας βλέπουν με μόνα ιδανικά την “ήσσονα προσπάθεια” και την κομπίνα και μόνη ελπίδα τον τζόγο.

Οι γονείς παντελώς αδιάφοροι, όπως μαρτυρά η σπάνια προσέλευσή τους στις συνελεύσεις των συλλόγων γονέων, δεν παρεμβαίνουν, προκειμένου να παρεμποδίσουν τα παιδιά τους από του να κάνουν κατάληψη της καφετέριας, διότι, κακά τα ψέματα, εκεί θα περάσουν ατέλειωτες ώρες, καθώς θα εγκαταλείψουν το υπό κατάληψη σχολικό κτίριο στους  ελάχιστους, που αυτοδικαιώνονται ως πολιτικά ώριμοι. Οι καθηγητές, σμικρογραφία της κοινωνίας μας, δεν πολυθλίβονται για τις καταλήψεις. Δεν είναι σε κανένα μας ανεπιθύμητη η παράταση των διακοπών!  Όλοι λοιπόν, γονείς, καθηγητές, μαθητές και αριστερή αντιπολίτευση συμβάλλουν τα μέγιστα στη διάλυση του δημοσίου σχολείου, τα κόμματα εξουσίας διευκολύνονται στην άσκηση της πολιτικής τους και οι έμποροι της εκπαίδευσης τρίβουν τα χέρια τους.

Τί θα γίνουν όλα αυτά τα παιδιά, τα οποία αισθάνονται απέχθεια προς τη φύση και την πρωτογενή παραγωγή και ονειρεύονται εύκολη και καλά αμειβόμενη εργασία; Όσο και αν τώρα εμφανίζονται αδιάφοροι οι γονείς, έχοντας όμως την αίσθηση ότι τα κενά είναι αδύνατο να αναπληρωθούν με συνοπτικές διαδικασίες μετά τον τερματισμό της κατάληψης, θα καταφύγουν στα φροντιστηριακά μαθήματα, προκειμένου να γευθούν την επιτυχία του παιδιού στις πανελλαδικές εξετάσεις. Σταδιακά οι κατέχοντες θα στηρίξουν τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, προς μεγάλη χαρά των εμπόρων του είδους. Ο ιδιώτης εργοδότης δεν θα εκδηλώσει συμπεριφορά ανάλογη προς εκείνη της κομματικής κρατικής μηχανής. Θα αναζητήσει μεταξύ των υποψηφίων για της κατάληψη της θέσεως που προσφέρει, εκείνον που έχει στο ενεργητικό του τις καλύτερες σπουδές. Και έχει μεγάλη ευχέρεια επιλογής, καθώς η ζήτηση είναι συντριπτικά μεγαλύτερη της προσφοράς εργασίας στο ισχύον κοινωνικοπολιτικό σύστημα. Οι πολλοί θα κληθούν να ριχτούν στον τρικυμισμένο ωκεανό χωρίς σωσίβιο και θα αποδεχθούν μοιρολατρικά  ένα γλίσχρο μισθό με αβέβαιο εργασιακό μέλλον και πλέον αβέβαια ασφάλιση. Άλλωστε τα πολυσυζητούμενα στις ημέρες μας stages, δεν είναι παρά η “ασπιρίνη” του συστήματος στους πάσχοντες από βαρειάς μορφής ανεργία. Τέλος η Αριστερά θα υποκινεί καταλήψεις στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, καθώς οι έφηβοι θα βαριούνται ακόμη και να κάνουν κατάληψη.

Μήπως είναι καιρός να επανεξετάσουν τη θέση τους, όσοι τάσσονται υπέρ των καταλήψεων; Το σύστημα υπηρετείται από πολλούς νεροκουβαλητές, οι οποίοι δείχνουν να το πετροβολούν.

                                                            “ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ”  

 Υ.Γ. Οι καταλήψεις έχουν αποδειχθεί πλέον θεσμός. Οι έφηβοί μας δεν υπέστησαν κόπωση, αλλά συνεχίζουν. Η νοοτροπία κρατούντων και αντιφρονούντων παραμένει η ίδια και αυτή πεισμώνει τους προδομένους εφήβους. Γνωρίζουν ότι τους περιμένουν ακόμη χειρότερες ημέρες γι’ αυτό και μιμούνται τους μεγάλους, τα πρότυπά τους, στην αμετροέπεια και στην ασυνέπεια. Πάντως είναι οπωσδήποτε καλύτεροι από τους «καθώς πρέπει» μεγάλους. Καθώς έχουν συνειδητοποιήσει ότι η κατάσταση στη χώρα μας δεν θα βελτιωθεί και οι κρατούντες έχουν απολέσει οριστικά τη δυνατότητα διορισμού των ημετέρων σε μεγάλη κλίμακα, οπλίζονται με το όραμα να αναζητήσουν εργασία αξιοπρεπώς αμειβόμενη στις αγορές του κόσμου. Αφού η χώρα μας στραγγάλισε την πρωτογενή παραγωγή υποταγμένη στο θέλημα των ισχυρών, δεν της απομένει παρά να εξάγει εγκεφάλους. Κάποιοι βέβαια θα υποταχθούν στη μοίρα τους, όπως και οι γονείς τους και θα αποδεχθούν το καθεστώς της δουλοπαροικίας. Τέλος άλλοι θα αναπτύξουν αντικοινωνική, καταστροφική ή αυτοκαταστροφική, συμπεριφορά επιδεινώνοντας τους κοινωνικούς δείκτες. Και οι μεγάλοι θα συζητούν για εκλογές!

πηγή 

Γιόγκα – γυμναστική – θρησκεία

(Επιμέλεια για το Αντιαιρετικό Εγκόλπιο:

Δρ. Χρήστος Β.Μ. Ταγαράκης, Ερευνητής Αθλητιατρικής, Γερμανικό Πανεπιστήμιο Αθλητισμού Κολωνία)

 «Πρόβλημα υπήρξε και υπάρχει με αρκετές μορφές άσκησης που συνδυάζονται κατά καιρούς με θρησκευτικές εκφάνσεις. Αυτές προκαλούν όχι σπάνια μια σύγχυση στον άνθρωπο για το περιεχόμενο τους, ή μια λάθος εντύπωση που αφορά σε άγνοια, της σχέσης αυτών των τύπων άσκησης με κάποια θρησκευτικά στοιχεία. (Ταγαράκης, 2010). Χαρακτηριστικό παραδείγματα είναι η γιόγκα, που στις δυτικές κοινωνίες παρουσιάζεται με διάφορες μορφές ως είδος γυμναστικής. Στην ουσία πρόκειται για μέρος θρησκευτικής λατρείας (με ινδουιστικά στοιχεία) που συνδυάζει το διαλογισμό (επανάληψη κάποιων μάντρα) με ασκήσεις στατικές, δυναμικές, ή χαλαρωτικές (ασάνες), μέσω των οποίων μεταβάλλεται η συνειδητότητα για την επίτευξη της απελευθέρωσης (μόκσα) από το κάρμα και την μετεμψύχωση (σαμσάρα) για την ζεύξη (γιόγκα) του ανθρώπου με το θείο (Μπράχμαν) (Παντουβά 1989; Δακουρά, 1995). Παρόμοια μπορούν να αναφερθούν κάποιες πολεμικές τέχνες (ανατολικής προέλευσης), κάποιες μορφές χορού (Δερβίσηδες) κ.α. ……

Βιβλιογραφία

Δακουρά, Δ. (1995) Συμβολική των ινδικών θρησκευμάτων. Αθήνα: Εκδόσεις Συμμετρία.

Παντουβά, Θ. (1989). Ερμηνευτικό λεξικό της Ινδικής Φιλοσοφίας και του Γιόγκα. Αθήνα: Εκδόσεις Καρδαμίτσα.

Ταγαράκης, Χ. (2010). Είναι η γιόγκα σωματική άσκηση ή γυμναστική; Αθήνα: [Εκδόσεις Διάλογος και διακίνηση: Εκδόσεις Σταμούλη].»

Πηγή

Απόσπασμα από τη δημοσίευση (σελ. 324, 331-332):

Συγκριτική Σημειολογική Προσέγγιση των Θρησκευτικών Στοιχείων στους Αρχαίους και Σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες. Βασιλική Χριστοφορίδη & Σωτήρης Γιάτσης. Αναζητήσεις στη Φ.Α. & τον Αθλητισμό, (2009) 7, 317-332.

Πηγή στο διαδίκτυο:

http://www.pe.uth.gr/hape/index.php?option=com_content&view=article&id=561%3A2012-07-04-10-54-19&catid=83%3A-3&Itemid=90&lang=el

Χρήσιμες πηγές

 Είναι η γιόγκα σωματική άσκηση (γυμναστική); Χρήστος Ταγαράκης
Πηγή: http://www.antibaro.gr/article/611, Ἀντίβαρο
Το κείμενο εκδόθηκε και ως βιβλίο
α) στα Ελληνικά (στην Ελλάδα):
Είναι η γιόγκα σωματική άσκηση – γυμναστική; Χρήστος Ταγαράκης. Εκδόσεις Διάλογος. Αθήνα 2010
Πηγή: http://www.antibaro.gr/article/1426, Ἀντίβαρο
και
β) στα Αγγλικά (στη Γερμανία):

Is yoga physical exercise – sport? (Είναι η γιόγκα σωματική άσκηση – γυμναστική;) Dr. Christos V.M. Tagarakis. Sportverlag Strauß; Cologne, Germany 2013.

Πηγή: http://www.antibaro.gr/article/9080

 Αξίζει να σημειωθεί ότι την έκδοση στα Αγγλικά την προλογίζουν δύο από τους σημαντικότερους επιστήμονες και Καθηγητές Πανεπιστημίου Αθλητιατρικής στο διεθνή χώρο (Καθ. Βίλντορ Χόλμαν / Prof. Wildor Hollmann και Καθ. Βίλχελμ Μπλοχ / Prof. Wilhelm Bloch).

 Για περισσότερες πληροφορίες:

Πανελλήνια Ἕνωση Γονέων γιά τήν Προστασία τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πολιτισμοῦ τῆς Οἰκογενείας καί τοῦ Ἀτόμου, Μεσογείων 429, 153 43 Ἁγία Παρασκευή, Τ.Θ. 60120, 153 42, Τηλ.: 210 6396 665, 210 6082 271, Fax: 210 6082 219, Διαδίκτυο http://www.ppu.gr

 Το κείμενο το οποίο αναρτήθηκε στο διαδίκτυο (http://www.antibaro.gr/article/1426) είναι ελεύθερο προς αναδημοσίευση.

Το έθιμο με τα πολυσπόρια, 21 Νοεμβρίου τα Εισόδια της Θεοτόκου

 

Το έθιμο της Παναγιάς της Πολυσπορίτισσας όπως το καταγράφει ο Φίλιππος Βρετάκος ("Οι δώδεκα μήνες του έτους και αι κυριώτεραι εορταί των"): «Ονομάζουν όμως αυτήν και Πολυσπορίτισσα (Ευρυτανία, Δυτ.Μακεδονία, κ.α.), επειδή την ημέραν αυτήν, κατά το έθιμον, έβραζαν εντός χύτρας "πολυσπόρια", ήτοι διαφόρους δημητριακούς καρπούς και όσπρια, ως σιτάρι, αραβόσιτον (καλαμπόκι), λαθούρια, ρεβίθια, φασόλια, κουκκιά κ.τ.λ., τα οποία εμοίραζαν εις τον κόσμον "για τα χρόνια πολλά", δια να εξασφαλίσουν δηλαδή κατά το ερχόμενο έτος την αφθονίαν των καρπών. [...] μοιράζουν δηλαδή "απαρχές" και θυμίζουν τα αρχαία "Πυανέψια" του ίδιου περίπου μήνα». 

Επίσης ο Δημ.Λουκόπουλος ("Γεωργικά της Ρούμελης", Αθήναι 1938, σ.171) αναφέρει: «Την 21ην Νοεμβρίου, οι γεωργοί γιορτάζουν την πολυσπορίτισσα ή Μεσοσπορίτισσα. Πολυσπορίτισσα λένε, γιατί σε πολλά χωριά παίρνουν πολυσπόρια (σιτάρι, καλαμπόκι, κουκκιά, κ.λ.π.) και πάνε στην πηγή, τα ρίχνουν μέσα και λένε: όπως τρέχει το νερό, να τρέχη το βιό. Παίρνουν νερό και γυρίζουν. Επίσης τη μέρα αυτή αντίς άλλο φαγητόι βράζουν τα πολυσπόρια, τρώνε και μοιράζουν και σε δικούς τους για χρόνια πολλά. Μεσοσπορίτισσα, όπως λένε, το είπαν με το να μεσιάζη τότε η πρώιμη σπορά τους. Κι αυτή τη μέρα βασιλεύει η πούλια, αν τύχη ξαστεριά. Κι όπως θα κάμη αυτήν τη μέρα, θα κάμη και τις σαράντα κατοπινές μέρες».

Κι ιδού, η συγκεκριμένη συνταγή για τα "πολυσπόρια" που, φαντάζομαι, θα βρίσκεται σε πολλές παραλλαγές, ανάλογα με τον τόπο και τις ποικιλίες που καρποφορούν κι ίσως κι ανάλογα με την έμπνευση και τα γούστα...

Σιτάρι, καλαμπόκι, σταφίδες (μαύρες και ξανθές), καρύδια, μύγδαλα, σισάμι, λίγο λαδάκι, μια τζούρα ζάχαρη, μια πρέζα αλατοπίπερο.
Βράζουμε το στάρι πολύ καλά, να μαλακώσει. Βράζουμε χώρια και το καλαμπόκι. Το σισάμι, τα καρύδια και τα μύγδαλα (που πρώτα τα κοπανίζουμε), τα καβουρντίζουμε στο τηγάνι. Τέλος, σε μια μεγάλη χύτρα, αναμειγνύουμε όλα τα υλικά και "δένουμε" με λίγο αλευράκι και νερό για να χυλώσει. Έχουμε, όμως, φυλαγμένο λίγο από το καβουρντισμένο σισάμι το αμύγδαλο και το καρύδι για να πασπαλίσουμε και από πάνω, σε κάθε κυπελλάκι που σερβίρουμε.

 http://firiki.pblogs.gr/tags/panagia-gr.html


 Σαν θρησκευτική ημέρα η γιορτή της Παναγίας είναι η ημέρα που οι γονείς της Παναγίας οδήγησαν την Παναγία στον Ναό (είσοδος) και την παρέδωσαν στους ιερείς του Ναού.

Την ημέρα αυτή σε πολλές περιοχές της Ελλάδας όπως και στο χωριό μας τα παλαιότερα χρόνια , ίσως ακόμα και σήμερα , υπάρχουν και μερικά ήθη και έθιμα όπως τα "Μπόλια" και το "πάντρεμα της φωτιάς"

Και τα δυό αυτά έθιμα είχαν μεταξύ τους αλληλένδετη σχέση και ήταν απαραίτητα και τα δυό.

Λέγοντας "Μπόλια " εννοούσαν ένα μείγμα απο πολλά σπόρια (Πολυσπορίτισσα) , μια κακαβιά θα λέγαμε, τα οποία τα βάζανε σε μια μεγάλη κατσαρόλα .Η κατσαρόλα αυτή περιείχε συνήθως προϊόντα ντόπια κυρίως .Φασόλια, φακές ρεβίθια. καλαμπόκι, σιτάρι. κουκιά, φάβα, ρύζι, και όποια άλλα όσπρια μπορούσε ο καθένας να βάλει στην κατσαρόλα προσθέτοντας και λίγη ζάχαρη για καλύτερο βράσιμο. Η αναμοιγένεια των προς βράση υλικών απαιτούσε αρκετή ώρα , μιας και δεν υπήρχαν τότε οι κατσαρόλες γρήγορου βρασμού "χύτρες", για να βράσουν με αποτέλεσμα να μένουν στη φωτιά αρκετό χρόνο. Αυτό απαιτούσε συνεχή τροφοδοσία της φωτιάς.

Την βραδιά λοιπόν αυτή γινόταν και το επίσημο άναμμα του τζακιού και για το λόγο αυτό βάζανε να ανάψει η φωτιά πολλών ειδών ξύλα . Πρώτα βάζανε ξύλο αρσενικό , π.χ.πουρνάρι, πλάτανο, κέδρο, και ύστερα βάζανε ξύλο θηλυκό βελανιδιά , κορτσιά λέγοντας και το σχετικό τραγούδι. "απόψε παντρεύω τη φωτιά , με τούτα τα παιδιά ......."ονοματίζοντας κάθε φορά το όνομα του ξύλου που τοποθετούσε στο τζάκι. Σημαντικό ήταν ότι για το πάντρεμα τη φωτιά τα ξύλα που θα χρησιμοποιούσαν πρέπει να προέρχονταν απο δέντρα που ήταν μέρος ηλιόλουστο γιατί διαφορετικά αν ήταν απο σκιερά μέρη δεν κάνανε ούτε κάρβουνο ούτε φλόγα παρά μόνο καπνό.Αφού η φωτιά άναβε τότε τοποθετούσαν πάνω στην "πυροστιά" τα μπόλια και έπρεπε να διατηρηθεί η φωτιά όλη τη νύχτα για να σιγοβράσουν τα μπόλια. Έτσι λοιπόν έπρεπε να μείνει ένας να "λαγοκοιμάται" δίπλα στο γωνολίθι και να τροφοδοτεί την φωτιά με ξύλα όλη την νύχτα.

Την άλλη μέρα τα μπόλια είχαν βράσει και σερβίρονταν κανονικά στο μεσημεριανό τραπέζι σαν κυρίως πιάτο. Επειδή συνήθως ήταν αρκετά τα μπόλια οι νοικοκυρές προσέφεραν και στα γειτονικά σπίτια ανταλλάσοντας πιάτα για κάνουν και τη σύγκριση ανάμεσά τους.

πηγή 

Μεταχειρισμένα βιβλία: Πού να τα βρείτε!

Μοιάζει με πολυτέλεια, στις παρούσες οικονομικές συνθήκες, το γεγονός πως ο υποψήφιος αγοραστής ενός καινούριου βιβλίου καλείται να δώσει το ποσό των 20 και 25 ευρώ! Αν μάλιστα ανήκει στη κατηγορία των «βιβλιοφάγων» τότε η κατάσταση γίνεται ασύμφορη. Ωστόσο, λύσεις υπάρχουν. Μια απ’ αυτές είναι η αγορά βιβλίων από δεύτερο χέρι, ή μιλώντας πιο απλά η αγορά μεταχειρισμένων βιβλίων. Στην Αθήνα υπάρχουν πολλά τέτοια βιβλιοπωλεία. Τα βιβλία σας έτσι θα τα ακολουθεί μια ιστορία, μια διαδρομή ειπωμένη από χέρι σε χέρι. Δε θα έρχονται κατευθείαν απ’ το τυπογραφείο και τα ράφια των βιβλιοπωλείων, αλλά από ανθρώπους σας κι εσάς που αγαπούν και ταξιδεύουν με τα βιβλία.

Ίντερνετ

Το διαδίκτυο, εκτός από «δεξαμενή» πληροφοριών και ανταλλαγή απόψεων αναμεταξύ των χρηστών του, είναι ικανό να λειτουργήσει και ως ανοιχτό βιβλιοπωλείο. Βιβλιοπωλείο που επιλέγεις τα βιβλία που επιθυμείς να «καταβροχθίσεις». Σας προτείνουμε μερικούς ιστότοπους όπου μπορείτε να τα παραγγείλετε, και να έρθουν σπίτι σας εντός δύο ημερών.

Ο πρώτος σταθμός που προτείνουμε είναι το ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο του Θωμά στο www.thomasbooks.gr, μια άλλη επιλογή είναι το www.bibliohora.gr, επίσης μπορείτε να κοιτάξετε και στο www.spaniavivlia.gr. Τα εν λόγω sites, είναι πλήρως ενημερωμένα, μπορείτε να βρείτε βιβλία από κατηγορίες όπως Λογοτεχνία, Θρησκεία, Μεταφυσική, μέχρι σπάνια περιοδικά, κόμιξ περασμένων δεκαετιών.

Παλαιοβιβλιοπωλεία

Πέρα από τη λύση του διαδικτύου υπάρχουν και τα «κλασικά» βιβλιοπωλεία, της ανθρώπινης επικοινωνίας, που απλά ζητάς απ’ τον βιβλιοπώλη το βιβλίο που επιθυμείς. Κάποια απ’ αυτά που εδρεύουν στην Αθήνα σας τα παρουσιάζουμε. Το “Second hand books” (Ραγκαβή 53 Γκύζη, 210 6470895), το “Old books” (Μαυρομιχάλη 20, 210 3614897) , «Παλαιοβιβλιοπωλείο Νίκος Χρύσος» (Χαριλάου Τρικούπη 63, 210 3631821) – www.oldbooks.gr και ο «Βιβλιοχαμός» (Γενναδίου 5-7, 210 3824629). Τα περισσότερα από αυτά διαθέτουν πάνω από 30000 τίτλους βιβλίων σε εκπληκτικά χαμηλές τιμές.

Κόστος

Οι τιμές τους, είτε στο διαδίκτυο είτε στα βιβλιοπωλεία, κυμαίνονται από 1 μέχρι και 15 ευρώ, σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις όπως όταν πρόκειται για έναν πολυσέλιδο σπάνιο τόμο μιας παλιάς έκδοσης. Κατά κανόνα ένα μυθιστόρημα των 350 σελίδων δεν κοστίζει παραπάνω από 7 με 8 ευρώ. Αν αναλογιστούμε το κόστος των βιβλίων στη σημερινή εποχή (αν και γίνεται μια φιλότιμη προσπάθεια από τα βιβλιοπωλεία για μειώσεις τιμών τελευταίως), τα χρήματα που αποταμιεύονται δεν είναι σε καμία περίπτωση αμελητέα.

Επιλογές λοιπόν υπάρχουν. Και αν είστε από τους «βιβλιοφάγους» που αναφέραμε παραπάνω και αγοράζετε ένα τουλάχιστον βιβλίο τη βδομάδα το κέρδος είναι τεράστιο. Αν για παράδειγμα δίνατε 15 ευρώ τη βδομάδα για ένα μυθιστόρημα 400 σελίδων, με την τακτική των second hand βιβλίων θα δίνατε τα μισά χρήματα, κάπου στα 7 ευρώ. Έτσι, μηνιαίως από 60 ευρώ πέφτετε στα 28 με ένα βιβλίο τη βδομάδα. Δεν είναι και άσχημο! 

πηγή