Δεν υπάρχει πόνος βαρύτερος και δεν υπάρχει πληγή περισσότερο θανάσιμη από την συκοφαντία. Άγιος Μάξιμος Ομολογητής

Μητέρα παίρνει υπέροχες φωτογραφίες την κορούλα της που γεννήθηκε με ένα χεράκι

"Η κόρη μου είναι η μούσα και η καρδιά που με εμπνέει να ακολουθήσω το πάθος μου και να μοιραστώ μαζί σας αυτές τις μοναδικές φωτογραφίες". 

H Holly Spring, μαμά μιας κορούλας που γεννήθηκε με ένα χεράκι θέλει να την βοηθήσει να μάθει ότι δεν υπάρχουν όρια κι ότι μπορεί να καταφέρει τα πάντα, αρκεί να πιστεύει στον εαυτό της.

 via

πηγή 

Ο Σταμάτης Σπανουδάκης ξεφτίλησε τη Ρεπούση στο κατάμεστο Ηρώδειο!

Στο Ηρώδειο, μετά από δύο χρόνια, επέστρεψε την Παρασκευή ο Σταμάτης Σπανουδάκης, αν και εκτός Φεστιβάλ Αθηνών, με μια μεγαλειώδη συναυλία με τίτλο «Χαίρε θάλασσα μου», αφιερωμένη, όπως είπε κι ο ίδιος, στην Παναγία.

Σε ένα κατάμεστο θέατρο, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών & Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου Β’, ο έλληνας μουσικοσυνθέτης ενθουσίασε το κοινό, και δεν παρέλειψε να σχολιάσει με το δικό του τρόπο τα «κακώς κείμενα». Ιδιαίτερα καυστικός ήταν, προλογίζοντας δύο τραγούδια αφιερωμένα στη Σμύρνη, το «Για την Σμύρνη» και το «Μαύρος Καβαλάρης».

Για το πρώτο είπε: «Θέλω να το αφιερώσω στην κ. Ρεπούση, και να
την ευχαριστήσω. Διότι με τις σαχλαμάρες που λέει, μας ένωσε ακόμη περισσότερο». Ενώ, προλογίζοντας το «Μαύρος Καβαλάρης», είπε ότι το τραγούδι έχει γραφτεί για τον Νικόλαο Πλαστήρα, και άφησε αιχμές κατά του Κώστα Καραμανλή, λέγοντας «Αν θυμάμαι καλά, ο Πλαστήρας δεν είχε τίποτα…κουμπαριές με τούρκους, ήταν εκεί και αντιστάθηκε», προκαλώντας έκπληξη, μιας και είναι γνωστή η φιλία με τον πρώην πρωθυπουργό.

Στα…”χάπενινγκ” της συναυλίας ήταν και η αφιέρωση του Σταμάτη Σπανουδάκη του τραγουδιού “Καλημέρα τι κάνεις”, σε ένα ζευγάρι από τους θεατές, το οποίο ο άντρας έκανε εκείνη τη στιγμή πρόταση γάμου στην κοπέλα!

Στη συναυλία, μαζί με τον Σταμάτη Σπανουδάκη, εμφανίστηκαν οι Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (βιολί), Δημήτρης Γιαννακάκης (πλήκτρα), Νίκος Χατζόπουλος (κοντραμπάσσο), Πάνος Κατσικιώτης (κρουστά) και Στέφανος Λαρεντζάκης (κρουστά), η 14μελής ορχήστρα εγχόρδων «Τάμαλο», και ο Σπύρος Λάμπρου με την Παιδική και τη Μικτή Χορωδία του.

Μέρος των καθαρών εσόδων από τη συναυλία θα δοθεί στην Εστία Κοριτσιού «Φιλοθέη η Αθηναία». Η «Φιλοθέη η Αθηναία» ιδρύθηκε το 1963 και φιλοξενεί, ανατρέφει και μορφώνει κορίτσια ηλικίας από λίγων μηνών έως 18 ετών, ορφανά ή προερχόμενα από διαλυμένες οικογένειες. Στα 50 χρόνια λειτουργίας του ιδρύματος εκατοντάδες κορίτσια, που θα είχαν καταλήξει λόγω των κακών οικογενειακών συνθηκών τους στο δρόμο και την κάθε είδους εκμετάλλευση, μεγάλωσαν με ασφάλεια στην Εστία.

πηγή 

Έτσι, να μην αφήσουν τίποτα όρθιο...

ΗΠΑ: Νέα «οικογενειακή» σειρά στην τηλεόραση «γιορτάζει» την αλλαγή του ορισμού της οικογένειας.

Η «οικογένεια» Fosters. Αποτελείται από ένα δια-φυλετικό λεσβιακό ζευγάρι με παιδιά από διαφορετικούς γονείς και φυλές!
Η σειρά προβάλλεται από το καλωδιακό κανάλι ABC Family (της Disney).
(άντε και στα δικά μας!!)

Εάν έχετε μείνει «πίσω» (είστε «οπιθοδρομικοί») και δεν έχετε συνειδητοποιήσει την μαζική λαϊκή κατακραυγή που απαιτεί οι πολυφυλετικές ομοφυλοφιλικές «οικογένειες» να γίνουν επιτέλους, το νέο μας κοινωνικό πρότυπο, έρχεται ευτυχώς, το Hollywood, η «βιομηχανία του θεάματος» ....., να σας βοηθήσουν να πετάξετε τις φυλετικές και οικογενειακές σας ταυτότητες και να γιορτάσετε τον θάνατο της πυρηνικής οικογένειας χάριν της «προόδου» και της «κοινωνικής αλλαγής».
.......................................

Για όσους δεν έχουν όρεξη να «γιορτάσουν»,
ας θυμηθούν τα παλιά «στερεότυπα» (και ας κλάψουν):

περισσότερα εδώ

Η μόδα του μπουγελώματος και της καταναλωτικής πορνείας…

Μία νέα καλοκαιριάτικη μόδα ξαπλώθηκε σαν επιδημία, για να σπάσει την …ανία και την …πλήξη της ΦΡΙΚΗΣ του 4ου Ράιχ: Το μπουγέλωμα…
Είναι και αυτή η νόσος ένα από τα συμπτώματα της …ανίας και της …πλήξης της βαρβαρότητας: Είναι ένα από τα «ιδεώδη» της εποχής μας, της Νέας αυτής Εποχής…
Πιο άλλο προσφορότερο υπερθέαμα θα μπορούσε να εφευρεθεί από το μπουγέλωμα των σταρ και των ειδώλων αυτού του κόσμου της σήψης και των κοπράνων;
Ενός κόσμου όπου η σκέψη τον κουράζει, τα δυνατά πάθη τον αγανακτούν, που περιφρονεί τον αγώνα, που βλέπει τον συναισθηματικό κόσμο σαν άχρηστη πολυτέλεια, που δεν χρειάζεται παρά κάπου κάπου κάποιο ξώδερμο και επιπόλαιο ερεθισμό για να σκοτώνει την ανία και να του ξυπνάει τις ναρκωμένες ζωικές αισθήσεις…

Ποιο άλλο προσφορότερο δόλωμα θα μπορούσε να εφευρεθεί, σε μια τέτοια κτηνώδη εποχή όπου κυριαρχούν τα «τέρατα» της ανοησίας και της διαστροφής, από την τελετουργική λαγνεία των μπουγελωμάτων και του σκανδαλοθηρικού γυμνού των ποικίλων κοπράνων και πορνών του θεάματος;

Από τη μια μας δολοφονούν χωρίς ΕΛΕΟΣ, κατασπαράζουν, ακόμα και αφανίζουν, κοινωνίες και λαούς, ΚΑΙ από την άλλη μας σερβίρουν μπουγελώματα, τα κουτσομπολιά και τα γυμνά της τηλεοπτικής πορνείας: Των κοπράνων της τηλεθέασης…

Και σ’ αυτό το νοσηρό παιχνίδι της τηλεοπτικής κοπριάς έχουν μπει, με υπερβάλλοντα ζήλο, πολλά δημοσιογραφικά ιστολόγια: Το αναπαράγουν στο πολλαπλάσιο…

Ανοίξτε οποιοδήποτε δημοσιογραφικό ιστολόγιο και θα το διαπιστώσετε: ΟΛΑ είναι κατακλυσμένα από «τσόντες» της πορνογραφικής σκανδαλοθηρίας, από γυμνά και κουτσομπολιά της τηλεκοπριάς…

Ένας ανελέητος βομβαρδισμός από οφθαλμοπορνικές καθηλώσεις: Μια παραγωγή και κατανάλωση σκανδαλοθηρικών γυμνών (ιδιαίτερα γυναικείων), ένα ΚΑΘΟΛΙΚΟ στριπτίζ των κοπράνων του θεάματος, με τις ανάλογες «καυτές» λεζάντες…

Στην ίδια λογική κινούνται και τα θεάματα των μπουγελωμάτων: Στημένες διαφημιστικές σκηνοθεσίες των ειδώλων της σαπίλας και ταυτόχρονα καταναλωτική λαγνεία νάρκωσης…

Έτσι το μπουγέλωμα, από ένα αθώο παιχνίδι της νεανικής ζωντάνιας και ανταρσίας, κατάντησε στοιχείο του χολιγουντιανού θεάματος και διαφήμισης των κοπράνων αυτού του θεάματος…

Ταυτόχρονα και συστατικό στοιχείο της καθεστωτικής «δημοσιογραφίας»: Στοιχείο υποκατάστασης και κάλυψης της ανούσιας θεματογραφίας και της κούφιας πεζολογίας της, όπως και οι πορνογραφικές εικόνες…

Να, γιατί αυτή η «δημοσιογραφία» αποτελεί το συστατικό στοιχείο της κανιβαλικής βιομηχανίας του θεάματος, μια χοάνη κι αυτή πολτοποίησης της Σκέψης, της καλλιτεχνικής δημιουργίας και της αισθητικής, με στόχο: Τη δηλητηρίαση, τη χειραγώγηση και την εξόντωση της Γλώσσας, και της Συνείδησης, του μυαλού και της καρδιάς…

Βρίσκεται κι αυτή μέσα στο «χορό» των νεοταξικών «τεράτων» που μας πολιορκούν, ξερνώντας όλες τις πολύμορφες και πολύχρωμες διαστροφές του νεοταξικού «πολιτισμού»: Ναρκωτικά, ψυχοφάρμακα, νοσηρή διασκέδαση κατανάλωσης ποτών, ήχων και φώτων, διαστροφικά θεάματα όλων των ποικιλιών και ακαθαρσιών, ένας πνιγηρός και καρκινώδης εμπορικός ιστός…

Μια «δημοσιογραφία» που αναπαράγει και ανακυκλώνει όλα τα διαβρωτικά νοσήματα και τις πνιγηρές αναθυμιάσεις του «πολιτισμού» του χρήματος και του πλανητικού ΦΑΣΙΣΜΟΥ…

πηγή 

Μην απελπιζόμαστε, αυξάνονται οι οφειλέτες προς το κράτος.

Μόνο από την 1η Ιανουαρίου 2013 έως και τον Ιούλιο του 2014 τα ληξιπρόθεσμα χρέη των πολιτών προς την εφορία (που έχουν συσσωρευτεί) φτάνουν τα 15,24 δισ. Ευρώ, σύμφωνα με στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων. Μόνο τον Ιούλιο 2014, τα χρέη αυξήθηκαν κατά 1,29 δις ευρώ. Τα δε συνολικά ληξιπρόθεσμα χρέη ανέρχονται στο δυσθεώρητο ύψος των 68 δις ευρώ!!!

Ταυτόχρονα, μέσα στον Ιούλιο οι οφειλέτες αυξήθηκαν κατά 172.000, φτάνοντας συνολικά τα 2.428.233 άτομα. Προφανώς μέσα σ' αυτούς δεν είναι συνταξιούχοι, αλλά οι πιο παραγωγικές τάξεις. Εννοείται πως η κατάσταση θα χειροτερεύσει με τον ΕΝΦΙΑ για όλους πλέον.

Όπως βλέπετε, είναι πολλοί αυτοί που χρωστούν στην εφορία και συνεχώς αυξάνονται και επομένως δεν πρέπει να μας πιάνει απελπισία.

Το παρήγορο είναι πως, όσο αυξάνεται ο αριθμός των οφειλετών, τόσο πιο δύσκολα το κράτος θα μπορέσει να κυνηγήσει μεμονωμένους πολίτες, τόσο πιο γρήγορα θα οδεύουμε προς γενική ενιαία ρύθμιση και τόσο πιο πολύ θα πλησιάζει η ώρα της κατάρρευσης του τυραννικού καθεστώτος, λόγω έλλειψης χρηματοδότησης.

Το σύστημα διατηρείται ακόμα, από τους ευσυνείδητους και φυσικά έχοντες. Γιατί μόνο το να είναι κάποιος ευσυνείδητος δεν φτάνει σήμερα, πρέπει και να έχει για να πληρώσει τις εξοντωτικές οφειλές που του ορίζει το καθεστώς.

πηγή

Ένας λαός που εκλέγει διεφθαρμένους κλέφτες, προδότες και απατεώνες, δεν είναι θύμα! Είναι σύνεργός τους! G. Orwell

Κουλτούρα θανάτου και ευτελισμός της ζωής

 

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ισχυρότατα οικονομικά ιδεολογικά κέντρα προωθούν την κουλτούρα του θανάτου και τον ευτελισμό της ζωής στις, με επιταχυνόμενους ρυθμούς, παρακμάζουσες πολιτισμικά, ηθικά και κοινωνικά, χώρες της Δύσης. Με την προπαγάνδα τους σε όλες τις χώρες πιέζουν τους πολιτικούς, χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ και εκπορθούν το καλλιτεχνικό και ιδεολογικό εποικοδόμημα. Ανοικτά υποστηρίζονται, οικονομικά κυρίως, οι οργανώσεις των ομοφυλοφίλων, προς πραγματοποίηση των σχεδίων τους.

 Πρόσφατα επτά κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης (Βέλγιο, Ολλανδία, Δανία, Φινλανδία, Σουηδία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ελβετία), μετά τη μείωση της επιχορήγησης από το Συμβούλιο προς τις οργανώσεις  ομοφυλοφίλων, αποφάσισαν να συγχρηματοδοτήσουν τις πρωτοβουλίες των συγκεκριμένων οργανώσεων για την προώθηση των ιδεών τους! Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε τον Δεκέμβριο του 2013 να χρηματοδοτήσει τις οργανώσεις των ομοφυλοφίλων από τα χρήματα των φορολογουμένων πολιτών των χωρών μελών της, με το ποσό των επτά εκατομμύρια (7.000.000) ευρώ! Στο Παρίσι το λόμπι των ομοφυλοφίλων χρηματοδοτείται πλουσιοπάροχα από το Υπουργείο Πολιτισμού του κ. Ολάντ και από το Δημαρχείο των Παρισίων. Το σοβαρότερο. Όπως δημοσιεύθηκε την 21^η Αυγούστου 2014 στον μπλογκ «Le libre penseur», στην Αμερική ο τραπεζίτης Ed Clark, επιφανές μέλος της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ και μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της, είναι εκ των σημαντικότερων χρηματοδοτών της προώθησης της νέας σεξουαλικής εποχής στον κόσμο.  Ο Κλαρκ είναι Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος  της Τράπεζας Toronto–Dominion και ανακοίνωσε ότι η Τράπεζά του θα χρηματοδοτήσει 40 οργανώσεις και λόμπις των ομοφυλοφίλων, χωρίς να τον ενδιαφέρει αν θα κερδίσει ή θα χάσει η τράπεζα από αυτή του την ενέργεια! Επίσης πολυεκατομμυριούχοι ομοφυλόφιλοι, μεταξύ των οποίων οι David Geffen, Michael Koes, Ion Stryker παραδέχθηκαν ότι χρηματοδοτούν οργανώσεις ομοφυλοφίλων για να προωθηθούν οι σχεδιασμοί τους.

Σε πολιτικό επίπεδο πρόσφατα (1η Μαρτίου 2014) ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπ. Ομπάμα πρότεινε να αλλάξει το κείμενο της Παγκόσμιας Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, για να καλύπτει τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και των «οικογενειών» τους.  Στις 4 Φεβρουαρίου του 2014 πέρασε στο Ευρωκοινοβούλιο ψήφισμα υπέρ της επιβολής στους Ευρωπαίους πολίτες ως φυσιολογικής της νοοτροπίας και της στάσης ζωής των ομοφυλοφίλων. Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα καταψήφισε το Ψήφισμα, όμως οι βουλευτές της ΝΔ, που ανήκουν σ’ αυτό, σήκωσαν «αντάρτικο» και ψήφισαν υπέρ του Ψηφίσματος, ή έριξαν λευκό, νίψαντες τας χείρας των ως Πόντιοι Πιλάτοι! Στις 26 Αυγούστου 2014 η 39χρονη υπουργός τουρισμού κυρία Όλγα Κεφαλογιάννη, της ΝΔ, δήλωσε σε τηλεοπτικό σταθμό ότι εκείνη θα υποστηρίξει - μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλους -  την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και στους ομοφυλόφιλους! Ας όψονται όλοι όσοι, κληρικοί και λαϊκοί, υποστήριξαν δημοσίως και με πολλή ζέση την υποψηφιότητά της. Πολλαπλές και σε όλες τις πολιτικές ηγεσίες των δυτικών χωρών είναι οι πιέσεις προς προώθηση των σχεδίων των ομοφυλοφίλων.  

Σε επίπεδο ΜΜΕ μια κατασκευασμένη είδηση, ότι γρονθοκοπήθηκε ένας ομοφυλόφιλος σε πλατεία των Αθηνών, χωρίς να υπάρχει κάποιο άλλο στοιχείο εκτός από τον τόπο ( ούτε σε ποιο νοσοκομείο εισήχθη, ούτε τι τραύματα υπέστη, ούτε σε ποια κατάσταση ήταν, ούτε πώς συνέβη το γεγονός…), έγινε «σοβαρή είδηση» εδόθη σε πανελλαδικό τηλεοπτικό σταθμό και μάλιστα στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων των 8 μ.μ. της 25^ης Αυγούστου 2014, με χρόνο πολύ και με την επωδό «να τι τραβάνε οι ομοφυλόφιλοι στην Ελλάδα και να γιατί είναι απαραίτητη η ψήφιση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου…». Ολόκληρο προπαγανδιστικό σενάριο  και πιστή εφαρμογή της αποπληροφόρησης του ψυχρού πολέμου για να προωθηθούν τα σχέδια των ομοφυλόφιλων στην Ελλάδα...    

Για να περάσουν τα σχέδια των ομοφυλόφιλων και να αλλοιωθούν οι συνειδήσεις των πολιτών έχει διαστραφεί το φυσικό και έχει παραμορφωθεί η αλήθεια. Τείνουμε να ζήσουμε σε καταστάσεις, που περιγράφει ο Όργουελ στο εξαιρετικό βιβλίο του «1984». Σ’ αυτό ο «Μεγάλος Αδελφός», ο ηγέτης δηλαδή του Ολοκληρωτικού Κράτους, επιβάλλει στους υπηκόους του τη «νέα γλώσσα» της «νέας εποχής». Αυτό σημαίνει ότι αποδέχονται πως « ο πόλεμος είναι ειρήνη, η ελευθερία είναι σκλαβιά, η άγνοια είναι δύναμη». Στη «νέα γλώσσα» της κουλτούρας θανάτου  πρέπει να αποδεχθούν οι πολίτες πως «το ψέμα είναι η αλήθεια, το αφύσικο είναι  το φυσιολογικό, η ασθένεια είναι  υγεία». Για να περάσουν οι ιδέες του Μεγάλου Αδελφού  δημιουργείται η «αστυνομία της σκέψης», που ελέγχει αυστηρά και με όλα τα μέσα  παρακολούθησης της σκέψης, αν τηρείται η «νέα γλώσσα».

Στις ημέρες μας θα ελέγχεται αν αποδεχόμαστε τη γλώσσα της «νέας εποχής» από λογοκριτές και κομισάριους της κουλτούρας θανάτου. Στην Ισπανία κρατικός τηλεοπτικός σταθμός μετέδωσε προ ημερών τη Λειτουργία, στην οποία ο επίσκοπος  Juan Antonio Reig Pla στο κήρυγμα του αναφέρθηκε στην ομοφυλοφιλία και σημείωσε το αυτονόητο, ότι αυτή είναι αντίθετη προς τη διδασκαλία της Εκκλησίας και προς τους νόμους της φύσεως. Την επομένη ημέρα εκλήθη στην Εισαγγελία να δώσει εξηγήσεις και του εδόθη η συμβουλή να παύσει να κάνει κηρύγματα που ενοχλούν τα λόμπι των ομοφυλοφίλων, γιατί τα θεωρούν ως διδασκαλία «μίσους, επιθετικότητας και ανάπτυξης δολοφονικών διαθέσεων εναντίον τους…».

Στις ΗΠΑ o Bob Eschliman απολύθηκε από τη θέση του διευθυντού της εφημερίδας Newton Daily News, στην Iowa, γιατί στο προσωπικό του μπλογκ έκανε κριτική στην «Βίβλο» που κατασκεύασαν οι ομοφυλόφιλοι, στην οποία παρέλειψαν τα σημεία που τους ενοχλούσαν και την έκαμαν « φιλική» προς αυτούς… Το κατασκεύασμα τους βοηθάει την εκστρατεία τους να αποδείξουν ότι και ο Θεός έχει προσχωρήσει στο κίνημά τους και στον τρόπο ζωής τους!...   Η απόλυση του Έσλιμαν προήλθε μετά από πιέσεις των ομοφυλοφιλικών οργανώσεων προς τους ιδιoκτήτες της εφημερίδας.  Τους ομοφυλόφιλους ενόχλησε το σχόλιο που έκανε ο δημοσιογραφος μετά την απόλυσή του, ότι η  «Gaystapo» προκάλεσε την απώλεια της δουλειάς του και πλέον είναι άνεργος, με άνεργη επίσης σύζυγο και με δύο ανήλικες θυγατέρες.

Η επιβολή ως φυσιολογικού του τρόπου ζωής των ομοφυλοφίλων θα επιτευχθεί με την βίαιη καταστολή κάθε φωνής, που θα καταγγέλλει ή θα καταδικάζει την ομοφυλοφιλία, «ως υποκινούσα το μίσος προς τους ομοφυλόφιλους». Αυτό προβλέπει το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο με την αποκήρυξη του ενταγμένου στη «νέα γλώσσα» όρου της «ομοφοβίας».

Ίσως το παρόν άρθρο να είναι από τα τελευταία που γράφονται κατά της ομοφυλοφιλίας χωρίς λογοκρισία και χωρίς τον φόβο της κλήσης από τον εισαγγελέα.

 

πηγή 

Γ. Παΐσιος: Αν δεν αντιδράσουμε, θα σηκωθούν οι πρόγονοί μας από τους τάφους

«Έχουμε ευθύνη» – Γέροντας Παΐσιος

Είχε έρθει στο Καλύβι ένας άθεος μέχρι το κόκκαλο. Αφού είπε διάφορα, μετά μού λέει: «Εγώ είμαι εικονομάχος». Από εκεί πού δεν πίστευε τίποτε, ύστερα έλεγε ότι είναι εικονομάχος. «Βρε αθεόφοβε, τού λέω, εσύ αφού δεν πιστεύεις σε τίποτε, τι μού λες ότι είσαι εικονομάχος;

Τότε, τον καιρό τής Εικονομαχίας [2], μερικοί Χριστιανοί από υπερβολικό ζήλο έπεσαν σε πλάνη, έφθασαν στην άλλη άκρη, και μετά ή Εκκλησία τοποθέτησε το θέμα· δεν είναι ότι δεν πίστευαν». Υποστήριζε εν τω μεταξύ όλη την σημερινή κατάσταση. Μαλώσαμε εκεί πέρα.
«Καλά, του λέω, κατάσταση είναι αυτή; Δικαστικοί να φοβούνται να δικάσουν, να κάνουν μηνύσεις για εγκληματίες και να τους απειλούν ό ένας και ό άλλος και να αναγκάζονται να τις αποσύρουν;Και τελικά ποιοί κυβερνούν; Σε αναπαύει αυτή ή κατάσταση;Υποστηρίζεις αυτούς; Εσύ είσαι εγκληματίας. Γι” αυτό ήρθες; Άντε, φύγε Από εδώ!». Τον έδιωξα.

- Γέροντα, δεν φοβάστε έτσι πού μιλάτε;

- Τι να φοβηθώ; Τον τάφο μου τον έχω ανοίξει. Αν δεν τον είχα ανοίξει, θα με απασχολούσε πού θα κουραζόταν ό άλλος να σκάψει. Τώρα θα χρειασθεί να ρίξει μόνο λίγους τενεκέδες χώμα…
“Έχω ύπ” όψιν μου έναν άλλον άθεο, έναν βλάσφημο, πού τον αφήνουν στην τηλεόραση και μιλάει, ενώ έχει πεί τά πιο βλάσφημα λόγια για Τον Χριστό καί την Παναγία. Δεν παίρνει καί ή Εκκλησία μιά θέση να αφορίση μερικούς. Αυτούς έπρεπε να τους αφορίζη ή Εκκλησία. Λυπούνται Τον αφορισμό!

- Γέροντα, τι θα καταλάβουν με τον αφορισμό, αφού τίποτε δεν παραδέχονται;

- Τουλάχιστον να φανεί ότι ή Εκκλησία παίρνει μιά θέση.

- Ή σιωπή της, Γέροντα, είναι σαν να τά αναγνωρίζει;

- Ναι. Έγραψε ένας κάτι βλάσφημα για την Παναγία καί κανείς δεν μίλησε. Λέω σε κάποιον: «εν είδες τι γράφει εκείνος;». «Έ, τι να τους κάνης, μού λέει. Θα λερωθείς, αν ασχοληθείς μαζί τους». Φοβούνται να μιλήσουν.

- Τι είχε να φοβηθεί, Γέροντα;

- Να μη γράψουν τίποτε γι” αυτόν καί εκτεθεί, καί ανέχεται να βλασφημήται ή Παναγία!  Να μη θέλουμε να βγάλει ό άλλος το φίδι από την τρύπα, για να έχουμε εμείς την ησυχία μας. Αυτό είναι έλλειψη αγάπης. Ύστερα αρχίζει ό άνθρωπος να κινείται από συμφέρον. Γι” αυτό βλέπεις ένα πνεύμα σήμερα:«Με τον τάδε να έχουμε σχέσεις, για να μας λέει καλά λόγια. Με τον άλλο να τά έχουμε καλά, για να μη μας διασύρει κ.λπ. Να μη μας πάρουν για κορόϊδα, να μη γίνουμε θύματα».
Άλλος αδιαφορεί και δεν μιλάει. «Να μη μιλήσω, λέει, για να μη με γράψουν οι εφημερίδες». Οι περισσότεροι δηλαδή είναι τελείως αδιάφοροι. Τώρα άρχισε λίγο κάτι να γίνεται – τόσον καιρό δεν έγραφε κανένας τίποτα. Είχα βάλει τις φωνές πριν από χρόνια σε κάποιον στο Άγιον Όρος. «Πολύ πατριωτισμό έχεις», μού λέει. Πριν από λίγο καιρό ήρθε και με βρήκε: «Όλα τά διέλυσαν, μού λέει, οικογένεια, παιδεία…». Τού λέω καί εγώ με την σειρά μου: «Πολύ πατριωτισμό έχεις!» Όλη αυτή ή κατάσταση έχει κάνει ένα κακό καί ένα καλό. Το κακό είναι ότι καί εκείνοι πού είχαν κάτι μέσα τους, άρχισαν να αδιαφορούν, γιατί λένε: «Εγώ θα σιάξω την κατάσταση;».Το καλό είναι ότι πολλοί άρχισαν να προβληματίζονται καί να αλλάζουν. Μερικοί έρχονται καί με βρίσκουν καί  προσπαθούν να δικαιολογήσουν ένα κακό πού έκαναν προηγουμένως, γιατί έχουν προβληματισθεί.

- Δηλαδή, Γέροντα, πρέπει πάντα να ομολογούμε το «πιστεύω» μας;

- Χρειάζεται διάκριση. Είναι φορές πού δεν πρέπει να μιλήσουμε καί άλλες φορές πού πρέπει να ομολογούμε με παρρησία το «πιστεύω» μας, γιατί φέρουμε ευθύνη, αν δεν μιλήσουμε.
Σ” αυτά τά δύσκολα χρόνια ό καθένας μας πρέπει να κάνη ότι γίνεται ανθρωπίνως καί ότι δεν γίνεται ανθρωπίνως να το αφήνει στον Θεό. Έτσι θα έχουμε ήσυχη την συνείδηση μας ότι κάναμε εκείνο πού μπορούσαμε. Αν δεν αντιδράσουμε, θα σηκωθούν οι προγονοί μας από τους τάφους.

Εκείνοι υπέφεραν τόσα για την πατρίδα και εμείς τι κάνουμε γι” αυτήν; Ή Ελλάδα, ή Ορθοδοξία, με την παράδοση της, τους Αγίους και τους ήρωες της, να πολεμήται από τους ίδιους τους Έλληνες και εμείς να μη μιλάμε! Είναι φοβερό!

Είπα σε κάποιον. «Γιατί δεν μιλάτε; Τι είναι αυτά πού κάνει ό τάδε;». «Τι να πεις, μού λέει, αυτός όλος βρωμάει». «Αν βρωμάει όλος, γιατί δεν μιλάτε; Χτυπήστε τον». Τίποτε, τον αφήνουν.
Έναν πολιτικό τον έφτυσα. «Πες, τού λέω, «δεν συμφωνώ μ” αυτό». Τίμια πράγματα. Θέλεις να εξυπηρετηθείς εσύ καί να ρημάξουν όλα;».Αν οι Χριστιανοί δεν ομολογήσουν, δεν αντιδράσουν, αυτοί θα κάνουν χειρότερα. Ενώ, αν αντιδράσουν, θα το σκεφθούν.’Αλλά και οι σημερινοί Χριστιανοί δεν είναι για μάχες. Οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν γερά καρύδια· άλλαξαν όλο τον κόσμο. Καί στην βυζαντινή εποχή μιά εικόνα έβγαζαν από την Εκκλησία καί αντιδρούσε ό κόσμος.
Εδώ ό Χριστός σταυρώθηκε, για να αναστηθούμε εμείς, καί εμείς να αδιαφορούμε! Αν ή Εκκλησία δεν μιλάει, για να μην έρθει σε ρήξη με το κράτος, αν οι μητροπολίτες δεν μιλούν, για να τά έχουν καλά με όλους, γιατί τους βοηθάνε στα ιδρύματα κ.λπ., οι Αγιορείτες πάλι αν δεν μιλούν, για να μην τους κόψουν τα επιδόματα[3], τότε ποιος θα μιλήσει;
Είπα σε κάποιον ηγούμενο: «Αν σας πουν ότι θα σάς κόψουν τα επιδόματα, να πείτε: «Θα κόψουμε καί εμείς την φιλοξενία», για να προβληματισθούν». Οι καθηγητές της Θεολογίας κ.λπ. δεν φωνάζουν, γιατί λένε: «Είμαστε υπάλληλοι· θα χάσουμε τον μισθό μας, καί μετά πώς θα ζήσουμε;».
Τά μοναστήρια εν τω μεταξύ τά έπιασαν με τις συντάξεις. Γιατί εγώ δεν θέλω να πάρω ούτε αυτήν την ταπεινή σύνταξη τού Ο.Γ.Α.; Ακόμη και ασφαλισμένο σε μιά ασφάλεια τού Ο. Γ. Α. να τον έχουν τον μοναχό, και αυτό δεν είναι τίμιο. Να τον έχουν ασφαλισμένο ως άπορο, Ναι· αυτό τον τιμά.
«Αλλά να τον έχουν ασφαλισμένο στον Ο.Γ.Α., γιατί;  Ό μοναχός άφησε μεγάλες συντάξεις, έφυγε από τον κόσμο και ήρθε στο μοναστήρι, και να πάρει πάλι σύνταξη!
Και να φθάνουμε για την σύνταξη να προδώσουμε Τον Χριστό!

- Δεν εννοείτε, Γέροντα, αν λ.χ. μιά μοναχή δούλεψε ως δασκάλα μερικά χρόνια καί δικαιούται κάποια σύνταξη;

- Καλά, αυτή τέλος πάντων. Τώρα όμως να σού πω, αν καί αυτήν την σύνταξη την διάθεση κάπου, θα πάρει μία γερή σύνταξη από Τον Χριστό.

1 Ειπωθήκαν το 1992

2  Θρησκευτική έρις που συντάραξε επί έναν αιώνα και πλέον την Βυζαντινή Αυτοκρατορία (726-843) και έληξε αρχικά με την Ζ” Οικουμενική Σύνοδο το 787. Την αναζωπύρωση της έριδος από τον Λέοντα Ε” τον Αρμένιο κατέπαυσε ο Πατριάρχης Μεθόδιος το 843. Εικονομάχοι ονομάζονταν οι Χριστιανοί που αρνούνταν την απόδοση τιμής στις εικόνες.

3 Ο Γέροντας εννοεί την οικονομική χορηγία (η τα μετοχιακά μισθώματα), δηλαδή ένα ποσό χρημάτων το οποίο το Ελληνικό κράτος ανέλαβε την υποχρέωση από το 1924 να δίνη κάθε χρόνο στις Ιερές Μονές του Αγίου Όρους, επειδή οι Μονές έδωσαν στους πρόσφυγες τα μετόχια τους, από τα οποία είχαν το λάδι, το σιτάρι, το κρασί κ.λπ. της χρονιάς.

 

πηγή 

Η μαρτυρική θυσία του Μητροπολίτη Χρυσοστόμου 27η Αυγούστου 1922

 

Το απόγευμα της 27ης Αυγούστου του 1922, ενώ ο Τουρκικός Στρατός ήλεγχει πλέον πλήρως την Σμύρνη, ένας Ιταλός καθολικός ιερέας ενημέρωσε τους Γάλλους σχετικά με τον θανάσιμο κίνδυνο που δι έτρεχε ο Χρυσόστομος. Πολύ σύντομα μια γαλλική περίπολος, αποτελούμενη από 20 ναύτες, κατέφθασε στην Μητρόπολη, την Αγία Φωτεινή, με σκοπό να φυγαδεύσει τον Χρυσόστομο. Οι Γάλλοι ζήτησαν από τον Μητροπολίτη να τους ακολουθήσει είτε στο προξενίο τους είτε στην καθολική εκκλησία της Sacre Coeur (Καρδιά του Ιησού). Εκείνος όμως αρνήθηκε τονίζοντάς τους ότι το καθήκον του υπαγόρευε να παραμείνει με το ποίμνιό του, «ως καλός ποιμένας», όπως χαρακτηριστικά δήλωσε.
Λίγο αργότερα, κατά τις 19.30, κατέφθασε ένας Τούρκος αξιωματικός, ο οποίος συνοδευόταν από δύο στρατιώτες. Οδήγησαν τον Χρυσόστομο στην πλατεία Διοικητηρίου, μαζί με δύο από τα πλέον εξέχοντα πρόσωπα της Σμύρνης: τον δημογέροντα Γεώργιο Κλιμάνογλου και τον νομικό Νικόλαο Τσουρουκτσόγλου, εκδότης της γαλλόφωνης εφημερίδας «La Reforme». Η γαλλική περίπολος ακολούθησε τον μητροπολίτη, ο οποίος βρισκόταν ήδη ενώπιον του Νουρεντίν πασά. Ο τελευταίος έδωσε εντολή να εκτελεστούν οι δύο δημογέροντες. Ακολούθως απευθύνθηκε στον Χρυσόστομο λέγοντάς του: «Εμείς, θα τα βρούμε μαζί». Και συνέχισε, εξυβρίζοντάς τον χυδαία και κατηγορώντας τον για την φιλελληνική του στάση και τις ενέργειές του εναντίον του Τουρκικού έθνους. Κατόπιν του ανακοίνωσε ότι το «επαναστατικό δικαστήριο της ανεξαρτησίας», στην Αγκυρα, είχε ήδη αποφασίσει την καταδίκη του σε θάνατο.
Επειτα, ο Τούρκος αξιωματούχος κατευθύνθηκε προς το μπαλκόνι του κτηρίου, απ' όπου αντίκρισε, στην πλατεία Διοικητηρίου, τη θέα μαινόμενου πλήθους, 1.500 περίπου Τούρκων, στους οποίους απηύθυνε τα παρακάτω λόγια, δείχνοντας συγχρόνως τον Χρυσόστομο: «Αν καλό σας έκανε τούτος να του το ανταποδώσετε. Αν κακό σας έκανε, κάντε του και εσείς κακό! Εγώ σας παραδίδω τον χιρσίζ ντομούζ (κλεφτογούρουνο). Το μαρτύριο του σεπτού ιεράρχη είχε μόλις αρχίσει.
Ο Τουρκικός όχλος, τελώντας σε έξαλλη κατάσταση, παρέλαβε τον Χρυσόστομο. Επιτέθηκε εναντίον του κτυπώντας τον με γροθιές, λοστούς και ξύλα και τον οδήγησαν σε ένα κουρείο, όπου τον ανάγκασαν να φορέσει μια λευκή μπλούζα. Στην συνέχεια, του ξερίζωσαν τη γενειάδα και τον έσυραν στην τουρκική συνοικία, προπηλακίζοντας και πτύνοντάς τον. Εκεί του επεφύλαξαν έναν αργό και βασανιστικό θάνατο: τον μαχαίρωσαν σε πολλά σημεία του σώματος του, εξόρυξαν τους οφθαλμούς του και του έκοψαν τα αυτιά και την μύτη.
Στο μαρτύριο του μητροπολίτη παρευρέθηκαν και οι 20 Γάλλοι ναύτες, την αντίδραση των οποίων περιέγραψε ο Γάλλος συγγραφέας Ρενέ Πουώ: «Η γαλλική περίπολος παρακολουθούσε... Οι Γάλλοι ναύτες «είχαν βγει από τα ρούχα τους». Χωρίς υπερβολή, έτρεμαν από αγανάκτηση και αποφάσισαν να επέμβουν. Ο επικεφαλής αξιωματικός τους, όμως, ακολουθώντας τις διαταγές που είχε, με το περίστροφο στο χέρι, τους εμπόδισε να κάνουν οποιαδήποτε κίνηση.... Δεν ξαναείδαμε τον Χρυσόστομο, που τον αποτελείωσαν σε μικρή απόσταση». Σύμφωνα με μια εκδοχή, ένας Τούρκος πυροβόλησε τον μητροπολίτη δύο φορές στο κεφάλι, δίνοντας τέλος στο μαρτύριό του. Κανείς δεν κατόρθωσε να πληροφορηθεί τι απέγινε - ότι απέμεινε από το κατακρεουργημένο σώμα του Χρυσοστόμου. Φημολογείται, ωστόσο ότι κατέστη δυνατό να ενταφιαστεί στο γήπεδο του Απόλλωνα.
Τραγικό υπήρξε και το τέλος των δυο δημογερόντων που τον συνόδευαν. Ο Γεώργιος Κλιμάνογλου απαγχονίσθηκε. Τον Νικόλαο Τσουρούκτσογλου, αφού τον έδεσαν από τα πόδια σε ένα αυτοκίνητο, τον περιέφεραν στο κέντρο της Σμύρνης, ενώ το κεφάλι του συρόταν στα λιθόστρωτα καλντερίμια.
Το 1992, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδας ανακήρυξε τον Χρυσόστομο Αγιο, ύστερα από πρωτοβουλίες που αναλήφθησαν από την «Ενωση Σμυρναίων» της Αθήνας. Η μνήμη του εορτάζεται και τιμάται από την Ορθοδοξία στις 27 Αυγούστου.

πηγή

Τρόμος και θάνατος, όχι «συνωστισμός» σύμφωνα με τον ανταποκριτή της εποχής Έρνστ Χεμινγουέι

 

Έρνεστ Χέμινγουέι: “Στην προκυμαία της Σμύρνης”
Η Μικρασιατική Καταστροφή όπως την έζησε και την κατέγραψε ο μεγάλος Νομπελίστας

«Το χειρότερο, είπε, ήταν οι γυναίκες με τα νεκρά παιδιά. Δε μπορούσαμε να τις πείσουμε να μας δώσουν τα πεθαμένα παιδιά τους. Είχαν τα παιδιά τους, νεκρά ακόμα και έξι μέρες, αλλά δεν τα εγκατέλειπαν. Δε μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Τελικά έπρεπε να τους τα πάρουμε με τη βία.»
(Από τη συλλογή διηγημάτων του με το γενικό τίτλο «Στην προκυμαία της Σμύρνης»).

Με παραπάνω λόγια κάποιος ήρωας του Χεμινγουέι, αξιωματούχος πολεμικού πλοίου των ΗΠΑ αγκυροβολημένου στη Σμύρνη, περιγράφει τη μεγάλη καταστροφή. Το απόσπασμα είναι από το πρώτο λογοτεχνικό κείμενο που εξέδωσε ο αμερικανός συγγραφέας το 1925, μόλις 26 χρονών τότε, και με το οποίο άρχισε να αποκτά παγκόσμια φήμη. Πρόκειται για τη συλλογή διηγημάτων του «Στην εποχή μας» (In Our Times), όπου το πρώτο του διήγημα, ουσιαστικά ο πρόλογος του βιβλίου, έχει τον τίτλο «Στην προκυμαία της Σμύρνης».

Όσο κι αν μιλάμε για διήγημα, ο συγγραφέας δεν γράφει από απλή φαντασία. Μόλις πριν τρία χρόνια ως πολεμικός ανταποκριτής της καναδικής εφημερίδας “Toronto Star” ο Χεμινγουέι είχε βρεθεί ως αυτόπτης μάρτυς στον τόπο της καταστροφής και την είχε περιγράψει σε μια σειρά άρθρων του, που εκδόθηκαν το 1985 σε βιβλίο με τον τίτλο: «Dateline: Toronto”.

Ως ανταποκριτής αυτής της εφημερίδας είχε ταξιδέψει από το Παρίσι στην Κωνσταντινούπολη και σε άλλα μέρη της Τουρκίας στέλνοντας κατά την πορεία του τα άρθρα του στην καναδική εφημερίδα.

Στην έκδοση της 20ής Οκτωβρίου 1922 γράφει:
«Ο άντρας σκεπάζει με μια κουβέρτα την ετοιμόγεννη γυναίκα του πάνω στον αραμπά για την προφυλάξει από τη βροχή. Εκείνη είναι το μόνο πρόσωπο που βγάζει κάποιους ήχους [από τους πόνους της γέννας]. Η μικρή κόρη τους την κοιτάζει με τρόμο και βάζει τα κλάματα. Και η πομπή προχωρά… Δεν ξέρω πόσο χρόνο θα πάρει αυτό το γράμμα να φτάσει στο Τορόντο, αλλά όταν εσείς οι αναγνώστες της Σταρ το διαβάσετε να είστε σίγουροι ότι η ίδια τρομακτική, βάναυση πορεία ενός λαού που ξεριζώθηκε από τον τόπο του θα συνεχίζει να τρεκλίζει στον ατέλειωτο λασπωμένο δρόμο προς τη Μακεδονία».

Τα λόγια αυτά δεν είναι γραμμένα από κάποιον που πρώτη φορά αντικρίζει τη φρίκη του πολέμου. Ο νεαρός Χεμινγουέι είχε ζητήσει να καταταγεί ως εθελοντής στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά δεν έγινε δεκτός λόγω της κακής όρασής του. Αυτό δεν τον εμπόδισε να γίνει εθελοντής νοσοκόμος, να τραυματιστεί σοβαρά δυο φορές στην Αυστρία και τελικά να αποσυρθεί αφού τιμήθηκε με το βραβείο ανδρείας. Κι αυτά πριν να βρεθεί στην Τουρκία ως πολεμικός ανταποκριτής της Toronto Star, μόλις 23 χρονών.

Μέσα από το λογοτεχνικό του ταλέντο, που φανερώθηκε μέσα στα επόμενα χρόνια, ο συγγραφέας δίνει συγκλονιστικές περιγραφές μιας περιόδου που έχει σημαδέψει την ψυχή του Νεοέλληνα, μ’ όλο που κοντεύει να περάσει σχεδόν ένας αιώνας από τότε.

Σ’ ένα από τα κείμενα αυτά, στο οποίο αναφερθήκαμε ήδη, «Στην προκυμαία της Σμύρνης», που θεωρείται αριστούργημα γραφής και διδάσκεται, καθώς είδαμε στο Ιντερνέτ, στους φοιτητές αγγλικής φιλολογίας σε πολλά πανεπιστήμια, γράφει:
«Είχαμε ρητές εντολές να μην επέμβουμε, να μη βοηθήσουμε… Το πλοίο μας είχε τόση δύναμη που θα μπορούσαμε να βομβαρδίσουμε όλη τη Σμύρνη και να σταματήσουμε το μακελειό, αλλά η εντολή ήταν να μην κάνουμε τίποτα… Το παράξενο ήταν, είπε [ο υποτιθέμενος αξιωματούχος του αμερικάνικου πολεμικού που διηγείται την ιστορία], πώς ούρλιαζαν κάθε νύχτα τα μεσάνυχτα. Δεν ξέρω γιατί ούρλιαζαν αυτή την ώρα. Ήμασταν στο λιμάνι κι αυτές στην προκυμαία και τα μεσάνυχτα άρχιζαν να ουρλιάζουν. Στρέφαμε πάνω τους τους προβολείς και κι αυτές τότε σταματούσαν…».

Ο Χεμινγουέι ως πολεμικός ανταποκριτής είναι πιο σαφής. Ξέρει ότι 1.250.000 Έλληνες διώχτηκαν από τα σπίτια τους με την ανταλλαγή των πληθυσμών: «Ό,τι και να πει κανείς για το πρόβλημα των προσφύγων στην Ελλάδα δεν πρόκειται να είναι υπερβολή. Ένα φτωχό κράτος με μόλις 4 εκατομμύρια πληθυσμό πρέπει να φροντίσει για άλλο ένα τρίτο των κατοίκων. Και τα σπίτια που άφησαν οι Μουσουλμάνοι που έφυγαν δεν επαρκούν σε τίποτα, χώρια η διαφορά στο επίπεδο κουλτούρας που είχαν συνηθίσει οι Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη».

Σε μια άλλη ανταπόκρισή του στη «Σταρ» γράφει:
«Βρίσκομαι σε ένα άνετο τρένο, αλλά με τη φρίκη της εκκένωσης της Θράκης, όλα μου φαίνονται απίστευτα. Έστειλα τηλεγράφημα στη «Σταρ» από την Αδριανούπολη. Δεν χρειάζεται να το επαναλάβω. Η εκκένωση συνεχίζεται…. Ψιχάλιζε. Στην άκρη του λασπόδρομου έβλεπα την ατέλειωτη πορεία της ανθρωπότητας να κινείται αργά στην Αδριανούπολη και μετά να χωρίζεται σ’ αυτούς που πήγαιναν στη Δυτική Θράκη και τη Μακεδονία. .. Δε μπορούσα να βγάλω από το νου μου τους άμοιρους ανθρώπους που βρίσκονταν στην πομπή γιατί είχα δει τρομερά πράγματα σε μια μόνο μέρα. Η ξενοδόχισσα προσπάθησε να με παρηγορήσει με μια τρομερή τούρκικη παροικία: «Δε φταίει μόνο το τσεκούρι, φταίει και το δέντρο». (Toronto Star, 14 Νοέμβρη 1922)

«Η υποχώρηση του ελληνικού στρατού ήταν μια θλιβερή υπόθεση, αλλά δε χρειάζεται να κατηγορούμε γι’ αυτό τον απλό Έλληνα φαντάρο. Ακόμα και όταν γινόταν εκκενώσεις περιοχών οι Έλληνες δρούσαν ως πραγματικοί στρατιώτες. Ο Κεμάλ θα είχε μεγάλο πρόβλημα αν ήταν να τους αντιμετωπίσει στη Θράκη. Ο λοχαγός Wittal του Ινδικού Ιππικού, που βρισκόταν στην Ανατόλια ως παρατηρητής κατά τη διάρκεια του πολέμου των Ελλήνων με τον Κεμάλ, μου είπε: «Οι Έλληνες στρατιώτες ήταν μαχητές πρώτης κατηγορίας. Οι αξιωματικοί τους ήταν άριστοι…. Θα μπορούσαν να έχουν καταλάβει την Άγκυρα και να τελειώσουν τον πόλεμο αν δεν είχαν προδοθεί». Κατά τον Χεμινγουέι η προδοσία αυτή πήγασε και από τους συμμάχους, αλλά και από τον βασιλιά Κωνσταντίνο που αντικατέστησε τους έμπειρους –αλλά βενιζελικούς- αξιωματικούς, με δικούς του «που ποτέ δεν είχαν ακούσει τον κρότο της μάχης». Και τελειώνει με μια πρόταση που δεν θα την έγραφε ποτέ ένας απλός δημοσιογράφος αν δεν είχε μέσα του το ταλέντο του μεγάλου νομπελίστα συγγραφέα: «Όλη μέρα περνούν δίπλα μου, λεροί, εξαντλημένοι, αξύριστοι, ανεμοδαρμένοι στρατιώτες που βαδίζουν στη γκρίζα γυμνή ύπαιθρο της Θράκης. Χωρίς μπάντες, χωρίς [ανθρωπιστικές] οργανώσεις να τους ανακουφίσουν, χωρίς τόπο να ξαποστάσουν, παρά γεμάτοι ψείρες, με βρώμικες κουβέρτες και κουνούπια όλη τη νύχτα. Είναι οι τελευταίοι από αυτό που ήταν κάποτε η δόξα της Ελλάδας. Κι αυτό είναι το τέλος της δεύτερης πολιορκίας της Τροίας» (Toronto Star, 3 Νοεμβρίου 1922).

Μπορεί ο συγγραφέας να ήταν σκληραγωγημένος και από τη φύση του (πλην των άλλων ήταν και μποξέρ) ή από τη ζωή του ως πολεμικός ανταποκριτής, αλλά δε μπορεί αν μη συγκινηθεί με τόσο πόνο. Χρόνια αργότερα, αφού είχε καλύψει δημοσιογραφικά και τον εμφύλιο πόλεμο στην Ισπανία, μιλώντας μέσα από το στόμα ενός ήρωά του γράφει:
«Δε θέλω να κοιμηθώ γιατί έχω τη προαίσθηση ότι αν κλείσω τα μάτια μου στο σκοτάδι και αφεθώ στον εαυτό μου, η ψυχή μου θα βγει από το σώμα».

Σε ένα από τελευταία του άρθρα από την Τουρκία στην Τορόντο Σταρ γράφει:
«Ποιος θα θρέψει τόσο πληθυσμό; Κανένας δεν το ξέρει και μέσα στα επόμενα χρόνια ο χριστιανικός κόσμος θα ακούει μια σπαρακτική κραυγή που ελπίζω να φτάσει και ως τον Καναδά: «Μην ξεχνάτε τους Έλληνες!».
Ναι στη φιλία των λαών, αλλά χωρίς πλαστογράφηση ή λήθη της ιστορίας μας.

Χρήστος Μαγγούτας
Τορόντο Καναδά

Σημείωση: Το άρθρο μας αυτό στηρίχτηκε κυρίως στα βιβλία του Hemingway «Dateline: Toronto”, 1985, “In Our Times”, 1925 και «On the Quai at Smyrna”, 1995. Είναι μια μικρή συμβολή στο θέμα του «συνωστισμού» στην προκυμαία της Σμύρνης που έθεσε η κ. Ρεπούση.

Οι πιο συντηρητικές πηγές μιλούν για χιλιάδες ή δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, Έλληνες και Αρμένιους, είτε από την πυρκαγιά, είτε από εκτελέσεις. Βλέπε: http://en.wikipedia.org/wiki/Great_Fire_of_Smyrna “The number of casualties from the fire and accompanying massacres is not precisely known, with estimates of up to 100,000. Greeks and Armenians killed. U.S. historian Norman Naimark gives a figure of 10,000-15,000 dead, while historian Richard Clogg gives a figure of 30,000. Larger estimates include that of John Freely at 50,000 and Rudolf Rummel at 100,000″.

πηγή