Όσιος Παΐσιος – Η μύγα και η μέλισσα

 

 

Ρωτήσαμε μια μέρα τον Γέροντα για το εξής πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε:

«Γέροντα, μας λέτε συνέχεια να έχουμε καλό λογισμό, θα σας πούμε όμως, μία περίπτωση, για να δούμε τι μας συμβουλεύετε να απαντούμε.

Έρχονται μερικοί άνθρωποι και μας λένε:
Ο τάδε ιερέας παίρνει πολλά λεφτά από… τα μυστήρια, ο δείνα καπνίζει πολλά τσιγάρα και πηγαίνει στα καφενεία, ο άλλος λένε πως είναι ανήθικος και γενικά βγάζουν ένα δριμύ κατηγορητήριο εναντίον των κληρικών και μάλιστα παρουσιάζουν μαζί κι αποδείξεις των όσων λένε. Σ’ αυτούς τους ανθρώπους τι μπορούμε να λέμε;»

Τότε, ο Γέροντας άρχισε να μας λέει:

«Γνώρισα εκ πείρας ότι σ’ αυτή τη ζωή οι άνθρωποι είναι χωρισμένοι σε δύο κατηγορίες. Τρίτη δεν υπάρχει ή στη μία θα είναι η στην άλλη.

Η μία, λοιπόν, κατηγορία των ανθρώπων μοιάζει με τη μύγα.

Η μύγα έχει την εξής ιδιότητα: να πηγαίνει πάντα και να κάθεται σε ότι βρώμικο υπάρχει. Για παράδειγμα, αν ένα περιβόλι είναι γεμάτο λουλούδια, που ευωδιάζουν, και σε μία άκρη του περιβολιούκάποιο ζώο έχει κάνει μία ακαθαρσία, τότε μια μύγα, πετώντας μέσα σ’ αυτό το πανέμορφο περιβόλι, θα πετάξει πάνω από όλα τα άνθη και σε κανένα δεν θα καθίσει.

Μόνο όταν δει την ακαθαρσία, τότε αμέσως θα κατέβει και θα καθίσει πάνω σ’ αυτήν και θα αρχίσει να την ανασκαλεύει, αναπαυόμενη στη δυσωδία που προκαλείται από το ανακάτεμα αυτό και δε θα ξεκολλά από εκεί. Αν τώρα έπιανες μια μύγα, και αυτή μπορούσε να μιλήσει και τη ρωτούσες να σου πει μήπως ξέρει αν πουθενά υπάρχουν τριαντάφυλλα, τότε εκείνη θα απαντούσε πως δε γνωρίζει καν τι είναι αυτά. Εγώ, θα σου πει, ξέρω πως υπάρχουν σκουπίδια, τουαλέτες, ακαθαρσίες ζώων, μαγειρεία, βρωμιές. Η μία λοιπόν μερίδα των ανθρώπων μοιάζει με τη μύγα. Είναι η κατηγορία των ανθρώπων που έχει μάθει πάντα να σκέφτεται και να ψάχνει να βρει ότι κακό υπάρχει, αγνοώντας και μη θέλοντας ποτέ να σταθεί στο καλό.

Η άλλη κατηγορία των ανθρώπων μοιάζει με τη μέλισσα.

Η ιδιότητα της μέλισσας είναι να βρίσκει και να κάθεται σε ότι καλό και γλυκό υπάρχει. Ας πούμε, για παράδειγμα, πως σε μία αίθουσα, που είναι γεμάτη ακαθαρσίες έχει κάποιος τοποθετήσει σε μία γωνιά ένα λουκούμι. Αν φέρουμε εκεί μία μέλισσα, εκείνη θα πετάξει και δεν θα καθίσει πουθενά έως ότου βρει το λουκούμι και μόνον εκεί θα σταθεί.

Αν πιάσεις τώρα τη μέλισσα και τη ρωτήσεις που υπάρχουν σκουπίδια, αυτή θα σου πει ότι δε γνωρίζει, θα σου πει εκεί υπάρχουν γαρδένιες, εκεί τριανταφυλλιές, εκεί θυμάρι, εκεί μέλι, εκεί ζάχαρη, εκεί λουκούμια και γενικά θα είναι γνώστης όλων των καλών και θα έχει παντελή άγνοια όλων των κακών. Αυτή είναι η δεύτερη ομάδα, των ανθρώπων εκείνων που έχουν καλούς λογισμούς και σκέπτονται και βλέπουν τα καλά.

Όταν σ’ ένα δρόμο βρεθούν να περπατούν δύο άνθρωποι, οι οποίοι ανήκουν στις δύο αυτές κατηγορίες, τότε φτάνοντας στο σημείο εκείνο όπου ένας τρίτος έκανε την «ανάγκη» του, ο άνθρωπος της πρώτης κατηγορίας, θα πάρει ένα ξύλο και θ’ αρχίσει να σκαλίζει τις ακαθαρσίες. Όταν, όμως περάσει ο άλλος, της δεύτερης κατηγορίας, που μοιάζει με τη μέλισσα, προσπαθεί να βρει τρόπο να τις σκεπάσει με χώμα και με μία πλάκα, για να μην αισθανθούν και οι άλλοι περαστικοί τη δυσωδία αυτή, που προέρχεται από τις βρωμιές».

Και κατέληξε ο Γέροντας:

«Εγώ σε όσους έρχονται και μου κατηγορούν τους άλλους και με δυσκολεύουν τους λέω αυτό το παράδειγμα και τους υποδεικνύω να διαλέξουν σε ποιά κατηγορία θέλουν να βρίσκονται και αναλόγως να ψάξουν να βρουν και τους ανάλογους ανθρώπους της κατηγορίας τους».

Η πλουτοκρατία ήτο, είναι και θα είναι ο μόνιμος άρχων του κόσμου, ο διαρκής Αντίχριστος. Αύτη γεννά την αδικίαν, αύτη τρέφει την κακουργίαν, αύτη φθείρη σώματα και ψυχάς.

Αλ. Παπαδιαμάντης

Πρόσκληση λήξεως των Κατηχητικών Σχολείων Αγίου Αθανασίου Κατούνας

 

Πρόσκληση

  Με χαρά σας προσκαλούμε στην λήξη των Κατηχητικών Σχολείων, του κύκλου μελέτης Αγίας Γραφής και των λοιπών δραστηριοτήτων της ενορίας μας.                                               

Την ΚΥΡΙΑΚΗ 10 Μαΐου και ώρα 6:00 το απόγευμα στον αύλειο χώρο της Ιεράς Μονής Παναγίας Αγίας Δευτέρας.

Πρόγραμμα Εκδηλώσεως

·        Ιερά Παράκληση της Παναγίας μας μετ’ αρτοκλασίας.

·        Σκέψεις και εντυπώσεις από την χρονιά που πέρασε.

·       Παρουσίαση παραδοσιακών χορών από το χορευτικό τμήμα των Κατηχητικών Σχολείων της ενορίας μας.

   Στη συνέχεια θα προσφερθούν γλυκίσματα και αναψυκτικά.

Με εκτίμηση 

Ο εφημέριός σας

Αρχιμ. Νεκτάριος Ν. Τριάντης

πηγή

Σπουργίτης

Στίχοι
(Χρήστος Μπάρμπας / Βασίλης Χατζηβασιλείου)

1.
Σαν σπουργίτης μπροστά στην πόρτα
χτυπάς και ο χρόνος παίρνει ρότα.
Σαν σπουργίτης κελαηδείς στο παραθύρι
πηδάς και γίνεσαι του ανέμου δίνη.

Να πετάξεις πιο μακριά είναι τ' όνειρό σου
εκεί που στήνουνε χορό, στον ερχομό σου.
Φτερουγίζεις πιο ψηλά, πάνω απ' το σπίτι,
πηδάς και φτάνεις σ' ουρανού γαλάζια κοίτη.
Γύπες κι όρνια στα γκρεμνά θα σου ορμήξουν,
πάρε ασπίδα σου το φως, μη σε φοβίσουν.

Σαν σπουργίτης κελαηδείς μπροστά στην πόρτα
χτυπάς και ο χρόνος παίρνει ρότα.

2.
Σαν σπουργίτης κελαηδείς κι ειν΄ η χαρά σου
ποτάμι που κυλά καθάριο στα όνειρα σου.
Να πετάξεις πιο μακριά κει είν' η καρδιά σου,
στο φως τ΄ ουρανού ψηλά, κει είν' η φωλιά σου.

Θάλασσες, βουνοκορφές, στοιχειά και μάγια
θ' ανοίξουν πόρτες να διαβείς δρόμους με βάγια.
Ρώτα ήλιους μυστικούς, δες, θα νικήσεις
ολάκερη τη γης μαθές θα την φωτίσεις.
Στου ανέμου το φτερό χρυσός να γίνεις
όνειρο μικρού πουλιού, να ξαναγίνεις.

Σαν σπουργίτης κελαηδείς και ειν΄ η χαρά σου
ποτάμι που κυλά καθάριο στα όνειρά σου.

3.
Σαν σπουργίτης κελαηδείς και σ' όποιον ξέρει
τραγούδι μυστικό σκορπάς, το φως να φέρει.

Κι ειν΄ ο δρόμος που άνοιξες, όλο σημάδια
να βρίσκουν οι περαστικοί κρήνες και χνάρια.
Έγινες αητός και πας πιο πέρα απ' όλους
μονάχος σου σεργιάνισες πληγές και πόθους.
Θύμησες αλλοτινές, αρχή του κόσμου
στου ουρανού την αγκαλιά βάλσαμο δώσ' μου.

Κι όμως από κει μακριά που ταξιδεύεις
μες στην καρδιά μου, εδώ, ζεις και νήμα υφαίνεις.
Να το πιάσω ν' ανεβώ, να ανοίξω πόρτα
λαλεί άλλος σπουργίτης ώρα, άκου τώρα...

Ο κατά φαντασίαν ταξιτζής-Αληθινή ιστορία

Μετά από μια απογευματινή επισκεψη σε φίλο μου ασθενή, βγαίνω στην Βασιλίσσης Όλγας νύχτα, να πάρω ένα ταξί για να γυρίσω στο σπίτι. Το ταξί είναι μια πολυτέλεια που τέτοιες ώρες επιτρέπω στον εαυτό μου τα τελευταία χρόνια. Δεν μου αρέσει να περπατώ μόνη βραδιάτικα ούτε να περιμένω στις στάσεις των λεωφορείων που τόσο συμπαθώ κάτω απ' το φως της μέρας. Η νύχτα πλέον είναι για το σπίτι, το διάβασμα και το γράψιμο.

Δεν παίρνω το πρώτο ούτε το δεύτερο άδειο ταξί. Δεν ξέρω γιατί, αλλά το αναβάλλω και δε σηκώνω το χέρι. Παίρνω όμως το τρίτο. Το τρίτο κι ομορφότερο, όπως θα 'λεγαν τα δημοτικά μας τραγούδια, -και όχι τυχαία. 
Αφού λέω τον προορισμό μου, ο ταξιτζής πολύ συνεσταλμένα με παρακαλεί να τον καθοδηγήσω γιατί έχει μόνο μια βδομάδα στη δουλειά και δεν ξέρει ακόμα καλά τους δρόμους. Πρόθυμα του απαντώ πως θα τον βοηθήσω, και κατόπιν τον παρατηρώ. Δεν είναι κανένα νέο παλικαράκι που μόλις έπιασε την πρώτη του δουλειά. 
Αυτός θα πρέπει να είναι γύρω στα πενήντα. Το βρίσκω φυσικό να τον ρωτήσω τι δουλειά έκανε πριν. Είναι αδύνατος με λίγη φαλάκρα, ρουφηγμένα μάγουλα και πλατύ μέτωπο, έχει ευγενική και ζεςτή χροιά η φωνή του. Είναι κατηφής, ίσως και θλιμμένος. Μου απαντά σαν να περίμενε πώς και πώς την ερώτησή μου θέλοντας επιτέλους σε κάποιον να μιλήσει.

 -Ήμουνα πλέκτης. Ένας από τους καλύτερους πλέκτες στη Βόρεια Ελλάδα. Από παιδί δούλευα στα πλεκτήρια. Μ' αυτή τη δουλειά έφτιαξα οικογένεια, έχτισα δύο σπίτια, βοηθούσα τους γονείς μου, σπούδασα τα παιδιά μου. Ξέρετε καθόλου πώς είναι η δουλειά στα πλεκτήρια; με ρωτά.

-Μόνο μέσα από ταινίες, απαντώ.
-Κάθε μηχανή, μου λέει, έχει κάποιους κώνους. Κάθε κώνος έχει εκατοντάδες βελόνες. Ο πλέκτης πρέπει να γνωρίζει καλά μία μία όλες αυτές τις βελόνες, Να τις ελέγχει συνέχεια, να τις περιποιείται, να τις λαδώνει, να τις αντικαθιστά αν σπάσουν. Μέσα στις χιλιάδες βελόνες μιας μηχανής, αν μία δεν είναι σωστά λαδωμένη, το πλεχτό που θα φτιαχτεί, θα έχει μία τρύπα. Για να είσαι πλέκτης θα πρέπει να είσαι νοικοκύρης, αλλιως δεν μπορείς. 
Το ταξί το οδηγάει οποιοσδήποτε, κι ένας σαψάλης τα καταφέρνει. Δουλειά είναι αυτή; Αλλά τι να κάνω; Κι ευτυχώς που με λυπήθηκε ένας θείος μου και μου την έδωσε. Αλλά δε μου πάει. Δε μου πάει καθόλου. Να δουλεύω νύχτα; Δε τη θέλω τη νύχτα. Το τι βλέπουν τα μάτια μου δεν το φαντάζεστε. Το πρωί τα λέω στη γυναίκα μου. Και δεν της τα λέω όλα, θα τρομάξει και θα μου πει να σταματήσω. Τι να κάνω; Δούλεψα στα μεγαλύτερα πλεκτήρια. Πολλές φορές δούλευα και τα απογεύματα σε κάποιο μικρό συνοικιακό γιατί την αγαπούσα τη δουλειά και με ζητούσαν, ήμουν καλός. Ε, ρε, τι γινόταν τότε... Κάθε συνοικία και πλεκτήριο. Πάνε όλα. Όλα έκλεισαν.

-Τι συνέβη; τον ρωτώ.
-ΤΙ συνέβη; Μπήκαν οι Τουρκοι και οι Βούλγαροι στην αγορά. Μας πούλησαν πλεκτά κακής ποιότητας, φανελάκια, κάλτσες, ό,τι μπορείς να φανταστείς σε λιγότερο από τη μισή τιμή που τα δίναμε εμείς. Κακές ποιότητες, φτηνά μεροκάματα, πάνε τα πλεκτήρια. Έκλεισαν το ένα μετά το άλλο... 
Πιο πολύ όμως κι απ' αυτό με πειράζει που έφυγε στη Βουλγαρία ολόκληρο εργοστάσιο δικό μας και τώρα το αφεντικό μου κάνει εξαγωγές σ' εμάς ρίχνοντας τις τιμές. Έλληνας είναι αυτός; 
 Τέλος πάντων, αφήστε τα. Μου έκανε πολύ καλό που σας μίλησα. Ήμουν έτοιμος να πάω σπίτι μου, δεν άντεχα άλλο. Η ηρεμία σας με ησύχασε, μου πήρε όλο το βάρος. Τώρα μπορώ να βγάλω τη βάρδια.
Γελάω. Δεν καταλαβαίνω τι μου λέει και μου φαίνεται αστείο. Φαίνεται πως εννοεί κάτι που εγώ δεν το εννοώ.
Για να τον παρηγορήσω του λέω για τις δικές μας ασχολίες. Τι γίνεται στο χώρο του βιβλίου και της μουσικής. Να μη νιώθει μόνος.
Έκπληκτη τον ακούω στο τέλος να μου λέει, "τι κρίμα που τόση ώρα σας έλεγα τα δικά μου, και χάσαμε τόσο χρόνο. Πόσο θα ήθελα να μάθω περισσότερα γι' αυτά που κάνετε εσείς. Είναι τόσο ωραία πράγματα...

 Πόσο λεπτός πρέπει να είναι ένας άνθρωπος για να πει αυτή την κουβέντα, σκέφτομαι. Πλησιάζοντας προς το σπίτι, μού λέει πως μένει σ' ένα χωριό του Κιλκίς κι εκεί έχει κάποια χωραφάκια που τα νοικιάζει σ' έναν βοσκό για ελάχιστα χρήματα το χρόνο, για να βοσκάει τα ζώα του.
Πολλές φορές, μου λέει, σκέφτηκα μήπως τα καλλιεργήσω, αλλά δεν είναι για μένα τέτοιες δουλειές, δεν τις ξέρω. Αλλά μήπως κι αυτή δουλειά είναι; Να δουλεύεις δεκαπέντε ώρες για να βγάλεις δεκαπέντε ευρώ;

-Μα τι λέτε; Ενώ μπορείτε να είστε κύριος του εαυτούς σας και της δουλειά σας, καλλιεργώντας τη γη σας, επιλέγετε να είστε δούλος σε κάποιον άλλον για δέκα ή δεκαπέντε ευρώ τη μέρα; τον ρωτώ. Δεν είναι κρίμα;
-Μα δεν τη ξέρω τη γη.
-Ξέρετε όμως χιλιάδες βελόνες, του απαντώ με ενθουσιασμό. Είναι δυνατόν να κάνατε τέτοια λεπτοδουλειά με τόση νοικοκυροσύνη και να μην μπορείτε να αναστήσετε τη γη; Εσείς άμα πιάςετε τη γη θα φτιάξετε τα τελειότερα, τα ομορφότερα χωράφια.

Φτάνουμε στο σπίτι. Η συζήτηση δε λέει να σταματήσει. Δεν κατεβαίνω. Πάνω στη κουβέντα βρίσκουμε κι έναν κοινό γνωστό που έχει χωράφια στο Κιλκίς και καλλιεργεί βιολογικά. Λίγο λίγο το πρόσωπο του ανθρώπου φωτίζεται. Νομίζω, του λέω, πως αυτός πήγε καλόγερος, τ' αφησε τα χωράφια.
Καλόγερος; Σαν αυτούς τους τρελούς που μένουν μόνοι τους και τρώνε ρίζες; Τρελάθηκε; Είναι σοβαρά πράγματα αυτά;
Μαι χαρά είναι, του λέω. Άλλος βρίσκει τον εαυτό του στην καλογερική. Τι σε πειράζει; Άλλος τον βρίσκει στο μπορδέλο. Δε μας πέφτει λόγος. Το θέμα είνα ινα βρει ο καθένας αυτό που του δίνει χαρά και ευτυχία. Να είναι καλά με τον εαυτό του και να μην προσπαθεί να πείσει και τους άλλους να τον ακολουθήσουν. Μακάρι ο καθένας να έκανε αυτό που του ταιριάζει...

Α, ρε συγγραφέα, τι μου έκανες..., μου λέει έχοντας γυρίσει προς το μέρος μου. Θα πάω στην κυρά μου και θα της πω ότι μέχρι εδώ ήτανε. Θα πιάσω τη γη μου και θα την αναστήσω. Έχω στην άκρη λίγα λεφτουδάκια. Να σου πω. Έχω δώδεκα χιλιάδες. Θα δώσω τις δέκα για να φτιάξω ένα θερμοκήπιο και θα κρατήσω τις δύο για να έχουμε κάτι στην άρκη. Μου άλλαξες τη ζωή... να 'σαι καλά κοπέλα μου...
Να πάνε όλα καλα!

 Σφίγγουμε τα χέρια. Μου φαίνεται σχεδόν αστείο όλο αυτό που συνέβη μέσα σε δεκαπέντε λεπτά διαδρομής. Μα δεν είναι. Σίγουρα καθόλου ασττείο γι' αυτόν τον άνθρωπο. Μπαίνω στο σπίτι με μια χαρά απερίγραπτη. 
Σκέφτομαι. Δεν πήρα το πρώτο ταξί ούτε το δεύτερο. Πήρα αυτό που ήθελε ο καλός Θεός να πάρω και βρήκα αυτόν τον άνθρωπο που αποζητούσε σε κάποιον να μιλήσει, αλλά και που ήταν έτοιμος ν' ακούσει κάποιον που θα του έδινε λίγο κουράγιο, θα του έλεγε μια καλή κουβέντα, θα του έδειχνε ένα δρόμο που ήταν δικός του, ήταν μπροστά του και δεν τον έβλεπε. 
Ήθελε τόσο λίγο να κάνει το βήμα που φοβότανε. Μπορεί να αρκούν δεκαπέντε λεπτά για ν' αλλάξει η ζωή ενός ανθρώπου; Φαίνεται πως μπορούν. Ίσως μπορεί να αρκεί και ένα. Σπουδαία πράγματα...

πηγή 

Χαιρετισμούς από τη Βόρεια Κορέα!

 
Βορειοκορεάτες προσκυνούν τα κολοσσιαία αγάλματα των νεκρών ηγετών της δυναστείας των Κιμ!! (από εδώ)

Από το ιστολόγιο της Σταυρούλας

Με αφορμή ένα πολύ συγκινητικό video, το οποίο μπορείτε να δείτε εδώ, με τη μαρτυρία μιας πολύ χαριτωμένης νεαρής φυγάδος, έψαξα λίγο το θέμα στο διαδίκτυο και κυριολεκτικά ανατρίχιασα.
Πρόκειται για το πιο στεγανό, αδιαπέραστο και συγχρόνως το πιο τυραννικό καθεστώς της υφηλίου.
Η δυναστεία των Κιμ (Κιμ Ιλ Σουνγκ, Κιμ Γιονγκ Ιλ, Κιμ Γιονγκ Ουν) κατάφερε να εμπεδώσει ένα υπερσυγκεντρωτικό, απολύτως ανελεύθερο, μιλιταριστικό σύστημα εξουσίας που δεν αφήνει κανένα περιθώριο αντίδρασης. Η προπαγάνδα βασιλεύει. Υπάρχει μόνο ένα κρατικό κανάλι τηλεόρασης που όλο το εικοσιτετράωρο προβάλλει τις δραστηριότητες και τα επιτεύγματα και λιβανίζει τον απόλυτο Μονάρχη. Δεν υπάρχει από τους ιδιώτες πρόσβαση στο internet. Τα σύνορα είναι σφραγισμένα. Θεωρείται εθνική προδοσία η απομάκρυνση από τη χώρα έστω για ένα τουριστικό ταξίδι. Δεν γίνονται εισαγωγές ξένων προϊόντων. Το 1990 έγινε φοβερός λιμός, πέθαναν 3.000.000 άνθρωποι και μόνο τότε ζητήθηκε βοήθεια από τη διεθνή κοινότητα.
Οι πιο τρελές απαιτήσεις των μοναρχών πρέπει να πραγματοποιούνται αδιαμαρτύρητα.
Παραδείγματα: Κανένας σ' όλη τη χώρα δεν μπορεί να φέρει το όνομα Κιμ ή Γιονγκ Ουν.
Υπάρχουν 28 κουρέματα εγκεκριμένα από το κράτος Οι άνδρες δεν μπορούν να μακρύνουν τα μαλλιά τους περισσότερο από 12 εκατοστά. Οι ηλικιωμένοι άνδρες μπορούν να φτάσουν την κόμη τους έως 7,6 εκατοστά. Οι γυναίκες μπορούν να επιλέξουν ένα από 14 διαφορετικά είδη, ανάλογα με το αν είναι παντρεμένες ή όχι.
Η ακρόαση δυτικής μουσικής απαγορεύεται επί ποινή θανάτου.
Η τηλεφωνική επικοινωνία με το εξωτερικό απαγορεύεται επί ποινή θανάτου.
Αν κάποιος κριτικάρει την κυβέρνηση αποστέλλεται σε "στρατόπεδο επανεκπαίδευσης" όπου ...στρώνει!.
Απαγορεύεται κάθε θρησκεία. Το 2013 εκτελέστηκαν δημοσίως ογδόντα Χριστιανοί επειδή στην κατοχή τους βρέθηκε η Βίβλος.
Αλκοόλ καταναλώνεται μόνο σε κάποιες ελάχιστες ημέρες εθνικών επετείων.
Τα τελευταία δύο χρόνια εκτελέστηκαν περισσότεροι από εκατόν τριάντα άνθρωποι γιατί παρακολουθούσαν κανάλια της Νότιας Κορέας.

Θυμόμαστε όλοι το βαρύτατος πένθος, το παραλήρημα ενός ολόκληρου λαού, στην κηδεία του προηγούμενου ηγέτη του το 2011. Μπορείτε να δειτε εδώ τις εκδηλώσεις πένθους ή ...φόβου του λαού!Κηδεία του Κιμ Γιονγκ Ιλ


 
Η μέτρηση των ετών στη Βόρεια Κορέα μετρά από τη γέννηση του Κιμ Ιλ Σουνγκ. Δηλαδή η χώρα βρίσκεται στο έτος 103. 


 
Η νεολαία έχει ένα πρότυπο, ένα ίνδαλμα, έναν θεό... Τα παιδιά στα σχολεία μελετούν τη σοφία των Κιμ και τρέφονται με τόση προπαγάνδα που κυριολεκτικά αλλοιώνει, μπλοκάρει τον εγκέφαλό τους για πάντα!


 
Αυτή η εικόνα του απόλυτου συγχρονισμού λέει πολλά...
Για όλο τον κόσμο η Βόρεια Κορέα ήταν μέχρι την εμφάνιση του ISIS [τζιχαντιστών] ο υπ' αριθμόν ένα κίνδυνος ["Ν": εκτός από τις οικονομικές αυτοκρατορίες που ήδη κυβερνούν τον κόσμο, φυσικά], γιατί παραμένει εκτός διεθνών οργανισμών και συνθηκών και διεθνούς δικαίου, διαθέτει πυρηνικό οπλοστάσιο και έχει υπερφίαλους και αλαζονικούς ηγέτες.
Συμπέρασμα: Είμαστε πολύ-πολύ καλά στην Ελλάδα μας!!!!
 
"Ν": Με το τελευταίο συμπέρασμα δεν μπορώ να συμφωνήσω. Φυσικά, είμαστε πολύ καλά ΣΕ ΣΧΕΣΗ με τη Β. Κορέα (και αυτό προφανώς εννοεί η συνάδελφος, άρα δεν διαφωνούμε επί της ουσίας), όμως δεν παύουμε να είμαστε υποχείρια των ίδιων διεθνών κολοσσών που ΑΝΕΧΟΝΤΑΙ το καθεστώς της Β. Κορέας, επεμβαίνουν σε τρίτες χώρες όταν οι ίδιοι έχουν συμφέρον και όλο τον υπόλοιπο πλανήτη τον κρατάνε δέσμιο των συμφερόντων τους.

ΤΙΣ «ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΕΩΣ» ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΣΤΗΝ ΣΥΡΙΑ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Την ολοκλήρωση των αμερικανικών σχεδίων για διπλή χερσαία στρατιωτική εισβολή στην Συρία με στόχο την οριστική ανατροπή του νόμιμου προέδρου Άσαντ, ανακοίνωσε από την Ουάσιγκτον όπου βρίσκεται αυτές τις μέρες για διαβουλεύσεις, ο πρόεδρος του λεγόμενου «Συριακού Εθνικού Συνασπισμού», Halid Hoca.

Σύμφωνα με αποκλειστική συνέντευξη που έδωσε ο Halid Hoca στον ανταποκριτή της τουρκικής εφημερίδας Hürriyet στην Ουάσιγκτον, Tolga Tanış, η κυβέρνηση Ομπάμα αποφάσισε να δοθεί ένα οριστικό τέλος στον πενταετή ήδη εμφύλιο πόλεμο στην Συρία με την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ και με την εγκαθίδρυση ενός νέου καθεστώτος που θα καθοδηγείται από τις ΗΠΑ, δηλαδή μια αμερικανική «μαριονέτα» στην περιοχή που θα εξυπηρετεί τα αμερικανικά σχέδια για τους ενεργειακούς αγωγούς της Μέσης Ανατολής.

Το περίφημο αυτό αμερικανικό σχέδιο προβλέπει και εδώ είναι το επίμαχο σημείο, μια διπλή χερσαία στρατιωτική εισβολή στην Συρία με τον τουρκικό στρατό από τα βόρεια και τα σαουδαραβικά στρατεύματα από τον νότο. Τις τελικές λεπτομέρειες αυτού του σχεδίου της τουρκοσαουαδαραβικής εισβολής στην Συρία με την άμεση και ουσιαστική στήριξη των ΗΠΑ συζήτησε, όπως αποκαλύπτει η Hürriyet, ο πρόεδρος του Συριακού Εθνικού Συνασπισμού αυτές τις μέρες με τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών, Τζον Κέρυ, σε εδική σύσκεψη που μάλιστα έλαβε χώρα στο αμερικανικό Πεντάγωνο με την συμμετοχή ανωτάτων στρατιωτικών επιτελών.

Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο Halid Hoca, ο εμφύλιος στην Συρία έχει εισέρθει σε σημείο καμπής και από εδώ και περί οι εξελίξεις θα είναι καταλυτικές. Όπως φαίνεται οι Αμερικανοί έχουν μανιάσει με την μέχρι τώρα αντίσταση του Άσαντ και από την άλλη πλευρά η Τουρκία πάντα καιροφυλακτεί για να εισβάλει στην Συρία δημιουργώντας μια μεγάλη ζώνη δικής της επιρροής. Αλλά τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα για τέτοια σχέδια.

Αντιλαμβάνεται κάνεις ότι αν ξεκινήσει η υλοποίηση αυτών των αμερικανικών σχεδίων, σίγουρα θα ανοίξουν οι «πύλες της κολάσεως» καθώς η αντίδραση αφ’ ενός του Ιράν που έχει στρατιωτική συμφωνία στήριξης του Άσαντ μαζί με το σιϊτικό Ιράκ που ελέγχεται από την Τεχεράνη, της λιβανέζικης Χετζμπολάχ από την άλλη πλευρά αλλά κυρίως της Ρωσίας, που μέχρι σήμερα ήταν ο κύριος ανασταλτικός παράγοντας για την ανατροπή του Άσαντ, θα είναι πολύ δυναμικές με ανυπολόγιστες συνέπειες.

Φυσικά οι Τζιχαντιστές, made by USA, θα συνεχίσουν να παίζουν τον προβοκατόρικο τους ρόλο υπέρ των αμερικανικών σχεδίων. Άγνωστο παραμένει ποια θα είναι η στάση της Αιγύπτου η οποία όμως πρόσφατα έχει συνάψει συμφωνία στρατιωτικών διευκολύνσεων με την Μόσχα, αλλά και του Ισραήλ, οι σχέσεις του οποίου με την Τουρκία είναι στο χείριστο επίπεδο αλλά και με την Ουάσιγκτον δεν είναι καθόλου καλές τον τελευταίο καιρό.

Το ερώτημα μας είναι ποια θα είναι η πρέπουσα στάση της χώρας μας, και με το προηγούμενο της αδίστακτης εκμετάλλευσης που υπέστη μέχρι σήμερα η Ελλάδα από τους υποτιθέμενους «συμμάχους» της, καθώς είτε το θέλουμε είτε όχι βρίσκεται στο επίκεντρο όλων αυτών των εξελίξεων. Καιρός να αξιοποιήσουμε την γεωγραφική μας θέση πάντα με γνώμονα το εθνικό μας συμφέρον.

Ίδωμεν!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

Ο παιδοκτόνος και η υποκρισία μας

"Ν": Το παρακάτω άρθρο ΔΕΝ αθωώνει το δολοφόνο της μικρής Άννυς. Δεν περιφρονεί τον πόνο της μητέρας της και όλων εκείνων που την αγαπούσαν (συγχωρέστε με: εμείς, φοβάμαι, δεν είμαστε απ' αυτούς - μόνο τηλεθεατές που μηρυκάζουν τη συγκίνηση που πουλάνε τα ΜΜΕ, για όσο την πουλάνε και για τις περιπτώσεις που την πουλάνε, ενώ υπάρχουν εκατοντάδες παρόμοιες περιπτώσεις, πολλές μάλιστα εν εξελίξει). Αλλά και νομίζω πως τοποθετεί μερικά πράγματα στη σωστή τους θέση. 

Διακονώ είκοσι χρόνια στους χώρους κράτησης του Νομού Μαγνησίας ως εθελοντής Ιερεύς, αλλά και ως Υπεύθυνος του Συλλόγου Συμπαραστάσεως Κρατουμένων Βόλου "Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ".
Από τη θέση αυτή, κυρίως ως ιερεύς, γνώρισα "εκ των έσω" πολλούς συνανθρώπους μου που εγκλημάτησαν με διαφόρους τρόπους.

Κάποιοι από αυτούς φόνευσαν όχι μόνο μία φορά, αλλά και περισσότερες....
Κι όμως, διέκρινα πως είχα εμπρός μου την φθαρμένη εικόνα του Θεού, λόγω των αμαρτιών και όχι ένα ... "κτήνος".
Σε πολλές περιπτώσεις, αγαπητά μου αδέλφια, έγινα μάρτυρας της αληθινής μετάνοιας αυτών των ανθρώπων. Τους είδα και τους άκουσα να ζητούν το έλεος του Θεού με δάκρυα στα μάτια....
Και το βρήκαν...
Θυμάμαι τον Μιχάλη, τον μπάρμπα-Δημήτρη, τον Βάϊο, τον Δημήτρη... και τόσους άλλους...
Όλοι αυτοί συνέχισαν τη ζωή τους ως άνθρωποι του Θεού, χρήσιμοι για την οικογένειά τους, αλλά και για την ίδια την κοινωνία ...
Κάποιοι άλλοι κρατούμενοι ισοβίτες ήθελαν λίγη βοήθεια για να καταλάβουν "το μέγεθος και το βάρος του εγκλήματός τους"....
Είχαν την ανάγκη ν' ακούσουν από κάποιον χριστιανό την αλήθεια πως ο Θεός τους αγαπά ακόμη και είναι σε θέση να τους συγχωρέσει αν μετανοήσουν τη στιγμή που "η σύγχρονη χριστιανική κοινωνία των ελευθέρων" δεν τους συγχωρήσει...

Κάποιοι άλλοι παρέμειναν αμετανόητοι, διότι δεν άνοιξαν την ψυχής τους για να εισέλθει η Χάρις του Θεού...

ΝΑΙ, αγαπητοί μου,

Ο ΠΑΙΔΟΚΤΟΝΟΣ διέπραξε ένα φοβερό έγκλημα με απίστευτο και φρικιαστικό τρόπο....
Αλλά ας σκεφθούμε, μήπως κι εμείς γίναμε φονείς των παιδιών μας;


 
Τι έχουν να πουν οι μητέρες και οι πατέρες που φόνευσαν τα παιδιά τους σε κάποιο χειρουργείο;
Τι νομίζεται πως είναι η έκτρωση;
ΕΙΝΑΙ ΦΟΝΟΣ εκ προμελέτης.
ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ που σκοτώνουν τα παιδιά τους πιστεύετε πως είναι καλύτεροι από τον σημερινό ΠΑΙΔΟΚΤΟΝΟ;

Αυτό το γνωρίζει καλύτερα από μας ο Θεός.
Δεν έχει σημασία η εικόνα που παρουσιάζουμε ενώπιον των ανθρώπων, αλλά η ΕΙΚΟΝΑ που παρουσιάζουμε ενώπιον του Θεού...
Ας σταματήσουμε να παίζουμε τον ρόλο του εισαγγελέα για τους άλλους και ας στρέψουμε τους προβολείς μέσα μας για να διακρίνουμε πως κι εμείς είμαστε ΑΜΑΡΤΩΛΟΙ...



Ας αφήσουμε το έργο της κρίσεως και της καταδίκης του εγκληματία στα χέρια της δικαιοσύνης, κι εμείς ας προσευχηθούμε γι' αυτόν που οδηγήθηκε στο έγκλημα με τη βοήθεια πολλών ηθικών αυτουργών... 


πηγή