Απορώ, πως μερικοί δίνουν τόση σημασία στην ανθρώπινη δόξα και όχι στην δόξα του Θεού, που μας περιμένει, όταν ''των ανθρώπων την δόξαν φύγωμεν''. Σε τί θα μας ωφελήση, αν αποκτήσουμε και το πιο μεγάλο αξίωμα που υπάρχει και μας εγκωμιάζη όλος ο κόσμος; Θα μας οδηγήσουν στον Παράδεισο τα εγκώμια του κόσμου ή θα μας ωθήσουν στην κόλαση;
Τι είπε ο Χριστός; ''Δόξαν παρά ανθρώπων ου λαμβάνω''. Σε τί θα με ωφελούσε αν μπορούσα να γίνω από μοναχός Ιερομόναχος, Δεσπότης, Πατριάρχης; Θα με βοηθούσαν τα αξιώματα να σωθώ ή θα ήταν μεγάλο βάρος σε έναν αδύνατο Παΐσιο και θα με γκρέμιζαν στην κόλαση;
Εάν δεν υπήρχε άλλη ζωή, μπορούσε να δικαιολογηθή μια τέτοια ανοησία. Ένας όμως, που επιδιώκει την σωτηρία της ψυχής του όλα τα βλέπει ''σκύβαλα'' και δεν επιδιώκει αξιώματα.

Άγιος Γέροντας Παΐσιος.

Από Δευτέρα χρήματα απ’τον ΕΛΓΑ σε παραγωγούς της Αιτωλοακαρνανίας

        

Οι κρατικές οικονομικές ενισχύσεις ύψους 545.401,49 ευρώ, θα καταβληθούν σε 418 παραγωγούς, για προγράμματα Κρατικών Οικονομικών Ενισχύσεων (ΠΣΕΑ), από τον ΕΛ.Γ.Α, την προσεχή  Δευτέρα 14 Ιουλίου 2014.

Ειδικότερα η πληρωμή  αφορά ενισχύσεις για ανασύσταση φυτικού κεφαλαίου, για απώλεια εισοδήματος λόγω ανασύστασης φυτικού κεφαλαίου (συμπληρωματική ενίσχυση) και για απώλεια της  ηρτημένης παραγωγής, των προγραμμάτων ΚΟΕ «Ετήσιο 2010», «Πυρκαγιές 2010», «Πυρκαγιές 2011» και «Πυρκαγιές 2012».

Οι ενισχύσεις αυτές αφορούν παραγωγούς των νομών:

Αιτωλοακαρνανίας, Άρτας, Αττικής, Βοιωτίας, Έβρου, Εύβοιας, Ηρακλείου, Θεσσαλονίκης, Λακωνίας, Λάρισας, Λευκάδος, Μεσσηνίας, Πρεβέζης, Ρεθύμνου, Σάμου Τρικάλων, Φθιώτιδος, Χανίων και Χίου.

Πατήστε εδώ  για να δείτε την κατάσταση πληρωμών ανά νομό.
patrastimes.gr

Ανακοίνωσε Μαλεζά ο Παναιτωλικός

 

Η επίσημη ανακοίνωση για το διετές συμβόλαιο που υπέγραψε με την ομάδα του Παναιτωλικού ο Στ. Μαλεζάς:
Ποδοσφαιριστής του Παναιτωλικού θα είναι για τα επόμενα δύο χρόνια ο Στέλιος Μαλεζάς, που υπέγραψε σήμερα συμβόλαιο συνεργασίας με την ομάδα . Ο 29χρονος αμυντικός έχει αγωνιστεί με τον ΠΑΟΚ και τα δύο τελευταία χρόνια με τη Φορτούνα Ντίσελντορφ, ενώ ήταν μέλος της Εθνικής ομάδας στο προηγούμενο Μουντιάλ.
Για την ένταξή του στον Παναιτωλικό δήλωσε: «Είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι σε μια ομάδα που μου έδειξε πόσο πολύ με ήθελε. Θα δώσω τον καλύτερό μου εαυτό έτσι ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι του Παναιτωλικού».

πηγή 

Αυτό είναι το όραμά σας κύριε Σαμαρά; Μια Ελλάδα χωρίς Ελληνες;

 

Ο Πρωθυπουργός της χώρας οφείλει να τηρεί τον όρκο που έχει δώσει και να υπηρετεί το γενικό συμφέρον του ελληνικού λαού και μόνο...
Με μια ομιλία χιλιάδων λέξεων στο συνέδριο του Economist, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, κ. Αντώνης Σαμαράς, επεδίωξε, πλην όμως δεν τα κατάφερε, να πείσει τους συμμετέχοντες σε αυτό, για την εικόνα της αλλαγής που η τήρηση των μνημονιακών δεσμεύσεων φέρνει στη χώρα, προς όφελος, σίγουρα όχι των Ελλήνων πολιτών, που εξακολουθούν να στενάζουν και να οδηγούνται ολοένα και περισσότερο στην εξαθλίωση, αλλά των δεικτών του πρωτογενούς πλεονάσματος.


Προς όφελος της... βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, για το οποίο ο κ. Σαμαράς είναι αποφασισμένος όπως τόνισε να κάνει τα πάντα, προκειμένου να την εξασφαλίσει, υποθηκεύοντας το μέλλον και των 2-3 επόμενων γενεών Ελλήνων πολιτών, καθώς ο μόνος τρόπος για να το πετύχει, ο μόνος μη βιώσιμος τρόπος, δεν είναι άλλος από την επέκταση της αποπληρωμής του για τα επόμενα 50 και πλέον έτη.

Όσοι Ελληνες πολίτες ζουν, εργάζονται ή εργάζονταν, διότι οι περισσότεροι πλέον έχουν μείνει άνεργοι και προσπαθούν να εξασφαλίσουν τη δική τους βιωσιμότητα, την επιβίωση της ελληνικής οικογένειας που πλέον σε εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό ξεπερνά τα όρια της φτώχειας, μένουν με το στόμα ανοικτό ακούγοντας και διαβάζοντας τα λεγόμενα του Ελληνα Πρωθυπουργού.

Σε βαθμό τέτοιο ώστε να αναρωτιούνται αν πράγματι ο κ. Σαμαράς εξακολουθεί να αφουγκράζεται την κοινωνία μας και να έχει επαφή με τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα.
Οχι, βέβαια, την πραγματικότητα των αριθμών και των δεικτών του πρωτογενούς πλεονάσματος, του επιτοκίου δανεισμού και της βιωσιμότητας του χρέους, αλλά την πραγματικότητα εκείνη που θέλει τους Ελληνες, τα ελληνικά νοικοκυριά και τις ελληνικές επιχειρήσεις να μην μπορούν να σταθούν στα πόδια τους.
Ηταν όλα τόσο όμορφα διατυπωμένα στην ομιλία του κ. Σαμαρά, για να ικανοποιηθεί το ακροατήριό του και να αυτοεπιβραβευθεί ο ίδιος, οι συνεργάτες του, οι εταίροι του και βέβαια οι δανειστές μας, αυτοί που σαν τα κοράκια περιμένουν πάνω από το κεφάλι των Ελλήνων για να συνεχίσουν να ρουφούν το αίμα μας, αρπάζοντας ό,τι έχει απομείνει σε αυτό τον τόπο.
Ηταν όλα τόσο όμορφα διατυπωμένα από τον κ. Σαμαρά που μίλησε για τις μεταρρυθμίσεις που δεν είναι πολυτέλεια, αλλά ξέχασε να εξηγήσει γιατί ήταν πολυτέλεια όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Ποιο ήταν το μήνυμα που ήθελε όμως ο Ελληνας Πρωθυπουργός να περάσει για μια ακόμη φορά;
Δυστυχώς ότι αυτό της ολικής επαναφοράς της ελληνικής οικονομίας προς όφελος των Ελλήνων πολιτών και των ελληνικών επιχειρήσεων, αλλά προς όφελος των ξένων συμφερόντων.

Με το εξαιρετικά όμορφο... περιτύλιγμα μιας μακροσκελέστατης ομιλίας, ο κ. Σαμαράς έστειλε ξεκάθαρα το μήνυμά του.

«Εχουμε ανοίξει και σας περιμένουμε. Πωλούνται τα πάντα σε τιμή ευκαιρίας...».

Αυτές οι λέξεις αρκούν για να περιγράψουν σε τίτλους το περιεχόμενο της ομιλίας του Πρωθυπουργού στο συνέδριο του Economist.
Εκεί που χαρακτήρισε ως πρόοδο του κράτους, το γεγονός ότι το τηλέφωνο πλέον το αποκτά ένα νοικοκυριό μέσα σε λίγες ώρες...
Γιατί το έκανε αυτό;  Για να μας πείσει ότι με τον ίδιο τρόπο, απλά, ανώδυνα και γρήγορα θα πρέπει να εξελιχθεί το ξεπούλημα της ΔΕΗ.

Ξεχνά μια σημαντικότατη λεπτομέρεια ο κ. Σαμαράς, που καλό είναι να του την υπενθυμίσουμε.

Χωρίς τηλέφωνο ζουν οι Ελληνες. Χωρίς ηλεκτρικό κ. Πρωθυπουργέ; Χωρίς νερό, αργότερα όταν ξαναμπεί στα σχέδιά σας η πώληση των εταιριών ύδρευσης; Προφανώς όχι...

Μίλησε και για τον πολύπαθο τομέα της δημόσιας υγείας ο κ. Σαμαράς. Εναν τομέα όπου η πιστή τήρηση των διαταγών της τρόικας είχε ως αποτέλεσμα να διαλυθούν τα πάντα και οι Ελληνες να «στενάζουν» στα δημόσια νοσοκομεία.

Και τι είχε να πει ο κ. Σαμαράς; Ότι παντού στην Ευρώπη χρησιμοποιούνται κυρίως γενόσημα και ότι στην Ελλάδα υπήρξαν αντιδράσεις, διότι δεν ήθελαν τα γενόσημα. Μίλησε γι' αυτούς που έχασαν, αλλά ξέχασε να μιλήσει γι' αυτούς που τώρα κερδίζουν, τις πολυεθνικές που έχει αγκαλιάσει η κ. Αγκελα Μέρκελ, μα πάνω απ' όλα δεν μίλησε καθόλου για τους Έλληνες πολίτες που μέσω μιας διαδικασίας που ακόμα και οι γιατροί έχουν χαρακτηρίσει ανεπαρκέστατη, υποχρεώνονται πολλές φορές λόγω αδυναμίας οικονομικής ανταπόκρισης να λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή κατώτερης ποιότητας απ' αυτή που απαιτείται για την αντιμετώπιση του προβλήματός τους. Αλλοι, δε, ανασφάλιστοι περιμένουν ακόμα στην... ουρά για να τη διασφάλιση της ελεύθερης και δωρεάν πρόσβασής τους στα φαρμακεία...
Για τη διάλυση των υποδομών περίθαλψης, για τους καρκινοπαθείς που περιμένουν μήνες στη λίστα αναμονής για να κάνουν τη χημειοθεραπεία τους, για το SOS που εκπέμπουν όλα σχεδόν τα δημόσια νοσοκομεία, δεν βρήκε κάτι να πει ο κ. Σαμαράς.

Θέλησε μόνο να στείλει το μήνυμα προς τα ξένα συμφέροντα και να γυρίσει -επιδεικτικά- την πλάτη, για μια ακόμη φορά, στην ελληνική φαρμακοβιομηχανία.

Αποδέχτηκε ο κ. Σαμαράς, με την ομιλία του στο συνέδριο του Economist, ότι η Ελλάδα ήταν ένα είδος «Τζουράσικ Παρκ», όπου επιβίωναν οι δεινόσαυροι του περασμένου αιώνα. Εκανε αναφορά στον Δον Κιχώτη, δράκους, τον Οργουελ...
Και όλα αυτά για να δικαιολογήσει τα εντελώς αδικαιολόγητα, των όσων οι... δεινόσαυροι της πολιτικής, για τους οποίους δεν μίλησε ευθέως, δεν φρόντισαν να εξασφαλίσουν για τους Ελληνες πολίτες τα προηγούμενα πολλά χρόνια, καθως έπρεπε να υποθηκευτεί με μαθηματική ακρίβεια η χώρα και το μέλλον της, μέσω του δανεισμού.
Ζούσαμε, ζούμε και δυστυχώς θα συνεχίσουμε να ζούμε με δανεικά. Ούτε αυτό το είπε ευθέως ο κ. Σαμαράς, αλλά το... στρογγυλοποίησε, τονίζοντας ότι η χώρα θα βγει από τα μνημόνια, αλλά θα παραμείνει για τα επόμενα πολλά πολλά χρόνια δέσμια των απαιτήσεων των δανειστών της, αφού η λύση δεν είναι άλλη από την επέκταση της αποπληρωμής του χρέους.


Δυστυχώς, ο κ. Σαμαράς φρόντισε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο να μας υπενθυμίσει ότι κάτι του διαφεύγει...

Τόνισε, θέλοντας να στείλει μήνυμα στους πολιτικούς του αντιπάλους, ότι την ανεξαρτησία της χώρας τη υπηρετεί όποιος τη βγάζει από τα ελλείμματα και όποιος τακτοποιεί μακροπρόθεσμα τη βιωσιμότητα του χρέους της.
Το Newsbomb ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού προς το θεσμό του Έλληνα Πρωθυπουργού και με αίσθημα ευθύνης έναντι των εκατομμυρίων αναγνωστών του, δεν έχει παρά να υπενθυμίσει στον κ. Σαμαρά και τα μέλη της κυβέρνησής του, το περιεχόμενο του όρκου που έχουν δώσει, κατά την ανάληψη των καθηκόντων τους: «Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να τηρώ το Σύνταγμα και τους Νόμους και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον του ελληνικού λαού».
Συνεχίζεται...

πηγή 

Το άλυτο μυστήριο των διαπροσωπικών σχέσεων και η ανθρώπινη τύφλωση

Επιστολή 36 του Γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ, 7 Ιουλίου 1968

… Ναι, και εγώ επίσης το πήρα απόφαση ότι το μυστήριο των διαπροσωπικών σχέσεων θα παραμείνει για μένα άλυτο ως το τέλος των ημερών μου, τέλος που ήδη πλησιάζει[1]. Έχει ενισχυθεί μέσα μου η συνείδηση ότι όλοι εμείς οι άνθρωποι στον ένα ή τον άλλο βαθμό είμαστε τυφλοί.

Βλέπουμε κάποιο μέρος της παγκόσμιας ζωής και βασιζόμαστε στις κρίσεις μας από τη «μερική» αυτή θεώρηση. Η μερική, ατομική αυτή θεώρηση κυριεύει τον άνθρωπο τόσο ισχυρά, ώστε να μην μπορεί να κρίνει διαφορετικά, παρά βασιζόμενος στη δική του αντίληψη ή, όπως είπα, θεώρηση των πραγμάτων.

Ως συνέπεια της χαρακτηριστικής σε όλους μας τυφλώσεως, όλοι ανεξαιρέτως, δεν κατανοούμε πότε πληγώνουμε τους άλλους, πότε καταστρέφουμε τη ζωή τους, πότε κρίνουμε γι’ αυτούς σύμφωνα με την αντίδραση εκείνη που αποδείχθηκε συνέπεια ίσως κάποιας δικής μας ενέργειας.

Γνωρίζουμε ότι στη βάση της προσωπικής μας συνείδησης βρίσκεται η επιθυμία του αγαθού, η αναζήτηση της τελειότητος, και κινούμενοι από τη βεβαιότητα για το δίκαιο της αναζητήσεώς μας τείνουμε αθεράπευτα να δικαιώνουμε τους ίδιους τους εαυτούς μας. Και αυτό αποτελεί κοινή αρρώστια όλων μας. Από αυτό προέρχονται οι άλυτες συγκρούσεις σε όλο τον κόσμο. Άλυτες, γιατί ο καθένας δικαιώνει τον εαυτό του απορρίπτοντας τη δικαιοσύνη του άλλου που στέκεται απέναντί του.

Δεν τα γράφω αυτά με σκοπό να σου καταλογίσω εκ νέου οτιδήποτε. Δεν γνωρίζω ποιος πρώτος με κάποια ορατή ή αόρατη κίνηση της ψυχής του προξένησε πληγή στην άλλη ψυχή. Γνωρίζω μόνο ότι δεν είναι δυνατό να σωθεί ο κόσμος διαφορετικά, παρά μόνο με το «άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών» [Ματθ. 6,12.].

Η δύναμη λοιπόν αυτή της συγχωρήσεως για τις πληγές που μας προξένησαν εκπορεύεται από το Πνεύμα το Άγιο. Αυτή ήταν φυσική στον άνθρωπο πριν από την πτώση του, αλλά τώρα είναι για μας υπερφυσική. Εμείς δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε με δική μας δύναμη για τον πόνο που ζήσαμε.

Σου έγραψα ήδη, μου φαίνεται, ότι από πολύ παλιά άρχισα να βλέπω όλα όσα «συμβαίνουν» σε μένα, όχι μόνο ως προσωπικό μου δράμα ή ακόμη και τραγωδία, αλλά ως αποκάλυψη εκείνων που διαδραματίζονται στον ανθρώπινο ωκεανό, στην απεραντοσύνη της ζωής του κόσμου, που περνάει από μένα σαν θάλασσα από κάποιον «πορθμό». Ο πορθμός αυτός δεν είναι η ίδια η θάλασσα, αλλά το νερό μέσα σε αυτόν είναι το ίδιο με το νερό της θάλασσας. Και αυτό αποτελεί τον δρόμο για τη βαθύτερη κατανόηση των λόγων του Χριστού: «Πάντα ούν όσα αν θέλητε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, ούτε και υμείς ποιείτε αυτοίς»[3] Ματθ. 7,12.

Συνεπώς αυτό είναι η μάθηση μας, το σχολείο μας· αυτό αποτελεί τον δρόμο προς την παγκόσμια γνώση, την οδό για την αφομοίωση της διδαχής του Χριστού, ως τότε ακατανόητης, παραμορφωμένης από τα πάθη και την «τύφλωση» μας.

Λοιπόν, αγαπητή μου Μαρία, ειρήνη σε σένα και χάρη Άνωθεν. Και μην φοβάσαι, δεν θα σε ανησυχήσω άλλο με τίποτε που θα μπορούσε να σου θυμίσει την πληγή σου.

Εγώ ο ίδιος είμαι τυφλός και δεν θυμάμαι καθόλου την πρώτη εκείνη χειρονομία μου, που εσύ κατανόησες με τον τρόπο που γράφεις γι’ αυτή. Συγχώρησέ με και δώσε μου την αγάπη σου…

Σημειώσεις

[1]Η παράγραφος αυτή είναι απάντηση του Γέροντος Σωφρονίου στο γράμμα της Μαρίας της 2ας Ιουλίου 1968, όπου αυτή γράφει για κάποια παρεξήγηση στις σχέσεις με έναν κοινό γνωστό.

[2]Ματθ. 6,12.

[3] Ματθ. 7,12. Πρβλ. Λουκ. 6,31.

Πηγή: Αρχιμανδρίτη Σωφρονίου Σαχάρωφ, Γράμματα στη Ρωσία,

εκδ. Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ, Αγγλίας, 2009, σ. 114-115

Αγρίνιο: Εικόνες εξαθλίωσης από ηλικιωμένους

 

Όλο και συχνότερα οι Αγρινιώτες γίνονται μάρτυρες μιας θλιβερής εικόνας που ακολουθεί το τέλος κάθε λαϊκής αγοράς: δεκάδες άτομα, συνήθως ηλικιωμένοι, ψάχνουν ανάμεσα στα σκουπίδια και τα πεταμένα οπωροκηπευτικά για να μαζέψουν ό,τι μπορούν για να τραφούν.
Σύμφωνα με τους ίδιους τους παραγωγούς που πωλούν τα προϊόντα τους στις λαϊκές αγορές της πόλης, έχει τριπλασιαστεί ο αριθμός αυτών που μαζεύουν πεταμένες ντομάτες, πατάτες, πορτοκάλια και οποιοδήποτε λαχανικό. Άλλοτε λέγοντας ως άλλοθι ότι «τα μαζεύω για το σκύλο ή τις κότες» κι άλλοτε σιωπηρά και διακριτικά, με όση αξιοπρέπεια τους έχει απομείνει, μαζεύουν αυτά που εμείς οι ίδιοι έχουμε απορρίψει.
Πότε στην τσέπη τους, πότε σε μια μικρή σακούλα ή ένα καροτσάκι, τα λιγοστά οπωροκηπευτικά θα αποτελέσουν το επόμενο γεύμα στο τραπέζι τους.
Αλληλέγγυοι οι ίδιοι οι παραγωγοί των λαϊκών αγορών της πόλης, που διακρίνοντας την φτώχεια των συνανθρώπων μας αντί να πετάξουν αυτά που τους ξέμειναν μετά το τέλος της αγοράς, διαλέγουν τα καλύτερα και τα συγκεντρώνουν σε σακούλες αφήνοντάς τα σε μια άκρη.
Η θλιβερή πραγματικότητα όμως είναι ότι δεν θα φτάσουν κι έτσι δεν θα λείψουν αυτοί που θα αναζητήσουν ακόμη και στους κάδους των απορριμμάτων το επόμενο γεύμα τους ή θα ψάξουν ανάμεσα στα σκουπίδια του οδοστρώματος, πριν περάσει η «σκούπα» του δήμου να καθαρίσει.
Πρόκειται ως επί το πλείστο για συνταξιούχους, χαμηλόμισθους και ανέργους, ανθρώπους δηλαδή που έχει πλήξει βαρύτατα η οικονομική κρίση.
Βλέποντας τα εισοδήματά τους να μειώνονται συνεχώς, αναζητούν κάθε τρόπο για να περιορίσουν τα έξοδά τους, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να φάνε από τα σκουπίδια. Άλλωστε, κανείς δεν θα τολμήσει να πει ότι πρόκειται για μια αναξιοπρεπή πράξη, αφού οι άνθρωποι αυτοί διακριτικά και χωρίς να ενοχλούν κανέναν κάνουν ό,τι μπορούν για να επιβιώσουν.
Δεν μπορούμε όμως να πούμε το ίδιο όμως για αυτούς που τους έφεραν σ’ αυτή την κατάσταση και είναι οι πραγματικά αναξιοπρεπείς άνθρωποι που έχουν οδηγήσει στην απόλυτη εξαθλίωση ένα κομμάτι της κοινωνίας μας.

Όλο και συχνότερα οι Αγρινιώτες γίνονται μάρτυρες μιας θλιβερής εικόνας που ακολουθεί το τέλος κάθε λαϊκής αγοράς: δεκάδες άτομα, συνήθως ηλικιωμένοι, ψάχνουν ανάμεσα στα σκουπίδια και τα πεταμένα οπωροκηπευτικά για να μαζέψουν ό,τι μπορούν για να τραφούν.
Σύμφωνα με τους ίδιους τους παραγωγούς που πωλούν τα προϊόντα τους στις λαϊκές αγορές της πόλης, έχει τριπλασιαστεί ο αριθμός αυτών που μαζεύουν πεταμένες ντομάτες, πατάτες, πορτοκάλια και οποιοδήποτε λαχανικό. Άλλοτε λέγοντας ως άλλοθι ότι «τα μαζεύω για το σκύλο ή τις κότες» κι άλλοτε σιωπηρά και διακριτικά, με όση αξιοπρέπεια τους έχει απομείνει, μαζεύουν αυτά που εμείς οι ίδιοι έχουμε απορρίψει.
Πότε στην τσέπη τους, πότε σε μια μικρή σακούλα ή ένα καροτσάκι, τα λιγοστά οπωροκηπευτικά θα αποτελέσουν το επόμενο γεύμα στο τραπέζι τους.
Αλληλέγγυοι οι ίδιοι οι παραγωγοί των λαϊκών αγορών της πόλης, που διακρίνοντας την φτώχεια των συνανθρώπων μας αντί να πετάξουν αυτά που τους ξέμειναν μετά το τέλος της αγοράς, διαλέγουν τα καλύτερα και τα συγκεντρώνουν σε σακούλες αφήνοντάς τα σε μια άκρη.
Η θλιβερή πραγματικότητα όμως είναι ότι δεν θα φτάσουν κι έτσι δεν θα λείψουν αυτοί που θα αναζητήσουν ακόμη και στους κάδους των απορριμμάτων το επόμενο γεύμα τους ή θα ψάξουν ανάμεσα στα σκουπίδια του οδοστρώματος, πριν περάσει η «σκούπα» του δήμου να καθαρίσει.
Πρόκειται ως επί το πλείστο για συνταξιούχους, χαμηλόμισθους και ανέργους, ανθρώπους δηλαδή που έχει πλήξει βαρύτατα η οικονομική κρίση.
Βλέποντας τα εισοδήματά τους να μειώνονται συνεχώς, αναζητούν κάθε τρόπο για να περιορίσουν τα έξοδά τους, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να φάνε από τα σκουπίδια. Άλλωστε, κανείς δεν θα τολμήσει να πει ότι πρόκειται για μια αναξιοπρεπή πράξη, αφού οι άνθρωποι αυτοί διακριτικά και χωρίς να ενοχλούν κανέναν κάνουν ό,τι μπορούν για να επιβιώσουν.
Δεν μπορούμε όμως να πούμε το ίδιο όμως για αυτούς που τους έφεραν σ’ αυτή την κατάσταση και είναι οι πραγματικά αναξιοπρεπείς άνθρωποι που έχουν οδηγήσει στην απόλυτη εξαθλίωση ένα κομμάτι της κοινωνίας μας.


πηγή

Ανδρέας Λοβέρδος: Να μην αναστατώνεται ο κόσμος, ο νόμος για τις μετεγγραφές είναι σαφής.

11-07-14 Συνέντευξη Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων Ανδρέα Λοβέρδου στον ραδιοφωνικό σταθμό Alpha - Ανδρέας Λοβέρδος: Να μην αναστατώνεται ο κόσμος, ο νόμος για τις μετεγγραφές είναι σαφής.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ανδρέας Λοβέρδος: Να μην αναστατώνεται ο κόσμος, ο νόμος για τις μετεγγραφές είναι σαφής.

Ο νόμος για τις μετεγγραφές των φοιτητών είναι σαφής και δεν πρέπει ο κόσμος να αναστατώνεται, τόνισε ο Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Ανδρέας Λοβέρδος σε συνέντευξή του στον ραδιοφωνικό σταθμό Alpha 98,9 και στην δημοσιογράφο Γιάννα Παπαδάκου. Ο Υπουργός απάντησε σε ερωτήσεις για τα εξής θέματα:
Για το  νόμο για τις μετεγγραφές φοιτητών: «Κάναμε μια προσθήκη στη Βουλή γιατί στην προηγούμενη ρύθμιση είχαν παραλειφθεί οι πραγματικά φτωχοί, οι μονογονεϊκές οικογένειες ή οι οικογένειες με ένα παιδί αλλά χωρίς εισοδήματα, με όριο βέβαια το 10% επί των αιτήσεων που θα υποβληθούν και με κριτήριο και σειρά την επίδοση του μαθητή, ακριβώς όπως ίσχυε δηλαδή πρόπερσι η διάταξη. Την επαναφέραμε και την προσθέσαμε στις άλλες διατάξεις που είχε ψηφίσει η Βουλή. Και δεν μπορούσαμε να παρέμβουμε στις άλλες διατάξεις, διότι ψηφίστηκαν στις 4 Μαΐου, προεκλογικά. Και δεν εννοώ μόνο το «πρόσφατο», αλλά επειδή ακριβώς μεσολάβησαν οι εκλογές, θα μας κατηγορούσε η Βουλή, αν της το προτείναμε, ότι προ των εκλογών πήγαμε μια διάταξη ως Υπουργείο Παιδείας, ευνοϊκή για τις μετεγγραφές και αμέσως μετά τις εκλογές την πήραμε πίσω. Αυτό δέσμευε τα χέρια μας από το να κάνουμε προσπάθειες εξορθολογισμού μιας διάταξης, η οποία είναι πάρα πολύ ευρεία και γενναιόδωρη και με δυσκολία θα τη σηκώσουν τα Πανεπιστήμια.
Θέλω να δώσω μια διευκρίνιση γιατί ορισμένοι συνάδελφοί σας έχουν μια κακή εντύπωση του τι προβλέπει ο νόμος, δεν τον έχουν διαβάσει προφανώς και γράφουν διάφορα πράγματα τα οποία αναστατώνουν τον κόσμο.
    Πρέπει λοιπόν να εκδοθεί  μια Υπουργική Απόφαση για να εφαρμοστεί αυτός ο νόμος. Αλλά αυτή η Υπουργική Απόφαση, δεν βάζει όρους και προϋποθέσεις στις μετεγγραφές, αυτά τα θέτει ο ίδιος ο νόμος. Η Υπουργική Απόφαση θα ορίζει πράγματα όπως το πότε θα κάνουν αίτηση, πού θα την κάνουν,  τεχνικά πράγματα τα οποία θα βγουν μόλις τελειώσουν οι καταθέσεις των μηχανογραφικών, για να αρχίσει η διαδικασία όταν θα βγουν τα αποτελέσματα πού μπήκε ο καθένας. Δεν είναι της παρούσης.
    Σήμερα κάποιος έλεγε σε ένα ραδιόφωνο ότι καθυστερώ να βγάλω αυτή την απόφαση. Προφανώς και δεν έχει ιδέα. Δεν έχει όμως ιδέα, αλλά αναστατώνει τον κόσμο.
Λέω, λοιπόν, ότι η Υπουργική Απόφαση όποτε κι αν βγει, που θα βγει όταν τελειώσουν οι διαδικασίες των αποτελεσμάτων, δεν επηρεάζει το ποιος έχει και ποιος δεν έχει δικαίωμα μετεγγραφής. Αυτά τα λέει ο νόμος. Λένε ότι καθυστερούν κάποιοι γονείς να καταθέσουν τα μηχανογραφικά τα παιδιά τους, διότι περιμένουν να διευκρινίσω εγώ τι ορίζει ο νόμος. Ο νόμος ορίζει αυτά που ορίζει. Δεν θα συμπληρώσω εγώ το νόμο με την απόφαση. Δεν έχω δικαίωμα να το κάνω αυτό.
Ο νόμος ήταν τόσο γενναιόδωρος που είμαστε πραγματικά προβληματισμένοι και εμείς και τα Πανεπιστήμια τι θα γίνει με τον αριθμό των μετεγγραφών. Δηλαδή όταν λέει τρίτεκνοι χωρίς προϋποθέσεις, πολύτεκνοι χωρίς προϋποθέσεις… Το δεύτερο δεν είναι τόσο σοβαρό, το πρώτο όμως είναι. Γιατί είναι πολλά τα παιδιά.
     Επειδή υπάρχει η κρίση, η Βουλή ψήφισε και εγώ ψήφισα το Μάιο αυτό και τώρα ως αρμόδιος Υπουργός προσέθεσα και μια διάταξη που είχε ο Αρβανιτόπουλος για πέρσι.  Τώρα τι θα γίνει στην πράξη; Οι άνθρωποι θα δηλώσουν, θα καταθέσουν τα μηχανογραφικά τους, θα αιτηθούν τη μετεγγραφή και θα πάρουν τη μετεγγραφή. Να σημειώσω πάλι ότι ο νόμος λέει όλες οι περιπτώσεις αυτών των κατηγοριών δικαιούνται μετεγγραφής. Δεν λέει ότι δύναται να αιτηθούν την μετεγγραφή τους, λέει δικαιούνται μετεγγραφής. Θα το δείτε αυτό.
    Όταν αυτή η διαδικασία ολοκληρωθεί θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε αν  υπάρξει -τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ λένε πως θα υπάρξει-  την υπερπληθώρα στην Αθήνα, τον Πειραιά, τη Θεσσαλονίκη και την Πάτρα και απερήμωση των περιφερειακών Πανεπιστημίων. Θα πρέπει δηλαδή να κάνουμε κάποιους χειρισμούς.
    Πρώτος χειρισμός είναι να μην ακούσουμε άλλες προτάσεις που μας έχει κάνει η Βουλή για διεύρυνση των κριτηρίων προς τα πίσω. Να δούμε με τα αρμόδια Πανεπιστήμια πως θα διευθετήσουμε ζητήματα που θα εμφανιστούν και θα παράξουν δυσκολίες.
Θα έχουμε και μια καλύτερη εικόνα όταν δούμε τις δηλώσεις των μηχανογραφικών και αρχίζουμε να συζητούμε με τα Πανεπιστήμια για τις αναμονές που έχουμε, θα συζητήσουμε στη Βουλή τα μέτρα διευκόλυνσης των Ιδρυμάτων για να κάνουν τη δουλειά τους.
Για την εφαρμογή της ψηφιακής διδασκαλίας στα ελληνικά πανεπιστήμια: «Έχω μια εισήγηση από περιφερειακό Πανεπιστήμιο και θέλουμε να το συζητήσουμε με τα Ιδρύματα, διότι δεν μπορούμε να τα αιφνιδιάσουμε. Η σκέψη μας είναι οι φοιτητές που δεν μπορούν για διάφορους λόγους πρακτικά να παρακολουθούν τα μαθήματα, να έχουν την δυνατότητα να παρακολουθούν πολλές διδακτικές ώρες διαδικτυακά, χωρίς τα Ιδρύματα να αλλάζουν τον χαρακτήρα που έχουν, χωρίς να μετατραπούν σε ανοιχτά ελεύθερα Πανεπιστήμια όπως είναι το Πατρών.
    Νομίζω ότι με τα Πανεπιστήμια και με τα ΤΕΙ έχουμε ξεκινήσει μια στενή συνεργασία, δεν τους αιφνιδιάσαμε πουθενά, ακούμε τα προβλήματά τους. Η νομοθεσία η πολύ γενναιόδωρη για τις μετεγγραφές, με την οποία δεν έχουν και μεγάλη συμφωνία τα Πανεπιστήμια  ή τουλάχιστον όλα, έχει γίνει από το Μάιο. Η δική μας θητεία δεν θα τους αιφνιδιάσει σε κάτι και νομίζω ότι κι αυτά θα καταθέσουν στην πορεία της χρονιάς έξυπνες λύσεις για να βοηθηθεί η ελληνική οικογένεια».
Για την σύνοδο των πρώην Υπουργών Παιδείας: «Είναι ένα μέτρο εύκολο, ένα συμβουλευτικό όργανο, η Σύνοδος των πρώην Υπουργών Παιδείας με τον νυν. Θα θεσπιστεί ένα όργανο, το έχω κάνει και στο Υπουργείο Υγείας ατύπως,  η Σύνοδος των πρώην Υπουργών και του νυν. Θα λειτουργεί δυο φορές το χρόνο και εκεί ο εκάστοτε Υπουργός Παιδείας θα μπορεί να συζητάει με τους προκατόχους του μέτρα πολιτικής που θέλει να εφαρμόσει και εκείνοι θα του λένε πως ακριβώς ήταν το σκεπτικό τους όταν εφάρμοσαν τα μέτρα που εφάρμοσαν ώστε να επιδιωχθεί με αυτό τον τρόπο μια πρακτική μέθοδος που οδηγεί στη συνέχεια».
    Για το πρόβλημα που υπήρχε με την αναστολή λειτουργίας του Πολυτεχνείου: «Προσπαθήσαμε και  νομίζω ήταν επιτυχής η προσπάθεια σε συνεργασία με το Πολυτεχνείο να γίνει ό,τι μπορούσε να γίνει τις τελευταίες μέρες και να μη χαθεί το εξάμηνο, γιατί θα  χανόταν όχι η εξεταστική περίοδος του εξαμήνου, το ίδιο το εξάμηνο. Με συνέπειες τραγικές και επιβαρύνσεις πολύ σοβαρές της επόμενης χρονιάς. Αυτό απεφεύχθη και μάλιστα με προσκαλούσαν ορισμένοι να επέμβω με βίαιο τρόπο. Προσπαθήσαμε ψύχραιμα, με σωφροσύνη αλλά και αποφασιστικότητα να κλείσει αυτό το θέμα και το θέμα έκλεισε.
    Στο πλαίσιο της αυτοτέλειάς του το Πανεπιστήμιο θα εξετάσει τι δεν εδιδάχθη στους φοιτητές. Εκεί δεν μπορούμε να παρέμβουμε, να τους πούμε «πάρτε άλλη απόφαση». Θα κάνουν μια αξιολόγηση αντικειμενική και θα δουν εάν η αναπλήρωση είναι εφικτή».
    Για την θέσπιση της εντοπιότητας στις αναπληρώσεις αρχικά και κατόπιν στις μεταθέσεις των δασκάλων και των καθηγητών για ακριτικές περιοχές: «Για τις ακριτικές περιοχές, δυσπρόσιτες περιοχές ορεινών όγκων, για τις νησιωτικές περιοχές με τα πολλά προβλήματα που και το Σύνταγμα και για τα δύο, το άρθρο 101, μας λέει να πάρουμε ειδικά μέτρα, θα επαναφέρουμε το θεσμό της εντοπιότητας σε λίγες μέρες. Αυτό θα αφορά τους αναπληρωτές καθηγητές και από του χρόνου όλους. Δηλαδή, όταν κάποιος έχει εντοπιότητα, όταν θέλει κάποιος από τη Σάμο να πάει να διδάξει στο Αγαθονήσι που δεν πάει κανένας άλλος, να προηγείται στην επιλογή του ακόμη κι αν υπολείπεται σε μόρια. Όποιος πηγαίνει με δική του διάθεση σε κάποιο από τα μέρη αυτά που  προείπαμε δηλαδή να παίρνει επιπλέον μόρια. Διότι ξέρετε τι γίνεται; Έγινε τα προηγούμενα χρόνια η προσπάθεια όταν κάποιος αποσπάται, έχουμε συχνό φαινόμενο αποσπάσεων, να φεύγει μόνο όταν έρχεται ο αναπληρωτής του. Αυτό το παρέκαμψαν με επαπειλούμενες εγκυμοσύνες, με άδειες άνευ αποδοχών.
    Κατάληξη; Ήμουν στη Χάλκη προχθές, με βοήθησε ο κ. Αβραμόπουλος με ένα ελικόπτερο του Στρατού και επισκέφθηκα πάρα πολλά νησιά για μια ώρα στο καθένα πήγαινα, στη Χάλκη λοιπόν από ό,τι επικοινωνήσαμε και με τον κ. Πρωθυπουργό, πέρσι έκαναν τα παιδιά ενάμιση μήνα κατάληψη για να πάει ένας καθηγητής.
 Και έκανε αυτό το μικρό νησί κατάληψη. Αυτό το μικρό νησί με τους 300 κατοίκους που λένε ότι «αν δεν έχουμε ιατρική και εκπαιδευτική υπηρεσία εδώ, θα γίνει βραχονησίδα το νησί». Μου έλεγαν οι άνθρωποι ότι έκαναν τα παιδάκια τους ενάμιση μήνα κατάληψη για να έρθουν δάσκαλοι. Αυτό, θα το καλύψουμε μόνο όταν δεν αναγκάζουμε κάποιον από την Κομοτηνή να πάει στο Αγαθονήσι. Θα δώσουμε κίνητρο στους ανθρώπους της περιοχής. Στους κοντινούς, ή σε αυτούς που θέλουν να μετοικήσουν μεν, αλλά να πάρουν πάρα πολλά μόρια για να διεκδικήσουν οργανική θέση.
Για την απόρριψη του αιτήματος για δημοψήφισμα στο θέμα της ΔΕΗ: «Το Σύνταγμα επιβάλλει το ερώτημα να είναι συγκεκριμένο. Εάν έχουμε διαφορετικό πολιτικό σκεπτικό εδώ εκεί ή παραπέρα, πως θα καταλήξουμε σε κοινό ερώτημα περί δημοψηφίσματος; Θεωρώ, αν αυτό είναι τελικά το πρόβλημα, αν κατατέθηκαν χωριστές αιτήσεις, η Βουλή ορθά απέρριψε το αίτημα περί διεξαγωγής δημοψηφίσματος»,
Για την επίσκεψη στο Άγιον Όρος: «Η Αθωνιάδα Σχολή είναι το πρώτο θέμα που έχουν. Είναι ίδιο με αυτό που είχε και το Αιγαίο και όλες οι ορεινές περιοχές. Δεν πάνε οι αναπληρωτές καθηγητές στην ώρα τους. Γενάρη μήνα πέρσι δεν είχαν αναπληρωτή καθηγητή στη Φυσική. Παιδιά έφευγαν από τη Σχολή, ίδια προβλήματα έχουμε και εδώ και θα τα αντιμετωπίσουμε με τον ίδιο τρόπο».

 πηγή

ΟΑΕΔ: 16.000 νέες θέσεις εργασίας για ανέργους με χαμηλά προσόντα

 

Νέο πρόγραμμα του ΟΑΕΔ με την ονομασία «Επιταγή κατάρτισης ανέργων σε τομείς οικονομικής δραστηριότητας με υποχρεωτική εγγυημένη απασχόληση» εγκρίθηκε από το Yπουργείο Εργασίας. Από τη δράση θα ωφεληθούν 16.000 άνεργοι, κυρίως χαμηλών τυπικών προσόντων σε δεξιότητες, με υπηρεσίες συνεχιζόμενης επαγγελματικής κατάρτισης, σε κλάδους που αποτελούν αναπτυξιακές προτεραιότητες της ελληνικής οικονομίας, σύμφωνα με το εγκεκριμένο νέο ΕΣΠΑ 2014-2020. Στόχος είναι η ενίσχυση των ανέργων, κυρίως με χαμηλά τυπικά προσόντα και δεξιότητες, μέσω συνδυασμένων δράσεων κατάρτισης, πρακτικής άσκησης, πιστοποίησης και απασχόλησης.

Ειδικότερα, το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει:

• θεωρητική κατάρτιση
• πρακτική άσκηση των ωφελουμένων σε επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας
• πιστοποίηση των επαγγελματικών προσόντων, και
• εγγυημένη απασχόληση μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος.

Ως προϋπολογισμός (δημόσια δαπάνη) των προς ένταξη πράξεων ορίζεται συνολικά το ποσό των 112 εκατ. ευρώ.

Θεματικές προτεραιότητες

Οι προτάσεις που θα υποβληθούν θα πρέπει να εμπίπτουν στους παρακάτω ειδικούς στόχους:

• Ενίσχυση της απασχόλησης των γυναικών μέσω ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης
• Ενεργοποίηση των μακροχρόνια ανέργων και των ατόμων από ειδικές κοινωνικές ομάδες, που απειλούνται περισσότερο από τον αποκλεισμό από την αγορά εργασίας, μέσω της εφαρμογής ειδικά στοχευόμενων δράσεων.

Υποβολή προτάσεων

Οι προτάσεις υποβάλλονται έως τις 15/07/2014 σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή (στην Ειδική Υπηρεσία Διαχείρισης Ε.Π. «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού» στη διεύθυνση Κοραή 4, 105 64 Αθήνα, τις ώρες 9.00 – 14.00, όλες τις εργάσιμες ημέρες. Οι προτάσεις είναι δυνατόν να υποβληθούν και ταχυδρομικώς, με ημερομηνία υποβολής την ημερομηνία αποστολής.

Διαδικασία

Μετά την υποβολή πρότασης από τον υποψήφιο δικαιούχο, ακολουθούνται τα παρακάτω βήματα:

• Έλεγχος πληρότητας των υποβληθέντων στοιχείων της πρότασης από την Ειδική Υπηρεσία Διαχείρισης
• Αξιολόγηση των προτάσεων από την Ειδική Υπηρεσία Διαχείρισης του ΕΠ.

Η αξιολόγηση, που πραγματοποιείται με βάση τα εγκεκριμένα από την Επιτροπή Παρακολούθησης κριτήρια, θα είναι άμεση.

Επικοινωνία

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την υποβολή των προτάσεων, τη συμπλήρωση των Τεχνικών Δελτίων Πράξεων και άλλες διευκρινίσεις οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στην κ. Μαρία Χατζηδάβαρη, τηλέφωνο 210-5201191, e-mail mxatzidavari@mou.gr, ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση: www.epanad.gov.gr .

πηγή 

Η μέρα του Γέροντα (+ 12 Ιουλίου 1994)

Είσαι απέναντί μου, στο γραφείο. Εκεί όπου έχω βάλει την φωτογραφία σου. 
Αν και σε έχω κολλήσει στον αντικρινό τοίχο, εσύ είσαι -τελικά- που με έχεις κολλήσει πλειστάκις...στον τοίχο έτσι που γρήγορα ανταποκρίνεσαι στις προσευχές μου.
Είναι σίγουρα καμώματα του μυαλού μου αλλά σε έχω δει άλλοτε να πλαταίνεις τα χείλη σου σε χαμόγελο, άλλοτε να είσαι σοβαρός, άλλοτε να παίρνεις κάτι άλλες εκφράσεις.....Σε έχω κοιτάξει πολύ αλλά κάθε φορά είναι να σαν να μην σε έχω ξαναδεί...
Πώς αλλάζεις έτσι, Γέροντα...

Να αυτή η φωτογραφία σου είναι! 

Σαν να κοιτάζεις τον Θεό ή σαν παραμερίζουν τα μάτια σου τους αιθέρες για να ακουμπήσουν πίσω από τα σύννεφα. Αλήθεια, εκεί είναι; Χαμογελάς με την συγκατάβαση των μεγάλων προς τα ανοητεύοντα παιδιά. Άλλωστε έχεις ακούσει τόσα από μένα (και τα περισσότερα -αν και δακρυσμένα- ανόητα)!

Ωραία αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ο Θεός δεν είναι πίσω από τα σύννεφα...

"ΚΑΙ", σαν να μου λες.

-Τί "και";

-Και εκεί και παντού...

Ναι Γέροντα....Θέλω τόσο πολύ, μπορώ τόσο λίγο, γιαυτό τρέχω σε σένα και στους Άλλους Φίλους και λέω, λέω....

Θέλω να ξανάρθω στον τάφο σου, βοήθησέ με.

Θέλω να πάω και στην Αίγινα, στον Άγιο Νεκταράκη μου, βοήθησέ με.

Με την κολλητή μου θέλουμε νάρθουμε. Θα κάνεις κάτι έτσι; 

Και τώρα που.. πήρα φόρα, θέλουμε να πάμε και στην Τήνο και στους Αγίους Τόπους και στην ΑγιαΣοφιά και στα πόδια του Χριστούλη.

Τέλος πάντων, εγώ θα ζητώ και συ ό,τι σου δώσει η Χάρη Του κάνε το για μας....Μόνο σε παρακαλούμε άφηνε τα λόγια μας στα εικονοστάσια του ουρανού.

Πολύ σε ευχαριστούμε παππούλη και πολύ σ'αγαπούμε. Αμήν.

Αμήν;

Μα, ήταν προσευχή;

Μπορεί και να ήταν...Η μέρα του Γέροντα ξημερώνει. 

Ας μείνει, λοιπόν, το "αμήν" στη θέση του!

   Κάποτε στα Φάρασα...

25 Ιουλίου 1925

Στα Φάρασα της Καππαδοκίας (Μικρά Ασία) από την Ευλαμπία και τον Πρόδρομο γεννιέται ο Γέροντας Παΐσιος, κατά κόσμο Αρσένιος Εζνεπίδης. Έχει εννέα αδέλφια.

7 Αυγούστου 1924 

Βαφτίζεται ο Γέροντας από τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη που του δίνει το όνομά του.

14 Αυγούστου 1924 

Ο Γέροντας με την οικογένειά του φτάνει, με προσφυγικό καράβι, στον Άγιο Γεώργιο στον Πειραιά.

5 Σεπτεμβρίου 1924

Άφιξη στο κάστρο στην Κέρκυρα.

10 Νοεμβρίου 1924

Κοιμάται ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης στην Κέρκυρα.

Μάρτιος 1925 

Άφιξη του Γέροντα και της οικογένειάς του στην Κόνιτσα Ιωαννίνων.

1945

Δουλεύει ως ξυλουργός, αφού τελειώνει το δημοτικό και στη συνέχεια κατατάσσεται στο στρατό όπου υπηρετεί ως ασυρματιστής.

1949 

Απολύεται από τον στρατό και κάνει την πρώτη του επίσκεψη στο Άγιον Όρος.

1950

 Δεύτερη επίσκεψη του Γέροντα στο Άγιο Όρος, φιλοξενείται στο κελί Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου της Ι.Μ. Μεγίστης Λαύρας κοντά στις Καρυές. Μετά στο κελί των Εισοδίων στην σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος στον πνευματικό ασκητή π. Κύριλλο. Με προτροπή του π. Κυρίλλου οδηγείται στην Ι.Μ. Εσφιγμένου.

1954 

Παίρνει την Ρασοευχή στην Ι.Μ. Εσφιγμένου και ταυτόχρονα το όνομα Αβέρκιος. Πηγαίνει στην Ι.Μ. Φιλοθέου που είναι ιδιόρρυθμη, ως υποτακτικός του π. Συμεών.

1956 

Στην Ι.Μ. Φιλοθέου παίρνει το Μικρό Σχήμα και μετονομάζεται από Αβέρκιος, Παΐσιος.

1958

 Μετά από παρακλήσεις μεταβαίνει στη Βυζαντινή Ι.Μ. Γενεθλίων της Θεοτόκου στο Στόμιο Κονίτσης, δύο ώρες με τα πόδια από την Κόνιτσα.

1962 

Πηγαίνει στο Σινά και μένει στο κελί των Αγίων Γαλακτιωνος και Επιστήμης.

1964

 Επιστροφή στο Άγιο Όρος, στο κελί των Αγίων Αρχαγγέλων στη Σκήτη των Ιβήρων.

1966 

Ο Γέροντας υποβάλλεται σε αφαίρεση τμήματος των πνευμόνων στο νοσοκομείο Παπανικολάου. Την ίδια περίοδο συνδέεται με τις αδελφές του Ι. Ησυχαστηρίου Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, στην ίδρυση του οποίου πρωτοστάτησε.

1967

 Προς τα τέλη του έτους, επιστρέφει στο Άγιο Όρος και εγκαθίσταται στο κελί του Υπατίου της Ι.Μ. Μεγίστης Λαύρας ,στην έρημο του Άθωνα στα Κατουνάκια.

1968 

Ο Γέροντας οδηγείται στην Ι.Μ. Σταυρονικήτα. Συνδέεται με τον π. Τύχωνα πνευματικό, ο οποίος έμενε στο κελί του Τιμίου Σταυρού της Ι.Μ. Σταυρονικήτα. Ο ίδιος κάνει την κούρα του Γέροντα και του δίνει το Μέγα και Αγγελικό Σχήμα. Ο π. Τύχων κοιμάται στις 10-9-68 και ο Γέροντας εγκαθίσταται στο κελί του.

13 Μαΐου 1979

 Οδηγείται στην Ι.Μ. Κουτλουμουσίου όπου παίρνει το κάθισμα Παναγούδα, το οποίο η ίδια η Μονή το μετέτρεψε σε κελί.

1988 

Αρχίζουν τα προβλήματα με την υγεία του και το έντερό του, που προήλθαν από μη καθαρό νερό. Παρουσιάζονται αιμορραγίες. 

Οκτώβριος 1993

 Η κατάσταση του Γέροντα επιδεινώνεται με συνεχείς αιμορραγίες, εμετούς, λιποθυμίες και πόνους.

5 Νοεμβρίου 1993

 Ο Γέροντας -για τελευταία φορά- αφήνει πίσω του το Άγιο Όρος και επισκέπτεται το Ι. Ησυχαστήριο του Αγίου Ιβάννου του Θεολόγου στην Σουρωτή Θες/νίκης, προκειμένου να παρευρεθεί στην εορτή του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκη.

 Όταν αποφασίζει να επιστρέψει, λόγω του όγκου στο έντερο εισάγεται για εξετάσεις στο Θεογένειο Νοσοκομείο.

Παρασκευή 4-2-94

 Ο Γέροντας υποβάλλεται σε εγχείρηση διάρκειας πέντε ωρών αφού έχει γίνει μετάσταση στο ήπαρ και στον πνεύμονα.

14-2-94

 Επιστρέφει στο Ι. Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου.

Απρίλιος 1994

Δεύτερη εγχείρηση για αποκατάσταση λειτουργίας εντέρου, ενώ οι γιατροί του δίνουν  τέσσερις μήνες ζωής.

13 Ιουνίου 1994

Ετοιμάζεται για επιστροφή στο Άγιο Όρος αλλά υψηλός πυρετός και δύσπνοιες, αναβάλλουν το ταξίδι.

11 Ιουλίου 1994 

Κοινωνεί ο Γέροντας για τελευταία φορά.

12 ΙΟΥΛΙΟΥ 1994 ΤΡΙΤΗ 11:00 π.μ. Ο Γέροντας αποδημεί προς Κύριον.

Κάτι σαν λιβάνι στον τάφο της Σουρωτής

Λίγες από τις πολλές μαρτυρίες, που διαβάσαμε 

ΤΑΠΕΙΝΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΚΑΤΑΘΕΣΗ

Πρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Καλλιανού 

Στον παπα-Διονύσιο Τάτση και στον Γέροντα Μωϋσή τον Αγιορείτη, ευχαριστία

" Τον Γέροντα Παΐσιο είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω από δύο αδελφούς καί πατέρες. Τον οσιολογιώτατο μοναχό καί Λόγιο Αγιορείτη, τον π. Μωϋσή, στου οποίου τη φιλόξενη καλύβη, την κειμένη απέναντι από την καλύβη του οσίου Γέροντος, πάλιν καί πολλάκις είχα αβραμιαίως φιλοξενηθεί, καί από τον ακρίτα ιεροδιδάσκαλο καί λόγιο, τον π. Διονύσιο Τάτση ύστερα από τη μελέτη του θαυμάσιου βιβλίου του, «Αθωνικό Ημερολόγιο». 

Καί λέω ότι τον γνώρισα, γιατί αυτοί οι δύο αδελφοί με προέτρεψαν να τον επισκεφθώ, τόσο με τον γαλήνιο καί πειστικό λόγο του ό πρώτος, όσο καί με τα γραφόμενά του ό δεύτερος.

Οί ημέρες κατά τίς όποιες επισκέφθηκα τον Γέροντα ήταν καί τίς δύο φορές θερινές, κάπου σιμά στις αρχές του Σεπτεμβρίου, την πρώτη φορά, καί στις αρχές Ιουλίου ή επομένη, σε ώρες άπομεσήμερες, δροσερές. Το σημειώνω δε αυτό, γιατί θέλω να θυμίσω στον αναγνώστη μου καί, στον πιο τακτικό από τον υποφαινόμενο, επισκέπτη του Γέροντα, εκείνο το απέριττο, αλλά τόσο ελκυστικό «υπαίθριο αρχονταρίκι».

Ό καλός Γ. Μωυσής μου έδειξε το μονοπάτι πού κατέβαινε από την καλύβη του προς το χείμαρρο, τον όποιο περνούσες με μια λιτή ξύλινη γέφυρα. Μετά ανηφόριζες κι έφτανες στο συρματοπλεγμένο χώρο τής Παναγούδας.

Η απόσταση ήταν σχετικά μικρή ή αγωνία μονάχα μεγάλωνε, καθώς τα προβλήματα πού πίεζαν εκείνες τίς μέρες την ψυχή είχαν σχηματίσει μέσα μου ένα περίεργο κουβάρι, πού εξάπαντος ήθελε ξεμπέρδεμα.

Στο δρόμο θυμόμουν τα οσα είχε γράψει ό παπα - Διονύσιος στο «Ημερολόγιο», το όποιο μάλιστα είχα διαβάσει στην Χαλκίδα, όπου με συντρόφευε ένα χειμωνιάτικο βράδυ καί, για να πω την αλήθεια, μου ξαπόστασε πολύ την ψυχή, αλλά καί μου κίνησε την περιέργεια, ώστε, όταν βρεθώ στο Όρος, να πάω να συναντήσω τον Γέροντα. Όπως έγινε με τη βοήθεια τής Παναγίας καί την προτροπή του Γ. Μωϋσή. Πόσο τον ευγνωμονώ, αυτόν τον φιλότιμο μοναχό!

Ή πρώτη αυτή επίσκεψη, επίσκεψη γνωριμίας, μου έδωσε την εντύπωση πώς τον Γέροντα τον γνώριζα πολλά χρόνια. Απλός, καταδεκτικός, χωρίς σιδερωμένο ζωστικό καί επιτηδευμένο ύφος, ακούει ότι του λες καί χαμογελά.

 Όχι, δεν είναι το χαμόγελο του φτιασιδωμένο η «προετοιμασμένο», ούτε φορά τη μάσκα της ειρωνείας η του καθωσπρεπισμού του κόσμου, ώστε να σε φέρει σε αδιέξοδο καί να εκτραπεί ή κουβέντα. Ό Γέροντας ομιλεί ως το μικρό παιδί ήσυχα, παραμυθητικά, στέρεα καί πιο πολύ οικεία. Γίνεται ό δικός σου άνθρωπος αμέσως, καταργώντας σε ελάχιστο χρόνο τίς χαώδεις αποστάσεις. 

Γι' αυτό καί κατά τη διάρκεια της κουβέντας του, ανοίγεσαι. Καί με το άνοιγμα αυτό παρατηρείς ότι γίνεσαι ξαφνικά ό προσεκτικός ερευνητής της ψυχής σου, στην οποία, στη συνέχεια, οδηγείς μέσα της τον Γέροντα, δείχνοντας του τις σκοτεινές πλευρές της αλλά καί τα γρανιτώδη εμπόδια, ώστε να εισέλθει το φως του Θεού καί να τα καταυγάσει όλα. 

Εκείνος ακούει προσεκτικά, παίζει στα χέρια του κάποιο αντικείμενο καί σε ανύποπτο χρόνο, όταν ανεβαίνει το θερμόμετρο της ψυχοσωματικής κόπωσης, σε διακόπτει. Ξέρει γιατί. Για ν' αποφορτίσει τη συζήτηση. Για να πάρεις νέο οξυγόνο στα πνευμόνια σου, να λαμπικαριστεί ό εγκέφαλος καί να βρει ή καρδιά σου το χαμένο της μονοπάτι: της παραμυθίας καί της ειρήνης.

Όμως πολύ μάκρυνε ό θεωρητικός μου λόγος κι ίσως να μην προφτάσω να καταθέσω τίς προσωπικές μου εμπειρίες, τίς όποιες έχω καταγράψει στο σημειωματάριο μου καί τώρα τίς προσφέρω, κατά το δυνατόν επεξεργασμένες. Χωρίς φυσικά να διεκδικώ τίποτε περισσότερο από τίς ευχές καί πρεσβείες του Γέροντα.

Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 1992. Ώρα 5 απογευματινή. 

Τα μεγάλα δέντρα σκιάζουν τον τόπο στο υπαίθριο αρχονταρίκι. Είμαστε αρκετοί καί περιμένουμε. Μεταξύ αυτών κι ένας ανώτερος δικαστικός με το γιο του. Είχαν χάσει το δρόμο τους, έπεσαν σε κάποιο μονοπάτι, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί ό πατέρας, ό όποιος καί περίμενε τη σειρά του, γιατί ό γιος του, πού έπασχε από κάποιο ψυχικό νόσημα μόνο στο πρόσωπο του παππούλη, έτσι έλεγε τον Γέροντα, έβλεπε τον δικό του άνθρωπο. Γι' αυτό καί μόνον εκείνον άκουγε, εκείνον εμπιστευόταν, άπ' αυτόν περίμενε το λόγο - πυξίδα, για να πλεύσει στου βίου την θάλασσα. Καί εκείνος ό καλός πατέρας υπέμενε καί περίμενε, αν καί τραυματισμένος, αγόγγυστα τη σειρά του, γιατί ήξερε πού βρισκόταν καί τι ήθελε.

Ή σειρά μου ήλθε υστέρα από ώρα. Νύχτωσε κιόλας. Ίσκιοι μαζεύονταν εκεί γύρω. Όμως ή καλή συντροφιά των αγνώστων φίλων, ή καλύβη του γ. Μωϋσή πού αντίκριζα πιο πάνω, ή χαριτωμένη μορφή του Γέροντα καί γενικά ή ευκατάνυκτη ατμόσφαιρα, εξουδετέρωναν κάθε ανησυχία.

Όταν του μίλησα για τα προβλήματα τα όποια με απασχολούσαν, στα χέρια του έπαιζε ένα φακό μπαταρίας, καινούργιο καί πρωτότυπο. 

Σε κάποια στιγμή στάθηκε καί με κοίταξε. καί με ύφος φυσικό μου είπε πολύ απλά: - Τον θέλεις;

 - Έχω, Γέροντα, του είπα καί του έδειξα τον δικό μου. 

Αυτή δε τη διακοπή αργότερα την κατάλαβα, γιατί την είπε. Με αποφόρτισε από την αγχωτική κατάσταση, στην οποία βρισκόμουν.

 Με άφησε να ηρεμήσω κι αμέσως μου μίλησε λέγοντας περίπου τα εξής: «Οι άνθρωποι πού έχουν δίκιο θέλουν καί καλά καί σώνει να έχουν όλο το δίκιο με το μέρος τους. Κι αν δεν τους φτάνει, τότε δεν γυρεύουν τη δικαιοσύνη του Θεού, αλλά πηγαίνουν στα κοσμικά δικαστήρια να τη βρουν. Όποιος δε μας πειράξει, να μη λέμε ποτέ, «ό Θεός να τον πληρώσει», γιατί ό Θεός πληρώνει πολύ ακριβά. Απλώς να συγχωρούμε καί να μη μιλάμε πολύ. Ό Θεός, σ' εκείνον πού σιωπά, μιλάει περισσότερο καί τον ευεργετεί».

Όσον άφορα δε το πρόβλημα μου, για το όποιο τον παρακάλεσα να προσευχηθεί, γιατί βρισκόμουν σε μεγάλη ένταση εκείνον τον καιρό, σύντομα πέρασε καί λύθηκε. Το λέω αυτό με βαθύτατη συγκίνηση καί το εμφανίζω για πρώτη φορά, μια καί το 'φερε ή περίσταση να γράψω για την όσιακή αυτή μορφή των καιρών μας. 

Πάντως, κι έτσι λέω να κλείσω μ' αυτό, στο νου μέχρι σήμερα έμεινε ό σημαδιακός του λόγος «Έ, καί να μη σκέφτεσαι πάντα την καταστροφή...... 

Δεν ήταν τυχαίος ό λόγος εκείνος ούτε καί χωρίς τη σημασία του. Γιατί όσο περνούν τα χρόνια όλο καί πιο πολύ διαπιστώνω αυτή μου την ατέλεια, την οποία δεν κρύβω, ωστόσο πασχίζω να υπερβώ βάζοντας στη ζυγαριά της συνείδησης μου τον στερνό το λόγο πού μου είπε ό Γέροντας, όταν τον συνάντησα τη δεύτερη καί τελευταία φορά (Παρασκευή 16 Ιουλίου 1993), για να τον ευχαριστήσω καί να του ζητήσω να ευχηθεί, ώστε να μη σκέφτομαι η να ενεργώ αρνητικά.

«Υπομονή. Ό Χριστός κάνει τόση υπομονή ακούγοντας τόσα δισεκατομμύρια ανθρώπων, οπού ό κάθε ένας έχει το παράπονο του. Υπομονή καί προσευχή».

Αυτά μου είπε. Αργότερα, όταν έμαθα πώς, την ώρα πού μας παραμυθούσε καί ενίσχυε, ήταν βαριά άρρωστος, πραγματικά ντράπηκα. 

Γιατί κατάλαβα πώς την πραγματική υγεία εκείνος την είχε, καθώς καί την αντοχή. Εμείς, μόνο τίς δικαιολογίες καί τίς υπεκφυγές μας κουβαλούσαμε, οι υγιείς άρρωστοι καί μπερδεμένοι σε πλήθος μεριμνών.

Με βαθύτατο σεβασμό γονατίζω στον τάφο του καί προσεύχομαι, όπως ένα πλήθος φιλόθεων ψυχών, πού περισσώς έλαβαν τίς ευεργεσίες του.

Ευχου, Γέροντα, όπως τότε, όπως πάντα... Το ξέρεις πόση ανάγκη το ' χουμε...."

Τον πήγε στα...ουράνια!

" Το βράδυ του βάλαμε να φάει. Είχαμε κρέας με πιλάφι. 

Επειδή όμως ξέραμε ότι δεν έτρωγε κρέας, μου λέει ο Λευτέρης: ‘‘Ζέστανε το πιλάφι του παππούλη να φάει’’.

 ‘‘Θα του φέρω να φάει πιλάφι σκέτο’’, απάντησα. 

Κάτι κατάλαβε ο παππούλης και μου λέει: ‘‘Όχι, ευλογημένη, δεν πειράζει, και κρέας να ‘ναι το τρώω’’. Το είπε αυτό για να μην μας στενοχωρήσει. 

Τελικά ο παππούλης έφαγε μόνο το πιλάφι. 

Μετά του στρώσαμε να κοιμηθεί σ’ ένα μεγάλο δωμάτιο. Ήταν άνοιξη. Δεν είχαμε θέρμανση τότε. Του στρώσαμε να κοιμηθεί, αλλά όλη την νύχτα δεν κοιμήθηκε, αφού το πρωί τα σεντόνια και το μαξιλάρι ήταν άθικτα. Φαίνεται, όλη την νύχτα καθόταν στο κρεβάτι και προσευχόταν, δεν ξάπλωσε καθόλου. 

Το πρωί έφυγε με το Λευτέρη. Όταν γύρισαν, τον πήγε ο Λευτέρης στο Μοναστήρι.

 Το βράδυ ήλθε ο σύζυγός μου και μου λέει: ‘‘Θα σου πω κάτι, αλλά δεν θα το πεις πουθενά, γιατί μου είπε να μην το πω. «Λευτέρη», μου λέει, «δεν θα το πεις σε κανέναν» 

Εγώ θα το πω μόνο σε εσένα Δέσποινα, αλλά εσύ δεν θα το πεις σε κανέναν’’. Πραγματικά, εγώ δεν το είπα πουθενά, όσο ζούσε ο παππούλης.

 Μου λέει, λοιπόν, ο Λευτέρης: ‘‘Ήλθε ο παππούλης τη νύχτα, με πήρε και με πήγε στα ουράνια!’’ Πήρε τον Λευτέρη, πήρε την ψυχούλα του και πήγαν μαζί επάνω, στα ουράνια.

 ‘‘Ήλθε και με πήρε από το χέρι, Δέσποινα’’, έλεγε, ‘‘και με πήγε στα ουράνια και το τι είδα δεν μπορώ να στο περιγράψω. Τι κάλλος, τι παλάτια, τι πλούτη! Δεν μπορώ να στο περιγράψω το τι είδα εκεί πάνω! Αυτό που σου λέω είναι αλήθεια. Με πήρε και με πήγε στον ουρανό’’. 

Μάλιστα, του είπε ο πατήρ Παΐσιος: ‘‘Αυτά που σου δείχνω είναι λίγα. Την άλλη φορά που θα σε πάρω, θα σε πάω ακόμα πιο ψηλά, να δεις πιο πολλά πράγματα’’.

Ο σύζυγός μου κοιμήθηκε περίπου έξι μήνες μετά την κοίμηση του παππούλη. Στις 12 του μηνός Ιουλίου του 1994 κοιμήθηκε ο παππούλης και στις 15 Ιανουαρίου 1995 κοιμήθηκε ο Λευτέρης.

 Έφυγε ο σύζυγός μου χωρίς να είναι άρρωστος, χωρίς να έχει τίποτα. Τίποτα! Ανεξήγητα. Ήταν ακριβώς εξήντα δύο ετών."

Περπατούσε στον αέρα...τί πιο απλό;

Επισκέφθηκα τον Γέροντα Παΐσιο στην ''Παναγούδα'', για πρώτη και μοναδική φορά το 1987 με τον συμφοιτητή μου (τότε) τον Γιάννη.

Χτυπήσαμε το σιδηράκι, φωνάξαμε μα καμία απάντηση.

Άκρα ησυχία.

Ξαφνικά,ακούσαμε ψαλμωδίες από το Κελλί του.

Ήταν πολλές φωνές μαζί και λεπτές.

Ξεχώριζε το ''Άγιος...'',''Άγιος...''.
-Έχουν Λειτουργία και είναι στο ''Άγιος ο Θεός''
Θα αργήσουν να τελειώσουν γι' αυτό ας φύγουμε,είπα.
-Όχι,ας περιμένουμε.

Μόνο μην ξαναχτυπήσουμε, είπε ο Γιάννης.
Ξαφνικά σταμάτησαν οι ψαλμωδίες και βγήκε ο Γέροντας.

Θυμάμαι το πρόσωπό του.

Έντονα φωτεινό, που όμοιο του δεν έχω ξαναδεί!!

Ήταν μόνος του. Κανείς άλλος. Τι να ήταν άραγε αυτές οι πολλές λεπτές φωνές;;!!

Η αγωνία μας κορυφώθηκε.
Ρώτησε πόσοι είμαστε και μπήκε πάλι στο Κελλί του. Πήρε το κλειδί και ερχόταν να ανοίξει.

Κανούργια έκπληξη: Ο Γέροντας βάδιζε χωρίς να πατά στη γη!! Με βήματα αργά μας πλησίαζε και δύο τρία μέτρα πριν φθάσει, απότομα αισθανθήκαμε μια ευωδία δυνατή!! Σαστίσαμε.

-Καλώς τους, μας χαιρέτησε.
Μας έδειξε να καθήσουμε στα κούτσουρα και έφερε λουκούμια.
Ρώτησε τι σπουδάζουμε και παίρνοντας κάποια αφορμή,άρχισε να μας μιλάει για την ωφέλεια της προσευχής και ειδικότερα όταν πάσχει το σώμα από κάποια αρρώστια.''Τότε ο μισθός μας είναι ολόκληρος' μας είπε.

Ενώ μιλούσε, απότομα διπλώθηκε κάτω και έπιανε την κοιλιά του. Καταλάβαμε ότι πάσχει από κήλη.

Ευγενικά μας είπε:
-Με συγχωρείτε...έχω και αυτό...Όμως άντε να πάτε τώρα.
Σκύψαμε να πάρουμε την ευχή του,μας χτύπησε απαλά στο κεφάλι και φύγαμε.

Μέχρι σήμερα δεν είχα φανερώσει τα θαυμαστά γεγονότα που αξιωθήκαμε να ζήσουμε εκείνο το ευλογημένο πρωινό.

http://gero-paisios.blogspot.gr

Τα φίδια, υποτακτικοί του!

Κάποια φορά, τον επισκέφθηκαν κάποιοι θεολόγοι και άρχισαν θεολογική συζήτηση. Κατά τη συνομιλία, τους είπε ότι η θεολογία δε διδάσκεται, αλλά βιώνεται. 

Εκείνη τη στιγμή εμφανίζονται δύο φίδια (λένε πως ήταν οχιές), και χωρίς να τα δει ο Γέροντας, επειδή ήταν πίσω του, λέει: ‘‘Καθίστε εκεί, για να μην διώξετε τους επισκέπτες’’. 

Μετά λέει στους θεολόγους: ‘‘Περιμένετε λίγο’’, και αμέσως πηγαίνει να ταΐσει τις οχιές. Τότε η μία όρμισε λαίμαργα να φάει. 

Λέει ο Γέροντας: ‘‘Δεν σας έδωσα ευλογία να φάτε ακόμη!’’ 

Στη στιγμή το φίδι ακινητοποιήθηκε. 

Μετά έδωσε ευλογία να φάνε και εντολή να μην φύγουν, αν δεν το επέτρεπε!

Η θεραπεία της δαιμονισμένης

Ένα πρωινό του Δεκεμβρίου του έτους 1996 στην έκθεση της Μονής στην Σουρωτή, βρίσκονταν η υπεύθυνη αδελφή, ένα ανδρόγυνο με το μικρό τους κοριτσάκι και τον πατέρα τους, δύο μεσόκοπες γυναίκες και ένας νεαρός άνδρας. 

Ξαφνικά ακούστηκε μια δυνατή κραυγή. Μιά από τις μεσόκοπες γυναίκες, αρκετά εύσωμη, σωριάστηκε στο πάτωμα και άρχισε να χτυπιέται και να ωρύεται άγρια. Κουνούσε το κεφάλι γρήγορα πέρα-δώθε. Το θέαμα ήταν πολύ άσχημο. Η γυναίκα με το παιδάκι βγήκαν έξω, ενώ οι άλλοι πλησίασαν να την βοηθήσουν. Η γυναίκα μούγκριζε, αγκομαχούσε και έλεγε με μια άγρια, απειλητική, ανδρική φωνή: «Θα σάς κανονίσω ρε εγώ που δεν πιστεύετε, θα σάς δείξω εγώ. . . να, τώρα ακόμα λίγο και θα σάς βάλω όλους στο χέρι με το 666. . . θα με προσκυνάτε όλοι. . . χαμένοι, ηλίθιοι. . . » και άλλες βρισιές. 

Έπειτα άρχισε να τσιρίζει και έδειχνε φοβισμένη. «Παίσιε, με καίς, με καίς, θέλεις να με στείλης πίσω στα τάρταρα. . . Και αυτή η χαμένη όλο σε μοναστήρια με φέρνει. . . τι την βοηθάς; Με καίς, με καίς», και στρίγγλιζε δυνατώτερα. Χτυπιόταν τόσο δυνατά, που υπήρχε φόβος να σπάση το κεφάλι της. Ήταν φανερό ότι την πείραζε ο δαίμονας.
«Α. . . αααά, φώναζε πάλι. . . Να, ήρθε και η Μαρία τώρα. . . με καίς Παίσιε», είπε με μια δυνατή φωνή και έμεινε ακίνητη σαν να λιποθύμησε.
Πλησίασαν διστακτικά οι παριστάμενοι για να την βοηθήσουν, ενώ οι γυναίκες φρόντιζαν να την σκεπάζουν με τα ρούχα της. Αφού την τακτοποίησαν, την σήκωσαν από το πάτωμα. Είχε ανοίξει τα μάτια της και έκλαιγε ήρεμα και βουβά. Μιά ευχαριστία ξεχύθηκε από τα βάθη της καρδιάς της.
«Σ ευχαριστώ, Γέροντα. . . Σε ευχαριστώ, Θεέ μου», έλεγε και ξανάλεγε με πολλή ευγνωμοσύνη. 

Σηκώθηκε, πήγε μπροστά σε μια εικόνα του Χριστού και της Παναγίας και αναλύθηκε σε δυνατούς λυγμούς: «Θεέ μου. . . Θεέ μου. Πως με καταδέχθηκες την ανάξια. . . Σε ευχαριστώ, Θεέ μου, σε ευχαριστώ, Γέροντα. . . Δεν άξιζα, Θεέ μου, τέτοια βοήθεια».
Η όλη σκηνή ήταν πολύ συγκινητική. Ύστερα χαιρέτησαν με ευγνωμοσύνη την αδελφή και έφυγαν.

Η γυναίκα αυτή είχε δαιμόνιο. Φεύγοντας ανέφερε ότι το προηγούμενο βράδυ είδε στον ύπνο της τον γέροντα Παίσιο που της είπε: «Έλα στον τάφο μου και θα σε κάνω καλά». Ήρθε στο Μοναστήρι, ρώτησε που είναι ο τάφος του Γέροντα, προσκύνησε τον τάφο και ύστερα ήρθε στην έκθεση, όπου συνέβησαν τα παραπάνω.

Όπως στους άρτους......

Κάποιος επισκέπτης του Γέροντα πίστευε ότι στην εποχή μας δε γίνονται θαύματα.

 Ό Γέροντας διέγνωσε τη δυσπιστία του και του είπε: 

- Πάρε αυτό το κουτί και κέρασε τους επισκέπτες.

(Οι επισκέπτες ήσαν περίπου 12 και το κουτί είχε τρία γλυκά).
- Μα, Γέροντα...
- Κάνε όπως σου λέω και πάρε και εσύ κέρασμα.
(Πράγματι αφού τους κέρασε όλους πήρε και ό ίδιος. Στο τέλος διαπίστωσε ότι στο κουτί υπήρχαν ακόμη τρία γλυκά).
- Τίποτα δεν είναι αδύνατο για το Θεό.

Είπε......

Για να δείτε πιο καθαρά τα παρακάτω κείμενα, κάντε αριστερό κλικ επάνω τους....

πηγή

ΔΕΙΤΕ τι γράφουν για την ΕΛΛΑΔΑ σε στάση λεωφορείων στο ΛΟΝΔΙΝΟ! Εδώ απαγορεύεται…!!!

ΙΔΟΥ τι γράφουν για την ΕΛΛΑΔΑ σε στάση λεωφορείων στο ΛΟΝΔΙΝΟ! Εδώ απαγορεύεται…!!!

 

 

πηγή