Ήρθαν έτσι τα πράγματα, ώστε γύρω μας να αφθονούν οι γυμνοί και οι άστεγοι. Είναι πάμπολλοι οι πρόσφυγες που χτυπούν τις πόρτες μας. Πάμπολλοι είναι και οι ξένοι και οι μετανάστες. Όπου κι αν κοιτάξεις θα δεις χέρια απλωμένα σε ζητιανιά. Για σπίτι έχουν το ύπαιθρο. Κατάλυμα βρίσκουν στις στοές, τις παρόδους και τα ερημικότερα σημεία της αγοράς. Φωλιάζουν σε τρύπες όπως οι νυχτοκόρακες και οι κουκουβάγιες. Το ρούχο τους είναι διάτρητα κουρέλια. Για χωράφι έχουν τη διάθεση όσων δίνουν ελεημοσύνη. Για τροφή, ό,τι τύχει. Πίνουν νερό από τις κρήνες όπως τα ζώα, και για ποτήρια έχουν τις χούφτες τους. Για αποθήκη έχουν την κοιλιά τους, όσο μπορεί αυτή να συγκρατήσει ό,τι μπαίνει μέσα. Τραπέζι τους είναι τα γόνατά τους διπλωμένα. Κρεβάτι, το έδαφος. Μπάνιο, κάποιος ποταμός ή λίμνη, όπως τα έχει προσφέρει ακατέργαστα και κοινά σε όλους ο Θεός. Η ζωή τους είναι πλέον γεμάτη μετακινήσεις και αγριάδα, όμως δεν ήταν έτσι εξαρχής. Ας όψονται η συμφορά και η ανάγκη.

Γρηγορίου Νύσσης, Περί φιλοπτωχείας και ευποιΐας λογ. A’, P.G. 46

το είδαμε στο υπέροχο βιβλίο του Θανάση Παπαθανασίου
«Ο Θεός μου ο αλλοδαπός», ΕΚΔ. ΑΚΡΙΤΑΣ 2004

ΠΗΓΉ 

Χρόνια πολλά στη γυναίκα, στη μάνα, στην αγρότισσα, στη σύζυγο, στην αδερφή, στη γιαγιά..... Χρόνια πολλά στις ηρωίδες των χωριών της Ελλάδας μας. Όλες αυτές οι γυναίκες μετράνε πάνω από επτά, οκτώ, ακόμα και εννιά δεκαετίες ζωής και τις ενώνουν οι κακουχίες και τα βάσανα που πέρασαν στα χρόνια της ιταλογερμανικής κατοχής και του Εμφυλίου και οι δυσκολίες να φτιάξουν οικογένεια.....Οι συνθήκες ζωής ήταν δύσκολες. Όμως βγήκαν νικήτριες. Ποιος μπορεί να μη θαυμάσει αυτές τις γυναίκες και να υποκλιθεί μπροστά τους;

Ο Κάλεντ Αλ Τζάχερ... προτιμά να πεθάνει από το να γίνει και αυτός ένας ακόμη μετανάστης! Ευχαριστώ... αλλά από τη Συρία θα φύγω μόνο νεκρός

«Θα πεθάνω στην Συρία»!

Ο Καλέντ Αλ Τζάχερ μιλά και συγκινεί στο G-Weekend Journal με αναφορές στον πόλεμο, στους πρόσφυγες και την Ελλάδα!

Μας συστήθηκε το 1998 με τη βυσσινί φανέλα της Προοδευτικής. Εμεινε στην ομάδα του Κορυδαλλού μέχρι το 2002 και μετά μετακόμισε στην Χαλκηδόνα. Η τελευταία του ομάδα στην Ελλαδα ήταν ο Θρασύβουλος, από τον οποίο έφυγε το 2006 για να επιστρέψει στην πατρίδα του, τη Συρία. Από τότε μέχρι σήμερα πολλά έχουν αλλάξει. Η ειρηνική Συρία έχει μετετραπεί σε βομβαρδισμένο τοπίο.

Οι εικόνες που βλέπουμε, δεν μας κάνουν να πιστέψουμε ότι είναι δυνατόν να υπάρχει φυσιολογική ζωή εκεί.

Ο Κάλεντ Αλ Τζάχερ, όμως, δεν φεύγει από τον τόπο του, στον οποίο προτιμά να...
πεθάνει από το να γίνει και αυτός ένας ακόμη μετανάστης, όπως εξηγεί στο Gazzetta Weekend Journal. Ο Αλ Τζάχερ, σε μια σπάνια συνέντευξή του, ευχαριστεί τον ελληνικό λαό για όσα κάνει για τους συμπατριώτες του, κατηγορεί Αμερική και Ισραήλ για τον "βρώμικο" αυτό πόλεμο και ελπίζει να επιστρέψει η ειρήνη και πάλι.

Bρέθηκε στην χώρα μας όταν οι συμπατριώτες του ήταν στα σπίτια τους! Τώρα ο ίδιος βρίσκεται στην Συρία και φίλοι, συγγενείς, γείτονες πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς!

Καλησπέρα Καλέντ. Πως είναι τα πράγματα στην Συρία τώρα;

«Ευτυχώς η κατάσταση τώρα σε γενικές γραμμές είναι καλύτερη, μετά την επέλαση του κυβερνητικού στρατού. Η κατάσταση στην πόλη που μένω, το Αλέπο, χάρη στον Θεό είναι καλή».

Η ζωή σου εκεί πως είναι; Δεν έχεις σκεφτεί να φύγεις και εσύ;

«Όσον αφορά στη ζωή μου στην Συρία, μπορώ να πω ότι είμαι ευτυχισμένος που είμαι στην πατρίδα μου. Μου αρκεί αυτό. Όσο για τον πόλεμο, ο καθένας ξέρει ότι πρόκειται για μια βρώμικη συνωμοσία κατά αυτής της χώρας. Δεν θα φύγω από την χώρα μου ώσπου να πεθάνω.Ξέρω πολλούς Σύριους που έρχονται στην Ελλάδα, που είναι μια φιλόξενη και γενναιόδωρη χώρα με καλούς ανθρώπους. Ελπίζω να τελειώσει ο πόλεμος και οι πρόσφυγες να επιστρέψουν σπίτι τους, στο μέρος που αγαπάνε περισσότερο από το καθένα».

Ποιος πιστεύεις ότι ευθύνεται περισσότερο για τον πόλεμο;

«Η αιτία του πολέμου είναι το Ισραήλ κι η Αμερική. Θα ήθελα να τελειώσει ο πόλεμος και να ζήσουμε ξανά ασφαλείς, όπως πριν. Η Συρία ήταν μια από τις πιο ασφαλείς χώρες στον πλανήτη. Μισώ τον πόλεμο και τους πολιτικούς επίσης».

Μιλάς σα να μην φοβάσαι τίποτα.

«Ζούμε μια κατάσταση πολέμου, όλοι το ξέρετε αυτό. Στο Αλέπο, που είναι το σπίτι μου, τα πράγματα είναι φυσιολογικά. Αντιπροσώπευσα την εθνική Συρίας, ως παίκτης, για 12 χρόνια. Όπως είπα δεν φοβάμαι να πεθάνω, αφού μιας μέρα όλοι θα πεθάνουμε».

Εσύ με τι ασχολείσαι αυτή τη στιγμή;

«Το ποδόσφαιρο ακόμη υπάρχει στην χώρα μας. Πριν τον πόλεμο ήμουν πρόεδρος της Ένωσης ποδοσφαιριστών στην Συρία. Μετά έγινα προπονητής της Freedom Football Club, που αποτελεί το σύλλογο που μεγάλωσα αλλά δεν ολοκλήρωσα τον ρόλο μου για προσωπικούς λόγους».

Πως έχεις στο μυαλό σου την Ελλάδα;

«Οι αναμνήσεις που έχω από την χώρας σας είναι στις καλύτερες που βίωσα ποτέ. Έχω να θυμάμαι τα καλύτερα από την Προοδευτιή και την Χαλκηδόνα. Στέλνω τους χαιρετισμούς μου στον Γιάννη Καρρά και τον Γιώργο Σπανό. Ευχαριστώ όλους όσους συνεργάστηκα. Όλοι αγαπούσαν πολύ αυτό που έκαναν και ήταν αφοσιωμένοι στο στόχο τους, για να γίνονται όλο και καλύτεροι».

Θα ήθελες να επιστρέψεις στην Ελλάδα;

«Ναι, θα ήθελα να επιστρέψω στην Ελλάδα, σας είπα ότι την έχω στην καρδιά μου σαν δεύτερη πατρίδα μου. Πέρασα τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου, στην δεύτερη πατρίδα μου, την Ελλάδα με την Προοδευτική κι η αγάπη μου γι αυτή την χώρα αυτή θα είναι πάντα η ίδια. Θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στους φιλάθλους της που λατρεύουν το ποδόσφαιρο.

Πως προέκυψε και ήρθες στην χώρα μας;

«Ήρθα στην Ελλάδα, μέσω ενός ατόμου που ήξερε τον κύριο Καρρά, τον Τζαμάλ Τζορ' ατλί».

Πέρα από την Προοδευτική και την Χαλκηδόνα, είχες την ευκαιρία να παίξεις και σε μεγαλύτερες ομάδες;

«Είχα προτάσεις από τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ, αλλά όχι τον Παναθηναϊκό. Τελικά, δεν προχώρησε καμία απ' αυτές τις προοπτικές για διαφορετικούς λόγους».

Κλείνοντας, ποιο είναι το μήνυμα που θα ήθελες να στείλεις;

«Εχω μόνιμη κατοικία στην Ελλάδα. Ευχαριστώ τους φίλους της Προοδευτικής, που ποτέ δεν με έχουν ξεχάσει και που συχνά με ρωτούν τι κάνω μέσω του facebook. Υπάρχουν πραγματικοί φίλαθλοι του ποδοσφαίρου, που έχουν γνώση για το άθλημα. Εύχομαι τα καλύτερα στο σύλλογο και στους σημερινούς της ηγέτες, με όλη μου την αγάπη και το σεβασμό. Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω τον ελληνικό λαό. Θα αγαπώ την Ελλάδα για πάντα».

πηγή:Επιμέλεια: Παναγιώτης Δαλαταριώφ

ΤΑΓΙΠ, Ο ΑΙΣΧΡΟΣ ΕΚΒΙΑΣΤΗΣ

Όταν δεν μπορείς να εξηγήσεις κάτι , μπορεί να σε τρελάνει !

Με τί ψυχή στην Κατούνα θα κάνετε καρναβάλια, χορούς και parties;

Την προηγούμενη Κυριακή της Απόκρεω η Εκκλησία μας διάβασε το Ευαγγέλιο της Κρίσεως με σκοπό τη διδαχή, την κατάνυξή, τον φόβο, και τη συντριβή μας στη θέα της μέλλουσας απολογίας ενώπιον του φοβερού βήματος του Χριστού. Είτε το θέλουμε είτε όχι θα έρθει η ώρα εκείνη όπου ο καθένας μας θα κατέβει από τον προσωπικό θρόνο που έφτιαξε για τον εαυτό του και θα σταθεί στο ειδώλιο, ώστε να ακούσει την ετυμηγορία του Κριτή, η οποία θα είναι ανάλογη με τα του βίου πεπραγμένα. Την ερχόμενη Κυριακή της Τυροφάγου θα θυμηθούμε την έξωση των Πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο και θα εισαχθούμε με τον Κατανυκτικό Εσπερινό της Συγνώμης στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, στο στάδιο των αρετών και της μετανοίας, ώστε να ετοιμαστούμε σωματικά και πνευματικά για τα συγκλονιστικότερα γεγονότα της ανθρώπινης Ιστορίας, το Πάθος, τη Σταύρωση και την Ανάσταση του Θεανθρώπου Κυρίου Ιησού Χριστού.

Η Εκκλησία μας, ιδίως οι άγιοι Πατέρες μας, με σοφία όρισαν τα πάντα! Όμως, και ο Σατανάς κάνει τη δουλειά του, ώστε να μην αφήσει κανένα να ζήσει την αγία αυτή περίοδο. Και δυστυχώς βρίσκει συνεργάτες τους ίδιους τους ανθρώπους. Διοργανώνουν καρναβαλικές πομπές, αντίστοιχες αυτών των ειδωλολατρικών της αρχαίας θρησκείας, όπως θέλουν να την επαναφέρουν αυτοί οι νεοπαγανιστές και δαπανούν σημαντικά χρηματικά ποσά την ώρα που η πατρίδα μας έχει πτωχεύσει.

Δυστυχώς, εξαίρεση δεν αποτελεί ο δήμος Ακτίου – Βόνιτσας και το Κέντρο Κοινωνικής Μέριμνας, καθώς και οι τοπικοί σύλλογοι. Είναι υπερβολικά ή γραφικά όλα αυτά; Δεν υπάρχει σε αυτές τις εκδηλώσεις ένα καταχθόνιο στοιχείο που αρέσει στον όχλο και ερεθίζει τις κατώτερες επιθυμίες του; Δεν διαφημίζονται με τις «γιορτές» αυτές τα κατώτερα ένστικτά; Έχει αναρωτηθεί κανείς ότι όλα αυτά τα μασκαρέματα και οι μεταμφιέσεις γίνονται και σε αντίστοιχες πομπές των ομοφυλοφίλων; Οι μάσκες του καρναβαλιού είναι γενικά απαίσιες και θυμίζουν τις περισσότερε φορές δαιμονικές μορφές ή  μορφές  ζώων , έτσι ώστε να συμβαίνει, κατά κάποιο τρόπο, ένας είδος απεικονιστικής ''υλοποίησης'' εκείνων των κατωτέρων τάσεων, στις οπoίες γίνεται επιτρεπτό να εξωτερικευθούν. Εξάλλου, καθένας θα διαλέξει φυσικά μεταξύ αυτών των μασκών, σχεδόν ασυνείδητα, εκείνη που καλύτερα του ταιριάζει, δηλαδή, εκείνη που αντιπροσωπεύει ότι είναι πιο ταιριαστό με τις τάσεις του, οπότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι η μάσκα, που υποτίθεται ότι κρύβει το πραγματικό πρόσωπο του ατόμου, αντίθετα εμφανίζει σε όλους εκείνο που αυτός πραγματικά φέρνει μέσα του, αλλά συνήθως το αποκρύπτει.

 Τι διαφημίζεται και τι αισχρά διαπράττονται στον Γληγοράκη της Βόνιτσας; Δίνει χρήματα ο Δήμος για αυτά τα αίσχη; Δεν ντρέπονται και δεν λυπούνται; Γιατί αυτά τα χρήματα δεν τα δίνουν σε φτωχές οικογένειες; Λίγες είναι αυτές που έχουν ανάγκη; Λίγοι είναι οι φοιτητές που δεν μπορούν σπουδάσουν; Λίγοι οι ανασφάλιστοι συνδημότες μας που δεν έχουν να κάνουν ούτε τις αναγκαίες εξετάσεις ή να πάρουν φάρμακα; Γιατί δεν τολμάει η Δημοτική Αρχή να ομολογήσει Χριστό; Βαπτισμένοι Χριστιανοί δεν είναι τα μέλη της; Οι μανάδες τους δεν τα σταύρωναν για να κοιμηθούν και δεν ξενυχτούσαν από πάνω τους προσευχόμενες; Μήπως δεν πιστεύουν πως υπάρχει Σατανάς; Γιατί δεν επισκέπτονται στο νησί της Κεφαλονιάς τον Άγιο Γεράσιμο, να δουν και να ακούσουν όσα φρικτά ο διάβολος κάνει; Να δουν ανθρώπους να σέρνονται, να σπάνε αλυσίδες και να αλλάζουν φωνές; Αλλά, τώρα τους βγάλαμε όλους ψυχασθενείς και τους γεμίσαμε ψυχοφάρμακα…

Είναι να απορεί κανείς για τη πνευματική αφασία και το κατάντημα μιας τοπικής κοινωνίας. Χθες η Κατούνα έζησε τραγικές στιγμές καθώς ένα νέο παιδί έφυγε από τη ζωή. Βουβή η πλατεία της κωμοπόλεως παρά το πλήθος του κόσμου. Την αποπνικτική αυτή σιωπή έσπαγε κατά διαστήματα η κραυγή των πονεμένων συγγενών και φίλων.

Ο θάνατος είναι το πιο σίγουρο γεγονός της ζωής μας. Δεν υπάρχει άνθρωπος που μπορεί να ξεφύγει. Είναι όμως και το πιο τραγικό. Η ψυχή βιαίως χωρίζεται από το σώμα, διότι ο άνθρωπος πλάστηκε από τον Θεό με προοπτική αθανασίας. Δεν δημιουργήθηκε ο άνθρωπος για να πεθάνει αλλά για να ζήσει αιώνια. Ο θάνατος μπήκε στο ανθρώπινο γένος με την αμαρτία «δι΄ ενός ανθρώπου η αμαρτία εις τον κόσμον εισήλθε και δια της αμαρτίας ο θάνατος» (Ρωμ. 5,12). Έρχεται όμως ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και λέει «ο τον λόγο μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν ούκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν» (Ιων.5,24). Μας λέει, δηλαδή, πως θα αποκτήσουμε ξανά την αιώνια ζωή και ότι μετατρέπει τον ίδιο τον θάνατο σε πέρασμα προς την αληθινή ζωή. Γι΄αυτό για εμάς τους Χριστιανούς με τον θάνατο όχι μόνο δεν τελειώνει τίποτα αλλά αρχίζουν όλα.

Ανθρωπίνως, όμως, δεν μπορείς να μην πονέσεις με τον πόνο του άλλου. Δεν μπορείς να μην συμπαρασταθείς στον θρήνο και τον καημό του. Την φιλευσπλαχνία μας και την αλληλεγγύη την δείχνουμε είτε με την σιωπή μας είτε με τον λόγο μας. Πως θα αισθανθεί ο πονεμένος όταν βλέπει ότι μετά την ταφή του αγαπημένου προσώπου, ορισμένοι συγχωριανοί του τρέχουν να διασκεδάσουν και μάλιστα σε δημόσιους χώρους; Με τι καρδιά χθες λίγες ώρες μετά την κηδεία ενός παιδιού, κάποιες ΜΑΝΕΣ γλεντοκοπούσαν για την ¨γιορτή της γυναίκας¨; Από πότε οι γυναίκες και μάλιστα οι μάνες έγιναν σκληρές και αδιάφορες στον πόνο; Αν ήταν δικό τους παιδί έτσι θα διασκέδαζαν; Η μάνα πρέπει να είναι πρότυπο! Πρέπει να είναι Παναγία! Να διδάσκει με το παράδειγμά της και να ανατρέφει αγίους και αγίες. Αυτή την ομορφιά οφείλει να δείξει στις κόρες της και όχι τις μπογιές του προσώπου. Πριν λίγο καιρό σε άρθρο για την ¨Γιορτή Τσιγαρίδας¨ κατηγορηθήκαμε ως μισαλόδοξοι, ρατσιστές, σκοταδιστές, επειδή ασκήσαμε κριτική στα πρότυπα που προβλήθηκαν από τους διοργανωτές. Δυστυχώς σήμερα επαληθευόμαστε. Κοιτάξτε ομορφιά, ήθος, πολιτισμό και ανθρωπιά…Ντροπή πρέπει να αισθάνεται κανείς για το κατάντημά μας.

Είναι αυτό ανθρωπιά; Ούτε τα άλογα ζώα που ζουν σε αγέλες δεν συμπεριφέρονται έτσι. Έχουμε μετατραπεί σε καταναλωτικά όντα, για να μη πω θηρία. Καταναλώνουμε τη ζωή μας όπως καταναλώνουμε τροφές, ρούχα, παπούτσια και εικόνες. Η τηλεόραση και το έξυπνο κινητό συντέλεσαν στη μετάλλαξή μας. Τη μια στιγμή κλαίμε γιατί είδαμε ένα δραματικό σήριαλ ενώ μετά από λίγο θα ανέβουμε στο τραπεζάκι του σαλονιού μας γιατί ήρθαμε στο τσακίρ κέφι από την τραγουδίστρια της εκπομπής. Και δεν έχει να κάνει αυτό με την εναλλαγή της διάθεσης του ανθρώπου που είναι πλήρως φυσιολογική αλλά με την τάση μας να καταναλώνουμε ότι βρεθεί μπροστά μας. Έτσι καταβροχθίζουμε και τον πόνο των άλλων, αλλά και τις ευκαιρίες για ψευτοχαρές.

Με όση ανθρωπιά και κοινωνική ευαισθησία έχει απομείνει σε αυτό τον τόπο, ας ματαιώσουν τις καρναβαλικές εκδηλώσεις, που έχουν προγραμματίσει αυτές τις ημέρες ο δήμος Ακτίου Βόνιτσας και οι τοπικοί πολιτιστικοί, όπως θέλουν να ονομάζονται, σύλλογοι. Είναι καιρός περισυλλογής και πένθους και όχι για πάρτι, μπουζούκια και καρναβάλια. Μπουχτίσαμε με τις πομπές…

Καλή μετάνοια

Κατούνα Κου πε πε