Τους περισσότερους πειρασµούς συχνά τους δηµιουργεί ό ίδιος ό εαυτός µας, όταν έχουµε τόν εαυτό µας µέσα στην συνεργασία µας µέ τους άλλους. Όταν δηλαδή κινούµαστε άπό ιδιοτέλεια, θέλουµε νά εξυψώνουµε τόν εαυτό µας καί επιδιώκουµε τήν προσωπική µας ικανοποίηση. Στον Ουρανό δεν ανεβαίνει κανείςµέ τό κοσµικό ανέβασµα άλλα µέ τό πνευµατικό κατέβασµα. Όποιος βαδίζει χαµηλά, βαδίζει πάντα µέ σιγουριά καί ποτέ δέν πέφτει. Γι' αυτό, όσο µπορούµε,νά ξερριζώνουµε τήν κοσµική προβολή καί τήν κοσµική επιτυχία, ή οποία είναι πνευµατική αποτυχία. Νά σιχαινώµαστε τόν κρυφό καί φανερό εγωισµό καί τήν άνθρωπαρέσκεια, γιά νά αγαπήσουµε ειλικρινά τόν Χριστό. Τήν εποχή µας δέν τήν χαρακτηρίζει τό αθόρυβο άλλα τό εντυπωσιακό, τό κούφιο. Ή πνευµατική ζωή όµως είναι αθόρυβη. Καλά είναι νά κάνουµε αυτά πού είναι γιά τά µέτρα µας σωστά άθόρυβα, χωρίς επιδιώξεις πάνω από τις δυνάµεις µας,γιατί αλλιώς θά εΐναι εις βάρος της ψυχής µας και του σώµατος

Ο δεκάλογος: Ένα άγνωστο κείμενο του Οσίου Παϊσίου (;) γραμμένο σε τοίχο

Τέλη Αυγούστου του 1998. Αγιονόρος, Καρυές, μεσημέρι. Μου λέει ξαφνικά ο λογισμός να πάω στα Κατουνάκια στον Άγιο Υπάτιο [1].

Έκανα έντονη ευχή και ο λογισμός επέμενε καθαρός. Πήρα το σακίδιο και έφυγα. Σταυρός, Καστανάρα, Αντίθωνας, Χωραφίνα. Περπατούσα αργά, για να είμαι το πρωΐ στα Κατουνάκια. Κατέβηκα στον Άγιο Παύλο, Νέα Σκήτη, Αγία Άννα, Μικρή Αγία Άννα, Κατουνάκια, Άγιος Υπάτιος ψηλά το πρωΐ.
Πήγα παράμερα στα βράχια όπου καθόμουν κάθε που περνούσα, και συλλογιζόμουν τον λόγο του ερχομού μου. Σηκώθηκα απότομα και μπήκα στο κελλάκι στον διάδρομο.
Στο δεύτερο βήμα κάτι συνέβη και σταμάτησα και στράφηκα αριστερά και βλέπω στον σοβά με κάρβουνο γραμμένο το παρακάτω κείμενο με κεφαλαία, ακριβώς στη διάταξη που το παραθέτω.

«Η αναζήτηση της τελειότητας του πνεύματος είναι η μόνη πράξη που δικαιώνει το ανθρώπινο γένος.

Αστόχαστε διαβάτη που δεν γνωρίζεις.
Συλλογίσου συνέχεια.
Εχθρός είναι:

Ο εγωϊσμός

Το βόλεμα

Το τυπικό χωρίς ουσία

Η στενοκεφαλιά

Το παραδεκτό

Το πρόγραμμα

Η καταπίεση

Η ατολμία

Ο φόβος

Ο θάνατος

Το έγραψα αμέσως στο τεφτέρι μου και με ένα ξύλο έσβησα τα γράμματα στον σοβά, ο οποίος ήταν σαν σκόνη από την υγρασία.

Γνωρίζω ότι το κείμενο είναι του ΓεροΠαΐσιου.

[1] Στο κελλί του Αγίου Υπατίου είχε διαμείνει και ασκητεύσει ο Άγιος Παΐσιος κατά το έτος 1966.  

πηγή

Οι άνθρωποι δεν πρέπει να βλέπουν πως φτιάχνονται δύο πράγματα: οι νόμοι και τα λουκάνικα.

Όττο Φον Μπίσμαρκ,1815-1898, Καγκελάριος.

«κουτσοί, στραβοί στον Αγιο Παντελεήμονα».

ΕΔΩ

Χορτοφάγος σκύλος ζει 27 χρόνια

 Της Βασιλικής Μπουντιούκου

Έχετε ακούσει για τον σκύλο που έτρωγε λαχανικά, ο οποίος έζησε μέχρι την ώριμη ηλικία των 27; Πρόκειται για 189 σκυλίσια χρόνια!
Η Bramble, ένα blue merle Collie, ζούσε στο Ηνωμένο Βασίλειο και μάλιστα κέρδισε και το παγκόσμιο ρεκόρ Γκίνες όντας ο γηραιότερος σκύλος εν ζωή εκείνη την περίοδο!
Το πιο εκπληκτικό σχετικά με αυτή την ιστορία είναι ότι ο εν λόγω σκύλος ζούσε με μια βίγκαν δίαιτα αποτελούμενη από ρύζι, όσπρια και οργανικά λαχανικά. Έτρωγε μια φορά την μέρα και ασκούνταν πολύ.
Η ιδιοκτήτρια του σκύλου, Anne Heritage, ήταν φυσικά και η ίδια βίγκαν. Τάιζε την Bramble ένα μεγάλο μπολ από βίγκαν φαγητό κάθε απόγευμα. Επίσης εξηγεί ότι η Bramble «αποτελεί πηγή έμπνευσης και έχει ως στόχο να δείξει ότι αν τρως τα σωστά πράγματα και αθλείσαι μπορείς να παρατείνεις την ζωή σου».
Επτά ανθρώπινα χρόνια για κάθε ένα σκυλίσιο χρόνο
Η ηλικία των 189 χρόνων προέρχεται από την κοινή χρήση κατά την οποία 7 ανθρώπινα χρόνια αντιστοιχούν σε 1 σκυλίσιο. Παρόλο που αυτή η μέθοδος αμφισβητείται μερικές φορές, όπως και να το μετρήσει κανείς- η Bramble ήταν πραγματικός Μαθουσάλας!
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι έχουν υπάρξει και σκυλιά που έχουν ζήσει πολλά χρόνια χωρίς να είναι vegan. Για παράδειγμα, ένα Australian Cattle Dog ονομαζόμενο Bluey έζησε μέχρι την ηλικία των 29 χρόνων και 5 μηνών.

Δεν είναι οι σκύλοι σαρκοφάγοι;

Αν και ο περισσότερος κόσμος θεωρεί ότι τα σκυλιά είναι αποκλειστικά σαρκοφάγα, η πραγματικότητα μάλλον είναι αρκετά διαφορετική. Απ’ ό,τι φαίνεται ο σκύλος είναι παμφάγο ον το οποίο εκτός από κρέας μπορεί να ζήσει και με άλλες τροφές. Όπως όλα δείχνουν, αυτό οφείλεται στην πολύχρονη συμβίωση του σκύλου με τον άνθρωπο.
Δεδομένου ότι από την γεωργική επανάσταση και μετά ο άνθρωπος κατανάλωνε ελάχιστες ποσότητες κρέατος, ο σκύλος αναγκάστηκε να προσαρμόσει και αυτός την διατροφή του. Το γεγονός επιβεβαιώνεται μάλιστα και από γενετικές μελέτες. Όπως δείχνουν οι έρευνες, σε αντίθεση με τους λύκους, οι σκύλοι έχουν γονίδια που τους επιτρέπουν να τρέφονται με αμυλούχες τροφές.
Αυτός είναι και ο λόγος άλλωστε για τον οποίο είναι πλέον διαθέσιμες στο εμπόριο vegan σκυλοτροφές όπως η Amifood. Αν θέλετε λοιπόν να αλλάξετε την διατροφή του σκύλου σας σε κάτι πιο φιλικό προς το περιβάλλον και τα υπόλοιπα πλάσματα του πλανήτη, μην το φοβάστε.
Οι ειδικοί λένε ότι αν κάποιος σκέφτεται να μετατρέψει την δίαιτα του σκύλου του σε χορτοφαγική , είναι καλύτερο για την υγεία του σκύλου να ξεκινήσει από μικρή ηλικία. Κατά αυτόν τον τρόπο δεν υπάρχει ανάγκη για προσαρμογή του σώματος. Οι άνθρωποι που συνήθως επιλέγουν να το κάνουν αυτό είναι οι ίδιοι χορτοφάγοι ή βίγκαν. Μπορεί κάποιος να είναι χορτοφάγος για λόγους υγείας, για ανθρωπιστικούς λόγους ή για περιβαλλοντικούς λόγους. Μάλιστα ένας μεσαίου μεγέθους κρεατοφάγος σκύλος αποτελεί μεγαλύτερη περιβαλλοντική επίπτωση από ένα SUV εξαιτίας της ποσότητας εδάφους και νερού που απαιτήθηκε για την παραγωγή του κρέατος.
Σε κάθε περίπτωση δεν υποστηρίζουμε ότι ο σκύλος μας ΠΡΕΠΕΙ να είναι χορτοφάγος ή βίγκαν. Καλό είναι να γνωρίζουμε όμως ότι οι σκύλοι ΜΠΟΡΟΥΝ να είναι απολύτως υγιείς με μια τέτοια δίαιτα.

Και τι γίνεται με τους ανθρώπους και τις χορτοφαγικές δίαιτες;

Πάρα πολλές έρευνες δείχνουν ότι οι χορτοφαγικές δίαιτες συνδέονται με σημαντικά οφέλη για την υγεία. Η πιο γνωστή είναι η έρευνα που έγινε σε 73.308 άτομα από το 2002 - 2007 και έδειξε ότι οι χορτοφάγοι έχουν πολύ καλύτερη υγεία και λιγότερες πιθανότητες να πεθάνουν από οποιοδήποτε λόγο σε σχέση με τους παμφάγους.
Δεν είναι η μόνη όμως:
Έρευνα στην Βρετανία σε 61.566 άτομα που διήρκησε περισσότερα από 12 χρόνια έδειξε ότι οι χορτοφάγοι έχουν λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καρκίνο από τους παμφάγους.
Επίσης έρευνες σε ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο και Γερμανία με συνολικά 76.172 συμμετέχοντες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι χορτοφάγοι έχουν μικρότερο κίνδυνο από ισχαιμικό καρδιακό επεισόδιο σε σχέση με όσους τρώνε κρέας.
Αντιστοίχως μελέτη σε 25.698 άτομα που διήρκησε 21 χρόνια δείχνει ότι οι χορτοφαγικές δίαιτες ενδέχεται να μειώνουν τον κίνδυνο διαβήτη.
Σε αντίστοιχα συμπεράσματα καταλήγουν και πολλές άλλες έρευνες:
-Mortality pattern of German vegetarians after 11 years of follow-up
Risk of hospitalization or death from ischemic heart disease among British vegetarians and nonvegetarians: results from the EPIC-Oxford cohort study
-Vegetarian Diets and the Incidence of Cancer in a Low-risk Population
-Health Implications of a Vegetarian Diet
-Cardiovascular Disease Mortality and Cancer Incidence in Vegetarians: A Meta-Analysis and Systematic Review
-Vegetarian Dietary Patterns Are Associated With a Lower Risk of Metabolic Syndrome
-Type of Vegetarian Diet, Body Weight, and Prevalence of Type 2 Diabetes
-Vegetarian and vegan diets in type 2 diabetes management
-The health advantage of a vegan diet: exploring the gut microbiota connection
Αν ένας σκύλος μπορεί να ζήσει μέχρι τα 189, μήπως μπορείς και συ;

πηγή

Χρειαζόμαστε βαθιά επίγνωση της κατάστασης με το Ισλάμ

ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ…

Δυστυχώς δεν έχουμε ακόμη συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο από την επέκταση και την έξαρση του Ισλάμ στην Ευρώπη. Ο μουσουλμανισμός, με ανθρώπινο δυναμικό τα εκατομμύρια των μεταναστών, που έχουν από χρόνια εισβάλλει στη Δύση, αποτελεί μια βραδυφλεγή βόμβα μέσα στις χριστιανικές κοινωνίες. Αυτό που γίνεται σήμερα στις χώρες της Μέσης Ανατολής, Βόρειας Αφρικής και Ασίας, είναι ενδεικτικό για το τι μπορεί να γίνει στην αυλή μας και στη γειτονιά μας πλέον. Ήδη άρχισε η διασπορά του φαινομένου και δυτικότερα.

Κάθε μουσουλμανική μειονότητα, ολιγάνθρωπη ή πολυάνθρωπη, αποτελεί ένα δυναμίτη. Αν βρεθεί ένας καλοκουρδισμένος και λίγο τρομοκρατικά προβληματισμένος ιμάμης, αυτός με τα φανατικά κηρύγματά του μπορεί να ανάψει στις ψυχές των «αδελφών μουσουλμάνων» τέτοια ένταση οργής που δύσκολα μπορεί να σβήσει και ακόμη πιο δύσκολα να προβλεφθούν τα θλιβερά αποτελέσματά της. Το πληροφορούμαστε καθημερινά από τα ΜΜΕ. Οι τραγικές εικόνες κάνουν το γύρο του κόσμου. Από μια ασήμαντη αφορμή θρησκευτικού περιεχομένου μπορούμε κάλλιστα να δούμε στο δρόμο χιλιάδες πιστούς του Αλλάχ και του Μωάμεθ, να καίνε και να ρημάζουν τα πάντα, πνευματικά ντοπαρισμένους, που να μη μπορούμε να συνεννοηθούμε και να μη κάνουν πίσω με τίποτε. Οι άνθρωποι αυτοί φανατίζονται, ντοπάρονται και δαιμονίζονται σε χρόνο μηδέν!

Από την άλλη μεριά η θρησκεία του Μωάμεθ είναι πιστό αντίγραφο του ιδρυτή της. Ο βίος και η πολιτεία του προφήτη του ισλαμικού κόσμου είναι αποτυπωμένα στο κοράνι. Κυρίαρχα στοιχεία είναι η βία και η σαρκικότητα, η μισαλλοδοξία και η ανελευθερία. Πόσοι άνθρωποι τον τελευταίο καιρό έχουν σφαγιασθεί ή σταυρωθεί, φυλακισθεί και λιθοβοληθεί, γιατί έφυγαν από την θρησκευτική παραδοχή του Ισλάμ και έγιναν χριστιανοί. Η απαίτηση των ισλαμιστών ακόμη και στις χριστιανικές χώρες για ανύψωση των μιναρέδων, εφαρμογή του θρησκευτικού νόμου Σαρία σε γκετοποιημένες αστικές περιοχές, ένδυση με την παραδοσιακή ισλαμική μαντήλα, ξεχωριστά εστιατόρια, αφαίρεση των χριστιανικών συμβόλων από δημόσιους χώρους, ανέγερση τζαμιών και διαφόρων σχολών κλπ, είναι χαρακτηριστικές αποδείξεις του πόσο επιθετική και κατακτητική από γεννησιμιού της είναι η μουσουλμανική θρησκεία. Μάλιστα στις πιέσεις αυτές πολλές δυτικές χώρες στα πλαίσια μιας αφελούς ανεξιθρησκίας και κοινωνικής ανεκτικότητας, έχουν κάνει σημαντικές υποχωρήσεις και παραχωρήσεις στις μουσουλμανικές κοινότητες.

Θεολογική συζήτηση με το Ισλάμ δεν μπορεί να κάνει κάποιος. Πρώτον μεν διότι τα στοιχεία της θρησκευτικότητάς του είναι δανεισμένα από δω κι από κεί και δεύτερον διότι πλέον έχει εξελιχθεί σε μια κρατική ή κοινωνική αδυσώπητη και ασφυκτική παράδοση και νοοτροπία, από την οποία σε πολλές περιπτώσεις δεν μπορεί να ξεφύγει κάποιος. Ευνοεί τη βία, υποτιμά τη γυναίκα και εγκρίνει με βάση τα κείμενά του τον φόνο των απίστων. Έχει απόλυτο χαρακτήρα. Δεν δίνει τίποτε, γιατί δεν έχει να δώσει, και δεν μπορεί να κάνει πίσω σε τίποτε. Όπως και το Βατικανό, έτσι και το Ισλάμ, ασκεί πολιτική πλέον στα κράτη που κυριαρχεί ή έχει κάποια δυναμική παρουσία. Γι΄ αυτό τον λόγο ανώτατος παράγοντας της Τουρκίας είπε σε ανύποπτο χρόνο, ότι «από τους διαθρησκειακούς διαλόγους ωφελημένο βγαίνει μόνο το Ισλάμ». Παρουσιάζεται διαλλακτικό και με κοινωνικό πρόσωπο, τη στιγμή που στερείται αυτών των στοιχείων. Συνεπώς επενδύει απλά στην εντύπωση, ότι είναι κάτι το σύγχρονο, ενώ στην ουσία κυριαρχεί κατά πλειοψηφία στις τριτοκοσμικές και υποβαθμισμένες περιοχές του κόσμου.

Τα χριστιανικά κράτη δεν πρόσεξαν μέσα στην καλοδιάθετη νοοτροπία τους έγκαιρα τον κίνδυνο της μετανάστευσης. Δεν διέκριναν τον κίνδυνο από το μεταναστευτικό ρεύμα έστω κι αν  αυτό ενδεχόμενα να υπήρξε μια αυθόρμητη εκδήλωση ή μια ανάγκη των καιρών και των συνθηκών, μια συντονισμένη ενέργεια ή μια υποκινούμενη διαφυγή προς τη δύση. Το αποτέλεσμα είναι ένα: οι χριστιανικοί λαοί σήμερα βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο και πιέζονται κοινωνικά, ανθρωπιστικά και πολιτισμικά από τους ίδιους τους νόμους τους περί ανεξιθρησκίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ασφαλώς και χρειάζονται αυτοί οι νόμοι σε φυσιολογικές όμως τιμές και συνθήκες. Όταν  έχουμε μια μαζική εισβολή, χρειάζονται με διάκριση να ληφθούν και άλλα μέτρα. Έπρεπε να υπολογισθεί η επεκτατική  δυναμική του Ισλάμ και οι διασυνδέσεις με χώρες που καυχώνται ότι το κράτος τους είναι «ένα απέραντο τζαμί», όπως το λέει η Σαουδική Αραβία και οι οποίες χρηματοδοτούν πολλές μουσουλμανικές προσπάθειες στην Ευρώπη! Το αποτέλεσμα τώρα έχει έρθει πλέον σταδιακά, όπως το είπε ο μακαρίτης ο Οζάλ, κάποτε: «θα κατακτήσουμε την Ευρώπη με τη μετανάστευση, όχι με πόλεμο». Αυτό πού δεν πέτυχαν με πόλεμο οι Οθωμανοί στο Μεσαίωνα, το πετυχαίνουν τώρα με τη μετανάστευση. Το βασικότερο θέμα είναι ότι οι χριστιανικοί λαοί της Δύσης ασφυκτιούν πλέον  θρησκευτικά και οδηγούνται σε έκπτωση από την πνευματική τους παράδοση. Χάριν της πολυπολιτισμικότητας εγκαταλείπουν τις χριστιανικές τους ρίζες.

Στοιχείο επικίνδυνο στην όλη υπόθεση είναι τα στημένα γεγονότα. Η αραβική άνοιξη έφερε στο προσκήνιο έντονα θρησκευόμενους μουσουλμάνους. Οι μέχρι πρότινος κοσμικές εξουσίες πέρασαν στο παρελθόν. Οι ακραιφνώς μουσουλμανικές πλέον ηγεσίες δίνουν εμμέσως πλήν σαφώς στο λαό και στους καθοδηγητές του το ελεύθερο της μισαλλόδοξης και φανατικής δράσης. Αυτό έχει σα συνέπεια τρία πράγματα: πλήττονται στην κυριολεξία οι χριστιανικές μειονότητες στα κράτη αυτά, εξωθείται, αναγκάζεται, η Δύση να επέμβει στρατιωτικά και τέλος αποκτά ασπίδα προστασίας το Ισραήλ στην περιοχή, επεκτείνοντας τα οικονομικά και γεωπολιτικά του συμφέροντα.

Οι αφορμές των πρόσφατων γεγονότων στα εξεγερμένα πλέον μουσουλμανικά κράτη φαίνεται ότι έχουν άλλη αιτία και ότι ήταν προσεκτικά καλοσχεδιασμένες από πρίν και στοχευμένες. Κάτι ανάλογο προσπάθησαν να κάνουν και στη Ρωσία, αλλά δεν τα κατάφεραν. Δεν αποκλείεται πίσω από όλα αυτά να κρύβεται ένας σιωνιστικός δάκτυλος, όπως πολλοί  ισχυρίζονται ότι συνέβη και με την 11^η Σεπτεμβρίου.

Ερχόμενοι στα δικά μας, δεν μπορούμε παρά να καταγγείλουμε με προφανή αγανάκτηση τη συνεχή προβολή των τουρκικών σειρών από ελληνικά κανάλια, τα οποία προβάλλουν μια επίπεδη και οριζόντια κοινωνική μουσουλμανική ζωή, μια βιτρίνα, τη στιγμή που ο πληθυσμός στην πλειονοψηφία του είναι σε μαύρα χάλια, από κάθε άποψη, και κυρίως, δεν μπορούμε να μη καταγγείλουμε την προβολή της σειράς «Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής», όπου μέσα εκεί ανεχόμαστε ως Έλληνες και Ορθόδοξοι, μια νοοτροπία και μια κουλτούρα που τη ζήσαμε τετρακόσια χρόνια και μάτωσε η καρδιά μας. Δεν μπορεί σήμερα να ανεχόμαστε τον ηθοποιό, έστω και για την οικονομία του σεναρίου, να χαρακτηρίζει «άπιστους» τους χριστιανικούς λαούς. (Και σήμερα «άπιστους» μας λένε, επειδή δεν πιστεύουμε στον Μωάμεθ). Ούτε πάλι μας ενδιαφέρουν τα χαρέμια τους και οι δυσώδεις έρωτές τους. Τι θέλουν επιτέλους να μας δείξουν με όλα αυτά; Πόσο καλοί είναι οι γείτονες μας και αξίζει να συζήσουμε; Μα τους ξέρουμε απέξω κι ανακατωτά κι αν είχαμε πραγματικό και υπεύθυνο κράτος που σέβεται την ιστορία και τον πολιτισμό του θάπρεπε να βγάζαμε κι μείς το τι τραβήξαμε τόσα χρόνια και στην ηπειρωτική και στη νησιώτικη Ελλάδα, με φόρους, χαρέμια και σκλαβοπάζαρα, παιδομαζώματα, σφαγές και βιασμούς, νεομάρτυρες και εθνομάρτυρες, με τις γενοκτονίες και τους εκτοπισμούς στη Μ. Ασία, Πόντο, Κων/λη και στην Κύπρο.

Καλείται το κράτος και θεσμικά πλέον να επέμβει. Δεν μπορεί μέσα σε μια τέτοια ατμόσφαιρα να βγαίνουν ταινίες και μάλιστα επιδοτούμενες, εναντίον της ιστορίας μας και δή των εθνομαρτύρων που μαρτύρησαν «για του Χριστού την πίστη την αγία και της Πατρίδος την  Ελευθερία», όπως είναι ο Αθανάσιος Διάκος. Ούτε επιτρέπεται να αλωνίζουν στη Θράκη οι Τούρκοι πράκτορες και να μη αντιμετωπίζεται επαρκώς και συμβολικώς το φαινόμενο. Ούτε τέλος είναι θεμιτό να εισβάλλουν από την Τουρκία και να στοιβάζονται εκατομμύρια μουσουλμάνοι σε μια ορθόδοξη χώρα και να  μη ιδρώνει το αυτί κανενός. Εδώ είναι η χώρα του Χριστού και του Σταυρού. Ούτε το σφυροδρέπανο έχει θέση ούτε η σιωνιστική πεντάλφα ούτε το μισοφέγγαρο.

Ισχύει λοιπόν και σήμερα ο λόγος από τον Θούριο του Ρήγα Φερραίου:

«…Ελάτε με έναν ζήλον,

σε τούτον τον καιρόν,

να κάμωμεν τον όρκον,

επάνω στον σταυρόν.

Στεργιάς και του πελάγου,

να λάμψει ο σταυρός,

και στην δικαιοσύνην,

να σκύψει ο εχθρός…»

 

πηγή

«Η Ρωσία και η Δύση έχουν ανταλλάξει τους πνευματικούς και πολιτιστικούς τους ρόλους. Ο πολιτιστικός μαρξισμός έχει πλέον κυριαρχήσει στην Δύση, την ώρα που οι Ρώσοι επιστρέφουν στον Χριστιανισμό», λέει Δανή δημοσιογράφος

"Οι Ρώσοι επιστρέφουν στο χριστιανισμό σε ένα μοντέρνο και σύγχρονο πλαίσιο".

"Είναι εξοικειωμένοι με τους πικρούς καρπούς του αθεϊσμού και δεν έχουν καμία όρεξη για την ψυχρή και άγονη έρημο που εκείνος παρήγαγε".

"Στη Ρωσία, ο χριστιανισμός συνδέεται με το σύγχρονο και το προοδευτικό".

"Ο νεαρός, ο hip (μοντέρνος), ο σοφός και ο πλούσιος, εκφράζουν τον Χριστιανισμό τους ως κάτι εντελώς φυσικό και απλό".

"Σήμερα, το πνεύμα του κομμουνισμού εμφανίζεται στη δυτική λατρεία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ελευθερίας του λόγου και των ουτοπικών αντιλήψεων των λεγόμενων “ανοικτών κοινωνιών” της ελίτ. Οδηγούμαστε στην ίδια εκείνη έρημο από την οποία οι Ρώσοι απαλλάχτηκαν και άφησαν πίσω τους".

"Οι Ρώσοι αντιλαμβάνονται τους “ακτιβιστές” τύπου Pussy Riot, ως τους μπολσεβίκους των τελευταίων ημερών".

Ο Θεός είναι της μόδας στη Ρωσία

Το θέμα αυτής της συνέντευξης είναι μια σειρά πέντε εκπομπών με τίτλο «Από τη Ρωσία με αγάπη», της Iben Thranholm, Δανέζας δημοσιογράφου και θεολόγου, η οποία τις παρουσίασε για την δανική εθνική ραδιοφωνία ‘Radio24syv’, με τον υπότιτλο «μία αντικειμενική ματιά στην Ρωσία του Πούτιν».

Εμπνευσμένη από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο, πιστεύει ότι ο Χριστιανισμός στη Δύση μπορεί να ανανεωθεί εάν κοιτάξει προς την Ανατολή. Η Iben έχει επίγνωση του μεγάλου τεράστιου μεγέθους του έργου αυτού. «Αυτό είναι, δυστυχώς, το βάθος στο οποίο έχει βυθιστεί το μίσος της Δύσης για τον Χριστιανισμό», λέει η θεολόγος, η οποία δεν διστάζει να υπερασπιστεί τον Πρόεδρο Πούτιν, τον οποίον τα δυτικά ΜΜΕ χαίρονται να του ‘στολίζουν’ με χλευασμό και περιφρόνηση.

«Η υπόθεση Riot Pussy άνοιξε την πόρτα προς τη Ρωσία για μένα», εξηγεί.

«Κατάλαβα ότι η Ρωσία είναι μια χώρα που αρνείται να δεχτεί συμβιβασμό στις χριστιανικές αξίες. Η Ρωσία δεν είναι απλώς μια χώρα ή ένα έθνος, η Ρωσία είναι μια πνευματική έννοια, μια νοοτροπία. Η κριτική στον πρόεδρο Πούτιν δεν ήταν το έγκλημα για το οποίο οι ‘ακτιβίστριες’ δικάστηκαν και καταδικάστηκαν. Το έγκλημά τους ήταν η εισβολή τους στον Καθεδρικό Ναό του Χριστού Σωτήρα, στον ιερότερο των ναών, και η συμμετοχή τους σε μια βλάσφημη πράξη μπροστά από το τέμπλο.

Η Thranholm σε ένα πρόσφατο ταξίδι της στη Ρωσία

Στη Δύση, η ελευθερία του λόγου είναι ευρέως διαδεδομένη για το σκοπό της βεβήλωσης της (χριστιανικής) θρησκείας, αλλά η Ρωσία δεν επιτρέπει να ξεπεραστούν τα όρια και να περάσουμε στη βλασφημία. Αυτό πραγματικά με γοήτευσε, και γι’ αυτό ταξίδεψα στη Μόσχα για να μάθω περισσότερα και αυτό τελικά με οδήγησε σε μια σειρά ραδιοφωνικών εκπομπών οι οποίες προσπαθούν να βοηθήσουν τους Δανούς να κινηθούν πέρα ​​από τα κουραστικά και άχρηστα κλισέ - καρικατούρες και να τους παρέχουν μια διαφοροποιημένη άποψη για την Ρωσία».

Ποια ήταν η εντύπωσή σας από τη Ρωσία;

«Βίωσα μια φανταστική ενέργεια, μια ηθική ενέργεια παρόμοια με εκείνη της Αμερικής της δεκαετίας του '50 με τις παλιές ηθικές αξίες. Γνώρισα εξυπηρετικούς, ποιητικούς και πολιτισμένους ανθρώπους, με πνεύμα αυτοθυσίας που δεν έχω ξαναδεί. Η ατμόσφαιρα στη Μόσχα είναι εντελώς διαφορετική από εκείνη οποιασδήποτε πρωτεύουσας της Ευρώπης και σε αντίθεση με εδώ στη Δύση, αισθάνομαι πολύ πιο πνευματικά ελεύθερη στην Ανατολή.

Ενώ η Δύση λοιδορεί και απαρνείται τον Χριστιανισμό και η ίδια η Ευρώπη επιδίδεται σε μια αυτο-απέχθεια, οι Ρώσοι επιστρέφουν στον Χριστιανισμό σε ένα μοντέρνο και σύγχρονο πλαίσιο. Να θυμίσουμε ότι ο Χριστιανισμός κατεστάλη υπό το κομμουνιστικό καθεστώς, το οποίο ήταν αθεϊστικό. Οι Ρώσοι είναι εξοικειωμένοι με τους πικρούς καρπούς του αθεϊσμού και δεν έχουν καμία όρεξη για την ψυχρή και άγονη έρημο που εκείνος παρήγαγε.

Το ενδιαφέρον είναι, ότι στη Ρωσία, ο χριστιανισμός συνδέεται με κάτι το σύγχρονο και προοδευτικό. Είναι το πνεύμα των νέων, των μοντέρνων, των σοφών και των πλουσίων, οι οποίοι εκφράζουν το χριστιανισμό τους ως κάτι εντελώς φυσικός και απλός τρόπος ζωής. Ο Χριστιανισμός είναι απλά μόδα, αλλά όχι με τον επιφανειακό δυτικό ποπ τρόπο. Οι ρίζες του Χριστιανισμού αναπτύσσονται βαθιά μέσα στο έδαφος της ρωσικής ζωής, και μας κοιτούν με έκπληξη στο πώς εμείς προφυλάσσουμε ή μάλλον αδιαφορούμε για την πνευματική μας κληρονομιά.

Και δεν είναι μόνο αυτό: Διακρίνουν στην εμμονή μας με την πολιτική ορθότητα, και την κοινωνική φιλελεύθερη άποψη αστυνόμευσης των γενικών μέσων μαζικής ενημέρωσης και την ακαδημαϊκή κοινότητα, μια νέα εκδήλωση του τρόμου του ολοκληρωτισμού από τον οποίον οι ίδιοι είχαν την τύχη να ξεφύγουν μετά από 75 φρικτά χρόνια.

Μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, η Ανατολή και η Δύση αντάλλαξαν ρόλους πνευματικούς, πολιτιστικούς και ηθικούς. Ο πολιτιστικός μαρξισμός έχει πλέον ανεξέλεγκτα κυριαρχήσει στην Δύση.

Αλλά ο κομμουνισμός και η σοσιαλδημοκρατία δεν είναι πιθανώς το ίδιο;

«Επιτρέψτε μου να το θέσω διαφορετικά. Κατά τη διάρκεια του κομμουνιστικού καθεστώτος, η Ρωσία βρέθηκε στο έλεος μιας κουλτούρας του θανάτου, αλλά επέστρεψε στη ζωή, με την έννοια της χριστιανικής κουλτούρας με μια δυνατή συνειδητοποίηση των ιστορικών ριζών και της συνέχειας».

Η κατάσταση στη Δύση είναι το ακριβώς αντίθετο. Γιορτάζουμε το θάνατο και έχουμε παραδοθεί στη σατανική άποψη για τον άνθρωπο σε μια φαρισαϊκή οργή και ένα παραλήρημα κατά του Θεού. Μπορούμε να χωρίσουμε εύκολα on-line. Δίνουμε προτεραιότητα στην εργασία και στην καριέρα παρά στις οικογενειακές ευθύνες, ιδίως την ανατροφή των παιδιών. Είμαστε υπέρ της ευθανασίας, της άμβλωσης “κατ’ αίτηση”, των ‘δικαιωμάτων’ των ομοφυλοφίλων και του “γάμου” ατόμων του ιδίου φύλου, ενώ οι πόλεις μας βυθίζονται στο Ισλάμ και στον αυξανόμενο διαχωρισμό (φυλετικό/πολιτισμικό).

Η Ρωσία έχει επιλέξει μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση, και είναι ένας από τους λόγους που πολλοί Ρώσοι αντιλαμβάνονται τους ‘ακτιβιστές’ όπως οι Pussy Riot ως Μπολσεβίκοι των τελευταίων ημερών. Αυτοί εισβάλλουν και βεβηλώνουν την ιερότητα της εκκλησίας, ένα ιερό τόπο. Η Δύση το γιορτάζει αυτό ως ‘πρόοδο’ και ‘ευημερία’. Οι Ρώσοι αντιλαμβάνονται ότι το πνεύμα του κομμουνισμού είναι ακόμα ζωντανό. Απλώς παίρνει νέες μορφές και εγκαθίσταται στη Δύση, όπου οι λίμπεραλς και οι ‘προοδευτικοί’ αγαπούν και λατρεύουν τις Pussy Riot.

Σήμερα, το πνεύμα του κομμουνισμού κάνει την εμφάνισή του στη δυτική λατρεία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ελευθερίας του λόγου και των ουτοπικών αντιλήψεων της ελίτ των λεγόμενων ‘ανοικτών κοινωνιών’. Οδηγούμαστε στην ίδια εκείνη έρημο από την οποία οι Ρώσοι απαλλάχτηκαν και άφησαν πίσω τους. Ο Πατριάρχης Κύριλλος έχει προειδοποιήσει τη Δύση: "Μην πάρετε το δρόμο που πήραμε εμείς. Τον έχουμε δοκιμάσει και οδηγεί στην καταστροφή!"

Πρόσφατα ο ρωσικός στρατός προέβη σε μία άσκηση με βάση το σενάριο μιας επίθεσης στη βόρεια Νορβηγία, στο Aaland, Gotland και Bornholm. Μήπως απλά γυρίσαμε το άλλο μάγουλο;

«Εντάξει, αυτός δεν είναι ο αληθινός τρόπος να το δει κανείς. Οι Ρώσοι διαθέτουν μια τέτοια άσκηση, λόγω της γεωπολιτικής πίεσης που δημιουργεί το ΝΑΤΟ με την ανάπτυξη εχθρικών στρατιωτικών δυνάμεων κατά μήκος των συνόρων της Ουκρανίας και των παλαιών χωρών του Συμφώνου της Βαρσοβίας.

Η ρωσική εξωτερική πολιτική έχει από καιρό δαιμονοποιηθεί. Η Ρωσία είναι υποχρεωμένη να ανταποκριθεί σε μια κατάσταση που δεν δημιούργησε, κάτι το οποίο δεν είναι το ίδιο με την επιθετικότητα. Γιατί θα πρέπει η Ρωσία να αποδεχθεί, να αποκοπεί από την πρόσβασή της προς τη θάλασσα, από την Αγία Πετρούπολη μέχρι το Βλαδιβοστόκ; Κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο. Με μια χοντροειδή υποκρισία, η Δύση κάνει να μοιάζει ότι η Ρωσία είναι ο νέος μας εχθρός. Η αλήθεια είναι ακριβώς το αντίθετο. Η Δύση είναι ο χειρότερος εχθρός του εαυτού της».

πηγή

Απίστευτο: Βρετανός τζιχαντιστής διαμαρτύρεται για τους αγενείς τρόπους των «συντρόφων» του

Ο Ομάρ Χουσείν κατηγορεί τους Άραβες τζιχαντιστές ότι του κλέβουν τα παπούτσια και τον φορτιστή κινητού!

Εκτελούν, σφαγιάζουν, απαγχονίζουν, βιάζουν, πυρπολούν, αφανίζουν οικογένειες και σπέρνουν τον πανικό… Οι ισλαμοφασίστες , όμως, ενοχλούνται από την αγένεια, άλλων… τζιχαντιστών.



Τουλάχιστον αυτό υποστηρίζει ο Βρετανός Ομάρ Χουσείν που έχει γίνει μαχητής του Ισλαμικού Κράτους και «καταγγέλλει» τους Άραβες «συντρόφους» του ότι δεν έχουν τρόπους!

Σύμφωνα με τον Telegraph ο Χουσείν διαμαρτύρεται επειδή οι Άραβες τζιχαντιστές κλέβουν τα παπούτσια του, δεν ξέρουν να σχηματίζουν και να τηρούν την θέση τους στην ουρά, μιλούν δυνατά, δεν σέβονται τον προσωπικό του χώρο, τρώνε σαν παιδιά και χρησιμοποιούν τον φορτιστή του κινητού του.

Ο Χουσείν που εργαζόταν ως φρουρός ασφαλείας σε σούπερ μάρκετ στη Μεγάλη Βρετανία, πριν αποφασίσει να εγκαταλείψει τη χώρα για να μεταβεί στην Συρία, όπου υποσχέθηκε πίστη στο Ισλαμικό Κράτος και έγινε ένας ακόμα αιμοδιψής δολοφόνος στο όνομα του ιερού πολέμου, κατηγορεί τους υπόλοιπους Σύρους και Άραβες τζιχαντιστές σε κείμενό του που έχει αναρτηθεί στο Διαδίκτυο.

Όπως αναφέρει το βρετανικό δημοσίευμα, λοιπόν, ο 27χρονος Βρετανός υποστηρίζει ότι οι υπόλοιποι τρομοκράτες αγνοώντας ότι κοιμάται, φωνάζουν διακόπτοντας τον ύπνο του, πως δεν οδηγούν καλά κι ότι έχουν τη συνήθεια να κοιτούν επίμονα τους ανθρώπους.

Βέβαια, όπως επισημαίνει ο Telegraph δεν είναι η πρώτη φορά που ο νεαρός από το Χάι Γούικομπ διαμαρτύρεται για τις συνθήκες διαβίωσης με τους υπόλοιπους τζιχαντιστές.

Άλλωστε, προ μηνών σε σχετικό κείμενο, το οποίο υπέγραφε ως Αμπού Σαίντ αλ Μπριτάνι, προειδοποιούσε τους υπόλοιπους Δυτικούς που σκόπευαν να γίνουν μέλη του ΙΚ ότι θα συναντήσουν προβλήματα κουλτούρας.

Τότε είχε ισχυριστεί ότι δεν είχε ειδικό αποφλοιωτή για να καθαρίζει πατάτες, ότι δεν μπορούσε να πλύνει τα ρούχα του και ότι δε μπορούσε να βρει μία νύφη.

«Οι Άραβες έχουν μοναδική κουλτούρα, που απέχει δραματικά από τον δυτικό τρόπο ζωής», είχε γράψει.

Στους κανόνες του savoir faire που έχει μάθει ο ίδιος συμπεριλαμβάνεται και η τήρηση της ουράς σε γραφεία, κάτι που ο ίδιος τόνισε πως γίνεται σεβαστή.

«Μπορεί να περιμένεις στην ουρά για μισή ώρα και μετά ένας Άραβας να έρθει και να πάει πρώτος», είχε αναφέρει, προσθέτοντας πως οι Άραβες δεν γνωρίζουν από κόκκινες γραμμές και δεν αφήνουν χώρο στους «αδελφούς» τους.
πηγή

Η σωτηρία της ψυχής σου είναι υπόθεση δική σου, αν εσύ δεν νοιάζεσαι γι' αυτήν, ποιός άλλος θα νοιαστει για σένα;

Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

"Η ευτυχία είναι σαν την πεταλούδα: όσο πιο πολύ την κυνηγάς, τόσο περισσότερο σου ξεφεύγει ' αλλά όταν στρέψεις την προσοχή σου σε άλλα πράγματα, τότε θα έρθει και θα καθίσει απαλά στον ώμο σου."

 

Χένρυ Ντέηβιντ Θόρω (1817-1862)

Ο ηρωισμός της άδολης ηλικίας

Ηρώ Κωνσταντοπούλου: 17 ναζιστικές σφαίρες για μια αντιστασιακή

Εκτελέστηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 1944. Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου είχε ενταχθεί στην ΕΠΟΝ ως μαθήτρια και η αντιστασιακή της δράση ανακόπηκε με τη σύλληψή της τον Ιούλιο 1944. Αφού βασανίστηκε άγρια στο κολαστήριο των SS στην οδό Μέρλιν, χωρίς να κατορθώσουν οι βασανιστές της να αποσπάσουν την οποιαδήποτε πληροφορία για τους συναγωνιστές της, οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα. Η εκτέλεση έγινε με 17 σφαίρες. Όσα και τα χρόνια της…
Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και έζησε, στις 16 Ιουλίου 1927. Οι γονείς της ήταν από την Σπάρτη. Ήταν μαθήτρια γυμνασίου όταν εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ. Μιλούσε τέσσερις γλώσσες ανάμεσα στις οποίες και τα γερμανικά.
Στις αρχές Ιουλίου του 1944, μία ομάδα των Ταγμάτων Ασφαλείας εισέβαλε στο σπίτι της οικογένειάς της στην οδό Βεΐκου 57 στο Κουκάκι και τη συνέβαλαν, αφού πρώτα τη βασάνισαν. Ο πατέρας της που ήταν εύπορος, κατάφερε με τις γνωριμίες του να την απελευθερώσει. Λίγο πριν την αποχώρηση των Γερμανών συμμετείχε στην ανατίναξη τρένου που μετέφερε πυρομαχικά. Συνελήφθη ξανά στις 31 Ιουλίου του 1944.
Οδηγήθηκε στην οδό Μέρλιν, όπου ήταν το αρχηγείο της Κομαντατούρ, και βασανίστηκε επί τέσσερα μερόνυχτα. Οι SS της ζητούσαν να δώσει πληροφορίες για τους συνεργάτες της. Δεν ενέδωσε παρά και τις δελεαστικές προτάσεις που της έγιναν. Λέγεται ότι γνωρίζοντας γερμανικά, τους «μαστίγωνε» πίσω. Αφού δεν κατάφεραν οι ναζί να αποσπάσουν ό,τι ήθελαν την έστειλαν στην πτέρυγα των μελλοθανάτων στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου.
Ξημερώματα της 5ης Σεπτέμβρη, μπήκε ο φρουρός φωνάζοντας «Ηρώ Κωνσταντοπούλου». «Εγώ είμαι» είπε περήφανα. «Έρχομαι». Η Λέλα Καραγιάννη, που επίσης κρατούνταν εκεί, την πλησίασε και της είπε: «Μπράβο, Ηρώ μου. Έτσι πεθαίνουν οι Ελληνίδες» κι έσκυψε και τη φίλησε για τελευταία φορά.

Οδηγήθηκε μαζί με 49 άλλους στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Εκτελέστηκε με 17 σφαίρες όσο και τα χρόνια της «προς παραδειγματισμό», όπως είπαν οι SS. «Υπομονή κι υπομονή, καρτέρι και καρτέρι, και τούτος ο Σεπτέμβρης τη Λευτεριά θα φέρει». Ήταν οι τελευταίοι στίχοι που έγραψε λίγο πριν την πάρουν για εκτέλεση.
Όντως, περίπου ένα μήνα μετά, στις 12 Οκτωβρίου του 1944 η Αθήνα απελευθερώνεται από τους ναζί.

«Εσύ δε θα μου πεις ευχαριστώ / όπως δε λες ευχαριστώ στους χτύπους της καρδιάς σου / που σμιλεύουν το πρόσωπο της ζωής σου /. Ομως εγώ θα σου λέω ευχαριστώ / γιατί γνωρίζω γιατί σου λέω ευχαριστώ / γιατί γνωρίζω τι σου οφείλω /… Αυτό το ευχαριστώ είναι το τραγούδι μου». Γιάννης Ρίτσος

souljazz orchestra - negus negast

Ασαντ:Η Δύση με το ένα μάτι κλαίει για τους πρόσφυγες και με το άλλο μάτι τους σημαδεύει με αυτόματο….

 

 

Στη συνέντευξη που παραχώρησε στα ρωσικά μέσα RT, Rossiïskaya Gazeta, Pervy Kanal, Rossiya 24, RIA Novosti και NTV ο πρόεδρος της Συρίας Bachar el-Assad μεταξύ άλλων τόνισε και τα εξής:

Η Δύση με το ένα μάτι κλαίει για τη μοίρα των προσφύγων και με το άλλο μάτι τους σημαδεύει με αυτόματο γιατί αυτά τα άτομα εγκατέλειψαν τη Συρία εξ αιτίας της τρομοκρατίας κυρίως εξ αιτίας της τρομοκρατίας και των δολοφονιών αλλά και για τις συνέπειες της τρομοκρατίας και γιατί θέλουν να κερδίσουν τη ζωή τους κάπου αλλού μέσα στον κόσμο.Την ίδια στιγμή είναι η Δύση από την αρχή της κρίσης που υποστηρίζει τους τρομοκράτες

όταν μιλούσε για ειρηνική εξέγερση ή όταν αργότερα μιλούσε για μετριοπαθή αντιπολίτευση.Αλλάκαιτώρα όταν λεένε ότι οι τρομοκρατικές οργανώσεις όπως οι Daesh ή η al-Nosra,προέκυψαν εξ αιτίας του συριακού καράτους ή του προέδρου του.Όσο λοιπόν θα παρεμένουν σε αυτήν την προπαγανδιστική οπτική θα έχουν και καινούγιους πρόσφυγες.  Η Ευρώπη δεν θέλει ν΄ασχοληθεί με τις αιτέις του προβλήματος.

Όπως γνωρίζετε βρισκόμαστε σε πόλεμο με την τρομοκρατία και η τρομοκρατία υποστηρίζεται από ξένες δυνάμεις. Αυτό σημαίνει ότι είμαστε σε ολοκληρωτικό πόλεμο.

Το να λέμε ότι τα σύνορα με την Τουρκία πρέπει νά απελευθερωθούν από την τρομοκρατία αυτό σημαίνει ότι η τρομοκρατία εξουσιοδοτείται σε άλλες περιοχές. Αυτό είναι απαράδεκτο. Η τρομοκρατία οφείλει να εξαλειφθεί παντού. Αλλά αναφορικά με την συνεργασία της Δύσης με την Jabhat al-Nosra, αυτή είναι μια υπαρκτή πραγματικότητα εμείς γνωρίζουμε ότι η Τουρκία υποστηρίζει την al-Nosra και την  Daesh διοχετεύοντας τους όπλα χρήματα και εθελοντές.Γνωρίζουμε όλοι επίσης ότι η Τουρκία συντηρεί σχέσεις στενές με τη Δύση. Οι Erdogan και Davutoglu δεν μπορούν να κάνουν ούτε βήμα χωρίς να δώσουν αναφορά πρώτα στις ΗΠΑ και σε άλλες δυτικές χώρες.

Al–Nosra και Daesh επιχειρούν με μια τέτοια δύναμη στην περιοχή υπό την κάλυψη της Δύσης γιατί οι δυτικές χώρες υπολόγιζαν πάντα την τρομοκρατία ως μια κάρτα ένα χαρτί που μπορούν να το βάλουν στη τσέπη τους και να το χρησιμοποιήσουν από καιρόν εις καιρόν. Τώρα θέλουν να χρησιμοποιήσουν την al-Nosra εναντίον  της Daesh ίσως γιατί με τον έναν ή αλλον τρόπο η, Daesh ξέφυγε από κάθε έλεγχο. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θέλουν να περιορίσουν την Daesh. Αν ήθελαν να το κάνουν ήταν σε θέση. Για εμάς Daesh, al-Norsa και όλες οι οργανώσεις αυτής της φύσης που είναι ένοπλες και σκοτώνουν πολίτες είναι εξτρεμιστικές οργανώσεις.

Η συμμαχία απέτυχε και δεν έχει αληθινή επιρροή στο τερέν.Την ίδια στιγμή Turquie,  Qatar, Arabie Saoudite,και οι δυτικές χώρες όπως η Γαλλία ΗΠΑ και άλλες που καλύπτουν την τρομοκρατία δεν μπορούν να αντισταθούν.Δεν μπορεί να είσαι υπέρ και ταυτόχρονα κατά της τρομοκρατίας. Αλλά αν αυτές οι χώρες αποφασίσουν να τροποποιήσουν τις πολιτικές τους και αν αυτό συμβεί δεν έχουμε πρόβλημα να συνεργαστούμε με όλες αυτές τις χώρες.

Βλέπουμε σήμερα να έρχονται τρομοκράτες από 80 με 90 χώρες.
Έχουμε αποθέματα έχουμε οπισθοφυλακές. ………………. Κάθε άτομο που εγκαταλείπει τη Συρία ανατιπροσωπέυει βέβαια μια απώλεια για τη Συρία όποιες κι αν είναι οι απόψεις του ή οι δυνατότητές του.Αυτό δεν αφορά βέβαια τους τρομοκράτες.Έτσι η μετανάστευση είναι για εμάς μια μεγάλη απώλεια.

Λυπούμαστε για κάθε αθώο θύμα.Αλλά η ζωή ενός πρόσφυγα που πνίγηκε στη θάλασσα είναι πιο πολύτιμη από αυτή  ενός προσώπου που σκοτώθηκε στη Συρία ;Γιατί αυτή θα είχε μεγαλύτερη αξία από τη ζωή ενός αθώου που τον αποκεφάλισαν οι τρομοκράτες ;

Πως μπορούμε να θλιβόμαστε για το θάνατο ενός παιδιού στη θάλασσα και ν΄αγνοούμε χιλιάδες παιδιά,γέρους,γυναίκες και άνδρες που έγιναν θύματα των τρομοκρατών ; 
Αυτή η ευρωπαική αρχή των «2 μέτρων και 2 σταθμών» είναι απαράδεκτη.
Αυτό που γίνεται δεν έχει κανένα νόημα.
Πως θλίβεσαι στο θάνατο κάποιων και είσαι αδιάφορος για την τύχη άλλων θυμάτων ;

Δημιουργήθηκαν προυποθέσεις μιας εξέγερσης με την δυτική υποστήριξη και τα χρήματα του Κόλπου και ειδικότερα του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας όσο και με τη λογισμική υποστήριξη της Τουρκίας.
Στην πραγματικότητα ο Erdogan ανήκει στους Αδελφούς Μουσουλμάνους.Κατά συνέπεια πιστεύει ότι μια αλλάγη κατάστασης σε Συρία Αίγυπτο και Ιράκ θα δώσει γέννηση σε ένα νεό  σουλτανάτο όχι σε οθωμανικό αυτή τη φορά αλλά σε αυτό των Αδελφών Μουσουλμάνων που θα καλύπτει εδάφη από τον Ατλαντικό Ωκεανό ως τη Μεσόγειο και που αθ διευθύνεται από τον Erdogan. 
πηγή

Χρώματα του φθινοπώρου!

Το φθινόπωρο μπορεί εκ πρώτης όψεως να μοιάζει μελαγχολικό, αποτελώντας το μεταβατικό στάδιο προς τον χειμώνα, μετά από τις ανέμελες διακοπές του καλοκαιριού και το απέραντο γαλάζιο, αν όμως του δώσουμε μια ευκαιρία, θα ανακαλύψουμε εύκολα τα υπέροχα χρώματα και την ατμόσφαιρά του. Κι ο καλύτερος τρόπος να το πετύχουμε είναι στα παρακάτω μέρη, όπου το κόκκινο, το κίτρινο, το πορτοκαλί και οι υπόλοιπες φθινοπωρινές αποχρώσεις αποτυπώνονται στη φύση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, όπως παρουσιάζονται από την Telegraph.
1. Blue Ridge Parkway, ΗΠΑ

2. Iαπωνία

3. Westonbirt Arboretum, Βρετανία

4. Dalarna, Σουηδία

5. Ούμβρια, Ιταλία

6. South Island, Nέα Ζηλανδία

7. Jiuzhai Valley, Κίνα

8. Λίμνη Bled, Σλοβενία

9. Βαυαρικές Άλπεις, Γερμανία

10. Pitlochry, Σκωτία

πηγή

Δεν μπορώ να διδάξω κανέναν, τίποτα. Μπορώ να τον κάνω να σκέφτεται.

Σωκράτης

Σημαντική εξέλιξη - Η Γαλλία ξεκινά βομβαρδισμούς σε θέσεις τζιχαντιστών στη Συρία

Ειλημμένη απόφαση παρά τις αντιρρήσεις των Αμερικανών 

Η επιχείρηση θα ξεκινήσει εντός των επόμενων εβδομάδων – Στο Ιράκ έχει μεταφερθεί μεγάλος αριθμός γαλλικών πολεμικών αεροσκαφών

Την απόφαση να αναλάβει δράση κατά των τζιχαντιστών, εντός της Συρίας, ανακοίνωσε ο υπουργός Άμυνας της Γαλλίας, Ζαν Υβ Λε Ντριάν.
Σύμφωνα με την τελευταία ενημέρωση, μεγάλος αριθμός γαλλικών μαχητικών και βομβαρδιστικών έχει μεταφερθεί στο γειτονικό Ιράκ, αλλά παρέμεναν σε αδράνεια, καθώς η γαλλική κυβέρνηση δεν επιθυμούσε από τη μία να «δυναμιτίσει» ακόμη περισσότερο τις σχέσεις της με την κυβέρνηση του Άσαντ και από την άλλη να φανεί στον υπόλοιπο κόσμο ότι υποστηρίζει τις κυβερνητικές δυνάμεις, καθώς η Δύση έχει ταχθεί ανοικτά υπέρ της πτώσης του Άσαντ από τη διακυβέρνηση της χώρας, λόγων των εγκλημάτων πολέμου που του καταλογίζουν.

Η απόφαση της Γαλλίας να βομβαρδίσει θέσεις του Ισλαμικού Κράτους εντός του συριακού εδάφους είναι ειλημμένη και θα ξεκινήσει η εφαρμογή της τις αμέσως επόμενες εβδομάδες, παρά τις αντιρρήσεις που έχει εκφράσει η αμερικανική στρατιωτική διοίκηση.

Σύμφωνα με τη γαλλική κυβέρνηση και τον πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, σημαντικό ρόλο στην απόφαση να βομβαρδιστούν οι θέσεις των τζιχαντιστών, διαδραμάτισε η μεγάλη προσφυγική κρίση που έχει ξεσπάσει.
 πηγή

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑΠΙΚΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΛΟΡΕΝΤΖΟ ΝΤΙΛΕΤΤΟ ΤΟ 1983 ΣΤΟ ΚΕΛΙ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΙΣΑΑΚ ΤΟΝ ΛΙΒΑΝΕΖΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΕΥΘΥΜΙΟ.

Άφιξη στη Μονή Κουτλουμουσίου 

 ΜΑΡΤΙΟΣ 1983

 Δευτέρα 15:Μ.Μ

Κατά τις 6:00, μετά την Ακολουθία, ανέβηκα στο καμαράκι πού δέχεται ό γέροντας Βασίλειος, παραπλεύρους του κελιού του. Με ρώτησε πόσοι είμαστε στο μοναστήρι και βρήκα την ευκαιρία να του μιλήσου λίγο για μάς. Μου επανέλαβε ότι το σημαντικό είναι να «κάνεις υπομονή στο μοναστήρι σου». Τού αποκρίθηκα ότι αυτής της γνώμης είναι και ο γέροντάς μας, ο όποιος θέλει να μένουμε διαρκώς στο μοναστήρι. Ωστόσο, του εξήγησα ότι τώρα έχουμε ανάγκη μιας ζωντανής επαφής με την αγιορείτικη μοναστική παράδοση.

«Σίγουρα» αποκρίθηκε, «μα αν διαβάσετε τούς Πατέρες, τον Βασίλειο, τον Χρυσόστομο, τον Ιωάννη της Κλίμακας, τον Ισαάκ τον Σύρο, τον Εύεργετινό, εκεί θα βρείτε σιγά σιγά την αλήθεια. Περιμένοντας με υπομονή».

«Ό γέροντάς μας πιστεύει ότι άλλο πράγμα είναι να ανακαλύπτεις τούς Πατέρες μες’ από μια ζωντανή παράδοση και άλλο να τούς διαβάζεις. Το ίδιο, εξάλλου, δεν έκανε και ό Μύγας Βασίλειος, όταν, προτού εγκαινιάσει την κοινοβιακή μοναστική ζωή, επισκέφτηκε την Αίγυπτο για να δει από κοντά πώς ζούσαν οι ασκητές;»

«Ά ναι, είναι αλήθεια...» συμφώνησε. «Τώρα θα γυρίσεις στο Κουτλουμούσι;»

Κατόπιν με ρώτησε αν έχει μεταφραστεί στα ιταλικά ό άγιος

Ιωάννης της Κλίμακας και ό Συμεών ό Νέος Θεολόγος, λέγοντας μου πώς του κάνει εντύπωση το γεγονός ότι στη Δύση, μολονότι υπάρχουν μοναστήρια με πλουσιότατες βιβλιοθήκες, οι Πατέρες έχουν παραμεληθεί.

Του αποκρίθηκα ότι και σ’ έμενα κάνει εντύπωση, «αν και τώρα παρατηρείται έντονη μεταφραστική κίνηση».

Ό ηγούμενος Βασίλειος είναι ένας από τούς πιο γνωστούς Αγιορείτες στη Δύση. Γνωρίζοντας καλά τά γαλλικά, έχει δώσει διαλέξεις στην Ευρώπη, έφτασε ως την Αυστραλία με τον π. Παΐσιο και την Αφρική. Είναι γνωστός επίσης από μερικά βιβλία και άρθρα του.

Έπειτα από περίπου μισή ώρα, μπήκε στην κάμαρα ένας μοναχός, κρατώντας ένα φάκελο με καμιά σαρανταριά εικόνες της μονής, τυπωμένες στο σχήμα της κάρτας, και πολύ ωραίες.

«Είναι ευλογία» μου είπε ό γέροντας με καλοσύνη.

Τον χαιρέτησα και τον ευχαρίστησα για όλα.

Σε λίγο, κατά τις 6:45, αφού πήρα το πρόγευμα πού μου είχαν ετοιμάσει, αναχώρησα.

Τις δύο τελευταίες μέρες φυσούσε δυνατός αέρας και ή θάλασσα ήταν φουρτουνιασμένη, αλλά σήμερα ήταν ήρεμη και ό ουρανός ασυννέφιαστος. Καθώς βάδιζα, έβλεπα να ορθώνεται στο βάθος πανέμορφος ό Άθως. Στην κορυφή στεκόταν ένα κατάλευκο συννεφάκι. Εκεί πάνω είναι κτισμένο το παρεκκλήσι της Μεταμορφώσεως.

Έπειτα από τρία τέταρτα πορεία, έφτασα στο κελί του π.Ισαάκ. Είναι ένα σπιτάκι όμοιο μ’ εκείνο του π. Παϊσίου, στο μέσον περίπου της διαδρομής μεταξύ Σταυρονικήτα και Καρύων, όχι πολύ μακριά από το Κουτλουμούσι και από τον π. Παίσιο.

Για τον π. Ισαάκ μου είχαν μιλήσει για πρώτη φορά στη

Σιμωνόπετρα. Εγώ τον είχα συναντήσει στο Κουτλουμούσι το περασμένο Σάββατο και στη χειροτονία του Νεκταρίου στη Σταυρονικήτα.

Λιβανέζος, από ορθόδοξους γονείς, σήμερα είναι γύρο) στα σαράντα με σαράντα πέντε. Αγαπούσε την Ελλάδα και κάθε τόσο ερχόταν στο Άγιο Όρος. Έδώ σχετίστηκε πνευματικά με τον π. Αίσιο, ό οποίος μέχρι τώρα έξακολουθεί να είναι ό πνευματικός του πατέρας. Το 1973-4 έμεινε για ένα χρόνο στη Σταυρονικήτα, όταν ακόμη ζούσε εκεί ό π. Παίσιος. Νωρίτερα είχε σπουδάσει Θεολογία, παρά τη θέλησή του, στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Γνωρίζει λίγα γαλλικά και αγγλικά. Δεν ξέρω πότε χειροτονήθηκε ιερέας. Το όνειρό του ήταν να ανανεώσει στην πατρίδα του το μοναχισμό, με βάση την αγιορείτικη παράδοση, αλλά ό πόλεμος στο Λίβανο και άλλες περιστάσεις τον έπεισαν ότι ήταν θέλημα Θεού να παραμείνει στο Άγιο Όρος, όπου ζει μόνιμα από το 1976.

’Έζησε σ’ αυτό το κελί για τρία τέσσερα χρόνια μόνος του. Τώρα έχει μαζί του, ως υποτακτικό, τον π. Ευθύμιο, πού πρέπει να είναι περίπου είκοσι με είκοσι τριών χρόνων. Αυτός μου άνοιξε την πόρτα. Μιλούσα μαζί του όταν έφτασε και ό π. Ισαάκ, πού με καλωσόρισε πολύ αδελφικά και με οδήγησε στο παρεκκλήσι του κελιού. Στο Άγιο Όρος κανένα μοναστήρι δεν είναι αφιερωμένο στην Ανάσταση και αυτό ήταν το πρώτο κελί πού συναντώ όπου τιμάται αυτή ή μεγάλη δεσποτική γιορτή ’Έσπευσα αμέσως να πω στον π. Ισαάκ ότι είμαστε ή Μικρή Οικογένεια της Αναστάσεως!

Καθίσαμε να κουβεντιάσουμε. Ό π. Ισαάκ μοιάζει να έχει το ίδιο πνεύμα με αυτό τού π. Παίσίου. Ρώτησε για μιας. Όταν τού ανέφερα ότι μερικοί θεωρούν τον γέροντά μας τρελό, μου απάντησε:

«Κι αυτόν; Έδώ όλοι είμαστε τρελοί! Ακόμα και για τον Κύριο έλεγαν ότι είναι τρελός και δαιμονισμένος. Το ίδιο έλεγαν και για μένα όταν στο Λίβανο έζησα για δύο χρόνια μόνος μου στην έρημο.

»Δεν υπάρχει μοναχισμός στο Λίβανο. Τά ορθόδοξα μοναστήρια μιμούνται τά μαρωνίτικα καθολικά, τά οποία έχουν κοσμικό και άντιευαγγελικό πνεύμα. Τώρα έχουν καταντήσει κρησφύγετα των ανταρτών και αποθήκες όπλων. Ωστόσο, τον τελευταίο καιρό υπάρχει μια αναγέννηση. Πρόσφατα, δύο Λιβανέζοι έγιναν μοναχοί στη Μονή Αγίου Παύλου και άλλοι έρχονται συχνά έδώ στο Άγιο Όρος να με συναντήσουν.

Η ρωμαιοκαθολική ιεραρχία, αλλά και ή ορθόδοξη, είναι καταστροφή... 

Υπάρχουν, βέβαια, και καλοί επίσκοποι...

»Ό Πάπας, καταργώντας τη νηστεία, διδάσκει την αμαρτία, γιατί κατάργηση της νηστείας σημαίνει κατάργηση τού Ευαγγελίου, της προσευχής, της ευσέβειας. Στο Λίβανο τά καθολικά μοναστήρια μοιάζουν με ξενοδοχεία, έχουν σαλόνια, τηλεοράσεις κ.λπ. Μα ό Κύριος κρατάει στα χέρια του την Εκκλησία Του και την οδηγεί όπου Εκείνος θέλει. Εμείς πρέπει να ζούμε εν σιωπή, αφήνοντας το φώς του Χριστού να ενεργεί ελεύθερα. Κοίταξε, σήμερα παρατηρείται μεγάλη επιστροφή στον μοναχικό βίο και ό κόσμος τρέχει στα μοναστήρια όταν βλέπει το φώς του Χριστού. Υπάρχουν παραδείγματα αυτής της αναζήτησης σε ολόκληρο τον κόσμο. Πρέπει να μείνουμε σταθεροί. Ό κόσμος διψάει για τη γνήσια ευαγγελική ζωή».

Με ρώτησε αν γνωρίζω τον π. Πλακίδα.

«Ναι» τού απάντησα, «μα μολονότι καταλαβαίνω και δεν αμφισβητώ την εμπειρία του, ό αβάς μας πιστεύει ότι κι εμείς είμαστε Εκκλησία έχοντας την πληρότητα του Πνεύματος,

και συνεπώς δεν υπάρχει λόγος για μάς να γίνουμε ορθόδοξοι Βρισκόμαστε εδώ στο ’Όρος για να βοηθηθούμε ζώντας σύμφωνα με την πατερική παράδοση».

«Πράγματι, οι Πατέρες είναι εκείνοι που μάς διδάσκουν και μάς βοηθούν να κατανοήσουμε το Ευαγγέλιο. Οφείλουμε να αγαπάμε και να ασπαζόμαστε τά κείμενά τους».

Με ρώτησε έπειτα αν επιθυμώ να μείνω μαζί τους όλη την ημέρα. Τον ευχαρίστησα πολύ και του είπα ότι θα ξαναγυρνούσα, μα έπρεπε να ανέβω στο Κουτλουμούσι και στις Καρυές για να ταχυδρομήσω ένα γράμμα στον γέροντά μου.

«’Ά, ωραία, θέλω κι εγώ ν’ ανέβω στις Καρυές!»

Ανεβήκαμε μαζί.

Κάθοδόν του είπα ότι, αν το έκρινε ωφέλιμο για μάς, θα μπορούσα να μείνω μαζί του περισσότερο από μία μέρα.

«Από τη στιγμή πού δεν είναι επιθυμία σου, αλλά, όπως μου είπες, είναι για το καλό του μοναστηριού σου και της Εκκλησίας σου, έλα μια μέρα και μείνε και το βράδυ, και μια άλλη φορά έλα ξανά και μείνε άλλη μία μέρα και μία νύχτα. Είναι καθήκον μας να σε βοηθήσουμε όσο μπορούμε...»

Μιλήσαμε αρκετά για τον αβά μας, για τον αραβικό κόσμο και για τον Μάτα έλ Μεσκίν' πού γνωρίζει έξ ακοής. Εδειξε ολοφάνερα ικανοποιημένος όταν τού μίλησα για τη σχέση μου με τον πνευματικό μου πάτερα, και ακόμα περισσότερο όταν αναφέρθηκα στον π. Παΐσιο.

«Σ’ αυτόν πρέπει να πάς» μου είπε. «’Εγώ δεν είμαι τίποτα. Αυτόν αξίζει ν’ ακούσεις».

Τον ρώτησα για το καθημερινό του ωράριο. Το βράδυ αυτός αγρυπνεί μέχρι τά μεσάνυχτα, οπότε ξυπνά ό π. Ευθύμιος πού αγρυπνεί ως τις 4.00 το πρωί. 

Διαβάζουν μαζί την Ακολουθία, για περίπου μία ώρα, με τροπάρια, ψαλμούς και ’Όρθρο. Θεία Λειτουργία τελούν τρεις ή τέσσερις φορές την εβδομάδα, αμέσως μετά τον Όρθρο. Κατόπιν αναπαύονται άλλες δύο ώρες. Μετά την ανάπαυση, δουλειά. Ό π. Ευθύμιος φτιάχνει χειροποίητους σταυρούς από ξύλο. Ό π. Ισαάκ μεταφράζει Πατέρες από τά ελληνικά στα αραβικά, για έναν λιβανέζικο εκδοτικό οίκο. 'Ως τώρα έχει μεταφράσει τον Ισαάκ τον Σύρο, τον Ιωάννη της Κλίμακας, τον πρώτο τόμο τού Εΰεργετινού και τώρα συνεχίζει με τον δεύτερο. Στην Ένάτη "Ώρα (πού αλλάζει με τον ήλιο, δηλαδή το χειμώνα είναι στις 14:00, ενώ το καλοκαίρι στις 17:00) κάνουν Εσπερινό. Ακολουθεί ή μοναδική τράπεζα. Μόνο το Σάββατο και την Κυριακή προβλέπονται δύο γεύματα.

«Εμείς δεν κυκλοφορούμε σχεδόν καθόλου» μού εξήγησε. «Δεν έχουμε εξωτερικές δουλειές».

Αναφερόμενος στην ουσία τού μοναχικού βίου, τόνισε:

«Αυτό πού μετράει είναι ή υπακοή, ή έκκοπή τού ίδιου θελήματος. Ό π. Ευθύμιος θα ήθελε μερικές φορές να νηστεύει για τρείς και τέσσερις συνεχόμενες μέρες και να κάνει καθημερινά χίλιες μετάνοιες, αλλά εγώ τού λέω: “Αγαπητέ μου, δεν είναι αυτή ή μοναχική ζωή”...»

"Όταν φτάσαμε στις Καρυές, τον χαιρέτησα και τράβηξα για το ταχυδρομείο. 

Μετά κατηφόρισα στο Κουτλουμούσι. Θα ήτανε 10:30 περίπου. Οι μοναχοί μόλις είχαν βγει από την τράπεζα και με καλωσόρισαν χαρούμενοι.

«Θα περάσεις και το Πάσχα μαζί μας ή θα πας στη Σιμωνόπετρα με τον γέροντά σου;» με ρώτησαν ό π. Εφραίμ και ό π. Μάξιμος.

'Ο γέροντας Χριστόδουλος μ’ έστειλε πρώτα να γευματίσω και στη συνέχεια μιλήσαμε για λίγο. Με τη χαρακτηριστική του καλοσύνη μου επανέλαβε ότι μέχρι το Πάσχα δεν θα υπήρχε πρόβλημα να παραμείνω στο μοναστήρι.

Το βράδυ, στη διάρκεια του Μεγάλου Αποδείπνου, έψάλη ό κανόνας του αγίου Βενεδίκτου, ό όποιος είχε παραλειφτεί την περασμένη Κυριακή, την ημέρα της μνήμης του.

Μετά το Απόδειπνο, ό γέρων Ιωσήφ, απευθυνόμενος για πρώτη φορά σ’ έμενα, μου φώναξε χαρούμενα: «Σήμερα γιορτάζουμε τον άγιο Βενέδικτο!»

Γι’ αυτό τον άγιο Πατέρα μας είχα μιλήσει και το πρωί με τον π. Βασίλειο.

Τρίτη 16: Σήμερα είναι ή μνήμη του αγίου Χριστοδούλου του εν Πάτμω και έδώ στο μοναστήρι γιορτάζει ό γέροντας και ένας άλλος διάκονος με το ίδιο όνομα.

Μετά την τράπεζα, ό γέροντας μου ζήτησε για πρώτη φορά να κάνω κάποια δουλειά: μαζί με τρεις τέσσερις αδελφού, πήγαμε στο κοντινό δάσος να μαζέψουμε ξύλα. Μερικοί μοναχοί φύτευαν πατάτες και άλλοι ένα νέο αμπέλι. Κάποιος αδελφό δούλευε με το τρακτέρ.

Τετάρτη 17: Χθες είχα ζητήσει από τον γέροντα ευλογία να επιτρέψει στον π. Θεολόγο να με βοηθήσει στη διόρθωση της ελληνικής μετάφρασης των Σχολίων στην Πεντηκοστή. Ό ,. Θεολόγος δέχτηκε με πραγματική χαρά και μάλιστα με ευχαρίστησε. Σήμερα ήρθε και δουλέψαμε μιάμιση ώρα, όπου φτάσαμε στο κεφάλαιο για το βάπτισμα. Έδειξε ενδιαφέρον και για τον πατέρα ’Ορφέο: « Ο γέροντάς σας έχει ύφος πού μοιάζει με εκείνο του π. Βασιλείου. Θα άξιζε να  διαβάσεις τά βιβλία του, είναι πολύ βαθυστόχαστα».

Επίσκεψη στον π. Ισαάκ

Πέμπτη 18: Όταν τελείωσε ή Ακολουθία, κατά τις 7:40, άφησα το Κουτλουμούσι. Στις 8:00 ήμουνα στου π. Παϊσίου. Φώναξα επανειλημμένως, αλλά κανένα σημείο ζωής. Ξαναπήρα το δρόμο κι έπειτα από τρία τέταρτα της ώρας, κατά τις 9:00, έφτασα στου π. Ισαάκ. Εκείνη την ώρα ζέσταινε κερί μέλισσας για τις λαμπάδες. Αρχίσαμε να κουβεντιάζουμε, ενώ εκείνος συνέχισε να εργάζεται. Του είπα ότι σήμερα στο μοναστήρι μου είναι Μεγάλη Πέμπτη.

«Κι εσύ που είσαι; Έδώ ή εκεί;» με ρώτησε ό π. Ισαάκ.

«Είμαι και έδώ και μαζί τους. Με τη βοήθεια του Πνεύματος και αυτό είναι εφικτό».

Του μίλησα για τη χάρη πού γεύθηκα όλους αυτούς τούς μήνες και για τη μεγάλη δύναμη πού μου εμπνέει ό γέροντάς μου.

«Ή προσπάθειά σου είναι ειλικρινής και το Πνεύμα σε στηρίζει, μα αυτό δεν μπορεί να κρατήσει πολύ, δεν μπορείτε να είστε μονίμως σε αναζήτηση. Το Πνεύμα δεν μπορεί παρά να σάς οδηγήσει στην πλήρη κοινωνία με τον Χριστό και την Εκκλησία. Εσύ έδώ δεν μπορείς να συμμετέχεις στα Μυστήρια... 'Η λογική σου άραγε σου λέει ότι είσαι αποκλεισμένος;»

«Σίγουρα υποφέρω και αισθάνομαι το χωρισμό, αλλά ταυτόχρονα βιώνω την πλήρη κοινωνία με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Εν Πνεύματι είναι δυνατό. Ό Ιησούς λέει στον Θωμά: Μακάριοί οι μη ίδόντες και πιστεύσαντες». Του ανέφερα επίσης και την περίπτωση του Βαντίτ στο Βαντί Νετρούν και την προφητική παρρησία του Μάτα έλ Μεσκίν.

 «’Όχι, όχι, δεν συμφωνώ» ανταπάντησε ό π. Ισαάκ. «Αυτό είναι σύγχυση! Είναι σαν να παντρεύεσαι και να μην ενώνεσαι; με τη σύζυγό σου».

Ή συνομιλία συνεχίστηκε εν αγάπη και ειρήνη.

«Κοιτάξτε, όπως σάς είπα» συνέχισα, «ό γέροντάς μας πιστεύει ότι κι εμείς είμαστε Εκκλησία. Και ό γέροντάς μας. με τη χάρη του Θεού, είναι άγιος. 

Προχθές ένιωσα μεγάλη χαρά διαβάζοντας στο βίο του αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου ότι κι αυτός θεωρούσε τον πνευματικό του “άγιο των αγίων”, ενώ εκείνος βρισκόταν ακόμη εν ζωή. Κοκκινίζω λέγοντας το, γιατί είμαι πολύ αμαρτωλός και στην αρχή της μοναχικής ζωής, παρ’ όλα αυτά όμως το ίδιο νομίζω ότι συμβαίνει και με τον γέροντά μου. Επιπλέον υπάρχουν τόσοι άγιοι στην Εκκλησία μας...» Του απαρίθμησα μερικούς.

«Δεν αρνούμαι βέβαια ότι έχετε το Άγιο Πνεύμα' δίχως το Άγιο Πνεύμα ό κόσμος θα ήταν νεκρός. Είθε ή Παρθένος να σάς οδηγήσει όπου θέλει εκείνη. Έχει ένα νόημα ή παρουσία σας εδώ στο Άγιο Όρος, όπως και αυτή ή μακροχρόνια επαφή σας με αυτή την παράδοση...»

Εγώ έμεινα σιωπηλός βιώνοντας τη χάρη της Μεγάλης Πέμπτης.

Γύρω στις 10:00, οπότε τέλειωσε την εργασία του, με οδήγησε στο μοναδικό κελάκι πού προορίζεται για τούς επισκέπτες και το οποίο είχε ετοιμάσει για μένα ο π. Ευθύμιος. Μου έδωσε τά Ασκητικά του άγιου Ισαάκ του Σύρου, λέγοντάς μου ότι στο "Άγιο ’Όρος πολλοί μοναχοί μελετούν μονάχα την Αγία Γραφή και τά γραπτά του αβά Ισαάκ.

Στις 11:00 βγήκα από το κελί για να φάω λίγο ψωμί με ελιές πού μου προσέφερε ό π. Ισαάκ. Κατόπιν διάβασα μέχρι τις 14:30, οπότε ό π. Ισαάκ με φώναξε για να μου δείξει το εργόχειρο του π. Ευθυμίου, μια σειρά μικρούς ξυλόγλυπτους σταυρούς. Μαθαίνει την τέχνη από έναν μοναχό της Μονής Φιλοθέου.

Στις 14:45 άρχισε ή Ακολουθία της Ένάτης και του Εσπερινού.

«Συγχώρησέ μας» με παρακάλεσε ο π. Ισαάκ, «αλλά συνηθίζουμε να αφήνουμε τούς ετερόδοξους στη λιτή. Δεν είναι από έλλειψη αγάπης».

Στις 15:40 τράπεζα: σπανακόρυζο με λεμόνι, ελιές, σαλάτα, κρεμμύδια, χαλβά, πορτοκάλια. Τρώνε αρκετά, μιας και είναι το μοναδικό γεύμα της ημέρας. Μου έκαναν μερικές ερωτήσεις για το μοναστήρι μας, για τη νηστεία και για άλλες πληγές της Εκκλησίας μας.

Μετά την τράπεζα κουβέντιασα λίγο ακόμη με τον π. Ισαάκ και του ζήτησα συμβουλές σχετικά με τη μετάφραση των Σχολίων. Μεταξύ άλλων, μου υπέδειξε να τά γράψω στην καθαρεύουσα, «διαφορετικά εμείς δεν θα καταλαβαίνουμε ή τουλάχιστον θα ακούγονται αλλόκοτα...»

Από τις 17:45 ως τις 19:45 αναπαύτηκα και μετά αγρυπνία μέχρι τις 24:00 με τη Μικρή Οικογένεια της Αναστάσεως.

Παρασκευή 19: Αναπαύτηκα άλλες έξι ώρες.

Στις 0:30 έψάλη ό ’Όρθρος πού διήρκεσε μία ώρα.

Στις 7:30, καθώς άρχιζαν το εργόχειρο, τούς χαιρέτησα και τούς ευχαρίστησα πολύ, ρωτώντας αν θα μπορούσα να τούς επισκεφτώ ξανά.

«Βέβαια, για μια επίσκεψη, όποτε θέλεις. Αν επιθυμείς όμως να μείνεις και το βράδυ, Θα πρέπει να μάς ειδοποιήσεις από την παραμονή».

Μιλώντας για τη μετάφραση του άγιου Ισαάκ του Σύρου στα αραβικά, μου είπε ότι αυτές τις μέρες πρέπει να κυκλοφορήσει και πώς «αν μέσα στο Πάσχα μου στείλουν μερικό αντίτυπα, Θα σου δώσω ένα για τον γέροντά σου».

Πήρα το δρόμο γεμάτος ευγνωμοσύνη προς τον Κύριο, πού με βοήθησε να αγρυπνήσω την προηγούμενη νύχτα ευρισκόμενος νοερά μαζί με τον αβά μου και με όλη την αγία του οικογένεια, ύστερα από πορεία μίας ώρας έφτασα στου π. Παϊσίου, αλλά και σήμερα έλειπε.

Στις 9:00 μπήκα στο καθολικό της Μονής Κουτλουμουσίου. όπου άρχιζε ό Εσπερινός και ή Λειτουργία των Προηγιασμένων.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΟΔΟΙΠΟΡΙΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ.

ΛΟΡΕΝΤΖΟ ΝΤΙΛΕΤΤΟ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΣΤΙΑ