Ο γαϊδαράκος

 

Μια φορά και έναν καιρό πατέρας και γιος ήθελαν να κινήσουν για την πόλη για να ψωνίσουν τα απαραίτητα. Πήραν λοιπόν μαζί τους και τον γαϊδαράκο τους για να τους βοηθήσει στο κουβάλημα και κίνησαν για την πολιτεία. Πάνω στον γαϊδαράκο καθόταν ο μικρός ενώ ο πατέρας προπορευόταν πεζός κρατώντας τον χαλινό του ζώου. Εκεί που περπατούσαν λοιπόν, συνάντησαν έναν διαβάτη ο οποίος σχολίασε:

«Κοίτα το παλιόπαιδο που κάθεται πάνω στο γαϊδουράκι και αφήνει τον γερο-πατέρα του να περπατάει και να κουράζεται».

Ο πατέρας που έδινε πάντα πολύ μεγάλη σημασία στο «τι θα πει ο κόσμος», έδωσε αμέσως εντολή στο γιο του να ξεπεζέψει για να ανέβει αυτός.

«Έτσι δεν θα ξαναεκτεθούμε στον κόσμο» είπε.
Δρόμο παίρνουν δρόμο αφήνουν και παρακάτω συναντούν έναν άλλο διαβάτη, που βλέποντας… τους ξίνισε τα μούτρα του και σχολίασε… «Καλά δεν ντρέπεται ο άσπλαχνος πατέρας που αφήνει το γιο του να περπατά και να κουράζεται ενώ αυτός στρογγυλοκάθεται πάνω στο γαϊδουράκι;»

Κρύος ιδρώτας έλουσε τον δυστυχή πατέρα για το δηκτικό σχόλιο, έτσι αμέσως ανέβασε και τον γιο του στο υποζύγιο.
«Έτσι δεν θα ξαναεκτεθούμε στον κόσμο» είπε.

Δρόμο παίρνουν δρόμο αφήνουν, καβαλημένοι και οι δύο πάνω στο γαϊδουράκι και λίγα χιλιόμετρα πριν την πόλη συναντούν έναν άλλο διαβάτη, που βλέποντας τους έμεινε με ανοικτό το στόμα του και σχολίασε:
«Καλά δεν ντρέπονται οι αναίσθητοι που έχουν στρογγυλοκαθίσει και οι δύο τους πάνω στο κακόμοιρο το γαϊδουράκι;»
Μια και δύο ο πατέρας λέει στον γιο του: «Αυτό είναι άνω ποταμών. Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση τώρα που θα πάμε στην πόλη να εκτεθούμε! Πρέπει να ξεκουράσουμε το γαϊδουράκι!»

Φτιάχνουν λοιπόν ένα αυτοσχέδιο φορείο, έβαλαν το γαϊδουράκι απάνω και κίνησαν καμαρωτοί – καμαρωτοί για την πόλη.
Με το που φτάνουν στην αγορά φυσικά επεκράτησε μεγάλη αναστάτωση αφού όλοι σκασμένοι στα γέλια σχολίαζαν «Κοίτα τους ηλίθιους έχουν ένα μια χαρά γαϊδούρι και αντί να τους κουβαλάει, το κουβαλάνε αυτοί!»

Και όλα αυτά προς μεγάλη απογοήτευση του αξιοπρεπούς πατρός που τελικά είδε το χειρότερο εφιάλτη του να γίνεται πραγματικότητα.

πηγή 

Παλιά Σχολικά Αναγνωστικά

από TO BLOG ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ

1939 ΠΑΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΑ: Γ' ΤΑΞΗΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ
1939 ΠΑΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΑ: ΣΤ' ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
1943 ΠΑΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΑ: ΣΤ' ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
1946 ΠΑΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΑ: Δ' ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
1947 ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ Α' ΛΥΚΕΙΟΥ
1947 ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ
1948 ΠΑΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΑ: Β' ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
1949 ΠΑΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΑ: Β' ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
1952 ΠΑΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΑ: ΣΤ' ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
1955 ΠΑΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΑ: Γ' ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
1955 ΠΑΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΑ: Ε' ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
1955 ΠΑΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΑ: ΣΤ' ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
1957 ΠΑΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΑ: Β' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
1957 ΠΑΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΑ: Ε' ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
1959 ΠΑΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΑ: Δ' ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
1960 ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ Α' ΛΥΚΕΙΟΥ
1963 ΠΑΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΑ: Α' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
1963 ΠΑΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΑ: Β' ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
1966 ΠΑΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΑ: Γ' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
1966 ΠΑΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΑ: Ε' ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
1967 ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ Β' ΛΥΚΕΙΟΥ
1971 ΠΑΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΑ: Α' ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

σε pdf (free download): Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων

Ιερά Πανηγυρις Αγίου Αθανασίου 1-2 Μαίου 2015

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Εκ του Ιερού Ναού Αγίου Αθανασίου Κατούνας ανακοινώνεται ότι: Η Εκκλησία μας στις 2 Μαΐου εορτάζει την ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Αθανασίου Πατριάρχου Αλεξανδρείας του Μεγάλου, Πολιούχου και προστάτου της πόλεώς μας.

Πρόγραμμα Πανηγύρεως

Παρασκευή 1 Μαΐου 2015 στις 7:00 το απόγευμα θα τελεσθεί Μέγας Πανηγυρικός εσπερινός, μετ’ αρτοκλασίας και Θείου Κηρύγματος.

Σάββατο 2 Μαίου 2015 στις 7:00 το πρωί τελεσθεί πανηγυρική Θεία Λειτουργία.

Δια το Εκκλησιαστικόν Συμβούλιον

Ο Πρόεδρος

Αρχιμ. Νεκτάριος Τριάντης

Επάρκεια

Είναι κοντά μου εδώ κι ο Αϊ – Γιώργης
ο μόνος μου γείτονας. Κατοικεί
στο εκκλησάκι που χτίσαν γι’ αυτόν
και το άσπρο του άλογο οι πρόγονοι.
Κι από τότε δεν επαψε να δέχεται
πότε μικρές ανεμώνες, πότε χρυσάνθεμα
και πότε μυρτιές που του φέρνουνε
οι επισκέπτες του. Πηγαίνω κ’ εγώ,
τον βλέπω συχνά, αλλά μόνο
σαν φίλος του. Δεν μου χρειάστηκε
τίποτα. Μου εδόθη εξαρχής ό,τι
είχα ανάγκη να πορέψω
το βίο μου.
Κ’ έχω μέσα μου ακόμη ψωμί καί νερό.

Νικηφόρος Βρεττάκος

Ο... Συνωστισμός των Αρμενίων

Στάθης

Η Τουρκία δεν παραδέχεται τη Γενοκτονία των Αρμενίων, την ονομάζει «βίαιη εκτόπιση πληθυσμών». Παρ’ ότι παραδέχεται ότι αυτή η «βίαιη εκτόπιση» κόστισε τη ζωή σε 800.000 ανθρώπους (στην πραγματικότητα σε 1.500.000), το κράτος αυτό-χαρά-των-γειτόνων του επιμένει ότι δεν επρόκειτο περί γενοκτονίας. Ως προς αυτό
η Τουρκία
έχει το δίκιο του ρηθέντος εκείνου που λέει ότι ο φόνος 10 ανθρώπων είναι φόνος, ο φόνος 100.000 ανθρώπων είναι στατιστική. Αιδημόνως επίσης η Τουρκία προσδιορίζει ως θύματα της περιώνυμης «βίαιης εκτόπισης» όχι τους Αρμενίους ή τους Ελληνες του Πόντου που τους ακολούθησαν, αλλά γενικώς κάποιους «πληθυσμούς». Πώς λένε
κάτι παρ’ ημίν «εκσυγχρονιστές» ραγιάδες ότι είμαστε (σ.σ.: οι Ελληνες) αρχαίος «πληθυσμός»; - ε, το ίδιο!
Στην πραγματικότητα οι «πληθυσμοί» που εκκαθάρισαν οι Νεότουρκοι απ’ την Ανατολία ήταν αρχαίοι λαοί και στη διαχρονία τους έθνη, όπως οι Αρμένιοι, οι Ελληνες, οι Ασσύριοι, οι Κούρδοι και άλλοι. Οι οποίοι γνώριζαν επί χιλιάδες χρόνια ποιοι και τι ήταν (πριν να έρθει ο διαφωτισμός -κατά τον κ. Μπαλτά ή την κυρία Ρεπούση- και να τους το... διδάξει). Το δυστύχημα
είναι ότι τα ίδια γνώριζαν και οι Νεότουρκοι. Γνώριζαν ότι οι Οθωμανοί ήταν οι τελευταίοι που εμφανίσθηκαν στη Μικρά Ασία και ότι αποτελούσαν μειοψηφία εν σχέσει με τους λαούς που κατέκτησαν, ανάμεσά τους και τους προγενέστερους Τούρκους (που εμφανίζονται στην περιοχή τούς 6ο-7ο μ.Χ. αιώνες κι ενσωματώνονται στο Βυζάντιο, έως να κάνουν δικές τους ηγεμονίες μετά τον 11ο αιώνα, όπως οι Σελτζούκοι).
Οι Νεότουρκοι λοιπόν έβλεπαν το ευρωπαϊκό τμήμα της οθωμανικής αυτοκρατορίας να αποσαθρώνεται, τα παλαιά έθνη να αναδύονται εκ νέου και αποφάσισαν να δημιουργήσουν στη Μικρά Ασία το δικό τους εθνικό κράτος (διαδικασία που ολοκλήρωσε ο Κεμάλ) εκκαθαρίζοντας τα άλλα έθνη. Κι όχι μόνον στην Ανατολία, αλλά και στην Πόλη. Οπου χιλιάδες χιλιάδων Αρμένιοι δολοφονήθηκαν, ληστεύθηκαν (το τερπνόν μετά του ωφελίμου), βασανίσθηκαν, εκτοπίσθηκαν. Με τον μεταγενέστερο διωγμό των Ελλήνων η διαδικασία ολοκληρώθηκε και η άλλοτε πολυεθνική και κοσμοπολίτισσα Κωνσταντινούπολη έγινε Ιστανμπούλ, όπως τη βάφτισε ο Κεμάλ το 1930...
Τη μαύρη χρονιά του 1915, λίγο μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους κι ενώ μαινόταν ο Μεγάλος Πόλεμος, οι Νεότουρκοι άρχισαν τη διαδικασία εκτουρκισμού (αντιθέτως προς τις αρχικές τους διακηρύξεις για την αξία των εθνών στο πλαίσιο της Αυτοκρατορίας) της Μικράς Ασίας με τρόπους που αργότερα ο Χίτλερ βρήκε εξαιρετικά ενδιαφέροντες. Ποιος θυμάται τη Γενοκτονία των Αρμενίων, έλεγε καθώς ο ίδιος ετοίμαζε τη Γενοκτονία των Εβραίων, την «τελική λύση» για όλα τα μιάσματα (Εβραίους, κομουνιστές, Σλάβους υπανθρώπους, αναρχικούς, ομοφυλόφιλους, τρελούς) κι όποιους άλλους πήρε ο χάρος του Ολοκαυτώματος.
Ενάμισι εκατομμύριο ψυχές μαρτύρησαν το 1915 και έως το 1922 πολύ περισσότερες. Εξοντώθηκαν με πορείες θανάτου, με εκτελέσεις, με την πείνα και τη δίψα, χωριά και πόλεις κάηκαν, γυναίκες βιάσθηκαν, παιδιά ανασκολοπίσθηκαν. Για όλα αυτά υπάρχουν αθάνατα ντοκουμέντα, καταγραφές, φωτογραφίες, μαρτυρίες, αρχεία, βιβλία - Ιστορία! Ουδείς μπορεί να τα αμφισβητήσει, όπως αμφισβητούν οι νεοφασίστες το Ολοκαύτωμα (παρά τα απροσμάχητα ντοκουμέντα), εκτός κι αν είναι ηλίθιος.
Τον άγριο κι εγκληματικό θρίαμβο του τουρκικού εθνικισμού εναντίον άλλων εθνών, αυτόν που κατήγαγαν οι μεταοθωμανοί Νεότουρκοι, η μεν κεμαλική Τουρκία ολοκλήρωσε, οι δε νεοοθωμανοί του Ερντογάν με σθένος υπερασπίζονται. Ούτε λέξη δεν θέλουν να ακούσουν (και να λυτρωθούν) για γενοκτονίες. Ισως διότι κι άλλα τέτοια παρεμφερή απεργάζονται.
Είναι αλήθεια ότι τους πολέμους των συμφερόντων τούς παρακολουθούν οι πόλεμοι των λέξεων. Με την ανάλογη διαμόρφωση των ρητορικών και της σημειολογίας που επιβάλλονται στις κοινωνίες. Για να «εξηγείται» το παρελθόν, να χειραγωγείται το παρόν και να επιχειρείται (διότι συμβόλαιο με την τύχη ουδείς μπορεί να υπογράψει) η διαμόρφωση του μέλλοντος. Ετσι, για πολλές δυνάμεις, Γενοκτονία των Εβραίων υπήρξε, αλλά όχι Γενοκτονία των Αρμενίων ή των Ελλήνων ή άλλων. Με την
ίδια επιλεκτική λογική οι Σέρβοι έκαναν εθνοκάθαρση, αλλά δεν έκαναν οι Κροάτες. Οι Ταλιμπάν ήταν επαναστάτες όταν τους «δημιουργούσαν» οι ΗΠΑ, αλλά τρομοκράτες όταν στράφηκαν εναντίον τους. Το ίδιο και οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι ή το ISIS. Ο Σαντάμ ή ο Μιλόσεβιτς ήταν καλά παιδιά όσο ήταν σύμμαχοι της Δύσης, αλλά έγιναν τύραννοι όταν η Δύση διαπίστωσε ότι μπορεί να εκμεταλλευτεί καλύτερα και περισσότερο τις χώρες τους χωρίς αυτούς. Σήμερα το Ιράκ, η Συρία, η Λιβύη κι άλλα κράτη έχουν γίνει μαύρες τρύπες, αλλά η «εξαγωγή της δημοκρατίας» που τα αλάλιασε είναι αθώα του πετρελαίου, του αίματος και των υδάτων.
Σε αυτό, λοιπόν, το βολικό για τις κυρίαρχες καπιταλιστικές τάξεις πλαίσιο του «αυτοπροσδιορισμού» (που και ορισμένοι αριστεροί ηλιθίως μηρυκάζουν) μπορεί να υπάρχει η «αλήθεια του καθενός» (άνευ της αποδείξεώς της) και ο καθείς να λέει το δικό του «αφήγημα» (πολύ της μόδας η διατύπωση). Ετσι, ο Χρυσαυγίτης μπορεί να παραμυθιάζεται ότι η Σπάρτη ήταν στρατόπεδο εκπαίδευσης πεζοναυτών, ο χίπστερ να νομίζει ότι ο εθνικισμός της FYROM είναι άκακος και τα καλόπαιδα της Διαπλοκής να βρίζουν τον λαό για λαϊκισμό, τους αριστερούς για εθνολαϊκιστές και τους κομμουνιστές για φαιοκόκκινους.
Πρόκειται για μια βολική Βαβέλ - το μεγαλύτερο και πιο εφιαλτικό κατόρθωμα της αντιδραστικής παλινόρθωσης. Του φασισμού των σαλονιών που κυβερνά σήμερα τον κόσμο, επιβάλλοντας παντού την «οικονομία της φρίκης» κι αποψιλώνοντας από παντού τις αστικές δημοκρατίες.
Λένε ορισμένοι, δυστυχώς και αριστεροί που όμως τους έχει αποβλακώσει η πολιτική ορθότης (ο πολυπολιτισμός κι άλλες αμερικανιές του συστήματος), ότι η χρήση του όρου φασισμός για τον χαρακτηρισμό όσων συμβαίνουν στα κέντρα λήψης των αποφάσεων είναι καταχρηστική. Διότι έτσι η έννοια του φασισμού διαχέεται και αποδραματοποιείται. Αριστα! Δηλαδή, οι άνθρωποι αυτοί βλέπουν τον φασισμό σε μια δολοφονική ομάδα σκίνχεντς, αλλά δεν τον διακρίνουν στις δολοφονικές αποφάσεις ενός συνόλου κυβερνήσεων, όταν βομβαρδίζουν χώρες ολόκληρες, όταν εισβάλλουν σε αυτές ή ανατρέπουν το εργατικό δίκαιο σε άλλες. Με έναν λόγο, οι νουνεχείς αυτοί βλέπουν τον φασισμό όταν φοράει μαύρα ρούχα, αλλά όχι όταν φοράει μπλακ τάι, παίρνει μαύρες αποφάσεις και επιδίδεται σε μαύρες πράξεις. Είτε διά των όπλων, είτε διά των τόκων.
Αυτοί που βλέπουν μόνον τον φασισμό των πεζοδρομίων είναι οι χρήσιμοι ηλίθιοι του φασισμού των σαλονιών.
Ομως, για να επανέλθουμε στο θέμα μας, η Τουρκία κάποτε, νωρίτερα ή αργότερα, θα αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων και θα είναι μέρα μεσημέρι. Διότι μπορεί η Ιστορία να κάνει μπρος-πίσω, αλλά πάντα κινείται προς την κατεύθυνση της εναρμόνισης αιτίου και αιτιατού...
πηγή

10 αρωματικά φυτά για το μπαλκόνι σου

Βότανα χρήσιμα στη μαγειρική και με θεραπευτικές ιδιότητες, που μπορούμε να έχουμε σπίτι μας 

Τα αρωματικά φυτά είναι όμορφα και ευωδιαστά, ενώ παράλληλα διαθέτουν πληθώρα χρήσιμων θεραπευτικών ιδιοτήτων καθώς και χρησιμοποιούνται καθημερινά στο μαγείρεμα. Όλο και περισσότεροι τα τελευταία χρόνια διατηρούν τέτοιους είδους φυτά στον κήπο τους ή σε γλάστρες στο μπαλκόνι τους. Τι το καλύτερο από το να κόβεις ακριβώς αυτό που χρειάζεσαι την ώρα που το χρειάζεσαι;



Αφήνοντας στη άκρη τα πιο γνωστά και διαδεδομένα στην καθημερινότητα μας αρωματικά φυτά (που είναι η ρίγανη, ο μαϊντανός, ο βασιλικός, ο άνηθος κι ο δυόσμος) σας παρουσιάζουμε 10 από αυτά που κάποιος που ασχολείται με τη μαγειρική θα μπορούσε να έχει στο σπίτι του...

Θυμάρι

Ένα από τα διασημότερα Ελληνικά βότανα που συναντάμε σχεδόν παντού. Ανθίζει Ιούνιο-Ιούλιο και έχει μπλε άνθη.
Έχει αντιπυρετικές, τονωτικές και αντισηπτικές ιδιότητες ενώ είναι και μαλακτικό για το στομάχι.
Διαθέτει έντονη γεύση και ταιριάζει με χοιρινό, κοτόπουλο, ενώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί από κεφτέδες μέχρι πίτες.
Επίσης το θυμαρίσιο μέλι θεωρείται ένα από τα εκλεκτότερα παγκοσμίως.

Δεντρολίβανο

Το δεντρολίβανο αναφέρεται συχνά στην αρχαιότητα τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ιταλία, ενώ υπάρχουν αναφορές πως υπήρξε το δώρο της Αφροδίτης στους ανθρώπους. Επίσης λέγεται πως είναι ένα από τα δυο βότανα που πήραν μαζί τους οι πρωτόπλαστοι όταν εκδιώχθηκαν από τον παράδεισο.
Αντιμετωπίζει πονοκεφάλους και ημικρανίες, ενώ οι πλύσεις με νερό που έχει βράσει δεντρολίβανο θεωρούνται ευεργετικές για το δέρμα και την τριχοφυΐα.
Αποτελεί κλασική επιλογή στη Μεσογειακή κουζίνα, ειδικά με αρνί. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε σάλτσες και ντρέσινγκ, ενώ συνδυάζεται τέλεια με πατάτες φούρνου.

Δάφνη

Η δάφνη είναι θαμνώδες δένδρο που είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό.
Το αφέψημα δάφνης απλώνεται σε μέλη του σώματος που πάσχουν από θλάσεις, μυϊκούς τραυματισμούς και ρευματισμούς.
Στη μαγειρική ταιριάζει σχεδόν με τα πάντα, από κρέατα έως όσπρια και λαδερά φαγητά.

Φασκόμηλο

Βότανο που συναντάται στη Μεσόγειο. Στην Ελλάδα είναι πολύ διαδεδομένο στην Κρήτη. Ανθίζει Μάιο-Ιούνιο και έχει μοβ λουλούδια.
Οι θεραπευτικές του ιδιότητες είναι πολλές. Εξαιρετικά τονωτικό, σε αφέψημα βοηθά στην καταπολέμηση της γρίπης, ενώ επίσης έχει καρδιοτονωτικές και αντιδιαβητικές δράσεις.
Στη μαγειρική ταιριάζει με χοιρινό, κοτόπουλο, γαλοπούλα, ψάρια αλλά και στα όσπρια και το ψωμί.

Μαντζουράνα

Ανθίζει και συλλέγεται τους καλοκαιρινούς μήνες.
Συνιστάται για την αντιμετώπιση κρυολογημάτων, στομαχόπονους, κοιλόπονους, την αϋπνία αλλά κάνει καλό και στην αρτηριακή πίεση.
Στη μαγειρική ταιριάζει με κοτόπουλο, χοιρινό αλλά και πράσινες σαλάτες.

Σχοινόπρασο

Αρωματικό βότανο, δεν βγάζει βολβούς οπότε χρησιμοποιούμε τα φύλλα του.
Συνιστάται για την πέψη, της υψηλή πίεση, περιέχει σίδηρο. Μπορεί επίσης να αντικαταστήσει κατά ένα μέρος το κρεμμύδι, έχει ηπιότερη γεύση και άρωμα, βοηθώντας μας να αποφύγουμε στομαχικές διαταραχές και πρηξίματα.
Στη μαγειρική ταιριάζει με ψάρια, λευκά κρέατα, σάλτσες και ντιπς με βάση γιαούρτι ή μαγιονέζα, καθώς και σε σούπες και σαλάτες για ντεκόρ.

Βαλεριάνα

Βότανο που χρησιμοποιείται κυρίως ως αφέψημα λόγω της ιδιότητάς του να καταπραΰνει τον ανθρώπινο οργανισμό. Στο αφέψημα χρησιμοποιείται η ρίζα. Τα φύλλα χρησιμοποιούνται στην ζαχαροπλαστική, για παράδειγμα ταιριάζει σε κουλουράκια και κρεμώδη γλυκά όπως η πανακότα.

Εστραγκόν (Τάραγκον)

Βότανο σε μορφή θάμνου που προέρχεται από την Ανατολική Ευρώπη και χρησιμοποιείται ευρέως στη Γαλλική κουζίνα, είτε σε φράκια ή αποξηραμένη μορφή.
Συνιστάται για την καλή κυκλοφορία του αίματος και κατά της ναυτίας και της αϋπνίας.
Έχει ιδιαίτερη και έντονη γεύση, οπότε δεν προτιμάται σε μεγάλες ποσότητας στη μαγειρική, όπου πρέπει να προστίθεται στο τέλος του μαγειρέματος. Ταιριάζει με λευκά κρέατα –όπως κοτόπουλο, χοιρινό, κουνέλι- αλλά και σάλτσες και σούπες.

Λουΐζα

Αρωματικό φυτό με ρίζες στην Αμερική.
Ιδιαίτερα αποτοξινωτικό, διουρητικό ενώ αυξάνει και το μεταβολισμό και βοηθάει το πεπτικό σύστημα.
Η λουΐζα έχει λεμονίζον άρωμα και χρησιμοποιείται τόσο στη μαγειρική όσο και τη ζαχαροπλαστική. Από κρέατα, ψάρια και σαλάτες έως γλυκές κρέμες, παγωτά και κέικ.

Αρμπαρόριζα

Ποώδες φυτό που συναντάμε συχνά σε ελληνικούς κήπους, ιδιαίτερα ανθεκτικό καθώς χρειάζεται λίγο πότισμα.
Το αφέψημα της αρμπαρόριζας έχει χαλαρωτικές ιδιότητες ενώ χρησιμοποιείται κατά της ναυτίας και των ημικρανιών.
Η αρμπαρόριζα χρησιμοποιείται συχνά στην παρασκευή λικέρ αλλά κυρίως γλυκών κουταλιού όπως το σταφύλι και το κυδώνι.
πηγή

Οι απίθανοι φωτογράφοι που έχουν κάνει τα πάντα για ένα κλικ

ΟΤΑΝ ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΚΑΙ Η ΤΡΕΛΑ ΠΑΝΕ ΧΕΡΙ ΧΕΡΙ

Είναι πάντα σε ετοιμότητα. Δεν διστάζουν να κάνουν ακόμα και τα πιο απίθανα και τρελά πράγματα για τα τραβήξουν την τέλεια φωτογραφία. Αυτοί είναι οι φωτογράφοι που αψήφισαν ακόμα και τη βαρύτητα για το τέλειο κλικ.  

Το να βρεις την τέλεια γωνία και τη σωστή προοπτική για να τραβήξεις την τέλεια φωτογραφία είναι θέμα ταλέντου, ετοιμότητας αλλά όπως αποδεικνύεται και τρέλας.

Φωτογράφοι αφοσιωμένοι στην τέχνη τους περπατούν σε ενεργό ηφαίστειο, ταξιδεύουν σε εμπόλεμες ζώνες και παραμονεύουν σε εξωτικά, απόμακρα και πολλές φορές επικίνδυνα μέρη για να τραβήξουν την τέλεια φωτογραφία.  

Πηγή

Έφτασαν και στην Κατούνα «οι φωτεινές δυνάμεις του Ζεύς», το «κοσμικό πυρ» τα «ενεργά ύδατα», οι παραλογισμοί και οι φαιδρότητες του νεοπαγανισμού.

Θα μπορούσε να γελάσει κάποιος με το ανωτέρω σχόλιο, αλλά πέρα από την κωμική του πλευρά, κρύβει και την τραγική του. Πρόσφατα σε κεντρικό σημείο της Κατούνας, με έκπληξη διαπιστώσαμε, την παρουσία γραφείου του κ. Αρτέμη Σώρρα, ο οποίος, ως ένας ακόμη «εθνοσωτήρας», προσφέρει τον εαυτό του για την σωτηρία της Ελλάδας. Δεν θα ασχοληθούμε τόσο με τις προτάσεις του, για τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να αγοράσει το ελληνικό χρέος, γιατί αυτές έχουν γίνει αντικείμενο κριτικής πολλές φορές ακόμα και σε Μ.Μ.Ε. (βλ. σχετικά ΕΔΩ).

Αυτό που προκαλεί ανησυχία είναι η «μύηση» κατά κάποιο τρόπο των μελών της λεγόμενης «Συνένωσης Ελλήνων». Κυκλοφορούν στο διαδίκτυο πολλά βίντεο της ορκωμοσίας των νέων μελλών της ανωτέρω οργάνωσης, όπου μπορεί κάποιος να ακούσει σε τι αναφέρεται ο συγκεκριμένος όρκος, ο οποίος παραπέμπει στον νέο-παγανισμό και νέο-ειδωλολατρία.

Πρόκειται για μια κίνηση που έχει λάβει σοβαρές διαστάσεις τα τελευταία χρόνια. Διάφοροι τύποι ανθρώπων υποστηρίζουν ότι πρέπει «να στραφούμε στις ρίζες μας» και να επαναφέρουμε την «αρχαία εθνική θρησκεία». Συνδέουν την λατρεία των ξόανων με την εθνική μας ταυτότητα, ενώ χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα του σύγχρονου marketing υπόσχονται λύσεις σ' όλα τα προβλήματα του ανθρώπου. Πίσω από τις ηχηρές προτάσεις του νέο-παγανισμού και γενικότερα της όλης θεωρίας του - η οποία καλεί κάθε έθνος να ξαναλατρέψει τις «παραδοσιακές θεότητες» - πολύ εύκολα διακρίνει κανείς ένα ακόμη καταστροφικό πλοκάμι της «Νέας Εποχής». Τα εθνικά και παραδοσιακά προσχήματα υποθάλπουν την εδραίωση της θεοσοφίας και του αποκρυφισμού.
      Προς επιβεβαίωση των ανωτέρω παρατίθεται απόσπασμα συνέντευξής του κ. Σώρρα: «Όλη όμως, η ιστορία για την οποία είσαστε περήφανοι σήμερα, είναι από την εποχή του Ζευς, του Διός, της Αφροδίτης και της Αθηνάς. Καταλάβατε Συνέλληνες για ποιον είσαστε περήφανοι; Δεν είσαστε περήφανοι από τον Άγιο Πέτρο, τον Άγιο Φανούριο, από τον Άγιο Γεώργιο, ή από τον Άγιο Δημήτριο. Μερικοί ναι, είναι και τιμή τους, όμως η μεγάλη μας ιστορία, η ιστορία των Ελλανίων και των Ελλήνων είναι όλα αυτά τα ονόματα, τα οποία είναι ονόματα οντοτήτων. Και αυτοί δεν είπαν ποτέ ότι είναι θεοί. Εσύ, άνθρωπε το είπες! Άρα, οι εντολές είναι του Ζευς. Δεν αντιλαμβάνομαι, γιατί να μην το πούμε. Τι να πούμε δηλαδή, ότι είναι του Μωυσή; Αφού ο Μωυσής δεν βγάζει εντολές, ούτε ο Αβραάμ! Δεν μπορεί!!!. Γιατί αυτές που υπάρχουν και στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη, εγώ τις «τρυπάω»!...» (ολόκληρη η συνέντευξη ΕΔΩ)

            Το ερώτημα που τίθεται λοιπόν, έχει ως εξής: ο συγκεκριμένος κύριος ποια πατρίδα θα σώσει και με τι θα την σώσει; Με τις «οντότητες», το «κοσμικό πυρ» και τα «ενεργά ύδατα»; Που είναι όλα αυτά; Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά τα ξόανα και οι νεράιδες, τα βάζει με τους Αγίους Αποστόλους, τους Μάρτυρες και τους Αγίους τα λείψανα των οποίων ευωδιάζουν και θαυματουργούν δωρεά της χάριτος του Θεού. Αυτός θα σώσει της Ορθόδοξη Ελλάδα; Αυτός που «τρυπάει» τις εντολές τις Παλαιάς και Καινής Διαθήκης; Αυτές οι νέο-ειδωλολατρικές δοξασίες τι σχέση έχουν με ομόλογα, τοκοχρεολύσια κτλ; Γιατί δίνει μεταφυσικό περιεχόμενο στην εξαγορά του ελληνικού χρέους; Γιατί βάζει τους υποστηρικτές του να ορκιστούν σε «οντότητες» και στην «συμπαντική συνειδητότητα»; Όσοι βοήθησαν και συνετέλεσαν να ανοίξει το συγκεκριμένο γραφείο τα γνωρίζουν αυτά ή έπεσαν θύματα;

            Η Ελλάδα δεν σώζεται ούτε με νεράιδες, ούτε με τον Δία, ούτε με πυγολαμπίδες.   

Η Ελλάδα έχει τον Χριστό και την Υπέρμαχο Στρατηγό την Παναγία μας!

Μόνο που χρειάζεται μετάνοια. Ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του.

Χριστός Ανέστη!

Κατούνα Κου πε πε

Ακολουθεί ο όρκος, με τον οποίο ορκίζονται τα μέλη της ανωτέρω οργάνωσης

ΜΑΙΑΝΔΡΟΣ ΛΟΓΟΣ

 Επικαλούμαι έσενα  Ζευς τον μέγιστο θεό των ουρανών,

 ότι καλό και να ζητήσω για το καλό του ανθρώπου πρέπει να γίνει.

 Κατέστησε με ανίκητο, ακαταμάχητο και ακατάβλητο

 διότι με το όνομά σου στην καρδιά μου τίποτα δεν θα μπορέσει να με καταβάλει, ούτε άνθρωπος , ούτε πνεύμα ,ούτε σκοτεινός δαίμων.

 Θεέ μέγιστε επικαλούμαι τις δυνάμεις σου.

 =========================

 ΟΡΚΟΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ

 ΤΑΣΣΟΜΑΙ ΚΑΙ ΑΦΩΣΙΟΝΟΜΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΛΟΓΟΝ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΑΘΟΥ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΦΩΤΟΣ ΜΕ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΨΥΧΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΗ ΣΤΙΣ ΦΩΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΖΕΥΣ.

 ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΣΤΗΝ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ ΩΣ ΜΟΝΑΔΑ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΨΥΧΩΝ ΟΠΟΥ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΠΥΡ.

 ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΩΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΤΑΓΜΕΝΟΣ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΤΗΣ ΓΑΙΑΣ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΩ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΝ ΑΡΜΟΝΙΑ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΤΗΝ ΑΦΘΟΝΙΑ ΜΕ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ.

 ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΩ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ ΜΟΥ.

 ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΚΑΙ ΤΑΣΣΟΜΑΙ ΟΛΟΨΥΧΑ ΣΤΗΝ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ ΤΟΥ ΟΠΟΥ ΜΟΥ ΖΗΤΗΘΕΙ ΚΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΚΑΙ ΚΟΣΤΟΣ.

 ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΝΑ ΘΕΤΩ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΟΥ Η΄ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΜΟΥ ΕΠΙΘΥΜΙΑ

 ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΔΥΝΑΜΗ ΜΟΥ ΤΑ ΔΙΚΑΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.

 ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΝΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΕΚΟΜΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΦΥΛΑΣΩ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑ ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ

 ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΝΑ ΠΡΑΤΩ ΠΑΝΤΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΞΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΖΗΤΩ ΠΑΝΤΑ ΝΟΗΣΗ ΦΩΤΟΣ.

 ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΝΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΕΡΓΩ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΜΟΥ ΟΜΟΝΟΑ ΩΣ ΣΦΑΙΡΑ ΠΥΡΟΣ ΠΟΥ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΚΑΙΕΙ ΚΑΘΕ ΑΠΟΣΤΑΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΜΕΤΟΥΣΙΩΝΕΙ ΣΕ ΔΥΝΑΜΗ ΦΩΤΩΣ.

 ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΤΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ ΤΟΥ ΖΕΥΣ ΤΟΥ ΔΙΟΣ ΥΓΕΙΑ , ΚΑΛΛΟΣ , ΠΛΟΥΤΟΣ , ΙΣΧΥΣ , ΦΡΟΝΗΣΗ , ΣΩΦΡΟΣΥΝΗ , ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ , ΑΝΔΡΕΙΑ.

 ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΑ ΕΛΛΑΝΙΑ ΑΞΙΑΚΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΑΡΧΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΣΚΟΠΟ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΟ ΠΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ.

 Ο ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΙΕΡΟΣ ΟΡΚΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΣΦΡΑΓΙΖΕΤΑΙ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΗΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΕΝΕΡΓΟΥ ΥΔΑΤΟΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΕΧΕΤΑΙ ΝΑ ΠΙΕΙ ΕΝΩΠΙΟΝ ΣΥΝΗΜΟΝΩΝ ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.

 ΠΙΝΩ ΤΟ ΥΔΩΡ ΤΟΥΤΟ ΚΑΙ ΣΦΡΑΓΙΖΩ ΤΟΝ ΟΡΚΟ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΟΝΤΟΤΗΤΑ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΝΩ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑ ΣΤΟΝ ΟΡΚΟ ΑΥΤΟΝ.

 ΑΝ ΠΑΡΑΒΩ ΤΟΝ ΟΡΚΟ ΜΟΥ ΟΛΟΣ Ο ΚΥΤΑΡΙΚΟΣ ΙΣΤΟΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΩΣ ΜΟΥ ΝΑ ΔΙΑΛΥΘΕΙ ΣΕ ΧΩΜΑ ΚΑΙ ΛΑΣΠΗ.

Σαν Αρετούλα του Παπαδιαμάντη

Γράφει ο Κώστας Παναγόπουλος, costasgp@yahoo.gr

Η Εκκλησία, λέει ο διακεκριμένος φιλόλογος Κώστας Γανωτής, είναι σαν την Αρετώ στο διήγημα «Η στοιχειωμένη κάμαρα» του Παπαδιαμάντη. Έτσι το λέει ο Γανωτής: «Η Αρετώ είναι σαν την Εκκλησία, που όλοι την κτυπούν και αυτή τους δέχεται και τους συγχωρεί»[1].  

Η Αρετώ του Παπαδιαμάντη συγχώρησε τον πατέρα της που είχε σκοπό να τη ρίξει στη θάλασσα και να την πνίξει. Ξανασυγχώρησε τον πατέρα της όταν αυτός τη συκοφάντησε οικτρά. Η Αρέτω συγχώρησε τη μητριά της που την έδερνε σκληρά από μικρή και που ήταν η αιτία όλων των κακών και αυτή που παράσερνε τον πατέρα της. Η Αρέτω συγχώρησε τον άντρα της που ήταν αναίσθητος και δεν έδινε δεκάρα για το σπίτι του. Με αυτήν την Αρετώ παρομοιάζει ο Γανωτής την Εκκλησία.

         ― Σχώρα με, Ἀρετώ, σχώρα με!

         ― Θεὸς σχωρέσ᾽, Θεὸς σχωρέσ᾽, πατέρα!

         ― Μ᾽ ὅλη τὴν ψυχή σ᾽, κορίτσι μ᾽ Ἀρετώ!

         ― Μ᾽ ὅλη τὴν ψυχή μ᾽, πατέρα· σχωρεμένος νά ᾽σαι![2]

Με όλη την ψυχή της συγχωρεί η Εκκλησία και όλους τους δέχεται στα σπλάχνα της. Κι όσοι έχουν καθαρή ματιά, βλέπουν τα καλά της Εκκλησίας. Κι όσοι έχουν καθαρή καρδιά, αισθάνονται αμέσως την αγάπη της.

Η ορθόδοξη εκκλησούλα μας είναι καλή και άγια. Πόσες φορές δε χτυπήθηκε; Και όλες τις φορές συγχώρησε. Η ορθόδοξη εκκλησούλα μας είναι μυρωμένη στο κούτελο και αιώνες τώρα συγχωρεί σαν Αρετούλα του Παπαδιαμάντη, κι ακόμη παραπάνω. 

Χτυπούν, λοιπόν, την Εκκλησία μας. Δεν πειράζει, αντέχει. Ξαναχτυπούν, λοιπόν, την Εκκλησία μας. Δεν πειράζει, κακίες δεν κρατεί. Χτυπάνε, χτυπάνε, χτυπάνε - δεν έβαλαν ακόμη όλη τους τη δύναμη; Η Εκκλησία αγαπάει και άρα συγχωρεί σαν Αρετούλα του Παπαδιαμάντη - «οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι».  

Κ.Γ.Π. - Απρίλιος 2015

---

[1] Κώστα Γανωτή, «ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ, Μια ευλαβική ανάγνωση του Παπαδιαμάντη», Εκδόσεις Αρμός, σ. 9 (Από το προλογικό σημείωμα της Λένας Βουδούρη).

[2] Πολύ μικρό απόσπασμα από το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Η στοιχειωμένη κάμαρα». Το διήγημα βρίσκουμε στο ως άνωθεν «Κώστα Γανωτή...» σσ. 11-21

πηγή 

Η αγάπη της μάνας και ο γιος που ντρεπόταν γι’ αυτήν...

Η μητέρα του Γιάννη είχε μόνο ένα μάτι, ήταν μια γυναίκα ηλικιωμένη και καταπονημένη από την ζωή. Ο Γιάννης ντρεπόταν γι’ αυτήν κι ώρες ώρες την μισούσε. Η δουλειά της ήταν μαγείρισσα στην φοιτητική λέσχη. Μαγείρευε για τους φοιτητές και τους καθηγητές για να βγάζει τα έξοδά τους.
Δεν ήθελε να του μιλάει για να μην μαθαίνουν ότι είναι παιδί μιας μητέρας καθαρίστριας με ένα μάτι. Οι φοιτήτριες έφευγαν γρήγορα, όποτε την έβλεπαν να βγαίνει για λίγο από την κουζίνα κι έλεγαν πως δεν άντεχαν το θέαμα και πως τους προκαλούσε μια ανυπόφορη ανατριχίλα.
Μα από μικρός είχε πρόβλημα με την εικόνα της μητέρας του.
Μια μέρα όταν ακόμη πήγαινε στο δημοτικό, πέρασε η μητέρα του στο διάλειμμα να του πει ένα γεια.
Ένοιωσε πολύ στενοχωρημένος. «Πως μπόρεσε να μου το κάνει αυτό»;… αναρωτιόταν… Την αγνόησε, της έριξε μόνο ένα μισητό βλέμμα κι έτρεμε. Την επόμενη μέρα ένας από τους συμμαθητές του φώναξε: «Εεεε, η μητέρα σου είναι σαν κύκλωπας έχει μόνο ένα μάτι!».
Ήθελε να πεθάνει , ήθελε να εξαφανιστεί. Όταν γύρισε σπίτι, της είπε: «αν είναι όλοι να γελάνε μαζί μου εξαιτίας σου τότε καλύτερα να πεθάνεις!».
Αυτή δεν του απάντησε.
«Ήθελα να φύγω από εκείνο το σπίτι και να μην έχω καμία σχέση μαζί της. Έτσι διάβαζα πάρα πολύ σκληρά με σκοπό να φύγω μια μέρα μακριά για σπουδές και τα κατάφερα, μα ήλθε κι έπιασε αυτή τη δουλειά στη λέσχη για να με βοηθάει. Δεν μπορούσε να πάει κάπου αλλού;» έλεγε αργότερα σ’ ένα φίλο του.

Αργότερα παντρεύτηκε. Αγόρασε ένα δικό του σπίτι. Έκανε δικά του παιδιά κι ήταν ευχαριστημένος με τη ζωή του, τα παιδιά του, την γυναίκα του και τη δουλειά του!
Μια μέρα μετά από χρόνια απουσίας, η μητέρα του πήγε να τον επισκεφτεί.

Δεν είχε δει ποτέ από κοντά τα εγγόνια της. Μόλις εμφανίστηκε στην πόρτα, τα παιδιά του άρχισαν να γελάνε, θύμωσε μαζί της , επειδή είχε πάει χωρίς να του το ζητήσει και χωρίς να τον προειδοποιήσει.
Τότε της φώναξε: «πως τολμάς να έρχεσαι ξαφνικά στο σπίτι μου και να τρομάζεις τα παιδιά μου; Βγες έξω! Φύγε!».

Η μητέρα του απάντησε γαλήνια: «Αα, πόσο λυπάμαι, κύριε! Μάλλον μου έδωσαν λάθος διεύθυνση» κι εξαφανίστηκε, χωρίς να καταλάβουν τα μικρά πως είναι γιαγιά τους.
Πέρασαν χρόνια και μια μέρα βρήκε στο γραμματοκιβώτιο του σπιτιού του μια επιστολή για τη σχολική συγκέντρωση της τάξης του από το δημοτικό σχολείο, που θα γινόταν στην πόλη πού γεννήθηκε. Είπε ψέματα στη γυναίκα του ότι θα έκανε ένα επαγγελματικό ταξίδι και πήγε. Όταν τελείωσε η συγκέντρωση των συμμαθητών, πήγε στο σπίτι που μεγάλωσε, μόνο από περιέργεια. Οι γείτονες, του είπαν ότι η μητέρα του είχε πεθάνει πρόσφατα. Δεν έβγαλε ούτε ένα δάκρυ. Του έδωσαν ένα γράμμα που είχε αφήσει γι’ αυτόν:

“Αγαπημένε μου γιέ, σε σκέφτομαι συνέχεια. Λυπάμαι που ήρθα στο σπίτι σου και φόβισα τα παιδιά σου. Έμαθα ότι έρχεσαι για την σχολική συγκέντρωση κι ένοιωσα πολύ χαρούμενη. Αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να μην είμαι σε θέση να σηκωθώ από το κρεβάτι για να έρθω να σε δω. Έγραψα αυτό το γράμμα να στο δώσουν αν δεν με προφτάσεις. Στεναχωριέμαι που σε έφερνα σε δύσκολη θέση και ντρεπόσουν για μένα όσο ήσουν μικρός. 

Βλέπεις όταν ήσουν πολύ μικρός, είχες ένα σοβαρό ατύχημα κι έχασες το μάτι σου. Δεν θα μπορούσα να σε βλέπω να μεγαλώνεις με ένα μάτι. Έτσι σου έδωσα το δικό μου. Ήμουν τόσο υπερήφανη που ο γιος μου θα έβλεπε τον κόσμο με τη δική μου βοήθεια, με το δικό μου μάτι...

Ακόμη ένα πράγμα, είχα κάνει και μια μικρή ασφάλεια ζωής σε περίπτωση που μου συνέβαινε κάτι να μπορέσεις να μεγαλώσεις με αξιοπρέπεια, και ευτυχώς δεν μου συνέβηκε κάτι. Στην ασφάλιση αυτή έχουν μαζευτεί κάποια λεφτά και σε παρακαλώ πάρε τα για να σπουδάσουν τα εγγονάκια μου που αγαπώ όσο και εσένα..

Θα σε αγαπώ για πάντα

Η μάνα σου ”

πηγή 

Ο Κύριος ήρθε στη γη, για να μας οδηγήσει εκεί που μένει Αυτός, η Πανάχραντη Μητέρα Του, η Οποία Τον υπηρέτησε στη γη για τη δική μας σωτηρία, και οι μαθητὲς και ακόλουθοί Του.

 
 Ἅγιος Σιλουανὸς ὁ Ἀθωνίτης

Συγκλονίζει η ιστορία μίας Αρμένισας που γλίτωσε από τη σφαγή των Τούρκων

 

Συγκλονίζει η ιστορία της Αουρόρα Μαρντιγκανιάν, ενός μικρού κοριτσιού, μόλις 14 χρονών κατά την αρμενική γενοκτονία του 1915. Πρώτα υπήρξε μάρτυρας της σφαγής της οικογένειας της μπροστά στα μάτια της. Ακολούθως σε ένα σκλαβοπάζαρο πουλήθηκε σε έναν αγά. Από εκεί διέφυγε και της πήρε περίπου ένα χρόνο για να φτάσει στις θεωρούμενες ως ασφαλείς για τους Αρμένιους ρωσικές γραμμές. 
Στις ΗΠΑ όπου κατάφερε να φτάσει, γύρισε αργότερα μια ταινία για την ιστορία διαφυγής της, ενώ σε όλη της την ζωή έλεγε πως παρέμεινε στην ζωή χάρη στους Κούρδους του Ντέρσιμ.
Η Μαρντιγκανιάν που γεννήθηκε στο χωριό Τσεμισγκεζέκ της επαρχίας Μαμερέτ-Ουλ Αζίζ ήταν κορίτσι μιας πλούσιας οικογένειας. Πρώτα έχασε την οικογένεια της κατά τις πορείες του θανάτου. Ακολούθως πουλήθηκε ως σκλάβα σε έναν αγά. Δεν φαινόταν καμμιά ελπίδα για την μικρή Μαρντιγκανιάν. Μέχρι που ένα βράδυ της φώναξε ένας Αρμένιος γέρος τσομπάνης.



Ήταν η άνοιξη του 1916. Κλειδωμένη στο υπόγειο του σπιτιού η Μαρντιγκανιάν άκουσε από έξω έναν γνώριμο ήχο.
Ήταν ένα σφύριγμα που χρησιμοποιούσαν οι Αρμένιοι τσομπάνηδες. Την άλλη νύχτα άκουσε πάλι τον ίδιο ήχο. Αυτή την φορά ακουγόταν πιο κοντά και ανταπέδωσε. Ξανά δεν άκουσε εκείνο τον ήχο. Την Τρίτη νύχτα ο γέρος Βαρταπέδ στο παράθυρο την πλησίασε και λέγοντας της ¨Μικρή μου περίμενε και θα σε πάρω από εδώ¨ άρχισε έτσι μια απίστευτη ιστορία διαφυγής.
Τα κάγκελα στο παράθυρο ήταν παλιά. Ο γέρος τσομπάνης έβαλε ανάμεσα μια σιδερόβεργα και έβγαλε έτσι από μέσα την Μαργκαντανιάν. Έδειξε στο νέο κορίτσι ένα μονοπάτι. Πάνω στο μονοπάτι αυτό ο πρώτος οικισμός ανήκε σε μια οικογένεια Κούρδων που ο Βαρταπέδ τους γνώριζε καλά. Με βάση αυτά που ανέφερε αργότερα η Μαργκαντανιάν οι Κούρδοι αυτοί ήταν νομάδες και στενοί φίλοι του Βαρταπέδ. Η Μαργκαντανιάν για κάποιο διάστημα κρύφτηκε δίπλα τους.


Τα άσχημα νέα γρήγορα έφτασαν στην Μαργκαντανιάν. Ο Αχμέτ Αγάς είχε σκότωσε στο ξύλο τον Βαρταπέδ. Οι αστυνομικοί την έψαχναν παντού. Η Μαρντιγκανιάν πήρε ένα δοχείο με νερό και ένα σκέπασμα και άρχισε να περπατά προς την μόνη περιοχή που θεωρούνταν οδός σωτηρίας για τους Αρμένιους.
Η Μαρντιγκανιάν στο βιβλίο της περιέγραψε το Ντέρσιμ ως εξής : Πίσω από εκείνα τα βουνά υπάρχει το υπέροχο Ντέρσιμ. Κάθε πλευρά του με πράσινα λιβάδια, απόκρημνα βουνά και λόφους. Όποιος πήγαινε εκεί δεν μπορούσε να ζήσει στο δρόμο. Οι Ντερσιμιώτες Κούρδοι όμως ζούσαν είτε σε μικρά χωριά είτε ως νομάδες.Το Ντέρσιμ κι από τις δύο μεριές είχε γείτονες Τούρκους. Κάποτε ζούσαν εκεί και Αρμένιοι δίπλα στους Τούρκους. 
Τώρα όμως οι Αρμένιοι έφυγαν και έμειναν μόνο οι Τούρκοι¨.
Η Μαρντιγκανιάν ανέφερε ότι αυτό που την κράτησε στην ζωή ήταν ότι η επιθυμία για σκοτωμούς των Κούρδων του Ντέρσιμ ήταν πολύ μικρότερη σε σχέση με τις φυλές στον νότο.
Η 16χρονη Μαρντιγκανιάν πέρασε ακριβώς ένα χρόνο κρυβόμενη, μένοντας μερικές φορές δίπλα σε χωριά και πάντα ή δούλευε ή προχωρούσε. Οι χωρικοί την έβαζαν για δουλειά και την πλήρωναν σε φαγητό.
Η πρώτη συνάντηση με τους Κούρδους του Ντέρσιμ δεν ήταν καθόλου καλή. Η μόνη καλή της ανάμνηση από το όμορφο Ντέρσιμ ήταν ότι δεν την σκότωσαν. Μια ομάδα νομάδων την βρήκε και την έκλεισε σε μια σπηλιά. Την επόμενη μέρα ήρθε ένας που τον αποκαλούσαν αγά, την είδε και την πήρε δίπλα του για να δουλεύει. Εκεί άντεξε μόνο κάποιες εβδομάδες. Η Μαρντιγκανιάν ήξερε πως στο Ερζερούμ ήταν οι Ρώσοι. Ο σκοπός της ήταν να πάει εκεί.
Καθώς κρυβόταν όταν έφτασε στον ποταμό Καρασού είδε κομβόι Τούρκων. Το κομβόι αποτελούνταν από ανθρώπους που ερχόταν από τα ανατολικά και πήγαιναν στα δυτικά, κρατώντας στα χέρια τους ότι μπορούσαν να πάρουν. Η Μαρντιγκανιάν βλέποντας αυτό, αντιλήφθηκε πως οι Ρώσοι δεν ήταν μακριά. Κι άρχισε να περπατά προς την κατεύθυνση από την οποία ερχόταν οι άνθρωποι.

Όταν έφτασε στο Ερζερούμ διαρκούσαν ακόμη οι συγκρούσεις των Ρώσων με τους Οθωμανούς. Η Μαρντιγκανιάν είδε ανηρτημένη σε ένα κτίριο την αμερικανική σημαία που είχε ξαναδεί και στο Χάρπουτ. Και τρέχοντας κατέφυγε εκεί. Ο πρώτος που την είδε ήταν ο Αμερικανός πρόξενος Τυφλίδας Μακάλουμ. Ο Μακάλουμ πήγαινε στα γύρω χωριά, αγόραζε τα ορφανά κορίτσια των Αρμενίων που είχαν πουληθεί εκεί ως σκλάβες, και μετά τα έστελνε πρώτα στην Τυφλίδα, μετά στο Όσλο και εντέλει τις μετέφερε στις ΗΠΑ.
Στην Νέα Υόρκη την γνώρισε ένας νέος σεναριογράφος ο Χάρβεϊ Γκέιτς, ο οποίος συγκινήθηκε από αυτά που του περιέγραψε η Μαρντιγκανιάν.Στα 1918 έβγαλε βιβλίο με τίτλο ¨Αουρόρα Μαρντιγκανιάν : Μια χριστιανοπούλα εν μέσω των μεγάλων σφαγών¨ και το 1919 πέτυχε την μεταφορά του στην μεγάλη οθόνη. Η ταινία στο Λονδίνο βγήκε με τίτλο ¨Δημοπρασία ψυχών¨ και στην Νέα Υόρκη ως ¨Ληστεμένη Αρμενία¨. Αυτή η ταινία ήταν η πρώτη δημόσια δραστηριότητα στον κινηματογράφο σχετικά με αυτά που είχαν γίνει. Η Μαρντιγκανιάν έγινε γνωστή ως η Ζαντάρκ της Αρμενίας και υπήρξε ένα από τα ονόματα σύμβολο της Αρμενικής Γενοκτονίας.
Παντρεύτηκε το 1920 και έζησε μια ήρεμη ζωή μέχρι τις 6-2-1994 οπότε άφησε την τελευταία της πνοή. Έμεινε στην μνήμη ως μια από τις σπάνιες ιστορίες θαύματος της Αρμενικής Γενοκτονίας.

πηγή