Θέλω κάποιος να με τρυπήσει και να σκάσω. Σωστά διάβασες. Να σκάσω και όχι να ξεφουσκώσω. Σαν μπαλόνι από κόκκινο λεπτό καουτσούκ. Με ένα μπαμ. Να σκάσω. Να ξεχυθώ. Να διαλυθώ. Να φύγει όλος αυτός ο μολυσμένος αέρας. Να ξελυθεί ο σπάγγος. Να μείνουν κάτι ξέφτια και ένα μικρό τόσο δα κομμάτι μου. Δεν έχει μετά.. Τώρα έχει! Τώρα και χουφτώνει με κρύο χέρι την καρδιά μου. Κάνει τρύπα στο στομάχι μου. Σφίγγει τον αυχένα μου, γουρλώνουν τα μάτια, η γλώσσα στεγνώνει. Ένα σπυρί ουρλιάζει βαθιά στο στόμα μου. Οκτώβρης είναι και σπάει σα ρόδι παραγινωμένο. Πεθαίνει σα μήλο σκουλικιασμένο.
με το φεγγάρι αγκαλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;