Ολιβιέ Κλεμάν: «Αν δεν είχα γίνει Ορθόδοξος δεν ξέρω αν θα είχα κατορθώσει να ζω…».

 

- «Αν δεν είχα γίνει Ορθόδοξος, δεν ξέρω αν θα είχα κατορθώσει να ζω.
Ούτε το ένα πόδι δεν μπορώ να απομακρύνω από το άλλο, παρά μόνο μέσα σ’ αυτό το γλυκύτατο φως, μέσα από το οποίο η Ορθόδοξη Εκκλησία με δίδαξε να βλέπω το Χριστό, κάθε ανθρώπινο πρόσωπο, κάθε χορταράκι όπως τους αστερισμούς του ουρανού. 

Γιατί με δίδαξε ότι και οι αστερισμοί οι πιο απόμακροι καθρεφτίζονται στο πρόσωπο εκείνου η εκείνης που αγαπώ». ( Ολιβιέ Κλεμάν, «Ορθοδοξία και πολιτική», εκδόσεις Μήνυμα, Αθήνα 1985, μετάφραση -επιμέλεια Γιάννης Λάππας-Γιάννης Ζερβός).

- «Γνωρίζετε, βέβαια, το πιο πεζό επιχείρημα των αθέων: Γιατί ο Θεός δεν τα ρυθμίζει όλα αυτά αφού είναι παντοδύναμος; Είναι παντοδύναμος ο Θεός. Αλλά η δύναμή του δεν είναι αυτή των δικτατόρων και των δημίων, ούτε καν η δύναμη που μπορώ να ασκήσω μέσα στο μίσος μου. Η παντοδυναμία του Θεού είναι –κι εδώ χρησιμοποιώ όρο δυσκολομετάφραστο που θέλει ανάλυση - η Αγάπη.» (ο.π. σελ.11).

«Οι καλύτεροι ψυχολόγοι, οι καλύτεροι παιδαγωγοί σήμερα, είναι ρητοί: η ανταρσία των εφήβων προέρχεται από το γεγονός ότι απογοη τεύθηκαν κατάβαθα από τον ώριμο απόντα πατέρα η πατέρα χαμένο, που γίνεται περιοδικά «flic». Αλλ’ ας εμφανιστεί ένας άνθρωπος λιγάκι αυθεντικός, ένας αληθινά ώριμος, και τότε όλες οι λιγοθυμισμένες ανάγκες του θαυμασμού και σεβασμού θα τον αγκαλιάσουν. Η ανταρσία του εφήβου εναντίον του πατέρα δεν είναι, γενικά, η άρνηση της ουσίας της πατρότητας.

Είναι η αναζήτηση μιάς άλλης πατρότητας, μιάς πατρότητας που θα την διάλεγε και που δεν θα επιβάλλονταν, μιάς πατρότητας συνδεμένης με την ελευθερία με έναν αδελφικό δεσμό, μιάς πατρότητας για τη μύηση στο Πνεύμα. Καί εδώ θίγουμε ορισμένες από τις ρίζες του σύγχρονου αθεισμού (γιατί ο «θάνατος του πατρός» είναι βαθιά δεμένος με τον αθεισμό) και, λοιπόν, τους δρόμους της θεραπείας του για μερικούς από αυτούς που καλούμαστε να βοηθήσουμε. Γιά τον χριστιανό παιδαγωγό, για τον χριστιανό μέσα στο χώρο της πατρότητας, το πρωτότυπο θα μπορούσε να είναι, κατά κάποιο τρόπο, ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής, ο πιο αρρενωπός και ο πιο ταπεινός: «Εκείνον δεί αυξάνειν, εμέ δε ελαττούσθαι», δηλαδή (και τούτο μπορεί κανείς να το κάνει αισθητό, ακόμα και αν δεν το πεί): «είστε συγκεντρωμένοι γύρω μου, πιστεύετε ότι είστε συγκεντρωμένοι γύρω μου, αλλ’ απατάσθε⋅ στην πραγματικότητα είμαστε συγκεντρωμένοι γύρω από τον Χριστό». ( Ολιβιέ Κλεμάν, Παρατηρήσεις ενός Λαικού πάνω στη Μαρτυρία της Πίστης, Απόδοση: Λουκίας Ι. Μεταξά, Από το «Χριστιανικόν Συμπόσιον» Αθήναι 1967, Εκδ. Ι.Δ. Κολλάρου & Σιας Α.Ε.).

- «Γιατί ὅμως μᾶς δημιουργεῖ τόσα προβλήματα ἡ ἐξουσία; Μὰ γιατὶ χάσαμε τὴν ἔννοια τῆς αὐτοθυσιαστικῆς καὶ ἀπελευθερωτικῆς πατρότητας. Μόνον οἱ μοναχοὶ τὴ διατήρησαν. Πρέπει τὴν πατρότητα αὐτὴ νὰ τὴν ἀνακαλύψουμε ξανὰ μέσα στὴν κοινωνία τῶν πολιτῶν… ἕνα ἀπὸ τὰ χαρακτηριστικὰ ποὺ ξεχωρίζει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὰ ζῶα εἶναι ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἕναν πατέρα. Τὰ ζῶα δὲν ἔχουν πατέρα, ἀλλὰ μόνο γεννήτορες… Ὁ πατέρας εἶναι ἐκεῖνος ποὺ πρέπει νὰ μάθει στὸ παιδί του ὅτι θὰ πεθάνει, θὰ ἀναστηθεῖ καὶ ὅτι αὐτὸ ἔχει κάποιο νόημα» ( Ὀρθοδοξία καὶ πολιτικὴ, σελ. 32).

- «Οἱ μοναχοὶ ἀντικαθιστοῦν θεληματικὰ τοὺς μάρτυρες ὅταν ἡ Ἐκκλησία γνωρίζει μιὰ σχετικὴ εἰρήνη. Ὁ μοναχὸς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ βυθίζεται ζωντανὸς μέσα στὸ θάνατο γιὰ νὰ βρεῖ τὴν Ἀνάσταση προκειμένου νὰ τὴν μεταδώσει στὴν ἀνθρωπότητα» (ὅ.π. σελ. 15).

ΓΙΑΝΝΗ ΖΕΡΒΟΥ, ΑΦΗΓΗΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ, «ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ», τευχ. 206, 2009, σσ. 42-43.

ΝΑ ΑΓΙΑΣΕΙ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ - Απάντηση Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Άνθιμου σε Ανδρέα Λοβέρδο, τέσσερις Μητροπολίτες Θράκης και Θεολογική Σχολή για την ίδρυση Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών

 

«Ἤκουσα ἀπὸ τὸν Τηλεοπτικὸ Σταθμὸ ΣΚΑΪ τὴν συζήτηση γιὰ τὴν προσπάθεια ποὺ γίνεται νὰ ἱδρυθῇ στὴ Θεσσαλονίκη ‘Κατεύθυνση Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν’ μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ ΑΠΘ.

Τὴν προσπάθεια αὐτὴ ἐνέκρινε κατὰ πλειονοψηφία τὸ Τμῆμα Θεολογίας καὶ ἀπέῤῥιψε κατὰ πλειονοψηφία τὸ Τμῆμα Ποιμαντικῆς καὶ Κοινωνικῆς Θεολογίας.

Ἡ προσπάθεια αὐτὴ εἶναι κατὰ τὴν ἄποψή μου καὶ τὴν αἴσθηση τοῦ λαοῦ τῆς Θεσσαλονίκης ἐγκληματική.

Ἐνῷ τὸ πρόβλημα τῆς Θράκης μας εἶναι τόσο σοβαρό, οἱ δικοί μας θέλουν νὰ ἐπεκτείνουν τὴν παρουσία τῶν Ἰσλαμιστῶν στὴ Θεσσαλονίκη!

Πέραν αὐτοῦ, τίθεται τὸ ἐρώτημα:

Εἶναι δυνατὸν ποτὲ νὰ συνυπάρξῃ τὸ Ἰσλὰμ μὲ τὴν ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ Θεολογία;

Ἐὰν τελικὰ αὐτὸ συμβῇ, μέσα σὲ δυὸ χρόνια οἱ Τοῦρκοι θὰ ὑπερηφανεύωνται ὅτι ἐπεκτείνονται ἀπὸ τὸν Ἕβρο μέχρι τὴν Θεσσαλονίκη!

Οἱ Τοῦρκοι ἐμπαίζουν σαράντα χρόνια τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο μας γιὰ τὴν ἐπαναλειτουργία τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης, καὶ ἐμεῖς τοὺς λέμε περάστε στὴ Θεσσαλονίκη. Εἶναι ἔγκλημα αὐτὸ ποὺ ἐπιχειρεῖται.

Ὁ ὑπουργὸς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων κ. Ἀνδρέας Λοβέρδος, τὸν ὁποῖο γνωρίζω καὶ ἐκτιμῶ, γιὰ νὰ δικαιολογήσῃ τὴν θετικὴ ἄποψή του ἐπὶ τοῦ θέματος, ἐχρησιμοποίησε ὡς ἐπιχείρημα, ὅτι οἱ τέσσαρες Μητροπολῖτες τῆς Θράκης, οἱ ὁποῖοι μοῦ εἶναι πολὺ ἀγαπητοί, συμφωνοῦν στὴ λειτουργία Κατευθύνσεως Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν στὴν Ὀρθόδοξη Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ ΑΠΘ !

Κύριε Ὑπουργέ, συγγνώμη, ἀλλὰ θέσατε, παρακαλῶ, τὸ ἐρώτημα στὸν Γενικὸ Γραμματέα Θρησκευμάτων, λόγῳ ἁρμοδιότητος, τὸ ἑξῆς ἐρώτημα:

Τέσσαρες ἢ καὶ περισσότεροι Μητροπολῖτες ἐπαρχιοῦχοι, ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ ἀποφασίσουν ἐνυπογράφως, ἐπὶ ἑνὸς οἱουδήποτε ζητήματος, τὸ ὁποῖον ἀφορᾷ σὲ μία ἄλλη Μητρόπολη;

Δηλαδὴ οἱ τέσσαρες Μητροπολῖτες τῆς Θράκης θὰ ἀποφασίσουν γιὰ τὴν λύση ἑνὸς σοβαροτάτου προβλήματος, τὸ ὁποῖον ἀφορᾷ στὴν Ἀποστολικὴ καὶ ἱστορικὴ Μητρόπολη τῆς Θεσσαλονίκης; Κύριε ἐλέησον.

Ὅσον γιὰ τὰ ἄλλα ποὺ ἐλέχθησαν στὴν ἐκπομπὴ τοῦ ΣΚΑΪ ἐκ μέρους τοῦ Δημάρχου κ. Μπουτάρη καὶ τῶν ἐκφωνητῶν-δημοσιογράφων βρίθουν ἐσφαλμένων ἐκτιμήσεων καὶ διατυπώσεων.

Εἶναι χρέος ὅλων μας νὰ ἀξιολογήσωμε τὴν προσπάθεια τῆς Τουρκίας νὰ ἐπεκταθῇ καὶ πάλι στὴ Βαλκανικὴ μὲ πονηροὺς τρόπους καὶ νὰ προσέξωμε τὶς φρικαλεότητες στὸ Ἱρὰκ καὶ στὴ Συρία γιὰ θρησκευτικοὺς λόγους.

Ἡ Ἑλλάδα μας εἶναι ὀρθόδοξη χριστιανικὴ χώρα καὶ μέλος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως. Δὲν δεχόμεθα ἰσλαμοτουρκικὲς παρουσίες στὴν πατρίδα μας.

+ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΘΙΜΟΣ

Κώστας Ζουράρις:Τι είναι και τι θέλει το Ισλάμ;

 

Τι είναι και τι θέλει το Ισλάμ; ...και όχι το ΕΑΜ... να, ιδού κι άλλη μια λαμπρή εφαρμογή της «αρχής της ετερότητας», που λέει κι ο μέγας Σκοπιανός ή το «σεβόμαστε την διαφορετικότητα», που ψιττακίζουν οι μπουρδολόγοι του εκσυγχρονιστάν.

Ναι! Αλλο το Ισλάμ κι άλλο το ΕΑΜ! Εδώ, ως γνωστόν ή άγνωστον, ζούμε στον πολιτισμό του ΕΑΜ, ασχέτως της ανατριχίλας, που προκαλεί το ΕΑΜ στα μνημονιακά ασπόνδυλα μαλάκια, που διακονούν το μνημόνιο, εκεί, στο υπουργείο μη εθνικής παιδείας (ο Georkakis κατήργησε το «εθνικής») και θρησκευμάτων.

Τι είναι και τι θέλει το Ισλάμ (και όχι οι ισλαμισταί);



α) Οι Μωαμεθανοί (και προτείνω τον όρο στους συναδέλφους μου της λογίας θεολογίας) είναι λοιπόν «κρατοθεοδοκηταί». Εχουν, μέσω Κορανίου, μίαν «δόκησιν»-δοξασία, αχνοθολοπεποίθηση για ένα Θεό, που είναι (κατά μίμησιν του εβραϊκού) θεός σκληρός, εκδικητικός, άσαρκος (δεν ενσαρκώθηκε ποτέ ως βρέφος και βασανισμένος ληστής στον Σταυρό). Θεός ανεικόνιστος, θεός-Κράτος, που αμείβει τον κάθε Μωαμεθανό, αν σκοτώσει έναν άπιστο. (Αμείβει όμως μόνο τους άντρες. Οι γυναίκες είναι προς χρήσιν και παράχρησιν και κατάχρησιν, μέχρι και τέσσερα θηλυκά στην χόρτασή μου, αν μπορώ να τις θρέψω.) Στον Αισχύλο, το Κράτος και η Βία είναι τέρατα. Για τους μουσουλμάνους, είναι θεάρεστη υποχρέωση του πιστού κατά των απίστων ή ολιγοπίστων.

β) Το Ισλάμ-Κοράνιο-μουσουλμάνοι είναι κρατοθεο-δοκηταί, διότι το Κοράνιο είναι ταυτοσήμως και αστικός κώδιξ και εμπορικός και οικογενειακόν δίκαιον και κυρίως και εξεχόντως κρατική-πολεμική μηχανή εναντίον πιστών, ολιγοπίστων και αποσκιρτησάντων. Το δε Κοράνιο, αμείλικτο ποινολόγιο: κάθε Μουσουλμάνος οφείλει να σκοτώσει έναν μουσουλμάνο που αλλαξοπίστησε! Οι κυρίες, σε Σαουδική Αραβία, Ντουμπάι κι άλλα πεπολιτισμένα τέτοια δεσμωτήρια, όπου πάει ο Σαμαράς και ζητιανεύει, οι κυρίες, ναι, απαγορεύεται να οδηγούν αυτοκίνητο, κι εσένα, τον πιστό αλλά φτωχό μουσουλμάνο, σου κόβουν το χέρι αν κλέψεις κανένα χουρμά. Αι δε δεσποινίδες, αυτές, τις κόβουν, μέσα σε φρικτούς πόνους και μολύνσεις, τους κατακόβουν την κλειτορίδα. Προφανώς, για να παραμένουν -αι Μουσουλμανίδες- νηφάλιες κλειτοριδικώς όταν ενδοσκοπούνται, κατά μίμησιν, ενδεχομένως, της καθ' ημάς ορθοδόξου «νηφαλίου μέθης».
Κι άλλα τέτοια και καλύτερα φρικαλέα, εντελώς δε μέσα στο δικό μας, το ορθόδοξο, που είναι μάλιστα πρωτογραμμένο στα ελληνικά: «Ο θεός αγάπη εστί»... έστω και δια κλειτοριδεκτομής των κοριτσιών και της σφαγής των απίστων αγοριών. Και με τέσσερις γυναίκες, εγώ ο αγάς, πασάς και πατισάχ, για την καθ' ημέραν περιλίχμησιν, που απαιτεί το αντριλίκι μου. (Την χειράντλησιν, την αφήνω στους μνημονιακούς Ελληνες.)

γ) Τι είναι και τι θέλει το Ισλάμ: ναι, είναι κρατοθεοδοκηταί. Και, εν ταυτώ, σύμφωνα με το κατά Κοράνιον γράφημα και λήρημα, είναι και «ανενσαρκοδοκηταί». Δήλα δη, οι μουσουλμάνοι δεν δέχονται την εν-σάρκωση, την εν-ανθρώπηση του Χριστού, που τον γέννησε μια «κοινή» γυναίκα («κοινή» μεν, Παρθένος αειπάρθενος δε - σχήμα που, πού να το νιώσουν τα μνημονιακά νατοκεμαλικά εκσυγχρονιστήρια...).
Κι όχι μόνον οι μουσουλμάνοι αρνούνται το ότι ο θεός, από αγάπη προς τον άνθρωπο έγινε σαρξ βροτεία, ενσαρκώθηκε, τυραννίστηκε και σταυρώθηκε, ώστε ο άνθρωπος -αν θέλει, Εκών- να γίνει θεός, αλλά την καθ' ημάς «θέωσιν»-αποθέωση του ανθρώπου, οι μωαμεθανοί την θεωρούν αμαρτία, ύβριν, βλασφημίαν! Ποια; Την θέωσιν του ανθρώπου, δηλαδή την αποθέωση του λεγομένου «ανθρωπισμού». Ολως δούλος των δούλων εγένετο (ο Χριστός), «συγκαταβάς αμεταβάτως», μ' εμάς, μαζί μας, για να γίνουμε εμείς -αν θέλουμε- θεοί! Κι αυτήν την ευλογία, οι μουσουλμάνοι-Κοράνιοι την λένε βλασφημία! Είναι ολοφάνερο, λοιπόν, ακόμη και για τα δικομματικά βλαστοκύτταρα του υπουργείου μη εθνικής παιδείας και πολυπολιτισμικών βοθρολυμάτων: ανάμεσα στην καθ' ημάς ενσάρκωση, αιματόρρυτη θυσία σταυρική του θεού μας, που «αγάπη εστί» (στα ελληνικά, όχι στα αλαμπουρνέζικα αγγλικά) και στο τζιχάντ, την θεάρεστη σφαγή των απίστων, εν ιερώ πολεμικώ μένος, ανάμεσα στην «Μητέρα πάνγλυκη» του Ελύτη, Παναγία ελεούσα, βρεφοκρατούσα, κοσμοσώτειρα Παναγία μας, και τις τέσσερις κλειτοριδοκομμένες απελπισίες, για την κάθε μουσουλμανική ορχιπέδην, ναι, χάος απροσμέτρητόν εστι! Αβυσσος ανέκβατος και ανθρωπίνοις οφθαλμοίς! Γι' αυτό και οι Τούρκοι βγάζουν τα μάτια από τις Εικόνες μας, γι' αυτό και δεν έχουν εικόνες!

Διότι οι μωαμεθανοί είναι ανενσαρκοδοκηταί! Ανάμεσα στην Παναγία την γλυκοφιλούσα και το μουσουλμανικό κράτος της κλειτοριδεκτομής, ναι, υμέτερον μη Υπουργείον της μη εθνικής παιδείας, ξαναναί, υπάρχει «μετάβασις εις έτερον γένος» και... «περί ό εστίν αποδεικνύει» (Σκοπιανού, «Των μετά τα φυσικά», 1025, β), όπως
διαπιστώνει ο μέγας Σκοπιανός.

Τα γράφω αυτά ως εναρκτήριον λάκτισμα (και φτύσιμο), διότι η Νατοκεμαλική αμελετησία και απαιδευσία ετοιμάζει ίδρυση σχολής, όπου, ενώ το μη Υπουργείον της μη εθνικής παιδείας κλείνει Σχολές, εκεί, για να σεβόμαστε κι εμείς οι καθυστερημένοι τού «ο θεός αγάπη εστί» την «διαφορετικότητα», θα διδασκόμαστε το πώς θα κόβουμε το χέρι του πιστού, που έβαλε χέρι στην πιστή κλειτορίδα της πιστής γειτόνισσας. Για το πρωτογενές αυτό πλεόνασμα βλακείας έγινε μια λαμπρή ημερίδα περί μουσλίμ, στη Σαλονίκη. Θα επανέλθω πολυ-πολιτισμικώς.


Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία

Τι βγάζεις; Τι κερδίζεις;

Ένας βασιλιάς πέρασε επίσημα από ένα έρημο λόγγο. Εκεί είδε ένα φτωχό άνθρωπο που έβοσκε λίγες γίδες. Και απόρησε. Γιατί τον είδε ήρεμο και ειρηνικό.
Ρωτάει λοιπόν ο βασιλιάς:
- Πώς είσαι ήρεμος και ειρηνικός, ζώντας και δουλεύοντας σε τέτοια άγρια μέρη; Τι κερδίζεις από τη δουλειά σου; Ο βασιλιάς τα έβλεπε όλα με κριτήριο ένα υλικό κέρδος!
Απάντησε ο τσοπάνης:
- Ό,τι και συ με τη δική σου, βασιλιά μου! Απόρησε πάλι ο βασιλιάς και ζήτησε εξηγήσεις:
- Μα ξέρεις τι λες, καλέ μου άνθρωπε; Ξέρεις τι κερδίζω εγώ;
Απάντησε ο τσοπάνης:
- Το μεγαλύτερο που μπορείς και συ, να κερδίσεις, βασιλιά μου, είναι να πας στον παράδεισο, αν κάνεις έργα καλά. Γιατί, αν δε φροντίζεις να κάνεις καλά έργα, θα πας και συ στην κόλαση! Το ίδιο και εγώ με τη δική μου δουλειά! Μπορείς να μου ειπείς τι περισσότερο μπορείς να κερδίσεις συ στη ζωή σου από εμένα;
Τα λόγια του φτωχού τσοπάνη ξύπνησαν το βασιλιά. Και τον έκαμαν να σκέπτεται πιο καλά. Θα κάμουν τάχα το ίδιο και σε μας;

πηγή 

Ξεφτίλα χωρίς όρια – Στην παρέα των αγαπημένων Τουρκόφιλων της ΤΡΟΙΚΑ και ο Λοβέρδος – Σιγά μην έλειπε…

 

Ο Ανδρέας Λοβέρδος που όλοι «αγάπησαν» είναι εδώ… Έτοιμος να υποστηρίξει οποιαδήποτε ανθελληνική απόφαση για να εισπράξει ένα… ψίχουλο καλοσύνης από την Τρόικα και τους δανειστές… Ο υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, στο τελευταίο του κατόρθωμα, τάχθηκε υπέρ της ίδρυσης του Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών στη Θεολογική Σχολή ΑΠΘ… Αυξάνονται και πληθύνονται οι Τουρκόφιλοι στην πόλη (Α ρε Μπουτάρη).. Έτσι απλά…

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Παρέμβαση Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων Ανδρέα Λοβέρδου σε τηλεοπτική εκπομπή στο Σκάι
Η σχολή Θεολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου με δική της απόφαση επέλεξε να ιδρυθεί Τμήμα Ισλαμικών Σπουδών, τόνισε ο Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Ανδρέας Λοβέρδος, σε παρέμβασή του στην τηλεοπτική εκπομπή ‘’Πρώτη Γραμμή’’ στον Σκάι.
Ο κ. Λοβέρδος δήλωσε:
«H σχολή Θεολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με δική της απόφαση επέλεξε να ιδρυθεί ένα τμήμα Ισλαμικών Σπουδών».
Εμείς έχουμε επαινέσει αυτήν την απόφαση, είναι παρά πολύ σωστή, έχει χαρακτηριστικά κράτους δικαίου και από την άλλη είναι ένα κάλεσμα προς τους Μουσουλμάνους Έλληνες πολίτες να σπουδάζουν στην Ελλάδα αυτά τα όποια θέλουν να σπουδάζουν .
Ακόμα, οι Μητροπολίτες της Θράκης μας έστειλαν επιστολή με την οποία στηρίζουν αυτήν την απόφαση και την στηρίζουν 100%. Χωρίς επιφυλάξεις. Αυτό σημαίνει ότι οι φωνές που λένε όχι σε αυτό , δεν είναι οι φωνές που εκφράζουν το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Τον Άνθιμο , τον Μητροπολίτη της Θεσσαλονίκης, νομίζω ότι θα τον καλέσουν να άρει και αυτές τις αντιρρήσεις του. Δεν έχει δικαίωμα κανείς, ούτε το κράτος, να πει στο Πανεπιστήμιο να μην ιδρύσουν το εν λόγω τμήμα. Είναι στο πλαίσιο της επιστημονικής τους αυτοτέλειας. Συνυπολογίστε και την απόφαση του Συμβουλίου της Επικράτειας. 

πηγή

Τι είναι το κουτσομπολιό

 

Ήταν κάποτε μία κυρία η οποία προσήλθε με μετάνοια να εξομολογηθεί σε κάποιον ιερέα. Ο ιερέας την καλοδέχτηκε, έβαλε το πετραχήλι του και την παρότρυνε να αρχίσει να του λέγει τα λάθη της. Η γυναίκα κόμπιαζε.
Μετά από λίγη ώρα και μετά από τα πειστικά λόγια του ιερέως ότι δεν χρειάζεται να ντρέπεται ή να φοβάται να ομολογήσει τα λάθη της, η γυναίκα άρχισε να του διηγείται τα λόγια, τις κατακρίσεις και τα κουτσομπολιά που σε όλη της την ζωή έλεγε για ανθρώπους που είτε τους γνώριζε είτε δεν τους είχε συναντήσει ποτέ.
Ο ιερέας την άκουσε υπομονετικά. Όταν τελείωσε ο ιερέας σηκώθηκε όρθιος. Της διάβασε την συγχωρητική ευχή. Η γυναίκα νόμιζε τελείωσαν και πήγε να φύγει.
Ο ιερέας όμως την είπε: «Μην βιάζεσαι, θέλω να πας στο σπίτι σου, να πάρεις το μαξιλάρι σου και να ανέβεις στην στέγη. Εκεί, να πάρεις ένα μαχαίρι και να ανοίξεις στα δυο το μαξιλάρι. Θέλω να το κάνεις αυτό και να παρατηρήσεις τι θα γίνει. Έλα αύριο να μου πεις τι έγινε.
Η γυναίκα πήγε και έκανε ότι της είπε ο ιερέας.
Την επαύριον η γυναίκα ξαναπήγε στον ιερέα.
«Έκανα ότι μου είπατε», είπε η γυναίκα. Ο ιερέας λοιπόν την ρώτησε: «Τι παρατήρησες καθώς έσκιζες το μαξιλάρι»; 
Η γυναίκα χωρίς δισταγμό είπε: «Με το που άρχισα να σκίζω το μαξιλάρι άρχισαν να βγαίνουν τα πούπουλα που υπήρχαν μέσα του και να γεμίζουν τον τόπο…κάποια τα έπαιρνε ο αέρας και τα πήγαινε πολύ μακριά».
Ο ιερέας μετά την σύντομη αυτή περιγραφή της είπε: «Τώρα λοιπόν, θέλω να πας σπίτι σου και να μαζέψεις όλα εκείνα τα πούπουλα που υπήρχαν μέσα στο μαξιλάρι σου»!
Η γυναίκα τα έχασε. «Μα, τι λέτε πάτερ, πώς να τα μαζέψω όλα εκείνα τα πούπουλα; Ένας Θεός ξέρει που έχουνε πάει τώρα με τον αέρα. Αυτό που λέτε είναι αδύνατο να το κάνω». Ο ιερέας την κοίταξε στα μάτια γεμάτος ηρεμία και τις είπε: «Να λοιπόν τι είναι το κουτσομπολιό»!!!
Η γυναίκα σάστισε. Κατάλαβε ότι αν και μετάνιωσε γι’ αυτά που είπε, τα λόγια της ακόμα και τώρα πληγώνουν ανθρώπους και γίνονται αιτία σκανδαλισμού κι άλλων.

πηγή 

Μυστικά της γιαγιάς

 

Έχουμε τηγανίσει ψάρια. Για να μη μυρίζει το σπίτι σε ένα μπρίκι βράζομε κανέλα.
 

· Για να μην κολλάνε τα καινούργια σκεύη βράζω πρώτα γάλα.

 
 Για να είναι μαλακά τα ρούχα μία κουταλιά σόδα φαγητού.

 
· Για να μην γλιστρούν τα παπούτσια κόψτε μία πατάτα και περάστε τα από κάτω.

 
· Κρασί κόκκινο αν πέσει στο χαλί ρίξτε ψιλό αλάτι.



· Για να διατηρηθούν οι πατάτες σκληρές 2-3 μήλα ανάμεσά τους.



· Τα φρούτα στην φρουτιέρα διατηρούνται αν βάζομε και λεμόνια.



· Για να καθαριστούν τα παράθυρα, βράζομε σε μία κατσαρόλα με νερό δύο φακελάκια τσάι.



· Το μπάνιο καθαρίζει με άσπρο ξύδι και οι βρύσες με λεμόνι.



· Τον μαϊδανό για να διατηρηθεί όλο τον χειμώνα τον βάζομε σε βάζο με ελαιόλαδο. Το λάδι χρησιμοποιείται στις σαλάτες.



· Το κόκκινο κρασί στα υφάσματα βγαίνει αν τριφτεί ο λεκές πριν από το πλύσιμο με σόδα. Όχι με αλάτι γιατί θα τρυπήσει το ύφασμα ύστερα από μερικά πλυσίματα.



· Αν στα ρούχα πέσει κόκα – κόλα βγαίνει με ένα πανάκι βουτηγμένο σε οινόπνευμα και αμέσως να πλυθεί.



· Αν ο νεροχύτης σας έχει άσχημες μυρωδιές ρίχνετε μία φορά τον μήνα βραστό νερό που έχομε βάλει 1 φλιτζάνι του καφέ αλάτι.



· Το κιτρίνισμα στο ύφασμα από το σίδερο καθαρίζει με ένα πανάκι βουτηγμένο σε οξυζενέ.



· Ο στόκος από τα ξύλινα έπιπλα βγαίνει με νερό και αμμωνία.



· Η μούχλα από το σπίτι ή τα ρούχα βγαίνει με χυμό λεμονιού.



· Η όζα από τα ρούχα βγαίνει με νερό και αμμωνία.



· Μέσα σε ξινισμένο κρασί προσθέστε ψωμί και αφήστε λίγες μέρες στον ήλιο. Έτσι θα φτιάξετε ξύδι.



· Αν έχει στεγνώσει το κέικ βουτήξτε σε γάλα και κατόπιν να ζεσταθεί σε μέτριο φούρνο.



· Αν ξεβάφουν τα ρούχα το ένα αναμεταξύ με το άλλο να το πλύνετε με γάλα.



· Για ψείρες στα λουλούδια. Σε ένα κιλό ζεστό νερό ρίχνομε ½ μπουκάλι οινόπνευμα και μία χούφτα σαπούνι αρκάδι. Αυτό ύστερα από μέρες γίνεται ζελές. Το επάνω μέρος το πετάμε. Το υπόλοιπο το βάζομε σε ένα μπουκάλι από αζαξ και ψεκάζουμε τα λουλούδια που έχουν ψείρες.



· Για να καθαρίσουν οι γιακάδες των κουστουμιών βάζομε σε ένα φλιτζάνι του καφέ μία κουταλιά αμμωνία και αφού βουτήξουμε ένα πανί τρίβουμε τον γιακά.



· Αν στο βάζο έχομε τριαντάφυλλα ή άλλα λουλούδια και βάλομε στο νερό αμμωνία θα αλλάξουν χρώμα.



· Αν σας πέσει περισσότερο ξύδι στο φαγητό, τοποθετήστε στην κατσαρόλα ένα ολόκληρο άβραστο αυγό για 15’.



· Για να μη μυρίζουν τα παπούτσια περάστε το εσωτερικό με ένα βαμβάκι βουτηγμένο σε βενζίνη.



· Για λεκέδες από καφέ ή τσάι βουτήξτε το ύφασμα στο ξύδι και βουρτσίστε το μετά με μία βούρτσα βουτηγμένη σε νερό και αλάτι.



· Οι μολυβιές από στυλό πάνω σε πλαστικό αφαιρούνται με οινόπνευμα ανακατεμένο με άσπρο ξύδι.



· Αν θέλετε να κάνετε μία δική σας λάκ, ανακατέψτε τρεις κουταλιές της σούπας ζάχαρη, δύο φλιτζάνια νερό, μισό ποτήρι χυμό λεμονιού και βράστε το μείγμα.



· Για τα τσιμπήματα από έντομο τρίψτε κρεμμύδι ή πράσο στο δέρμα.



· Θέλετε να γυαλίσετε το πάτωμα, βάλτε στο νερό λίγη χλωρίνη, τον χυμό από 2 λεμόνια, ενός πορτοκαλιού και λίγο ξύδι.



· Για να εξουδετερώσετε τις μυρωδιές τις μπογιάς σε ένα φρεσκοβαμμένο δωμάτιο, βάλτε στην μέση του δωματίου ένα πανεράκι με ψίχα ψωμιού ή 1 κρεμμύδι κομμένο.



· Όταν καπνίζεις και δεν θέλεις να μυρίζουν τα ρούχα βάλτε στην ντουλάπα 1 κουτάκι με γαρύφαλλα.



· Όταν μυρίζει το τηγάνι ή η κατσαρόλα από ψάρια που μαγειρέψατε βάλτε 4 κουταλιές ξύδι και αφήστε το σκεύος πάνω στη φωτιά μέχρι να εξατμιστεί το ξύδι.



· Για πιο αφράτους κεφτέδες βάλτε αλεύρι που φουσκώνει μόνο του.



· Πριν χρησιμοποιήσετε ένα λεμόνι καλό είναι να το βάλετε μέσα σε ζεστό νερό για 5’. Έτσι θα έχετε περισσότερο χυμό.



· Σε παράθυρο που έχει φουσκώσει και δεν κλείνει περνάμε την βάση με σαπούνι.



· Επίσης όταν ένα φερμουάρ δεν κλείνει το περνάμε με σαπούνι και γλιστράει.



· Η σκουριά από τις βρύσες βγαίνει με νερό και λεμόνι.



· Για να καθαρίσετε το σίδερο με νερό και ξύδι.



· Αν έχομε ιδρώσει και ο λεκές από τα ρούχα δεν βγαίνει το τρίβομε με νερό και ξύδι. 3 ποτήρια νερό και 1 ξύδι.



· Η πίσσα όπως ξέρομε βγαίνει μόνο με πετρέλαιο αλλά μυρίζει. Γι’ αυτό βάλτε λίγο λάδι σε ένα πανάκι και τρίψτε την. Θα βγει αμέσως.



· Για να ξεπαγώσετε κατεψυγμένο ψάρι βάλτε το σε μια λεκάνη με λίγο γάλα και αλάτι. Το γάλα θα πάρει την άσχημη μυρωδιά και θα γίνει σαν φρέσκο.



· Οι λεκέδες από γράσο στα χέρια και στα ρούχα βγαίνουν με σαμπουάν ή αφρόλουτρο.



· Για να καθαρίσουμε την τσαγιέρα που έχει μαυρίσει βράζομε δύο πατάτες και με αυτό το νερό την πλένομε.



· Για να ξηλώσετε ένα παλιό πουλόβερ πρώτα το βουτάμε σε σαπουνάδα.



· Αν μυρίζουν τα χέρια σκόρδο τρίψτε τα με μαϊδανό – σέλινο.



· Αν θέλετε να μακρύνετε ένα ρούχο και φαίνεται το σημάδι του στριφώματος το βουρτσίζουμε με λευκό ξύδι και σιδέρωμα με χλιαρό σίδερο.



· Εάν το σίδερο σκουριάσει αλοίψτε το με αγνό λάδι για 12 ώρες και μετά τρίψτε το με ένα πανί.



· Για να καθαρίσετε την σκουριά από την μπανιέρα, τρίψτε το σημείο με κόκκινο ξύδι ζεστό.



· Θέλετε τα σκεύη της κουζίνας να αστράφτουν, ρίξτε 3 κουταλιές της σούπας λευκαντικό ρούχων.



· Αν τα παλιά σεντόνια ή τραπεζομάντιλα έχουν κιτρινίσει βάλτε τα σε μία λεκάνη με ζεστό νερό και απορρυπαντικό. Εχετε βάλει σε ένα ντουλάπι ψιλοκομμένα τσόφλια αυγών και αφήστε τα όλη τη νύχτα.



· Για να βγάλετε ένα φελλό από ένα μπουκάλι, αφήστε να τρέξει ζεστό νερό στο μπουκάλι. Ο φελλός θα βγει εύκολα.



· Για να μην σας μαυρίσει η κατσαρόλα πριν βάλετε το σιρόπι για το γλυκό σας ρίξτε 5 σταγόνες λεμόνι.



· Για να φύγει ένας λεκές λαδιού από ευαίσθητα υφάσματα, βάλτε μια χαρτοπετσέτα κάτω από τον λεκέ με πολύ ταλκ.



· Τα φρούτα του καλοκαιριού μπορείτε να τα απολαμβάνετε και τον χειμώνα αν τα διατηρείτε σε βάζα που κλείνουν ερμητικά προσθέτοντας κάποιο οινοπνευματώδες ποτό όπως κονιάκ για τα δαμάσκηνα, λικέρ για τα πορτοκάλια, βότκα για τα αχλάδια.



· Θέλετε να στενέψετε το φαρδύ σας τζίν. Ρίξτε σε μία λεκάνη νερό με αλάτι και μουσκέψτε το.



· Για τα κουνούπια βάζουμε σε ένα ποτήρι ξύδι.



· Πετσετάκια, γιακαδάκια, και οτιδήποτε έχει λεπτή δαντέλα πλένεται με γάλα. Βουτήξτε τα σε χλιαρό νερό διαλύστε μία κουταλιά ζάχαρη.



· Για να αστράφτει ο ανοξείδωτος νεροχύτης τρίψτε τον με ένα πανάκι βουτηγμένο σε καθαρό οινόπνευμα.



· Πώς να βγάλετε έναν λεκέ με γράσο: Αλείψτε τον με βούτηρο τον λεκέ και μετά πλύσιμο με πετρέλαιο.



· Για να διατηρηθούν τα λουλούδια στο βάζο ρίχνομε μέσα αλάτι.



· Πριν πλύνομε ευαίσθητα πουκάμισα στο πλυντήριο τα βάζομε σε μία μαξιλαροθήκη.



· Για να μη μουχλιάσει η μαρμελάδα βάλτε την σε γυάλινο βάζο και τοποθετήστε το ανάποδα στο ψυγείο.



· Αν τα κακτοειδή φυτά κιτρινίζουν ρίξτε στο χώμα λίγη ζάχαρη.



· Για να μη θαμπώνουν οι φακοί των γυαλιών καθαρίστε τους με ένα λινό πανί βουτηγμένο σε νερό και αμμωνία.



· Όταν πλένετε το μεταξωτό σας φουλάρι στο τελευταίο νερό ρίξτε λίγες σταγόνες λεμονιού.



· Όταν βουλώσει το σιφόνι της κουζίνας ρίχνομε βραστό ξύδι.



· Αν θέλετε να αποξηράνετε λουλούδια κάντε με λάκ μαλλιών.



· Αν το βερνίκι των νυχιών έχει πήξει βουτήξτε το σε ζεστό νερό.



· Για να μη ζαχαρώνουν τα γλυκά του κουταλιού που ετοιμάσαμε τα αναποδογυρίζομε για 24 ώρες.



· Πριν βάλομε στη κατάψυξη μαϊδανό, άνηθο τα πλένομε καλά και τα στεγνώνω με χαρτί κουζίνας και μετά τα βάζομε σε πλαστικές σακούλες.



· Για να μη πλησιάζουν κατοικίδια ζώα στις γλάστρες ρίξτε κόκκους πιπέρι.



· Αν θέλετε τα χρυσαφικά σας να λάμπουν σαν καινούργια, βράστε λίγο νερό και προσθέστε δύο κουταλιές της σούπας σόδα φαγητού. Τα βουτάμε για 5 λεπτά ή τα αφήνουμε για 15 λεπτά σε ξύδι.



· Μη πετάτε τις φλούδες από τις πατάτες. Βάλτε τις να βράσουν μέσα σε ανοξείδωτη κατσαρόλα και το εσωτερικό της θα λάμψει.



· Αν οι μάλλινες μπλούζες έχουν χάσει το χρώμα βουτήξτε τις σε νερό που έχετε βράσει αγκινάρες. Να είναι χλιαρό.



· Σας έχει μείνει γιαούρτι που έληξε. Καθαρίστε με αυτό τα ασημικά σας φροντίζοντας μετά να τα ξεπλύνετε καλά.



· Όταν ασπρίζομε με ασβέστη για να φύγει γρήγορα η βαφή, βάζομε μέσα στον ασβέστη λάδι και αλάτι.



· Για να μη μυρίζουν οι μασχάλες, σε ένα μπουκάλι οινόπνευμα βάζομε σόδα φαγητού. Ανακινήστε και με ένα βαμβάκι βάζετε καθημερινά.



· Μπορείτε να αρωματίσετε με φυσικό τρόπο την ντουλάπα σας βάζοντας σε ένα μικρό σακουλάκι φλούδες πορτοκάλι ή γαρύφαλλο.

· Για να γυαλίζουν οι βρύσες καλύψτε τις με αλεύρι και στην συνέχεια τρίψτε τις με μάλλινο πανί.



· Όταν το μπρίκι είναι μαυρισμένο, βάζομε ξύδι και απορυπαντικό για τα πιάτα να βράσει.



· Το τζάμι του ωρολογίου αν έχει γρατσουνιές το τρίβομε με στάχτη τσιγάρου.



· Λεκέδες από πίσσα στο δέρμα εξαφανίζονται τρίβοντας με λάδι.



· Ο λεκέδες από αίμα φεύγουν αν τους τρίψετε με αλεύρι και αλάτι.



· Γεμίσατε πίσσα, βάλτε πάνω λάδι, αφήστε για λίγο και τρίψτε το με απορρυπαντικό.



· Για να βγάλετε τη σκουριά από το ψαλίδι, τρίψτε το με ένα κρεμμύδι κομμένο.



· Η δυσάρεστη μυρωδιά των αυγών από τα σκεύη φεύγει αν τα τρίψετε με ελληνικό καφέ.



· Θέλετε να καθαρίσετε τα μάρμαρα. Τρίψτε τα με ψιλό αλάτι.



· Οι λεκέδες από σκουριά φεύγουν με ζεστό χυμό λεμονιού και αλάτι στον ήλιο.



· Μη πετάτε τα χαλασμένα ή τις φλούδες από κάστανα είναι λίπασμα για τα λουλούδια.



· Για να μην ραγίζουν τα βρασμένα αυγά βάζουμε στο νερό που βράζουν 1 κουταλάκι αλάτι.



· Όταν πλένομε το μαρούλι στο νερό βάζομε ξύδι για να πέσουν τα παράσιτα.



· Όταν πλένομε τα χόρτα, τσουκνίδες, σπανάκι, ραδίκια ρίχνομε στο νερό αλάτι για να κατακαθίσει το χώμα.



· Από τα βότανα και τα φυτικά προϊόντα μπορούμε να αντλήσουμε πολύτιμα στοιχεία για να αντιμετωπίσουμε διάφορες ασθένειες. Σε όλα τα χωριά και στις πόλεις στην αρχαιότητα χρησιμοποιούσαν λαχανικά και διάφορες ρίζες αγριολούλουδων για να έχουν κάποια ισορροπία του οργανισμού των. Η γη στην αρχαιότητα τόσο της Μακεδονίας όσο και ολοκλήρου της Ελλάδος πρόσφερε πάμπολες χιλιάδες είδη φυτών και βοτάνων που σήμερα μας δίνουν πληροφορίες για να εξασφαλίσουμε καλή υγεία.



· Ήξευραν ποιες τροφές να καταναλώνουν και ποιες να τις αποφεύγουν, οι γιαγιάδες μας γνώριζαν από τους προγόνους και το μετέδιδαν σε μας ότι δεν πρέπει να λείπει από το τραπέζι η τσουκνίδα, το μάρανθο, η λάπαθα, το σκόρδο, η γλιστρίδα και άλλα.



· Οι πρώτες βοήθειες συνιστούσαν για τον πονόδοντο, στην οπή που πονούσε, ρακί, αλάτι, πιπέρι καυτερό χωριστά ή όλα μαζί.



· Για τον πονόδοντο έβαζαν βρασμένα φύλλα τριανταφυλλιάς ή μητρικό γάλα.



· Για το πρήξιμο, έβαζαν ζυμάρι ζυμωμένο με γάλα ή βούτυρο



· Όταν πονούσε το αυτί, έσταζαν λάδι από καντήλα αναμμένη ή έβραζαν πάχος κότας και έσταζαν το ζουμί.



· Για την δυσκοιλιότητα, έδιναν στον άρρωστο το πρώτο νερό που έπαιρναν από το βράσιμο των φασολιών.



· Για την δυσκοιλιότητα, έδιναν στον άρρωστο αχλάδια ξηρά, τσάι, καφέ βραστό ή σκέτο, ή και με λίγο λεμόνι.



· Για το τσίμπημα της μέλισσας, έτριβαν το σημείο με γάλα μοσχαριού, έβαζαν πάνω λάσπη και γιαούρτι και το τύλιγαν.



· Για σπυριά που είχαν πύο, έβαζαν φύλλα χλωρά από λάπατα, μολόχα και λαχανίδα ή κατάπλασμα από καλαμποκάλευρο ζυμωμένο με γιαούρτι.



· Για τον πυρετό, χρησιμοποιούσαν πατάτες, τις έκοβαν φέτες, έβαζαν λίγο αλάτι, το αλάτι κρύωνε τις πατάτες και με λίγο ξύδι δρόσιζε το μέτωπο.



· Επίσης για τον πυρετό, κοπάνιζαν σκόρδα, τα ανακάτευαν με ξινόγαλο και άλειφαν με το μείγμα όλο το σώμα του ασθενή. Τον σκέπαζαν καλά και ίδρωνε οπότε τον έλουζαν και τον έβαζαν να ξαπλώσει.



· Επίσης τα λάπατα, χρησίμευαν ως κατάπλασμα για τον πυρετό.



· Καπνός, ψιλόκοβαν τα φύλλα και τα χρησιμοποιούσαν ως αιμοστατικό και αντισηπτικό στα τραύματα.



· Λάχανο. Το λάχανο στην αρμιά, έκανε καλό σε ζεμάτισμα.



· Γλυκάνισο. Χαλαρωτικό για την δυσπεψία και το φούσκωμα.



· Βασιλικός. Αφέψημα αντισηπτικό και τονωτικό.



· Φύλλα αγκινάρας. Κατάλληλα για τις διαταραχές της πέψης.



· Γαϊδουράγκαθο. Για τα προβλήματα στο συκώτι.

 

πηγή 

Η αργία της Κυριακής και το Σάββατο των Εβραίων

Του Κωνσταντίνου Ερρίπη, θεολόγου - Καρδιολόγου

Ἐφαρμόζοντες τίς ὁδηγίες τοῦ ΟΟΣΑ «γιά τόν ἐκσυγχρονισμό τοῦ ἐμπορίου στήν Ἑλλάδα» δεχθήκαμε τήν κατάργηση τῆς Κυριακῆς ἀργίας, κάτι πού ἀρνήθηκαν νά δεχθοῦν:
Γαλλία, Νορβηγία, Πορτογαλία, Γερμανία, Αὐστρία, Βέλγιο, κλπ.
Τό Ἰσραήλ ἀρνήθηκε ἀσυζητητί τήν κατάργηση τῆς ἀργίας τοῦ Σαββάτου, ἄν καί εἶναι καί αὐτό μέλος τοῦ ΟΟΣΑ.

Πρός γνῶσιν ὅλων, κατά τήν ἀργία τοῦ Σαββάτου στό Ἰσραήλ ἀπαγορεύονται 39 (!) κατηγορίες δραστηριοτήτων, μεταξύ τῶν ὁποίων:
Μαγείρεμα σέ φωτιά (ἤ παρασκευή φαγητοῦ σέ θερμοκρασία ἄνω τῶν 40 βαθμῶν Κελσίου), ἡ λειτουργία τών ἀσανσέρ (ἐκτός εἰδικῶν περιπτώσεων), ἡ προσφορά φαγητοῦ (ἐκτός ἀπό τύπου σάντουιτς), ἡ λειτουργία τῶν περιπτέρων ἀλλά καί τῶν φαρμακείων(!), οἱ πτήσεις τῆς Ἰσραηλινῆς ἀεροπορικῆς ἑταιρείας ΕΛ ΑΛ, κλπ.

(στοιχεῖα ἀπό ἐφημ. «Ὀρθόδοξος τύπος» 25/7/2014 σελ. 1 καί 6)

Αργαλειός

Το να υποφέρεις δεν σημαίνει ότι πεθαίνεις

 

Jose Manuel Lamarque

H Ελλάδα και οι Έλληνες υποφέρουν σιωπηλά.

Εδώ και τέσσερα χρόνια, η Ελλάδα είναι δακτυλοδεικτούμενη, οι Έλληνες προσβάλλονται, και η χώρα προβάλλεται σαν να είναι η μαύρη τρύπα της Ευρώπης. Ίσως αυτό να συμβαίνει επειδή η Ελλάδα είναι μια μεσογειακή χώρα.
Αν η Ελλάδα βρισκόταν βόρεια της Γερμανίας, μεταξύ της Σουηδίας και της Φινλανδίας, θα …της βρίσκαμε σίγουρα κάποια δικαιολογία.
Εάν επρόκειτο για μια προτεσταντική χώρα όπου ο ήλιος λάμπει μόνο για λίγες ώρες το χρόνο, ενώ οι άνθρωποι συνθλίβονται από το κρύο της νύχτας για μεγάλο χρονικό διάστημα, τότε θα εφευρίσκαμε για την Ελλάδα, κάποια σοβαρή δικαιολογία και θα αναζητούσαμε έναν άλλο ένοχο.

Όταν η Ισλανδία αρνείται να πληρώσει το χρέος της, δεν λέμε τίποτα. Δεν την κατηγορούμε ούτε την υποστηρίζουμε. Η απόλυτη σιωπή. Μάλιστα το να διαμαρτύρεται κανείς στο προαναφερθέν πλαίσιο είναι υγιές, επειδή είναι "αγνό" και δεν κάνει θόρυβο. Και βέβαια μια τέτοια διαμαρτυρία είναι αποδεκτή από όλους, γιατί προτιμάμε υποκριτικά την αισθητική μιας εικόνας όπου διαμαρτύρονται συναθροιζώμενοι ξανθοί και “άσπιλοι” άνθρωποι που όταν μιλάνε μένουν ανέκφραστοι κρατώντας ακίνητα τα χέρια τους, μη κουνώντας ούτε καν το κεφάλι τους.

Και εν συνεχεία οι διαμαρτυρόμενοι πηγαίνουν στη σάουνα. Ο Έλληνας αντίθετα θα πάει στο Χαμάμ. Γιατί οι Έλληνες είχαν καταληφθεί από τους Τούρκους πριν πολλά χρόνια. Και σήμερα που η Τουρκία προσπαθεί να εισέλθει στην Ευρώπη αυτή της κρατάει μεν την πόρτα ανοιχτή ωστόσο την τελευταία στιγμή χρησιμοποιείται η έννοια της ‘ασφάλειας’ για να κλείσει διπλωματικά η Ευρωπαϊκή της προοπτική.

Έτσι λοιπόν το να έχεις κατακτηθεί από τους Τούρκους και το να είσαι μεσογειακή και ορθόδοξη χώρα είναι αρνητικό στα μάτια των Βορειοευρωπαίων.

Όχι, πραγματικά δεν μπορεί να εμπιστεύεται η Ευρώπη "τέτοιους ανθρώπους". Η Ελλάδα είναι σαν την Ισπανία. Οι Ισπανοί είχαν καταληφθεί από τους Μαυριτανούς, ως εκ τούτου, ο Ισπανός έχει κάτι το αραβικό στο αίμα του, και για να το καταλάβεις αυτό αρκεί απλά να κοιτάξεις την Αλάμπρα. Όσον αφορά την Ιταλία, θα μπορούσαμε να την εμπιστευτούμε, παρ’ ότι είναι κι αυτή χώρα της Μεσογείου, όμως κι αυτοί έχουν τη μαφία, την Dranghetta, την Καμόρα, και το Βατικανό.

Εν ολίγοις, αυτό είναι αρκετό για να έχεις επιχειρήματα ώστε να αποφασίσεις να μην τους εμπιστευτείς ούτε τους Ιταλούς. Τέλος, υπάρχει και η Πορτογαλία. Πενήντα χρόνια φασιστικής δικτατορίας, στοιχειώνουν το παρελθόν της.

Η Πορτογαλία είναι, λοιπόν, φασιστική χώρα, όπως η Ισπανία του Φράνκο και η Ελλάδα των συνταγματαρχών. Όχι δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε τις μεσογειακές χώρες. Δεν μιλάμε καθόλου βέβαια για τη ναζιστική Γερμανία και τη Φινλανδία, και όποια άλλη χώρα συνεργάστηκε με τους Ναζί.

Όχι, εκεί ξεχνάμε το παρελθόν, γιατί αυτές είναι οι περιβόητες χώρες του Βορρά και μπορούμε να τις εμπιστευθούμε έτσι κι αλλιώς. Ας μην ξεχνάμε βέβαια ότι και η Γαλλία και το Βέλγιο αλλά και η Ουγγαρία συνεργάστηκαν επίσης κατά κάποιο τρόπο με τους ναζί. Και τελικά αυτός ο μηδενιστικός συλλογισμός καταλήγει ότι το Ηνωμένο Βασίλειο είναι η μόνη αληθινή ευρωπαϊκή δημοκρατία.

Πόσο καιρό όμως θα διαρκέσει αυτή η ανοησία;
Πόσο καιρό θα αντέξoυμε να θεωρούνται οι Έλληνες ανόητοι, και κλέφτες;
Το ότι η ελληνική πολιτική σκηνή δεν υλοποίησε ποτέ την ιδέα του εκσυγχρονισμού του ελληνικού κράτους, είναι ένα γεγονός. Ίσως ο μοναδικός Έλληνας πολιτικός που είχε την επιθυμία να αναπτύξει τη χώρα του πολιτικά να είναι ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που έχει σημαδέψει την ιστορία της Ελλάδας.

Αλλά, όταν ο Ρομάνο Πρόντι, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, πρότεινε το δημόσιο εθνικό λογιστικό έλεγχο των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2003, η Γαλλία, η Γερμανία και η Ιταλία είχαν αρνηθεί. Αρνήθηκαν, γνωρίζοντας ότι τα στοιχεία της Ελλάδας ήταν πειραγμένα.
Ήξεραν ότι ο Ελληνικός λαός δεν ήξερε τίποτα.
Εξάλλου ζήτησε ποτέ κανείς την πολιτική αναδιάρθρωση του Ελληνικού κράτους;
Όχι, κανείς στην Ευρώπη δεν το ζήτησε ποτέ.
Δεδομένου ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζονταν ως ένας τουριστικός προορισμός, και μια χώρα παραγωγής ελαιόλαδου, όλα θεωρούνταν ότι λειτουργούν μια χαρά. Οι Έλληνες παρέμεναν όλο αυτό τον καιρό Ευρωπαίοι δεύτερης κατηγορίας που συνεισφέρουν στο να ολοκληρώνεται το μεγάλο φαγοπότι.

Μιλώντας για την ιστορία της Ελλάδας και την αρχαιότητα ειναι αλήθεια ότι όλοι αποδεχόμαστε ότι ο Πυθαγόρας, ο Σωκράτης, ο Πλάτων, ο Ηρόδοτος και πολλοί άλλοι, έζησαν στην Ελλάδα, αλλά στο μακρινό παρελθόν. Και σήμερα όλοι εμείς κατηγορούμε τους Έλληνες και αναρωτιόμαστε αν κατασκεύασαν ποτέ αεροσκάφη, πυρηνικά εργοστάσια, αυτοκίνητα;

Υπήρχε όλο αυτό τον καιρό ένα προϊόν “made in Greece”, εκτός από τη φέτα;
Όχι, γιατί η Ελλάδα παραμένει όλα αυτά τα χρόνια η χώρα των φτωχών αγροτών και των μικροαστών που μιλούνε δυνατά, και περπατάνε με κομπολόγια στο χέρι, τρώνε περισσότερο λαχανικά παρά κρέας ενώ τα γλυκά τους δίνουν στο στόμα την αίσθηση ενός μελένιου φιλιού.

Και αν η Ελλάδα τελικά χρεωκοπήσει, εάν αποχωρήσει από την ευρωζώνη ή την Ευρωπαϊκή Ένωση τι θα υποστηρίζει η Ευρώπη σε δέκα χρόνια για αυτήν; …
“Εμείς δεν ξέραμε τίποτα!”…
“Είμαστε υπεύθυνοι αλλά δεν είμαστε ένοχοι!…” κτλ.
Η ευθύνη θα επιστρέψει στους Έλληνες, για άλλη μια φορά.

Τα έχω βαρεθεί πια όλα αυτά τα στερεότυπα! Δεν μπορώ να ανέχομαι πλέον το γεγονός ότι το να ανήκεις σε ένα μεσογειακό λαό έχει καταντήσει συνώνυμο μιας ιδιότυπης σύγχρονη ψυχολογικής δουλείας. Δυστυχώς οι Έλληνες προς το παρόν είναι σιωπηλοί και δεν αντιδρούν έντονα. Αυτό είναι το λάθος. Ξέρω ότι είναι εύκολο να το γράφει αυτό κάποιος που ζει στο Παρίσι. Αλλά εγώ το γράφω γιατί θέλω μέσα από τα λόγια μου να εμφυσήσω την εμπιστοσύνη σε όλους τους Έλληνες, και να τους πω ότι πρέπει να εμπιστευτούν τη νεολαία του τόπου και να της παραδώσουν τα κλειδιά της εξουσίας για έναν εκσυγχρονισμό της χώρας που συνάμα θα σέβεται την κληρονομιά και τη διαφορετικότητά της.

Όλα είναι δυνατά γιατί η αληθινή ζωή δεν έχει τιμή. Και ακόμα πιο ευτελής είναι η τιμή του ελληνικού χρέους που έτσι κι αλλιώς οι Έλληνες δεν έχουν τη δυνατότητα να αποπληρώσουν. Από τη μια η Γερμανία ρυθμίζει το επιτόκιο του δανεισμού της για εξυπηρέτηση του εθνικού της χρέους στο 2% και από την άλλη επιβάλλει στην Ελλάδα ένα θεόρατο επιτόκιο ύψους 30%.

Τέρμα τα ψέματα!
Το γράφω λοιπόν και το φωνάζω δημόσια, οι Έλληνες δεν είναι υπεύθυνοι για τίποτα.
Οι Έλληνες είναι ίσοι με κάθε άλλο λαό στον πλανήτη κι έχουν το δικαίωμα να ζήσουν στη χώρα τους, στη γη τους, σύμφωνα με τα έθιμα και τις παραδόσεις τους.
Εμείς οι υπόλοιποι οφείλουμε απλώς να τους βοηθήσουμε στην οικοδόμηση ενός σύγχρονου κράτους που θα διαχειρίζεται την Ελλάδα ως μια πραγματική δημοκρατία, στις βάσεις μιας πραγματικής ισότιμης κοινωνικής πολιτικής και ενός παραγωγικού ενθουσιασμού που θα δημιουργήσει ανάπτυξη προς όφελος της ίδιας της χώρας.

Εξάλλου το να καταστρέψουμε την Ελλάδα θα έχει πολύ άσχημο αντίκτυπο και στο μέλλον της Ευρώπης.
Είμαι Γάλλος αλλά νιώθω Έλληνας στην ψυχή, και υποστηρίζω όπου σταθώ κι όπου βρεθώ την Ελλάδα. Ολόκληρη την Ελλάδα.

Translation by Lazaros MAVROMATIDIS

πηγή 

Ο πράκτορας του Ναπολέοντα Κοραής κατά της Ρωμηοσύνης, και η "Ελληνική Νομαρχία"

 

Πώς προκύψαμε από Ρωμηοί: "Έλληνες"; Γιατί σήμερα μερικοί ανιστόρητοι λένε ότι οι Έλληνες είναι "υπόδουλοι" στην Κωνσταντινούπολη; Από πού "εισήχθη" στη χώρα μας ο ξενόφερτος "Διαφωτισμός"; Τι ρόλο έπαιξαν κατά της χώρας μας και της Εκκλησίας ο Κοραής και ο Ναπολέων; Τι παραμύθι έχουν καταπιεί οι σημερινοί "Εκσυγχρονιστές" και "Διαφωτιστές" που παπαγαλίζουν ανιστόρητες και αφιλοσόφητες Δυτικές ανοησίες;

Για όλες αυτές τις απαντήσεις, θα βρείτε διαφωτιστικό το παρακάτω κειμενάκι. Είναι μεταφρασμένο από την καθαρεύουσα σε απλή γλώσσα, από τον πρόλογο της β΄ έκδοσης του βιβλίου: "ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ" εκδόσεις Δομός δεύτερη έκδοση, του π. Ι. Ρωμανίδη, γραμμένο το Πάσχα του 1989 ως πρόλογος. Είναι ένα τμήμα του προλόγου, που θεωρήσαμε χρήσιμο να γίνει ευρύτερα γνωστό σε κάθε Ρωμηό.

Όταν γραφόταν η παρούσα μελέτη, δεν ήταν ακόμα αισθητό, ότι στα ξένα κέντρα αποφάσεων, σχεδιάσθηκε όχι μόνο η κατάργηση της Ρωμηοσύνης, αλλά και η αλλοίωση της Ορθοδοξίας κατά τα πρότυπα των δυτικών. Σήμερα παραδόξως, η έρευνα οδηγεί στον Ναπολέοντα και το επιτελείο του, ως αρχιτέκτονες των ενεργηθέντων.

Αυτός είχε στο επιτελείο του μεταξύ άλλων τον Ρήγα Βελεστινλή και τον Αδαμάντιο Κοραή. Ο Ρήγας πρόσφερε σχέδιο Επαναστάσεως και ιδρύσεως ελεύθερης Ρούμελης/Ρωμανίας, που θα είχε την Κωνσταντινούπολη ως πρωτεύουσα όλων των Ορθοδόξων Χριστιανών, που αποτελούσαν το μιλιέτ των Ρωμαίων, αλλά και των Μουσουλμάνων. Κατ' εντολήν όμως του Ναπολέοντα, ο Κοραής εργάσθηκε για την ανατροπή των σχεδίων του Ρήγα, έργο που συντελέσθηκε δια ψηφίσματος της Γ΄ Εθνικής Συνελεύσεως του 1927. Με αυτό, αναγνωρίζονταν ως θεμελιώδη τα "άριστα συγγράμματα", οι "λόγοι" και οι "παραγγελίες" του Κοραή. Ασφαλώς οι πληρεξούσιοι που γνώριζαν τις παραγγελίες αυτές ήταν λίγοι, επειδή ψήφισαν:

α) ότι το Έθνος ήταν υπόδουλο στην Κωνσταντινούπολη από την εποχή του Μεγάλου Κωσταντίνου ως του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, και στη συνέχεια στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Και

β) ότι οφείλουν να μεταβάλουν θρησκεία χωρίς όμως αλλαγή των δογμάτων. Είναι εμφανές πλέον ότι το επιτελείο του Ναπολέοντα μερίμνησε για την έκδοση του βιβλίου "Ελληνική Νομαρχία ήτη Λόγος περί ελευθερίας" το έτος 1806, του οποίου ο συντάκτης αναφέρει ότι "κράζομαι ανώνυμος Έλλην". Αφιερώνει το βιβλίο στον "Ρίγα" κατά Γαλλική ορθογραφία), κατ' ουσίαν όμως ανατρέπει το σχέδιο του Ρήγα με σχέδιο του Ναπολέοντα, το οποίο αργότερα φέρεται ως σχέδιο του Κοραή. Προς συγκάλυψη της πηγής του σχεδίου, ο συντάκτης επιτίθεται κατά του δυνάστη της Γαλλίας και κατά των θρόνων, υποστηρίζοντας όμως την αριστοκρατία και την φυσική ανισότητα των ανθρώπων που αποτελούν τα θεμέλια των θρόνων. Παραγγέλλεται μάλιστα στο υπό ίδρυσιν Ελληνικό έθνος, να δεχθεί τον Κοραή ως έναν των διαδόχων του Ρήγα και νέο Ιπποκράτη και φιλόσοφο, αν και αυτός κατά την εποχή αυτή ήταν αφοσιωμένος στον Ναπολέοντα και στα σχέδιά του. Επιπλέον παραγγέλλει στους μη γνωρίζοντες ακόμα ότι είναι Έλληνες, να ελευθερώσουν τους εαυτούς τους, επειδή εάν ελευθερωθούν από άλλους, απλώς θα αλλάξουν δυνάστη. Το τελευταίο φανερώνει ότι ο συντάκτης είναι ζηλωτής της απόλυτης και άνευ όρων ανεξαρτησίας, δηλαδή ότι δεν είναι πράκτορας ουδενός. Εύλογο λοιπόν δημιουργείται το ερώτημα, γιατί δεν αποκαλύπτει το όνομά του να τον ακολουθήσουμε, αλλά συνιστά τον πράκτορα Κοραή, ενώ ο ίδιος δεν είναι πράκτορας κανενός, ώστε να τον ακολουθήσουμε.

Το ότι η συγγραφή και έκδοση του βιβλίου αυτού είναι έργο του επιτελείου του Ναπολέοντα, ξεσκεπάζεται σαφώς από την πολεμική την οποία επιχειρεί ο "συγγραφέας" εναντίον της ισότητας των ανθρώπων, υποστηρίζοντας ότι και στην αυτοκρατορία μπορεί να υπάρχει ελευθερία: «επειδή και εις τας δύο αυτάς διοικήσεις, δημοκρατίαν και αριστοκρατίαν σώζεται η ελευθερία. Αδιάφορος είναι η εκλογή». Κατά τον συντάκτη, η ελευθερία, δηλαδή η Νομαρχία, «χωρίς να θελήση ματαίως να κάμη όλους δυνατούς , όλους πεπαιδευμένους ,όλους πλουσίους, ή τουναντίων, εμετρίασε μόνον με τους νόμους την φυσικήν ανομοιότητα, και τόσον καλώς εξίσωσε τας λοιπάς, ώστε οπού έκαμε να χαίρονται οι άνθρωποι μίαν εντελή ομοιότητα, αγκαλά και κατά φύσιν ανόμοιοι». Η ομοιότητα λοιπόν όλων, επιτυχάνεται με την υπακοή στους νόμους, που κάνει εξ ίσου ελεύθερους και τον αριστοκράτη και τον μη αριστοκράτη, αν και υφίστανται μεταξύ των ανθρώπων ανομοιότητες: «Οι άνθρωποι διαφέρουσι αναμεταξύ των κατά φυσικόν τρόπον». Ουσιαστικά πρόκειται περί ανατροπής των θεμελίων της δημοκρατίας και ελευθερίας και σαφούς επιστροφής στην μεσαιωνική ρατσιστική φιλοσοφία-θεολογία της τευτονικής ευγένειας της Ευρώπης. Αυτής που γέννησε τον Καρλομάγνο, τον Ναπολέοντα και τον Χίτλερ.

Μάλιστα είναι κωμική η αγανάκτηση του αριστοκράτη συντάκτη του βιβλίου, επειδή ένας τιποτένιος γεωργικής προέλευσης νέος μπορεί να φθάσει μέχρι του αξιώματος του Πατριάρχη. Κωμικά αλλά και ουσιώδη είναι επίσης τα λάθη που διατυπώνονται περί της οργάνωσης και λειτουργίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας (την οποία αντιλαμβάνεται σαν όμοια με την Παπική), μέσα στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Αγνοώντας το συνοδικό μας σύστημα, θεωρεί ότι οι Πατριάρχες Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων "υπόκεινται" στον Οικουμενικό Πατριάρχη, γι' αυτό γράφει: «ο γελοιώδης τίτλος οικουμενικός φανερώνει, ότι οι άλλοι τρεις Πατριάρχαι υπόκεινται εις αυτόν. Αυτός λοιπόν διαμοιράζει εις όλας τας επαρχίας του Οθωμανικού κράτους». Καθόλου δεν υποπτεύεται ο συντάκτης ότι στον χώρο της εν λόγω Αυτοκρατορίας υπάρχουν αυτοκέφαλες και αυτόνομες Εκκλησίες, η κάθε μία των οποίων έχει τη δική της σύνοδο προεδρευομένη από του Πατριάρχη, Μητροπολίτη ή Αρχιεπισκόπου, και ότι εκλέγει τους επισκόπους της αυτόνομα. Ισχυρίζεται ακόμα ο συντάκτης του βιβλίου, ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης «πολλάκις πέμπει εις όλην την Οθωμανικήν επικράτειαν και εκεί που δεν είναι Χριστιανοί τόσας εκατοντάδας αρχιεπισκόπους, εξ ων ο καθείς έχει τέσσαρες ή πέντε επισκοπάς, εις τας οποίας πέμπει και αυτός τόσους επισκόπους». Ο Φράγκος νομίζει ότι μόνο η Κωνσταντινούπολις έχει σύνοδο, στην οποία ο Πατριάρχης είναι δέσμιος, όπως ακριβώς στην Curia ο Πάπας της Ρώμης. Μία φορά αναφέρει το όνομα "μητρόπολις" αλλά ουδέποτε "μητροπολίτες", ενώ είναι γνωστό ότι κατά την εποχή εκείνη, ο Μητροπολίτης προήδρευε συνήθως συνόδου. Ο δε Αρχιεπίσκοπος ως μέλος αυτής της συνόδου, ήταν ο πρώτος κατά πρεσβεία επίσκοπος, όπως ο Αρχιδιάκονος μεταξύ των διακόνων.

Η σύγχυση του συντάκτη όσον αφορά θέματα οργάνωσης της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ασφαλώς οφείλεται στις πηγές από τις οποίες αντλεί τις πληροφορίες του, που βρίσκονταν στα αρχεία κατασκοπίας. Στα αρχεία αυτά, βρίσκονταν κατατεθειμένες οι αναφορές των "περιηγητών", οι οποίοι συνέλεγαν πληροφορίες κατά τη διάρκεια των ταξιδιών τους, μη μπορώντας όμως να κατανοήσουν ορθά όσα έβλεπαν και άκουγαν. Είναι χαρακτηριστικό το ότι μιλάει ο συντάκτης για «κλάσιν της ιερωσύνης», ακριβώς επειδή έχει υπ' όψιν του τη δική του Φράγκικη παράδοση, κατά την οποία ο κλήρος αποτελούσε ιδιαίτερη τάξη (classe). Σε αυτή ηγούνταν οι Φράγκοι επίσκοποι, και ήταν διαφορετική από την classe των ευγενών στην οποία ανήκαν οι Φράγκοι, και της τρίτης κατάστασης στην οποία ανήκαν οι Γαλλορωμαίοι.

Ισχυρίζεται επίσης ότι ο ιερέας του χωριού, που φέρει «φόρεμα ιερωσύνης», αναγορεύεται σε αρχιμανδρίτη «με γρόσια», και με τον ίδιο τρόπο μπορεί να ανέλθει μέχρι τον πατριαρχικό θρόνο. Αγνοεί εμφανώς ότι οι Ιερείς των χωριών, (όπως μέχρι σήμερα), ήταν έγγαμοι και επομένως δεν προβιβάζονταν σε αυτούς τους βαθμούς. Φανταζόταν εσφαλμένα ότι οι Ιερείς και οι Επίσκοποι όλων των βαθμίδων άρχιζαν τη σταδιοδρομία τους ως Ιερείς χωριών, λόγω των πληροφοριών του περί χωρικής προελεύσεως. Συγχέει τους Ιερείς των χωριών με τους άγαμους κληρικούς και αγνοεί ότι μόνο οι άγαμοι αποκτούν τα ανωτέρω οφφίκια. Η προέλευση των μοναχών από τα χωριά, που ανέβαιναν μέχρι τη θέση του Πατριάρχη, τον οδηγεί στο εσφαλμένο συμπέρασμα ότι αυτοί είναι απαίδευτοι. Και αυτό επειδή στη δική του πατρίδα μόνο οι αριστοκράτες σπουδάζουν στις ανώτερες σχολές για να αποκτήσουν νευραλγικές θέσεις στην Εκκλησία. Και είναι γνωστό ότι εκεί η "Εκκλησία" κυβερινόταν κυρίως από Φράγκους ευγενείς, όπως ακριβώς και το κράτος. Αγνοεί ο συντάκτης ότι από αυτούς τους χωρικούς αναδείχθηκαν μέγιστες φυσιογνωμίες της Ορθόδοξης Θεολογίας, λόγω ακριβώς της σπουδής χειρογράφων των ιερών μονών, μέσα στις τεράστιες βιβλιοθήκες. Γι' αυτό ακριβώς γνώριζαν καλύτερα από τους Λατίνους τους πατέρες και την ιστορία της αυτοκρατορίας. Γιατί οι Λατίνοι τους μελετούσαν με κλειδί ερμηνείας μόνο τον Αυγουστίνο και τους σχολαστικούς. Είναι γνωστό ότι ο εκ γενετής αριστοκράτης δεν μπορεί να αποκρύψει την απέχθειά του για όσους γίνονταν ηγέτες χωρίς να είναι αριστοκράτες. Γι' αυτό και ο συντάκτης της "Ελληνικής Νομαρχίας" γράφει: «όθεν όλοι οι αρχηγοί της Εκκλησίας κατάγονται από την ιδίαν ποταπότητα και οι περισσότεροι είναι αμαθέστατοι». Φαίνεται μάλιστα να αγνοεί ο αριστοκράτης αυτός, ότι οι Απόστολοι ήταν "ποταποί" και ο κορυφαίος Πέτρος "αγράμματος".

Επαναλαμβάνοντας ο συντάκτης τις θέσεις του Ναπολέοντα και του Κοραή, διατείνεται ότι οι Ελλαδικοί, μετά από τόσους αιώνες δουλειάς στην Κωνσταντινούπολη, λησμόνησαν ότι είναι Έλληνες και έλαβαν το όνομα Ρωμαίοι. Γιατί όμως ο συντάκτης χρησιμοποιεί το όνομα: "Έλλην"; Στη Δύση μας γνώριζαν ως «Greci», ενώ στην ανατολή το όνομα σήμαινε "ειδωλολάτρης". Οι Χριστιανοί κάτοικοι του ελλαδικού θέματος λέγονταν "Ελλαδικοί", ενώ πολλοί Ρωμαίοι είχαν συνηθίσει από την εποχή της Φραγκοκρατίας να ονομάζονται Greci από τους Φράγκους. Το 1801 ο Ναπολέων έστειλε στο Ελλαδικό το "Σάλπισμα πολεμιστήριον" του οποίου συντάκτης ήταν ο Κοραής, για να προκαλέσει επανάσταση κατά των Τούρκων και να πετύχει την αποστολή επανδρωμένου στόλου στην Αίγυπτο για βοήθεια του στρατού του εναντίον των Τούρκων και των Άγγλων. Μέσω του "Σαλπίσματος" προσπαθεί πρώτα να πείσει τους Ελλαδικούς ότι δεν είναι Ρωμαίοι αλλά Έλληνες, οι οποίοι ξέχασαν το όνομά τους μετά τόσους αιώνες δουλείας στην Κωνσταντινούπολη.

...

Ήδη στις 5.2.1801, σαράντα έξι μήνες πριν από τη στέψη του Ναπολέοντα, ως  imperator, o Κοραής δηλώνει σε επιστολή του το κωδικό όνομα του κυρίου του: "Ο «Καραοσμάνογλου» (= Carolus Magnus, κατά τουρκική εκφορά του ονόματος), έχει την ελπίδα να κατακτήση την Ιωνία και να καταστρέψει το θρόνο του Βυζαντίου, γενόμενος βασιλεύς δηλαδή imperator".

πηγή 

Διωγμοί των Χριστιανών στον 21ο αιώνα

 

ΤΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΑΣ ΚΕΝΤΗ*  
Προς ηγέτες της Ε.Ε., ΗΠΑ, Προς Πρεσβείες, Ηνωμένα Έθνη, Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και άλλους υποκρινόμενους
Η απαγωγή των ορθόδοξων μοναχών της αρχαιότατης Χριστιανικής μονής στην Μααλούλα στην Συρία, αποτέλεσε την τελευταία σταγόνα η οποία ξεχείλισε το ποτήρι της θλίψης και αγανάκτησης πολλών Χριστιανών ανά το παγκόσμιο… Είναι αναρίθμητα τα περιστατικά εκδήλωσης βίας κατά των Χριστιανών στις περιοχές της Εγγύς και Μέσης Ανατολής, της Ασίας και της Αφρικής, η ένταση και ο αριθμός των οποίων πλέον αυξάνονται δραματικά. Τι πράττει η Ευρώπη για αντιμετώπιση αυτών των συμπεριφορών;
Οι ηγεσίες των κρατών της ΕΕ και διεθνείς οργανισμοί τα τελευταία χρόνια κυρίως έχουν προτάξει το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως πρωτεύοντα στόχο.  Έχουν επιβάλει με νομοθετικές ρυθμίσεις σε όλες τις ευρωπαϊκές κοινωνίες την αποδοχή των Άλλων που εισβάλουν για διάφορους λόγους και κατακλύζουν την ΕΕ. Οποιοσδήποτε ευρωπαίος πολίτης δε ανησυχήσει, για τις επιπτώσεις της ογκώδους παρουσίας τους στην κοινωνική συνοχή, τον πολιτισμό και τις παραδόσεις  καταδικάζεται ως ρατσιστής, εθνικιστής και μισαλλόδοξος. Την ίδια στιγμή που οι Ευρωπαίοι ηγέτες, υψώνουν το λάβαρο «των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» μειονοτήτων και επήλυδων στην Ευρώπη,  μέμφονται άτομα και πολιτικές που διαμαρτύρονται και διεκδικούν την προστασία και την κατοχύρωση στοιχειωδών δικών τους ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτό ισχύει κατά κράτος στην περίπτωση των απανταχού Χριστιανικών μειονοτήτων.
Η εκκλησία του Χριστού γεννήθηκε ως ιστορική πραγματικότητα στον χώρο της Εγγύς Ανατολής. Ο ιδρυτής και το θεμέλιό της, Κύριος ημών Ιησούς Χριστός στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας (Ματθ. 2,1).  Εκεί εξέλεξε τους 12 μαθητές και αποστόλους του. Εκεί στάλθηκαν να κηρύξουν πρώτα το Ευαγγέλιό του. Στον ίδιο χώρο όπου έπαθε και αναστήθηκε, εκεί ιδρύθηκε η πρώτη εκκλησία των Ιεροσολύμων και από εκεί εις «Πάντα τα Έθνη» (Ματθ. 28,19).     
Εδώ και μερικά χρόνια στην περιοχή της Εγγύς και Μέσης Ανατολής, Ασίας και Αφρικής, παρατηρούνται, με αυξανόμενη ένταση και επί καθημερινής βάσης εναντίων των Χριστιανικών πληθυσμών που είναι και οι γηγενείς πληθυσμοί μεγάλου μέρους των εν λόγω περιοχών, επιθέσεις, επιδρομές σε χώρους θρησκευτικούς εν ώρα λατρείας, σε ελληνορθόδοξα σχολεία και σε Χριστιανικές κοινότητες. Διαπράττονται αδιάκριτα βιαιότητες, φόνοι αθώων ανθρώπων, βιαιοπραγίες, καταστροφές Χριστιανικών περιουσιών, ενώ οι αποκεφαλισμοί έχουν καταντήσει θλιβερό άθλημα των ακραίων ισλαμικών στοιχείων. Από αυτό καταλαβαίνει κανείς το μέγεθος της θρασύτητας και του εγκλήματος που διενεργείται εις βάρος των γηγενών Χριστιανικών πληθυσμών στον 21^ον αιώνα. Και εσείς ηγέτες της Ε.Ε. και προστάτες δήθεν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κωφεύετε και υποθάλπετε τις ενέργειες αυτές που αποσκοπούν στην εξόντωση/εκδίωξη των αρχαιότερων χριστιανικών πληθυσμών από την κοιτίδα τους.
Μετά την επικράτηση του Ισλάμ στην Μέση Ανατολή και Βόρειο Αφρική, η Χριστιανική παρουσία στον χώρο αυτό ουδέποτε υπήρξε ευχερής. Μέσα στην πολυπληθή και συμπαγή ισλαμική κοινωνία, οι Χριστιανοί εθεωρούντο και θεωρούνται ως δευτέρας τάξεως πολίτες, υποταγμένοι στο κυρίαρχο Ισλάμ που είχε εισβάλει στον κατεξοχήν Χριστιανικό αυτό χώρο, όπου στην καλύτερη των περιπτώσεων ήταν απλώς ανεκτοί.
Αυτά τα ακραία ισλαμικά στοιχεία που δεν σέβονται διαφορετικότητα, άλλη θρησκεία, άλλη εθνικότητα, αυτά τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και αντιλήψεις που καταπατούν κάθε έννοια ανθρώπινου δικαιώματος, έχουν ανοιχτά ή άδηλα την ηθική και οικονομική υποστήριξη ευρωπαϊκών κρατών, αυτά υποστηρίζετε υποκριτές! Ενθαρρύνετε με νομοθετικές ρυθμίσεις και τις πολιτικές αποφάσεις, τις βιαιοπραγίες και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ υποκρίνεστε όπως οι φαρισαίοι ότι κόπτεστε για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Λοιπόν ή οι διακηρύξεις σας είναι κενού περιεχομένου και προς ευρεία κατανάλωση ή είστε συνεργοί με τους ισλαμιστές για την εξόντωση των Χριστιανών και για αυτό σιωπάτε. Ενώ δικάζετε και καταδικάζετε περιπτώσεις συμπεριφορών που «αδικούν» τις ισλαμικές και άλλες μειονότητες στις χώρες σας, ως Πόντιοι Πιλάτοι νίπτετε τας χείρας στις βιαιότητες κατά των γηγενών Χριστιανικών πληθυσμών στην Εγγύς, Μέση Ανατολή και Αφρική.
Τα γεγονότα και η δική σας στάση απέναντι σε αυτά δεν μπορούν παρά να μας οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι ακόμα και αυτές οι διαπρύσιες διακηρύξεις σας περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων και σεβασμού της διαφορετικότητας είναι στάχτη στα μάτια των απλών πολιτών και τρόπος αποπροσανατολισμού της σκέψης τους από τους πραγματικούς σας στόχους.
*Αρχαιολόγος/Φιλόλογος

πηγή 

Τα ομορφότερα τούνελ δέντρων στον κόσμο!

Τα δέντρα είναι οι μεγαλύτεροι ζωντανοί οργανισμοί στη γη, ομορφαίνουν και προστατεύουν το περιβάλλον, προσφέρουν απίθανες εικόνες σε όλες τις αποχρώσεις, καταφύγιο αλλά και σκιά, ενώ ανανεώνουν τον αέρα απορροφώντας το διοξείδιο του άνθρακα και παράγοντας οξυγόνο. Πολύτιμα, απαραίτητα και αναντικατάστατα, τα δέντρα παίζουν το δικό τους σπουδαίο ρόλο στον πλανήτη, ενώ δεν λείπουν και αυτά που ζουν εδώ και αιώνες σε δάση και αστικά περιβάλλοντα σχηματίζοντας εντυπωσιακα φυσικά τούνελ. Από τις κερασιές της Γερμανίας και τα μπαμπού στην Ιαπωνία, τα ωραιότερα φυσικά τούνελ από δέντρα κερδίζουν τις εντυπώσεις.
9. Cherry Blossom Tunnel, Γερμανία

8. Autumn Tree Tunnel, ΗΠΑ

7. Ginkgo Tree Tunnel, Ιαπωνία

6. Yew Tree Tunnel, Βρετανία

5. The Dark Hedges, Βόρεια Ιρλανδία

4. Bamboo Path, Ιαπωνία

3. Tunnel of Love, Ουκρανία

2. Jacarandas Walk, Νότια Αφρική

1. Wisteria Tunnel, Ιαπωνία


πηγή

Νικολάε Στάϊνχαρντ - Ο Άγιος των φυλακών

 

 

«ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ:

Ένα αριστούργημα. Το βιβλίο των βιβλίων τής Ανατολής.

Ένα βιβλίο σύγχρονο με τον Θεό...»

Με αυτά τα λόγια ο συγγραφέας Ντάν Κελάρου χαιρέτισε την παρουσίαση του βιβλίου στο Διεθνές Φεστιβάλ «Λουτσιάν Μπλάγκα» το 1992. Το Ημερολόγιο της Ευτυχίας του Νικολάε Στάϊνχαρντ κυκλοφόρησε και στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Μαΐστρος και ήδη έχει κάνει την δεύτερη έκδοσή του.

Γόνος εβραϊκής οικογένειας ο κορυφαίος Ρουμάνος διανοητής ασπάστηκε την ορθοδοξία μέσα στις κομουνιστικές φυλακές και με αυτό του το βιβλίο αφήνει την πολιτική, λογοτεχνική και πνευματική του διαθήκη, την οποία σας συστήνουμε ανεπιφύλακτα.

Πηγάζοντας από τις εκπληκτικές εγκυκλοπαιδικές του γνώσεις, από την χάρη και την περηφάνια να ανακαλύπτει κοινά στοιχεία ανάμεσα στις ρουμάνικες και στις παγκόσμιες αξίες, ο λόγος του Ν. Στάϊνχαρντ σε κάνει να κινείσαι φυσικά και χωρίς κόμπλεξ μέσα στα αξιώματα της εποχής μας, ενώ ταυτόχρονα σου δίνει το έναυσμα να συν - μετέχεις στο μυστήριο της κυοφορίας του έργου του και να ανακαλύψεις το ευφυές νόημά του.

Να γιατί έχουν τόσο μεγάλο αντίκτυπο στην νεολαία τα βιβλία αυτού του μεγάλου και ατρόμητου συγγραφέα, του πατριάρχη της ρουμάνικης λογοτεχνίας. Είναι αλήθεια ότι Το Ημερολόγιο της Ευτυχίας ανήκει στην κατηγορία των λογοτεχνικών βιβλίων που αντιτίθενται σε κάθε ολοκληρωτικό σύστημα, μια λογοτεχνία πιο γνωστή και ως «λογοτεχνία του συρταριού».

Όμως το βιβλίο του Ν.Στάϊνχαρντ δεν είναι ένα καθαρό Ημερολόγιο Ιδεών. Περιγράφοντας έναν κόσμο κρατητηρίου, συγκαταλέγεται κι αυτό στην μακρά σειρά των βιβλίων που αντιτίθενται στην κομμουνιστική δικτατορία . Όμως το Ημερολόγιο της Ευτυχίας δεν αναφέρεται μόνο στο ολοκληρωτικό καθεστώς. Ο τίτλος του βιβλίου είναι μεταφορικός. Ένα ημερολόγιο απαιτεί να σημειώνεις καθημερινά τις σπουδαιότερες υπαρξιακές σου στιγμές και μάλιστα να τις σημειώνεις συνέχεια. Κανένα απ’ αυτά τα χαρακτηριστικά δεν υπάρχει στο βιβλίο του Ν. Στάϊνχαρντ. Είναι πραγματικά, όπως αναφέρει ο Νικολάε Μανολέσκου σε ένα χρονικό του «ένα λαμπρό βιβλίο, ένα πολυσύνθετο κράμα από αναμνήσεις, εξομολογήσεις, ερμηνευτική, χιούμορ, τραγωδία, ιστορία, οικουμενικότητα, μεταφυσική, φιλοσοφία, αποσπάσματα από βιβλία που έχει διαβάσει ο συγγραφέας κ.ά.».

Στο πρόσωπο του Ν. Στάϊνχαρντ συνυπάρχουν αρμονικά ο συγγραφέας και ο μοναχός γι’ αυτό και το Ημερολόγιο της Ευτυχίας είναι ένα βιβλίο μύησης στον χριστιανισμό.

Η άποψή του για τον χριστιανισμό είναι συγκεκριμένη και είναι αποτέλεσμα των πολύχρονων αναζητήσεων και των μελετών συσχετισμού που έκανε με τις άλλες θρησκείες. Σε ένα από τα πιο όμορφα δοκίμια του Ημερολογίου της Ευτυχίας εξετάζει τον χριστιανισμό με τις υπόλοιπες θρησκείες και να το αποτέλεσμα:

«Ο χριστιανισμός, πρέπει να καταλάβουμε, δεν είναι ένα απλό σχολείο τιμιότητας, καθαρότητας και δικαιοσύνης ή μια ευγενική και ορθολογιστική εξήγηση της ζωής. Ο χριστιανισμός δεν είναι ένας κώδικας συμπεριφοράς (όπως ο Κομφουκιανισμός ή ο Σιντοϊσμός) ή μια ασαφής θεραπευτική μέθοδος (όπως ο Στωικισμός ή η Γιόγκα) ή ερωτήσεις για την ζωή (όπως ο Ταοϊσμός) ή μια πράξη υποτέλειας μπροστά στον Έναν και μοναδικό Θεό (όπως ο Ιουδαϊσμός και ο Ισλαμισμός). Ο χριστιανισμός είναι κάτι πολύ περισσότερο και πολύ πιο σημαντικό απ’ όλα αυτά: Είναι η διδασκαλία του Ιησού Χριστού, η διδασκαλία της αγάπης και της σωστικής δύναμης της συγχώρεσης. Όλες οι άλλες θρησκείες αντιλαμβάνονται την διόρθωση των σφαλμάτων του ανθρώπου μέσα από την ψυχρή λογική της ανταμοιβής και της τιμωρίας. Μόνο ο χριστιανισμός βλέπει τα πράγματα τελείως διαφορετικά. Μόνο στον χριστιανισμό (όπου ο Θεός, όχι μόνο δεν ζητάει θυσίες, αλλά θυσιάζεται ο ίδιος) ήταν δυνατόν να ξεπροβάλει η ελπίδα της απόλυτης και ακαριαίας εξάλειψης των αμαρτιών, με τον πιο τρομερό (ενάντια στην λογική) τρόπο κι επομένως με τον πιο σκανδαλώδη τρόπο.

Στον τρομερό και σκανδαλώδη αυτόν τρόπο (που εξοργίζει την τάξη και την λογική του κόσμου τούτου) βρίσκει εξήγηση η παράξενη πραγματικά απέχθεια, που προκαλεί σε πολλούς ο χριστιανισμός.

Ο χριστιανισμός σέβεται όλες τις υπόλοιπες θρησκείες . και τον βουδισμό και τον βραχμανισμό και τον ιουδαϊσμό και τον ισλαμισμό, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ένα πράγμα : ότι σαν θρησκεία διαφέρει σε τεράστιο βαθμό απ’ αυτές».

Πάνω από όλα όμως για οποιονδήποτε αναγνώστη το Ημερολόγιο της Ευτυχίας αποτελεί μια θαυμαστή και ανεξάντλητη πηγή ενέργειας και μάθησης. Ο Ν. Στάϊνχαρντ δείχνει στον αναγνώστη από πού (από την θρησκεία, τον πολιτισμό, την επιστήμη) και πώς θα βρει την δύναμη να νικήσει τον φόβο, να ξεφύγει από την επήρεια του φανατισμού, του κακού, του ψέματος, να αγκαλιάσει την αλήθεια και - ελεύθερος πια - να ανακαλύψει την ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ. Το δικό του θρύμμα ΘΕΟΤΗΤΑΣ, που υπάρχει μέσα στον καθέναν από μας!

 

Του Νεκταρίου Κουκοβίνου

Ο Νεκτάριος Κουκοβίνος είναι καθηγητής Φυσ. Αγωγής και μεταφραστής του έργου του Νικολάε Στάινχαρτ από την ρουμανική γλώσσα.

Το Ημερολόγιο της Ευτυχίας κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μαϊστρος.

 

Ισραηλινοί ακροδεξιοί: Δεν έχει σχολείο αύριο, τα παιδιά στη Γάζα είναι νεκρά - ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

 

 

Πανηγυρίζουν στους δρόμους του Τελ Αβίβ για τους

 θανάτους των παιδιών...

Ένα βίντεο που σοκάρει και προκαλεί οργή και αποτροπιασμό κάνει το γύρο του διαδικτύου.

Όπως αποκαλύπτει η Daily Mail, ένας Ισραηλινός δημοσιογράφος κατέγραψε ακροδεξιούς συμπατριώτες του να πανηγυρίζουν στους δρόμους του Τελ Αβίβ για τους θανάτους των παιδιών στη Γάζα και να τραγουδούν:

«Δεν έχει σχολείο αύριο, γιατί όλα τα παιδιά στη Γάζα είναι νεκρά».

ΕΔΩ 

ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΜΕ ΑΓΑΠΗ

 

                                      Η άκρη της κοτσίδας σου

                                      ακουμπούσε στη ρουκέτα

                                      την ώρα που έγραφες

                                      «από το Ισραήλ με αγάπη».

                                     Αν ήταν τόπι που περνούσε

                                     το φράκτη,

                                     παιχνίδι θα’ ταν η γραφή

                                     και πρόσκληση

                                     η πρόκληση.

                                     Μα…

                                     η μύτη της ρουκέτας θα γίνει

                                     μολύβι

                                     που κόκκινα θα γράψει

                                     «από το Ισραήλ με αγάπη».

                                     Κι από απέναντι

                                     κάποιο άλλο παιδί

                                     τις πέτρες θα σηκώσει,

                                     στο χέρι θα τις σφίγξει και

                                     « στο Ισραήλ με αγάπη!»

                                     θα φωνάξει.

                                    Αχ…αυτοί οι μεγάλοι

                                    πάντα να σας χαλάνε το παιχνίδι!

                                    Το μολύβι θα σκάρωνε

                                    ζωάκια, δεντράκια και σπιτάκια

                                    κι οι πέτρες θα φτιάχνανε

                                    καστράκια

                                    και στης λωρίδας τη θάλασσα

                                    ψαράκια.

                                                                                          Ειρήνη Ζαμάνη, 23-7-2014

 

πηγή