Ένας βασιλιάς πέρασε επίσημα από ένα έρημο λόγγο. Εκεί είδε ένα φτωχό άνθρωπο που έβοσκε λίγες γίδες. Και απόρησε. Γιατί τον είδε ήρεμο και ειρηνικό.
Ρωτάει λοιπόν ο βασιλιάς:
- Πώς είσαι ήρεμος και ειρηνικός, ζώντας και δουλεύοντας σε τέτοια άγρια μέρη; Τι κερδίζεις από τη δουλειά σου; Ο βασιλιάς τα έβλεπε όλα με κριτήριο ένα υλικό κέρδος!
Απάντησε ο τσοπάνης:
- Ό,τι και συ με τη δική σου, βασιλιά μου! Απόρησε πάλι ο βασιλιάς και ζήτησε εξηγήσεις:
- Μα ξέρεις τι λες, καλέ μου άνθρωπε; Ξέρεις τι κερδίζω εγώ;
Απάντησε ο τσοπάνης:
- Το μεγαλύτερο που μπορείς και συ, να κερδίσεις, βασιλιά μου, είναι να πας στον παράδεισο, αν κάνεις έργα καλά. Γιατί, αν δε φροντίζεις να κάνεις καλά έργα, θα πας και συ στην κόλαση! Το ίδιο και εγώ με τη δική μου δουλειά! Μπορείς να μου ειπείς τι περισσότερο μπορείς να κερδίσεις συ στη ζωή σου από εμένα;
Τα λόγια του φτωχού τσοπάνη ξύπνησαν το βασιλιά. Και τον έκαμαν να σκέπτεται πιο καλά. Θα κάμουν τάχα το ίδιο και σε μας;
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;