Δεν
βρήκα λόγια να σου πω ευχαριστώ γιατί δεν βρίσκω λόγια ούτε για τα
μάτια του κόσμου να περιγράψω τη δυστυχία της μάνας να’ χει το παιδί της
άρρωστο και ανήμπορο. Θέλω να σκέφτομαι μόνο το καλό που μου ’κανες.
Και γρήγορα μάλιστα. Τόσο γρήγορα που ενώ σκεφτόμουνα τι να γράψω για να
παρακαλέσω την Παναγία, εις το όνομά Σου και με τις δικές Σου μεσιτείες
το κοριτσάκι μου έγινε πάραυτα καλά!
2
μήνες το είχα στο κρεββάτι, επειδή είχε πέσει από έναν καναπέ χωρίς
ούτε καν οφθαλμοφανή τραυματισμό. Πήγα σε γιατρούς, επαρεκάλεσα, πήρα
γεροντάδες, τίποτα.
Παραμονή
της γιορτής μου (Εισόδια της Θεοτόκου, 21 Νοεμβρίου 2012) άφησα το
παιδί με τη μάνα μου (ο πατέρας του έλειπε στην Αμερική) και επήγα
αγρυπνία στο μοναστήρι Κάτω Παναγία Άρτας. Και φεύγοντας, αγόρασα μία
εικόνα της Αγίας Ρηνούλας, του Αγίου Νικολάου και Αγίου Ραφαήλ, μεγάλη η
Χάρη Τους.
Την
άλλη μέρα είπα στο παιδί μου – Παιδί μου (Δαυιδούλα – έχει το όνομα του
Οσίου Δαυίδ του εν Ευβοία - 5,5 χρονών), εγώ δεν μπορώ να σε κάμω καλά!
Είμαι άνθρωπος αμαρτωλός. Παρακάλα την Αγία Ρηνούλα, που είναι και
κοριτσάκι να σε κάμει καλά!
Και μάλιστα της είπα: - Να της κάμεις 1 ζωγραφιά να τη στείλουμε να παρακαλέσεις! Έτσι της είπα. – Κοίτα μαμά, μου είπε, φορά και φόρεμα ροζ (έτσι
ήταν στην εικονογράφηση). Την επαρακάλεσε και με δικά της λογάκια και
έγινε καλά! Δεν προλάβαμε ούτε τη ζωγραφιά να στείλουμε! – Κάνε και μια
ζωγραφιά να πεις Ευχαριστώ, της είπα τις επόμενες ημέρες. Το έκαμε και
αυτό. Σου στέλνω Αγία Ρηνούλα τις ζωγραφιές της.
Προς Δόξαν Κυρίου
Μ. Μαρία
7/2/2013, Άρτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;