(από τη διήγηση της οσίας Μαρίας στον αββά Ζωσιμά)
Κυριακή 29 Μαρτίου 2015
«...έπεφτα στη γη με δάκρυα, κι ένιωθα την Παναγία, την εγγυήτρια μου, να μου παραστέκεται σ΄ αυτόν το σταυρό, τον δικό μου. Προσευχόμουν: Κύριε, φώναξα, εσύ είσαι ο ερωτάς μου! Μη με εγκαταλείπεις! Μη μ' αφήνεις να γυρίσω σ αυτό που ήμουν, το τόσο λίγο και τόσο στρεβλό, χωρίς εσένα. Κύριε, κράτησε με κοντά σου!...Έμενα έτσι καρφωμένη για ώρες, μπορεί και για μερόνυχτα ολόκληρα, και δε σηκωνόμουν αν δεν ερχόταν εκείνο το γλυκό φως να με λούσει».
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;