του Ραφαήλ Α. Καλυβιώτη*
Στεκόμενοι στις ουρές, οι περισσότεροι ψηφοφόροι της ΝΔ αναζητούσαν επίμονα καρέκλες διότι η προχωρημένη τους ηλικία δεν τους επέτρεπε να αντέξουν αυτήν την φυσική ταλαιπωρία. Όσο συγκινητική και εάν ήταν η παρουσία των συμπαθεστάτων υπερηλίκων και η αγωνία τους για το μέλλον των παιδιών τους, από την άλλη, η μαζική τους παρουσία καταδεικνύει ένα από τα δομικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία: το χάσμα μεταξύ των γενεών.
Σε αντίθεση με την πλειοψηφία των ψηφοφόρων της ΝΔ, οι νέοι γύρισαν επιδεικτικά την πλάτη τους στην εσωκομματική διαδικασία της Κυριακής διότι θεώρησαν ότι είναι κάτι που δεν τους αφορά. Και πώς να τους αφορά και να τους συγκινήσει ένα κόμμα που συνδέεται ενεργά με την παρουσία βαρώνων και γερόντων; Οι θριαμβολογούντες για την προχθεσινή μαζική προσέλευση εάν είχαν κάνει έναν υγιή περίπατο στα διάφορα τμήματα της Αττικής ανεξαρτήτως ώρας θα είχαν διαπιστώσει ότι ο πενηντάρης ήταν το λυκόπουλο της ομήγυρης.
Δεν είναι μόνον το δημογραφικό ζήτημα, η αναντιστοιχία νέου και παλαιού ή ο καταστατικός μύθος ότι «οι νέοι ψηφίζουν κατά βάση αριστερά» το πρόβλημα της ΝΔ. Το μεγαλύτερό της πρόβλημα είναι ότι απευθύνεται σε λάθος εκλογικό σώμα. Αυτή η πλάνη δεν μπορεί να ξεπεραστεί διότι αυτοί που προβαίνουν στην πολιτική ανάλυση στο κόμμα είτε είναι ιδρυματοποιημένοι και έχουν την ψευδαίσθηση ότι το σύμπαν ασχολείται με το ποιος είναι «Καραμανλικός» ή «Μητσοτακικός» είτε δεν έχουν βγει από τα σπάχνα της Κοινωνίας και δεν μπορούν να αντιληφθούν τις ανάγκες της.
Πολλώ δε μάλλον όταν διαβάζουν αναλυτές που πρόσκεινται στο φερόμενο ως «Συντηρητικό» φάσμα οι οποίοι θεωρούν συγκλονιστική επανάσταση να αναλάβει την ηγεσία της παρατάξεως ο Κ. Μητσοτάκης. Οι γερασμένοι σε βιβλιογραφία αυτοί διανοητές ενώ από την μία θεωρούν εαυτούς «Συντηρητικούς», από την άλλη χρησιμοποιούν ως εννοιολογικό τους εργαλείο τις «ταξικές διαφορές» σε μία κοινωνία που δεν είχε ποτέ επί της ουσίας ταξικές αντιθέσεις αφού ουδέποτε πέρασε από εκβιομηχάνιση (!). Οι συγκεκριμένοι αναλυτές βλέπουν στο πρόσωπο του κ. Μητσοτάκη έναν «δεξιότερο Σημίτη» που δύναται να συνεργασθεί με το ΠΟΤΑΜΙ και πιθανώς να απλώσει και χείρα βοηθείας στον Πρωθυπουργό. Το ποια είναι βέβαια η επαφή που έχει ο Κυριάκος με την ελληνική Κοινωνία όντας πάντοτε προστατευμένος σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον με συγκεκριμένους συνομιλητές είναι καλύτερα να ρωτήσετε τους συγκεκριμένους εμβριθείς γνωμηγήτορες.
Οι περίπου 400.000 που προσήλθαν λοιπόν στις κάλπες της Κυριακής είναι ένας αριθμός που θα παγιδεύσει αυτούς που χαράσσουν πολιτική στη ΝΔ διότι ο καθείς για τους δικούς του λόγους θα χρησιμοποιεί το συγκεκρμένο κοινό ως την λεοντή που θα νομιμοποιεί τις όποιες αποφάσεις του. Είναι πολύ δύσκολο και χρειάζεται ιδιαίτερη διανοητική κράση για να αντιληφθεί κάποιος ότι η ΝΔ δεν πρέπει ούτε να «χριστιανοδημοκρατικοποιηθεί» ούτε να «Μπλερ – οποιηθεί». Είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθεί κάποιος ότι τα «Κόμματα Ταυτότητας» προσδίδουν ψυχολογική ασφάλεια σε έναν ταυτοτικά πολυκατακερματισμένο κόσμο η υπερεθνικοποίηση του οποίου δύναται να καταλήξει σε αυταρχικά καθεστώτα στο μέλλον. Στην Βρετανία σήμερα διεξάγονται «debates» για το εάν η «τεχνητή νοημοσύνη» είναι επικίνδυνη ή όχι. Τα υπερεθνικά σχήματα τα οποία θέλει να υπηρετήσει ένα (Συντηρητικό;) κόμμα όπως η ΝΔ θα έχουν στην διάθεσή τους νέα τεχνολογικά μέσα. Και να φανταστείτε ότι ο Στάλιν δεν διέθετε «Facebook».
Ο Ραφαήλ Α. Καλυβιώτης είναι Πολιτικός Επιστήμων, Συντονιστής του Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών, MSc Cardiff, Inst. Of Chartered Shipbrokers.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;