ὁ σοφὸς ὑιὸς δέχεται τὴν διδασκαλίαν τοῦ πατρός· ὁ δὲ χλευαστὴς δὲν ἀκούει ἔλεγχον.
ἐκ τῶν καρπῶν τοῦ στόματος αὐτοῦ ὁ ἄνθρωπος θέλει φάγει ἀγαθά· ἡ δὲ ψυχὴ τῶν ἀνόμων ἀδικίαν.
ὁ φυλάττων τὸ στόμα αὐτοῦ διαφυλάττει τὴν ζωὴν αὐτοῦ· ὁ δὲ ἀνοίγων προπετῶς τὰ χείλη αὐτοῦ θέλει ἀπολεσθῆ.
ἡ ψυχὴ τοῦ ὀκνηροῦ ἐπιθυμεῖ καὶ δὲν ἔχει· ἡ δὲ ψυχὴ τῶν ἐπιμελῶν θέλει χορτασθῆ.
ὁ δίκαιος μισεῖ λόγον ψευδή· ὁ δὲ ἀσεβὴς καθίσταται δυσώδης καὶ ἄτιμος.
ἡ δικαιοσύνη φυλάττει τὸν τέλειον την ὁδόν· ἡ δὲ ἀσέβεια καταστρέφει τὸν ἁμαρτωλόν.
ὑπάρχει ἄνθρωπος ὅστις κάμνει τὸν πλούσιον, καὶ δὲν ἔχει οὐδέν· καὶ ἄλλος ὅστις κάμνει τὸν πτωχόν, καὶ ἔχει πλοῦτον πολύν.
Παροιμίαι ιγ΄, 1-7
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;