Η Κατούνα των αυτοκτονιών και των μπαρ...

Πριν μερικούς μήνες άρθρο με τίτλο «Γυναίκες προκλητικά ντυμένες, έντονα βαμμένες, γυναίκες αρωματισμένες και καλοχτενισμένες προσφέρουν τη συντροφιά τους σε άνδρες του νομού» της γνωστής εφημερίδα «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» στην ηλεκτρονική της έκδοση, έκανε λόγο για την κατάσταση που επικρατεί στα χωριά της περιοχής μας. Στη συνέχεια τοπικό blog αναπαρήγαγε την είδηση και ακολούθησαν σχόλια, πολλά από τα οποία, εκδήλωναν αγανάκτηση για την κακεντρέχεια και δυσφήμιση της ντόπιας νυχτερινής διασκέδασης καθώς και των καταστημάτων. Τόσο πολύ προσβλήθηκαν και θίχτηκαν, που οι πωλήσεις της συγκεκριμένης εφημερίδας έπεσαν κατακόρυφα στην Αιτωλοακαρνανία, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει με λουκέτο όχι μόνο η εφημερίδα αλλά και ο ίδιος ο εκδοτικός οίκος, που την εκδίδει.  Έκτοτε δεν ασχολήθηκε κανείς με το συγκεκριμένο θέμα, γιατί μόνο έτσι θα μπορούσαν οι κλαρινογαμπροί και οι επιχειρηματίες ψυχολογικά να το «πάρουν» πάνω τους. 

Ας δούμε όμως τα πράγματα σοβαρά, γιατί δυστυχώς έτσι είναι ή μάλλον εμείς έτσι τα κάναμε.

            Από τις αρχές του 2014 μέχρι σήμερα, δηλαδή μέσα σε διάστημα 6 μηνών στην περιοχή του πρώην δήμου Μεδεώνος έγιναν 7 απόπειρες αυτοκτονίας, ευτυχώς όλες με αρνητικό αποτέλεσμα. Αυτές τουλάχιστον γνωρίζουμε από δημοσιεύσεις σε τοπικά blogs και ενημερωτικά sites. Οι άνθρωποι που μπήκαν στην διαδικασία αυτή, δηλαδή να θέσουν τέρμα στη ζωή τους, σίγουρα είχαν προβλήματα είτε οικονομικά, είτε ψυχολογικά, είτε συναισθηματικά. Ποιος, όμως, άκουσε αυτούς τους ανθρώπους, ώστε να τους βοηθήσει να ξεφορτωθούν αυτό που κουβαλάνε και τους πνίγει; Χάσαμε την επικοινωνία με τον διπλανό μας, οι άνθρωποι δεν νιώθουν τους οικείους τους αρκετά κοντά τους, ώστε να τους εμπιστευτούν τις σκέψεις τους. Είμαστε τόσο μικρή κοινωνία, θέλουμε να μάθουμε τα κουτσομπολιά, θέλουμε να μάθουμε τι φοράει ο καθένας, που θα πάει, τι θα φάει, αλλά μέχρι εκεί. Μέχρι το σημείο που θα ικανοποιήσουμε την περιέργειά μας, τον εγωισμός μας. Γιατί εγωιστές είμαστε. Να ακούσουμε με αγάπη και υπομονή και να πούμε έναν λόγο παρηγοριάς στον άλλον δεν μπορούμε, γιατί ο ένας είναι «έτσι», ο άλλος έκανε αυτό, η τάδε είχε πει το άλλο κτλ. Πάντως, σε κάθε απόπειρα αυτοκτονίας, όλοι έχουμε ένα μερίδιο ευθύνης. Πλάι στην επικοινωνία, βέβαια, φαίνεται ότι χάσαμε και την πίστη μας στον Θεό. «Τα πουλιά ούτε σπέρνουν ούτε θερίζουν, αλλά ποτέ δεν πεινάνε» είχε πει ο Χριστός, αλλά εμείς δεν Τον πιστεύουμε, γιατί πιστεύουμε στον εαυτό μας. Άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό και εξομολογείται δεν έχει αδιέξοδα και δεν θα φτάσει στο σημείο να γίνει αυτόχειρας. Ο μακαριστός γέρων Παϊσιος ο αγιορείτης έλεγε: «Τα ψυχιατρεία θα ήταν άδεια, αν οι χριστιανοί εξομολογούντο ορθόδοξα, καθαρά, με ειλικρίνεια, ταπείνωση και υπακοή, σε διακριτικό Πνευματικό, ας είναι και λίγο αυστηρός. Και μετά να κοινωνούν αξίως. Τότε κανείς δεν θα είχε άγχος, προβλήματα και μεγάλους πειρασμούς. Πρέπει να ξέρετε, ότι, όλα ξεκινούν από τον εγωισμό, την ανυπακοή και τους κακούς λογισμούς.»

            Από την άλλη βλέπουμε μια Κατούνα να έχει επικεντρώσει όλη την «ψυχαγωγική» της προσπάθεια και το διασκεδαστικό της ενδιαφέρον, κυρίως στη νυχτερινή ζωή. Τα καταστήματα της είναι το ένα καλύτερο από το άλλο και μάλιστα συναγωνίζονται σε ομορφιά τα αντίστοιχα των πόλεων. Και για να μην παρεξηγούμε αυτό δεν είναι καθόλου κατακριτέο, αντιθέτως μάλιστα! Επίσης, δεν είναι κακό που στα περισσότερα δουλεύουν γυναίκες. Αυτό, όμως, που προκαλεί είναι όταν κάποιοι επιχειρηματίες ανέχονται και καμιά φορά προτρέπουν τις γυναίκες αυτές, εκτός από ποτά και καφέδες να σερβίρουν και λίγο αισθησιασμός παραπάνω (που καμιά φορά καταντάει προστυχιά), να δείχνουν και λίγη σάρκα περισσότερο (εξάλλου καλοκαίρι είναι) κτλ, τα οποία λίγο πολύ όλοι καταλαβαίνουμε για ποιο λόγο μπορεί να συμβαίνουν. Οι ιδιοκτήτες που λειτουργούν με τον τρόπο αυτό, αν τους ρωτήσεις γιατί φέρνουν γυναίκες, λένε ότι αν δεν έχεις γυναίκα στο μαγαζί δεν κάνεις δουλειά. Αυτό φανερώνει δυο πράγματα. Πρώτον ότι το κάνουν επίτηδες, δηλαδή έχουν πλήρη επίγνωση των πράξεών τους και δεύτερον, ότι αυτοί οι ίδιοι έμαθαν τον κόσμο σε αυτό τον τρόπο διασκέδασης. Γιατί οι ίδιοι που ξενυχτάνε στην Κατούνα σήμερα, ξενυχτούσαν και παλαιότερα με άλλες συνήθειες. Θυμάμαι ότι όποιος ήθελε να πάει σε μπαρ έπρεπε να πάρει το αυτοκίνητό του και να κάνει τουλάχιστον 15 χιλιόμετρα. Τώρα ορισμένοι κατάντησαν το κέντρο της Κατούνας, Λας Βέγκας.

            Όλα αυτά δείχνουν μια ολόκληρη περιοχή που πνευματικά και ηθικά καταρρέει και οι περισσότεροι κάτοικοί της, όχι μόνο δεν ξυπνάνε από τον λήθαργο, αλλά αντιθέτως είναι έτοιμοι με την πρώτη ευκαιρία να σε κατασπαράξουν, αν τους θίξεις την βιωτή τους. Από την μια αδιαφορία για την πραγματική ανάγκη του συγχωριανού και από την άλλη ξετσιπωσιά, προστυχιά και κατάντια σε κοινή θέα. Πάλι καλά που υπάρχουν και εξαιρέσεις και δεν έχει πέσει ακόμα φωτιά να μας κάψει!

 

katouna koupepe