« Ένας τζίτζικας διαλαλεί :Σας έπνιξε η πεζότητα και θέλετε να σβήσετε από το πρόσωπο της γης κάθε πλάσμα που στολίζει την άχαρη ζωή σας.
Χαλάτε τις φωλιές των χελιδονιών γιατί σας πειράζουν.
Ο πελαργός δεν φαίνεται πια επάνω στις σκεπές των σπιτιών σας , να στέκεται σαν δεσπότης επάνω στο 'να του πόδι και να κροταλά τη μακριά μύτη του.
Οι δεκοχτούρες χάνονται . Ακόμα και τα σπουργίτια λιγόστεψαν.
Σας αφήσανε στην ξεραΐλα σας όλα τα ευλογημένα πλάσματα , κι αντίς αυτά γεμίσανε τον κόσμο κάποια σιδερένια τέρατα,που ξεσχίζουν τ' αυτιά σας με κάτι φοβερά ουρλιάσματα,που απορώ πως δεν τρελαθήκατε ακόμα ολότελα».
Χαλάτε τις φωλιές των χελιδονιών γιατί σας πειράζουν.
Ο πελαργός δεν φαίνεται πια επάνω στις σκεπές των σπιτιών σας , να στέκεται σαν δεσπότης επάνω στο 'να του πόδι και να κροταλά τη μακριά μύτη του.
Οι δεκοχτούρες χάνονται . Ακόμα και τα σπουργίτια λιγόστεψαν.
Σας αφήσανε στην ξεραΐλα σας όλα τα ευλογημένα πλάσματα , κι αντίς αυτά γεμίσανε τον κόσμο κάποια σιδερένια τέρατα,που ξεσχίζουν τ' αυτιά σας με κάτι φοβερά ουρλιάσματα,που απορώ πως δεν τρελαθήκατε ακόμα ολότελα».
Φώτης Κόντογλου. « Ευλογημένο Καταφύγιο »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;