«Με χτυπούσαν εφτά κι ένας ξανθός οκτώ με ρόπαλα»

Διηγείται η Ιφηγένεια Κ. από τον Θεολόγο:
«Εγώ ήμουν εννέα χρονών όταν έγινε αυτό το θαύμα.
Εκείνα τα χρόνια έρχονταν πολλοί ρετσινάδες ξένοι στο χωριό και δούλευαν στα ρετσίνια. Μεταξύ αυτών ήταν και μια ξένη γυναίκα, που είχε δύο κορίτσια και καθόταν στη γειτονιά μας. Με τη μια κοπελλίτσα – κι αυτή εννέα χρονών είμασταν φιλενάδες.
Μια μέρα βγήκε έξω από το σπίτι κι εκεί, που έπαιζε, ήρθε κι έμεινε το παιδί. Παρέλυσε κι ούτε μιλούσε, ούτε τίποτα. Του έρχονταν κρίσεις, στράβωναν τα χέρια και τα πόδια του και τινάζονταν. Τώρα εγώ, επειδή ήμουν φιλενάδα του, πήγαινα και το έβλεπα, και όλη η γειτονιά. Γιατρικά, γιατροί πηγαινοερχόντουσαν, τίποτα το παιδί. Είπαν, ότι θα πεθάνει, γιατί ούτε έτρωγε, ούτε καταλάβαινε τίποτα. Μέχρι ψυχοκέρι το άναψαν, που ανάβουν στους νεκρούς. Η μάνα, αφού είδε, ότι οι γιατροί δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα, έπεσε στα θεία. Του έκανε τρία ευχέλαια, του διάβασαν εξορκισμούς και πολλά άλλα.
Φέρνουν και «το Μιχαήλ Αρχάγγελο» (τον Τίμιο Ήλο) μια βραδιά και τον είχαν στο κεφάλι του. Ήταν παραμονή του Αγίου Δημητρίου. Τάξαν και μια λαμπάδα στον Αρχάγγελο, έταξε και ο αδελφός του, ότι θα πήγαινε στον ώμο του με τα πόδια από το χωριό μέχρι τον Άγιο και το Αγίασμα.
Το πρωί λοιπόν του Αγίου Δημητρίου το παιδί μίλησε και ζήτησε νερό, μετά από είκοσι μέρες περίπου, που ήταν σ’ αυτήν την κατάσταση. Τότε του είπε η μητέρα του: «Παιδί μου τι έχεις, τι αισθάνεσαι;». Λέει: «Μαμά, με χτυπούσαν εφτά κι ένας ξανθός οκτώ με ρόπαλα – χτυπούσαν όλο μου το σώμα απόψε».
Αυτό είπε μόλις μίλησε. Μετά το πήραμε, το πήγαμε στον Μιχαήλ Αρχάγγελο κι όλη μαζί η γειτονιά, το κατεβάσαμε στο Αγίασμα και το κοριτσάκι έγινε τελείως καλά. Εμείς πιστεύουμε, ότι οι εφτά, που χτυπούσαν με ρόπαλα, ήταν τα ευχέλαια (με τα εφτά ευαγγέλια) και ο ξανθός, ο Μιχαήλ Αρχάγγελος (που παρουσιάζεται έτσι σε όλους) και βγάλαν το κακό από πάνω του».

Από το βιβλίο: «Το προσκύνημα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ της Θάσου» – Ι.Μ.Αρχαγγέλου Μιχαήλ Θάσου
πηγή