Κάθε 25η Μαρτίου επανέρχεται σταθερά η προσφορά των διαφωτιστών και των υπουργών του τσάρου και η ναυμαχία του Ναβαρίνου ως το καταλυτικότερο στοιχείο της Επανάστασης. Λοιδωρείται η Εκκλησία, ο Πατριάρχης και οι κληρικοί για σύνταξη τους με τους Τούρκους και αντεπανασταστική δράση. Ας διαβάσουμε λίγο ιστορία από τις πηγές και ας αφήσουμε τα διαλεκτικά παιχνίδια και τους ιδεολογισμούς.
Ο έλληνας πολεμάει με λάβαρο τον σταυρό, "για του Χριστού την πίστη την αγία". Από τον Ρήγα έως τον Κολοκοτρώνη και τον Μακρυγιάννη με την θεοσέβεια τους, έχουμε ιερό και θρησκευτικό χαρακτήρα στον ξεσηκωμό. Δεν ήταν η Εκκλησία ανασχετική και ενάντια στην Επανάσταση. Απόδειξη πόσο προσχηματικός και εκβιαστικός ήταν ο αφορισμός της, ο πλαστός αφορισμός, είναι η θυσία του πατριάρχη και των προκρίτων την επόμενη μέρα της επανάστασης. Αν κάποιοι κληρικοί ήταν ενάντια στον ξεσηκωμό και αυτό είχε να κάνει με την φιλοπατρία τους και την έγνοια για το σύνολο και όχι με κάποιον ταχα φιλοτουρκισμό τους. Ενάντιοι στην Επανάσταση εξ άλλου ήταν οι ίδιοι οι ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΕΣ.
Ο Κοραής πίστευε πώς το γένος θα αναστηθεί όχι με τα όπλα αλλά με τα βιβλία. Ο Καποδίστριας επίσης πίστευε στην Φιλόμουσο Εταιρία του, πού θα διαφώτιζε τους έλληνες και όχι σε επαναστατικές ενέργειες. Άλλωστε ο πρώτος έμενε στο Παρίσι από ασφάλεια και ο δεύτερος ήταν κόντες, ευγενής και υπουργός του Τσάρου. Και οι δύο, παρ όλη την προσφορά τους μακρυά από την φωτιά και τα βάσανα. Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και ο ανώτατος κλήρος. Αν πρέπει να καταλογίσουμε σε αυτον αναβλητικότητα και δισταγμό γιατί όχι και στους Διαφωτιστές και τους πρίγκηπες και τους φαναριώτες και όλους αυτούς πού είχαν άμεση επαφή με το ευρωπαϊκό πνεύμα; Καταλαβαίνετε πόσο συκοφαντικό και άστοχο είναι να καταλογίζουμε στην Εκκλησία φιλοτουρκισμό; Πρόσφερε ο Διαφωτισμός, αλλά τί; Επαναστατικότητα, επαφή με το αρχαίο κλέος, αφύπνιση φιλολογική και έως εκεί.
Η επανάσταση έγινε από θρησκευόμενους ανθρώπους, κληρικούς και λαϊκούς με σημαία τον Σταυρό! Αν κάποιοι βλασφημούν την ώρα και την στιγμή πού γεννήθηκαν στην Ελλάδα και όχι στην Φραγκιά, πρόβλημα τους. Είχε θρηςσκευτικό χαρακτήρα. Οι έλληνες επαναστάτησαν όχι ενάντια ατον Λουδοβίκο κα τους αστούς, αλλά ενάντια στον Αλλόθρησκο Δυνάστη πού ταπείνωνε το εθνικό και θρησκευτικό τους αίσθημα.Aπόδειξη πώς η επανάσταση δεν ήταν κοινωνική, είναι η ανοχή του λαού στους προκρίτους και κοτζαμπάσηδες, πού κατα πολύ ενεργούσαν στον Αγώνα. Και μπορεί ο καθένα να διατείνεται πώς ο λαός και οι καπεταναίοι ήταν ανεκτικοί προς αυτούς και δεν ήθελαν να λοιδωρηθεί η επανάσταση ως καρμποναρισμός. Σας θυμίζω όμως πώς ανεξάρτητα με το αν πολλοί από τους προκρίτους είχαν απώτερο σκοπό να βασιλέψουν σε μια ελεύθερη Ελλάδα, έδειξαν και προσφορά και ανιδιοτέλεια.
Πολλές φορές δεν κάνει η τάξη την φιλοπατρία. Και το σπουδαιότερο; Μπορεί οι έλληνες να αποτίναξαν τον ζυγό, αλλά όχι τον ραγιαδισμό τους. Απόδειξη ότι και μετά την απαλευθέρωση πάλι οι κοτζαμπάσηδες είχαν τα πόστα και όχι ο λαός και οι αγωνιστές πού κηνυγύθηκαν και παραθεωρήθηκαν. Αυτό συνέβη γιατί η επανάσταση δεν είχε κοινωνική και ταξική χροιά.
Οι έλληνες σκόπευαν στην εθνική τους ανεξαρτησία και ήταν προσηλωμένοι στην θρησκευτική διάσταση του αγώνα και όχι στην πάλη των τάξεων.
Εμείς μιλάμε ιστορικά και όχι μεταφυσικά και διαλεκτικά. Με συναίσθηση και επαφή με την τότε πραγματικότητα.
π. Παντελεήμων Κρούσκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;